႔ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္း (၁)

Thursday, October 2, 2008

အေမသို႔
“မိတ္ေဆြ” တဲ့
စိတ္ေစတနာမပါပဲ
ေရလဲသံုးစကားအၿဖစ္
တစ္ဆစ္စာလွ်ာဖ်ားကိုအသံုးၿပဳ
ေ၀ါဟာရတုေတြခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔
ငါ့ရဲ့ေန႔ေတြအတြက္
အေမ့ကိုအားနာလိုက္တာ…။
ခြင့္လႊတ္ပါအေမ…
ကမၻာေၿမမွာအသက္႐ွင္ရပ္တည္ဖို႔
လွ်ာေပၚၿမက္မေပါက္ေစေရး
အေၿပးအလႊားနဲ႔
ကစဥ့္ကလ်ား၀ါက်ေတြဖြဲ႔သီ
ဟန္ေဆာင္ၿပံဳးရယ္ၿပ..
သဘာ၀နဲ႔ကင္းကြာၿပီး
ခရီးစဥ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ
မ်က္စိမေမွာက္ေစေရးအတြက္
အေမ့မွာၾကားခ်က္ေတြကို
ေမ့လို႔ထားခဲ့ရတာကိုပါ။
အေမေရ..
ခုမွပဲ…ဗန္ဂိုးရဲ ႔ပန္းခ်ီကား
“အာလူးစားသူမ်ား”
ေနရာအႏွံ႔အၿပားမွာေတြ႔ေန
“ေနၾကာပန္း”ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ေလပဲလား
“ေန”႐ွိရာကိုလား
အမွန္တရားကိုေမ့ထားရင္း
ထမင္းနပ္မ်ားစြာတြက္ ခရီးဆက္ေန…။
တစ္ေန႔ေန႔မွာ
ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ဒီကမၻာၾကီးရဲ႔
အပိုင္းအစတစ္ခုၿဖစ္သြား
ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာ
ေသခ်ာရက္နဲ႔
ဘာလို႔မ်ား…..။ ။
မေနာ္ဟရီ

အဇၩတၲၿခံဳထည္
လိပ္ၿပာသန္႔တတ္ၿခင္းစိတ္ထက္
ေခ်းေညာ္အထပ္ထပ္တက္
လင္းလက္မႈမဲ့ဘ၀ထဲ
ထပ္တူက်ေနခဲ့တာ
မ်ားစြာေသာ ပေယာဂေတြေၾကာင့္လို႔
ေထာင့္တစ္ေထာင့္ခို လက္ညိႈးထိုး
မယိုးစြပ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
မွားခဲ့ဘူးၿခင္းမ်ားစြာအတြက္
တြက္ခ်က္ခဲ့ရတဲ့သင္ခန္းစာေတြ
အစာမေၾကၿဖစ္လိုၿဖစ္
သင္ခန္းစာအသစ္ေတြနဲ႔လည္း
စိတ္၀မ္းကြဲေနခဲ့ရ..
ေလွ်ာ္ဖြပ္မရေတာ့တဲ့လိပ္ၿပာကို
အိတ္မွာအသာထည့့္
မ်က္လွည့္ဆရာလက္အပ္လိုက္တယ္.။
ကဲကြယ္…
ယံုလြယ္သူတို႔အတြက္
ဟန္ေဆာင္လင္းလက္ရင္း
ခပ္တင္းတင္းၿခံဳလႊမ္း
အဆင္ဆန္းၿခံဳထည္ေအာက္မွာ….။ ။
မေနာ္ဟရီ