Posts
Tuesday, March 31, 2009
မီးျပတိုက္အလြန္
အလင္းမဲ့ယိုင္လင္းတန္း
ငါ့ခႏၶာကိုယ္ကို
ထြင္းေဖာက္ျဖတ္သန္းသြားတယ္။
ၾကားေနက်အသံေတြရဲ႕ျမင္ကြင္း
သိပ္မရွင္းလင္းခ်င္ေတာ့ဘူး ... ။
ပုံမက်ပန္းမက်နဲ႔သဘာ၀ႀကီးကို
ထုဆစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့
ငါ့ရဲ႕အျပစ္သာပ ... ။
အဲဒီသစ္ပင္ေတြကို ငါစိုက္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး
အဲဒီမိုးေရစက္ေတြ ငါ့ေၾကာင့္ရြာတာ မဟုတ္ဘူး
အဲဒီျမဴေတြ အုံ႔ဆုိင္းပိတ္ဆို႔ေနတာ ငါ့ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး
အဲဒီ ေန ပူေလာင္ေျခာက္သေယာင္းေစတာ ငါ့ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး
ဘာဆိုဘာမွ ၿပဳျပင္ဖန္တီးဖို႔
မစြမ္းခဲ့တဲ့ ငါ... ပါကြယ္။
ကံၾကမၼာ တဲ့
ဓားစာခံသက္သက္ေကာင္ေပါ့
ပစ္ေပါက္ခံထားရတဲ့ ဓားခ်က္ေတြ
ျပင္းထန္တဲ့လက္သီးခ်က္ေတြျပည့္ႏွက္
ေသြးပ်က္ေနတဲ့ၾကားထဲက
ႀကီးမားေနေသးတဲ့ ခႏၲီစ...
ငါ... အံ့ၾသမေနေတာ့ပါဘူး ... ။
ရာစုႏွစ္တစ္ႏွစ္ကို
ေသြး႐ိုးသား႐ိုး ၿပဳစားခ်င္ခဲ့သူပါ
စၾက၀ဠာရဲ႕အျမင့္ဆုံးလမ္းမွာ
ပ်ံသန္းရင္းေတးဆို
သံလြင္ခက္ငိုတဲ့ညေတြ
ကုန္ပါေစေတာ့ ... ။
မေနာ္ဟရီ
၀၅.၀၆.၁၉၉၆
12 Comments:
အစ္မေရ ကဗ်ာလာဖတ္တယ္ :)
ေကာင္းေသာေန႔ပါဗ်ာ :)
တို႔က ၂.. ဖိုးစိန္ထက္ေတာ႔သာသြားျပီ.
ကဗ်ာေလးဖတ္သြားပါတယ္ ေမခေရ...
ေနေကာင္းပါေစ.
၀ါ
ကံၾကမၼာကို ေဘးကထိုင္ၾကည့္ေနမိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျမင္/ခံစားခ်က္လို႕ ေတြးလိုက္မိတယ္..
ေနရာတကာ ကံၾကမၼာကို ပံုခ်မိေနတာေတြကို စိတ္အခ်င္ေပါက္ေနသူတစ္ေယာက္လား..
ျပီးေတာ့ အဲဒီလူက ရိုးရိုးသားသားလည္း အျမင့္ခရီးတစ္ခုကို သြားေနခဲ့တယ္..
(ခံစားမိတာပါ)
မမေနာ္ရယ္..
စကားလံုးေလးေတြက လွလိုက္တာ..
ဘာတဲ့ မီးျပတိုက္အလြန္တဲ့..
ေခါင္းစဥ္ေလးကအစ လွတယ္
မေနာ္ေရ.. ဒီကဗ်ာေလးကို က်ေနာ္မွတ္မိတယ္..
တီခ်ယ္မီ က ရြတ္ၿပဖူးတယ္..
ဘယ္လို အေႀကာင္းတိုက္ဆိုင္လို ့လဲေတာ့မသိဘူး..
က်ေနာ္က ေခါင္းစဥ္ကိုမွတ္မိေနတယ္..
”ရာစုႏွစ္တစ္ႏွစ္ကို
ေသြး႐ိုးသား႐ိုး ၿပဳစားခ်င္ခဲ့သူပါ
စၾက၀ဠာရဲ႕အျမင့္ဆုံးလမ္းမွာ
ပ်ံသန္းရင္းေတးဆို
သံလြင္ခက္ငိုတဲ့ညေတြ
ကုန္ပါေစေတာ့ ... ။”
ကဗ်ာေလးကိုႀကိဳက္တယ္..
သူငယ္ခ်င္းကိုၿပန္ေမးေနတယ္..အဲဒီတုန္းကတီခ်ယ္မီက
ဘာလို ့ေၿပာတာလဲဆိုတာ..
ကဗ်ာေလးကိုဖတ္သြားတယ္..သတိရတယ္..တီခ်ယ္မီကိုလဲ..
မေနာ္ေနေကာင္းပါေစ..
ေလးစားခ်စ္ခင္တဲ့
ဖိုးစိန္
ဒီကဗ်ာနဲ႔ အခု လက္ရွိ ကိုယ္႔ခံစားမွဳနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနလို႔ သံလြင္ခက္ေတြ ငိုသြားတယ္။
ကံၾကမၼာ တဲ့
ဓားစာခံသက္သက္ေကာင္ေပါ့
ပစ္ေပါက္ခံထားရတဲ့ ဓားခ်က္ေတြ
ျပင္းထန္တဲ့လက္သီးခ်က္ေတြျပည့္ႏွက္
ေသြးပ်က္ေနတဲ့ၾကားထဲက
ႀကီးမားေနေသးတဲ့ ခႏၲီစ...
ငါ... အံ့ၾသမေနေတာ့ပါဘူး ... ။
အဲဒီအပိုဒ္ေလးၾကိဳက္တယ္အစ္မ ...
လူေၿပာသူေၿပာ အခံရဆံုးက အဲဒီေကာင္ :P
ေဟာင္းေနေပမယ့္လည္း ေကာင္းေနဆဲကဗ်ာတပုဒ္ေပါ့
မေနာ္ေရ..
ကဗ်ာေလး လာဖတ္သြားတယ္ မေနာ္ေရ။ သံလြင္ခက္ငုိတဲ့ညေတြ အျမန္ဆံုးကုန္ဆံုးပါေစဗ်ာ။
“ေသြးပ်က္ေနတဲ့ၾကားထဲက
ႀကီးမားေနေသးတဲ့ ခႏၲီစ...”
လွလိုက္တာ။
အေဟာင္းေလးကို ျပန္တင္ေပးလို ့ေက်းဇူးပါပဲ မ။
ငါလည္းေသြးပ်က္ေနတယ္
ကြန္ ကမေကာင္းတာလား
နက္ ကမေကာင္းတာလား
ဘာကိုမွေကာင္းေကာင္းဖတ္ရဘူး
ရံုးကလည္းဖြင္႔လို႔ရဘူး ဟိုဟာဘေလာ႔ခ္ ဒီဟာပိတ္နဲ႔
ဒီ မန္႔ကိုေတာင္ ၁၀မိနစ္ေလာက္ေရးရတယ္
စာတစ္လံုးေရးလိုက္ နက္ ကလည္ေနလိုက္ ေစာင္႔လိုက္နဲ႔ ကံနဲ႔ငါနဲ႔ ေပါင္းရသင္းရ အဆင္မေျပပါဘူး
ဧျပီေတာင္မဖူးလိုက္ရဘူး ဘိုင္သေ၀း ငါရန္ကုန္ျပန္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ ပလန္လုပ္ထားတယ္ ဒီနွစ္လားေနာက္နွစ္လား အင္း.... မနက္ျဖန္လား.....
ဒီကဗ်ာကိုေတာ႔ သိျပီးသားေနာ္ ထပ္မမန္႔ေတာ႔ဘူး မန္႔ေနရင္လဲ ဒီထက္ရွည္ေတာ႔မယ္ ကန္က်န္မာၾကီး ခံ...တည္...စ...မ်ားနိုင္ပါေစ။
ဂ်ဴ
I read all content of your blog up to date.
Mostly are beautiful even bitter things.
Bino.
Post a Comment