သစ္႐ြက္အေသမ်ားေပၚကရက္စက္ေသာဂီတ

Tuesday, October 28, 2008

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

ေရခဲပန္းႏု၊ခ်စ္ေသာသူၿဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ အေရာင္အရိပ္ ရနံ႔ ႏွင့္
ကၽြႏု္ပ္၏ဘ၀အေမာအလြမ္း

ေရခဲပန္းႏု
ခလုပ္ကေလးႏွိပ္လိုက္ရင္
တိပ္ၾကိဳးေခြကသီခ်င္းထြက္လာမယ္
“မင္းလက္ကေလးကိုကိုင္ခ်င္စမ္းလွတယ္” ။

စက္႐ုပ္လို
မလႈပ္႐ွားခ်င္ပါဘူး
မုသားႏိုင္ငံမွာ
အၿပန္တရာေသပါေစ
အမွန္အတြက္တိုက္ပြဲ၀င္မယ္။

သံလြင္ၿမစ္မ်က္ႏွာၿပင္မွာ
ေမာေၿမရဲ႕ရာဇ၀င္ေတြ
ထင္ဟပ္ရဲပေနတယ္။

ရဲေဘာ္တို႔ေသြးၿဖင့္
ခ်ယ္ရီေမႊးလွေပရဲ႕။

ထိုအေတြ႕အၿမင္
ဤယေန႔တြင္
ေၾသာ္…ရင္ခုန္သံမ်ား
ၾကားပါေစ။

ေကာင္းကင္ဘံုမွာ
အိပ္မေပ်ာ္ခ်င္ပါဘူး။

ဒီေလာက
ဒီေၿမၾကီးေပၚမွာဘဲ
ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ၾကီး
အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ပါတယ္။

ေက်းဇူးမ်ားစြာတင္ပါရဲ႕
ဘုရားသခင္ေစာင့္ေ႐ွာက္ေတာ္
မမူပါနဲ႔။

သိရိေခတၱရာမွ
ကဗ်ာဆရာေလးအသဲမွာ
ေရခဲပန္းႏု
ယုယပါေလာ့..အိုအေမ။

ယန္စီၿမစ္႐ုိးမွ
ေလွထိုးသူ႔ေတးကဗ်ာ
နား၀င္မွာၿငိမ့္ေညာင္းေအာင္
တမ္းမက္စရာေကာင္းလွေပတယ္။ ။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္


ခ်စ္ေသာသူၿဖတ္သန္းခဲ့ရေသာ
အေရာင္ အရိပ္ ရနံ႔ ႏွင့္
ကၽြႏု္ပ္၏ ဘ၀အေမာ ဘ၀အလြမ္း

(၁)
“၇၄”ရထားေပၚမွ
ဘ၀အား႐ႈေမွ်ာ္ၾကည့္
အဘိဓမၼာနံ႔သင္းခဲ့ၿပီ။

၂၀ရာစုေနာက္ဆံုးပတ္
ကာလကားခ်ပ္႐ႈေမွ်ာ္ခင္း
ေနတစင္း လတစင္း
မင္းရယ္ ကိုယ္ရယ္
ခ်ိဳတယ္ ခါးတယ္
၂၅ႏွစ္ဘူတာ
ေနာက္မွာေ၀းက်န္ရစ္ပီ။

ပိေတာက္ေတ
ြေပါက္ကြဲလြင့္စင္
ေႏြရင္ၿပင္မွာ
ၾကင္နာသူယုယပါေလာ့။

(၂)
ေနေလာင္တဲ့သရက္သီး
ၿမီးမေနပါနဲ႔ေတာ့။

ကမၻာထဲမွာ
ကဗ်ာဆရာတေယာက္
ၿဖစ္ေၿမာက္ခဲ့ၿပီလား
ထိုပ်ားရည္ခ်ိဳ
ဘယ္လိုမက္မွန္းမသိပါ
ဒါနဲ႔ေလ
ဆံပင္ေတြသာ
႐ွည္႐ွည္လာခဲ့။
အိမ္တံစက္ၿမိတ္
ေက်ာင္းအရိပ္မွာ
အိပ္ေပ်ာ္ခ်မ္းၿမ
ငယ္ဘ၀ေလး
ဘယ္သူၿပန္ေပးမွာလဲ
ေ၀းၾကၿပီ။

သူငယ္ခ်င္းေတြ
လည္ပင္းဖက္ၾကီးလဲ
ခရီးခ်င္းမတူ
သူငယ္ခ်င္းငယ္ရီးစားေလးလဲ
သားသယ္အေမၿဖစ္လို႔
“အခ်စ္ဆိုတာ
ရင္မခုန္ေတာ့ပါ”..တဲ့။
ညစ္ပတ္စုတ္ေပ
အပုတ္နံ႔႐ွဴ
ၿမိဳ႕ၿပမွာလူၿဖစ္
ဗီတာမင္းဗရပစ္နဲ႕
အဆီ၀အစ္ထူထပ္ေတာ့
အသားအေရၿဖဴဖတ္ေဖ်ာ့။
တခ်ိဳ႕ကိုကား
ထားခဲ့ရသည္
႐ွိပါေစေတာ့
ပိေတာက္ေၾကလမ္းမွာ
ေႏြႏြမ္းခဲ့ပါၿပီ။

(၃)
စပါယ္ေတြၿမင္ရင္
အို…အသင္
ရင္ခုန္ပါေလာ့။
ေဟာင္းေသာ္လည္း
မႏြမ္းေသာအရာ
“ဒိုရာသန္းေအးရဲ႕ေလွကေလး”
မိုးေအးေအးမွာေမႊးလိုက္တာ။
ဒို႔ေခတ္ၿပဆို
ေရဒီယိုက
“အခ်စ္ဆိုတဲ့မွ်ားကေလး
အလစ္ကိုကြယ္တအားေၿပး”
စစ္ဗိုလ္မယားေလးလွတယ္
ပြဲေတာ္ေတြဟာလဲ
ေပ်ာ္စရာမေကာင္းေတာ့ပါဘူး
ဒို႔ေခါင္းေပၚမွာ
ေကာင္းကင္ၾကီးဟာ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္မွမဟုတ္ထာ။
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ….
ေနာက္ကိုအလယ္မလြန္ၾကနဲ႔ေတာ့ေနာ္။
ၾကည့္ပါအံုးကြယ္တို႔…….
“မ႐ွိခိုးႏိုး
မလွစုန္း႐ိုး”
႐ုိးသားမေနၾကနဲ႔ေတာ့
မိတ္ေဆြတို႔ရယ္။
ေနာင္ၾကီးတို႔
ေမာင္ၾကီးတို႔
အၿပစ္လာဖို႔ရင္ေတာ့
ေမတၱာပို႔ၾက႐ုံပဲေပါ့။

ေစတနာေတြ
ေထြတလာ
ေသပါေစ၊ေၾကပါေစေပါ့ဗ်ာ။

ရာသီခိ်ဳ၊
သစ္သီးခ်ိဳမွ
အပ်ိဳလုပ္ပ
မိတုတ္ရယ္။

(၄)
အရပ္ထဲက
“ေက်ာက္ခဲ”ဆိုတဲ့သူက
ဆဲတိုင္းေလ့႐ွိတယ္
“ေက်ာက္ခဲတဲ့ေဟ့
တခဲထဲ႐ွိတယ္
ဘာမွတ္သလဲ”
ေအာ္
“ကိုေက်ာက္ခဲႏွယ္ဗ်ာ
ေလာကၾကီးဆိုတာ
ေက်ာက္ခဲတခဲထဲနဲ႕
ၿဖစ္လာဒါမွမဟုတ္ထာ
ေလာကၾကီးထဲမွာ
ေက်ာက္ခဲတခဲထဲဘဲ
႐ွိဒါလဲမဟုတ္တာဗ်ာ”

ဘ၀ေစ်းခ်ိဳလို႔
ညီမေလးငိုတယ္
ေနညိဳပါၿပီကြယ္။

(၅)
စိတ္မ်ားကား
ပ်ားတုတ္ခံရသလိုပါဘဲ
အာသာငမ္းငမ္း
တမ္းမက္္မိပါရဲ႕
ခ်စ္လွစြာေသာ
သစၥာတရားရယ္။

လူ႔ေၿပမွာ
အသက္တရာမေနရ
အမႈတရာေတြ႕ရတဲ့
က်ေနာ္ကား
အသက္တရာေနခ်င္
အမႈတရာလည္းေတြ႕ခ်င္သူပင္။

ဘ၀ကို
ရင္ခုန္သလိုေနခ်င္တယ္.။

ဒါေပမဲ့က်
အခုမ်ားမွာ
လူသာမ႐ွိရင္
အဘိဓမၼာ
လူ႔သိကၡာတန္ဘိုး
ဘ၀ဟာအခိုးအေငြ႕ၿဖစ္
တမီးနစ္ဆိုတဲ့ထဲမွာဘဲ
အသာေလးေပ်ာက္သြားေတာ့မွာ။

အဘိဓမၼာအလံထူ
လူတေယာက္ၿဖစ္ခ်င္ပါဘိေတာ့
ခ်စ္တဲ့သူရယ္။

ေအာ္
သူဟာ
အီေကြတာအသဲမွ
အၿမဲစိမ္းသစ္ပင္ပါ။

(၆)
အိပ္မက္ဆိုးလို႔
အိပ္ရာကႏိုးခဲ့ရတယ္
အက်ိဳးမ်ားေပစြ။
တဖ်ိဳးဖ်ိဳးတဖ်တ္ဖ်တ္
လတ္ဆတ္ေသာစပယ္ရနံ႔မ်ား
တအားေမႊးလာတယ္
ဟို…အေ၀းက
ဟိုး…အေ၀းၾကီးက
ေသဆံုးသြားၿပီၿဖစ္တဲ့
ဒို႔ခ်စ္သူေတြရဲ႕ရင္ခုန္သံ
ဒီေလာကထဲမွာ
တုန္ခါေနေသးေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္းသိရတယ္။
ဒို႔ေတြရဲ႕
ပ်ိဳ႐ြယ္မႈေတြ
အထုအေထာင္းခံေနရ
ရာသီေခါင္းေလာင္းထိုးသံမွာ
နာရီလက္တန္ေ႐ြ႕သြား
တံခါးတခ်ပ္ပိတ္ရင္
တံခါးတခ်ပ္ပြင့္သြားလိမ့္မယ္။
သူတို႔မုန္းလို႔
ဒို႔ႏွလံုးသား
ခါးမသြားပါဘူး။

(၇)
ကၽြႏု္ပ္၏ဘ၀တဆစ္
၁၉၇၁
ေလွကားထစ္ကား
အခ်စ္မ်ားၿဖင့္ရစ္ေခြ၏။
ေလွကားထစ္မ်ား
တထစ္ခ်င္းတက္
ေႏြရက္မ်ားလဲႏြမ္းေယာ္၏။
ပူေလာင္အိုက္စပ္ည
အိပ္ငိုက္က်သြားၿပီ။
ညအစြန္မွာ
ကၽြံေရာက္လာတဲ့ေလ
ေႏွာင္းပိေတာက္ေမႊးေရမ်ားႏွင့္
ညအားပက္ဖ်န္းသြားေလရဲ႕။
၀ါ႐ြက္မ်ားက
မွန္္တံခါးကို
တအားေၿပးပုတ္လိုက္ၾက၏။
အေ႐ွ႕သည္
နီရဲလာၿပီ။
အာ႐ုဏ္တံခါးအဖြင့္
ေနအပြင့္မွာ
ခ်စ္လွစြာေသာ
က်ေနာ့္ေလာကအိုေအစစ္
ခ်စ္သမီးေလး
ေမြးဖြားလာခဲ့ၿပီ
မဟူရာကိုကို
သက္ေတာ္ရာေက်ာ္႐ွည္ပါေစ။
သမီးတို႔ေခတ္မွာ
အခ်စ္ရသခ်ဳိ
ဂီတပြင့္ေ၀
ေက်ာင္းေတာ္ကေခါင္းေလာင္းသံ
ခ်ိဳေအးပါေစ။

(၈)
ဇကြဲနံပါတ္
လတ္ဆတ္လွေပတယ္။
တရံခါသာ
နာနတ္ရည္ရသ
ဘ၀ထဲစီးေမ်ာ
ေလာကကိုမုန္းလိုက္ထာ။
ခ်စ္သူမ်ားစြာ
စကားေဖာင္ဖြဲ႕
ဒို႔ေခတ္ရဲ႕ရသ
တၿမၿမခံစားလို႔
ရထားၿပတင္းမွာ
အဆင္းမြဲက်န္
အက်ည္းတန္အရာမ်ား
၀ါးသြားမွိန္သြား
အပူခ်ိန္တရာေက်ာ္
အနံ႔ေတြေညွာ္တယ္။
အေပ်ာ္ပြဲေတာ္မွာ
က်ေနာ္သစ္သီးမခူးေတာ့ပါဘူး။
ဒို႔အိပ္မက္ေတြ
တရိပ္ရိပ္႐ြက္လႊင့္
ဟိုး..မိုးၿမင့္အာကာမွာ
ႏွစ္ေပါင္းရာေထာင္သိန္းသန္း
ေပ်ာ္စမ္းပါေစကြယ္။

(၉)
ဒူးယားရသ
ခါးလွတယ္။
မညာတတ္လို႔
ကဗ်ာစပ္တယ္။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ကဗ်ာခ်စ္တယ္
အႏွစ္တေထာင္အသက္႐ွည္
အႏွစ္တေထာင္ရတက္ေပြလဲ
မ်က္ရည္မက်ခ်င္
ေနာင္တဘုရားထံ
အသနားမခံဒူးမတုပ္
မိုက္တဲ့အလုပ္ဆိုရင္လဲ
ငါမိုက္ခ်င္ေသးတယ္။
ရာသီေႏြဆံုးရင္
မိုးကေလးေစြမယ္
သေၿပေတြသီးမယ္
ရည္းစားသစ္ေပၚမယ္
ေနေအာက္မွ
ေတာက္ေတာက္ပပရဲရဲရင့္ရင့္
လြတ္လပ္မႈပန္းမ်ားပြင့္
ရန႔ံလြင့္ထံု
အို…ရင္ခုန္ရပါေစသား။

(၁၀)
လဖက္ရည္တခြက္ၿဖင့္
အသက္႐ွည္ပါေစသတည္း။
ပုေလြခ်ိဳ
အပ်ိဳေခ်ာ့တဲ့
ေတာညေနရီပန္းခ်ီကား
အပူေရာင္မ်ားနဲ႔ဖြဲ႕စည္းထားတယ္။
ဇာခန္းဆီး
မီးအိမ္လဲ့ၿပာ
တိုယိုတာ
ကို႐ုိလာရယ္
ကိုယ္လိုရာသြားေသေတာ့။
ဒို႔အေဆာက္အအံုေတာ္ၾကီးကေတာ့
ေလာ္လီေဖာက္ၿပားေနသတည္း။

(၁၁)
“ေအး”ေရ
“ေအး”ေရ
အေတြးထဲမွာ
လာလာမေႏွာက္နဲ႔ေနာ္
နားခိုခဲ့ေသာ
ေတာအုပ္ငယ္ကေလး
ေလာကၾကီးအလယ္
ခ်ာခ်ာလယ္။
တခ်ဳိ႕သည္ကား
ႏွလံုးသားတည့္
တရားနဲ႔ၿဖတ္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရသည္။
ဒို႔ဘ၀ေတြ
ညလိုမဲေမွာင္လ်က္
အသက္႐ွဴၾကပ္
ေဘးၾကပ္နံၾကပ္
ငတ္ၿပတ္ခ်ိဳ႕တဲ့
ဆင္းရဲတဲ့ေရာဂါရေနတယ္။
ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆး
အိုးပင္ေစ်းတဲ့
ေဆးဆိုင္ဆိုင္းဘုတ္မွာ
ေၾကာင္ၿခစ္သလိုကုတ္ထားတယ္။
ပုလဲဒါယူ
ခ်စ္တဲ့သူေရ
အပူနဲ႔ေနာ္
ဒီဇမၺဴမွာ
ဒို႔ေတြလူၿဖစ္ၾကေတာ့မယ္။
“ပုလဲ”ရဲ႕
စြဲမက္ဖြယ္ရာ
ရက္ေကာ္တာေတး
လမ္းေဘးကခၽြဲေနရဲ႕။
“ခ်စ္ဦးသူတို႔ဖူးစာ
ဆံုပါေစသားရယ္လို႔
ဆုေတာင္းေပးပါလားကြယ္”။

(၁၂)
“ေနပူစပ္ခါး
မသြားပါနဲ႔သားရယ္”တဲ့
(ဓါးကိုေဘးမွာထားၿပီး
ဟိုးမားရဲ႕ကဗ်ာကိုဖတ္ရင္း
ဒီေလာကၾကီးကို
တဟုန္ထိုး ထိုးေဖာက္ႏိုင္တဲ့
လမ္းကို
သားေတြ႕ခဲ့ပါၿပီအေမ )
အဲဒီလို
“နပိုလီယံ”ဟာ
သူ႔အေမထံ
စာၿပန္ခဲ့ဘူးတယ္
ဟုတ္ကဲ့…အေမ
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါရဲ႕
ေနပူစပ္ခါးကိုဘဲ
သားသြားေတာ့မယ္။
စိမ္းလန္းတဲ့႐ုကၡေဗဒရသ
သားဘ၀ထဲရလာတဲ့အခါမွ
အေမ့အုတ္ဂူမွာ
သားလြမ္းသူ႔ပန္းေခြလာခ်ပါအံုးမယ္။

(၁၃)
အခုအခါႏႈိက္
ကံၾကမၼာအလံုးစံု
“ထီ”ေပၚပံုရ
ကံၾကံဳရင္ထီေပါက္လိမ့္
ေပ်ာ္စရာေတြေပ်ာက္႐ွခဲ့ၿပီ
စပြဲထိုးေလးဟာလဲ
ႏိုင္ငံအက်ိဳး
သယ္ပိုးသူပါဘဲတဲ့
အဲသလိုေတာ့ဆိုၾကရဲ႕။
အဲသလိုနဲ႔
ေနညိဳခဲ့ၿပန္ပီ။
ဘယ္လုိိကပ္မွာ
တပ္ပ်က္ခဲ့ေလလဲ
သားသယ္အေမ
႐ူးလို႔ေနပါေပါ့လား။
႐ွိပေလေစ-
ၾကည့္ေနသိေနတယ္။
ေနာင္ အႏွစ္တေထာင္မွ
“ေမာင္ေခ်ာႏြယ္”လူၿဖစ္ရင္လဲ
စိတ္ေတြမညစ္ပါဘူး
“ထီ”ေပါက္ရင္ေတာ့
ေနာက္လင္ယူမယ့္မယား႐ွိတယ္။
ကိုယ္ပိုင္ႏိုင္ငံေလးမွာ
ရင္ခုန္သံဂီတနဲ႔
ခ်စ္သမီးေလးကေစခ်င္ပါၿပီ။

(၁၄)
ခ်စ္တဲ့သူေရ
ဘ၀တန္ဘိုး
ေရမိုးခ်ိဳးရင္း
တိုးၿဖည့္ၾကစို႔ကြယ္။

ကၽြႏု္ပ္၏
ပစၥဳပၸန္၊အတိတ္
အရိပ္၊အနံ႔၊အဆင္း
အလင္း၊အေမွာင္၊အပူအေအး
ေတးသစ္၊အေရာင္သစ္
ၿဖစ္ေစ၊သစ္ေစ
ေခတ္ၾကီးမ်ားစြာ
ကာလသံုးပါး
ၿဖတ္သန္းသြားေသာ
ထားရာမေန၊ေစရာမသြား
တရားအတိုင္းေတာ္တည္ေစ။
ဘ၀အေမာေတြ
ေတာအုပ္အလယ္
ေခ်ာင္းငယ္အနား
ၿမစ္ကမ္းပါးထိပ္
သစ္ရိပ္ေတာင္ရိပ္
ၿမိဳ႕ရိပ္ၿပရိပ္
ခ်ိပ္ခဲ့ထားခဲ့
နားခဲ့ခိုခဲ့
စိုခဲ့ေၿခာက္ခဲ့
ေပ်ာက္ခဲ့႐ွခဲ့
ႏြမ္းသမွ်အေထြေထြ
အနာဂတ္ရသၿဖစ္ေစသတည္း။

အားလံုးဘဲ
သြားပါဦးမယ္။

(၁၅)
ႏွင္းေငြ႕သဇင္နံ႔
႐ွစ္ခြင္လံုးမွာ
မံႈးခ်ယ္သလို႔
တေဆာင္းသစ္ၿပန္အံုးေတာ့မယ္။

ေရေၿမေလမီး
ဓာတ္ၾကီးေလးပါးေၾကာင့္
ပန္းမ်ားလဲပြင့္ၾကကုန္၏။

ခ်စ္တဲ့သူေရ
ၿမစ္ေရစီးေတြ
ခရီးေရာက္လွေပါ့။

ေနာက္ဆဲ့ငါးႏွစ္ဆို
“မဟူရာကိုကို”အပ်ိဳၿဖစ္ေတာ့မယ္။

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္