ပန္းေလွလမ္းခြဲ

Tuesday, February 17, 2009

ပန္းေလွလမ္းခြဲ..ဆိုတဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေလးကိုဂုဏ္ထူးတန္းဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းအပိတ္ေႏြမွာ
ေရးခဲ့ပါတယ္။ေက်ာင္းၿပန္ဖြင့္တာနဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုအကူအညီေတာင္းၿပီးစီစဥ္မယ္ဆို..
ေတာ့မဲက်သူက..ဧထက္ပါ။သူပဲပိုက္ဆံေလး ေလးေထာင္ေလာက္နဲ႔စာအုပ္ကိုစီစဥ္ေပးခဲ့
တာပါ။ကၽြန္မကိုလည္း အဲဒီပိုက္ဆံေလးေထာင္ဘယ္ကရလဲေမးပါဦး..။အပ္ထည္လက္ခံ
ၿပီးထိုးတဲ့တစ္ေခ်ာင္းထိုးအက်ီ ၤထိုးခေတြ..အဲဒါနဲ႔မေလာက္ေတာ့ခပ္တည္တည္နဲ႔အက်ီ ၤ
အေဟာင္းေတြေတာင္ထုတ္ေရာင္းလိုက္ေသးတယ္။တစ္လမွမုန္႔ဖိုး ၅၀၀ ရတဲ့ေခတ္ေလ။
ကိုယ္ေတြက..စည္းကမ္းၾကီးၿပီး..အေဖကလည္းတကၠသိုလ္ဆရာဆိုေတာ့ကင္တင္းက
ေရာင္းေစ်းေတြကအစသိေနေတာ့ကြက္တိေလာက္ပဲေပးတာ။ကားခမပါဘူး။.....
ဒါေပမယ့္ခုေနၿပန္စဥ္းစားေတာ့..အဲေလာက္ေငြေလးနဲ႔စာအုပ္တစ္ေထာင္ကိုေအာ့ဖ္ဆက္
တင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာစဥ္းစားၾကည့္ပါဦး...။ဒီဇိုင္းေတြကိုေရာ၊ကာဗာေရာကိုေတာ့ကၽြန္မတို႔
ရဲ႕႕ ဒီဇိုင္နာၾကီး ကိုယ္ေမာင္ၿမင့္ပဲစီစဥ္ဆြဲေပးပါတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေနမေကာင္းၿဖစ္ေနေပမယ့္မေနႏိုင္တဲ့အတြက္ေရာ..ေရွ႕က.မလြမ္းဘူးလားဆို
တဲ့ပို႔စ္နဲ႔ကပ္လ်က္တင္ခ်င္တာေရာေၾကာင့္နည္းနည္းခ်င္းတင္သြားပါတယ္။ေနေကာင္းရင္
ေကာင္းသလိုတင္ေပးသြားပါမယ္
ဒါက ကိုုယ္ေမာင္ၿမင့္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးပါ။ ေရွ႕ေရာ၊ေနာက္ေရာတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။


ဒါကေရွ႕ဖံုး


ဒါကေနာက္ဖံုး

ပန္းေလွလမ္းခြဲအဖြင့္
ေရြးခ်ယ္ခြင့္နဲ႔မဟုတ္ပဲ
အေရြးခ်ယ္ခံဘ၀ေတြနဲ႔
မႏွစ္လိုမႈေတြကို
အလိုမတူပဲ
လက္ခံသိမ္းဆည္းလိုက္ရတဲ့အခါ
မ်ားစြာေသာဆႏၵေတြ
ဖန္တရာေထဆံုးရႈံးမႈေတြအတြက္
ထြက္ေပါက္…
အဲဒါ…
ကၽြန္မရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈ အတၱမ်ားပါပဲ
ခ်စ္ေသာပန္းေလွေတြရဲ႕ အတၱ နဲ႔
ထပ္ထူက်ေနခဲ့ပါေစ။ ။
As Always
မေနာ္ဟရီ
၉၄ ရဲ႕အမွတ္တရရက္စြဲမ်ား

ပန္းေလွ
ေမာ့ၾကည့္ေနဆဲမွာ
တိမ္တစ္စဟာေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့
နာက်င္ကိုက္ခဲမႈေတြသာ
ရင္မွာက်န္ရစ္
ၿပန္မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ၾကိဳးေလ်ာ့ဂစ္တာတစ္လက္လို
ၿပန္ညွိဖို႔ၾကိဳးစားေနမိ
သတိတရားလက္လြတ္စြာေလ..။

မ်ားလိုက္တဲ့မာယာေတြ
ကမၻာေၿမက
ဘာလို႔မ်ားလက္ခံထားရတာပါလိမ့္
ၿငိမ့္ၿငိမ့္သာသာစီးေမ်ာေနတဲ့ပန္းေလွေတြ
ပန္းတိုင္ကိုအတူေရာက္ကာ
ေပ်ာ္ႏိုင္ၾကမွာလို႔
ဘာလို႔မ်ားမိုက္မဲစြာ
လက္ခံထားခဲ့မိတာပါလိမ့္..။

ခရီးရဲ႕တစ္ဖက္တစ္ခ်က္
၀ဲဂယက္ေတြ
ကမ္းေၿခၿမိဳ႕ေတြ
ၿပီးေတာ့
တိုက္ခိုက္ခံရမႈေတြ
ဒါေတြကိုငါ..
ဘာလို႔မ်ား ..ေမ့ထားခဲ့မိတာပါလိမ့္။

သတိ၀င္လာခ်ိန္မွာ
ပန္းေလွမ်ားစြာ
တစ္ခ်ိဳ႕ …ကမ္းကပ္ခဲ့ၾက
တစ္ခ်ိဳ႕…နစ္ၿမဳပ္ခဲ့ၾက
တစ္ခ်ိဳ႕..အတူစီးေမ်ာဆဲ
မ်က္၀န္းအသိထဲ မၾကည္လင္စြာ။

ဟင့္အင္း
အဲဒါ…
ပန္းေလွေပၚကမိုးေရစက္ေတြမဟုတ္ပါဘူး
ကၽြန္မရဲ႕မ်က္ရည္ေတြပါပဲ ။ ။
မေနာ္ဟရီ

ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၁
အလြမ္းေတြ
ပင့္သက္ခ်ေနခဲ့ၾက
ခြဲခြာၿခင္းရာသီရဲ႕အစြန္းနား
နာဖ်ားေနခဲ့ၾကရၿပီ.။

ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
မတ္တပ္ရပ္ေငးရင္း
သံေယာဇဥ္တင္းတဲ့ေန႔ရက္ေတြကို
သတိလက္လြတ္နဲ႔
ဖိႏွိပ္ရိုက္သြင္းေနခဲ့
ဥပကၡာရဲ႕တြင္းနက္ထဲကိုေလ။

ၾကားေနရလား
ခပ္၀ါး၀ါးငိုရႈိက္သံတခ်ိဳ႕
ေဟာဟို႔ ..ႏွလံုးသားကလာေနတာ
အဲဒါ..ငါ့ဘယ္ဘက္ရင္ခြင္မွာေလ။

နာက်င္ေနခဲ့တယ္
ကုန္လြယ္လြန္းတဲ့ေန႔ရက္ေတြကိုအၿပစ္ဖို႔
ခ်ိဳ႕တဲ့ေနခဲ့တဲ့့ ခံႏိုင္ရည္အား
ပိုနည္းသြားတာေသခ်ာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ
ငါဟာ..ကြဲေၾကေနခဲ့ပါၿပီ..။

ယံုၾကည္ထားလို႔မရတဲ့အနာဂါတ္
မခ်စ္ၿမတ္ခ်င္ေပမယ့္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ဦးေမာ့ရင္း
ၾကည္ၿပာလြင္ၿပင္တြင္းကသက္တံ
ေရာင္စဥ္ၿဖန္႔လာမယ့္ေန႔ရက္ေတြ
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ခိုက္
ဆံုလိုက္ဦးမလားရယ္ေပါ့။

အသက္ရွင္ေနထိုင္သြားၾကရ
တစ္ဘ၀စာပါပဲ
ၿပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့တိမ္တစ္စအတြက္
မမိုက္္မဲလွေပမယ့္
ငိုရႈိက္ေနမိခဲ့ရင္း
ခ်ဥ္ၿခင္းၿဖစ္ေနၾကရဦးမွာ
ခႏၶာတည္သေရြ႕ေလ
ယံုၾကည္ေနၾကမလား။ ။
မေနာ္ဟရီ

ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၂
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ေန႔ရက္တံခါး
ငါ့ႏွလံုးသားထဲမွာ
ဖြင့္ဟတုန္ခါေနခဲ့ၿပီ..။

ယံုၾကည္လိုက္ခ်စ္သူတို႔ေရ
အရည္ေပ်ာ္က်ေနခဲ့ၾကတဲ့
ငါ့ရဲ႕ခံႏိုင္ရည္အားမ်ား
သြက္လက္စြာစီးဆင္းသြားၾက
ဦးတည္ရာအရပ္ဟာ
ေလဖိအားနည္းရပ္၀န္းတစ္ခုပါပဲ။

အၿမဲတမ္းမွန္ကန္ေနခဲ့သတဲ့
ေလာကရဲ႕ ဓမၼတာ တဲ့ေလ
သူ႔ကို္ယ္သူသိကၡာတင္ေနလိုက္တာ
မယံုမရွိပါနဲ႔
ငါတို႔ရဲ႕ ၿဖဴစင္တဲ့
နက္ရႈိင္းတဲ့ ရိုးသားတဲ့
သံေယာဇဥ္ရဲ႕အား
သူ မေက်ာ္လႊားႏိုင္မွာေသခ်ာပါတယ္။

ဟိုနားခပ္နီးနီးက
ဒုန္းစိုင္းၿပီးလာေနတာ
ေ၀းကြာၿခင္း တဲ့ေလ
ေလာကဓမၼတာရဲ႕သားငယ္ ဆိုပဲ
ငါတို႔လက္တြဲထားၾကရေအာင္။

ေနေရာင္ေတြကြယ္မသြားခင္ေလး
ေႏြးေထြးၿဖဴစင္ဆဲလက္ေတြခိုင္ၿမဲ
တည္ၿမဲေနခ်င္ခဲ့တာ
ဓမၼတာကိုေက်ာ္လြန္ႏိုင္ဖို႔ေလ
ၿဖစ္ႏိုင္ေၿခက နည္းနည္းရယ္။

ၾကားေနရလား
ဟားတိုက္သံတခ်ိဳ႕ ရိုင္းစိုင္းစြာ
ေလဖိအားနည္းရပ္၀န္းကို
ထိုးခြင္းလာေနတယ္
ဘယ္ေတာ့မွမရႈံးၾကမယ့္ပံုမ်ိဳးနဲ႔
သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြခိုင္ၿမဲ
အေနရဲၾကရေအာင္။ ။
မေနာ္ဟရီ

ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၃
ခြဲခြာၿခင္းနာရီရွည္ထဲမွာ
ရယ္ေမာပစ္လိုက္ႏိုင္ဖို႔စကားလံုးမ်ား
က်ဳပ္..အေၿပးအလႊားရွာေနတယ္
ဘယ္လိုအင္အားေတြနဲ႔မ်ား
ခြဲခြာသြားရပါ့
က်ဳပ္ညေတြ ရွည္လ်ားစြာ
ကဗ်ာမဆန္ၾကေတာ့ဘူး။

အရူးအမူးလိုက္လံကပ္ၿငိေနတဲ့
အသိတရား
ၾကာေတာ့အားနာလာတယ္
ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့နာက်င္မႈဒါဏ္
က်ဳပ္..ဘယ္ထိခံေနရဦးမွာလဲ..။

ၿပိဳကြဲ..
အိပ္မက္..
မိုးေသာက္နံနက္မွာ..က်ဳပ္ေလ
အပိုင္းအစေတြကိုစုယူ စပ္သီ
ပန္းခ်ီကားတစ္ခုဖန္ဆင္းၾကည့္ေနတယ္။

ပန္းခ်ီကားထဲကနာရီတစ္လံုးဟာ
တစ္ခုေသာ ခုနွစ္..လ..ရက္ရဲ႕
အခ်ိန္တစ္ခုမွာ
ရပ္တန႔္ေနပါသတဲ့
ဒီလိုနဲ႔
အသက္၀င္လြန္းလွတဲ့
သက္မဲ့ပန္ခ်ီကားခ်ပ္မွာပဲေပ်ာ္၀င္
နား၀င္မခ်ိဳတဲ့
ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းထိုးသံကို
ၾကိဳးမိန္႔တစ္ခုလိုနာခံရင္း
ရင္တြင္းၿဖစ္လကၤာမ်ား
ထားးရစ္ခဲ့ရၿပီ။ ။
မေနာ္ဟရီ