စိတၱဇေတးသြား

Wednesday, March 11, 2009

မေန႔က..ရန္ကုန္ကေနသတင္းတစ္ခုဝင္လာတယ္။စာအုပ္ထြက္ၿပီတဲ့။ အဲဒါနဲ႔လိုင္းေပၚမွာ
ရွိေနတဲ့ညီမေလး မိုးေန ကိုစာအုပ္ဝယ္ခိုင္းၿပီး(ေပးလည္းမေပးဘူးေနာ္..:D)စာပါရိုက္ခိုင္း
လိုက္ေသးတယ္။သူဒီေန႔ ကိုတာရာမင္းေဝရဲ႕စာမူကိုရိုက္ေပးလာတယ္။အေတာ္ပါပဲ။ဝါအ
ရစဥ္စဥ္ အသက္အရစဥ္စဥ္ သူကအၾကီးဆံုးကိုး..။ကိုရဲထက္ ၂လေလာက္ၾကီးပါတယ္။..
သူ႔စာမူအသစ္စက္စက္ ေနာက္ဆံုးလက္ရာလို႔လည္းေၿပာလို႔ရပါတယ္။အေဝးေရာက္ေန
တဲ့ သူ႔စာကိုတကယ္ခံစားနားလည္ႏိုင္တဲ့ သူေတြအတြက္ပါ။မဟုတ္လို႔ကေတာ့ ဒီလိုတင္
လိုက္္တာ အႏၱရယ္မ်ားပါတယ္။ကၽြန္မတို႔စာအုပ္ေတြကို အခမဲ့မွ်ေဝေပးေနတာကအဆင္
ေၿပပါတယ္။တခ်ိဳ႕က်ေတာ့မွ်ေဝတာမဟုတ္ပဲ အခေၾကးေငြနဲ႔ေရာင္းေနၾကတာပါ။အဲလိုလူ
ေတြက ဒီစာမူေတြကိုအသာေလးေကာက္စားသြားရံုပါပဲ။အဲဒါေၾကာင့္ပါ။ေၿပာၿပန္ရင္လည္း
မစားေစခ်င္ရင္နဂိုတည္းကမတင္နဲ႔ဆိုတဲ့စကားပဲၾကားရဦးမယ္ေလ...
အႏုပညာ ေတြအမ်ားၾကီးဆက္လုပ္စရာက်န္ေသးတဲ့ သူတစ္ေယာက္ရဲ႕..ေနာက္ဆံုးလက္
ရာကိုေလးစားတဲ့အေနနဲ႔ အဲလိုေတာ့မလုပ္ေလာက္ဘူးလို႔ေမွ်ာ္လင့္ရင္း....

စိတၱဇေတးသြား

(၁)
သီးသန့္ဆန္ေသာ ဤၿမိဳ႕ေတာ္ကေလးဆီသို႔ သူ ေရာက္လာခဲ့သည္မွာ ရွစ္လခန္႔ရွိခဲ့ပါၿပီ။ ဤၿမိဳ႔ေတာ္ကေလးတြင္ သူ႕အတြက္ အသိအကၽြမ္းမရွိပါ။ ယခင္ကလည္း ေရာက္ခဲ့ဖူးျခင္း
မရွိပါ။ ယခုမွ ဘ၀အေျခအေန အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခုေၾကာင့္ ေတေလ၀ိညာဥ္၀င္စားကာ လြင့္ေမ်ာေရာက္ရွိလာရျခင္း ျဖစ္သည္။

(၂)
ပင္ကိုအားျဖင့္ တိတ္ဆိတ္စြာ ေနထိုင္တတ္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္၍ ဤၿမိဳ႔ေတာ္ကေလးမွ
သူ႕အေနအထိုင္သည္ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ ကြဲျပားပဲ့ထြက္ကာ သီးသန္႔ဆန္လြန္းလွပါသည္။
အခန္းထဲမွ အခန္းျပင္သို႔ပင္ ထြက္ခဲေသာ၊ ညဥ့္သန္းေခါင္ယံ အခ်ိန္က်မွ ၀ရန္တာသို႔
ထြက္ၿပီး ၾကယ္ေတြကို ၾကည့္ေငးေနတတ္ေသာ၊ ရံဖန္ရံခါတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ...
စကားေျပာေနတတ္ေသာ သူ႕ကို အျခားအခန္းမွ လူအေပါင္းက တအံ့တၾသရွိၾက၏။ နားလည္ရခက္သည္ႏွင့္အမွ် ယဥ္ယဥ္ေလး ရူးေနသူတစ္ဦးပမာ သူ႕ကို အကဲခတ္ရင္း
ေခါင္းကို ခပ္ေလးေလး ယမ္းခါၾက၏။

(၃)
သူက ကဗ်ာဆရာတစ္ဦးမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ ပင္နီတိုက္ပံု၀တ္ၿပီး ဆံပင္ညွင္း
သိုးသိုးႏွင့္ ေဆးလိပ္မီးခိုးေစာ္ နံေနတတ္ေသာ ကဗ်ာဆရာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါ။သာမန္
လူငယ္တစ္ဦး၏ ဆင္ယင္ေနထုိင္မႈမ်ဳိးႏွင့္သာဘ၀ကို သူျဖတ္သန္းပါသည္။ မခ်မ္းသာ
သည့္တုိင္ေအာင္ မေတာင့္မတ၊ မေၾကာင့္မၾက သူ ရပ္တည္၍ ရပါသည္။ ေၾကကြဲဖြယ္
ရာ ကာလအခ်ဳိ႕ကေတာ့ ေမာက္ေမာက္မို႔မို႔ ရွိခဲ့ဖူးသည္ေပါ့ေလ။

(၄)
ယခု ...
ရင္ထဲမွာ အျမစ္တြယ္လာသည့္ ( x x x ) ပရိေဒ၀သစ္ပင္ကို ခုတ္ထြင္ရန္ ႀကိဳးစားရင္း ပင့္သက္ေလာင္မီးေတြၾကားမွာ သူပ်င္းရိေနပါသည္။ ထုိသို႔ျဖစ္ပင္ ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြ
ၾကားမွာသူ႕ကိုယ္သူ ျမွဳပ္ႏွံထားရပါသည္။တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း(မင္ရည္က်ဲက်ဲျဖင့္ပင္)
စာတိုေပစတုိ႔ကို ဟိုဟိုသည္သည္ ေရးခ်တတ္၏။
၀ .... ထ ... က ... လ ... သ
က ... ကညစ္ .... ေပမွာျခစ္
ခ ... ခရာ ... အသံသာ
ဂ ... ဂဏန္း ... ေရမွာဖန္း
.... စသည္ျဖင့္

(၅)
ညေတြ ညေတြမွာ သူက အအိပ္အေန နည္းလြန္းလွပါသည္။ ထူးဆန္းေသာ ညအခ်ဳိ႕
ကို သူ ၾကံဳႀကိဳက္ရ၏။ တစ္ည ...သန္းေခါင္ယံ လြန္ရံုမွ်သာ ရွိပါဦးမည္။
(လွ်ပ္စစ္မီးမ်ား ျပတ္ေတာက္ေနသည္။)
`၀ူး ... ၀ူး ... ´
ေခြးအူအံမ်ားကို ၾကားရ၏။ ထိုေခြးအူသံမ်ားက ေ၀းရာမွ နီးလာသည္။ ထို႔အတူ
သူ႕အခန္းဆီသို႔ တက္လာေသာ ေျခသံဖြဖြကို ၾကားရသည္။ သူ ေတြေ၀သြားမိသည္။
ေျခသံက သူ႕အခန္းတံခါးေရွ႔တြင္ ရပ္၏။
`ေဒါက္ ... ေဒါက္ ... ´
သူ႕အခန္းတံခါးကို ေခါက္ျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သူလဲ၊ မည္သည့္ကိစၥလည္း ေ၀ခြဲ၍မရ
သည္ႏွင့္အမွ် သကၤာမကင္းလည္း ျဖစ္ရ၏။ တံခါးကို သူ ဖြင့္မေပးပါ။တစ္ဖက္မွလည္း
တံခါးကို ခပ္ျပင္းျပင္းေခါက္ေနဆဲ ...
`ေဒါက္ ... ေဒါက္ ... ေဒါက္ ... ´
သူ႕ဖက္မွ ဘာတုန္႔ျပန္မႈကိုမွ မေပးသည့္အဆံုး`အူး ... ဟူး´ ဟူသည့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္
ရာ ညည္းတြားသံႀကီးႏွင့္အတူ ေျခသံက ေအာက္ျပန္ဆင္းသြားသည္။ ေခြးအူသံမ်ား ... ၊
ထိုေခြးအူသံမ်ားလည္း နီးရာမွ တျဖည္းျဖည္း ေ၀းသြားေတာ့၏။

(၆)
ေနာက္ညမွာ ...
ပို၍ ဆိုးလာပါေတာ့သည္။ သန္းေခါင္ယံလြန္ခ်ိန္ ေခြးအူသံမ်ား၊ သူ႕အခန္းဆီ တက္လာ
ေသာ ေျခသံဖြဖြ၊ ထိုသည္တို႔ႏွင့္အတူ တံခါးေခါက္သံမ်ား ...
`ေဒါက္ ... ေဒါက္ ... ေဒါက္ ... ´
ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ အေနအထားျဖင့္ အခန္းထဲမွ ရပ္တန္႔နားစြင့္ရင္း တံခါးကိုေတာ့ သူ
ပိတ္ၿမဲပိတ္ထားဆဲ။ တစ္ဖက္မွလည္း ပို၍ ျပင္းထန္လာသည္။ သံုးႀကိမ္သံုးခါလာသည္။
သူ မည္သို႔မွ မတုန္႔ျပန္ပါ။ သံုးႀကိမ္စလံုး ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္စြာ ...
(၀)၃
အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္လာသလို ခံစားရ၍ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ လံုျခံဳစခန္းကို သူ ဖုန္းဆက္ တိုင္ၾကားရပါေတာ့သည္။ လံုျခံဳေရး၀န္ထမ္းမ်ားက ေလးေလးနက္နက္ နားေထာင္ၾက၏။
ထို႔ေနာက္ စံုစမ္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ကာ သူ႕ထံသို႔ အေၾကာင္းျပန္လာသည္။
အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူတစ္ေယာက္လို႔ သိရပါသည္။ ဘယ္ဖက္လက္မွာ လက္အိတ္အျဖဴ စြပ္
္ထားတယ္။ ဘယ္ကလာတဲ့လူလည္း မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေစာင့္ၾကည့္ေပးပါ့မယ္။

(၇)
သုိ႔ေသာ္လည္း ေနာက္ညေတြမွာ အေျခအေနက ထူးျခားမလာပါ။ သမရိုးက်ဆန္စြာ ...
ကုန္လြန္ခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္ရႈေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားကပင္လွ်င္ ဤကိစၥ
အေပၚတြင္ ေလ်ာ့ရဲစျပဳလာၿပီ။
ထိုအခါက်မွ တစ္ညမွာ ...
`၀ူး ... ၀ူး ... ´
သန္းေခါင္လြန္အခ်ိန္မွာ ေခြးအူသံေတြကို စၾကားရၿပီ။ သူ႕စိတ္ထဲမွာလည္း အလိုလ
ို သိလိုက္သည္။ သူ႕အခန္းဆီ တက္လာေသာ ေျခသံႏွင့္ ....သူ႕အခန္းတံခါးကို .......
ေခါက္သံ ၾကားရဦးေတာ့မည္။ (သူက ေအမီလို၀ဲလ္၏ ကဗ်ာမ်ားကို သရုပ္ခြဲ ေလ့လာ
ေနခ်ိန္ျဖစ္၏။)
`ေဒါက္ ... ေဒါက္ ... ေဒါက္ ...´
ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ တုန္႔ျပန္မႈကို သူ ေပးပါသည္။
`ဘယ္သူလဲ´
`က်ဴပ္´
`ဘယ္က က်ဳပ္လဲ´
`မင္းကို သတ္မယ့္လူ´
`အိုေက ... ကိုယ္ကလည္း ေသခ်င္ေတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ၊ ေကာင္းၿပီေလ၊ အထဲကိုၾကြပါ´
သူ တံခါးကို ဖြင့္ေပးလုိက္ပါသည္။ အခန္းထဲသို႔ လူတစ္ေယာက္က ေသမင္းပမာ ၀င္
္ေရာက္လာ၏။ ဘယ္ဘက္လက္မွာ လက္အိတ္အျဖဴကို စြပ္ထားသည္။
ထိုလူက သူ႕ကို ...
`ခင္ဗ်ားနဲ႔ က်ဳပ္ၾကားမွာ ေျပာစရာစကား မရွိေတာ့ပါဘူးေနာ္။ ခင္ဗ်ားက ေသခ်င္တယ္၊
က်ဳပ္က သတ္တယ္၊ ဒါပဲေပါ့´
ထို႔ေနာက္ ထိုလူက လက္အေျမွာက္ ဓားေရာင္က ၀င္းခနဲ ေတာက္သြားသည္။
`အား ...´
ထိုလူ လဲက်သြား၏။ သူ႕ေနာက္မွာက လံုျခံဳေရး ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္။

(၈)
ထို႔လူကို စစ္ေဆးေမးျမန္းၾကေတာ့ အနားမွာ သူရွိေနပါသည္။ လံုျခံဳေရး၀န္ထမ္းမ်ားက ထိုလူ႕ကို ...
`မင္းနဲ႔ သူနဲ႔ ရန္ၿငိွဳးရွိလို႔လား´
`မရွိဘူး၊ လူခ်င္းေတာင္ မသိဘူး´
`ဒါျဖင့္ သူ႕ကို သတ္ဖုိ႔ မင္းကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ခိုင္းလိုက္တာလား´
`မဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ သတ္ခ်င္လုိ႔ကို သတ္မွာ´
`ရွင္းေအာင္ေျပာ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ´
`က်ဳပ္မွာ အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္´
`ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္၊ ဆက္ေျပာ´
`က်ဳပ္ကသာ သူ႕ကို အရမ္းခ်စ္ရတာ၊ သူကေတာ့ ဒီကဗ်ာဆရာကို အရမ္းခ်စ္ေနတယ္´
ထိုမိန္းကေလး၏ အမည္ကိုလည္း ေျပာျပ၏။ သူကက်ေတာ့လည္း ထိုမိန္းကေလးကို ...
အမည္ပင္မၾကားဘူးပါ။ သူ႕ကဗ်ာမ်ားမွတစ္ဆင့္ သူ႕ကို တြယ္တာျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
`ဒီကဗ်ာဆရာေသရင္ သူလည္း လိုက္ေသမယ္တဲ့၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီကဗ်ာဆရာကို သတ္ဖို႔ က်ဳပ္ႀကိဳးစားရတာေပါ့´
`ဟင္ ... သူေသရင္ မင္းေကာင္မေလးကပါ လိုက္ေသသြားမွာေပါ့´
`ဟုတ္တယ္၊ က်ဳပ္ကလည္း အဲဒီလို ျဖစ္ေစခ်င္တာ´

(၉)
`ဘာသေဘာလဲ´
သူက မည္သို႔မွ မခံစားရေသာ္လည္း လံုျခံဳေရး၀န္ထမ္းမ်ားက တအံ့တၾသ ျဖစ္ၾက၏။
ထိုလူက ဘီလူးတစ္ေကာင္ပမာ ျပံဳးၿပီး သြားႀကိတ္သံႏွင့္ ေျဖ၏။
ဓားတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ႏွလံုးသားႏွစ္ခုကို ထိုးခြဲသတ္ျဖတ္ပစ္ႏိုင္တာ `ရသ´ ေပါ့ဗ်ာ။ ဘာ
ကိုမွ မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ရသေျမာက္ ဓားခ်က္ကိုေတာ့ ယူသြားခ်င္လို႔ပါ။
စကားအဆံုးမွာ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်စ္ဖ်စ္ျမည္ေအာင္ ထုိလူျပံဳး၏။ ထိုလူ႔မ်က္လံုးမ်ားက ဓားဦးဖ်ားမွ
ျဖာထြက္လာေသာ စိန္ပြင့္မ်ားပမာ ...
ေတာက္စားတုန္ခါလ်က္ ရွိေလသည္။

တာရာမင္းေ၀