စမ္းသီတာ

Monday, February 2, 2009

စမ္းသီတာနဲ႔ကၽြန္မကတကယ့္ကိုငယ္သူငယ္ခ်င္းပါ။ပထမတန္းမွာစေတြ႕ၾကတယ္။ကၽြန္မ
နဲ႔သူကပထမတန္း(ခ)ရဲ႕ေနာက္ဆံုးခံုမွာေနရာက်ပါတယ္။ေနာက္ဆံုးမွာထိုင္ရလို႔စိတ္ပိန္
ေနတဲ့ကၽြန္မကသူနဲ႔ေတြ႕မွစိတ္ကေလးအေတာ္ေနသာရာရသြားပါတယ္။အဲဒီကတည္းက
စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့အရာရာကိုအေကာင္းၿမင္တတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေလးပါ။ဗလာစာအုပ္ေတြ
ရေတာ့လည္းတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္အၾကမ္းေတြခ်ည္းတစ္ဒါဇင္ရတဲ့ကၽြန္မကိုအေခ်ာတစ္
၀က္ေလာက္ပါတဲ့သူကၿပန္ခြဲေပးခဲ့တာပါပဲ။

ေနာက္ေတာ့ကၽြန္မပုသိမ္ေၿပာင္းသြားတယ္။ခဏၿပန္လာတဲ့ခိုက္မွာလည္းကၽြန္မတို႔ၿပန္ေတြ
ၾကေပမယ့္ဒီေလာက္ေတာ့ေဘးခ်င္းကပ္သူငယ္ခ်င္းေတြမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ေနာက္က်ေတာ့
ကၽြန္မတို႔ပတမႏွစ္မွာၿပန္ေတြ႕တယ္။ရန္ကုန္တကၠသိုလ္(ဗိုလ္တစ္ေထာင္နယ္ေၿမ)မွာပါ။
အဲဒီထိလည္းသူကဗ်ာေရးမွန္းကၽြန္မ မသိေသးဘူး။တကယ္တမ္းေၿပာရမယ္ဆိုရင္ကၽြန္မ
တို႔စာေပနယ္ထဲ၀င္ၾကတာတူတူေလာက္ရွိမယ္ဆိုေပမယ့္သူကေတာင္လေစာရင္ေစာႏိုင္
ပါတယ္။

ေနာက္ ပင္မတကၠသိုလ္ထဲေရာက္လို႔ကဗ်ာစာအုပ္ေတြအၿပိဳင္ထုတ္ၾကေတာ့မွရာစုသစ္မွာ
အတူစုမိသြားၾကတာ။အစကသူတို႔က အိပ္မက္အဘိဓါန္ ဆိုၿပီးအုပ္စုတစ္စုနဲ႔ထုတ္ၾကပါ
တယ္။အဲဒီမွာလိႈင္ကအုပ္စုေတြမ်ားပါတယ္။ေနာက္မွကၽြန္မတို႔နဲ႔ေပါင္းမိသြားၾကတာပါ။

ေက်ာင္းၿပီးေတာ့လည္းတစ္ေနရာစီ၊တစ္ဘ၀စီဆိုေပမယ့္မၾကာခဏေတာ့လမ္းမွာေတြ႕ၿဖစ္
ၾကတယ္။ေသခ်ာၿပန္ေတြ႕ၿဖစ္တာကကိုတာရာမင္းေ၀ဆံုးေတာ့မွပါ။သူကအိမ္ကိုေရာက္
ေအာင္လာခဲ့တယ္။တကယ္တမ္းေၿပာရရင္သူေရာကၽြန္မေရာက်န္းမာေရးေကာင္းၾကသူေတြ
မဟုတ္ဘူး။တူတာတစ္ခုကေတာ့လဲၿပီးတာနဲ႔ခ်က္ၿခင္းၿပန္ထ၊ခ်က္ၿခင္းအလုပ္လုပ္ၾကတာပါပဲ။

ေနာက္ပိုင္းကဗ်ာစာအုပ္လုပ္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာေတြ႕ၿဖစ္တာပိုမ်ားလာတယ္။ေနာက္သူသီခ်င္း
တစ္ေခြထြက္ၿဖစ္ေတာ့လည္းကၽြန္မေရာက္ၿဖစ္ေသးတယ္။သူကေတာ့သူ႔ကဗ်ာထဲကအတိုင္း
အသက္ရွဴမ၀ၿဖစ္လာတိုင္းလုပ္ခ်င္တာေတြၿပီးေအာင္မလုပ္သြားႏိုင္မွာစိုးလို႔ထင္ပါရဲ႕..လုပ္
ခ်င္တာကိုလုပ္ပါတယ္။လုပ္ခြင့္ရတဲ့သူ႕ကံကိုလည္းကၽြန္မတို႔ကအားက်ပါရဲ႕။သူ႔အတြက္လည္း
၀မ္းသာတယ္။

ေနမေကာင္းတာခ်င္းတူတူကၽြန္မေနမေကာင္းဘူးဆိုရင္သူကေသာက္ရမယ့္ေဆး၊မုန္႔နဲ႔တစ္
ခါတည္းေရာက္လာတတ္ၿပီး၊ကၽြန္မကေတာ့အေ၀းကေနပဲသူ႔ကိုဖုန္းနဲ႔..ဟဲ့ေနေကာင္းေအာင္
လည္းေနဦး..ငါတို႔လုပ္စရာေတြရွိေသးတယ္..လို႔အားေပးရသူပါ။သူနဲ႔မိုးခ်ိိဳသင္းနဲ႔တခ်ိန္က
ေတာ္ေတာ္တြဲၿဖစ္တာလည္းမဆန္းဘူးထင္တာပဲ။ (ခ်ိဳသင္းေရ..စိတ္မဆိုးနဲ႔ေနာ္..ခ်ိဳသင္း
သူငယ္ခ်င္းကလည္းခ်ိဳသင္းလိုပဲသိုးကေလးဆိုတာေၿပာၿပခ်င္လို႔ပါ..း) ရိုးတယ္ေပါ့ေနာ္..
အ တယ္လို႔ေတာ့မေၿပာပါဘူး..း) )

ကၽြန္မေမြးေန႔အတြက္ဆိုၿပီးကၽြန္မရယ္၊သူရယ္၊ကိုဧထက္ရယ္ ကၽြန္မတို႔ရံုးနားကေကာ္ဖီဆိုင္
ေလးကိုသြားၾကတယ္။တကယ္တမ္းေၿပာရရင္ဧထက္ဆိုုတာကလည္းပံုထဲမွာေတြ႕တဲ့အတိုင္း
ခပ္ယဲ့ယဲ့ရယ္။အဲဒီမွာကၽြန္မနဲ႔ဧထက္က ၾကြက္တက္ တဲ့အေၾကာင္းေၿပာၾကတယ္။ထံုးစံအ
တိုင္းေပါ့ခ်ိဳသင္းရယ္။စမ္းသီတာကမ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းေလးေတြနဲ႔နားေထာင္လို႔ေပါ့။သူနဲ႔ေနရတာ
ေကာင္းတာတစ္ခုကသူ႔ေဘးကလူကိုသူကattentionအေတာ္ေပးႏိုင္တာပါပဲ။ေၿပာခဲ့သလို
ပဲသူဟာစိတ္ေကာင္းလည္းရွိ၊အရာရာကိုလည္းအေကာင္းၿမင္တတ္၊သူတစ္ပါးကိုလည္းအေလး
ထားတတ္သူကိုး။ဟုတ္လား..ဟုတ္တယ္ေနာ္..စသၿဖင့္ေၿပာေနၿပီးတၿခားအေၾကာင္းေရာက္
သြားၾကၿပန္ပါတယ္။ေနာက္ေတာ့မွကၽြန္မကိုေဒၚစမ္းသီတာက၀န္ခံစာတစ္ေစာင္ပို႔ေတာ္မူပါတယ္။
အဲဒီတုန္းကၾကြက္တက္ေၾကာင္းအၿပန္အလွန္ေၿပာေနခ်ိန္မွာသူကစဥ္းစားေနတာတဲ့။အေပၚထပ္
မွာေနတဲ့သူႏွစ္ေယာက္ကၾကြက္တက္လို႔ဆိုရင္ငါ့ဆိုင္ကေအာက္ထပ္ဆိုေတာ့ပိုထက္ႏိုင္တာေပါ့
သတိထားမွဆိုၿပီးေတြးေနခဲ့တာတဲ့။ေနာက္မွတကယ့္ၾကြက္မဟုတ္ပဲၾကြက္သားၾကြက္တက္တယ္
ဆိုတာေတြးမိေတာ့တယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း။ကၽြန္မနဲ႔ဧထက္တို႔အလုပ္ခန္းကေအာက္ထပ္ဆိုေပ
မယ့္ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးကအေပၚထပ္ထပ္ခိုးေလးမွာအလုပ္လုပ္ၾကတယ္ဆိုတာ၀င္ထြက္
ေနက်မို႔သူသိထားၿပီးသားေလ။သူ႔စိတ္ထဲမွာေတြးေနမွာေပါ။အေပၚထပ္ထပ္ခိုးထိမ်ားၾကြက္ေတြ
ကတက္သလားေပါ့။ဘာေၾကာင့္ေၾကာင္မေခၚတာလဲလို႔ေတြးမိတယ္ဆိုတာကပါေသးတယ္။ေတာ္
ေသးတာေပါ့၊ေၾကာင္တစ္ေကာင္စီလာမပို႔သြားတာ။ း)
စမ္းသီတာရဲ႕ကဗ်ာေလးေတြဟာအၿမဲတမ္းလွပေနတယ္။ဒါဟာသူ႔ရဲစိတ္ကေလးလွေနလို႔လည္း
ၿဖစ္ႏိုင္တယ္။ကၽြန္မတို႔က်ေတာ့အဲလိုမွမဟုတ္တာ။
ခုဒီၿမစ္က်ဥ္းသံုးခုမွာတင္မတူညီတဲ့အသံေတြကိုၾကားရမွာၿဖစ္ပါတယ္။
ကဲ....စမ္းသီတာရဲ႕စိတ္ခ်မ္းသာစရာကဗ်ာလွလွေလးေတြနဲ႔စလိုက္ရေအာင္။

စီးဆင္းသြားႏွင့္ၾက
တိုက္စားသြားႏွင့္ၾက
စီးဆင္းမွ
တိုက္စားမွ
ၿမစ္သဘာ၀ပီမယ္။
အထူးသၿဖင့္
ၿမစ္က်ဥ္း
ပိုစီးရဲ႕
ပိုတိုက္စားရဲ႕ ။ ။
မွတ္မွတ္ရရ..
ကိုယ္ေမာင္ၿမင့္
၈.၁၂.၂၀၀၈
(ဒါကကိုယ္ေမာင္ၿမင့္ရဲ႕အဖြင့္စာသားပါ)




အမွတ္တရမွတ္တမ္း
ၿပာေသာေကာင္းကင္မွာ
အၿဖဴေရာင္တိမ္တခိ်ဳ႕
ေမ်ာလြင့္လို႔လာခဲ့ၿပီ…။
ကဗ်ာပ်ံသန္းၿခင္းႏွစ္တို႔
စုစည္းရင္း၊ကဗ်ာသူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာအတြက္
တိမ္တခ်ိဳ႕ဖူးပြင့္လို႔လာခဲ့ၿပီ။
ဆြတ္ပ်ံ႕ၾကည္ႏူးၿခင္းမ်ား
ရင္ခြင္မ်ားစြာမွာ
ခို၀င္ခံစားႏိုင္ပါေစ။ ။
ေလးစားခ်စ္ခင္စြာၿဖင့္
(စမ္းသီတာ)
ႏို၀င္ဘာ ၂၃၊၂၀၀၈

ခရီးတစ္ခုရဲ႕ခ်ိဳၿမိန္ၿခင္း
ေပါ့ေလ်ာ့လို႔မၿဖစ္တဲ့ေန႔ေတြကို
ပ်င္းရိၿခင္းမပါပဲ
ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ္ေလ။
စိတ္ထားသန္႔စင္
ၾကည္လင္ၿခင္းနဲ႔
နံနက္ခင္းေလးကိုရွဴရႈိက္လို႔
လိပ္ၿပာေတြေ၀့၀ဲ
အနီေရာင္
ပန္းခင္းထဲမွာ။
ႏူးညံ့တဲ့ရင္ခြင္မ်ားစြာကို
ၿဖတ္သန္းၿပီးတိုက္ခတ္လာတဲ့
ေလၿပည္မွာ
သစ္လြင္လတ္ဆတ္တဲ့
ေမတၱာရနံ႔ရွိေနတတ္မွာပါ။
ခြန္အားရွိေအာင္
စကားေၿပာၾကပါဦး
ေတာင္နံရံေတြၾကားမွာ
အၿပန္အလွန္ရွိတဲ့
ပဲ့တင္သံနဲ႔
ရိုးသားၿခင္းကိုယ္က်င့္တရားကို
သယ္ေဆာင္လာတဲ့
စမ္းေခ်ာင္းကေလးဟာ
ေအးၿငိမ္းတဲ့အရပ္ေတြဆီကို
အဆံုးမရွိ
ဆက္လက္စီးဆင္းေနမွာပါပဲ။
ကမၻာၾကီးမွာ
သီခ်င္းသံေတြရွိေနတာ
အသက္မ်ားစြာကို
ႏုပ်ိဳရွင္သန္ေစေတာ့တာပါပဲ။ ။
မေဟသီ၊မတ္လ၊၁၉၉၅
စမ္းသီတာ



ခြင့္လႊတ္ၿခင္းႏွစ္သစ္
တစ္ေဆာင္းကုန္တစ္ေႏြကူး
ဟက္ပီးနယူယီးယား မေအာ္ခင္
ငါတို႔ရဲ႕စိတ္ေတြ
ႏွင္းနဲ႔အတူသန္႔စင္ဖို႔လိုတယ္။
လေရာင္ဆမ္းတဲ့အခါ
ေငြေရာင္ပန္းေတြပြင့္ေနတာ
အၿပစ္ကင္းစြာနဲ႔ၿမင္ၾကည့္စမ္းပါေလ
ဘယ္ေလာက္ေအးၿမေမႊးပ်ံ႕ေနတာ။

ၾကည္လင္ေအးၿမတဲ့လေရာင္အလင္းဟာ
တစ္ေလာကလံုးကိုၿဖာဆင္းေပးေနတာ
ႏွလံုးသားလွတဲ့
ပန္းေတြအလွဆင္
ေ၀ေနေအာင္ပြင့္ပါ။

ေစတနာကင္း
ၿငဴစူၿခင္းႏွင့္
ရင္းႏွီးသူမ်ား
ၿဖဴစင္ၾကင္နာၿခင္းႏွင့္
ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္သူမ်ား
ရႊင္ပါၿပံဳးပါႏွစ္သစ္မဂၤလာ။

ရင္မွာ
အမည္းေရာင္
ဟန္ေဆာင္မ်က္ႏွာဖံုး
ခပ္ညံ့ညံ့ႏွလံုးသားမ်ား
(ငါလည္းပါတယ္။)
အတြက္
ၿဖဴစင္ၿခင္းအလင္း
လ မင္းကိုလည္းမသိ
ေအးၿမၿခင္းႏွင္းေ၀
ေဆာင္းဆိုတာလည္းမသိ
ရွိပါေစ။ ။
မေဟသီ၊ႏို၀င္ဘာ၊၁၉၉၆
စမ္းသီတာ


လြမ္းဆြတ္ၿခင္း
လမင္းၾကီး
အေ၀းမွာ…
ခဏေလပါ
အနားမွာ…
အလြမ္း..
အၿပာေရာင္တစ္ခု
ငါေကာက္ယူခဲ့တယ္
ဒီေန႔ထိတုိင္
ငါသိမ္းထားတယ္
လြမ္းလို႔။
ဘယ္ေတာ့မွ
ဖ်က္ဆီးလို႔
မၿဖစ္ခဲ့တာ
အလြမ္း တစ္ခု
ရင္မွာ..။ ။
ဧၿပီ ၁၄၊၂၀၀၈
စမ္းသီတာ

ေနမင္းနဲ႔လမင္း
ကမၻာမွာ
အလွပဆံုး
ၿမစ္ႏွစ္စင္း
ပကတိစီးဆင္းေနတာ..။

ဘယ္ေတာ့မွ
ညႈိးႏြမ္းၿခင္းမရွိ
ပြင့္ေနတဲ့ပန္းႏွစ္ပြင့္
ရင္မွာတင့္တယ္။

အေနွာက္အယွက္
အဆီးအတားကို
တန္ခိုးစြမး္အားနဲ႔
ေက်ာ္လႊားႏိုင္တယ္။

ေနမင္းၾကီးဟာ
သူ႔ရင္ခြင္ထဲက
(ကမၻာသူ/ကမၻာသား)
ရင္ေသြးငယ္ေတြကို
အၾကင္နာအေႏြးဓါတ္နဲ႔
ပိုက္ေထြးယုယသလို
လမင္းၾကီးဟာ
သူ႔ရင္ခြင္ထဲက
(ကမၻာသူ/ကမၻာသား)
ရင္ေသြးငယ္ေတြကို
ေမတၱာအေအးဓါတ္နဲ႔
ပူပင္ေသာကတို႔မွန္သမွ်
ဖယ္ခ်ေပးတယ္။

ဒီလိုနဲ႔
အေဖကေနမင္း
အေမကလမင္း
ကၽြန္မဘ၀ထဲမွာ
ထြန္းလင္းခဲ့တယ္။ ။
စမ္းသီတာ

မုန္တိုင္းႏွင္းဆီ
ေၾကမြသြားခဲ့
မင္းၾကည့္မေနပါနဲ႔
ငါရင္တစ္ခုလ့ုး
ဒါဏ္ရာေတြဗလပြ..
အမွတ္တရ
(ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔)သမိုင္းမွာ
မုန္တိုင္းေၿခရာက်န္ခဲ့ၿပီ။

ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုး
ေသြးစက္စက္နီရဲ
အေသြးအသားေတြပြန္းပဲ့ပ်က္စီးေအာင္
ဖန္တီးထားခဲ့
ဒါေပမယ့္
ငါ့စိတ္ငါ့ႏွလံုသား
ငါ့အားငါ့အင္နဲ႔
ခိုင္မတ္ရဲရင့္စြာ
ဖူးပြင့္လာခဲ့တယ္
မုန္တိုင္းထဲက
……..ႏွင္းဆီနီ..။ ။
စမ္းသီတာ


မွာခ်င္တယ္
သူငယ္ခ်င္းေရ
တစ္ကယ္လို႔မ်ား
ငါ..အရင္ခြဲခြာသြားခဲ့ရင္..
ကဗ်ာေလးေတြကို
ငါ့ရဲ႕ကိုယ္စား
ပိုၿမတ္ႏိုးေပးပါ
ပန္းပြင့္ေလးေတြကို
ေၿခြမသြား
နင္းမသြားဘဲ
အလွထားေပးပါ။
သီခ်င္းေလးေတြကို
ဂရုတစိုက္နားေထာင္ေပးပါ။
တစ္ခါတစ္ခါ
(အေဖဆူလို႔)
အိမ္နဲ႔အဆင္မေၿပ
စိတ္ေလတဲ့အခါ
မင္းဆီအရင္ဆံုး
ေရာက္တတ္ေပမယ့္
ငါေၿပာေနက်
စကားေလး
မွတ္သားေပးပါ။။
ကိုယ္ေနတဲ့
ကိုယ့္မိသားစုအိမ္ကေလးဟာ
ကမၻာေပၚမွာ
စိတ္ခ်မ္းသာမႈ
အမ်ားဆံုးေပးတဲ့
အလြတ္လပ္ဆံုး
ေနရာေလးတစ္ခုဆိုတာ။ ။
စမ္းသီတာ
၂၃.၁၁.၁၉၉၁


ၿပတ္စဲမိုး
မိုးတိမ္တစ္ခုကို
ငါလႊတ္ေပးလိုက္တယ္
သြားခ်င္တဲ့ေနရာ
သြားပါ။

ဒီဘ၀ကလြဲရင္
မင္းနဲ႔ငါဟာ
သံသရာမွာ
ထပ္ဆံုစရာ
မရွိေတာ့ေအာင္
သစၥာဆိုခဲ့တယ္။

ေကာင္းကင္တစ္ေနရာရဲ႕
ၿပတ္သားတဲ့
အနားသတ္မ်ာ
မွတ္သားစရာတစ္ခု
ရွိခဲ့တယ္။ ။
စမ္းသီတာ
၁၆.၄.၂၀၀၈


လိပ္ၿပာေလးေရ
လိပ္ၿပာေလးေရ
အနားမွာ
ခဏလာနားပါဥိး..။
လိပ္ၿပာေလးေရ
မင္းခ်စ္တဲ့
ဧကရာဇ္ပန္းေတြသီစဥ္
ေ၀ရီတဲ့အၾကည့္တစ္ခ်က္ကို
ဆံုခြင့္ရခဲ့ခ်င္တယ္။
လိပ္ၿပာေလးေရ
ငါ့ေခါင္းကဆံပင္မွာ
တေရာ္ကင္ပြန္းကို
ေခါင္းေလွ်ာ္စဥ္
သံုးထားပါတယ္။
လိပ္ၿပာေလးေရ
ငါ့ဆံပင္ၾကမ္းၾကမ္းကို
မၿမင္မကန္း
စမ္းတဲ့အခါ
အုန္းဆီနံ႔ရခဲ့မွာပါ။
လိပ္ၿပာေလးေရ
င့ါရဲ႕ဖားလ်ားဆံပင္ကို
က်စ္လ်စ္စြာစည္းၿပီး
က်စ္ဆံၿမီးထိုးထားပါတယ္။
လိပ္ၿပာေလးေရ
ပါးၿပင္မွာ
သနပ္ခါးမတင္တဲ့ငါ
ခုေတာ့
မွန္ေရွ႕မွာ
သနပ္ခါးေဖြးေဖြး
ေသြးလူးေနတတ္တယ္။
လိပ္ၿပာေလးေရ
မိုးေတြရြာစဥ္
ဧကရာဇ္ပန္းေၾကြ
တစ္ေပြ႕တစ္ပိုက္
ေကာက္ယူရႈိက္နမ္း
မင္းေခါင္းထက္ကပန္းလို
ေမႊးရနံ႔ရွိဆဲ
သင္းပ်ံ႕လို႔ေန
ငါ..ငိုပါရေစ။
လိပ္ၿပာေလးေရ
ငါအရိုက္ခံရတဲ့အခါ
မင္းငိုရႈိက္မွာကို
မၾကားလိုေတာ့။ ။
၂၇.၁၀.၉၁
စမ္းသီတာ
(အဖြားဆံုးေသာေန႔)
စမ္းသီတာ
(အဲဒီကဗ်ာေလးကိုကၽြန္မ လိပ္ၿပာေလးေတြအုပ္စုဖြဲ႔ပ်ံသန္းသြားေနၾကသည္..ဆိုတဲ့စာတစ္ပုဒ္
ေရးတုန္းကယူသံုးခဲ့ပါေသးတယ္။အဲဒီတုန္းကကၽြန္မဘေလာ့ခ္မေရးေသးပါဘူး။ဖတ္တုနး္ဆိုပါ
ေတာ့။အဲဒီမွာ ေက ကသူ႔ဘေလာ့ခ္မွာတင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ေနာက္မွအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္
ၿပန္ၿဖဳတ္ထားလိုက္ရတာပါ။ဘာလို႔လဲမသိဘူး။သိပ္ၿပီးခံစားမႈႏူးည့ံတဲ့ဒီကဗ်ာေလးကိုကၽြန္မ
အရမ္းၾကိဳက္ခဲ့တာငယ္ငယ္တည္းကပါ။ )


ကေလာရဲ႕ေဆာင္း
ကေလာၿမိဳ႕ကေလးေရ
ႏွင္းစက္မႈန္စစနဲ႔
သင့္ရင္ကို
ငါ၀င္ပါရေစ။
အခ်ိန္ရာသီ
တံခါးေခါက္
သင့္ရင္ခြင္ေရာက္ခဲ့တာ
အရာရာကို
ငါ..ေက်းဇူးတင္ခဲ့ပါတယ္။
သင့္ရင္ခြင့္ဟာ
ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္
ေအးၿမတယ္
ေသာကကင္းတယ္။
ပန္းပြင့္မ်ားကို
ၿဖဴစင္တဲ့စိတ္ထားနဲ႔
လွပေစသူ
သင္ဟာ
ၾကင္နာသူၿဖစ္တယ္။
သင့္ေက်ာရိုးတစ္ေလွ်ာက္
ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့
ရထားၾကီးကို
ငါခ်စ္တယ္။
သင့္ခႏၶာကိုယ္မွာ
၀င္ထြက္သြားလာေနတဲ့
ေၿမနီလမ္းကေလးကို
ငါၿမတ္ႏိုးတယ္။
သင့္ရင္က
ေပါက္ဖြားလာေသာ
အစိမ္းေရာင္ထင္းရူးေတာ
(ငါ့အတြက္)
ခင္မင္စရာဗလပြ
ငါ..အမွတ္ရတယ္။
ခြန္အားနဲ႔
ေတာင္မ်ားကို
ခိုင္မာေစသူ
သင္ဟာ
ရဲရင့္သူၿဖစ္တယ္။
သင့္ကိုခ်စ္ေသာ
သံေယာဇဥ္
အၾကင္နာႏွင္းေၾကြပါရေစ
ေ၀ပါရေစ
သင္..ေအးၿမသာယာေစ။ ။
စမ္းသီတာ


အခ်စ္ကိုေတြ႕ရွိၿခင္း
မုန္တိုင္းထန္ေနတဲ့ေလ
ေတြေ၀ၿငိမ္သက္စြာ….
အၿပာေရာင္ေကာင္းကင္ၾကိးဟာ
ပန္းႏုေရာင္ေသြးလို႔..
မဟူရာကတၱရာလမ္းမထက္
ထင္ရွားတဲ့ကားဘီးရာတစ္စင္း
ၿဖတ္နင္းခံသြား…
ေတာင္ေတြကိုခြဲထြက္ခဲ့
ေရာခ့္ေတးသြား
ပန္းတစ္ပြင့္လို
ႏူးညံ့ၿခင္းမ်ားနဲ႔…
အနီေရာင္ႏွင္းဆီပြင့္မ်ား
အၿဖဴေရာင္အၿဖစ္ေၿပာင္းလဲသြား
လႈိုင္းလိုခက္ထန္တဲ့
ေရတံခြန္ဟာ
အစိမ္းေရာင္ၿမက္ခင္းေတါလို
၀ပ္ဆင္းလို႔…
အဲဒီအခ်ိန္..
က်ိန္ဆိုခ်င္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
မင္းနဲ႔အေတြ႕
မင္းရဲ႕ေရွ႕မွာ
(ငါဟာ)
ထူးဆန္းစြာက်ဆံုးခဲ့တာေပါ့။ ။
စမ္းသီတာ
၁၄၊ေမ၊၁၉၉၂


ေၿမနဲ႔ေ၀းသြားတဲ့ေလၿပည္
ႏွင္းေတာင္ေတြခြဲ
ႏွင္းဖြဲဖြဲက်ရာ
ကၽြန္မဆီၿပန္လာပါလား။
ေနၿခည္ေႏြးေအာက္
ညီညာစြာေပါက္ေနတဲ့
ပန္းခင္းေတြၾကား
ကၽြန္မဆီရပ္နားပါလား။

လေရာင္၀ါၾကား
ေန၀င္ရထားနဲ႔
ကၽြန္မဆီအမီလွမ္းလာခဲ့ပါလား။

ဆံႏြယ္စမ်ား
တိုးေ၀ွ႕သြားတဲ့
သင့္ကိုယ္ေငြ႕ရာ
ကၽြန္မကိုစြဲလမ္းေစပါတယ္။

သင္လွည့္ၿပန္လာစဥ္
ရင္ခုန္သံတစ္ဒုတ္ဒုတ္နဲ႔
ကၽြန္မငလ်င္လႈပ္သလို
ၿဖစ္ေနဦးမလား။ ။
မေဟသီ ၊မတ္၊၁၉၉၀
စမ္းသီတာ။

ဆက္ရန္မရွိ
နာက်ည္းၿခင္းသက္သက္နဲ႔
ေမ့ရက္ရမေပါ့
တိုးေလ်ာ့တဲ့သံစဥ္
အရင္လိုမသြက္
တစ္၀က္တစ္ပ်က္အနာဂါတ္မွာ
အမွတ္တရတခ်ိဳ႕
က်န္လို႔ေနပါဦးမယ္။

အရိပ္မဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္
ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္သြားေသာ
သံေယာဇဥ္ကို
အရင္လိုကိုယ္မတမ္းတ
ခဏခဏရတတ္တဲ့
ေနာင္တကို
အားနာရမယ္ေလ။

ရင္မွာ
အနာတရ
ၿဖစ္ရတဲ့ေန႔ရက္မ်ား
ဆက္ရန္မရွိ
ဒါဏ္ရာသိဖို႔
မွန္ၾကည့္မိဖို႔လိုလိမ့္မယ္။ ။
စမ္းသီတာ

ၾကည္လင္ေသာ
ေကာ္ဖီခါးတစ္ခြက္ေမာ့ေသာက္အၿပီ
ေမွာက္မွားေနတဲ့စိတ္
တိတ္ဆိတ္စြာကြယ္ေပ်ာက္
ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္လို႔သြားတယ္။

ရႈိက္သံမဲ့မ်က္ရည္က်အၿပီး
ခ်ဳပ္တည္းထားေသာအသိ
တြယ္ၿငိရာမဲ့
လြတ္လပ္သြားခဲ့တယ္။

(ကို)ခိုင္ထူးရဲ႕ အသိတရာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
မႈန္ကုပ္ကုပ္နားေထာင္အၿပီး
ေမာဟနဲ႔ရင္းႏွီးလိုတဲ့စိတ္
ၿငိမ္တိတ္လို႔သြားတယ္။

ေနာက္က်ိေသာ
ေတြေသာ
ေ၀ေသာ
ဆႏၵေဇာတြင္
ကပ္ၿငိခို၀င္
ေနခဲ့ခ်င္ၿပန္
မွန္ခဏခဏၾကည့္
အမွားရွိခဲ့သလား
တံခါးကိုဆတ္ကနဲဖြင့္
ရင့္က်က္မႈရင္
မိုးေကာင္းကင္မွာ
တိမ္ကင္းစင္ေနပါတယ္။ ။
စမ္းသီတာ


ေမတၱာလေရာင္
ဒီလို
ေမွာင္မိုက္တဲ့ည
တိတ္ဆိတ္နဲ့ည
ပူေလာင္တဲ့ညေတြမွာ
အလြမ္းႏွင့္ရင္းေသာ
တမ္းတၿခင္းရွိေနပါသည္။

လေရာင္နွင့္ေ၀းကြာၿခင္း
ဒီလိုညမ်ိဳးေတြ
ရွိမေနခ်င္ပါ
ေၿခာက္ေသြ႕ကြဲအက္
ခံရခက္ေသာ
ေ၀ဒနာ
ၾကာရွည္စြာ
ခံစာမရဲပါေခ်။

တစ္ဦးတစ္ေယာက္ဆီမွာ
တစ္စံုတစ္ရာကို
တမ္းတၿခင္း
ရွိခ်င္ရွိတတ္မွာပါ။

ေအးၿမေသာ
ၿဖဴစင္ေသာ
ၾကည္လင္ေသာ
ေမတၱာဟာ
လေရာင္ပါပဲ။

မႈန္ၿဖာ၀ပ္ဆင္း
သံသယကင္စြာ
ယံုၾကည္ေနခ်င္ပါေသးသည္။

ႏွစ္သိမ့္အဦး
စိတ္ညြတ္ႏူးစြာ
ညအေမွာင္
လေရာင္ၿဖင့္လန္းလိုေသာ
ကၽြန္မ..ပန္းတစ္ပြင့္ပါ။ ။
စမ္းသီတာ


အလြမ္းဖ်ား

အလြမ္းဖ်ား
တအားခံခက္
အသက္မဲ့စြာေနလို
ရင္ကိုႏွဲ႔သလား
ေ၀းသြားၿခင္းဒါဏ္
ႏွလံုးသားကိုမွန္တယ္။
ရံဖန္ရံခါ
တမ္းတသံကိုယ္စား
နက္ရႈိင္းသြားတဲ့
ပင့္သက္မ်ားစြာ
သူ႔အနားမွာက်န္ေနခ်င္တယ္။
ပ်ားရည္တို႔ခါးသက္သြား
ခ်ိဳသာတဲ့စကားမ်ားလည္း
နား၀င္မခံသာ
သူ႔အသံမဟုတ္ေတာ့။
ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့
ႏႈတ္ခမ္းေပၚကအၿပံဳး
သူနဲ႔ခြဲခြာတုန္းကတည္းက
ခႏၶာကိုယ္ထဲပုန္းေစခဲ့တယ္။
ႏွင္းဆီပြင့္ေတြရဲ႕
ပ်႕ံသင္းတဲ့ရနံ႔
ရႈိက္သြင္းမရၿပန္ဘူး။
လြင့္ေမ်ာေသာ
လြမ္းေမာၿခင္းမ်ား
ဆီးႏွင္းလို
ရင္ကို
ၿပင္းစြာရုိက္တယ္။
ခပ္စိပ္စိပ္လွမ္းလာတဲ့
(သူ႔ကို)တမ္းတတဲ့စိတ္ဟာ
ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ေဆာင္းညမွာလို
စိတၱဇဆန္ေနလိုက္တာ။
ေလထဲမွာပ်ံ႕လြင့္လို႔
သူ႔စကားတခ်ိဳ႕
သူ႔အၾကည့္တခ်ိဳ႕
သူ႔ပံုရိပ္တို႔ဟာ
(သူနဲ႔)
ေ၀းကြာေနခ်ိန္မွာ
အၾကိမ္ၾကိမ္ႏွိပ္စက္တယ္။
သတိရၿခင္းအပါး
ငါ..ရပ္နားမိလို႔
အလြမ္းဖ်ားဒါဏ္သင့္ရၿပီ။ ။
စမ္းသီတာ


ေနေကာင္းပါေစ
ေရာဂါေ၀ဒနာ
ႏွိပ္စက္မႈဒါဏ္ခံစား
ေနမေကာင္းမက်န္းမာ
နာဖ်ားတဲ့အခါမွာ
ေနေကာင္းသြားမွာပါ
ၿမန္ၿမန္ေနေကာင္းပါေစ
ဆိုတဲ့..
စကားေလးတစ္ခြန္းဟာ
ေနမေကာင္းၿဖစ္တဲ့သူအတြက္
အားအင္ၿပည့္ေစခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီစကားေလးတစ္ခြန္းနဲ႔
ကမၻာၾကီးထဲကေ၀ဒနာခံစား
နာမက်န္းသူမ်ား
အားလံုးအတြက္
ဆုေတာင္းေပးပါရေစ
ၿမန္ၿမန္ေနေကာင္းပါေစ.. ။ ။
စမ္းသီတာ
၃.၉.၂၀၀၈


မုန္တိုင္း
လႈိုင္းဟာ
အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔
လူးလိမ့္လာခဲ့ၿပီ။

ေက်ာက္ေဆာင္
ေက်ာက္ကမၻားလည္း
တိုက္စားမွာပဲ
သဲေသာင္ၿပင္ေဖြးေဖြးလည္း
တိုက္စားမွာပဲ။

ဘာမွအတားအဆီးမရွိ
ထိန္းခ်ဳပ္မႈမရွိ
စိတ္ကိုရြက္လႊင့္ထားတယ္။

ခြန္အားေတြကို
မ်က္လံုးထဲမွာ
အၿပည့္ထည့္ထားတယ္။
တစ္ခါလဲက်ရင္
ဆယ္ခါၿပန္ထ
ဒါမွဘ၀ပီသမယ္။ ။
စမ္းသီတာ


အေတြးေကာင္းကင္
မရပ္တန႔္ႏိုင္ဘူး
စကာလံုးေတြနဲ႔
ဒီညမွာ
ကိုယ့္ကမၻာကို
လမင္းမသာပါနဲ႔
ကိုယ္တမ္းတခ်ိန္တိုင္းမွာ
မင္း
ကိုယ့္ဆီို
လာဖို႔ရာ
မင္းပင္ပန္းမွာကို
ကိုယ္
တကယ္မလိုလားဘူး။
ကိုယ့္ကမၻာ
ကိုယ့္အေတြး
ကိုယ့္အိမ္ကေလးမွာ
ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈ
သစ္သီး၀လံေတြ
စိုက္ပ်ိဳးထားတယ္။
ေႏြးေထြးၾကင္နာမႈ
သစ္သီး၀လံေတြ
ၿဖန္႔က်ဲထားတယ္။
မွ်ေ၀ခံစားမႈေတးသြားေလး
စီးဆင္းထားတယ္။
မင္းစိတ္ၾကည္သာလို႔
လာခ်င္တဲ့အခါ
ကုိယ့္အိမ္တံခါးေပါက္က
မီးခလုတ္ကိုဖြင့္ပါ။
အဲဒီအခါ
ၾကယ္ၿပာေတြ
လင္းလက္ကခုန္ၿပီး
မင္း၀င္လာတာကို
ၾကိဳဆိုေနပါရေစ။ ။
စမ္းသီတာ
ႏို၀င္ဘာ ၂၀၀၇ ေမြးေန႔အမွတ္တရ



အၿဖဴေရာင္မွတ္တမ္း

ငါလုပ္ခ်င္တာ
မွန္သမွ်
ဆႏၵရွိသမွ်
လုပ္ေဆာင္ခဲ့မယ္ေလ။
ငါဘယ္ေတာ့
ဒီဘ၀ထဲက
ထြက္ခြာသြားရမလဲ…
…………
ခုတေလာ
ငါ..ေမာ..ေမာေနတယ္
အသက္ရွဴမ၀ဘူး.
…..
အရာရာကို
ဘယ္ေတာ့ငါ..
လက္ၿပႏႈတ္ဆက္ရမလဲ။
…
ငါ့သူငယ္ခ်င္းေလး
ငါ့အေဖ
ငါ့အေမ
ငါ့အကို
ငါ့ခ်စ္သူ
အားလံုးကို
ထားခဲ့ၿပီး
ခြဲခြာသြားရမွာ..။
….
လြမ္းစရာတစ္ခုေတာ့
က်န္ခဲ့မွာပါ။
(ဒါေပမယ့္)
ဝငယေတယျလာ္ဒ
ေမ့ေပ်ာက္သြားမွာပါ။
…….
မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြခ်န္ထား
ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတြ
လြယ္ပိုးသြားရင္း
၀ိဥာဥ္တစ္ခု
မထြက္ခြာမီ
ၿဖဴစင္တဲ့စိတ္ေလးတစ္ခု
(ကမၻာမွာ)
လွပမႈအၿဖစ္
အက်ိဳးၿပဳစရာ
က်န္ခဲ့ခ်င္ပါတယ္။ ။
စမ္းသီတာ
၂.၂.၂၀၀၈



ကဗ်ာသူငယ္ခ်င္း
ငါတို႔ေတြ
စီးဆင္းခဲ့ၾကတယ္….
ဒီေရေတြလို
ေနာက္က်ိတဲ့စိတ္တခ်ိဳ႕နဲ႔
ဘ၀တို႔ၿဖတ္သန္းရင္း
မၾကည္လင္တဲ့အခါလည္းရွိ
ပီၿပင္တဲ့အခါလည္းရွိ
ကမ္းေရာက္တဲ့အခါလည္းရွိ
လမ္းေပ်ာက္တဲ့အခါလည္းရွိ
အတက္အက်နဲ႔ေရလႈိုင္းၾကား
ၿဖတ္သန္းသြားရင္း
လာမယ့္သကၠရာဇ္ေတြကို
ၾကိဳဆို
ေၾကကြဲႏွစ္ေတြကို
ႏႈတ္ဆက္ခဲ့..
ဒီလိုနဲ႔
ငါတို႔ေတြ..
ၿပန္ေတြ႕ၾကတဲ့အခါ
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
ႏွလံုးသားမွာ
ရင္ခုန္စြာတပ္မက္ဆဲ
(ဒီေန႔ထက္ထိ)
ကဗ်ာကို..အိပ္မက္ဆဲပါ။ ။
စမ္းသီတာ
၆.၉.၂၀၀၈