Tuesday, October 21, 2008
မ႐ိုးမဆန္းလမ္းကေလး
မွားေလ့မွားထ႐ွိေသာေန႔စြဲမ်ားနဲ႔
ငါးမပါပဲအေအးမိခဲ့ရေသာအနာဂါတ္မ်ား
ကိုယ့္လက္မွတ္အတုေတြနဲ႔စာခ်ဳပ္အေစာင္ေစာင္
ပံုရိပ္ေယာင္ေတြၾကားမွာက်ဆံုးေနခဲ့ဖူးတာ
ငါလား……..။
အေလ့အထ႐ွိေသာဟုိင္းေ၀းလမ္းမ်ားအေၾကာင္း
ေခါင္းေလာင္းပန္းေတြပြင့္တတ္တဲ့ရာသီ
ခ်ည္တိုင္ေႏြးေႏြးမ်ားရဲ ႔ေအးစက္စက္ရာဇ၀င္
ညင္သာေသာႏူးညံံ့မႈမ်ား
အားလံုးဟာသံသယ၀င္စရာ….။
ေႏြဦးရာသီရဲ့ပထမဆံုးေန႔တစ္ေန႔
ေကြ႔ေကာက္႐ွည္လ်ားေနေသာကိုယ္တိုင္ေရးပံုၿပင္မ်ားနဲ႔
ကူး….ခတ္…..တြားသြား…စုန္ဆန္ရင္း
တန္ေၾကးၿမင့္သင္ခန္းစာမ်ားနဲ႔
နာဖ်ားပင့္သက္ေနခဲ့ရေသာ..လူတစ္ေယာက္…။
ခုေတာ့.......
မတ္ေစာက္အိပ္မက္မ်ား
ေဇာက္ထိုးသီခ်င္းမ်ား
မလတ္ဆတ္ေတာ့ေသာပြဲေတာ္မ်ား
အနားသပ္စကားလံုးမ်ား
အား…လံုး…
ခါး…………..စက္……..။
နိဒါန္းမွအဆံုးမသတ္ရေသးခင္
နိဂံုးဟာစတင္ခဲ့ၿပီလား…။ ။
မေနာ္ဟရီ
6 Comments:
ကဗ်ာေလးဖတ္ၿပီးစိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ..
ကဗ်ာဆရာမရဲ့ရင္ထဲမွာဘာေတြခံစားေနရသလဲဆိုတာကိုလည္းနားလည္ရင္းခံစားသြားပါတယ္...
အက္ဒ္ဗတ္မြန္႕ရဲ႕ ေအာ္သံကို စာလံုးေတြၾကားထဲမွာ ျမင္လိုက္ရတယ္
မြန္႔ခ်္ ရဲ ့ေအာ္သံေတြကို အရင္ကေတာ့ သိပ္ၿပီးခံစားလို႔
အရခဲ့ဘူး..ခုေတာ့လည္း...ဂဃနဏ ဆိုသလို... း)
အက္ဒ္ဗတ္ မြန္႔ခ်္ ရဲ႕ ေအာ္သံ ဒီဟာေလးဖတ္မွ ထပ္တူျပဳလို႔ ပိုနားလည္ သြားသလိုပါပဲ။ စာနာတာဆို ပိုမွန္ေနမလားပဲ......။
နိဂံုးမဟုတ္ေသးပါဘူး
အခုမွနိဒါန္းအစ ေလ....
ကိုယ္တို႔ရဲ႔နိဒါန္းအစ
အခုမွဖြင္႔မွာ.............
အရင္ကသူမ်ားရဲ႔နိဒါန္းေတြ နိဂံုးေတြမွာ
အရံဇာတ္ေကာင္ ၀င္ကေပးခဲ႔ရတာ
အခုမွ ကိုယ္တို႔ ပင္တိုင္ပါ၀င္မဲ႔
နိဒါန္းေလး အစပ်ိဳးမယ္.....
သူငယ္ခ်င္း ........
နိဒါန္းမွအဆံုးမသတ္ရေသးခင္
နိဂံုးဟာစတင္ခဲ့ၿပီလား…။ ။
ကဗ်ာေလးကခံစားရတယ္။
Post a Comment