႐ံႈးနိမ့္ၿခင္းေမာ္ကြန္း

Tuesday, October 7, 2008

ဒီ ၀တၳဳေလးက အက္ေဆးနည္းနည္းဆန္တယ္... ၂၀၀၄ ကေရးထားတာပါ..ေရးၿပီးၿပီးခ်င္း ၀ိုင္ခ်ိဳ လာယူသြားတယ္..။ေနာက္တစ္
လေလာက္က်ေတာ့ ဖုန္းဆက္လာတယ္...၀တၳဳက ၿပဳတ္တယ္တဲ့...ၿပန္ေပးဆိုေတာ့..၀ိုင္ခ်ိဳတို႔ထံုးစံအတိုင္း “အင္း” ဆိုၿပီးေပ်ာက္
သြားလိုက္တာ...သူ အဲဒီမဂၢဇင္း ကသာထြက္သြားေရာ..ၿပန္မရဘူး..ေတြ႔တိုင္းေၿပာ..သူကေတာ့ ေအးေဆးပဲ..သူ႔တပင္တပန္းေရး
ထားတာမွမဟုတ္တာ... ခု..သစၥာပိုင္စိုး က အဲဒီမဂၢဇင္း မွာလုပ္ေနတယ္ဆိုၿပီး စာမူလာေတာင္းတာနဲ႔ ဒီစာမူ အေဟာင္းကိုၿပန္႐ွာ
ခိုင္းရတယ္...ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းပါတယ္...ခုၿပန္ရၿပီေလ...ကၽြန္မ တကယ့္ကို စိတ္ပင္ပန္းတၾကီးေရးထားရတာကိုမွတ္မိေန
တာကိုး..ခုခ်ိန္မွာဆို ..အဲဒီခံစားခ်က္ေတြက မ႐ွိေတာ့တဲ့တြက္ ဒါမ်ိဳးၿပန္ေရးႏိုင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး ဆိုတာသိေနတယ္..။
ေၿပာခ်င္တာက..အဲဒါေတြကိုကၽြန္မေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့ၿပီ ဆိုတာပါပဲ...


႐ႈံးနိမ့္ၿခင္းေမာ္ကြန္း
အ႐ႈံးတစ္ခု၏နိဒါန္းသည္ခါး႐ွလြန္းလွ၏..။မၿမင္ရေသာအနာဂါတ္ေတးသြားမ်ားပိတ္ဆို႔ကြယ္
ေပ်ာက္သြားေသာအခါကၽြန္မတြင္က်ိန္စာတခ်ိဳ ့သာၿပန္႔က်ဲက်န္ေနခဲ့ေတာ့၏.. ေတာၾကီးမ်က္မည္းဆန္ေသာလမ္းတခ်ိဳ႔သည္ႏွလံုးသားမ်ားဆီသို႔သာတိုက္႐ိုက္ေၿခာက္လွန္႔
ေနတတ္သည္ဟုထင္ပါသလား..။
အ႐ံႈးမ်ားႏွင့္႐ႈပ္ေထြး ေပက်ံေနေသာ ေန႔ရက္တခ်ိဳ ႔သည္ ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္တြင္႐ွိေန၏…။
ခ်စ္သူ….ကၽြန္မ..ဘာေတြနဲ႔မ်ားေဆးေၾကာသုတ္သင္လိုက္ရပါ့..။ေၿမနိမ့္နိမ့္မွာမွေ႐ြးစိုက္တတ္
ေသာလွံမ်ားကိုကၽြန္မ မုန္းပါသည္။အလံမ႐ွိေသာရထားတိုင္းသည္ ဦးတည္ရာမဲ့လမ္းေခ်ာ္
သြားကာ စက္ေခါင္းအိုမ်ားကဲ့သို႔ေတြ႔ရာဘူတာကိုထိုးမစိုက္တတ္ေၾကာင္းကိုေတာ့သတိၿပဳသင့္
သည္.။
“ခ်စ္ၿခင္း”တစ္ခု၏သိမ္ေမြ႔မႈႏွင့္ သူ၏တရားဓမၼကိုသင္နာၾကားဖူးပါသလား..။
အသားေသေနေသာအမွားမ်ား၊အမွန္ဟန္ေဆာင္ထားေသာအမွားမ်ား…ကံငါးပါးႏွင့္ေ၀းခဲ့သူ
မ်ားအဖို႔ကေတာ့ ၿပဒါးလမ္းအေ၀းၾကီးေ၀းေနခဲ့လိမ့္မည္။
ႏွလံုးသားမွေစလႊတ္လိုက္ေသာေမတၱာဓမၼတရားကို ႏွလံုးသားႏွင့္မွသာ ဖမ္းယူနားဆင္ႏိုင္ေပ
လိမ့္မည္။
အေမွာင္ကနက္႐ိႈင္းလြန္းလွသည္။ေကာင္းကင္မၿမင္ ၾကယ္မၿမင္ ၀ကၤဘာထဲတြင္ စမ္းတ၀ါး၀ါး
ေ႐ြ ႔ေမ်ာရင္းအလင္းကိုမိုက္မိုက္မဲမဲေမွ်ာ္ကိုးေနခဲ့ေသာကာလမ်ားလည္းၾကာခဲ့ၿပီ…။သန္းေခါင္
ထက္နက္ေသာညမ်ားသည္ကၽြန္မႏွင့္သာ တိုက္႐ိုက္ပတ္သက္ေနတတ္တာကေတာ့စဥ္းစား
စရာ..။ကံတရားကိုမယံုၾကည္ခဲ့ပါပဲလ်က္ ကံတရား၏ရက္စက္စြာလွည့္စားမႈကို ခံခဲ့ရၿခင္းသည္
တရားမွ်တပါသလား..။ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးေမးေနရေသာေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ ကၽြန္မ မြန္းက်ပ္ေနခဲ့
ရသည္။
အ႐ႈံးမ်ားစြာမွလြတ္ေၿမာက္ေအာင္ကယ္တင္ေပးပါေတာ့ ခ်စ္သူ..။
မဆံုႏိုင္ေသာဆံုမွတ္ေယာင္မ်ားႏွင့္ အေရာ္အစားၾကီးလွေသာ ၀ဋ္ေၾကြး သံသရာ …ကၽြန္မ အၿမဲငိုေၾကြးေနရေတာ့မည္ထင္သည္။ဘာကိုမွပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္မ႐ွိေသာလူတစ္ေယာက္၏ဆံုး႐ႈံးမႈသည္ပိုမိုသိပ္သည္းထူထပ္ေၾကာင္းလက္ေတြ႔သိခဲ့ရၿပီ..။သို႔ေသာ္…ကၽြန္မ၏ပရစိတ္မ်ားက ကၽြန္မကိုၾကိဳးေပးသတ္ခဲ့ၾကသည္။
အေရာင္ အဆင္းကင္းမဲ့ကာေသြဆုတ္ၿဖဴေရာ္လာေသာ ကၽြန္မ၏ကံၾကမၼာကိိုအေရာင္တင္ေပး
လွည့္ပါ ..ခ်စ္သူ..။တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဆြဲထူတည့္မတ္ခဲ့ရေသာေန႔ရက္မ်ားသာ ပိုင္
ဆိုင္ခဲ့ပါလ်က္ ထိုသို႔ေမွ်ာ္လင့္ေနၿခင္းသည္ မိုက္မဲမႈတစ္ခုပင္ၿဖစ္သည္…။
ကၽြန္မ၏ရက္စြဲမ်ားသည္ ေန၀င္ေနထြက္႐ွိပါလ်က္က ေမွာင္ပဲေမွာင္ေနခဲ့သည္။ ကၽြန္မတြင္ အ
လင္းမ႐ိွ ၊ အနာဂါတ္မ႐ွိ ၊ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ႐ွိ၊ကိုးကြယ္ရာမ႐ွိ ၊ဘာဆိုဘာမွမ႐ွိေတာ့.။မိုးေသာက္
အေမွာင္မ်ားကို အဓိပၸါယ္မဲ့စြာရင္ဆိုင္ရမည့္ေန႔ရက္မ်ားကို ကၽြန္မ မုန္းပါသည္။ခ်စ္ေသာကမၻာ
ငယ္ႏွစ္ခုႏွင့္လည္းယူဇနာၿခားခဲ့ရၿပီ..။ကံ့ေကာ္ရနံ႔မ်ားသင္းပ်ံ ႔လိႈက္ဆူလာတိုင္းကၽြန္မမ်က္
ရည္က်တတ္ၿမဲ..။ခေရပြင့္ေၾကြမ်ားခင္းေသာလမ္းကေလးကိုလြမ္းဆြတ္မိတိုင္းလည္းကၽြန္မ
နာက်င္ရဦးေတာ့မည္။
သံစဥ္မပါေသာဂီတတို႔သည္ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္သိပ္မေကာင္လွပါ။ဒါဏ္ရာေဟာင္းတခ်ိဳ ႔ႏွင့္သာ
ခပ္ဆင္ဆင္တူေနခဲ့သည္။မ်က္ရည္စက္တို႔၏တန္ဖိုးကို နားလည္တတ္သူမွသာ ကၽြန္မရင္ထဲ
မွ႐ႈံးနိမ္းၿခင္းႏွင့္ေ၀းကြာၿခင္းကို တြက္ခ်က္နားလည္ေပးႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္တိုင္း အေမွာင္ကၿပာလဲ့စြာစီးဆင္းေနဆဲ..။မၿမင္ရေသာနကၡတ္
မ်ားကကၽြန္မႏွင့္ဘာမွမသက္ဆိုင္သလို..။ၾကမၼာဆိုးမ်ားကိုသယ္ယူလာမည့္နကၡတ္မ်ားကသာ ကၽြန္မအေပၚတဖြဲဖြဲ႐ြာသြန္းလ်က္…။ကၽြန္မတစ္ကိုယ္လံုးနကၡတ္ဆိုးမ်ားႏွင့္႐ႊဲစိုေအးစိမ့္ေနခဲ့
သည္။ဘ၀တြင္ခိုက္ခိုက္တုန္အားတင္းရင္းအ႐ႈံးမ်ားကိုပ်က္ရယ္ၿပဳရဖန္မ်ားလာေသာအခါဒူးမ
ညြတ္တတ္ၿခင္းကပင္ယိုင္နဲ႔ေထြၿပားခ်င္လာ၏။ဘုရားသခင္..ေက်းဇူးၿပဳၿပီးကၽြန္မကို အသစ္ၿပဳ
ၿပင္တည္ေဆာက္ေပးလွည့္ပါ..။
ၿပကၡဒိန္တြင္ ၿပသဒါး ဟုေရးထိုးထားေသာ ရက္သတၱပတ္တစ္ပတ္၏ စတုတၳေၿမာက္တေစၦ
တစ္ေကာင္သည္ကၽြန္မအားအစဥ္အၿမဲေၿခာက္လွန္႔ေနခဲ့ေတာ့မွာေသခ်ာသည္။ သည္းထန္
ေနခဲ့ေသာ ရင္ထဲမွေသာကမ်ားအတြက္ေလ်ာ္ေၾကးေပးရန္ ကၽြန္မထံတြင္ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
မွလက္က်န္ ႐ွိမေနခဲ့…။ကၽြန္မ၏ခေရလမ္းကေလးကိုလူတစ္ခိ်ဳ ႔က ကၽြန္မထံမွအလိုမတူပဲ
ေၾကးၾကီးေပး၀ယ္သြားခဲ့ၾကၿပီ..။တေ႐ြ ႔ေ႐ြ ႔ႏွင့္ကၽြန္မထံမွစီးေမ်ာထြက္ခြာသြားရေသာ ခေရ
လမ္းကေလးထဲတြင္ တန္ဖိုးမဲ့ပန္းမ်ားစီးဆင္းသြားခဲ့သည္ကေတာ့ရင္ခုန္စရာ..။သို႔ေသာ္..
ကၽြန္မတို႔ဘာကိုမွ်မတတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါ..။
အဆံုးအၿဖတ္ အႏိုင္အ႐ႈံးတစ္ခု၏ေၿဖသည္ မည္သည့္အေပၚတြင္တည္သည္ကိုသိလိုက္ရခ်ိန္
တြင္ ကၽြန္မေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီ..။႐ိုးသားမႈသည္ေနရာတိုင္း၌အသံုးမ၀င္ေၾကာင္း တိတိပပ သိခြင့္ရသည့္အတြက္ပဲ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။လူမ်ား၏စိတ္ကိုမွတ္တမ္းတင္က်မ္းၿပဳခြင့္ရသည့္
အတြက္လည္းရက္စြဲတစ္ခ်ိဳ ႔ကိုေက်းဇူးတင္သည္။ထို႔အတြက္ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းသတင္းစာ
ထဲတြင္ ေၾကာ္ၿငာထည္႔ရန္ေတာ့ကၽြန္မတြင္ ခ်ိဳတဲ့အားနည္းေသာဗီဇစိတ္တစ္ခု မပိုင္ဆိုင္ထား
ေခ်..။
အရာရာ အစစသည္ အ႐ႈံးခ်ည္းမဟုတ္ေၾကာင္း ေၿဖသိမ့္စကားမ်ားေၿပာခဲ့ၾကေသာ္လည္း
အ႐ႈံးသည္ အစစ အရာရာ ကို သိမ္းက်ံဳးၿဖိဳဖ်က္ႏိုင္ေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းသိခဲ့ရၿ႔ပီ..။တကယ္ေတာ့
ေၿဖသိမ့္စကားမ်ားသည္ အေၿဖမ႐ွိေသာ ပုစၦာမ်ားႏွင့္သာဆင္တူေနခဲ့၏။မၿမင္ရေသာသင္ခန္း
စာမ်ားကို နာၾကား႐ြတ္ဆိုရင္းကၽြန္မႏွလံုးသားသည္ အသားမာတက္လာခဲ့ၿပီ။တကယ့္တကယ္
တြင္ လူေတြကရာသီဥတုမ်ားကိုဖန္ဆင္းၿခင္းမဟုတ္သၿဖင့္ မုန္တိုင္းမ်ားကိုဖိတ္ေခၚပိုင္ခြင့္မ႐ွိ
သလို တိမ္တိုက္မ်ားကိုလည္းတားဆီးႏိုင္ခြင့္မ႐ွိ။ေနေရာင္ ၿခည္ကိုလည္းယက္ေဖာက္၍မရ။
ကမၻာေလာကသည္ႏွင္းထူထူမ်ားႏွင့္သာ ပိန္းပိတ္ေမွာင္ေနခဲ့ေတာ့သည္။
အ႐ႈံး၏အစသည္ စိတၱဇမ်ား၏နိဂံုးၿဖစ္သည္။မီးသင့္ေက်ာက္မ်ားပမာ ႏွစ္ပရိေစၦဒမ်ားစြာဖိစီးႏွိပ္
စက္ခံခဲ့ရေသာအခါ..အရာရာသည္ ပံုသဏၭန္ပ်က္ယြင္းခဲ့ေပလိမ့္မည္။ကၽြန္မကိုတစ္စံုတစ္
ေယာက္ေသာတန္ခိုး႐ွင္ကမ်ားၿပန္လည္ပံုသြင္းေပးခဲ့မည္ဆိုပါလ်င္….
စကားလံုးမ်ားက တစ္စတစ္စ ေႏြးေထြးပူၿပင္းလာခဲ့သည္။၀ါက်မ်ားကလည္းအရည္ေပ်ာ္က်ကာ
စီးေမ်ာသြားခဲ့ၾကၿပီ..။“မာန”ဟူေသာေ၀ါဟာရကို ကၽြန္မ၏အဘိဓာန္ထဲတြင္ ခပ္ထူထူေလးၿပန္
ထြင္းထည့္ဖို႔လိုအပ္ေနသည္။ “အ႐ႈံး”ဟူေသာေ၀ါဟာရတစ္ခုတည္းကိုကၽြန္မ မပိုင္ဆိုင္လိုပါ.။
အလင္းမ်ားကိုသယ္ယူလာေပးမည့္ခ်စ္သူသည္ ကမၻာၿခားေနခဲ့ေလသည္။
မေနာ္ဟရီ