ေႏြဦးရာသီရဲ႕ပထမဆံုးေန႔

Saturday, February 28, 2009

ေႏြဦးရာသီရဲ႕ပထမဆံုးေန႔


ဒါဟာေႏြဦးရာသီရဲ႕ပထမဆံုးေန႔ၿဖစ္တယ္။
ေကာင္းကင္ၿပင္အေရာင္ေၿပာင္းပံုကအစ..ေတာင္တန္းၾကီးေတြတၿဖည္းၿဖည္းအ၀ါေရာင္
သန္းလာတာအလယ္၊ပန္းပြင့္ေတြကဗ်ာကယာပင့္သက္ရိႈက္လိုက္တာအဆံုး၊အားလံုးဟာသက္
ေသေတြခ်ည္းပါပဲ။..အဲဒီေန႔ရက္နဲ႔..အလားသ႑န္တူတဲ့ပစၥဳပၸန္တစ္ခုဟာကၽြန္မေပါ့..။ေၿခမဲ့
လက္မဲ့နဲ႔..ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိတဲ့ေတာင္တန္းေလးဟာလည္းကၽြန္မပါပဲ။..လူတခ်ိဳ႕က.ကၽြန္မကို
ေႏြဦးေပါက္ၿပီ..ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ၾကည့္သနားသြားၾကတာကလြဲရင္..ေလာကၾကီးဟာေန
လို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းပါတယ္။..ခက္တာက..ကၽြန္မကလည္းအဲဒီအၾကည့္ေတြကေနသက္သာပါ
ေစေတာ့ရယ္လို႔..လူ..ေတြကို..ဆိုက္ကေလာ့..(cyclops)ေတြအၿဖစ္ေၿပာင္းေပးႏိုင္တဲ့
တန္ခိုးသတၱိရွိမေနခဲ့ၿပန္ဘူး။ကၽြန္မဆီ..တလွည့္ပ်ံသန္းလာဦးမယ့္ေရခိုးေရေငြ႕ေတြကို..ကၽြန္
မေမွ်ာ္လင့္မေနခ်င္ဘူး။..တကယ္ေတာ့..ကၽြန္မဟာၾကံ႕ခိုင္မႈရွိတဲ့ေတာင္တန္းေလးသာၿဖစ္
တယ္..။အ၀ါေရာင္သန္းေနတာကလြဲရင္ေပါ့...။
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း..အနံ႔အရသာနဲ႔ၿပည့္စံုတဲ့သီခ်င္းေတြကိုလြမ္းဆြတ္မိတာေပါ့.။
ဘယ္လိုဂီတမ်ိဳးကမ်ား..ကၽြန္မဆီေရြ႕ေမ်ာေရာက္ရွိလာႏိုင္မွာလဲ။ကၽြန္မက.ေတာဘြဲ႕၊ေတာင္
ဘြဲ႕ေတြကိုမႏွစ္သက္ဘူး။အၿမဲစိမ္းဂီတေတြကိုလည္းယံုၾကည္သက္၀င္မႈမရွိၿပန္ဘူး။ကၽြန္မႏွစ္လို
တဲ့ဂီတေတြရွိရာကိုလည္းကၽြန္မက..ခရီးမထြက္ႏိုင္ဘူး။တကယ္ေတာ့..ကၽြန္မဟာၾကံ႕ခိုင္မႈရွိ
တဲ့ေတာင္တန္းေလးသက္သက္ပါပဲ။ေရြးခ်ယ္မႈမရွိတာကလြဲရင္ေပါ့...။
ေႏြဦးရာသီရဲ႕ပထမဆံုးေန႔မို႔လားမသိဘူး.။အားလံုးဟာ..ကၽြန္မပ်င္းစရာေကာင္းေလာက္
ေအာင္ကို၀ါတာတာနဲ႔..။သာယာမႈေလးေတာ့မဆိုစေလာက္ဖူးပြင့္လာခဲ့ပါရဲ႕။ဒါေပမယ့္..ကၽြန္မ
ႏွစ္လိုတဲ့..ရနံ႔မ်ိဳးမဟုတ္ၿပန္ဘူး...။ငွက္ကေလးေတြသီခ်င္းဆိုသံကိုလည္းမၿမင္ရဘူး..။
Nightingale..ဆိုတဲ့ငွက္ဟာ..ဒ႑ာရီထဲကငွက္တစ္ေကာင္မ်ားလား..။ဘ၀ေတြအဆင့္
ဆင့္ၿခားသြားတဲ့..ေတာင္က်ေခ်ာင္းေရေလးလို..ကၽြန္မဆီဘယ္ေတာ့မွၿပန္စီးေမ်ာလာေတာ့
မွာမဟုတ္တဲ့..အေရာင္စစ္စစ္ေတြကိုငံ့လင့္ေနမိရင္..ကၽြန္မေလာက္ရူးသြပ္မိုက္မဲသူရွိပါေတာ့
မလား...။တကယ္ေတာ့..ကၽြန္မဟာၾကံ႕ခိုင္မႈရွိတဲ့.အ၀ါေရာင္ေတာင္တန္းေလးတစ္ခုသက္
သက္ပါပဲ...။အရာအားလံုးကို..တရားနဲ႔ဆင္ၿခင္ေၿဖသိမ့္တတ္လာတာကလြဲရင္ေပါ့...။
ေႏြဦးရာသီရဲ႕ပထမဆံုးေန႔ကေလးမွာ..ကၽြန္မဆီပ်ံသန္းလာမယ့္.လိပ္ၿပာေလးတစ္ေကာင္
တေလမ်ားရွိမလားလို႔လည္း..ကၽြန္မ..မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဘူး။နားလည္မႈေတြတနင္တပိုးထမ္းထားရ
တဲ့စပ်စ္ခိုင္ေလးလိုပဲ..ကၽြန္မ..ေကာင္းကင္ကို..ရီးေလးခိုေနလိုက္ေတာ့မယ္။တကယ္ဆို...
ကၽြန္မဟာ..အ၀ါေရာင္မၿဖစ္ခဲ့သင့္ဘူး။ဒါေပမယ့္..ၿဖစ္ခဲ့ၿပီးၿပီ..။ဘာတတ္ႏိုင္မွာမို႔လဲ...။ကၽြန္
မဟာ..အေရြးခ်ယ္ခံ..ေတာင္တန္းေလးသက္သက္သာၿဖစ္တယ္မဟုတ္လား...။ဘ၀ကိုထိုး
ဇာတ္တင္ခြင့္..မရွိဘူး။ဇာတ္ညႊန္းေရးခြင့္မရွိဘူး..။ကဗ်ာဖြဲ႕ခြင့္မရွိဘူး...။ရထားတဲ့စာမ်က္ႏွာ
ေတြကို..ဘုရားသခင္ဆီမွာမ်က္ရည္ခံထိုးၿပင္ဆင္ခြင့္မရွိဘူး..။တကယ္ေတာ့..ကြန္မဟာ...
ၾကံ႕ခိုင္တဲ့..အ၀ါေရာင္ေတာင္တန္းေလးၿဖစ္ခြင့္ရတာကိုပဲ..ေက်နပ္ရမယ့္သူပါ..။
ေႏြဦးရာသီရဲ႕ပထမဆံုးေန႔ဟာ..ကၽြန္မကို္ယ္တိုင္ပဲၿဖစ္ေနၿပန္တယ္။ေယာက္ယက္ခတ္ရႈပ္
ေထြးေနတတ္တဲ့..အိပ္မက္ေတြကို..စနစ္တက်ရွင္းလင္းထားသိုရင္း..ၾကည္လင္ၿပာစင္တဲ့..
ေကာင္းကင္ကိုပဲ..ကၽြန္မအေဖာ္ၿပဳေနရေတာ့မယ္ထင္ရဲ႕..။တစ္ခ်ိန္က..ကၽြန္မဟာ..မိုးရြာခဲ့
ဖူးသလား....မုန္တိုင္းထန္ခဲ့ဖူးသလား....ႏွင္းက်ခဲ့ဖူးသလား...တားၿမစ္ခ်က္ေတြကိုေက်ာ္
လြန္ၿပီး..ေရလႊမး္မိုးခဲ့ဖူးသလား.......။ကမ္းပါးတစ္ခ်ိဳ႕ကိုပ်က္ၿပိဳေစခဲ့ဖူးသလား။ဘာပဲၿဖစ္
ၿဖစ္...ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့..ကၽြန္မဟာ..ၾကံ႕ခိုင္တဲ့ေတာင္တန္းေလးသက္သက္ပါပဲ..။
ေႏြဦးေပါက္ေနတာကလြဲရင္ေပါ့..။
ဟိုး...အေ၀းမွာ..မၾကာခင္...ေႏြေတြခပ္စိပ္စိပ္ရြာက်လာေတာ့မယ္..။အလိုမတူပဲ..
ၿဖတ္သန္းသြားၾကဦးမယ္..။ၿငင္းပယ္ခြင့္ကၽြန္မမွာမရွိသလို..ေရြးခ်ယ္ခြင့္လည္းမရွိခဲ့ပါဘူး...။
ေတာင္တန္းေလးတစ္ခုသင့္ဆီေရြ႕ေမ်ာလာမယ့္ေန႔ကိုသင္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္ဆုိရင္...သင့္ႏုပ်ိဳမႈ
ေတြ..ေႏြဦးရာသီနဲ႔အတူေပ်ာက္ဆံုးသြားလိမ့္မယ္။တကယ္ေတာ့..ကၽြန္မဟာ..ၾကံ႕ခိုင္မႈရွိတဲ့
အ၀ါေရာင္ေတာင္တန္းေလးသက္သက္ပါ..။ေႏြဦးေပါက္ေနခဲ့တာကလြဲရင္ေပါ့..။
တကယ္လို႔မ်ား..ေႏြဦးေပါက္ရာသီ..ပထမဆံုးေန႔ရဲ႕..ရနံ႔ကို..သင္ရရွိခဲ့မယ္ဆိုလို႔ရွိရင္
ညင္ညင္သာသာကေလး..ရႈႈရႈိက္ၾကည့္လိုက္ပါ...။အဲဒီရနံ႔ဟာ..အ၀ါေရာင္ၿဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။

မေနာ္ဟရီ

ေစာင့္ၾကည့္ငွက္

Thursday, February 26, 2009

ေစာင့္ၾကည့္ငွက္

မေန႔က……….
ကမၻာေၿမကိုေခါက္တံု႔ေခါက္ၿပန္ေအာ္ေခၚၾကည့္တဲ့အခါ
အၿပာေရာင္သစ္ရြက္တစ္ရြက္ထုိးစိုက္ဆင္းခ်လာတယ္
ငါ့အိပ္မက္၀ါတာတာေတြ နဲ႔ေရာေႏွာ
တစ္ေတာလံုးတစ္ေတာင္လံုးအားပါးတရစိမ္းထသြားလိုက္ၾကပံု
ငါ……..ရင္ခုန္လို႔မရဘူး...........


ငါ့ကိုတရားဦးလာေဟာလွည့္စမ္းပါ
အဲဒီေနရာဟာ ေနသာပါတယ္ ဆိုတဲ့စကားလံုးမပါေစနဲ႔
ၿပတင္း၀ကလွမ္းၾကည့္လို႔မွ ကိုယ့္ေကာင္းကင္ကို္ယ္မၿမင္ရတဲ့ည
အဲဒီညကိုငါ..စိတ္မခ်ဘူး


ၾကယ္ေတြကိုဟစ္ေအာ္ေပါက္ကြဲၿပရတာလည္းေမာတယ္
နာမည္ေတြတသီးတသန္႔နဲ႔ခန္းနားၿပေနတဲ့ၿမိဳ႕ရြာေတြကိုလည္းမုန္းတယ္
ငါ့သီလနဲ႔ငါလံုၿခံဳေနတဲ့အေမ့အိမ္ကေလးေလာက္ေတာ့
ဘယ္ဟာမွၿဖန္႔က်က္အုပ္မိုးေပးထားႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး…


ငါ့ကိုထူးလိုက္စမ္းပါကမၻာေၿမေရ..
ငါ့အသံကိုၿမင္ၾကည့္လိုက္စမ္းပါ
ငါ့ေကာင္းကင္ရဲ႕အေရာင္ေတြကိုနားစြင့္လိုက္စမ္းပါ
ငါ့ေရွ႕ကအေမွာင္ကိုေကာင္းခ်ီးေပးလိုက္စမ္းပါ
ငါ့အေတာင္ေတြကို ေရႊခ်ပစ္လိုက္စမ္းပါ…


ဒီမွာ………
ငါဟာ…ကမၻာကိုေစာင့္ၾကည့္ေနတတ္တဲ့ငွက္တစ္ေကာင္ပါ
ပ်ံသန္းခြင့္ဆိုတာက ကိုယ့္စိတ္သမုဒၵရာထဲမွာကိုယ္တစ္ကိုယ္ေရၿဖန္႔ခင္းခ်လို႔ရသလို
ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ေရတြင္းေလးထဲမွာလည္းတစ္ကိုယ္ေရက်ဥ္းေၿမာင္းခြင့္ရႏိုင္ေသးတာပဲ
ကိုယ့္..စံ..သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ နဲ႔ အရာရာဟာ ဖီဆန္ လြဲေသြ..
ငါ ဘာလို႔ ေသဆံုးမသြားေသးတာလဲ…………



ခုေတာ့…….
ကိုႏိုင္မြန္ေအာင္သြင္ေရ..ေဟ့လူ..လို႔ေခၚမယ့္သူလည္းမရွိ
ေတာေခ်ာက္ေတာင္ေၿခာက္မွာလည္းမပူရ…
ကိုထိန္ေရ…တစ္ေၾကာင္းဆြဲပံုတူေတြလည္းမရွိ..
မွန္မၾကည့္ခ်င္မွာလည္းမပူရ
ကိုသက္ေဇာ္ေရ....ဇာတ္ညႊန္းအစစ္ဆိုတာလည္းမရွိေတာ့
တင္ဆက္ကၿပေနဖို႔လည္းမပူရ…
အဲဒီေနရာက………………….အလြမ္းေတြနဲ႔ၿပာက်ေနတဲ့အရပ္ၿဖစ္တယ္။


ငါ့ကိုေခၚပါ
ငါ့နာမည္မပါတဲ့ေတးတစ္ပုဒ္ကိုထမ္းလာခဲ့ပါ
ငါ့အိပ္မက္ေတြနဲ႔ေ၀းရာေတာင္တန္းေတြဆီမွာအထီးက်န္
ငါ..မာန္ ..ဆိုတာေတြကိုခဏခ၀ါခ် လို႔
တိတ္တိတ္ကေလး..ေတြးေနခ်င္တယ္
ငါ့နာမည္မပါတဲ့ေတးတစ္ပုဒ္နဲ႔ေပါ့……….



ငါကိုယ္တိုင္ထိုးစိုက္ပ်ံဆင္းလာမယ့္ေန႔ရက္ကိုေစာင့္ၾကိဳ
ကမၻာေၿမေရ..နင္ ငိုမေနနဲ႔ေတာ့ေနာ္….။ ။

မေနာ္ဟရီ

ဒဏ္ရာရစိတၱဇေတးသြားႏွင့္...

Wednesday, February 25, 2009

ဒဏ္ရာရစိတၱဇေတးသြားႏွင့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ဖူးသည္...
...ဆိုတာ..သံုးေယာက္တြဲ ၀တၳဳလတ္ေတြပါ။
မၾကာခင္ထြက္ပါေတာ့မယ္။
ထြက္တဲ့ခါက်ရင္...တစ္ေယာက္တစ္အုပ္၀ယ္လိုက္ၾကပါ..း)လို႔မေၿပာပါဘူး
.....ကၽြန္မစာမူကေတာ့ပါလာတာမို႔တင္ေပးမယ္လို႔စိတ္ကူးထားပါတယ္။
စာမူကေတာ္ေတာ္ရွည္တာမို႔ ကလဲ့့စားေၿခခြင့္ေတာ့ၾကံဳၿပီရယ္လို႔လည္းၾကိတ္
ၿပံဳးလိုက္ပါေသးတယ္။ ...!_!
ေက်းဇူးၿပဳၿပီး အဲဒီစာအုပ္ထြက္တယ္မ်ားၾကားရင္လက္တို႔ေပးၾကပါ....
အၿမန္တင္ခ်င္လို႔ပါ။
အဖံုးပန္းခ်ီေရာ အတြင္းသရုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီေတြေရာ..ကိုေရးဆြဲသူကပန္းခ်ီ
ဆရာေလး ေခတ္ဘုန္းမိုး ၿဖစ္ပါတယ္။

ဇာတ္ညႊန္းအစစ္

Tuesday, February 24, 2009

ဇာတ္ညႊန္းအစစ္

ရာသီဥတု




ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့..ၿမဴႏွင္းေတြက..ကိုယ့္ကိုၿပန္ရစ္သိုင္းထားတဲ့ည..။
ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး..ၾကယ္ေလးတစ္လံုးတစ္ေလမွ…ခရီးထြက္တာမၿမင္ရဘူး။
ထံုထိုင္းေအးစက္စၿပဳလာခ်ိန္မွာပဲ..စူးရဲေတာက္ပတဲ့ေရာင္ၿခည္တန္း……။
ကိုယ့္ရင္ကိုၿဖတ္သန္းသြားတယ္။
တကယ္ေတာ့..မုန္တိုင္းရဲ႕မ်က္စိ..ဆိုတာကလည္း..တဒဂၤပါပဲ……။

အခင္းအက်င္း



ကိုယ့္ၿပတင္း၀မွာ..မာယာကို..ဖဲၾကိဳးလွလွေလးေတြနဲ႔စည္းေႏွာင္ခ်ထားခဲ့တယ္။
ကိုယ့္ရဲ႕ကြန္ပ်ဴတာဖန္သားၿပင္ေပၚမွာေတာ့..ေရးလက္စ..အသစ္စက္စက္..Game Program
တစ္ခု……..။
ဒိုင္ယာရီခရမ္းေရာင္ထဲမွာေတာ့…ေအာင္ၿမင္ခဲ့ၿပီးတဲ့.. Game Programေတြနဲ႔ရက္စြဲေတြ..။
အံဆြဲထဲမွာေတာ့..တမင္တကာ..မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး..ထိုးၾကိတ္၀ွက္ထားခဲ့တဲ့…အထိမ္း
အမွတ္အလံၿဖဴတစ္လက္…….။
ဘာမွမသိလုိက္ခင္မွာပဲ..စားပြဲေပၚမွာပန္းစိုက္အိုးတစ္အိုးတိုးလာခဲ့ၿပီ။
ရီေ၀ေမႊးၿမတဲ့အ၀ါေရာင္ႏွင္းဆီပန္းေတြရဲ႕ ရနံံ႔က..သ၀န္တိုမႈဆန္လြန္းေနတယ္။

ရက္စြဲ





ကံၾကမၼာလွည္းဘီးက..တစ္ပတ္ၿပန္လည္လာတဲ့ေန႔…။
အဲဒီေန႔မွာပဲ..နကၡတ္ေတြက..ကေသာင္းကနင္းနဲ႔….။နတ္ဆိုးတစ္စုရဲ႕ညီလာခံကလည္း.
.၀ရုန္းသုန္းကားေအာင္ၿမင္လို႔…..။
ဧကရာဇ္ပန္းေတြကလည္းေဖြးေဖြးလႈပ္ေၾကြေနလိုက္ၾကတာ………။
မာယာ..ဆိုတာလည္းရင္ထဲကလာတာပါ…အဖိုးအခေပးရပါတယ္။
ေသခ်ာပါတယ္…။ဒီေန႔ဟာ..ေစတန္ရဲ႕ေမြးေန႔တစ္ေန႔ၿဖစ္လိမ့္မယ္။

ပတ္၀န္းက်င္



တကိုယ္ေရႏွင္းပန္းရနံ႔ေတြက..ေအးစက္စူးရွလွခ်ည့္။
ဆူးတကားကားနဲ႔..ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ႏွင္းဆီပြင့္တို႔ေရ..ဒီတစ္ခါေတာ့ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတဲ့…..
စပယ္ေတြကိုအရႈံးေပးလိုက္ရပါၿပီေကာ…..။
အစိမ္းရင့္ေရာင္ေလၿပင္းတစ္ခ်က္နဲ႔အတူပါလာခဲ့တဲ့…ခပ္သင္းသင္းစပယ္နံ႔ေတြဟာ….
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့သူစိမ္းၿပင္ၿပင္ပါပဲ…………။
ဘ၀မွာတစ္ခါမွအၿဖဴေရာင္ေတြကိုမၿမတ္ႏိုးခဲ့ဖူးပါဘူး….။

သရုပ္ေဆာင္ခ်က္




သတိတရနဲ႔စားပြဲေပၚကပန္းစိုက္အိုးကေလးကိုအံဆြဲထဲထိုးအထည့္မွာ….အလံၿဖဴေလးကိုေရ
ေတြဖိတ္စင္စိုရႊဲသြားတယ္။
ဒါေပမယ့္..ဂရုမၿပဳအားပါဘူး။
အီတာလ်ံပန္းခ်ီေက်ာ္ၾကီးနဲ႔…ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လဲလွယ္ဖို႔ခ်ိန္းဆိုထားတာ..ပ်က္ကြက္လို႔မၿဖစ္
ဘူးေလ……။
မြန္းတည့္ေနဟာ…ၿမဴဆိုင္းေနလ်က္က..ရင္ထဲထိပူတယ္။

ဇာတ္ရံ




အလင္းေရာင္ေအာက္မွာေပ်ာ္ခဲ့ဖူးတဲ့ရက္တစ္ခ်ိဳ႕ရွိတယ္။
ခုေတာ့လည္းေကာင္းကင္ေတာ္ရဲ႕..ရာသီဥတုက..မိႈင္းပ်ပူေ၀လို႔…….။
အားနည္းတဲ့အလင္းေရာင္ေအာက္မွာ..ခံစားခ်က္ကအစ..ဘာမွမသဲကြဲဘူး..။
ၿပီးဆံုးသြားတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့မွ…လက္ထဲမွာ..သီကံုးထားခဲ့တဲ့..ခံပြင့္ေလးေတြကိုေတြ႕ရတယ္။

တစ္ခန္းရပ္




……….ကတ္……..
……………………
……………………….

ညေနခင္း



မီးေတာင္တစ္ခုကို..ဘယ္ဘက္အိတ္ကပ္ထဲထည့္ၿပီး..လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။
ညေနခင္းကို..အလ်ားလိုက္မ်ိဳခ်ရတာ….မခ်ိမဆန္႔ရွိလိုက္တာ………။
ထိုးၾကိတ္ၾကပ္ညပ္ေနေအာင္သိပ္ထည့္ခံထားရၿပီး..သီခ်င္းေတြကိုဆြဲထုတ္ေပးေနတဲ့အမည္း
ေရာင္ေသတၱာေလးကိုၾကည့္ၿပီး…..I must envy you…..ဆိုတဲ့ စေတကာေလးကပ္ေပးလိုက္
တယ္။
မၾကာခင္မွာေအးစိမ့္ေမွာင္မဲလာေတာ့မွာ…..။

အိပ္မက္



စာမ်က္ႏွာေပၚကတရစပ္အိပ္မက္ေတြကသိပ္အစပ္အဟပ္မတည့္လွဘူး..။
အရသာရွိေအာင္တစ္ခုခုလုပ္ရင္ေကာင္းမလား….။
ဒီအတိုင္းသိုေလွာင္ထားရင္ေကာင္းမလား…….။
ခင္ဗ်ားလည္းကူစဥ္းစားစမ္းပါ……….။

ဇာတ္သိမ္း




ည………ဆယ့္ႏွစ္နာရီတိတိမွာ…ေန႔သစ္တစ္ရက္တိုးလာတယ္။
ဒါ..ၿဖစ္စဥ္ပါ….။
ကိုယ့္အလွည့္က်ကာမွ…….ဘ၀ကသန္းေခါင္တည့္ေနတာေတာင္ေန႔သစ္မရႏိုင္ေသးဘူး..။
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ………..။ ။
မေနာ္ဟရီ
Faces Magazine , 2002

ပံုေတြကို Google Image Search ကရယူပါတယ္။

ပင္လယ္ေရေသာက္သံုးသူမ်ား

Sunday, February 22, 2009

ခုတေလာကဗ်ာေတြခ်ည္းတင္တင္ေနလို႔စိတ္ညစ္ေနၾကၿပီလားမသိဘူး။လူကလည္းစိတ္ညစ္ေန
ရင္ကဗ်ာခပ္ၿပင္းၿပင္းေတြေလာက္ပဲတိုးေတာ့တယ္။မဟုတ္လို႔ကေတာ့ဘာမွကို.ေၿဖေဆးမရွိ.ဆို
တာမ်ိဳးပဲ။..
ဒီေန႔ေတာ့.သစ္ေကာင္းအိမ္..ကိုေတာင္းထားတဲ့ကၽြန္မရဲ႕ကဗ်ာေလးေရာက္လာတယ္။...အဲဒီ
ကဗ်ာက..ပိေတာက္ပြင့္သစ္..ထဲမွာပါသြားတဲ့ကၽြန္မ..ကဗ်ာပါ။ပင္လယ္ေရေသာက္သံုးသူမ်ား
တဲ့။လြန္ခဲ့တဲ့၁၃ႏွစ္ေက်ာ္ကေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာပါ။၉၅-၉၆ကာလဆီကကၽြန္မ..ပိေတာက္ပြင့္သစ္ကို
ပို႔ထားတဲ့ကဗ်ာပါ။..ဦးစိမ္းနီတို႔အသိမ္းေကာင္းပံုက..တိုက္ေတြေၿပာင္း..အယ္ဒီတာေတြသာ
ေၿပာင္းေရာ...ကဗ်ာေတြကေပ်ာက္မသြားဘူး။ေတာ္ေတာ္ကိုအသိမ္းေကာင္းတာပါ။၂၀၀၆.က
ပိေတာက္ပြင့္သစ္ၿပန္လုပ္ေတာ့ကိုတင္သစ္တို႔ကိုင္ပါတယ္။ကိုထိန္လင္းလည္းအဲဒီတုန္းကကိုတင္
သစ္တို႔နဲ႔တတြဲတြဲဆိုေတာ့ပိေတာက္ပြင့္သစ္တြက္စာမူေတာင္းေတာ့လည္းေပးလိုက္ေသးတယ္.။
ဦးစိမ္းနီက..ကၽြန္မဆီဖုန္းဆက္ၿပီးကဗ်ာေတာင္းတယ္။မရရင္အရင္ရွိတာပဲထည့္လိုက္မယ္ဆို
ေတာ့ကၽြန္မကကိုထိန္တို႔နဲ႔ေပးလိုက္တဲ့ကဗ်ာမွတ္လို႔..အင္း..ေပါ့..။ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့သူဖုန္းဆက္
တဲ့အခ်ိန္တိုင္းကဖုန္းလိုင္းမမိခ်ိန္၊အလုပ္ေတြမတရားမ်ားေနခ်ိန္ေတြခ်ည္းပဲဆိုေတာ့..အင္း..
လိုက္မိတာပါ။
ေနာက္မွ..ကိုေဇာ္မိုးလြင္(စစ္ကိုင္းဦးေအးလြင္ရဲ႕သား..ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ပါပဲ။သူ႔ကဗ်ာ
ေတြကိုကၽြန္မတင္ေပးပါဦးမယ္)က..ကၽြန္မဆီဖုန္းဆက္ၿပီး..ခင္ဗ်ားကဘာလုပ္တာလဲ..ေရွး.
ပေ၀သနီကကဗ်ာအေဟာင္းၾကီးကိုေပးတယ္လို႔ေၿပာေတာ့မွ..ကၽြန္မဒီကဗ်ာမွန္းသိေတာ့တာ.။
၂၀၀၆မွာေပးလိုက္တဲ့စာမူကေတာ့ပသို႔ရွိသည္မသိ။ဦးစိမ္းနီအသိမ္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ထပ္သိမ္း.
ထားၿပီး..ေနာက္..၁၃..ႏွစ္ေက်ာ္မွတစ္ခါထည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့.....း)


ပင္လယ္ေရေသာက္သုံးသူမ်ား

ေန႔ရက္တခ်ဳိ႕ကို
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးေပးျပီး ၀ယ္ယူထားလိုက္တာ
မဟာတံတိုင္းၾကီးကေတာင္ ေငးေမာေနခဲ့ရေပါ့....။

လုိအပ္သမ်ွ ထုတ္ယူသုံးစြဲဖို႔
…ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္...တုိ႔ကုိ ရယူထားတဲ့
အဲသည္ပင္လယ္ျပင္ၾကီးဆီမွာ
ငါ…..အေၾကြးတင္ခဲ့ေပါ့....။

တုိးရင္းေပါင္း+ အတိုး
တိုးရင္းေပါင္း+......
စုပုံထပ္က်လာတဲ့ဆားပြင့္ေတြ
အာသာ မေျပႏိုင္ေတာ့။

အဆာေျပငါးေလးတေကာင္တေလမွ
ေယာင္မွားပါမလာတဲ့ ငါ့ခံတြင္း၀ထိပ္မွာ
ဘာသတၱ၀ါေစာင့္ေနပါလိမ့္......။

ကုိယ္အိမ္ကိုယ္ထမ္းသြားၾကတဲ့ ခရုေတြထက္
အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ၀င္ကစြတ္ေတြကသာေနတာ
ဘာေၾကာင့္ပါလဲ.........။

ထူေျပာလိုက္တဲ့အႏၱရယ္ …ေတြ… တဲ့
ခက္တာက
လွဳိင္းတလုံးတေလကမွ ငါ့ကိုရုိက္ခ်မသြားခဲ့ေလျခင္း......။

ေထာက္ေထာက္ညွာညွာ မုန္တုိင္းမွာေတာင္
ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕
မုန္တုိင္းမ်က္စိမွာက်ေရာက္ခဲ့သတဲ့.....ငါ့ႏွယ္....။

ေလညွင္းပါးပါးကေလး (အသက္ရႈမ၀ရုံ)
ျပီးေတာ့ ႏူးညံပုံရတဲ့သဲေသာင္ျပင္
အဲသည့္ ညေနခင္းေတြမွာ
ငါဟာ….ေန၀င္ခ်ိန္ရွဳခင္းတ၀က္
ပင္လယ္ေရတခြက္နဲ႔
….ေနာင္တ…ေလွအစီးစီး က်ဳိးပ်က္ရင္း
ပ်င္းစရာေကာင္းတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ကိုဆိုလုိ႔။ ။

မေနာ္ဟရီ
၂၀၀၉၊ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ပိေတာက္ပြင့္သစ္

.....ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ..

Saturday, February 21, 2009

တစ္ေန႔က.ကၽြန္မဆီကို..PDF..Fileနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ေရာက္လာတယ္။
တင္မင္းထက္..ရဲ႕....ခ်စ္တဲ့ကဗ်ာ..ဆိုတဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေလးပါ။ကၽြန္မတို႔ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္းေတြ
မွာအတူေရးခဲ့ဖူးၿပီး..ကၽြန္မတင္ခဲ့တဲ့..တစ္မိုးတည္းေအာက္မွာ..မွာလည္းပါ..ပါတယ္။ခု သူ႔စာ
အုပ္ေလးကိုအမွတ္တရအေနနဲ႔..ကၽြန္မခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ား..ထဲမွာတင္လိုက္ပါတယ္။ဒီေနရာမွာ..
ဖတ္ႏိုင္ပါၿပီ..

ဒါကသူ႔စာအုပ္အဖံုးေလးပါ

အပ်င္းေၿပဆိုၿပီးေဇာ္ၾကီးကဗ်ာကိုဖတ္မိတာ..

Friday, February 20, 2009

အပ်င္းေၿပဆိုၿပီးေဇာ္ၾကီးကဗ်ာကိုဖတ္မိတာ...

အပ်င္းေၿပဆိုၿပီး
ဘ၀ကိုအေရာင္လွလွခ်ယ္ေပးၾကည့္တာ
ကာလာသီအိုရီေတြမသိေတာ့
စိတ္ပ်က္စရာပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
ကိုယ့္ကိုရပ္ၾကည့္ေနတာေတြ႕ရတယ္

အပ်င္းေၿပဆိုၿပီး
ခရီးရွည္ၾကီးေတြထြက္လာခဲ့မိတာ
ေမာေတာ့မွ
ၿပန္စရာလမ္းကေပ်ာက္ေနခဲ့
၀ကၤဘာထဲ၀ဲလည္လွည့္လို႔ေပါ့။

အပ်င္းေၿပဆိုၿပီး..
သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ညည္းမိတာ
မ်က္ရည္ေတြၿဖာက်လာတယ္
ႏွလံုးသားရဲ႕အလြမ္းခန္းတံခါး
အရံအတားမလံုေတာ့ဘူး။

တကယ္ပါ
ေနာက္တစ္ခါထပ္မပ်င္းမိဖို႔
အပ်င္းေၿပကစားနည္းတစ္ခုရွာၾကည့္ရဦးမယ္။ ။
မေနာ္ဟရီ


ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဒါဏ္ရာရေၾကာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕နာမက်န္းမႈမ်ိဳးနဲ႔ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္မွာေခြေခါက္ေနခ်င္စိတ္
ေတြမ်ားေနတာၾကာၿပီ။စိတ္ေရာလူေရာမက်န္းမာဘူးဆိုၿပီး၊လိုင္းေပၚလည္းမတက္ၿဖစ္ဘူး။တက္မိတာနဲ႔
တစ္ၿပိဳင္နက္တည္းလူလည္းစိတ္ကပိုညစ္ရတာမ်ားတယ္။ဒါနဲ႔..စာေတြပဲလိုက္ဖတ္ေနလိုက္တာ၊ေတာ္
ေတာ္ေတာ့အဆင္ေၿပသား။ေနရထိုင္ရလည္းေကာင္းတယ္။စာေရးခ်င္စိတ္ကလည္းမရွိဘူးကိုး။ခပ္တည္
တည္နဲ႔အေဟာင္းေတြရိုက္ရိုက္တင္ေနတာ။ရာသီစာကလည္းလုပ္မစားတတ္ေလေတာ့၊အံကိုက္ပဲ...
ဒီေန႔ေတာ့သစ္ေကာင္းအိမ္..ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုဖတ္ၿပီး.ကြန္မင့္ေရးမယ္အလုပ္မွာ.စာေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႕.
ခုန္ေပါက္ထြက္လာတယ္။အေပၚကစာေၾကာင္းေတြပဲ။ေဇာ္ၾကီးကဗ်ာကိုအားနာေသာအားၿဖင့္ေတာ့ကိုယ့္
ဟာကိုယ္ကဗ်ာလို႔မတတ္ပါဘူး။သူ႔ကဗ်ာကပိုေကာင္းေနတာကိုး။
အပ်င္းေၿပဆိုၿပီးေမာင္လြမ္းနီကိုသတိရ..တဲ့..ဖတ္ၾကည့္ပါဦး။

ပန္းေလွလမ္းခြဲ

Wednesday, February 18, 2009

ဒါ..ပန္းေလွလမ္းခြဲရဲ႕ ..ေနာက္ဆံုးပို႔စ္ပါ

လကြယ္ည
ကံ့ေကာ္တန္းမွာ၊ဆံုလာခဧ
ေပ်ာ္ခဲ့ၾကသည္၊မရည္ရြယ္ပဲ
ရင္ထဲစြဲနစ္၊ခင္မင္ၿဖစ္ၾက
တဒဂၤပင္၊စြဲမွတ္ထင္လည္း
အၿမဲတမ္းတ၊သတိရစြာ
ေ၀းကြာၿခင္းကိုအႏိုင္ယူစို႔ ။

ၿဖဴစင္လက္တြဲ၊ခြဲမထြက္ရက္
ႏႈတ္ဆက္လက္ၿပ၊လမ္းခြဲရခ်ိန္
မတည္ၿငိမ္စိတ္၊အရိပ္လိုလွန္႔
ရပ္တံ့အၿပံဳး၊ႏွလံုးပြက္ဆူ
ဘယ္သူကူမလဲ၊သူတို႔လည္းေလ
လြမ္းေနမွာလား၊ယံုစားခ်င္တယ္။

ကံ့ေကာ္အိပ္မက္၊မက္ခဲ့အတူ
ၾကည္ၿဖဴေန႔မ်ား၊ခ်န္မထားရက္
လွမ္းထြက္ေၿခလွမ္း၊ေယာင္ရမ္းေနာက္လွည့္
ၿပန္ခဲ့လိုက္ခ်င္၊ရင္ခြင္ေအးစက္
အသက္မဲ့စြာ၊လွမ္းခဲ့ပါၿပီ
အသိဘ၀ပင္လယ္..ဆီ။

ရာသီလႈိင္းၾကမ္း၊စခန္းဘယ္မွာ
သူ..ငါ..ဦးတည္၊ရည္ရြယ္ထားရာ
မတူပါလည္း၊ေစညႊန္ရာလမ္း
ၾကိဳးစားလွမ္းရင္း၊ရင္တြင္းတမ္းတ
သတိရေနာ္၊အတိတ္ေပၚက
ေပ်ာ္ခဲ့ၾကသည့္၊တကၠသီလာ
ၿမကၽြန္းသာ…ကို..။

ေခါင္းေလာင္းသံခ်ိဳ
ရင္မွာငိုခ်င္
မၾကာခင္ပဲ……….။ ။
မေနာ္ဟရီ


အေမ့ေမြးေန႔
မာရသြန္ညမ်ားစြာကိုေက်ာ္ၿဖတ္
မရပ္မနားသြားေနခဲ့
ၾကယ္တာရာမ်ား..ရဲ႕..အေမ.။

ရာဇ၀င္မ်ားစြာကိုထုဆစ္
ေခတ္မ်ားစြာကိုေက်ာ္လႊားလာခဲ့
ၿခေသၤ့..ေတြရဲ႕..အေမ..။

ေက်ာက္အုတ္မ်ားစြာတည္ၿဖစ္
က႑သစ္မ်ားစြာၿဖစ္ေစႏိုင္ခဲ့
အုတ္ခ်ပ္..မ်ားစြာတို႔ရဲ႕..အေမ..။

ပန္းမ်ားစြာကိုေမႊးပ်ံ႕ေစရင္း
ဥယ်ာဥ္ပန္းခင္းမ်ားစြာၿဖစ္ေစခဲ့
ပန္းမ်ားစြာတို႔ရဲ႕ ..အေမ..။

အိပ္မက္မ်ားစြာကိုေပးအပ္
အကန္႔အသတ္မဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ့
သကၠရာဇ္ေၿခရာတို႔ရဲ႕အေမ..။

လိႈင္းၾကမ္းညမ်ားစြာကိုတင္းခံ
မာန္..ဆိုတာကိုေပးေ၀ခဲ့
ခရမ္းၿပာ..တို႔ရဲ႕..အေမ..။

ယံုၾကည္မႈေတြအပ္ႏွင္း
ရဲရင့္ၿခင္းေတြေပးေ၀
သူရဲေကာင္း..တို႔ရဲ႕..အေမ..။

အေမ..
အေမ..
အေမ..
ၿၿမင္ေနရလား
ဟိုေရွ႕နားမွာ
တေရြ႕ေရြ႕လာေနတဲ့အခ်ိန္
စိန္ရတု..တဲ့
ထုဆစ္ခဲ့မႈသရုပ္
ဖန္တီးထုတ္လုပ္မရ
ဒီဇင္ဘာ (၁)ရက္
၁၉၉၅ခုႏွစ္
အဲဒါ..
အေမ့ရာၿပည့္အၾကိဳေမြးေန႔
စိန္ရတုေန႔ေလ.။ ။
မေနာ္ဟရီ
(၁၉၉၅ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္း)


ပန္းေလွစစ္ပြဲ
ရုန္းထြက္လြတ္ေၿမာက္ဖို႔မၿဖစ္ႏိုင္တဲ့
တဒဂၤလမ္းခြဲ
ထာ၀ရတည္ၿမဲသြားေတာ့မလား။

နစ္ေမ်ာသြားခဲ့တဲ့
တကၠသိုလ္ရဲ႕အိပ္မက္ရွည္ထဲ
မူးယစ္ေပ်ာ္၀င္ေနဆဲ
မတည္ၿမဲတဲ့တရား
နာၾကားလိုက္ရခ်ိန္မွာ
မယံုၾကည္ႏိုင္စြာ
ေခါင္းခါရင္းၿငင္းဆို
အခ်ိန္ေတြကိုမုန္းတီး
တားဆီးရပ္တံ့ထားခ်င္တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔
ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြနဲ႔စစ္ခင္း
စစ္တလင္းမွာ
အခါခါ..က်ရႈံးေနခဲ့ပါတယ္။
မေနာ္ဟရီ

စကားသ၀ဏ္
ပန္းေလွလမ္းခြဲကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ၿဖစ္ရန္အတြက္
အင္တိုက္အားတိုက္ကူညီေပးခဲ့ၾကေသာ
ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္း ကဗ်ာအုပ္စုႏွင့္
ဒီဇိုင္းကိုယ္ေမာင္ၿမင့္တို႔အား
မွတ္မွတ္ရရေက်းဇူးတင္………..
မေနာ္ဟရီ

ပန္းေလွလမ္းခြဲ

ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၄
ဖြင့္ဟတုန္ခါေနၾကတဲ့
ႏႈတ္ခမ္းပါးတစ္စံု
ရင္ခုန္ေနခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္ေသာအခါမွမခြဲၾကဘူးလုိ႔
ရည္စူးမထားခဲ့ၾကေပမယ့္လည္း
ခြဲခြာဖို႔အေရးလည္း
ၾကိဳမွေတြးမထားပဲ..
ရင္ထဲမွာ
ေၾကကြဲစြာ
သံစဥ္တည္မရတဲ့ဂီတတို႔ေပါက္ကြဲ
တုန္ခါ
ဘယာနကေတြနဲ႔စစ္ခင္း
သိဂၤ ါရၿမစ္တစ္စင္းကို တမ္းတ
အိပ္မက္လွလွဆက္မက္ခ်င္ေနတယ္။

ခ်စ္သူတို႔ရယ္
ဘယ္လိုအင္အားေတြကမ်ား
ငါတို႔ေတြကိုေ၀းသြားေစႏိုင္မလဲ
ဘယ္ေလာက္ပဲေ၀းကြာ၊ေ၀းကြာ
နီးစပ္ေနၾကမွာ
ငါတို႔ရဲ႕ၿဖဴစင္၀ိညာဥ္
သံေယာဇဥ္ေတြပဲမဟုတ္လား။

ေစလိုက္ၾကမလား
ဂ်ပ္ဆင္လမ္းၾကားကေၿပးထြက္လာမယ့္
တစ္ရံတစ္ခါဆီက ငါတို႔ရဲ႕ရယ္ေမာသံေတြ
“အဓိပတိ ”ေၿမကိုေက်ာ္
“ စစ္ကိုင္းလမ္း”ေပၚၿဖတ္
“ ပုဂံလမ္း”ထိမရပ္တန္႔
“ သထံုလမ္း”ထိခရီးဆန္႔
အၿမဲတည္တံ့ေနလိမ့္မယ္။

ေဖ်ာက္ဖ်က္မရ၊ၿပဳၿပင္မရ
တဒဂၤေပမယ့္လည္း
ထာ၀ရတည္ၿမဲလွပေန
ငယ္အိပ္မက္ေတြကိုတမ္းတ
သတိရလိုက္တိုင္းသက္၀င္
ရင္ခြင္ၿငိမ္းခ်မ္းသြားၾကပါေစေလ။ ။
မေနာ္ဟရီ


ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၅
“ ေ၀းကြာၿခင္းက
တို႔အတြင္းထဲမွာ.. ”တဲ့
ကိုေန၀င္းရဲ႕သီခ်င္းတစ္ပုဒ္နားေထာင္ရင္း
ၿပိဳဆင္းလာတဲ့နာက်င္ၿခင္းေတြကို
အားတင္းေမာင္းထုတ္ေနရတယ္။

ခဏခဏမွားယြင္းေနတဲ့
လက္ကြက္ေတြကိုဖိကိုင္တီးခတ္ရင္း
“ တခ်ိဳ႕ေတြ
ေနႏိုင္လြန္းတယ္”လို႔ဆိုညည္းလ်က္
“ေနာက္ဆံုးအိပ္မက္ ”တစ္ခု
အေဖာ္ၿပဳေနရတယ္။

ရင္ခုန္သံအိပ္မက္ရွည္ထဲ
စြဲနစ္ေမ်ာပါ
တကယ္ထင္လာခဲ့မိတာ
မိုးေသာက္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္
က်ိန္တြယ္ေၿပာရဲပါတယ္
ငါ..ၿပင္းထန္စြာတုန္လႈပ္မိ
သတိမၿပဳလိုက္မိခင္မွာပဲ
ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔ၿပည့္ႏွက္
ထြက္သက္ကိုေစာင့္စားေနခဲ့ရၿပီ။

မတားၾကပါနဲ႔ေနာ္
အေပ်ာ္ဆိုတာေတြဆိတ္သုဥ္း
ေပ်ာက္ဆံုးေတာ့မယ့္
“ ကံ့ေကာ္အိပ္မက္”ရဲ႕အဆံုးနား
မိုးေသာက္မသြားခင္ေလး
ေသြးေအးေအာင္ကုစားေနမိတာ။

ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႔ကုစား
ေ၀းကြာသြားခဲ့ၾကလည္း
သတိရၿမဲသတိရ
ခိုင္ၿမဲၿမဲ ခိုင္ၿမဲ
တြဲလက္ေတြမၿဖဳတ္စတမ္း
လက္တစ္ကမ္းမွာ
ငါတို႔ၿပန္ဆံုၾကမယ္လို႔ေမွ်ာ္လင့္
ပင့္သက္သံကိုယ္စား
သံစဥ္မ်ားစြာဖန္တီး
(လက္ရွိတဒဂၤကို)
ေမ့ေပ်ာက္ၿပီးေနခ်င္တယ္။ ။
မေနာ္ဟရီ


ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၆
အနာဂါတ္သေႏၶေလာင္းဟာ
ငါတို႔ခြဲခြာရမယ့္အေၾကာင္း
အပ္ေၾကာင္းထပ္လွမ္းေၿပာေနတယ္။

သူေမြးဖြားလာတဲ့ခါ
ငါတို႔ဟာ
တစ္ေနရာစီ
သံစဥ္မညီႏိုင္ေတာ့တဲ့ဂီတေတြနဲ႔
ေၾကကြဲေနၾကရမယ္တဲ့
ၿခိမ္းေၿခာက္ေသးတယ္။

မနီးမေ၀းက
ရႈပ္ေထြးလွတဲ့ၿမစ္လက္တက္မ်ားစြာ
အဲဒါ..ငါတို႔လမ္းခြဲပါတဲ့
ေလွာင္ရယ္ေနခဲ့တယ္။

ပ်က္ေၾကြသြားတဲ့
ငါတို႔ရဲ႕ႏုပ်ိဳၿခင္းနဲ႔
ကံ့ေကာ္နာရီေတြဟာ
အနာဂါတ္သေႏၶသားအတြက္
အသက္..ဆိုပဲ
ခပ္ရဲရဲစားသံုးေနတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ
စိမ္ေခၚေနခဲ့ၿပီ
ဘယ္လိုယံုၾကည္ခ်က္ေတြနဲ႔
ငါတို႔အႏိုင္ယူခဲ့ၾကမလဲ
တည္ၿမဲေသခ်ာတဲ့လမ္းကေတာ့
ငါတို႔ကိုေစာင့္ေနခဲ့
မငိုတတ္ဖို႔ပဲလိုပါတယ္
ဘယ္ေသာအခါမွ
မရႈံးၾကသလိုမ်ိဳးေပါ့….။ ။
မေနာ္ဟရီ


ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၇
တိတ္ဆိတ္ၿခင္းၿဖင့္
ပယ္ၿငင္းမရ၊တဒဂၤေလ
ပန္းေလွလမ္းခြဲ၊တည္ၿမဲနိဂံုး
အဆံုးသတ္ခ်ိန္၊က်ိန္တြယ္ဆိုရဲ
ဆိုခဲၿမဲေစ၊ငါလြမ္းေနမယ္။ ။
မေနာ္ဟရီ


ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၈
တည္ေဆာက္ေနဆဲအိပ္မက္ေတြမွ
စိတ္တိုင္းက်မလွပႏိုင္ခင္
ၿပင္ဆင္ထားခဲ့သမွ်ဆံုးရႈံး
အၿပံဳးေတြေ၀းလြင့္ေပ်ာက္ကြယ္
မုိးေသာက္ေတာ့မယ္ေလ..
ၾကယ္ေတြညီလာခံၿပီးဆံုး
အေ၀းဆံုးအရပ္ေတြဆီ
ဦးတည္လမ္းခြဲထြက္ခြာၾကရ
ေနာက္တစ္ညဆိုတာ
လွပတဲ့အိပ္မက္ေတြ
မက္ႏိုင္ေၿခရွိေသးတယ္လို႔
ဘယ္သူကအာမခံႏိုင္မွာ မို႔လဲ…။

ယံုၾကည္လို႔မရတဲ့နံနက္ခင္း
အလင္းသစ္ေတြကိုစိုးရြံ ႔
ဆြံ႕အ သြားေတာ့မယ့္အိပ္မက္
ၿပိဳပ်က္သြားတာနဲ႔အတူတူပါပဲ။
လမ္းခြဲမွာေၿခစံုရပ္
ၿပတ္သားတတ္မႈေတြေပ်ာက္ဆံုး
အေတြေ၀ဆံုးအေတြးေတြနဲ႔
ေလးဖင့္ေနခဲ့တဲ့ေၿခလွမ္း
ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနခဲ့ၿပီ။

ဒါေပမယ့္ေလ
ရာသီလွံတံေတြၾကားၿဖတ္သန္းရင္း
စခန္သင့္
ၿပန္ဆံုခြင့္ရၾကမယ့္
အနာဂါတ္ရဲ႕ညတစ္ည
ေတာင့္တေမွ်ာ္လင့္ၾကမယ္ေနာ္..။ ။
မေနာ္ဟရီ


ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၉
ကံ့ေကာ္အိပ္စက္၊အဆိပ္တက္ည
တ ,သမူးရီ၊ယံုၾကည္ရည္စူး
ထူးကဲအသိ၊ခံစားထိသိ
အသိတရား၊ပိုင္းၿခားထားလ်က္
သတိလက္လြတ္၊တမ္းမြတ္ရႈိက္ငို
အိပ္မက္ၿပိဳေန၊ေနၿခည္၀င္ေရာက္
မိုးေသာက္ေတာ့မယ္။

ကံ့ေကာ္ႏိုးထ၊ေန႔သစ္စၿပီ
ယံုၾကည္မရ၊တိမ္တစ္စလို
ႏွစ္လိုအိပ္မက္၊အိပ္စက္ေနခ်င္
ဆိုခ်င္မလား
“ အတၱစားေသာက္၊တစ္ေယာက္သူရူး”
လြန္ၾကဴးဆိုဆို၊မညိဳပဲငို
တိမ္တိုက္ၿပိဳၿပီ၊မႈန္ရီနံနက္
မိုးဖ်က္ေတာ့မယ္။

ကံ့ေကာ္ႏြမ္းလ်က္၊မိုးစက္ထိစို
ငါ..ငိုေနတယ္၊ကယ္တင္လွည့္ပါ
ခါ ခါၿမည္ဆို၊မႏွစ္လိုဘူး
အရူးလိုပဲ၊လွမ္းဆဲေၿခလွမ္း
စစ္ကိုင္းလမ္းထက္၊ေရွ႕ဆက္မရ
ႏြမ္းလ်ရီေ၀၊မႈန္ေ၀အၾကည့္
သိသိေ၀းကြာ..။

ေနရာေဒသ၊ခြဲခြာၾကလည္း
သိမ္ဆည္းရင္ခုန္၊ရသစံုညီ
သီလာၿမကၽြန္း၊ကြန္းခိုခဲ့ရာ
ဒီကမၻာကို..
၀ွက္သိုသိမ္းဆည္း၊ရင္ထဲႏြမ္းလ်
တမ္းတညမွာ၊တာရာစံုညီ
ယံုၾကည္အိပ္မက္၊ဟန္ေဆာင္မက္ရင္း
ရင္တြင္းေၿဖသိမ့္ၾကမယ္ေလ။ ။
မေနာ္ဟရီ

ပန္းေလွလမ္းခြဲ

Tuesday, February 17, 2009

ပန္းေလွလမ္းခြဲ..ဆိုတဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေလးကိုဂုဏ္ထူးတန္းဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းအပိတ္ေႏြမွာ
ေရးခဲ့ပါတယ္။ေက်ာင္းၿပန္ဖြင့္တာနဲ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကိုအကူအညီေတာင္းၿပီးစီစဥ္မယ္ဆို..
ေတာ့မဲက်သူက..ဧထက္ပါ။သူပဲပိုက္ဆံေလး ေလးေထာင္ေလာက္နဲ႔စာအုပ္ကိုစီစဥ္ေပးခဲ့
တာပါ။ကၽြန္မကိုလည္း အဲဒီပိုက္ဆံေလးေထာင္ဘယ္ကရလဲေမးပါဦး..။အပ္ထည္လက္ခံ
ၿပီးထိုးတဲ့တစ္ေခ်ာင္းထိုးအက်ီ ၤထိုးခေတြ..အဲဒါနဲ႔မေလာက္ေတာ့ခပ္တည္တည္နဲ႔အက်ီ ၤ
အေဟာင္းေတြေတာင္ထုတ္ေရာင္းလိုက္ေသးတယ္။တစ္လမွမုန္႔ဖိုး ၅၀၀ ရတဲ့ေခတ္ေလ။
ကိုယ္ေတြက..စည္းကမ္းၾကီးၿပီး..အေဖကလည္းတကၠသိုလ္ဆရာဆိုေတာ့ကင္တင္းက
ေရာင္းေစ်းေတြကအစသိေနေတာ့ကြက္တိေလာက္ပဲေပးတာ။ကားခမပါဘူး။.....
ဒါေပမယ့္ခုေနၿပန္စဥ္းစားေတာ့..အဲေလာက္ေငြေလးနဲ႔စာအုပ္တစ္ေထာင္ကိုေအာ့ဖ္ဆက္
တင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာစဥ္းစားၾကည့္ပါဦး...။ဒီဇိုင္းေတြကိုေရာ၊ကာဗာေရာကိုေတာ့ကၽြန္မတို႔
ရဲ႕႕ ဒီဇိုင္နာၾကီး ကိုယ္ေမာင္ၿမင့္ပဲစီစဥ္ဆြဲေပးပါတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေနမေကာင္းၿဖစ္ေနေပမယ့္မေနႏိုင္တဲ့အတြက္ေရာ..ေရွ႕က.မလြမ္းဘူးလားဆို
တဲ့ပို႔စ္နဲ႔ကပ္လ်က္တင္ခ်င္တာေရာေၾကာင့္နည္းနည္းခ်င္းတင္သြားပါတယ္။ေနေကာင္းရင္
ေကာင္းသလိုတင္ေပးသြားပါမယ္
ဒါက ကိုုယ္ေမာင္ၿမင့္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးပါ။ ေရွ႕ေရာ၊ေနာက္ေရာတင္ေပးလိုက္ပါတယ္။


ဒါကေရွ႕ဖံုး


ဒါကေနာက္ဖံုး

ပန္းေလွလမ္းခြဲအဖြင့္
ေရြးခ်ယ္ခြင့္နဲ႔မဟုတ္ပဲ
အေရြးခ်ယ္ခံဘ၀ေတြနဲ႔
မႏွစ္လိုမႈေတြကို
အလိုမတူပဲ
လက္ခံသိမ္းဆည္းလိုက္ရတဲ့အခါ
မ်ားစြာေသာဆႏၵေတြ
ဖန္တရာေထဆံုးရႈံးမႈေတြအတြက္
ထြက္ေပါက္…
အဲဒါ…
ကၽြန္မရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈ အတၱမ်ားပါပဲ
ခ်စ္ေသာပန္းေလွေတြရဲ႕ အတၱ နဲ႔
ထပ္ထူက်ေနခဲ့ပါေစ။ ။
As Always
မေနာ္ဟရီ
၉၄ ရဲ႕အမွတ္တရရက္စြဲမ်ား

ပန္းေလွ
ေမာ့ၾကည့္ေနဆဲမွာ
တိမ္တစ္စဟာေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့
နာက်င္ကိုက္ခဲမႈေတြသာ
ရင္မွာက်န္ရစ္
ၿပန္မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ၾကိဳးေလ်ာ့ဂစ္တာတစ္လက္လို
ၿပန္ညွိဖို႔ၾကိဳးစားေနမိ
သတိတရားလက္လြတ္စြာေလ..။

မ်ားလိုက္တဲ့မာယာေတြ
ကမၻာေၿမက
ဘာလို႔မ်ားလက္ခံထားရတာပါလိမ့္
ၿငိမ့္ၿငိမ့္သာသာစီးေမ်ာေနတဲ့ပန္းေလွေတြ
ပန္းတိုင္ကိုအတူေရာက္ကာ
ေပ်ာ္ႏိုင္ၾကမွာလို႔
ဘာလို႔မ်ားမိုက္မဲစြာ
လက္ခံထားခဲ့မိတာပါလိမ့္..။

ခရီးရဲ႕တစ္ဖက္တစ္ခ်က္
၀ဲဂယက္ေတြ
ကမ္းေၿခၿမိဳ႕ေတြ
ၿပီးေတာ့
တိုက္ခိုက္ခံရမႈေတြ
ဒါေတြကိုငါ..
ဘာလို႔မ်ား ..ေမ့ထားခဲ့မိတာပါလိမ့္။

သတိ၀င္လာခ်ိန္မွာ
ပန္းေလွမ်ားစြာ
တစ္ခ်ိဳ႕ …ကမ္းကပ္ခဲ့ၾက
တစ္ခ်ိဳ႕…နစ္ၿမဳပ္ခဲ့ၾက
တစ္ခ်ိဳ႕..အတူစီးေမ်ာဆဲ
မ်က္၀န္းအသိထဲ မၾကည္လင္စြာ။

ဟင့္အင္း
အဲဒါ…
ပန္းေလွေပၚကမိုးေရစက္ေတြမဟုတ္ပါဘူး
ကၽြန္မရဲ႕မ်က္ရည္ေတြပါပဲ ။ ။
မေနာ္ဟရီ

ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၁
အလြမ္းေတြ
ပင့္သက္ခ်ေနခဲ့ၾက
ခြဲခြာၿခင္းရာသီရဲ႕အစြန္းနား
နာဖ်ားေနခဲ့ၾကရၿပီ.။

ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
မတ္တပ္ရပ္ေငးရင္း
သံေယာဇဥ္တင္းတဲ့ေန႔ရက္ေတြကို
သတိလက္လြတ္နဲ႔
ဖိႏွိပ္ရိုက္သြင္းေနခဲ့
ဥပကၡာရဲ႕တြင္းနက္ထဲကိုေလ။

ၾကားေနရလား
ခပ္၀ါး၀ါးငိုရႈိက္သံတခ်ိဳ႕
ေဟာဟို႔ ..ႏွလံုးသားကလာေနတာ
အဲဒါ..ငါ့ဘယ္ဘက္ရင္ခြင္မွာေလ။

နာက်င္ေနခဲ့တယ္
ကုန္လြယ္လြန္းတဲ့ေန႔ရက္ေတြကိုအၿပစ္ဖို႔
ခ်ိဳ႕တဲ့ေနခဲ့တဲ့့ ခံႏိုင္ရည္အား
ပိုနည္းသြားတာေသခ်ာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ
ငါဟာ..ကြဲေၾကေနခဲ့ပါၿပီ..။

ယံုၾကည္ထားလို႔မရတဲ့အနာဂါတ္
မခ်စ္ၿမတ္ခ်င္ေပမယ့္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ဦးေမာ့ရင္း
ၾကည္ၿပာလြင္ၿပင္တြင္းကသက္တံ
ေရာင္စဥ္ၿဖန္႔လာမယ့္ေန႔ရက္ေတြ
ေကာင္းကင္ကိုေမာ့ၾကည့္ခိုက္
ဆံုလိုက္ဦးမလားရယ္ေပါ့။

အသက္ရွင္ေနထိုင္သြားၾကရ
တစ္ဘ၀စာပါပဲ
ၿပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့တိမ္တစ္စအတြက္
မမိုက္္မဲလွေပမယ့္
ငိုရႈိက္ေနမိခဲ့ရင္း
ခ်ဥ္ၿခင္းၿဖစ္ေနၾကရဦးမွာ
ခႏၶာတည္သေရြ႕ေလ
ယံုၾကည္ေနၾကမလား။ ။
မေနာ္ဟရီ

ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၂
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ေန႔ရက္တံခါး
ငါ့ႏွလံုးသားထဲမွာ
ဖြင့္ဟတုန္ခါေနခဲ့ၿပီ..။

ယံုၾကည္လိုက္ခ်စ္သူတို႔ေရ
အရည္ေပ်ာ္က်ေနခဲ့ၾကတဲ့
ငါ့ရဲ႕ခံႏိုင္ရည္အားမ်ား
သြက္လက္စြာစီးဆင္းသြားၾက
ဦးတည္ရာအရပ္ဟာ
ေလဖိအားနည္းရပ္၀န္းတစ္ခုပါပဲ။

အၿမဲတမ္းမွန္ကန္ေနခဲ့သတဲ့
ေလာကရဲ႕ ဓမၼတာ တဲ့ေလ
သူ႔ကို္ယ္သူသိကၡာတင္ေနလိုက္တာ
မယံုမရွိပါနဲ႔
ငါတို႔ရဲ႕ ၿဖဴစင္တဲ့
နက္ရႈိင္းတဲ့ ရိုးသားတဲ့
သံေယာဇဥ္ရဲ႕အား
သူ မေက်ာ္လႊားႏိုင္မွာေသခ်ာပါတယ္။

ဟိုနားခပ္နီးနီးက
ဒုန္းစိုင္းၿပီးလာေနတာ
ေ၀းကြာၿခင္း တဲ့ေလ
ေလာကဓမၼတာရဲ႕သားငယ္ ဆိုပဲ
ငါတို႔လက္တြဲထားၾကရေအာင္။

ေနေရာင္ေတြကြယ္မသြားခင္ေလး
ေႏြးေထြးၿဖဴစင္ဆဲလက္ေတြခိုင္ၿမဲ
တည္ၿမဲေနခ်င္ခဲ့တာ
ဓမၼတာကိုေက်ာ္လြန္ႏိုင္ဖို႔ေလ
ၿဖစ္ႏိုင္ေၿခက နည္းနည္းရယ္။

ၾကားေနရလား
ဟားတိုက္သံတခ်ိဳ႕ ရိုင္းစိုင္းစြာ
ေလဖိအားနည္းရပ္၀န္းကို
ထိုးခြင္းလာေနတယ္
ဘယ္ေတာ့မွမရႈံးၾကမယ့္ပံုမ်ိဳးနဲ႔
သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြခိုင္ၿမဲ
အေနရဲၾကရေအာင္။ ။
မေနာ္ဟရီ

ပန္းေလွလမ္းခြဲ ၃
ခြဲခြာၿခင္းနာရီရွည္ထဲမွာ
ရယ္ေမာပစ္လိုက္ႏိုင္ဖို႔စကားလံုးမ်ား
က်ဳပ္..အေၿပးအလႊားရွာေနတယ္
ဘယ္လိုအင္အားေတြနဲ႔မ်ား
ခြဲခြာသြားရပါ့
က်ဳပ္ညေတြ ရွည္လ်ားစြာ
ကဗ်ာမဆန္ၾကေတာ့ဘူး။

အရူးအမူးလိုက္လံကပ္ၿငိေနတဲ့
အသိတရား
ၾကာေတာ့အားနာလာတယ္
ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့နာက်င္မႈဒါဏ္
က်ဳပ္..ဘယ္ထိခံေနရဦးမွာလဲ..။

ၿပိဳကြဲ..
အိပ္မက္..
မိုးေသာက္နံနက္မွာ..က်ဳပ္ေလ
အပိုင္းအစေတြကိုစုယူ စပ္သီ
ပန္းခ်ီကားတစ္ခုဖန္ဆင္းၾကည့္ေနတယ္။

ပန္းခ်ီကားထဲကနာရီတစ္လံုးဟာ
တစ္ခုေသာ ခုနွစ္..လ..ရက္ရဲ႕
အခ်ိန္တစ္ခုမွာ
ရပ္တန႔္ေနပါသတဲ့
ဒီလိုနဲ႔
အသက္၀င္လြန္းလွတဲ့
သက္မဲ့ပန္ခ်ီကားခ်ပ္မွာပဲေပ်ာ္၀င္
နား၀င္မခ်ိဳတဲ့
ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္းထိုးသံကို
ၾကိဳးမိန္႔တစ္ခုလိုနာခံရင္း
ရင္တြင္းၿဖစ္လကၤာမ်ား
ထားးရစ္ခဲ့ရၿပီ။ ။
မေနာ္ဟရီ

ကဲ..မလြမ္းဘူးလား..???

Sunday, February 15, 2009

မေန႔ကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းပံုေတြပို႔ေပးလိုက္မယ္တဲ့။ခုေတာ့မဟုတ္ဘူး.ဆိုၿပီး
အြန္လိုင္းမွာေၿပာသြားတာနဲ႔ေစာင့္ေနတာ။မနက္က်ေတာ့ေရာက္ေနၿပီ..။ေရးထားတဲ့စာကိုလည္း
ၾကည့္ဦး...ကဲ..မလြမ္းဘူးလားတဲ့..
မလြမ္းေနပါ့မလား...
အရူးအမူးတမ္းမက္ခဲ့ဖူးတဲ့ကံ့ေကာ္တင္းကုတ္ကေလးပဲ...။
ဘယ္သူေတြဘယ္လိုေ၀းေ၀း..ကၽြန္မက..၂၀၀၄ကုန္ခါနီးထိေက်ာင္းထဲမွာေတြ႕ေနရတတ္တဲ့
သူပါ။UFLမွာေက်ာင္းတက္ေနတာကသပ္သပ္ပါ။ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ကကိုေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္
ေက်ာင္းတက္သလို လိုင္ဘရီထဲသြားသြားၿပီးစာေရးတတ္တာ။..ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္က်ရင္
အရင္လုိပဲ..ဌာနမွာPhDတက္ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ဆရာေတြနဲ႔ကင္တင္းမွာထိုင္ၿပီးထမင္းစား
စကားေၿပာနဲ႔ေနခဲ့တာ။ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့.ေတာင္ငူဖက္လည္းထိုင္တယ္။အဲဒီဖက္မွာUFLအၿပီး
မွာဂၽြန္ရယ္..ေနလင္းနဲ႔ေဟမာန္ရယ္ကဒီပလိုမာတစ္ခုထပ္တက္ၾကတာကိုး။မနက္ဆိုရင္သားက
ေလးကို..ကိုရင္တာ့ေက်ာင္း(စာေရးဆရာကိုတာရဲ႕ေက်ာင္းပါ..)ကိုပို႔..ကိုယ္ကေက်ာင္းထဲ
ဆက္လာ..ေတာင္ငူကိုအရင္၀င္..စာၾကည့္တိုက္ဖြင့္ခ်ိန္က်မွ..စာၾကည့္တိုက္ဖက္သြား...။
ေတာင္ငူမွာလည္းဒီပလိုမာတန္းေတြကမ်ားၾကီး..။သူငယ္ခ်င္းေတြလည္းမ်ားသလို အိုမာဆမ္
တို႔လည္းရွိတယ္။အိုမာဆမ္ကၿမန္မာစာဌာနကဆရာမ..။
ေနာက္ပိုင္း..အေၾကာင္းတစ္ခုေၾကာင့္ေက်ာင္းထဲ၀င္ရတာခက္ခဲသြားမွပဲမသြားၿဖစ္ေတာ့တာ..
ဒီေန႔ထိပဲ..။UFLမွာတက္ေနတုန္းကလည္းUFL canteenရဲ႕ေကာင္းမႈနဲ႔ကၽြန္မတို႔အၿမဲတမ္း
ေတာင္ငူတစ္လွည့္၊ၿမကၽြန္းသာတစ္လွည့္ေရာက္ေနက်ပါ။
ခုေတာ့..မေရာက္တာငါးႏွစ္ေလာက္ရွိေတာ့မယ္။
ေၿခရာေတြအမ်ားၾကီးရွိေနခဲ့တဲ့ေနရာတဲ့..ခုေတာ့လည္း..ကၽြန္မရဲ႕အလြမ္းေတြကလြဲရင္ဘာကို
မွမေတြ႕ ရေတာ့သလိုပဲ..ကၽြန္မလိုလြမ္းမယ့္သူေတြအတြက္..အမွတ္တရတင္ေပးတာပါ။ကူ
လြမ္းဖို႔..ၿပီးးေတာ့အတိတ္ေၿခရာေတြကိုၿပန္ရွာၾကည့္ဖို႔..။
(ပံုေတြပို႔ေပးတဲ့ TMH ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)
သပြတ္ခါးသီး၀ိဇၹာမ်ားရဲ႕ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ကိုသတိရရင္းအၾကိမ္ၾကိမ္၀င္ခဲ့မိတဲ့
ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္


ရာဇ၀င္မ်ားစြာကိုေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ သစ္ညိဳပင္ၾကီး


ဂ်ပ္ဆင္...


အပန္းေၿဖရိပ္သာေရွ႕


ေငြစာရင္းဌာနအ၀င္ေပါက္...



ရူပေဗဒငွာနနား...

Valentine Story

Saturday, February 14, 2009

Valentine Day ဆိုတဲ့အသိကမနက္ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ေတာ့မွတစ္ေခါက္၀င္လာတယ္။မေန႔
ကတစ္ေန႔လံုးFriday the 13th ဆိုတာၾကီးကေခါင္းထဲ၀င္ေနတာကိုး။ကၽြန္မက..အဲ
ဒီ..၁၃..ဂဏန္းေတြကိုအေသေၾကာက္တယ္။ေၾကာက္ေလာက္ေအာင္လည္းဘ၀မွာၿဖစ္ခဲ့ဖူး
တာကိုး။
Valentine ဆိုတာနဲ႔အတူသတိရလိုက္မိတာ..၂၀၀၄ခုႏွစ္က Valentine Dayကိုပါ။
အဲဒီတုန္းက..ကၽြန္မက..UFL.မွာအဂၤလိပ္စာ.Diploma.တက္ေနတယ္။အဲဒီႏွစ္ကကၽြန္မ
တို႔အတန္းေလးကေတာ္ေတာ္ေတာ့ေပ်ာ္စရာေကာင္းခဲ့ပါတယ္။UFLမွာကဒီတစ္ခုပဲ၊အခ်ိန္ၿပည့္
တက္ရတယ္။က်န္တာေတြကအခ်ိန္ပိုင္းတက္လို႔ရတယ္။တစ္ေနကုုန္တက္ရတာမို႔အလုပ္မရွိအ
ကိုင္မရွိမွပဲတက္ႏိုင္တာေလ။အဲဒီတုန္းကကၽြန္မက စာပဲေရးေနတာဆိုေတာ့အခ်ိန္ၿပည့္ေက်ာင္း
တက္ႏိုင္တယ္။အတန္းလည္းမွန္သလားမေမးနဲ႔။မတက္ဘူးဆိုတဲ့ေန႔ကမတက္ခ်င္လို႔.ကိုတစ္
အုပ္စုလံုးလစ္ၾကတဲ့ေန႔ပဲ။
အဲဒီမွာ.ကၽြန္မတို႔တြဲတဲ့အုပ္စုေလးတစ္စုရွိတယ္။ကၽြန္မရယ္၊ေၾကးေၾကးနဲ႔ဲ႔ဲ႔ဇာဇာရယ္၊teacher
ၾကီးဆိုတဲ့တစ္ေယာက္ရယ္၊professor Brownလို႔ကၽြန္မတို႔ကနာမည္ေပးထားတဲ့မဟာပ
ညာေက်ာ္ေလးရယ္၊HipHipအဆိုေတာ္ေလးစိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္ရယ္၊ေနလင္း(အမေမၿငိမ္းသား
နဲ႔နာမည္တူတဲ့ကၽြန္မသားေပါ့)ရယ္၊ေဟမာန္ဆိုတဲ့ခ်စ္စရာၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေကာင္မေလးရယ္
တစ္ခါတစ္ခါေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ခုဆို.ေတာေဂၚလီ.လို႔လူသိမ်ားတဲ့ ဂၽြန္ ရယ္၊....
အားလံုးထဲမွာteacherၾကီးကအၾကီးဆံုး၊ၿပီးရင္ကၽြန္မ..ၿပီးရင္ေၾကး..အငယ္ဆံုးကေတာ့
ProfessorBrownပါ။ဒါေပမယ့္သူ႔ပဲအၾကီးလိုလုပ္ၿပီးတစ္ခါတစ္ခါေၾကာက္ေနၾကရတာ..
အရြယ္မတိုင္ခင္အရြယ္လြန္ေရာဂါရေနတဲ့သူလို႔ကၽြန္မတို႔ကကြယ္ရာမွာကင္ပြန္းတပ္ပါတယ္။
...ဇာတ္လမ္းစပံုကဒီလိုပါ။
သားေတာ္ေမာင္ေနလင္းကေဟမာန္႔ကိုစိတ္၀င္စားတယ္။Valentine Dayအမွတ္တရတစ္
ခုခုေပးခ်င္တယ္..ဆိုၿပီးစစ္ကူေတာင္းေတာ့..ကၽြန္မက..ႏွင္းဆီအနီေပးခိုင္းတယ္။တစ္ပြင့္
ေပါ့။ဒါကိုသူကမဟုတ္ဘူး။အၿဖဴေပးခ်င္တာတဲ့။အင္း..ဒါလည္းရတယ္ေပါ့။ဒါနဲ႔ကၽြန္မတို႔ပဲ..
လွည္းတန္းေစ်းသြား..ပန္း၀ယ္..အလွအပအႏုအရြေလးေတြဖန္တီးတတ္ၿပီးကိုယ္တိုင္လည္း
အဲလိုေနတဲ့ေကာင္မေလးမို႔လို႔တဲ့..သူကဒီတိုင္းကဗ်ာမဆန္စြာမေပးခ်င္ဘူးဆိုတာနဲ႔..ႏွင္းဆီ
ကို..wrap လွလွေလး(အသည္းနီနီေလးလား ပန္းေရာင္ေလးလားမသိဘူးပါတယ္။)နဲ႔ထုပ္
ဖဲၾကိဳးၿဖဴၿဖဴေလးေတြ၀ယ္၊လွေအာင္စည္းေပး။
ကၽြန္မနဲ႔ဒါရိုက္တာေၾကး အလုပ္ရႈပ္ၾကေလသတည္းေပါ့။ၿပီးေတာ့ကတိလည္းေတာင္းခံရေသး
တယ္။တကယ္လို႔မ်ားေကာင္မေလးကတစ္ခုခုမေက်နပ္လို႔ၿပႆနာရွာခဲ့သည္ရွိေသာ္..မေနာ္
နဲ႔မေၾကးလည္းရတယ္လို႔ေၿပာပါတဲ့...။လူလည္းအမ္ကနဲမၿဖစ္သြားရံုတမယ္ပါပဲ။ကၽြန္မကအဲ
လိုဇာတ္မ်ိဳးေတြ၀င္ကေလ့မရွိဘူး။ဒါေပမယ့္ဒါရိုက္တာလုပ္တဲ့ေၾကးက..မေနာ္ကလည္းဒါေလး
မ်ား..ဆိုတာနဲ႔..အင္းအင္း..ေပါ့။
တကယ္ပါပဲ။သူကပန္းသာကိုယ္ေတြကိုအကူအညီေတာင္းတာကိုး..သူ႔ဘာသူဘာေတြထပ္ၿပီး
ထည့္ေပးလိုက္တယ္ဆိုတာကိုယ္မသိလိုက္ဘူး။
ေနာက္ေန႔မနက္က်ေတာ့ေဟမာန္ကလာေခၚတယ္။
မေနာ္..တိုင္စရာရွိတယ္..တဲ့..
ကၽြန္မေၾကးကိုစစ္ကူေတာင္းသလိုၾကည့္ေတာ့ေၾကးကမင္ေသေသနဲ႔။ဘာမွမသိသလိုစိတ္မ၀င္
စားသလို။ကၽြန္မကုိအခန္းၿပင္ဆြဲထုတ္သြားၿပီး..မေနာ္..ေနလင္းက..ဘာညာနဲ႔ေၿပာပါေလ
ေရာ..အဲဒါနဲ႔တစ္ခါမွသရုပ္ေဆာင္သင္တန္းမတက္လိုက္ရပါပဲကိုယ္ကသူ႔ကိုညာရေတာ့တယ္။
..ဟုတ္တယ္.Valentine Dayဆုိတာကသူငယ္ခ်င္းခ်င္းလည္းေပးလို႔ရတယ္။ကိုယ္ေတြ
လည္းရတယ္ေပါ့။အဲဒီေတာ့မွရိုးသားလွတဲ့ေကာင္မေလးက..ဟုတ္လား..ဒါဆိုၿပီးတာပဲ..
ဆိုၿပီး..ၿပီးသြားေပလို႔ပဲ။ ဒါေပမယ့္ မၿပီးပါဘူး။မေၾကးေရာရလား..တီခ်ာၾကီးေရာရလား...
ေတာ့လိုက္ေမးေသးတာပဲ။အားလံုးကလည္းမင္ေသေသနဲ႔..။တစ္ခုပဲေကာင္မေလးကဘာရလဲ
ဟင္္လို႔မေမးတာပဲ..ေမးမ်ားေမးၿပီး.ၿပပါဥိးဆို..ေသၿပီဆရာပဲ..။ေကာင္မေလးရတာက..
ကိုယ္တို႔ဖန္တီးေပးလိုက္တဲ့ပန္းတင္မကဘူးတဲ့.။ညွစ္လိုက္ရင္..I Love You..လို႔ေအာ္
တဲ့၀က္၀ံရုပ္ကေလးလည္းပါေသးတယ္တဲ့ေလ။
အဲဒါက..မွတ္မွတ္ရရ.ေဖေဖာ္၀ါရီ(၁၁)ရက္မွာပါ။ေက်းဇူးရွင္ေလးကဒါနဲ႔တင္ရပ္သြားလားဆို
ေတာ့မရပ္ပါဘူး။Valentine Dayက်ရင္ေတြ႕ခ်င္တယ္။Dinnerေလးဘာေလးစားဖို႔တဲ့..။
ၿဖစ္ပံုမ်ား..။
...ဟဲ့..နင့္ဟာကမၿဖစ္ႏိုင္တာဆိုေတာ့..ဒါရိုက္တာေၾကးက အားလံုးပါရင္ေတာ့...
ၿဖစ္ႏိုင္တယ္..ဆိုၿပီး..ဇာတ္ညႊန္းတစ္ခုကိုခ်ေပးပါတယ္။အားလံုးပါစားရမယ့္ကိစၥၾကီးဆိုေတာ့
သေဘာတူလက္ခံၾကတယ္။ၿဖစ္ခ်င္ေတာ့အဲဒီမွာအဓိကဇာတ္ရုပ္က ကၽြန္မ..ဒါရိုက္တာေၾကး
တို႔ေတာ္ပံုမ်ား..။
..မေနာ္ကလဲ..အဲဒီေန႔က..မေနာ္တို႔anniversaryေန႔ေလ..အဲဒီတြက္ေကၽြးမယ္ဆိုၿပီး
ေခၚေပါ့..မေနာ္ပဲဖုန္းဆက္ေပး..ရေအာင္ေခၚေပး...တဲ့..ကၽြန္မအေတာ္ေခါင္းၾကီးပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔အုပ္စုတံုးပံုကလည္း အဲဒီကတည္းက ေပါင္းသာေနတာ ေဟမာန္ဘာမွန္းလည္းမ
သိပါဘူး။ေနာက္မွ..သိရတာ။ေကာင္မေလးကေတာ္ေတာ့္ကိုၿမင့္ၿမင့္မားမားထဲက.။သူ႔အတြက္
ကေတာ့အဲလိုခ်ိန္လာဖို႔ဆိုတာခက္ခဲမယ္လို႔ကၽြန္မသိတယ္။ကၽြန္မတို႔အဲဒီအရြယ္ဆိုရင္လည္းဒီ
လိုပဲေနမွာေလ။
ဒါေပမယ့္ေကာင္မေလးကရေအာင္လာရွာတယ္။သေကာင့္သားေနလင္းမ်က္ႏွာကပ်ားရည္အိုး
ထဲေမွာက္ထားတာထက္ေတာင္ခ်ိဳေသးတယ္။ဒါရုိက္တာေၾကးကလည္းဒါရိုက္တာပီသတယ္။
ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းလာတဲ့ကၽြန္မရဲ႕anniversaryအတြက္တဲ့..လက္ေဆာင္ေတာင္ယူ
လာေသးတယ္။ဇာဇာနဲ႔တီခ်ာၾကီးကလည္းလက္ေဆာင္ကိုယ္စီနဲ႔။ကၽြန္မမွာရယ္ရမလို၊ငိုရမလို..
စိတ္လည္းမလံုဘူး။ေဟမာန္ကလည္းႏွင္းဆီပန္းလွလွၾကီးတစ္စည္းယူလာတယ္။(အၿပန္က်..
အဲဒီႏွင္းဆီကိုေမာင္ေနလင္းမ.သြားေလရဲ႕...သူပိုင္တယ္ေပါ့..)စားေသာက္တာကလည္းသူ
ကကၽြန္မလက္ထဲပိုက္ဆံသံုးေသာင္းထည့္ေပးၿပီးသား။လိုရင္သာစိုက္ခိုင္းတာ။မစိုက္လိုက္ရဘူး
ထင္တာပါပဲ။ကၽြန္မတို႔အုပ္စုလည္းတီခ်ာၾကီးေၿပာသလိုငါတို႔လည္းကေလးေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီးမၾကီး
မငယ္ဇာတ္ေတြခင္းေနမိၿပီ..ဆိုတာလိုၿဖစ္ေနတာမို႔ရင္တမမပါ။ဒါေပမယ့္တီခ်ာၾကီးဆိုတာက
လည္းတၿခားလူမွမဟုတ္တာ။ဒါရိုက္တာခ်ိဳတူးေဇာ္တို႔နဲ႔အတူစတုတၳႏွစ္္ၿမိဳ႕ၿပေက်ာင္းသူကို
၀င္ရုိက္ခဲ့သူဆိုေတာ့..ေၾကးရဲ႕ဇာတ္ညြန္းေတြကိုသူကေသခ်ာမဖတ္ပဲေတာင္ပီၿပင္ေနတဲ့သူ။
ဒါေတာင္မွ..ကၽြန္မတို႔ေဟမာန္႔ကားေလးထြက္သြားမွသက္ၿပင္းကိုခ်ၿပီးစိတ္ကိုေလ်ာ့ခ်လိုက္
လို႔ရေတာ့တယ္။
သို႔နွင့္..သို႔နွင့္..ေမာင္ေနလင္းနဲ႔ေဟမာန္ဧၿပီလသံုးရက္ သားကေလးေမြးေန႔မွာအဆင္ေၿပ
သြားၾကေလသည္ေပါ့..။သူတို႔အဆင္ေၿပတဲ့ေန႔ကကၽြန္မကၾကိဳသိေနတယ္ဆိုရင္..အံ့ၾသၾက
မွာပဲ..။အဲဒီညကအိမ္ကိုသားေလးေမြးေန႔အတြက္မုန္႔ဟင္းခါးကူူခ်က္ဖို႔ေရာက္ေနတဲ့တီခ်ာၾကီး
လည္းအံ့ၾသလို႔..။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့သူတို႔ကညဖက္ဆိုမအိပ္တမ္းဖုန္းေၿပာၾကတယ္။မနက္..
သုံးနာရီေလာက္ထိ။ဒါကိုကၽြန္မကေမာင္ေနလင္းေၿပာထားလို႔သိေနတယ္။၂ရက္ေန႔ညကလည္း
အိမ္မွာလာကူသလိုနဲ႔ဘီယာေသာက္ၿပီးလာရႈပ္ၾကေသးတာကိုး။ညက်ဖုန္းေၿပာမယ္ဆိုတာသိေန
ေပမယ့္စိတ္ထဲလည္းအမွတ္တမဲ့ပဲ။ကၽြန္မကမိုးလင္းခါနီးမွအိပ္မက္္မက္တာ။အိပ္မက္ထဲမွာေဟ
မာန္က..မေနာ္ကိုေၿပာစရာရွိတယ္သိလား..ဆိုၿပီးသိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ရွက္ကိုးရွက္ကန္းမ်က္
နွာေလးနဲ႔...ဘာမွေတာ့မေၿပာသြားဘူး..ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ေနလင္းကိုေတြ႕ရတယ္...
ဒါပဲ..။
မနက္က်ေတာ့ တီခ်ာၾကီးကိုဟင္းခ်က္ရင္းေၿပာၿပေတာ့တီခ်ာၾကီးကေတာင္ဒီႏွစ္ေကာင္တစ္ခု
ခုထူးၿခားေနၿပီထင္တယ္တဲ့။ေၿပာေသးတာ။ေနာက္ေနလင္းေရာက္လာေတာ့မွ..အကုန္လံုး
၀မ္းသာအားရနဲ႔ထေအာ္ၾကတာ။ကၽြန္မအိပ္မက္ကိုလည္းေၿပာရင္းေပါ့။
အဲဒီတုန္းကေတာ့..သူတို႔နဲ႔ကၽြန္မကေမာင္ႏွမအၾကီးဆံုးနဲ႔အငယ္ဆံုးအရြယ္ေတြဆိုေပမယ့္သူ
တို႔ကိုလူၾကီးတစ္ေယာက္လိုေၿပာဆိုလုပ္ကိုင္ေပးေနေတာ့သူတို႔ကစၿပီးကၽြန္မကိုအေမအၿဖစ္
ေမြးစားၾကတာပါ။ကၽြန္မက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအဲဒီအရြယ္မေရာက္ေသးဘူးထင္တာေလ..း)....
professor brown ကစေခၚတယ္။အေမ..တဲ့။ေနာက္ေတာ့.ေနလင္းနဲ႔ေဟမာန္က.သား
ကေလးေခၚသလို၊စိုင္းစိုင္းေခၚသလိုစုၿပီးေခၚပံုက..မာမီ၊မာမားေမေမ..တဲ့။ဂၽြန္တစ္ေယာက္က
ေတာ့ဒီေန႔ထိေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ..အေမ ေခၚတုန္း၊ေမာင္စိုင္းကေတာ့စိတ္ကူးရရင္ရသလို.မာမီ
လို႔ေခၚတတ္တယ္။
ေနလင္းနဲ႔ေဟမာန္.အခက္အခဲအေႏွာက္အယွက္ေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာကိုၾကံဳခဲ့ရပါတယ္။တကယ့္
ကိုၿပန္ေၿပာခ်င္စရာမေကာင္းတာေတြလည္းပါတာေပါ့။ဒါေပမယ့္ဒီလူေတြရဲ႕စိတ္ဓါတ္ေရးရာအား
ေပးမႈေတြနဲ႔အားလံုးကိုၿဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး..၂၀၀၆ေဖေဖာ္၀ါရီလမွာေစ့စပ္ၿဖစ္သြားတယ္။ေနာက္
တစ္လ မတ္လမွာပဲမဂၤလာေဆာင္ခဲ့တာမို႔..ခုဆိုသူတို႔ရဲ႕ဘ၀ခရိးသက္တမ္းေတာင္မွသံုးႏွစ္ၿပည့္
ေတာ့မယ္။
ကၽြန္မကေတာ့တစ္ခါတစ္ခါအထိန္းအကြပ္မဲ့သလိုဆိုးခ်င္တဲ့ေနလင္းကိုပဲမွာတာပါ။ေဟမာန္႔ကိုစိတ္
ခ်မ္းသာေအာင္ထား၊မထားရင္ငါတို႔ေတြတစ္သက္လံုးေနာင္တရေနရမယ္လို႔...။ၾကားထဲမွာအ
ခက္အခဲအေႏွာင့္အယွက္ေတြၾကံဳရတိုင္းဒါရိုက္တာေၾကးကရင္တမမ..သူဇာတ္ညႊန္းေပးခဲ့တာ
မ်ားမွားၿပီလားေပါ့..။
ခုထိေတာ့..မွန္ေနပါတယ္။ေနာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထိလည္းဒီေန႔ေရာက္တိုင္းသတိတရနဲ႔မွန္ကန္
တဲ့လုပ္ရပ္အၿဖစ္သတိရေနခ်င္ပါေသးတယ္..လို႔..ေမာင္ေနလင္းကိုပဲမွာခ်င္ပါတယ္။
(ေနလင္း၊ေဟမာန္၊ေၾကး၊ဇာ၊တီခ်ာၾကီး၊ေမာင္စိုင္း၊ငဂၽြန္၊နဲ႔ပါေမာကၡညိဳ..သို႔အမွတ္တရ)

၀င္းေမာင္ ၏ ကဗ်ာမ်ား

Friday, February 13, 2009

ကဗ်ာဆရာ၀င္းေမာင္ ဆိုရင္ သိတဲ့သူေတြသိၾကမွာပါ။ ၀င္းေမာင္ ၊ ၀င္းၿမင့္၊ ၀င္းလြင္..
စတဲ့ကဗ်ာေရးေကာင္းသူေတြေရာေနရင္လည္းေရာေနလိမ့္မယ္။ ၁၉၉၅ - ၉၆ ကာလ
ေတြဆီက ကၽြန္မသူ႔ကဗ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုဖတ္ခဲ့ရၿပီး…ကူးယူသိမ္းဆည္းထားခဲ့
ပါတယ္။အဲဒီကဗ်ာေလးေတြကို ကၽြန္မၿပန္မွ်ေ၀ခ်င္လို႔ပါ။ ပစ္ထားတာၾကာေနသလိုၿဖစ္
ေနတဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ကဗ်ာဘေလာခ့္ေလးကိုလည္းဖုန္ခါရင္းေပါ့..း)
ကို၀င္းေမာင္ ကိုကၽြန္မၿမင္ဖူးသိဖူးတာလည္း အဲဒီသရဖူကာလမ်ားဆီကသိခဲ့တာပါ..။
သရဖူကာလဆိုတာက သရဖူမဂၢဇင္း အရွိန္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ကိုေၿပာတာပါ။ စာေပနဲ႔
ပတ္သက္ရင္မွတ္တမ္းမွတ္ရာအၿဖစ္ထားရမယ့္ သရဖူ မဂၢဇင္းေတြအဲဒီတုန္းကထြက္ခဲ့
ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကတည္းကၿမင္ဖူးခဲ့တယ္။
ေနာက္ပိုင္း စၾကၤာလုလင္ ဆိုၿပီး ေမာင္သစၥာ(သစၥာပိုင္စိုး)တို႔ ကိုႏြယ္ဦးတို႔နဲ႔ ေနလ ဂ်ာ
နယ္လုပ္ေတာ့တစ္ခါထပ္ဆံုတယ္။အဲဒီမွာေတာ့ သူက ကဗ်ာဆရာမဟုတ္ဘူး။ကံၾကမၼာ
ဖတ္သူ။ ဇာတာတြက္သူ..။
ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကၽြန္မလည္းကိုယ့္ေသာကနဲ႔ကိုယ္ သူလည္းသူ႔ဘ၀နဲ႔သူ..မေတြ႕
ၿဖစ္ၾကေတာ့တာေတာ္ေတာ့္ကိုၾကာတယ္။ကၽြန္မခရီးမထြက္ခင္ေလးကမွေရာက္လာ..
တယ္။ အေၾကြးလာဆပ္တာတဲ့။ ဘာေၾကြးလဲဆိုေတာ့ဇာတာေၾကြး.။သားကေလးကိုဇာ
တာတြက္ေပးထားတာ။ ကိုယ္ကၿဖင့္ေမ့ေတာင္ေနၿပီ။
ကၽြန္မသြားမယ္ဆိုတာသိေတာ့သူကေမြးေန႔ေမးတယ္။နင့္လည္းတစ္ခုတြက္ေပးမယ္တဲ့။
ကၽြန္မကေမြးေန႔လည္းေၿပာလိုက္ေရာ..သူကရယ္တယ္။ နင့္ဇာတာက နင္တကယ္လို
အပ္ရင္အနားမွာဘာမွမရွိတတ္တဲ့ဇာတာပဲ တဲ့။ ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္.. း( ..သူကလုပ္ၾကံ
ေၿပာတာမွမဟုတ္တာ။ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။
အဲဒါနဲ႔ ..ဆရာရယ္ ဇာတာလည္းဖြဲ႔ တာဖြ႔ဲ ကံၾကမၼာဖတ္တာလည္းဖတ္ေပါ့..ကဗ်ာေလး
ေရးေပးပါဦး ..ဆိုမွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္နဲ႔ ကၽြန္မဇာတာနဲ႔အတူေရာက္လာတယ္။ နင္ အသက္
ၾကီးရင္ေတာ့ေကာင္းသြားမွာပါတဲ့..။ဘယ္ေလာက္ၾကီးရင္လဲလို႔မေမးလိုက္ရဘူး ..း)
သူ႔ကဗ်ာေလးေတြကေတာ့ တကယ့္ကိုေကာင္းတာပါ။
ကဗ်ာေတြကို ၾကမၼာဖတ္သလိုေရးသြားတဲ့ကဗ်ာဆရာလို႔ ေၿပာရမလား…???
ဖတ္တဲ့သူကိုယ္တိုင္သာဆံုးၿဖတ္ပါေတာ့လို႔…။
( ကို၀င္းေမာင္ ..သို႔ အမွတ္တရ..)
၀င္းေမာင္ ရဲ႕ကဗ်ာမ်ားကို ကၽြန္မရဲ poems i love ကဒီေနရာမွာ..ဖတ္ႏိုင္ပါၿပီ..။

တစ္ေန႔တာ

Wednesday, February 11, 2009

ၿပီးခဲ့တဲ့လက..ကင္ဘာရာ(Canberra)ကိုတစ္ရက္ေရာက္ခဲ့တယ္။အိမ္ကေနမနက္ေစာေစာ
ထြက္သြားၾကတာပါ။ေမာင္ေလးကကားေမာင္းတယ္။သြားတာကလည္း..အဲဒီမွာ..သူအလုပ္
ကိစၥရွိတာနဲ႔လိုက္သြားၾကတာပါ.။ေလးနာရီေလာက္ကားေမာင္းရပါတယ္။..လမ္းမွာၿမိဳ႕ကေလး
တစ္ၿမိဳ႕ကို၀င္ၿဖစ္တယ္။Goldburnတဲ့။သက္ၾကီးရြယ္အုိေလးနဲ႔တူတဲ့ၿမိဳ႕ကေလးတစ္ၿမိဳ႕ပါပဲ..။
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လို႔။လူသူကလည္းနည္းေသးတယ္။
အဲဒီမွာေတြ႕ရတာတစ္ခုကဧရာမသိုးၾကီးတစ္ေကာင္ရုပ္ထုပါပဲ။သူ႔နာမည္က..Big Marino
တဲ့..။ၾကည့္ပါဦး...။




Big Marino

အဲဒီထဲမွာ သိုးေမြးထည္ေတြနဲ႔အမွတ္တရပစၥည္းေတြေရာင္းတာကတစ္ထပ္၊ေနာက္တစ္ထပ္
က်ေတာ့အဲဒီေဒသကသိုးေမြးေတြကိုဘယ္လိုရယူတယ္ဆိုတဲ့သမိုင္းေတြၿပထားတဲ့ေနရာ..။
ေနာက္တစ္ထပ္ကိုေတာ့တက္ခြင့္မေပးပါဘူး။ၿပဳၿပင္ေနလို႔လို႔ဆိုပါတယ္။မဟုတ္ရင္အထဲမွာ
သိုးေမြးထုတ္လုပ္ပံုအဆင့္ဆင့္ကိုအရင္ကၿပတယ္လို႔ေၿပာပါတယ္။သူတို႔အဆိုအရကေတာ့
အဲဒီေဒသGoldburnကထြက္တဲ့သိုးေမြးဟာတၿခားကသိုးေမြးေတြနဲ႔မတူဘူးတဲ့။ပိုၿပီးၿဖဴစင္
ပိုၿပီးႏူးည႔ံတယ္တဲ့ေလ..။
ကၽြန္မတို႔Canberra...ေရာက္ေတာ့ေမာင္ေလးကသူ႔အလုပ္ရွိတဲ့ေနရာမွာေနခဲ့ၿပီးညီမက
ကားဆက္ေမာင္းပါတယ္။ဆက္သြားတဲ့ေနရာက..Cockington Green Garden.တဲ့။
အထဲမေရာက္ခင္အၿပင္မွာလည္းက..ကၽြန္မၾကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီေတြကေ၀လို႔..။


ႏွင္းဆီေတြ..




အထဲ၀င္ေတာ့၀င္၀င္ခ်င္းအေပါက္၀မွာ..သူတို႔နွစ္ေကာင္ကဆီးၾကိဳလို႔..။ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ emblem
ထဲေထာင္ပါတဲ့ေကာင္ေတြေလ။ Australia..ရဲ႕ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္မ်ားးေပါ့။

သားပိုက္ေကာင္၊သားကေလးနဲ႔..အီမူး(Emu)ငွက္

Emu..ဆိုတာ..Ostrich(ငွက္ကုလားအုတ္)မဟုတ္ပါဘူး။သိတဲ့သူေတြကသိမွာပါ။ကၽြန္မ
သာ..အဲဒီႏွစ္ေကာင္ကိုသိသိၾကီးနဲ႔ေတြ႕လိုက္တိုင္းနာမည္မွားေခၚတတ္တာပါ။
ဆက္၀င္သြားေတာ့..အိုး..အိမ္ကေလးေတြေက်ာင္းကေလးေတြ..ေသးေသးေလးေတြ..
ဒါေပမယ့္တစ္ေထရာတည္းပဲ။ေသးေနတာတစ္ခုကလြဲရင္အကုန္တူတယ္။ခ်ံဳ႕ထားတာနဲ႔တူတယ္။
ၾကည္ၾကည့္ပါဦး..။



ဒါကဘုရားေက်ာင္း



ဒါကေဘာလံုးကြင္း..ကန္ေတာင္ကန္ေနၾကတယ္..




ဒါကေတာ့ဘာလဲမသိဘူး၊လွေတာ့လွတယ္။း)




ဒါက Stonehenge အေသးေလး..အေပၚစီးကေနၾကည့္လို႔ရတယ္..း)

အဲဒီေနရာေလးကနွစ္ပိုင္းခြြဲထားတာ။ဒါေတြၿပီးေတာ့ေနာက္တစ္ပိုင္းက..Internatioanl
Display..ကိုေတြ႕ရပါတယ္။ကမၻာအရပ္ရပ္ကနာမည္ေက်ာ္အေဆာက္အဦနဲ႔ေနရာေတြပါ။



ဒါကိုေတာ့ၿမင္တာနဲ႔ ေဘာေရာေဘာဒူ(Borobodur Temple)မွန္းသိၾကမွာပါ။
ကၽြန္မသိပ္သြားခ်င္တဲ့ေနရာေပါ့။ Indonesia ႏိုင္ငံမွာပါ။


UKRAINE က Saint Andrew Church



Bargund Stave Church, NORWAY



St.Mark Church , CROATIA


The Capital Building, VENEZUELA



Tenochtitlan Aztec Temple, MEXICO




Triumphal Gateway, SYRIA


Dabotap Pagoda,Seokgatap Pagoda ,KOREA



Treasury Building, Petra, JORDAN



ေတြ႕ၿပီကြ..ၿမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဆိုၿပီးေၿပးရိုက္လိုက္တာ..(camera နဲ႔ း) )
ေတြ႕ေတာ္မူတဲ့အတိုင္းပါပဲ..သိပ္မမွားပါဘူး..
Torogon, PHILIPPINES တဲ့..း( ၿဖစ္ရပံုမ်ား ..
ၿမန္မာၿပည္ကဘာအထင္ကရမွမေတြ႕ခဲ႔ရဘူး..
အမွန္ကၿမန္မာၿပည္က ေရႊတိဂံု တို႔ ဦးပိန္တံတား တို႔ သူတို႔မသိေသးလုိ႔ၿဖစ္ရမယ္
ညံ့လိုက္ၾကပံုမ်ား..မေၿပာခ်င္ဘူး..း(



Machu, Picchu, PERU


The Trakai Castle, LITHUANIA



Turkey က Summer Palace
(ေနာက္မွာေရကန္ပါတယ္)

တစ္ေန႔တာ

Sunday, February 8, 2009

ပူလြန္းလို႔ရာသီဥတုဒါဏ္မခံႏိုင္တာနဲ႔ကၽြန္မေခါင္းမထူႏိုင္တာၾကာသာပေတးေလာက္ကတည္းကပါ။
ေသာၾကာေန႔မွာေတာ့မာမီ႕ေမြးေန႔မို႔တစ္ခုခုေတာ့လုပ္မယ္ဆိုၿပီးစဥ္းစားတာစဥ္းစားခန္းထဲကမထြက္
ဘူးဆိုတာလိုၿဖစ္သြားတယ္။မည္သို႔ၿဖစ္သြားသည္မသိဆိုတာလိုပါပဲ။တကယ့္ကိုခဏေသသြားသလို
မထႏိုင္တာ။ႏိုးလာေတာ့မနက္ေလးနာရီ..သားကေလးကညဆို..သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ခ်က္တင္
၀င္တတ္ေတာ့သူ႔ကိုကြန္ပ်ဴတာသံုးၿပီးရင္ပိတ္ေနာ္လို႔ေတာ့မွာလိုက္ႏိုင္ေသးတာမွတ္မိတယ္။သို႔ေသာ္
မနက္က်ေတာ့ၾကည့္ေတာ့သားေတာ္ေမာင္ကသူ႔ gtalk ကိုပဲအက်အန sign out လုပ္ထား
တာၿဖစ္ေနတယ္။ဒါနဲ႔တစ္ေရးႏိုးၾကီးကြန္ပ်ဴတာပိတ္ဖို႔အထမွာပို႔စ္တခ်ိဳ႕တက္ေနတာနဲ႔ရေအာင္လည္း
ဖတ္လိုက္ေသးတယ္။comment လည္းထားခဲ့လိုက္ေသးတယ္။
မနက္က်ေတာ့တစ္မိသားစုလံုး cruise သြားၾကမယ္ဆိုေတာ့ရာသီဥတုကၿဖစ္မယ့္အပူခ်ိန္.၄၃.
ကိုေတြးၿပီးဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘူး။ဒါေပမယ့္မာမီ့ေမြးေန႔အမွတ္တရကိုအစ္မ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္က
စီစဥ္ေပးတာမို႔သြားမွကိုရမွာေလ။အဲဒါနဲ႔အကုန္လံုး Cruise စမယ့္ Palm Beach ကိုမနက္..
ေစာေစာရွစ္နာရီခြဲေလာက္မွာခ်ီတက္သြားၾကတာ။အမွန္ကတစ္နာရီခြဲေလာက္ေမာင္းရမယ့္ခရီးကို
traffic.မရွိေတာ့တစ္နာရီသာသာေလာက္နဲ႔ေရာက္သြားပါေလေရာ။လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း
beach.ေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာကိုေတြ႕ရသလိုသြားေနၾကတဲ့သူေတြကလည္းတစ္ဖြဲဖြဲ..။အဲဒီ.Palm
Beach.ကနာမည္ၾကီးတဲ့..ကမၻာေက်ာ္မင္းသားမင္းသမီးေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအဲဒီကိုပဲလာၾက
တယ္ဆိုလို႔Malibu..လိုေပါ့လို႔ေတာင္ေတြးမိိလိုက္ေသးတယ္။အဲဒီေလာက္ေစာတာေတာင္၊ကား
ရပ္စရာေနရာမရွိပါဘူး။ေတာ္ေတာ္ေ၀းေ၀းမွာသြားရပ္ရတယ္။ေကာင္းတာတစ္ခုကေတာ့ပင္လယ္
ေလကိုစရႈလိုက္ရတာပါပဲ။ေတာ္ေတာ္ေနမေကာင္းလို႔အသံမထြက္ႏိုင္တဲ့ကၽြန္္မနည္းနည္းေတာ့လန္း
သြားသလိုပဲ။ဒါေတာင္အန္ခ်င္သလိုၿဖစ္ေနတဲ့အတြက္အခ်ိဳေတာ့ေဆာင္ထားလိုက္ရတယ္။
မနက္ဆယ့္တစ္နာရီမွာ..Ferry စထြက္ပါတယ္။လူကေတာ့သိပ္မမ်ားပါဘူး။သူတို႔ေတြကေတာ့
ေနေရာင္ကိုၾကိဳက္တဲ့သူေတြဆိုေတာ့အေပၚထပ္ေနေရာင္ေအာက္မွာေနၾကတာမ်ားတယ္။ေနာက္..
ထူးၿခားမႈတစ္ခုကေတာ့အဲလိုေနရာမွာAsianေတြကိုလံုး၀မေတြ႕ရတာပါပဲ။Asianဆိုလို႔ကိုယ္ေတြ
ပဲရွိတယ္။အထဲမွာထိုင္ေနတာဆိုလို႔လည္းကၽြန္မတို႔နဲ႔အသက္ၾကီးတဲ့အၿဖဴအဖိုးၾကီးအဖြားၾကိးေတြပဲ
ရွိတယ္။
ပထမဆံုးTongaBeachမွာရပ္ေတာ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဆင္းသြားၾကတယ္။အဲဒီTongaBeach
မေရာက္ခင္မွာပင္လယ္၀ကိုၿဖတ္တာမို႔လိႈင္းကေတာ္ေတာ္ၾကီးပါတယ္။လႈိင္းၾကီးေတြကၿမင့္တာမဟုတ္
ပဲၾကီးၿပီးေၾကာက္စရာေကာင္းတာပါ။Ferryေလးဆိုတာလူးေနတာပဲ။ေရေတြလည္းစင္လုိ႔။ဒါကိုသား
ကသေဘာေတြက်ေနတာ။သူ႔ကိုလည္းစိတ္မခ်တာနဲ႔ကိုယ္ကအႏိုင္ႏိုင္ရပ္ေနရတဲ့ထဲကသူ႔နားမွာပဲေန
ရတယ္။ရလာဒ္ကေတာ့ေကာင္းပါတယ္။သိသိသာသာကိုေနလို႔ေကာင္းလာတာပဲ။ေနာက္ထပ္တစ္ေန
ရာမွာရပ္ေသးတယ္။တစ္ခ်ိဳ႕တက္လာၿပီးတခ်ိဳ႕ဆင္းသြားတယ္။ကၽြန္မတို႔သြားမွာကေတာ့Bobbin
Head..ဆိုတဲ့ေနရာပါ။အဲဒီကိုေရာက္ေတာ့မွေနလည္စာစားၾကတယ္။အခ်ိန္ကေတာ့တစ္နာရီပဲရတာ
ပါ။တစ္နာရီေတာင္လို႔ထင္လိုက္ေပမယ့္တကယ့္တကယ္က်မွတစ္နာရီပဲလို႔ေတြးယူရသလိုၿဖစ္သြားရ
တယ္။အမွန္ကေတာ့BobbinHead..မွာလည္းပူပါတယ္။ေလပူေတြကလည္းတိုက္လို႔။မပူတာက
ၿမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္စံုဆင္းေနတဲ့အခ်ိန္ပါပဲ။အပူခ်ိန္ကလည္းၾကည့္ဦးေလ..။ကၽြန္မတို႔ကုန္းတြင္း
ဖက္..Bankstown.နဲ႔အဲဒီဖက္ကအပူခ်ိန္၁၀ေက်ာ္ေလာက္ကိုကြာေနတာပါ။ၿမစ္ေၾကာင္းထဲမွာဆိုပို
ကြာတာေပါ့။ဒါေၾကာင့္ေနရထိုင္ရသက္သာတာ။တစ္ေနကုန္လန္းလာတာညႏွစ္နာရီေက်ာ္မွပဲအိပ္ေပ်ာ္
ေအာင္ၾကိဳးစားရေတာ့တယ္။
ဒီေန႔မနက္မိုးလင္းေတာ့ေနာက္က်ေအာင္မအိပ္ႏိုင္ပါဘူး။ပူတာနဲ႔ကိုႏိုးလာေတာ့တာပဲ။ခ်က္ခ်င္းပဲမေန႔
ကပ်က္စီးလာတဲ့ဆံပင္ကိုေလွ်ာ္ပစ္ရတယ္။အၿပန္မွာလႈိင္းတစ္၀ုနး္၀ုန္းရိုက္တဲ့နားစိုရႊဲလာတဲ့ထိသားက
ေနခဲ့တာကိုး။သူနဲ႔ေနေတာ့ကိုယ္လည္းဆားငံေရေတြစိုရႊဲကုန္တာမို႔ပါ။



ခရီးစဥ္အစ Palm Beach




လွမ္းၿမင္ေနရတဲ့သမုဒၵရာအ၀




ကမ္းေၿခနဲ႔ေက်ာက္ေတာင္




ေဘးကမ္းေၿခရႈခင္း




ရႈခင္းတစ္ခု




ကၽြန္မတို႔စီးတဲ့Ferry



Bobbin Head ကိုလွမ္းၿမင္ရတဲ့အခ်ိန္




ေနာက္ဆံုးေရာက္တဲ့Bobbin Head

ဒီေန႔လည္းက်ေရာ...ဒံုရင္းပါပဲ။ပူတာနဲ႔တစ္ေနကုန္ေခါင္းမထူႏိုင္ၿပန္ပါဘူး။ခုေတာင္ညဖက္အပူရွိန္က်တဲ့
အခ်ိန္ေလးတင္လိုက္ရတာ။