Posts
Wednesday, October 1, 2008
ငယ္ငယ္တုန္းက မၾကည့္ခဲ့တဲ့႐ုပ္႐ွင္
ကေလးဆို ရင္လည္း မ်က္စိကို စံုမွိတ္
ေမေမ့ေနာက္မွာတိတ္တိတ္ကေလးပုန္းေနမွာေပါ့
ခုေတာ့…
သားေခ်ာ့ေတးေတြကိုလြမ္း၊ ပံုၿပင္ေတြကိုလြမ္းနဲ ့
မ်က္ရည္ေတြလည္းခမ္းခဲ့ေပါ့ ။
ေမေမေရ …
ေအာ္စကာဆုေတြတေပြ ့တပိုက္နဲ ့မင္းသား
ကၽြန္မေၿခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးစက္လို ့ေပါ့
ဒါဟာ ပိုင္ႏုိင္တဲ့အႏုပညာတဲ့လား
အဲဒီကံၾကမၼာကမွားေနတယ္။
တကယ္ဆိုရင္
ဇာတ္သိမ္းတိုင္းမွာလြတ္ေၿမာက္မႈပါတာမွမဟုတ္တာ
ဇာတ္အလည္ေခါင္တည့္တည့္မွာ ဗီလိန္ ဟာအစြမ္္းၿပ
ဘယ္သူကမွလည္းတရားမၿပၾကဘူး..။
မွိန္ၿပၿပမီးေရာင္ေအာက္ကမ်က္ရည္
ေမေမၿမင္ရလား…
ကၽြန္မစိတ္မခိုင္တာသိသားနဲ ့
အဲဒီနံပါတ္ ၁၃ ထိုင္ခံုလက္မွတ္
ဘယ္သူၿဖတ္ေပးလိုက္မွန္းမသိဘူး။ ။
2 Comments:
အဲဒီ ဗီလိန္မ်ိဳးေတြကိုေပါ့...၃ ကားေပါင္းမိုးလင္း ျပတိုင္း မွာေျပာင္းဖူး ႐ိုးနဲ႔ ပစ္ခ်င္ေနခဲ့တာ....။
တခါတေလေတာ့လည္း အဲဒီဗီလိန္က မင္းသားအျဖစ္ ေနာက္တစ္ကိုယ္ခြဲၿပီး သူ႔ကိုမုန္းတဲ့သူေတြဆီကပဲ လက္ခုပ္သံေတြ သဲ့ယူသြားတတ္ေသးရဲ႕....။
ရွင္ေမခ
ထိုင္ခံုနံပါတ္ ၁၃ ကို ရွင္အရင္ကတည္းက ၾကိဳတင္မွာယူထားခဲ႔တာလဲျဖစ္နိုင္တာဘဲေလ ၊ ဒီဘက္ဘ၀ေတြမွာရွင္ေမ႔ေနတုန္း ၾကိဳတင္မွာထားတဲ႔ ထိုင္ခံုလက္မွတ္ကရွင္႔ဆီဆိုက္ဆိုက္္ျမိဳက္ျမိဳက္
ေရာက္လာခဲ႔တာျဖစ္မယ္။
ထိုင္ခံုမရွိသူေတြနဲ႔စာရင္ေတာ႔ရွင္ၾကမ္းပိုးကိုက္တဲ႔
ထိုင္ခံုတစ္လံုးရလိုက္တယ္လို႔သေဘာထားေပါ႔။ ဟဲဟဲ
ဂ်ဴ
Post a Comment