ေသတမ္းစာ

Sunday, August 30, 2009

ဓါးတစ္လက္ၿဖင့္ ရင္ဝတည့္တည့္သို႔ ထိုးစိုက္ခ်လိုက္ေသာအခါ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းတြင္ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မ အဆံုးစီရင္ၿခင္းသည္ ၿပီးဆံုးသြားပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္မသည္လည္း ၿပီးဆံုး သြားပါလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ အဆံုးစီရင္ၿခင္းသည္လည္း ၿပီးဆံုးသြားပါလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္….
ကၽြန္မ၏ ခ်စ္ၿခင္းမ်ားကေတာ့ ၿပီးဆံုးသြားလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။

ထိုအခါ ခ်စ္သူသည္ ဝိညာဥ္ တစ္ခု၏ လြမ္းဆြတ္ၿခင္းကို ခံရလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဝိညာဥ္ တစ္ခုက သူ႔ကို လြမ္းဆြတ္ေနသည္ကိုေတာ့ သိခ်င္မွသိလိမ့္မည္။ ၿဖဴဆြတ္ေအးစိမ့္ေသာ ခံစားမႈကို ခ်စ္သူက သူ႔ထံုးစံအတိုင္း အေကာက္အယူလြဲခ်င္လြဲေနလိမ့္ဦးမည္။ ဖ်န္းကနဲ ထလာေတသာ ၾကက္သီးဖုမ်ားကိုၾကည့္ရင္း ခပ္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးလည္း ရယ္ေမာခ်င္ရယ္ေမာ ေနလိမ့္မည္။
ကံတရားအတိုင္းသာရွိပါေစေတာ့။

(လြမ္းတတ္ေသာ ဝိညာဥ္တစ္ခုသည္ ခ်စ္သူ႔အနားမွာရွိသည္။ ခ်စ္သူ႔အနားမွာ လြမ္းတတ္ေသာ ဝိညာဥ္တစ္ခုုရွိသည္။ ဝိညာဥ္တစ္ခုသည္ လြမ္းတတ္ေသာ ခ်စ္သူ႔အနားမွာ ရွိသည္။ ခ်စ္သူ႔အနားမွာ လြမ္းတတ္ေသာ ဝိညာဥ္တစ္ခုသည္… ….. ….. … စကားလံုးမ်ား ရႈပ္ေထြးသြားၾကသည္။)



ခ်စ္သူ၏ ေဆာင္းရာသီ ႏွင္းမ်ားသည္ ခါးသက္မူးေဝလွသည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ ခ်စ္သူ၏ ေဆာင္းရာသီအလြန္ ေႏြဦးပြဲေတာ္ တခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္မ ဆင္ႏႊဲခြင့္ မရလိုက္ေသာ္လည္း မည္သို႔မွ မခံစားရပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မ၏ မ်က္ရည္မိုးစက္မ်ားၾကားတြင္ေတာ့ ခ်စ္သူကို ရွိေနေစခ်င္သည္။ သို႔မဟုတ္ ခ်စ္သူရွိေနပါလိမ့္မည္။ ႏွစ္သက္စြာ သို႔မဟုတ္ မႏွစ္သက္စြာ သို႔မဟုတ္ သိမွတ္မဲ့စြာ..။

ဒိုင္ယာရီတစ္ခု၏ စာမ်က္ႏွာမ်ားသည္ သန္႔စင္ေလးနက္ေသာ ၿဖဴစင္မြန္ၿမတ္ေသာ ခ်စ္ၿခင္းမ်ားႏွင့္ ေမႊးသန္႔ေနခဲ့ဖူးသည္။ ပထမဆံုးပြင့္ေသာ အၿဖဴေရာင္ ကမၻာဦး ပန္းကေလး တစ္ပြင့္၏ရနံ႔ကို သင္တုိ႔ ရရွိခဲ့ဖူးပါသလား။ ခ်စ္သူကေတာ့ ကံေကာင္းပါသည္။ တန္ဖိုးမထားတတ္သည္ကေတာ့ သူ၏ ခံယူမႈသာၿဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္မကေတာ့ကံေကာင္းသည္လား။ ဆိုးသည္လား ။ ရာသီစက္ဝန္းတစ္ခု၏ အစသည္ ေဆာင္းရာသီ ၿဖစ္ေနခဲ့ၿပီး ကၽြန္မက မိုးေရစက္မ်ားၾကားတြင္ ေနထိုင္ရေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။

(ကၽြန္မသည္ ခ်စ္သူကို အရမ္းခ်စ္သည္။ ခ်စ္သူကို ကၽြန္မသည္ အရမ္းခ်စ္သည္။ ခ်စ္သူကို အရမ္းခ်စ္သည္။ ခ်စ္သူကို ကၽြန္မသည္……….. ….. …… …. စကားလံုးမ်ား ရႈပ္ေထြးသြားၿပန္သည္။)


ဇီဇဝါ ရနံ႔မ်ား သင္းပ်ံ႕ေနတတ္ၿပီး အဝါေရာင္ ႏွင္းဆီအိုးတစ္အိုး ထိုးစိုက္ထားေသာ စုန္းၿပဳခံ ညမ်ားသည္ ကၽြန္မ၏ ဒိုင္ယာရီ စာရြက္ၿဖဴၿဖဴမ်ားထဲသို႔ ခုန္ေပါက္ ဝင္လာခဲ့ၾကသည္။ အေရာင္ကြဲဆို၍ အဝါေရာင္ ႏွင္းဆီမ်ားသာရွိေသာ ကၽြန္မ၏ အၿဖဴေရာင္ အခန္းေလးသည္ ဝါလြင္လြင္ ရနံ႔မ်ားႏွင့္ ၿပည့္ေနေတာ့၏။ အိပ္ရာခင္းထက္မွာ ခန္းဆီးစ ၿဖဴၿဖဴထက္မွာ နံရံၿဖဴၿဖဴေပၚမွာ အက်ီ ၤၿဖဴၿဖဴေပၚမွာ ဘယ္ေနရာ ၾကည့္ၾကည့္ ေနရာအႏွံ႕ … အဝါေရာင္ ရနံ႕မ်ားစြန္းေပလ်က္…။

ေမွာ္ပူးေနသည္ဟု ထင္ရေသာ စကားလံုးလွလွမ်ားက ကၽြန္မကို ဆြဲကိုင္ ေၿခာက္လွန္႔ ေနတတ္သည္။ ေက်းဇူးၿပဳၿပီး ကၽြန္မကို ပဥၥလက္ေတြနဲ႔ မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔လားခ်စ္သူ။ ဝဋ္ေၾကြး တစ္ခု မကုန္ခမ္းသေရြ႕ ပင္ပန္းၿခင္းၾကီးစြာ လြင့္ေမ်ာေနရဥိးမည့္ တိမ္တိုက္တစ္စ ပမာ ကၽြန္မ အခ်ိန္တန္လ်င္ ငိုေၾကြးမိပါလိမ့္မည္။ ကၽြန္မသည္ အဝါေရာင္မ်ားကို မုန္းေသာ အၿဖဴေရာင္ တိမ္တစ္စသာ ၿဖစ္သည္။

(ကၽြန္မသည္ အဝါေရာင္ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကို မုန္းသည္။ အဝါေရာင္ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကို ကၽြန္မသည္ မုန္းသည္။ မုန္းသည္ အဝါေရာင္ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကို ကၽြန္မ…. ….. ….. စကားလံုးမ်ား ရႈပ္ေထြးသြားၿပန္သည္။)


ဇိယုနတ္မင္းၾကီးထံမွ ၿပကၡဒိန္ လုပ္ေသာလက္ကို ကၽြန္မ ခိုးယူခ်င္သည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ အလဲအလွယ္ ၿပဳလိုသည္။ သို႔မဟုတ္ ဝယ္ယူလုိသည္။ သကၠရာဇ္ အခ်ိဳ႕ကိုဖယ္ထုတ္ ပစ္ခဲ့ခ်င္၍ ၿဖစ္သည္။ အထူးသၿဖင့္ ေသာၾကာရထားစီးလာေသာ ထိုင္ခံုနံပါတ္ (၁၃) ႏွင့္ (၁၄) ကိုတင္ေဆာင္လာသည့္ ၁၉၉၆ ကိုဖဲ့ထုတ္ခဲ့ခ်င္သည္။ ထိုသို႔ဆိုလ်င္ အတိတ္ေတြ ၿပင္ဆင္ခြင့္ ရသြားေလမည္လား။

ထင္ရေသာ အႏိုင္၊ ေအာင္ၿမင္မႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ မၿမင္ရေသာအရႉံး ၊ က်ဆံုးမႈ၊ မ်က္ရည္စမ်ား .. တို႔ႏွင့္ ကၽြန္မ၏ ေန႔ရက္မ်ားသည္ စြတ္စို တိတ္ဆိတ္လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ မ်က္ရည္ကို မႏွစ္သက္ေသာ မယံုၾကည္ေသာ ဥေပကၡာၿပဳတတ္ေသာ ခ်စ္သူအတြက္ ကၽြန္မ၏ အၿဖဴေရာင္ ေခါင္းအံုးကေလးသည္ ဓားစာခံ ဝါေရာ္ စြန္းကြက္ သြားရေတာ့၏။

(ကၽြန္မသည္ မ်က္ရည္စက္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈ မရွိခဲ့ပါ။ မ်က္ရည္စက္မ်ားႏွင့္ ကၽြန္မသည္ ရင္းႏွီးမႈ မရွိခဲ့ပါ။ ရင္းႏွီးမႈမရွိခဲ့ပါ….ကၽြန္မသည္ မ်က္ရည္စက္မ်ားႏွင့္…. ….. ….. စကားလံုးမ်ား ရႈပ္ေထြးသြားၾကၿပန္သည္။)


တစ္ေလာကလံုးကို ၾကယ္ကေလးတစ္လံုးတည္းႏွင့္ ကၽြန္မကလင္းခ်င္းေစခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုၾကယ္ကေလး၏ ရာသီဥတုကေတာ့ မိႈင္းညိဳ႕ အံု႔ေဝေနခဲ့ဆဲ။ ႏွင္းရိပ္ႏွင္းေငြ႕တို႔ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ပါးပါး က်ဆင္းရြာသြန္းေနခဲ့ဆဲ။ ႏွင္းစားသၿဖင့္ တၿဖဳတ္ၿဖဳတ္ လြင့္ေၾကြသြားေသာ ခ်စ္သူ၏ အနာဂတ္မ်ားအတြက္ ကၽြန္မသည္ စိုးရိမ္မႈလြန္ကဲစြာ.. … သို႔ေသာ္.. .. ကၽြန္မ၏ စိုးရိမ္မႈမ်ားသည္ ဂ်ပန္ဓါးတစ္လက္ေပၚသုိ႔ သက္ေရာက္သြားခဲ့ေသာအခါ…….

အရာအားလံုး ၿပီးဆံုးလြင့္ေမ်ာသြားသည့္အခါ ကၽြန္မ၏ အၿဖဴေရာင္ အခန္းကေလးသည္ အဝါေရာင္၊ အနီေရာင္၊ မ်ား စြန္းထင္းက်န္ေနရစ္လိမ့္မည္။ ခရမ္းေရာင္ႏုႏု လႊမ္းၿခံဳထားေသာ ကၽြန္မ၏ ဝိညာဥ္ကေတာ့ ခ်စ္သူကို ေကာင္းကင္ယံကေန ငံု႔ၾကည့္ လြမ္းဆြတ္ေနပါလိမ့္မည္ ။ ခ်စ္သူကေရာ……….။

(ခရမ္းနုေရာင္ အလြမ္းမ်ား တဖြဲဖြဲ သြန္းဖြဲ႕က်လာေသာ ေကာင္းကင္ၿပင္သည္ ကၽြန္မ ၿဖစ္သည္။ ခရမ္းႏုေရာင္ အလြမ္းမ်ား တဖြဲဖြဲ သြန္းဖြဲ႕က်လာေသာ ေကာင္းကင္ၿပင္သည္ ကၽြန္မ ၿဖစ္သည္။ ခရမ္းႏုေရာင္ အလြမ္းမ်ားတဖြဲဖြဲ သြန္းဖြဲ႕က်လာေသာ ေကာင္းကင္ၿပင္ သည္ ကၽြန္မၿဖစ္သည္။…..ထိုစကားလံုးမ်ားကေတာ့ စနစ္တက် ခိုင္မာေနခဲ့ေလသည္။)

မေနာ္ဟရီ
ေရႊဖူးစာ မဂၢဇင္း ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၂