ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္း (၁)

Sunday, October 5, 2008

သစ္သီးပုပ္အိုေအစစ္
လူ႔ဘ၀မ်ား
ရခဲတဲ့ကိစၥလို႔
အမ်ားယံုၾကည္ထားတယ္
ဟာ
ဒါဆိုက်ဳပ္
သစ္သီးပုပ္စားသူဘ၀တြက္
က်ိန္စာစက္သင့္ခဲ့ၿပီထင့္။
နာတာ႐ွည္ေဖာက္ၿပန္ဆဲ
လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ
အေကာင္းဟာအဆိုးၿဖစ္
အနက္ဟာအၿဖဴၿဖစ္
အမွန္တရားဟာလိမ္ညာၿခင္းၿဖစ္ေနတယ္ဆိုရင္
က်ဳပ္ဟာ တဒဂၤကမိန္းေမာယစ္မူးရင္း
လတ္တေလာဘ၀ကုိ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔
ေမ့ထားခ်င္တယ္။
သစ္သီး ပန္းသီး
ဂြန္းလဲ့ရည္ နီညိဳလဲ့
ၾသစေၾတးလ်
ခိ်ဳင္းနား ၊ခ်င္းေတာင္
စံုမ်ားလွစြာပန္းသီးေတြ
ေသခ်ာပတ္ထုတ္
အၿမင္ကတ္ေအာင္လုပ္ၿပေနတယ္။
ေစ်းသည္ေဘးေတာင္းၾကီးထဲ
ဘ၀ၿခားပန္းသီးမ်ား
တစ္၀က္ပုပ္တစ္၀က္နာ
တခ်ိဳ ႔ပိုးထိုးေလာက္ကိုက္
တစ္ဖက္ေရေလာင္နဲ႔
စုလို႔ပံုလို႔
ဘ၀ေတြမညီႏိုင္လို႔
တစ္လံုးမရ တစ္၀က္ရလည္းေကာင္းတယ္
အသည္းစြဲမွတ္သားတဲ့လူစားေတြ
ဒီပိုးထိုးပုပ္ရိေတြပဲ
အလုအယက္တိုးေ၀ွ ႔
သူ႔ထက္ငါ၀ယ္
သစ္သီးပုပ္စားသူတို႔အိုေအစစ္……
လူမ်ိဳး


က်ဳပ္ကမၻာ
ညအိုယံေတး
ဟိုေ၀းေ၀းမွာ
ေၿပးလႊား၀င္ေရာက္ထိရေပါက္မဲ့
တံခါးမဲ့ကမၻာ။
ဟိုး
မၾကာအေ၀း
အတိတ္စကား
လုပ္ရပ္ဒသန
ဆင္ၿခင္ၾက
အနာဂါတ္ကိုပ်ိဳး
ႏုပ်ိဳေသး
အေတြတစ္ခု
နံရံကိုေဖာက္
အမွန္တရားေနာက္
ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္ၿပီေနာ္
က်ဳပ္ကမၻာဆိုတာ
တံခါးမဲ့ နံရံမဲ့
ကမၻာ ..
လူမ်ိဳး