သစ္႐ြက္အေသမ်ားေပၚကရက္စက္ေသာဂီတ

Sunday, October 26, 2008

ေအာင္ခ်ိမ့္

က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ေခတၱကားခ်ပ္၊ခရီး၊သိနားလည္သူတို႔၏ကစားနည္း
အဂၢါအယ္လင္ပိုး ၏ “၇၄”၀တၳဳ ၊ေရခ်ိဳးၿပီးစ၊ေလလြင့္ငွက္ေၿခရာ


က်ေနာ္ရဲ႕ေခတၱကားခ်ပ္

“ကာလနတ္ဆိုး
လက္ညိႈးနဲ႔တံေထြး
ကင္းေ၀းေသာကိုယ္
ၿဖစ္ရပါလို၏” ။

ဒီခပ္ေသာေသာ
ငါ့ရဲ႕ရယ္ေမာသံမွာ
ဒဏ္ရာေၿခာက္ၿခားဘြယ္
ငါ့ဘ၀ကြက္လပ္ငယ္မ်ား
ဘယ္ေလာက္ေသလြန္ပီးရပလဲ။

ေငးစိုက္ေမာလ်
အဲသလိုေတြးမိမွ်ၿဖင့္
ဘ၀ဟာ
သုညသို႔က်ဆင္း
တၿမွင္းၿမွင္းေဆြးခံစားရတယ္။

အလို၊ေရးေဘာ္က
“ဘ၀ကိုခင္သူ”တဲ့
ပဲပင္တြန္႔လက္ေရးေလး
ေက်းဇူးၾကီးမားေပစြ။

ဟုတ္တယ္
ငါဘ၀ကိုခင္ရမယ္။

အရသာခါးသက္
ၾကက္ဟင္းခါးဟင္း
စားရင္းစားရင္းခ်ိဳဘူးတယ္။

ဆယ္စုတစုမွာ
သူ႔အထုပၸတ္
မတ္တပ္ရပ္ေနဘို႔
အနိမ့္ဆံုး
(သို႔မဟုတ္) အၿမင့္ဆံုး
လံုးပမ္းေနေလရဲ႕ေလ။

တခါတေလ
စြန္းေပေသာအၿဖစ္
ခ်စ္ေသာသူေတြခြင့္လႊတ္ၾကပါ။

သူ႔စိတ္ထဲကအၾကံ
ဘာကိုအံတုဘို႔ဆိုလား
ဖဲခ်ပ္မ်ားေဖာင္းပြမႈေအာက္
ေန႔နဲ႔ညေကာက္ယူ
ေဇာေခၽြးပူၿဖဴခဲ့
ေငြစကၠဴကိုရခ်င္တာဘဲ။

အို…အသံတုိ႔
အဖန္တရာငရဲ
၀ဲကေတာ့စုန္ဆန္
အ႐ြယ္၊ရင္ခုန္သံ
အာ႐ုံ႐ုပ္
မ႐ုပ္သိမ္းႏုိင္ေၾကာင္း
ၿပန္ၾကားတယ္။

က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕
ေဆးကုသခြင့္
မဆံုသင့္ခင္
အိပ္မက္တြင္အတိတ္ေရး
ထီေလးတေစာင္ထိုးထားတယ္။

အခ်စ္ေရ
ေန၀င္ေတာ့မယ္ကြယ္.။

မ်ဥ္းၾကားမွၿဖတ္ကူး
အရက္မူးသူတေယာက္
ကံေကာင္းေထာက္မပါေစ။

အလိုမတူဘဲ
သူမရဲ႕
အပ်ိဳစင္ေနာက္ဆံုးည
သခိ်ဳၤင္း၀ကေကြ႕ၿပန္…..ေလာ့..။


“ေလလြင့္ငွက္မ်ား”
စကားဆိုဘို႔လာေရာက္
ေႏြဦးေပါက္ပါေတာ့။ ။
ေအာင္ခ်ိမ့္


ခရီး

အိပ္မက္မ႐ွိသူ
သီခ်င္းမဆိုတတ္သူ
ငါမဟုတ္မူ၍။

ငါ့အသင္
ေၿခေဆးပါ
ေခါင္းေလွ်ာ္ပါ
ေရခ်ိဳးပါ
လာေလ..ဒို႔သြားၾကရေအာင္။

၀ိညဥ္မဲ့ေခတ္မ်ားနဲ႔
၂၄နာရီတို႔ထံမွ
ကံၾကမၼာအရေ႐ြးႏႈတ္
ေရဒီယိုခလုတ္ကိုႏွိပ္
သတင္းစာကိုလည္းပိတ္ခဲ့ပါ။

အစက္တစက္မွ
အၿခားအစက္တစက္သို႔
ဆက္သြယ္ၿပီးမ်ဥ္းေၿဖာင့္တေၾကာင္
ေညာင္းညာေနေရာေပါ့။

ႏွစ္ေပါင္းအေသာင္းအေထာင္
သိပ္သည္းစြာေမွာင္ခဲ့
အေရာင္၊ရနံ႔
ရသ၊လူ႔အခြင့္အေရး
ၿမင့္ၿမတ္ေသာကေလးငယ္
ခ်ိဳေႏြးေသာမိခင္ႏို႔
တို႔ထိတီးခတ္လိုက္ေသာအခါ
လက္မွတ္ထိုးထားေသာစာ႐ြက္
မိုးခ်ဳန္းပ်က္သံၾကားရတယ္။

အေတြ႔အၾကံဳႏုနယ္စဥ္
မ်က္ရည္ဆိုေသာအသင္
လူမသိခင္ခုန္ဆင္းသြားရဲ႕
သစၥာေဖာက္တေယာက္အမူအက်င့္နဲ႕။

လမ္းတူသူခ်င္းသာ
ဒဏ္ရာကိုေဆးကု
ေသြးတိတ္ေအာင္ၿပဳစုလို႔
ဒို႔ေနာက္ကလူေတြလဲသတိရေနမယ္။

“ေၾကာက္ၾကေဟ့၊ေၾကာက္ၾက”
ဒီေန႔ကိုသူတို႔ပိုင္သ သတဲ့
အို ထမင္းစားခဲ့
အို အသက္႐ွဴခဲ့သူမ်ားသို႔
ဆိုက္ေဗးရီးယားေရာက္
သစၥာတရားဟာ
က်န္းမာလ်က္႐ွိေၾကာင္းသတင္းရတယ္။

အိမ္ရယ္
အိပ္ယာရယ္
သံေယာဇဥ္မ်ားရယ္
ခ်စ္ေသာသူရယ္
ပူပင္ေပမယ့္ခနခြဲခဲ့ရ
ၿပန္ဆံုၾကေတာ့ပိုလို႔ေႏြးမယ္။

ေၿခေထာက္မ်ားရဲ႕ေအာက္
သမန္းညက္ေလာက္ေအာင္
“ဆက္ေလွ်ာက္ၾက”
“ေလွ်ာက္ၾက”
“ေလွ်ာက္ၾက”

လွ်ပ္တခါၿပက္
မ်က္ေတာင္တခါခတ္တိုင္းအံ့ဘြယ္ပ
၀ါက်၊ပုဒ္မ
စကားလံုး၊ေသြးနံ႕
အၿဖဴသန္႔သန္႔စပြဲခင္း
ဟင္းခြက္ေပါင္းငါးရာ
မုသာ၀ါဒနဲ႔
ဘာသာေဗဒတခုေလ
ကမ္းနားေရစပ္မွာထိုင္ေနရဲ႕။

“အလို”
ကိုင္းပင္ကဗ်ိဳင္းေတာင္
ေတာင္ပံလန္႔ပ်ံေၿပးသြားတယ္။

အို…လူ႔သမိုင္း
ေစာင့္ဆိုင္းမႈသမာဓိ
ၿပည့္၀ၿမဲၿပည့္၀ေတာ္မူပါအ႐ွင္။

ဟိမ၀ႏၱာ
ဂႏၳ၀င္ေၿမာက္ေတာအုပ္
လမ္း႐ႈပ္သည္ၿဖစ္ေစ
႐ွင္းသည္ၿဖစ္ေစ
ေ႐ႊၿပည္ေတာ္ၾကီးနီးပါၿပီ။

“လူ႔ဘ၀ကား
အိပ္မက္မွ်သာၿဖစ္၏”
သစ္ပင္ပ်ိဳပင္စည္၌
ထိုစာပိုဒ္အားေတြ႕ရမည္
ငါေရးသားခဲ့ၿခင္းၿဖစ္ေပသည္။
ေအာင္ခ်ိမ့္


သိနားလည္သူတို႔၏ကစားနည္း

ဘ၀ဆိုးအေၾကာင္း
တိုးတိုး - တုိးတိုး…
႐ိုး႐ိုးေလးနားထဲ၀င္လာရဲ႕။

“သိပါရေစကြယ္”ေပါ့ေလ
ကယ္တင္႐ွင္ေလသံနဲ႔
ငါ့ရဲ႕စပ္စုမႈေၾကာင့္ေပါ့။

ၿပီးေတာ့လဲ
တၿခားလူေတြလိုပါဘဲ
အိပ္လိုက္တာပါဘဲ။

“အ၀င္း”ဆိုတဲ့ဖာသည္မေလးကို
အဲသလိုေစာ္ကားမိပါတယ္။
ေအာင္ခ်ိမ့္
“ရင္ခုန္သံ (၄၉)” မွ


အဂၢါအယ္လင္ပိုး၏ “၇၄”၀တၳဳ

“သင္၏နာရီသည္လည္း
ေစ့ေရာက္လိမ့္မည္”။

တိတ္ဆိတ္ေၿခာက္ၿခားဘြယ္
ေနကြယ္ေဒါင့္မ်ားေနရာ
သမၼာက်မ္းစာေပၚက
လင္းႏို႔တို႔ေအာ္ဟစ္သံ
နံရံကိုထိစင္ၿပန္လာရဲ႕။

အတိုင္းအတာတခုအထိ
မသိစိတ္သိစိတ္အၿမံဳ
ယာယီရင္မခုန္တဲ့ႏွလံုးသား
ပိန္ခ်ံဳးေၿခာက္ကပ္စြာ
ကပ္သံုးပါးမွာေမ်ာေနတယ္။

……….“႐ွဴး”
မလုပ္နဲ႔၊မလုပ္နဲ႔
ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္
စမ္းေတာ့
သူ႔လမ္းသူသြားရမွာပါ
မၾကာခင္သူေသေတာ့မွာပါ
အမဂၤလာသတင္းဆိုး
ေအးစက္တိုးသက္လို႔။

“ဆုေတာင္းပတၳနာၿပဳပါတယ္”
တယ္လီဖုန္းထဲကတေစၦ
“ဆရာေဖ” ရဲ႕ေတးထပ္
မဖတ္ဖူးဘူးထင္သလား။

ပန္းခ်ီဆရာရဲ႕လက္ဟာ
ဖြဲ႕စည္းဆဲပန္းခ်ီကားခ်ပ္
အဆံုးသပ္စုတ္ခ်က္ကို
အလိုအေလ်ာက္သိႏိုင္စြမ္းတယ္။

ညစာစားပြဲမွ
ဂီတနဲ႔အခိ်ဳပြဲေတာ္မ်ားအတြက္
ေၾကကြဲရက္စက္မႈသူစိမ္း
ခ်စ္သူနဲ႔ခ်ိန္းထားသလိုေရာက္႐ွိလာမယ္။

ေနာက္က်ေနပါဘီ
ေနာက္က်ေနပါဘီ။

သင့္ကိုးကြယ္မႈ
ၿမိဳ႕လယ္နာရီရဲ႕ဒိုင္ခြက္
ပု႐ြက္ဆိတ္ေတြတက္လို႔ေပါ့။

မၿဖစ္ႏိုင္တာနဲ႔
မၿဖစ္ေသးတာကိုေတြးေခၚ
၁၀ၿပားတန္ေပါင္ခ်ိန္စက္ေပၚကအဆင္း
“အရင္းၾကီးၾကီးၿမွဳတ္ႏွံပါ” ဆိုတာရယ္
အႏႈတ္လကၡဏာ“၉၉”ေပါင္ရယ္
အံက်လာေတာ့တယ္။ ။
အန္က်လာေတာ့တယ္။ ။
ေအာင္ခ်ိမ့္


ေရခ်ိဳးၿပီးစ

ၿပီးရင္
ခန္းစီးနားကြယ္လို႕
ငယ္႐ြယ္သူတို႔ဘာ၀
ရင္ခုန္သံလြလြေလးကို
ေမွ်ာ္မယ္။

“ၾကည့္စမ္းကြယ္
သူဒီေန႔
မေန႔ကထက္လွေနတယ္”
ၿဖတ္သြားသူေတြေၿပာလိမ့္မယ္။

အေရာင္အေသြး
အေမႊးအထံု
အလွေဗဒနဲ႔မံႈသ
မွန္ခံုကသူထလိုက္ပါၿပီ။

ဟုတ္တယ္
ေရခ်ိဳးၿပီးတယ္ဆိုရင္
ဘယ္လိုဘဲၿဖစ္ၿဖစ္
ဒါ ….ၿဖစ္သင့္တယ္။

ႏုပ်ိဳဆဲမွာ
အသက္ေသြးပူေႏြးဆဲမွာ
ရင္ခုန္သံသန္မာဆဲမွာ
ဒါၿဖစ္သင့္တယ္။

က်န္းမာေရးေကာင္းသူေတြ
ေရခ်ိဳးၾကပါတယ္။

တခါေရခ်ိဳးၿပီးစ
တခါလွပါတယ္
ဘယ္ႏွစ္ခါခ်ိဳးခ်ိဳး
႐ုိးသြားမယ့္အလုပ္
ဘယ္ဟုတ္လိမ့္မလဲ။

သူေတာ္စင္တို႔စကားေတာ့
နားမေယာင္ၾကေလနဲ႔
ေႏြမွာ၊မိုးမွာ
ေဆာင္းမွာ
ေရခ်ိဳးၾကပါေလ။

တကယ္ေတာ့သိလား
အမာ႐ြတ္မ်က္ႏွာသနပ္ခါးလိန္းလို႔ေကာ
နာတာ႐ွည္ေရာဂါသည္ေရေမႊးဆြတ္
မုဆိုးမကမူၿပပေစ
အေသေကာင္ေရခ်ိဳးရင္လဲ
အပိုပါဘဲ။

႐ုိးသားမႈနဲ႔
တတ္စြမ္းႏုိင္တာၿပဳလုပ္
ကၽြႏု္ပ္တို႔ေရခိ်ဳးၾကရေအာင္။
ေအာင္ခ်ိမ့္


ေလလြင့္ငွက္ေၿခရာ

ေခတ္နဲ႔တူရဲ႕
ဟိုး…လိႈင္းၿဖဴၿဖဴတို႔အေပၚမွာ
မၾကာခင္ေက်ာ္လာခဲ့မယ္တဲ့
သြားႏွင့္တဲ့။

မိစၦာဒိဌိ
အယူ႐ွိသူ
ရာစုတခုလံုး
အႏုၿမဴဗံုးေဖာက္ခြဲခဲ့ရာ။

ေနာက္ဆံုးပတ္
“ကံဆိုးမ”ရထား
ထြက္ခြာသြားရာေနာက္အေၿပး
ဗီဇကမၼဇတိုက္ဆိုင္တာေလးနဲ႔
သူေမြးဖြားခဲ့ၿပန္ပါေရာ။

“ေရတေပါက္ေလာက္
ေသာက္ခ်င္လိုက္တာ”
မ်က္ႏွာတိုင္းတပ္ဆင္ထားၾက
လက္နက္ခ်လိုက္
ဘ၀ကို္မၿဖဳန္းတီးပစ္ႏုိင္ပါ။

“အေမကစိုးရိမ္တတ္တယ္”
ပိန္လိုက္တာေနာ္
ည ည အိပ္မေပ်ာ္ဘူးအေမ
တံခါးေခါက္သံၾကားၾကားေနရတယ္
ေသသူလား……..႐ွင္သူေတြလားဟင္။

သိဂၤါရ ရသ
ေတာက္ပစမ္းပါဘိ
မသိနားမလည္မႈအေပါင္းအား
သမားေကာင္းထံအပ္ႏွံရဲ႕။

ဤေလာကမွ
ခၽြင္းခ်က္မဲ့ “မေန႔” ႏွင့္
တိုေတာင္းေသာ “ယေန႔” ဟူ၍
သူလက္ခံရ႐ွိခဲ့ပါသည္။

ဤေလာကမွ
႐ွည္လ်ားေသာ“မနက္ၿဖန္”၌
မြဲၾကန္ေအာက္သိုးေသာအနံ႔အသက္မ်ား
သူမထားရက္ႏုိင္ခဲ့ပါၿပီ။ ။
ေအာင္ခ်ိမ့္