သစ္႐ြက္အေသမ်ားေပၚကရက္စက္ေသာဂီတ

Monday, October 27, 2008

ေဖာ္ေ၀း

မီးေလာင္ၿပင္၊အရိပ္မ်ား၊ႏွလံုးသားမ်က္ႏွာ၊၃ၾကိမ္ေၿမာက္လက္ခေမာင္းခတ္ၿခင္း၊
အမည္မဲ့ေန႔ရက္မ်ား၊မိမိကိုယ္ကို႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိၿခင္း။


မီးေလာင္ၿပင္
အေလာင္းအမွတ္…သံုည
တေယာက္ၿပာက်သြားၿပန္ပီ။

တနဂၤေႏြမ်ားမွစေနမ်ား
ကိန္းဂဏန္းမ်ား႐ူးသြပ္မႈ
မကုသခ်င္ၾကပါနဲ႔။

ေက်ာက္တံုးအက္မွ
ေရေအးေအးတစက္သည္
အသက္ဆီမ်ားေ၀့ေနရဲ႕။

လိုက္ခဲ့ၾက…လိုက္ခဲ့ၾက
ဟို ..ေခ်ာက္ကမၻားေအာက္မွာ
အံ့ဖြယ္ပ နတ္တိုင္းၿပည္
ဆီဥေထာပတ္ပေဒသာတဲ့
ပါးကြက္သားရဲ႕ပ်က္လံုး
ၿပံဳးၿဖစ္ေအာင္ၿပံဳးပါ။

သင္ၿဖဴးဖ်ာတခ်ပ္
ယပ္ေတာင္တခုနဲ႔
ခုခံၾကသူေတြ
နယ္ေၿမမ႐ွိ။

လြင္ထီးေခါင္မွာ
လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း
ေဒါသနဲ႔ကန္းေနသူ
ဘယ္သူဘယ္၀ါမခြဲတတ္
ဖတ္မေနေတာ့ပါ။

အို…သူလား
ၿပဳတ္က်သြားေသာသူ႔ဘယ္လက္
ညာလက္ႏွင့္ကိုင္ကာ
ၿမိန္ေရ႐ွက္ေရကိုက္စား
႐ူးသြပ္သြားၿပီဘဲ
မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ေတာ့။

ေရ…ေရ..
သူမေသေသး
ငါ့ေသြးကိုေသာက္ပါ့။

ေညွာ္နံ႔
ၿပာၿဖဴ
ေအာင့္မထားနဲ႔
ရဲရဲ႐ွဴၾက။

ကမၻာေၿမၾကီးသည္လဲ
နီရဲေနေပၿပီ။

အိပ္မက္လမ္းခြဲမွာ
ငါ့ကဗ်ာမ်ားၾကဲၿဖန္႔
ပံ့သကူအေၾကြစ
ကေလးမ်ားေပ်ာ္ၾကပါေစ။

ယမ္းနံ႔
မ်က္ရည္
ေသြး
ဇြန္လေမြးကေလးတေယာက္
ငါ့ေက်ာေပၚကေလွ်ာက္သြားပါ။

ဘယ္သူလဲ
ဘယ္သူေတြလဲဟင္
အသက္႐ွင္ေနေသးသူမ်ား
သြားစို႔။ ။
ေဖာ္ေ၀း


အရိပ္မ်ား

ကီလီေစ်းတန္း
ဆန္လမ္းမမွာ
ကဗ်ာတပုဒ္
ၾကြက္တအုပ္၀င္ဆြဲ
ၿပန္႔က်ဲတိတ္ဆိတ္
မ်က္ႏွာရိပ္ဘာသာစကား
တြားသြားေနရဲ႕။

ရန္ကုန္မႏၱေလးရထား
ခရီးသြားေတြ
ေတာ္လွန္ေရးေန႔ညကိုၿဖတ္ခိုက္
ဂ်ပန္ပါး႐ုိက္သတဲ့
လြတ္လပ္တဲ့ဗမာၿပည္အေၾကာင္း
စကားေကာင္းသြားၾကတယ္။

လူငယ္ေရးရာညေက်ာင္း
ေခါင္းေလာင္းထိုးသံသာ
အလုပ္သမား႐ွာေဖြေရး႐ုံး
တ၀ံုး၀ံုးလႈပ္ရမ္း
ပန္းဆိုးတန္းထိပ္
မအိပ္တဲ့နာရီစင္ထဲ
စီး၀င္ေပ်ာက္သြား
၁၂-နာရီထိုးသံၾကားလိုက္ရတယ္။

အဲဒါ“ေန”
အဲဒါ“ေန”တဲ့
ေရွ႕ေနၾကီးတေယာက္
ၿခိမ္းေၿခာက္လိုက္တာ
ည….လသာသာထဲ
ေရဆြဲေနက်
ဥကၠလာကမိန္းမမ်ား
တဟားဟားရယ္။ ။
ေဖာ္ေ၀း


ႏွလံုးသားမ်က္ႏွာ

စိမ္းညိဳ႕ေတာရိပ္
တိတ္ဆိတ္ၿခင္းရဲ႕ညီးတြားသံ
နက္ေမွာင္႐ွည္လ်ား
ေအးစက္ေၿခလွမ္းမ်ား႐ွပ္႐ွပ္
႐ြာ၏ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္ၿပပြဲမွာ။

ေရနံေၿမသပိတ္
အတိတ္ကိုလြမ္းစရာ
မဟာရန္ကုန္လမ္းမမ်ား
ေၿခသံၾကားမလားနားစြင့္တယ္။

ေခၽြးစီးမြန္းနစ္
အိပ္မၿဖစ္တဲ့ည
ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔
လူၿဖစ္ခဲ့ရတယ္ဆိုတဲ့“ေဂၚကီ”
ငါ့ဆီဖိတ္ခဲ့မိတာကို။

သမတ႐ံုေလွကား
မွန္ခ်ပ္မ်ားေၿခာက္လွန္႔ၿပ
ငါ့ကိုငါေ႐ွာင္ခဲ့ရဘူးတယ္။

နက္ၿဖန္မနက္မွ
စပါယ္ၿဖဴတကံုးသီ
ခ်စ္သူဆီအေရာက္သြား
ခြင့္လႊတ္ဖို႔စကားဆိုမယ္။ ။
ေဖာ္ေ၀း



၃ၾကိမ္ေၿမာက္လက္ခေမာင္းခတ္ၿခင္း

(၁)
အနက္ေရာင္တစ
ၿမက္ခင္းေပၚက်လာတယ္။

ဆည္းဆာဟာ
ညရဲ႕အက်ဥ္းသား
၀ပ္တြားသြား႐ွာေပါ့။

အမဲေရာင္
အနက္ေရာင္
အမႈိင္းေရာင္
ေကာင္မေလးမ်ား
ငါ့ႏွလံုးသားအသုဘ
ရယ္သံနဲ႔ပို႔လိုက္ၾကရဲ႕။

လွံစြပ္ဖ်ားမွာ
နားလွာတဲ့ပုဇင္း
ကိုယ္ခ်င္းစာမိရဲ႕
ေၿပးမလြတ္ခဲ့ပါ။

ဇာတ္စင္ေပၚမွာ
“ေတာင္စြယ္ေနကြယ္ရင္
သုႆန္ထုတ္
ဒါးခုတ္သတ္ေစ”တဲ့
ပရိယာယ္ခိ်ဳ႕ငဲ့လိုက္တာ။

တခ်က္႐ုိက္
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်
ႏွစ္ခ်က္႐ုိက္
ေခါင္းၿပန္မတ္ထူ
အို…လူေတြမနဲပါလား
ေၿမက်သြားတဲ့ငါ့ေသြးမွာ
မ်က္ရည္ဘာေၾကာင့္ေရာသလဲ
၀မ္းမနဲခ်င္ဘူး။

“ဗ်ိဳ႕မိတ္ေဆြ
ဘယ္လိုလဲ” တဲ့
တေမးထဲေမးေနၾက
“ခနငယ္”တခုမဆံုးခင္
လူလံုးမၿပခ်င္ေသးပါ။

မ်က္စိကိုမွိတ္
နားကိုပိတ္ထား
ႏွလံုးသားမီးေတာက္ထဲမွာ
“ငါ”အစစ္လမ္းေလွ်ာက္
တက္ေခါက္သံၾကားပါစ။

လူ႐ႊန္းရဲ႕စိတၱဇဒိုင္ယာရီဟာ
ဘာ့ေၾကာင့္ရင္မွာၿငိပါ ပါလိမ့္။

လူမမာရဲ႕အိပ္ကပ္ထဲက
ထမင္းတနပ္စာေတာင္
“ေမွာင္”လို႔။

အႏူးညံ့ဆံုး
အခ်စ္ဦးရဲ႕ပါးၿပင္ဟာလဲ
“မဲ” လို႔။

“ဟဲ့…အကန္း
လမ္းကဒီမွာ ” တဲ့
[ ]
ေက်ာစပ္သြားပါသည္။

“ဆီကိုေရခ်ိဳး
ေဆး႐ိုးမီးလႈံ
စပါးေတာင္လိုပံု”
ေဆးလိပ္ခံုကမိန္းကေလး
ငိုခ်င္းေတးလဲခ်ိဳပါရဲ႕။

အႏွစ္ ၆၀၀၀ေက်ာ္
ပခံုးေပၚထမ္းပိုးလာတဲ့
ရာဇ၀င္အဖိုးအိုက
ဟဟေလးရယ္ေနတယ္။

(၂)
လၻက္ရည္တခြက္ရဲ႕
ၿပား ၅၀က
အခ်ိန္ကာလ စပြဲေပၚမွာ
ထယ္၀ါေနပါေပါ့လား။

ေအးစက္တဲ့
လၻက္ရည္ခြက္ထဲမွာ
ည…..လာမင္းမူၿပန္ေပါ့။

ခရမ္းေရာင္
ေကာင္မေလးရဲ႕အလွ
လၻက္ရည္က်က်တခြက္ထဲ
ေပ်ာ္၀င္သြားတယ္။

မလာနဲ႕ကြယ္
တခစ္ခစ္နဲ႔
ခ်စ္စရာ့ရယ္ေမာသံမွာ
ငါဖ်ားခဲ့ဘူးတယ္။

မ်က္နက္၀န္းမွ
စြဲမက္ဖြယ္အ႐ုဏ္ဦး
ငါၾကည္ႏူးခဲ့ဘူးတယ္။

“ေခ်ာင္းအစပ္မွာ
ပြင့္ဖတ္မ်ားစြာ
ေမ်ာပါလာၾက“
အိပ္မက္လွလွေလး
ညရဲ႕ေတးကိုသီၾကဴးေန။

ေဆးလိပ္တတိုရဲ႕
ႏုပ်ိဳခဲ့အတိတ္မွာ
လြမ္းစရာအိပ္မက္အၿဖစ္
ခ်စ္သူ႔ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းခဲ့ေၾကာင္း
ေၿပာၿပႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။

ရဲရင္တဲ့အခ်စ္
ဆံုး႐ႈံးနစ္နာၿခင္းမ်ားေနရာ
ရင္မွာကိန္း၀ပ္
အို…ကၽြတ္လြတ္ေသာႏွင္းဆီ
အ႐ုဏ္မလာမီပြင့္စမ္းပ။

(၃)
အခ်ိန္နတ္ဘုရား
အသြားၿမန္လွ
ေႏြဆယ္ညႏွင့္အိပ္ရာထမ်က္ႏွာ
မၾကည္သာလွေပဘူး။

အံၾကိတ္လိုက္တဲ့
ငါတေယာက္ထဲရဲ႕
မိုးခ်ဳန္းသံမွာ
ကဗ်ာမွထြက္မလာရင္
အသက္႐ွင္ၿခင္းတရားကို
ငါသတ္မိလိမ့္မယ္။

ၿပည္သူၾကားမွ
ခံစားမႈမ်ား
ၿပားၿပား၀ပ္ေမွာက္
စာအုပ္စင္ေအာက္ေရာက္ခဲ့ရဲ႕
႐ွက္တယ္။

ငါ့ႏႈတ္ဖ်ားမွာ
တရားထူေထာင္
ကဗ်ာကေလွာင္လိမ့္မယ္။

၂၀ရာစုမ်က္၀န္းနဲ႔
“အနႏၲသူရိယ”ကိုမုန္းသူေတြ
ငါၿပံဳးၾကည့္ေနမိတယ္။

စကားထဲထိုင္
သတၱိၿပိဳင္ရင္း
ကြင္းမွားဆင္းၾက
“အလင္း”လာမွသိေတာ့မယ္။

ခေရကို
မေၾကြခင္
မပန္ဆင္ၾကပါဘူး။

(၄)
အနာဂတ္ရဲ႕
ရာဇ၀င္သုေတသန
ဗိမၼာန္မွာ
သက္ေသခံအၿဖစ္
ႏွစ္ေတြလေတြေနရစ္ပါေစ။ ။
ေဖာ္ေ၀း


အမည္မဲ့ေန႔ရက္မ်ား

ေနအ႐ုဏ္ကား
သံပတ္မကုန္ႏိုင္ေသးေခ်။

သမ႐ုိးက်၀ါက်
ပြဲေနပြဲထိုင္မိန္႔ခြန္း
ရာသီဖြဲ႕ကဗ်ာ
တေန႔တာလံုးညီးတြားေနတယ္။

ေဆးလိပ္တိုကို
သံုးေလးဖြာ႐ႈိက္
ႏွပ္ထားလိုက္ဦးမယ္။

ေရညွိတက္သစ္ကိုင္းေပၚမွာ
စာ၀ါေလးအေဖာ္ေပ်ာက္
ေဒါင္းေတာက္ေနသလားကြယ္။

ကေလးငါးေယာက္ေမ
ေရခပ္ေနတဲ့မိန္းမ
အလွသားေနာ္။

လၻက္ရည္ေၾကြးေတြေၾကာင့္
ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးေပါင္ခ်င္တယ္။

“ေ႐ွာလိုက္ပလား”
“တက်ပ္ေလာက္”
ဟိုဘက္ခံုမွာ
သေဘၤာေမွာက္ကုန္ပါၿပီ။

ကပ္ရက္စာအုပ္ဆိုင္မွာ
တခါမွမဖတ္ဘူးေသးတဲ့
(ဖတ္လဲမဖတ္ႏိုင္တဲ့)
မာ့က္စ္ရဲ႕အရင္းက်မ္းစာအုပ္
ေခါင္းကုတ္ငံုံ႔ေနရ႐ွာတယ္။

ထိုင္ခံုၾကားကဂ်ပိုးတသိုက္
ကိုက္လိုက္တာလဲလြန္ေရာေလ။

ဟိုခတ္လွမ္းလွမ္းက
မီးရထားဥၾသ
အေမာသံစြက္ေနရဲ႕။

ေနရပ္ၿပန္သူတို႔
လမ္းခုလပ္က်န္သူတို႔
ေနမင္းရဲ႕သက္ၿပင္းကိုေသာက္
ေမာေနေလာက္ၿပီ။

ေ႐ႊယံုနဲ႔ေ႐ႊက်ား
သက္ကယ္ရိတ္သြားသတဲ့
ေရဒီယိုစကားသံ
နားထဲၿပန္၀င္လာတယ္။

႐ြာကိုၿပန္ခဲ့ပါလား
အလကားဒုကၡခံခ်င္တယ္
ဂ႐ုဏာ႐ွင္သူငယ္ခ်င္းမ
ေမ့လိုက္ရၿပန္ဦးမယ္။

လမ္းမေပၚမွာ
ဖြာရရာၾကဲၿပန္႔သြား
အစိမ္းစက္မ်ားလႈပ္လာတယ္။

ေၿခသံ႐ွပ္႐ွပ္
ညေနခင္းၿဖတ္သြားၿပန္
နီက်န္က်န္ဆည္းဆာရိပ္
ေလာကတိတ္တဆိတ္ေလာင္ကၽြမ္းေနေပါ့။ ။
ေဖာ္ေ၀း


မိမိကိုယ္ကို႐ွာေဖြေတြ႕႐ွိၿခင္း

(၁)
ပုလင္းအလြတ္ႏွစ္လံုး
စပြဲေဘးမွာတံုးလံုးလဲေနတယ္။

လာလာေလသူငယ္ခ်င္းတို႔
ဟင္းလင္းစၾကာ၀ဠာၾကီးထဲမွာ
တြယ္တာစရာဘာမွမ႐ွိ
ဘယ္သူသိသလဲမနက္ၿဖန္။

အေမွာင္ဆိုတာမ႐ွိ
အလင္းဆိုတာမ႐ွိ။

အစမ႐ွိ
အဆံုးမ႐ွိ
မသိ
မသိ
မသိ။

(၂)
ေတာင္ကုန္းဂမူ
ထံုးၿဖဴၿဖဴသာသုတ္လိုက္ပါ့
ငါ႐ွိခိုးလိုက္ပရေစ။

ႏြား႐ုိင္းသြင္းခ်ိန္
အိမ္ၿပန္ရမဲ့ေၿခလွမ္း
ေတာလမ္းေထာင္ေခ်ာက္တခု၌
လမိုက္သြားခ်ိန္ေရာက္ခဲ့တယ္။

စေလအညာက
ပုေလြဆရာရဲ႕ဖ်ားေယာင္းသံ
ေက်ာက္နံရံဂူ၀ထက္
ငါ့ေၿခရာဖ်က္မရပါ။

ေက်ာက္ေခတ္မွအႏုၿမဴ
လူ႔သမို္င္းေၾကာင္းအထပ္ထပ္
ငါကန္႔လန္႔ၿဖတ္ကူးခဲ့ေပါ့။

ငါ
(သို႔မဟုတ္)ေနာက္တေယာက္ငါ
ဖ်ားနာရင္း
အုိမင္းလာခဲ့ၿပီ။

(၃)
ေနပူၾကဲတဲမွာ
ငါတေယာက္ထဲရပ္ေနတယ္။

ေလာကအား
လက္၀ါးေပၚတင္
ၿဖစ္ညွစ္လိုက္ခ်င္တယ္။

၀ါး႐ံုေတာမွ
ဥၾသသံမြဲေၿခာက္ေၿခာက္
ငါ့နားကိုေဖာက္ပစ္လိုက္ခ်င္ရဲ႕။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းေ႐ွ႕
ေကာင္မေလးရဲ႕ဘရာဇီယာမွာ
ငါ့ဆဲသံပါသြားတယ္။

လမ္းေဘးစင္ေပၚက
လွ်ပ္စစ္ဂီတာထဲ
ငါဆဲထဲ့လိုက္တယ္။

နေ၀တိန္ေတာင္
မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကုတ္
ကၽြႏု္ပ္ကိုသင္…
ၿမင္ရင္ မွတ္မိႏုိင္စြမ္းမ႐ွိပါ။

(၄)
ေၾကးေမာင္းတခ်က္အေခါက္မွာ
႐ြာ႐ုိးတေလွ်ာက္ေခြးအူသံ
ဆူညံဖံုးလႊမ္းသြားပါတယ္။

ေရနံဆီမီးခြက္္မွိတ္တုတ္
စာအုပ္ပံုအထပ္ထပ္ၾကား
ငါ့၀ိညဥ္ၿဖတ္သြားခ်ိန္
လမင္းမွိန္ေဖ်ာ့ေပးရတယ္။

မွတ္စုစာအုပ္ထဲမွာ
ကမၻာၾကီးခြဲစိတ္
အိပ္မက္ထဲကေတာ္လွန္ေရးသမား
မ်က္၀ါးထင္ထင္႐ႈ
သင္သတိၿပဳမိခဲ့သေလာ။

အ႐ုိက္ခံရေသာအခါ
သည္းထန္စြာငိုေၾကြး
အေၾကြးဆပ္ရမယ္
ေသြးတစက္အတြက္ေသြးတစက္
အသက္အတြက္အသက္
တက္ေခါက္သံထြက္လာတယ္
ၾကာၿပီ။
ၾကာပါၿပီ။

(၅)
ေဆြးေၿမ႕အိမ္အို
ေရမယိုေစရ
လွပတဲ့ဟာသေပကပဲ။

ေသြးေၿခဥ
ႏုႏုေဖြးေဖြး
ေၿခဖ်ားေလးရဲ႕ေအာက္မွာ
ငါဒူးေထာက္ခစားလိုက္တယ္။

အိမ္မ်ားလမ္းမ်ား
ၿမိဳ႕႐ြာမ်ား၊တိုင္းၿပည္မ်ား
ငါ့ႏွလံုးးသားေပါက္ကြဲသံ။

ထိမွန္ခံစားၾကေစေလာ့။

ခႏၶာကိုယ္ကိုအပိုင္းပိုင္းခ်ိဳး
ေ႐ွ႕တိုးေပးအပ္လိုက္ပါရဲ႕။

ဘ၀ကိုယူမလား
အနာဂတ္ကိုယူမလား
ငန္းေတာ္ၾကားမေလးေ႐ွ႕တြင္
“ယံုၾကည္ခ်က္”ပင္ေၾကာက္ဒူးဆတ္
ငါအားလံုးကိုသတ္ခဲ့တယ္။

ေ႐ႊနန္းေတာ္ဆီမွ
ရီေမာသံမ်ားအံက်လာ
ပါေတာ္မူေ႐ွ႕ပိုင္းရာဇ၀င္
အသင္မွတ္မိေသးပါစ။

လမ္းႏွစ္ခြဆံု၌
ေခါင္းငိုက္စိုက္ၿငိမ္သက္
မ်က္ရည္စက္လက္ႏွင့္ငါ
လာေလၾကည့္လွည့္
ငါမဟုတ္ဘူးၿငင္းခ်င္ၿပီ။

(၆)
အစာ၀ကာမွ
ဌာနၿပန္ခ်င္ၿပီကြဲ႕
ေတာသံကိုေပးသတဲ့ေလ။

ႏွစ္အတန္ၾကာ
ငါေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည့္
မိမိ၏၀ိညဥ္သ႑န္မ်ား
မုိးနံရံကားယားခြ
ေၿခာက္လွန္႔ၿပေနၾကၿပီ။

ေဆးစက္က်ရာ
ငါမ်ားစြာေမြးဖြား
က်ားခံတြင္းထဲကသမင္
ဘယ္သူမွအသက္မ႐ွင္ပါ။

သည္နယ္ေၿမကား
စီးတားထားၾကသည္။

ေန၀င္ခ်ိန္
တိမ္အဆင္အရင့္အႏုႏွင့္
ငါေခတ္ကိုထုဆစ္မည္။

မၿမင္စမ္းတန္း
လမ္းက်ဥ္း၌ကား
ခလုပ္တိုက္သံၾကားေပမယ္။

မိတ္ေဆြတို႔
မဟာေဂၚကီရဲ႕
ဒန္ကာႏွလံုးသားဟာ
႐ႈတ္ခ်သံၾကားမွာဖြားၿမင္တယ္။

အုတ္ဂူၿဖဴၿဖဴမွ
ေသာကႏွင့္ ရင္မ ေနေသာ
အို….အေမ
က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ
ေကာင္းကင္ၿပာ
ကမၻာၾကီး
အႏုပညာပစၥည္းေတြနဲ႔
ၿပီးၿပည့္စံုခဲ့ပါၿပီ။ ။
ေဖာ္ေ၀း