လက္မ႐ြံ႕ကဗ်ာ

Wednesday, November 5, 2008

ကိုယ့္ဖိနပ္ဟာကိုယ့္ခံတပ္ပါပဲ

က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔
၀င္ေငြမေကာင္းလို႔
မိုးေလ၀သမေကာင္းလို႔

ခုလိုအခက္အခဲေတြထဲမွာ
ဖိနပ္သဲၾကိဳးကိုသတိထားေနရ
ခံုကလည္းလႈပ္လႈပ္
ၿမင္းကလည္းလႈပ္လႈပ္
ၿပဳတ္က်သြားခ်င္လည္းသြား
ဒုကၡဆိုတာသစၥာတရား

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕မိုက္မဲမႈမ်ား
ေလာကၾကီးကအလိုက္သိပါ့မလား

ေရၿပင္ရဲ႕မာယာကိုမုန္းတယ္
ပိုက္ကြန္ထဲကငါးေတြကိုသနားတယ္
ေထာင္ေခ်ာက္ကိုလိုက္႐ွာေနတဲ့သားေကာင္ဆိုတာ႐ွိပါ့မလား
ေပ်ာ္႐ႊင္မႈဆိုတာေလွာင္အိမ္ထဲမွာမေမြးဖြားဘူး

ၿပိဳင္ကားတစ္စီးလိုဓါတ္ဆီၿဖဳန္းခဲ့ၿပီးၿပီ
လူနာတင္ယာဥ္တစ္စီးလိုအသံုး၀င္ခ်င္တယ္

ေရာ့ခ္အင္႐ုိးတစ္ေခတ္လံုးကိုနားေထာင္ခဲ့တယ္
ပြင့္လင္းတဲ့လူ႔ေဘာင္ကိုေမွ်ာ္လင့္မိတယ္
ကဗ်ာနဲ႔ဘ၀ကိုခ်ည္ေႏွာင္ထားခဲတယ္

သူငယ္ခ်င္းရယ္ဒီဇာတ္လမ္းမွာ
လူဆိုးေတြတစ္ေယာက္မွမေသေသးဘူးလား
လူေကာင္းေတြဒုကၡမ်ားလွပါၿပီကြယ္

အသက္တစ္ေခ်ာင္းလံုးဆံုး႐ႈ႔ံးမယ္ဆိုရင္
နာမည္တစ္လံုးေတာ့အဖတ္တင္ခ်င္တယ္

ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းကလူကို
တြန္းအားေတြမေပးၾကပါနဲ႔
ေၿပးစရာေၿမမ႐ွိေတာ့တဲ့အခါ
ကိုယ့္ဖိနပ္ဟာကိုယ့္ခံတပ္ပါပဲ။ ။
လွသန္း



ပိတ္ထားတဲ့ေန႔

လမိုက္ည
ေကာင္းကင္ၾကီးကအေမွာင္ထဲလြင့္ေမ်ာလို႔ရယ္
ၾကယ္ေတြကမပြင့္တပြင့္
နံရံကမီးခလုတ္ကိုဖြင့္လိုက္တယ္
ဒါေပမယ့္ ေန႔ကပိတ္ထားဆဲ

အိမ္တံခါးေတြကိုဖြင့္လိုက္တယ္
ေနေရာင္ကမပြင့္တပြင့္
ပန္းေတြကပြင့္တခ်ိဳ႕ေၾကြတခ်ိဳ႕
ဒါေပမယ့္ ေန႔ကပိတ္ထားဆဲ

သတင္းစာကိုဖြင့္ၾကည့္တယ္
ေရဒီယိုကိုဖြင့္ၾကည့္တယ္
႐ုပ္ၿမင္သံၾကားကိုဖြင့္ၾကည့္တယ္
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကိုယ္ေတာ့ဖြင့္ၾကည့္လို႔မရ
ေန႔ကေတာ့ပိတ္ထားဆဲ

ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ
ေန႔တဓူ၀(နိစၥဓူ၀) ေဒါသေတြအတြက္
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ
ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ဆာေလာင္မႈေတြအတြက္
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ
သားေၾကာၿဖတ္ခံလိုက္ရတဲ့အနာဂါတ္အတြက္
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ
ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ
ေန႔ကေတာ့ပိတ္ထားဆဲ
ပိတ္ထားတဲ့ေန႔ကိုဖြင့္ဖို႔ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း
ဘယ္သူ႔ဦးေခါင္းထဲမွာ႐ွိသလဲ
ကၽြန္ေတာ္လိုက္ၾကည့္ေနမိတယ္။

ပိတ္ထားတဲ့ေန႔ကိုဖြင့္မယ့္ေသာ့တစ္ေခ်ာင္း
ကၽြန္ေတာ့္လက္ေမာင္းမၿဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ။
လွသန္း



လူသားဆန္ခ်င္တာတရားတယ္

ၿမစ္တစ္စင္းနဲ႕အတူပူးခ်ည္
စြန္႔စြန္႔စားစားစီးဆင္းခဲ့တယ္
တစ္ခါမွမၿမင္ဘူးတဲ့ေန႔ေတြကိုၿမင္ခ်င္လြန္းလို႔ပါ။

ေၿမပံုမွာမပါတဲ့ကၽြန္းေတြ
ပင္လယ္ထဲမွာအမ်ားၾကီး႐ွိတယ္
ေရထဲကငါးကို
ေလထဲမွာပ်ံေနတဲ့သိမ္းငွက္ကဖမ္းယူစားတယ္
ဒါသဘာ၀ပဲလား
နက္နက္႐ိႈင္း႐ိႈင္းတိုး၀င္သြားရင္
ဘာေတြၿမင္ရဦးမလဲ

ကမၻာေပၚမွာ
မနက္ၿဖန္ကိုၿမင္ရတဲ့ေနရာေတြလည္း႐ွိ
မနက္ၿဖန္ကိုမၿမင္ရတဲ့ေနရာေတြလည္း႐ွိ
ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ေနရာကို
ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိဖို႔အေရးၾကီးရဲ႕

မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ေၿပာတာသတိရမိတယ္
အခန္းတစ္ခန္းလိုခ်င္တယ္တဲ့
ေအးေအးေဆးေဆးဘုရား႐ွိခိုးဖို႔
အမူးလြန္တဲ့အခါထိုးအန္ဖို႔
အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကိုဧည့္ခံဖို႔တဲ့
အိုး…လူသားဆန္လွခ်ည္လား

ကၽြန္ေတာ္ကေရာဘာထူးလို႔လဲ
အာဇာနည္ေတြကိုေလးစားမယ္
ကိုယ္ဟန္ၿပမယ္ေတြကိုၿပစ္မွားမယ္
ထမင္း၀၀စားခ်င္တယ္
ဒါလည္းလူသားဆန္ၿခင္းတစ္မ်ိဳးၿဖစ္ႏိုင္ရဲ႕

ဒါေပမယ့္ေရွ႕မွာ
ဂ်ဴးလူမ်ိဳး ေၿခာက္သန္းေက်ာ္ေသခဲ့ၿပီးၿပီ
ကေမၻာဒီယားၿပည္သူတစ္သန္းေက်ာ္ေသခဲ့ၿပီးပါၿပီ
ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကိုေလွ်ာဖြပ္ဖို႔
လြတ္လပ္မႈ႐ွိမွၿဖစ္မယ္

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာလုပ္ၾကံခံလိုက္ရတယ္
အနာဂါတ္ကေတာ့အသက္ငင္ေနဆဲ
မၾကာခင္႐ွင္ၿပန္ထေၿမာက္ေလမလား

စိတ္ဓါတ္က်စရာအေၾကာင္းမ႐ွိ
ေနာင္တရစရာအေၾကာင္းမ႐ွိ
ေဟာဒီ့ညတစ္ညရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ဟာ
“မ” ဓါတ္ၿဖစ္ေနတာေသခ်ာခဲ့ၿပီပဲ..။ ။
လွသန္း



မိ္မိကိုယ္ကိုအဓြန္႔႐ွည္ေရး

နာရီလက္တံက
ကၽြန္ေတာ့္ကိုရန္စေနတယ္
အခိ်န္သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးတဲ့

ကၽြန္ေတာ္စီးထားတဲ့ဖိနပ္ပ႔
ကၽြန္ေတာ့္လြတ္လပ္မႈကိုအဆံုးသတ္သြားေစရဲ႕
မာရ္နတ္ခမ်ာ
ကၽြန္ေတာ့္ဓါတ္ခံကိုမသိ႐ွာဘူး

တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဆံုး႐ႈံးမႈေတြဟာ
အမွတ္တရရုပ္တုေတြၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္လာမွာေပါ့

ခုေတာ့ေကာင္းေသာေန႔ႏွင့္ေတြ႕ခြင့္မ႐ွိ
မိုးေလ၀သမွန္ကန္ဖို႔သာ
အသံခ်ဲ႕စက္ကိုအသံုးၿပဳခဲ့ပါတယ္

ေန႔စဥ္ဇယားမွာ
ထမင္းစားမေကာင္းတဲ့အခါလည္း႐ွိ
ေခါင္းကိုက္တဲ့အခါလည္း႐ွိ
တစ္ခုခုကို႐ိုက္ခြဲခ်င္တဲ့အခါမ်ိဳးလည္း႐ွိတာေပါ့

မေလွ်ာ့ေသာဇြဲနဲ႔
အသည္းကြဲလဲကြဲပေစ
ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ္အတူမေနရတာ
ရင္နာဖို႔ေကာင္းတယ္

ကံၾကမၼာအလွည့္အေၿပာင္းမွာ
စုေဆာင္းထားတဲ့သဲလြန္စေတြအတြက္
တရားခံၿပသက္ေသၿဖစ္ခ်င္တယ္

ခ်စ္လွစြာေသာေဖေဖနဲ႔ေမေမ
ကၽြန္ေတာ္အဓြန္႔႐ွည္ဖို႔
ကၽြန္ေတာ္ေသခ်ာခဲ့ပါၿပီ။ ။
လွသန္း



လူငယ္ဘ၀ကြယ္လြန္ၿခင္း

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေလးမွာ
ဘာသာစကားေၿပာသင္တန္းေတြ
ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းေတြ
ေအာင္လက္မွတ္ေတြမ႐ွိခဲ့ပါ

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေလးမွာ
ဗီဒီယိုဂိမ္းေတြ
ကာရာအိုေကေတြ
စိတ္ၾကြေဆးၿပားေတြလည္းမ႐ွိခဲ့ပါ

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေလးမွာ
ေရဒီယိုတစ္လံုး
ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔
စာအုပ္ေသတၱာပဲ႐ွိခဲ့ပါတယ္

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေလးမွာ
႐ုပ္႐ွင္႐ုံသည္သာအၿငိမ္းခ်မ္းဆံုးနားခိုရာ
တစ္ခါတရံစိတ္ေၿပေပ်ာက္စရာ
အၿပာေရာင္စာအုပ္မ်ားနဲ႔သာ

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေလးမွာ
စက္ဘီးေလးတစ္စီးေတာင္မ႐ွိခဲ့သလို
ရည္းစားလည္းတစ္ေယာက္မွမ႐ွိခဲ့ပါ

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေလးမွာ
ဘီယာဆုိင္ေတြႏုိက္ကလပ္ေတြမ႐ွိခဲ့ပါ
စာအုပ္ဆိုင္နဲ႔လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သာ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ကမၻာ

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေလးမွာ
ခေပါင္းစီးကရက္တစ္ဘူးနဲ႔
ၿမိဳ႕ပတ္ရထားကိုမူးေအာင္စီးခဲ့ဖူးပါတယ္

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေလးမွာ
လူငယ့္ေရးရာညေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း႐ွိခဲ့သလို
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္ပလက္ေဖာင္းဟာလဲ
သင္တန္းေက်ာင္းၾကီးတစ္ေက်ာင္းပါပဲ

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေလးမွာ
ဒိုင္ယာရီစာအုပ္လြယ္အိတ္ထဲထည့္လို႔ေလွ်ာက္သြားခဲ့တာ
အသည္းကြဲသီခ်င္းေတြေအာ္ဆိုခဲ့တာ
အနာဂါတ္လြမ္းခ်င္းကဗ်ာေတြေရးသားခဲတာ

အခုေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေလးလည္း
ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ပါၿပီ
တစ္တိုင္းၿပည္လံုးကိုၿဖတ္စီးသြားတဲ့
ေကာက္ေကာက္ေကြ႕ေကြ႕ၿမစ္ၾကီးထဲမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ေလးဟာ
နစ္ၿမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ။
လွသန္း



ၿပီးၿပည့္စံုတဲ့ကမၻာ

မႈန္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြအတြက္
မ်က္မွန္အေကာင္းစားေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

ပိတ္ေနတဲ့ႏွာေခါင္းေတြအတြက္
ဟင္းခတ္အေမႊးအၾကိဳင္ေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

ေလးေနတဲ့နားေတြအတြက္
ဥၾသဆြဲသံေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

အဆီၿပန္မ်က္ႏွာေတြအတြက္
ေရခဲစိမ္မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

နံေစာ္ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေတြအတြက္
ကမၻာေက်ာ္ေရေမႊးေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

ေညာင္းညာနာက်င္ကိုက္ခဲမႈေတြအတြက္
ၿပည္တြင္းၿဖစ္ဒါဏ္ေၾကလိမ္းေဆးေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

မိႈတက္ေနတဲ့သီခ်င္းေတြအတြက္
ဓါတ္ၿပားအသစ္ေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

လိမ္ညာေနတဲ့ကဗ်ာေတြ၊၀တၳဳေတြအတြက္
မသမာတဲ့စာမ်က္ႏွာေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

ဖံုတက္ေနတဲ့သတင္းစာေတြအတြက္
လွ်ာထြက္ေနတဲ့ခ်ိန္ခြင္ေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

အေညာင္းမိေနတဲ့ဦးေႏွာက္ေတြအတြက္
ဘက္လိုက္တတ္တဲ့ကြန္ပ်ဴတာေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

စိတ္ကူးေတြထင္ရာစိုင္းးဖို႔အတြက္
ေနာက္ခံသမိုင္းအခ်က္အလက္ေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

ပုတ္သိုးတဲ့ခႏၶာကိုယ္ေတြအတြက္
လတ္ဆတ္တဲ့အစားအစာေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

မစင္ၾကယ္တဲ့အာ႐ံုေတြအတြက္
၀ိပႆနာတရားေတြ႐ွိခဲ့ၿပီ

မလြတ္ေၿမာက္ႏုိင္တဲ့ဘ၀ေတြအတြက္
မဂၢင္႐ွစ္ပါး႐ွိခဲ့ၿပီ။ ။
လွသန္း
(အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက ဒီကဗ်ာဟာကိုလွသန္းလက္ရာလို႔ကၽြန္မကမယံုခ်င္တာပါပဲ…)





ကမၻာၾကီးေနာက္ကိုေလွ်ာက္မလိုက္ႏုိင္ဘူးေမေမ

ကမၻာၾကီးေနာက္ကို
ေလွ်ာက္မလိုက္ႏုိင္ဘူးေမေမ
ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကိုသာ
ကမၻာၾကီးေလွ်ာက္လိုက္ေစခ်င္တာ
အဲဒီအတြက္ဒါဏ္႐ိုက္ခံရမယ္ဆိုရင္လည္းခံလိုက္မယ္

အင္တာနက္ေခတ္မွာ
အင္ဗာတာေကာင္းေကာင္းမသံုးႏိုင္လို႔
ဖေယာင္းတိုင္နဲ႔ေနခဲ့ရတဲ့ညေတြလည္းမ်ားလွပါၿပီ

ကမၻာ႐ြာၾကီးထဲမွာ
တစ္ေန႔တစ္ၿခားတံငါေတြမ်ားမ်ားလာ
မုဆိုးေတြမ်ားမ်ားလာ
အဲဒီၾကားထဲမွာ တံငါနားနီးတံငါ
မုဆိုးနားနီးမုဆိုး မၿဖစ္ခဲ့တာကိုပဲဂုဏ္ယူပါရေစ

ဟိုဟာလမ္းညႊန္
ဒီဟာလမ္းညြန္
လမ္းညႊန္စာအုပ္ေတြအလယ္မွာ
ကိုယ္သြားရမယ့္လမ္းကို
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ႐ွာေဖြေ႐ြးခ်ယ္ခဲပါတယ္

အိမ္ခန္းထဲၿပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း
ဇိမ္ခံပစၥည္းဆိုလို႔
နဲ႔ေနတဲ့ပက္လက္ကုလားထိုင္အိုတစ္လံုးရယ္
ဓါတ္ခဲေရဒီယိုေလးတစ္လံုးရယ္
ေဆးေပါ့လိပ္တိုေတြပဲ႐ွိပါတယ္

ေစ်းကြက္စီးပြားေရးေခတ္မွာ
ပဲၿပဳတ္နဲ႔ေ၀းခဲ့ရ
ပဲပင္ေပါက္နဲ႔ေ၀းခဲ့ရ
ေနာက္ဆံုးေစ်းနဲ႔ေတာင္ေ၀းခဲ့ရပါၿပီ

ဂလိုဘယ္လိုင္ေဇး႐ွင္းဆိုတာၾကီးကို
ေမေမ့ကိုကၽြန္ေတာ္ဘယ္လို႐ွင္းၿပရမလဲ

တစ္ခါတစ္ေလေနာက္ဘ၀ကိုေမ့ေနသလို
အနာဂါတ္ကိုေမ့ေနမိတယ္
ဒါေပမယ့္တတိယလိႈင္းဆိုတာၾကီးက
ကၽြန္ေတာ္တို႔ထမင္း၀ိုင္းထဲ၀င္လာခဲ့ၿပီေလ

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ကမၻာၾကီးေနာက္ကို
ေလွ်ာက္မလိုက္ႏိုင္ဘူးေမေမ
ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကိုသာ
ကမၻာၾကီးကိုေလွ်ာက္လိုက္ေစခ်င္တာ
အဲဒီအတြက္ဒါဏ္႐ုိက္ခံရတာေတြလည္းမ်ားလွပါၿပီေမေမ။ ။
လွသန္း



လင္းႏို႔မ်ား
ေဟာဒီကဗ်ာ
လင္းႏို႔တို႔ပ်ံသလိုအေမွာင္မွာ
အတားအဆီးမ်ားေ႐ွာင္ႏိုင္ပါေစ

ကမၻာၾကီးလံုးတယ္ဆိုတာေသခ်ာမွေတာ့
မ်က္လံုးမ်က္လံုးခ်င္း
ဖုန္းဆက္ဖို႔လိုေသးလား
နား႐ြက္နား႐ြက္ခ်င္း
ၾကိဳးညွိဖို႔လိုေသးလား
ပါးစပ္ပါးစပ္ခ်င္း
တံတားထိုးဖို႔လိုေသးလား

ေဆြးေနတဲ့အသားစကို
ဘယ္လိုခ်ဳပ္႐ုိးေတြနဲ႔ဆက္စပ္ဦးမွာလဲ
ဆိုးေဖာ္မိုက္ဖက္သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ
ေသသူကေသ႐ွင္သူက႐ွင္
၀င္သူက၀င္ ထြက္သူကထြက္နဲ႔

ေၿမာက္ဖက္အရပ္ကေလေတြတိုက္ရင္
တစ္ခုခုကိုနင္ေနတဲ့လည္ေခ်ာင္းနဲ႔
သီခ်င္းေဟာင္းေတြကို
တစ္ပုဒ္ၿပီးတစ္ပုဒ္ေခၽြခ်ေနမိတယ္

တကယ္ေတာ့ဂ်င္းေဘာင္းဘီဆိုတာ
ေ႐ႊတူးသမားေတြကစ၀တ္တာပါ
ပုရစ္ေတြအသက္စြန္႔သြားတဲ့ႏို၀င္ဘာမွာ
ေအာင္ပြဲခံကဗ်ာ ၂ပုဒ္ ၃ပုဒ္နဲ႔
ဒုကၡစရိယာက်င့္ေနမိတယ္

ခုေတာ့ငါ့ကဗ်ာ
လင္းႏို႔မ်ားလိုညရဲ႕ေက်ာၿပင္မွာ
ဘာမွန္းမသိတဲ့တစ္စံုတစ္ရာကိုလိုက္လံ႐ွာေဖြဆဲ။ ။
လွသန္း



မတည္ေဆာက္ရေသးတဲ့ကဗ်ာ
အာပူးရဲ႕ကဗ်ာကိုၾကည့္ခဲ့ၿပီးၿပီ
ခရစၥတီနာရဲ႕ကမၻာကိုၾကားခဲ့ၿပီ
ဆူဇီေ၀ါင္းရဲ႕ကမၻာကိုၿမင္ခဲ့ၿပီ
ဆိုဖီရဲ႕ကမၻာကိုဖတ္ခဲ့ၿပီ

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ကမၻာကို
ဘယ္လိုအာကာသမွာတည္ေဆာက္ရမွာလဲ

ႏူဘီယန္ကၽြန္တစ္ေယာက္လိုေနခဲ့တယ္
ဘိုဟီးမီးယန္းတစ္ေယာက္လိုေနခဲ့တယ္
စတာလင္ေခတ္ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္လိုေနခဲ့တယ္

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ကမၻာကို
ဘယ္လိုအာကာသမွာတည္ေဆာက္ရမွာလဲ

ဂ်င္းနစၥဂ်ိဳပလင္ကိုသေဘာေပါက္ခဲ့တယ္
ဖရက္ဒီမာက်ဴရီကိုသေဘာေပါက္ခဲ့တယ္
တတိယလိင္ကိုသေဘာေပါက္ခဲ့တယ္

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ကမၻာကို
ဘယ္လိုအာကာသမွာတည္ေဆာက္ရမွာလဲ

သူေတာ္စင္တစ္ေယာက္လိုအေတာင္မေပါက္ခဲ့ဘူး
တစ္ခါမွလူ႔ေလာကၾကီးကိုသစၥာမေဖာက္ခဲ့ဘူး
လူပ်ိဳေပါက္ကတည္းက အႏုပညာနဲ႔ေမွာက္မွားမိခဲ့တယ္

အို..အယ္လ္ဗင္ေတာ္ဖလာ
ခင္ဗ်ား..သိပ္ေနာက္က်သြားပါၿပီ။ ။
လွသန္း


ကိုလွသန္းရဲ႕ကဗ်ာေတြကဒီမွာၿပီးပါၿပီ။ေနာက္မွာ “ဂုဏ္ၿပဳကဗ်ာ”ဆိုတာ ၂ပုဒ္ပါပါေသးတယ္။

လွသန္းအတြက္သာမန္ကဗ်ာ႐ိုး႐ိုးတစ္ပုဒ္

သူလာတယ္
မိုက္ေၾကြးတင္အထပ္ထပ္တင္ဖို႔
မွန္ဘီလူးလိုေလာကကိုေဇာက္ထုိးၾကည့္ၿပီး
ပံုရိပ္အတည့္ၿပန္ေဖာ္ဖို႔
ေန႔ကိုညလုပ္ၿပီး ညကိုေန႔လုပ္ဖို႔
ပင္လယ္ေလာက္ဒုကၡၾကီးေတြကိုထမ္းပိုးဖို႔

သူလာတယ္
ခါခ်ဥ္ေကာင္လိုမသန္တဲ့ခါးနဲ႔
ပီဆာေမွ်ာ္စင္ၾကီးေစာင္းေနတာၿပန္တည့္ဖို႔
တံေထြးတပ်စ္ပ်စ္ေထြးလိုက္
နတ္စကားေၿပာလိုက္လုပ္ဖို႔
ကိုယ့္႐ုပ္မွကိုယ္အားမနာ
ေရသူမေတြနဲ႔ရည္းစားထားဖို႔

သူလာတယ္
စုန္းလိုေတာက္တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔
အခ်ိဳးမတည့္တာေတြစုပ္ယူၿပီး
သူ႔ကိုယ္ပိုင္မာေက်ာစတိုင္လ္နဲ႔ေရာေမႊကာ
လူတာရဲ႕မ်က္မုန္းက်ိဳးမႈကိုခံယူဖို႔

သူလာတယ္
ၿမစ္ရဲ႕ေအာက္ေၿခမွာ
တီေကာင္မပါတဲ့ငါးမွ်ားခ်ိတ္နဲ႔
ေ႐ႊဒဂၤ ါးၿပားေတြကိုမွ်ားဖို႔
အသက္မပါေၿခာက္ကပ္ကပ္ရယ္သံနဲ႔
ကလင္တန္ကိုဟားဖို႔

သူလာတယ္
“ကဗ်ာေတြ႐ွင္ခ်င္ရင္
ကဗ်ာဆရာေတြေသဖို႔သာၿပင္ေပေတာ့…” လို႔
ကဗ်ာဆရာဆိုတဲ့လူေတြကိုတပ္လွန္႔ဖို႔
ႏုိဘယ္ဆုရတယ္လို႔
အိပ္မက္လုိလို တကယ္လိုလို
ပါးစပ္အရသာခံဖို႔

မေအေပး
ကဗ်ာေတာ့ ေတာ္ေတာ္အေရးေကာင္းတဲ့ေကာင္။ ။
ခင္ေအာင္ေအး
၂၆-၁၁-၉၉


လက္မ႐ြံ႕ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္အေၾကာင္း

အၿပင္မွာေမွာင္မည္းေနတဲ့ည
အားနည္းတဲ့မီးေရာင္ေအာက္က
အၿဖဴေရာင္စာ႐ြက္ေတြေပၚမွာ
သံမဏိေရာင္ေဘာလ္ပင္တစ္ေခ်ာင္း
သင္ဘာေတြေရးသားေနပါလိမ့္

ေဟာဒီမိုးအုပ္ေနတဲ့ေကာင္းကင္
မီးခိုးေရာင္အခန္းက်ဥ္းထဲက
ခုတင္တစ္လံုးေပၚမွာ
ေရဒီယိုကိုင္ရင္းအလုပ္႐ႈပ္ေနသူ
သင္ဘာေတြမ်ားနားေထာင္ေနပါလိမ့္

ကိုယ့္နာမည္ကိုယ္ခ်ေရးဖို႔
အေၾကြးက်န္ေနေသာစာမ်က္ႏွာမ်ား
လက္ေမာင္းေသြးကိုေဖာက္ခဲ့ေပမယ့္
ေလ်ာ္ေၾကးမရလိုက္တဲ့နစ္နာမႈ
အစြနး္အထင္းမ်ားတဲ့ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္နဲ႕
သြားေခါေခါဆံပင္႐ွည္႐ွည္တစ္ေယာက္ဟာ
၀င္သြားတဲ့ေနကိုဆယ္ယူဖို႔
ပင္လယ္ကိုထြက္သြားပါၿပီ။ ။
မင္းႏုိင္သား