သစ္႐ြက္အေသမ်ားေပၚကရက္စက္ေသာဂီတ

Sunday, October 26, 2008

ၿမန္မာ့ကဗ်ာသမိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္လူေၿပာမ်ားတသေနၾကတဲ့ “သစ္႐ြက္အေသမ်ားေပၚကရက္
စက္ေသာဂီတ” က ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ကစာအုပ္ၿဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္မမီလိုက္တဲ့ေခတ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္စာေတြကဗ်ာေတြဖတ္တဲ့ခ်ိန္မွာ ဒီစာအုပ္ကို မေတြ႕ဖူးခဲ့ပါဘူး။႐ွာရလည္းခက္ခဲ့ပါတယ္။
တစ္ေယာက္က တပုဒ္ေလာက္ေပးလိုက္ေနာက္တေယာက္က မဂၢဇင္းမွာတစ္ပုဒ္ေလာက္္ကိုးကားလိုက္ေတြပဲဖတ္ဖူးတာပါ။
ေနာက္၂၀၀၅ က်ေတာ့မွ အဲဒီစာအုပ္မူရင္းကို “ေ၀မွဴးသြင္” ဆီကရလိုက္တယ္။ စာအုပ္ကသူ႔စာအုပ္လည္းမဟုတ္ပါဘူး။
ကၽြန္မက ကိုယ္တိုင္လည္း ခဏေလာက္ဆိုၿပီး အေပ်ာက္႐ုိက္တာေတြခံထားရေတာ့၊ ဒီစာအုပ္ကို တစ္အုပ္လံုးလက္ေရးနဲ႔
ကိုယ္တိုင္မူရင္းစာအုပ္ပံုစံအတိုင္း ကူးယူခဲ့တယ္..။ေ၀မွဴးသြင္ကိုလည္း မိတၱဴဆြဲေပးလိုက္တယ္။ခု အဲဒီစာအုပ္ကေန ၿမန္မာစာလက္ကြက္ ခပ္ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္နဲ႔[ ;) ]႐ုိက္တင္ေပးလိုက္တာမို႔ စာမွားတာေတြဘာေတြဆိုရင္
ကၽြန္မကိုပဲအၿပစ္တင္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စာလံုးေပါင္းေတြကိုေတာ့ ကၽြန္မ ဟုိအရင္က သူတို႔ေရးခဲ့တဲ့ေရးထံုးအတိုင္း
ကူးထားတာ မို႔ တမ်ိဳးၾကီးၿဖစ္ရင္ၿဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ဦးလိႈင္ကဗ်ာေတြတုန္းကလည္းကၽြန္မ ဒီတို္င္းစာလံုးေပါင္းမၿပင္ပဲ
တင္ေပးခဲ့တာၿဖစ္ပါတယ္။ သစ္႐ြက္အေသမ်ားေပၚကရက္စက္ေသာဂီတ ကိုနားဆင္ခံစားေက်နပ္ႏုိင္ပါေစလို႔.....
(ခုခ်ိန္မွာ..ဒီသံုးေယာက္ထဲက ဦးေအာင္ခ်ိမ့္ တစ္ေယာက္ပဲသက္႐ွိထင္႐ွား႐ွိပါေတာ့တယ္။ ဦးေဖာ္ေ၀းကေတာ့ဆံုးသြားတာ
အေတာ္ၾကာပါၿပီ။ကၽြန္မတို႔မမီလိုက္ပါဘူး။ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ (သူ႔ကိုခ်စ္ခင္သူေတြက ကုိေခ်ာ လို႔ေခၚၾကတယ္)ဆံုးတုန္းက
ေတာ့ လိုက္ပို႔ၿဖစ္လိုက္ေသးတယ္။ ကၽြန္မ ကမရင္းႏွီးပဲပို႔တဲ့သူေတြဆိုလို႔ လက္ခ်ိဳးေရလို႔ရပါတယ္။
ဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္၊ဆရာဦးေအာင္ၿပည့္ နဲ႔ဆရာ၀သုန္တို႔ပါပဲ..။ဆရာ၀သုန္ဆိုလူခ်င္းတစ္ခါမွမေတြ႕ဘူးေပမယ့္
ကၽြန္မ ၀တၳဳတိုေတြကိုေတာ့သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေတြဆြဲေပးခဲ့ဘူးပါတယ္။)