မႏၱလာ

Sunday, October 12, 2008


ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္း ကဗ်ာေတြဆက္မ႐ိုက္ႏိုင္ခင္
ဒီ ကဗ်ာေလးအရင္တင္လိုက္ပါတယ္..
အ႐ြယ္ေရာက္လို႔ ပထမဆံုးကိုယ့္ဘာသာကိုယ္
မႏၱေလးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာေရးၿဖစ္သြားတဲ့ကဗ်ာပါ..
ခုဆို..ဒီလိုေတာင္ ဟုတ္ေသးရဲ ့လားလို႔.....
မႏၱလာ

စနစ္တက်
အကြက္ခ်ထားတဲ့
စစ္တုရင္ခံုေလးတစ္ခုပါ..။

အၿဖဴနဲ ့အမည္းအ႐ုပ္ကေလးေတြ
စီးခ်င္းထိုးခဲ့ၾက..
….
ၾကည့္ပ
ကြင္းစပ္မွာ..
အနက္ေရာင္နယ္႐ုပ္ကေလးေတြအတုံးအ႐ံုး
ကြင္းတစ္ခုလံုး
အၿဖဴေရာင္ေတြဖံုးလႊမ္းေအာင္ပြဲခံေနပံု..။

အလိုမတူပဲက်ားကြက္ေ႐ႊ႕ခံလိုက္ရတာပါ
ဘယ္ဘက္လက္ကညာဘက္လက္ကို
စနစ္တက်အႏိုင္ယူလိုက္သလိုမ်ိဳး
ဦးေႏွာက္တစ္ခုတည္းနဲ ့စီးခ်င္းထိုးတဲ့ပြဲ
သတ္မွတ္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ႐ွိမွာ
ေသခ်ာသိခဲ့ဖို ့ေကာင္တာေပါ့..
ခုေတာ့…။ ။
မေနာ္ဟရီ


4 Comments:

M.Y. said...

အသံတိတ္ ေခတ္သစ္ နယ္ခ်ဲ ့ျခင္းပညာတစ္မိ်ဳးပ..
မႏၱလာရဲ ့လမ္းမေတြ မ်က္ရစ္မပါပဲျပံဳးျပ တတ္ေနျပီေလ..

MANORHARY said...

ဟုတ္ပါရဲ ႔ေနာ္...ေနာက္မွ..မင္းခုိက္ရဲ ႔ ရာစုသစ္ ၂ ထဲက ေနၿပည္ေတာ္ဆိုတာတင္ေပးဦးမယ္..

:P said...

ဒီကဗ်ာေလးၾကိဳက္တယ္..မႏၱေလးနဲ့ပတ္သက္ျပီး
ဒီခံစားခ်က္မ်ိဳးရွိပါတယ္..ဆို္င္မဆိုင္ေတာ့မသိဘူး..
ပဲခူးတိုင္းအေရွ့ပိုင္းက ကညြတ္ကြင္း၊ေက်ာက္တံခါး တ၀ိုက္ကို ေရာက္ဖူးတံုးကလည္း............

MELODYMAUNG said...

ကြင္းစပ္မွာ..
အနက္ေရာင္နယ္႐ုပ္ကေလးေတြအတုံးအ႐ံုး
ကြင္းတစ္ခုလံုး
အၿဖဴေရာင္ေတြဖံုးလႊမ္းေအာင္ပြဲခံေနပံု..။

စစခ်င္းေတာ႕ မေပါက္ဘူးဗ် ပိန္းတာပါ
ကိုေမာင္ရင္ ကြန္႕မန္႕ဖတ္မွ ေပါက္သြားေတာ႕တယ္
ေအာ..လူမ်ိဳခံရသလိုပ(ေျမမ်ိဳလို႕ လူမ်ိဳးမေပ်ာက္) :(