လယ္ေတာေလးႏွင့္ခ်စ္ေသာအိမ္

Sunday, August 9, 2009

လယ္ေတာေလးႏွင့္ခ်စ္ေသာအိမ္

တစ္ခ်ိန္က (ကို) ခင္ေမာင္တိုးသီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကေတာ့ ၿမက္ခင္းစိမ္းနဲ႔ တဲငယ္ေလးတဲ့။ အဲဒီသီခ်င္းေလးကို နားေထာင္ၿပီး ဟိုးပုသိမ္ေကာလိပ္ဝန္းထဲက ၿမက္ခင္းစိမ္းေတြ၊လယ္ ေတာေတြကိုၿဖတ္သြားရင္ေရာက္တဲ့ လယ္တဲေလးေတြကိုသြားသတိရတယ္။ သိပ္သတိရ တဲ့အခါက်ထိုင္ဖို႔ အိမ္ေရွ႕မွာ ၿမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေလး စိုက္ခဲ့ဖူးတယ္။ခုေတာ့လည္း မရွိေတာ့ ပါဘူး။ အရာအားလံုးဟာ ေန႔ရက္ေတြနဲ႔အတူေဟာင္းအုိက်န္ေနခဲ့ေပါ့။
ခုေတာ့လည္း လူေတြမွာၿဖစ္ေနက်အတိုင္း ပံုရိပ္ေယာင္ေတြနဲ႔ေပ်ာ္ေနတတ္ခဲ့ၿပီ။ facebook ဆိုတဲ့ တကယ္မၿမင္ရတဲ့ မ်က္ႏွာစာအုပ္ေလးထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္စိုက္ခင္းကိုယ္စီနဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ စိမ္းလန္းမႈေတြကို စိတ္ကူးနဲ႔ဖန္တီးေနတတ္ခဲ့ၾကၿပီ။ ပထမဆံုးကၽြန္မကုိ လယ္ေတာဆီ ေရာက္ေအာင္ေခၚတဲ့ julydream ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။(သူကေတာ့ ခု မေကာင္းမႈကိုပဲ စိုက္လုိက္မတ္တတ္လုပ္ပါေတာ့တယ္..မာဖီးယားၾကိးလုပ္ေနတာကိုေၿပာတာပါ..သူ႔ဟာသူ ကၽြန္မကို လယ္ေတာကိုေခၚခဲ့တဲ့သူဆိုတာေတာင္ေမ့ေနပါၿပီ..)
ပထမေတာ့ သူပို႔လုိက္တဲ့ ဝက္တစ္ေကာင္နဲ႔ စိုက္ခင္းထဲပါလာတဲ့အခင္းသံုးေလးခုနဲ႔ ဘာလုပ္လုိ႔ ဘာကိုင္ရမွန္းလည္းမသိပါဘူး။ ဘဝမွာလည္း ဂိမ္းေတြကိုေဆာ့ေလ့မွမရွိတာ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာပစ္ထားလုိက္ေသးတယ္။ႏွလံုးသားရပ္ဝန္းကပါဆိုတဲ့ Boyz ဆီကလည္း အပင္ေတြဘာေတြရေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့သူလည္း တိုက္ရခိုက္ရတာပဲဝါသနာပါသြား ပံုရတယ္။မေတြ႕ေတာ့ဘူး။

စိုက္ခင္းမ်ားနဲ႔အိမ္ကေလး

လယ္္ေတာထဲက ကၽြန္မအိမ္ကေလးနဲ႔ပန္းခင္းေလးေတြ

ဘာလုပ္ရမွန္းမသိလို႔ ရသမွ်ပစၥည္းေတြစုသိမ္းၿပိးဒီတိုင္းပစ္ထားလုိက္တာေတာ္ေတာ္ၾကာ ပါတယ္။ ေနာက္မွ ဟိုကလစ္ ဒိကလစ္နဲ႔ လယ္ထြန္တတ္၊အပင္စိုက္တတ္သြားတယ္။ စိုက္ၿပီးရင္သြားေရာင္းလုိ႔ရတယ္ ။ရတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔ ၿပန္စိုက္လုိ႔ရတယ္ဆိုတာသိလာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ အားေတြတက္ၿပီးစိုက္လုိက္ပ်ိဳးလုိက္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းဆို တာေတြလည္း လာ addရင္ လက္ခံလိုက္တယ္။ ကိုယ္က ၿပန္မaddၿဖစ္ဘူး။အရင္က ေတာ့ သူတို႔က လာ addလုိ႔ လက္ခံလုိက္ရင္ သူတို႔လည္း ကိုယ့္ အိမ္နီးခ်င္းစာရင္းထဲ ဝင္လာသလို ကိုယ္လည္းသူတို႔အိမ္နီးခ်င္းစာရင္းထဲဝင္သြားတယ္။ခုက်ေတာ့ အဲလုိမဟုတ္ ၿပန္ဘူး ။ ကိုယ္ကလိုခ်င္ရင္ ကိုယ္က add ရတယ္။ သူတို႔ကလိုခ်င္ရင္သူတို႔ကadd ရ တယ္ ။အဲဒါ မွားခ်င္လည္းမွားပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မဆီမွာေတာ့ဒီတိုင္းပါပဲ။
ေနာက္ ကစားတာလယ္ဗယ္တစ္ဆယ္ေက်ာ္သာေရာက္ေရာ စိုက္ထားသမွ်ေတြကို သူမ်ားကို ရိတ္သိမ္းခိုင္းလို႔ရတယ္ဆုိတာ မသိပါဘူး။ တစ္ရက္က်ေတာ့ ေဆာင္းၾကယ္ၿဖဴ ဆိုတဲ့ညီမေလးက ကၽြန္မကို လယ္ရိတ္တာလာကူပါ ဆိုတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ေလးနဲ႔ေခၚပါတယ္။ သူတို႔က အဲဒီတုန္းက လယ္ဗယ္အၿမင့္သမားေတြေပါ့။ကိုယ္က သူတို႔ကိုအားက်ရသူ။သူ႔ ဆီလိုက္သြားေတာ့ အားပါး..သူ႔လယ္မွာ ေရႊဖရံုသီးေတြဝင္းလို႔။တစ္ခင္းရိတ္ရင္ ၉၉က်ပ္ ရတယ္။ အဲဒီေန႔ ဝင္ေငြေတာ္ေတာ္ေကာင္းသြားလုိက္တာ ကိုယ္လည္း မ်ိဳးေစ့ေကာင္းေကာင္း ဝယ္စိုက္ႏိုင္သြားတယ္။ ဒါေတာင္ ကိုယ့္အလွည့္က်ရင္ သူမ်ားကို ေခၚရိတ္ခိုင္းဖို႔မေတြးမိဘူး။ ေနာက္မွသိရတာက သူမ်ားကိုေခၚရိတ္ခိုင္းလို႔ရတဲ့အသီး ေတြက ပိုၿပီးေစ်းရတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကၽြန္မကို မိတ္ေဆြေတြက သင္ၾကပါတယ္။ စိုက္ခင္းေတြကို တစ္ကြက္နဲ႔တစ္ကြက္ ၾကားခ်ဲမရွိေအာင္ဘယ္လုိလုပ္ ရတယ္။ ေနာက္..သစ္ပင္ေတြ၊ပန္းပင္ေတြ၊အေဆာက္အဥိေတြကို လိုသလို ခဏေဖ်ာက္ ထားလို႔ရတယ္ဆိုတာေတြသင္ေပးတယ္။
တကယ္ေတာ့ လယ္ေတာထဲက မိတ္ေဆြဆိုတာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဘယ္သူမွန္း ေတာင္မသိၾကပါဘူး။ facebook id ကတစ္မ်ိဳး၊ farm town id ကတစ္မ်ိဳးနဲ႔လူေတြ အမ်ား ၾကီးပါ။ ကိုယ့္လို id တစ္မ်ိဳးတည္းနဲ႔လုပ္ေနတဲ့သူက နည္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိကက အိုင္ဒီေတြ အမည္နာမေတြမဟုတ္ပါဘူး။ လယ္ေတာမိတ္ေဆြခ်င္းကေတာ့ အလုိလုိကို ရင္းႏွီးၾကပါတယ္။ ဒီထဲမွာ ေရွ႕ကေနေၿပးၿပီးအၿပိဳင္အဆိုင္ ပန္းဝင္သြားၾကတဲ့ လယ္ဗယ္ ၃၄ ေရာက္ ကၽြန္မမိတ္ေဆြလယ္သမားၾကီးႏွစ္ေယာက္လည္းရွိပါတယ္။ သူတို႔က ကၽြန္မ ကို အမ်ားၾကီးအကူအညီေပးခဲ့ၾကတယ္။ခုလည္း သူတို႔ပန္းဝင္သလိုၿဖစ္ေနၿပီမို႔ မကစားခ်င္ ေတာ့တဲ့တိုင္ ေစ်းထဲသြားအလုပ္မရွာတတ္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ အပင္ေတြစိုက္ေပးေနတုန္း ပါပဲ။ (ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ KTM နဲ႔ Danny Arkar)

KTM ရဲ႕အိမ္(ခိုးရိုက္ထားတာပါ :P)


Danny's Mansion :)

ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအမ်ားၾကီးလယ္ထဲေရာက္လာခဲ့တယ္။ ဘေလာ္ကာ ေတြခ်ည္းမ်ားပါတယ္။ ကိုၿဖိဳးနဲ႔ အိအိ တို႔စံုတြဲ၊ သူငယ္ခ်င္းမဂ်ဴ၊ ဖုိးစိန္၊မိုးကုတ္သား၊ Sweetpeony.. မခင္မင္းေဇာ္၊ မသိဂီ ၤႏြယ္၊စသၿဖင့္…တေပ်ာ္ၾကီး ေရာက္လာၾကတယ္။ အရင္က KTM ရယ္ Danny Arkarရယ္ ကၽြန္မရယ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာလယ္စိုက္ၾကရိတ္ၾကဖူး တယ္။ေနာက္ေတာ့ သူတုိ႔အလာက်ဲသြားေတာ့ ကၽြန္မ ရယ္ မဂ်ဴရယ္၊ဖိုးစိန္၊မိုးကုတ္သားနဲ႔ ဆိြရယ္၊ေနာက္ ပါေမာကၡညိဳ ရယ္ လယ္ထဲမွာေပ်ာ္ရႊင္စြာစိုက္ၿဖစ္ပ်ိဳးၿဖစ္ၾကတယ္။
လယ္ထဲမွာက အိမ္ကေလးေတြကိုယ္စီ၊ပန္းခင္းေတြကိုယ္စီ၊စမ္းေခ်ာင္းေတြကိုယ္စီနဲ႔ သီးပင္စားပင္ေတြကလည္းစံုလို႔…။ စမ္းေခ်ာင္းကေလးေဘးနားသြားထုိင္မလား၊ ပန္းခင္းေတြၾကားပဲ ေနမလား စိတ္ခ်မ္းေၿမ႕စရာပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါမ်ားဆို စကားေၿပာစရာ ေနရာေတြအမ်ားၾကီးရွိပါလ်က္ လယ္ထဲမွာရပ္ၿပီးစကားေတြေၿပာေနၿဖစ္ၾကတယ္။ ကဗ်ာေတြအေၾကာင္း၊စာေတြအေၾကာင္း၊ ကိုယ္ေရးေနတဲ့ဘေလာ့ခ္ေတြအေၾကာင္း၊ ခဲၿခစ္ပန္းခ်ီအေၾကာင္း(KTMနဲ႔)၊ သီခ်င္းေတြအေၾကာင္း စသၿဖင့္အစံုအစံုေပါ့။ ဂ်ီေတာ့ခ္ ကိုေၿခမခ်ခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္ ေနရာတစ္ေနရာေပါ့။ ကၽြန္မဆို ဂ်ီေတာ့ခ္ကို ပိတ္ထားတတ္တာၾကာပါၿပီ။ စီေဘာက္စလည္းလူစံုတတ္ပါလ်က္နဲ႔ အမီမလုိက္ႏိုင္လုိ႔ သိပ္မေၿပာၿဖစ္ဘူး၊ လယ္ထဲမွာေတာ့ ေၿပာၿဖစ္ၾကပါတယ္။

မိုးကုတ္သားလယ္ထဲမွာဝိုင္းဝန္းရိတ္သိမ္းထြန္ယက္ေနစဥ္

အားလံုးရဲ႕တညီတညြတ္တည္းအသံကလည္း ဒီလိုမ်ိဳးစိုက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြနဲ႔ သိပ္သာယာ တဲ့အိမ္ကေလး ယာကေလးနဲ႔ ဘဝေလးေတြကိုေတာင့္တမိၾကတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ရုပ္ဝတၳဳ ေတြရွိရာဆီ ဘယ္သူမွေစခိုင္းမႈမပါပဲနဲ႔ ေၿခကုန္သုတ္လုိက္ေနမိၾကတဲ့ ကၽြန္မတို႔ေတြ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း မသိစိတ္က ၿမက္ခင္းစိမ္းနဲ႔တဲငယ္ေလးေတြကိုတမ္းတတတ္ ၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္တကယ္က် ကၽြန္မတို႔ဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အတိတ္ၿမက္ခင္းစိ္မး္ ေတြရွိရာ ေၿခဦးၿပန္မလွည့္ႏိုင္သလိုပဲ စိတ္ကူးအိပ္မက္ထဲက လယ္ေတာအိမ္ေလးရွိရာဆီ လည္းအေရာက္မသြားႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ေဟာဒီပူေလာင္တဲ့ၿမိဳ႕ၿပကႏၱာရၾကီးေတြဆီမွာ မိသား စုေတြ ဒါမွမဟုတ္ ခ်စ္ခင္သူေတြအတြက္ အိုေအစစ္ေတြကိုရွာေဖြရင္း ခ်စ္သူေတြနဲ႔ ေဝးရာမွာ ေဝးကြာမႈကိုစိတ္ကူးနဲ႔ဆြဲဆြဲခ်ဳံ႕လို႔ နာက်င္ေနၾကဆဲပါပဲ။
လယ္ေတာထဲက ခ်စ္စရာအိမ္ကေလးေတြကိုေငးရင္း လက္ေတြ႕ဘဝကို နာက်င္ရင္း မလွမ္းႏိုင္တဲ့ေၿခလွမ္းေတြကို စိတ္ပ်က္ရြံရွာမိရင္း ေႏြးေထြးတဲ့အိမ္ကေလးတစ္လံုးကိုေတာ့ အားလံုးေတာင့္တေနၾကလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။
အိမ္…တဲ့။
ေနထိုင္ခိုနားရာေနရာေလးတစ္ခုလို႔ နားလည္ထားခဲ့တဲ့ေနရာေလးေပါ့။အဲဒီထဲမွာ မိသားစု လို႔ေခၚတြင္တဲ့ ေဝါဟာရတစ္စုရွိမယ္၊ေမတၱာ၊သံေယာဇဥ္၊နားလည္မႈ၊နားမလည္မႈ၊နာက်င္မႈ စတဲ့ခံစားမႈေတြနဲ႔ၿပြန္းေနတဲ့ အရိပ္ေတြအေယာင္ေတြရွိမယ္၊ ေရွ႕ေရးေတြ အနာဂါတ္ေတြ ေက်းဇူးတံု႔ၿပန္မႈေတြနဲ႔ ခုန္ေပါက္ေနတဲ့ အိပ္မက္တခ်ိဳ႕ရွိမယ္။ ဒါတစ္ခ်ိန္ကအေတြးေပါ့။ ခုခ်ိန္က်ေတာ့လည္း ဓီရာမိုရ္သီခ်င္းထဲကလိုပါပဲ။ အိမ္အစစ္ေတြနဲ႔ေဝးေနၾကတဲ့သူေတြ အတြက္ေတာ့ ႏွလံုးသားေတြေႏြးေထြးရင္ ဒါဟာလည္းအိမ္ ဆိုတာလိုပဲ…ကၽြန္မတို႔ႏွလံုး သားေတြေႏြးေထြးေနတဲ့ေနရာေလးတစ္ေနရာကိုေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္။
ကၽြန္မ ဘေလာ့ခ္ေလာကထဲစေရာက္ေတာ့ အိမ္ ဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းကိုနားမယဥ္ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ ကိုယ့္ဘေလာ့သူ႔ဘေလာ့ကို အိမ္ ဆိုတဲ့ေဝါဟာရေလးနဲ႔ ခိုင္းႏိႈင္းၾကတယ္ လို႔နားလည္လာတယ္။လက္ခံႏိုင္လာတယ္။ ခုဆို ကၽြန္မ အိမ္ကေလးဟာလည္း ကၽြန္မ ခ်စ္တဲ့သူေတြ၊ကၽြန္မကို ခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ႔ေဝစည္လို႔။ ညညဆို စီဘံုးေလးမွာပါတီပြဲက်င္းပ သလားလုိ႔ တၿခားသူေတြက ေၿပာစမွတ္ၿပဳရေလာက္ေအာင္ လူစည္ေနတတ္တယ္။
အခ်င္းခ်င္းစကားေၿပာစရာေနရာေတြအမ်ားၾကီးရွိပါလ်က္ ဒီေနရာေလးမွာပဲလာလာစုေဝး ေနတတ္ၾကတာဘာလုိ႔ပါလဲ။ ကၽြန္မ ထင္တာကေတာ့ ေႏြးေထြးတဲ့ေနရာေလးတစ္ခုမို႔ပဲ လို႔ထင္ပါတယ္။ကၽြန္မတို႔တစ္ေနရာစီမွာေနထိုင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ႏွလံုးသား ေတြကေတာ့နီးစပ္ေႏြးေထြးေနၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ရာ ပံုရိပ္ေယာင္အိမ္ကေလးထဲ မွာပဲ ကၽြန္မတို႔ ေၿဖသိမ့္ေႏြးေထြးတတ္လာတယ္။ တစ္ေယာက္ငိုေနရင္ တစ္ေယာက္က ေဖးကူမယ္၊တစ္ေယာက္စိတ္ညစ္ေနရင္ တစ္ေယာက္က ေပ်ာ္ေအာင္လုပ္ေပးတယ္။ တစ္ေယာက္က ေပ်ာ္ရႊင္ေနရင္ အဲဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုေဝမွ်ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ႏွလံုးသားေတြနဲ႔ မီးဖိုထားတဲ့ အိမ္ကေလးေတြလင္းခ်င္းေပ်ာ္ရႊင္လာခဲ့တယ္။
ကၽြန္မ ဆိုရင္ ဘေလာ့ခ္ေလာကထဲေရာက္မွ မိတ္ေဆြေတြအမ်ားၾကီးရလာတယ္။ (ရန္သူ ေတြကေတာ့ သူတုိ႔ဟာသူတုိ႔ ကြယ္ရာကေနေရွ႕ကေနထုိးမစိုက္ရဲတဲ့ ဓားေတြကို ေသြးေနၾကပါလိမ့္မယ္..အခါခပ္သိမ္းေတာ့လည္းကၽြန္မတို႔….သူတို႔ကိုသတိရေနၾကမယ္မထင္ပါဘူး)..။ ခ်စ္စရာခင္စရာေကာင္းတဲ့ ေမာင္ႏွမ ေတြရလာတယ္။ ေပ်ာ္စရာအိမ္ကေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ တစ္အိမ္ဝင္တစ္အိမ္ထြက္ သြားတတ္ လာတယ္။ ခုဆို ကၽြန္မမွာ ခ်စ္ခင္စရာ အစ္ကိုေတြ၊အစ္မေတြ၊ေမာင္ေတြ၊ညီမေတြ၊တူေတြ တူမေတြနဲ႔သားတစ္ေယာက္ေတာင္ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့ပါၿပီ။
ဒီလူေတြရဲ႕ဆံုဆည္းမႈကေရာ …ေလာကရဲ႕ဓမၼတာကို ဘယ္ေလာက္ထိ အံတုေက်ာ္လႊား ႏိုင္ၾကမွာမို႔တဲ့လဲ။ တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာလည္းၿပန္လည္ေဝးကြာသြားႏိုင္ေသးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၿပန္ေတြးလုိက္တဲ့အခါတိုင္းၾကည္ႏူးမႈ ခ်စ္ၿခင္းရနံ႔ေတြနဲ႔သင္းပ်ံ႕က်န္ေနခဲ့မယ့္ မိသားစုဆန္ဆန္ အိမ္ရန႔ံသင္းသင္းနဲ႔ ေႏြးေထြးတဲ့ ရက္စြဲေတြကိုရဖို႔ ခုခ်ိန္မွာတည္းက ကၽြန္မတို႔အခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈေတြနဲ႔လက္တြဲထား ၾကဖို႔လိုလိမ့္မယ္လို႔ထင္ပါတယ္။
တကယ္ပဲ တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္မတို႔ ခ်စ္ေသာ ေၿခတစ္ေခ်ာင္းေထာက္ ေၿမပံုေလးေပၚက ေနရာ စိမ္းစိမ္းလန္းလန္းေတြမွာ ကၽြန္မတို႔လိုခ်င္တဲ့ စိမ္းလန္းအိပ္မက္ေတြနဲ႔ပံုေဖာ္ထားတဲ့ လယ္ေတာနဲ႔အိမ္ကေလးေတြကိုပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခဲ့မယ္ဆုိရင္……………………
…………………………………………….