တူညီစြာတိမ္းႏြဲ႕တတ္ေသာဓားတစ္စင္း.............

Tuesday, June 23, 2009

တူညီစြာတိမ္းႏြဲ႕တတ္ေသာဓားတစ္စင္းအေၾကာင္း

It’s been 8 years !! 2001 to 2009..

When I read again while I was typing that mini-fiction, I found something, that’s my fiction is just a complete half ! Then I wish I could read on the other side of complete half ! Now , I got it , my wish is fulfilled !! You will be noticed there will be no author name at the end of the story !! Guess it !! Who wrote it ?

တူညီစြာတိမ္းႏြဲ႕တတ္ေသာဓားတစ္စင္းအေၾကာင္း

(အခန္း၁)
တုိက္ဆိုင္မႈတစ္ခုတဲ႔လား … …. ……..
တိုးတိုးေလးသက္ျပင္းခ်သံ …
အဲဒီေန႔ …
(အခ်ိန္အခါမဟုတ္) ျမစ္ေရေတြလ်ံခဲ႔တယ္…။ ။

အညိဳေရာင္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ေန႔ရက္ေတြ … လို႕အဲဒီေန႕ေတြကို ညိဳ နာမည္တစ္ခုေပးထားခဲ႔မိတယ္ …။ သူက ညိဳနဲ႔ သံတူေၾကာင္းကြဲ သံစဥ္ေလးတစ္ခုလည္းျဖစ္တယ္ …။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြၾကားမွာ သမားရိုးက် ေၾကြက်သြားတဲ႔ သစ္ရြက္ေလးလို ညိဳ႕ရဲ႕ ေန႕တဓူ၀လမ္းခရီးေတြမွာ သူ မေတာ္တဆပါ၀င္လာခဲ႔တယ္ေလ …။

အညိဳေရာင္ဆံပင္နဲ႔ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ သူ႕ဆံပင္ေတြကို ဘုရားသခင္က ႏွစ္မ်ိဳးဖန္ဆင္းရမွာပ်င္းလို႕လားမသိဘူး .. ညိဳ႕ဆံပင္ေတြနဲ႔အတူတူ ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တယ္ …။ ဒါမွမဟုတ္ ကံတရားေၾကာင္႔ဆိုရင္လည္း ဒီကံတရားကိုက မူရင္းေကာင္း လို႕ မိတၱဴေကာင္း တာလား မသိ …။ ဘယ္သူကမူရင္းမွန္းလည္းမသိဘူးေလ …။ အဲဒီေကာင္ေလးက အညိဳေရာင္သစ္ရြက္ေလးတစ္ရြက္လို မၾကာမၾကာ ညိဳ႕မ်က္ေစ႔ေရွ႔မွာ မေတာ္တဆေၾကြက်ေနတယ္ …။

သူ႕ကိုစေတြ႕ေတာ႔ ပညာေရႊေတာင္စာအုပ္ဆိုင္မွာ …။ က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္းရိွလို႕မၾကာမၾကာေရာက္ျဖစ္တယ္ …။ တခါတေလ ရင္ကိုေအးျမေစသား စာအုပ္ေတြအလကားေပးတတ္တာရယ္ … စာရြက္ေက်ာ္ေနလို႕ျပန္လဲရင္ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔လဲေပးတတ္တဲ႔ ညီမငယ္ေလးေတြနဲ႔ခင္ေနတာနဲ႔ အျမဲလိုလိုေရာက္ျဖစ္တာပါ …။ ကဗ်ာစာအုပ္ေရာင္းတဲ႔ စင္နားမွာ လူတစ္ေယာက္ အလကားျမည္းလို႕ရတဲ႔စာအုပ္ကို မုန္႕ဟင္းခါးဟင္းရည္ အဆစ္ေပးသလိုျမည္းေနေလရဲ႕ …။
ခဏေစာင္႔ၾကည္႔ေနေသးတယ္ …. ဆံပင္အညိဳေတြနဲ႔ … ကိုယ္႔ဆံပင္ေတြကို copy & paste လုပ္ထားသလိုခံစားရတယ္ …။ သူက ကဗ်ာစာအုပ္ထူထူၾကီးကိုျမည္းေနပံုရတယ္ .. ..ကိုယ္၀ယ္ခ်င္တဲ႔ ေဇယ်ာလင္းဘာသာျပန္တဲ႔ ဟိုကၠဴ ကဗ်ာစာအုပ္က အဲဒီနားမွာ … ျမန္မာအခ်င္းခ်င္း excuse me ေျပာရတာလည္း၀ါသနာမပါဘူး … နည္းနည္းေလာက္ ဆိုျပီး တခုခုေတာင္းစားသလိုမ်ိဳးလည္းငယ္ငယ္ကတည္းကမေျပာတတ္ဘူး .. ဒါနဲ႔ပဲ လမ္းပိတ္ထားတဲ႔ ကားကို ေက်ာ္တက္သလို … သူ႕ကိုေက်ာ္တက္လိုက္တယ္ …။ စာအုပ္ပံုေအာက္မွာ ျဖဴျဖဴေလးေခြေနတဲ႔ ေျမြေသးေသးလို ကဗ်ာစာအုပ္ေလးကိုဆြဲထုတ္ျပီး … ငါလာသည္ ၊ ငါေတြ႕သည္ ၊ ငါ ေငြရွင္းမည္ဆိုတဲ႔ ေခတ္သစ္ ၂၁ ရာစု ဂ်ဴးလီယက္ဆီဇာလို ခပ္တည္တည္ပဲထြက္လာလိုက္တယ္ …။
အဲဒီတုန္းကေတာ႔ စာျမည္းတဲ႔ အထဲမွာ အညိဳေရာင္ဆံပင္နဲ႔လူတေယာက္ရိွတယ္ဆိုတာ မွတ္မိေစတဲ႔လုိင္းေလးတစ္ခုေတာင္ဦးေႏွာက္ထဲမွာေရးေရးေလးမျဖစ္ထြန္းခဲ႔တာအေသအခ်ာပဲ ေပါ႔ …။


(အခန္း၂)

မၾကာပါဘူး … သူနဲ႔ထပ္ဆံုတယ္ … မ်ဥ္းၾကားတစ္ခုကိုျဖတ္ရင္းေလ … ျဖစ္ႏိုင္တာက သံသရာဆိုတဲ႔ ရုပ္ရွင္ကားတစ္ကားမွာ ညိဳနဲ႔သူနဲ႔ ျဖတ္ေလ်ာက္လုပ္ခဲ႔ၾကဖူးသူေတြလား … ျဖစ္ႏိုင္တယ္ .. သူကလည္းကိုယ္႔ေရွ႕ကျဖတ္ေလွ်ာက္ … ကိုယ္ကလည္းသူ႕ေရွ႕ကျဖတ္ေလွ်ာက္ … တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မိတၱဴကို မူရင္းက ၾကည္႔သလိုၾကည္႔မိတယ္ …ဒီေလာက္ပါပဲ … တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ျဖတ္ေလွ်ာက္ သရုပ္ေဆာင္ေၾကးေပးဖို႕ သံသရာကလည္း ေ၀းခဲ႔ပါျပီ ... လို႕ေတြးျပီး ျပံဳးခ်င္သြားခဲ႔မိေသးတယ္ေလ။


(အခန္း၃)

ညိဳ႕၀ါသနာက ေရာင္စံုေဘာပင္ေလးေတြနဲ႔ Markerေရာင္စံုေလးေတြကုိစုတတ္တာ …။ pen friends ေတြကို စာေရးတဲ႔အခါအသံုး၀င္လို႕ … ျပီးေတာ႔ စာကို Notes ထုတ္တဲ႔အခါ အေရာင္နဲ႔မွတ္တယ္ ပံုုေတြနဲ႔မွတ္တယ္ … ရယ္စရာေကာင္းတာက စာေမးပြဲမွာ ဒီပံုနဲ႔အေရာင္နဲ႔မွတ္ထားတဲ႔ စာမ်က္ႏွာကိုသတိရျပီး စာကေမ႔ေနတာမ်ိဳးေလ …။ အထူးသျဖင္႔ Uni နဲ႔ Pental အမ်ိဳးအစားေလးေတြသေဘာက်တယ္ …။ မ်ားေသာအားျဖင္႔ Apex မွာ၀ယ္ေလ႔ရိွတယ္ …။ စာအုပ္ေတြ၀ယ္တဲ႔အခါ … Apex ရဲ႔ဟိုဘက္လမ္းက စာအုပ္ေတြကို ပလတ္စတစ္ဖံုးေပးတဲ႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ဆိုင္မွာ စာအုပ္ေလးေတြဖံုးခိုင္းထားျပီး Apex မွာ စာေရးကိရိယာေတြ၀ယ္ေလ႔ရိွတယ္ …။

အေရာင္းစာေရးေတြနဲ႔လည္းခင္တယ္ေလ… သူတို႕ေမြးထားတဲ႔ Arowanaၾကီးက ပ်င္းပ်င္းရိရိေရကူးေနေတာ႔ ေငြေတြက ဘယ္လာမလဲ ပ်င္းပ်င္းရိရိၾကီး လာရင္းေနာက္က်ကုန္မယ္ဆိုလို႕ ဆုိင္ရွင္က ငါးကိုေရျမန္ျမန္ကူးခိုင္းလို႕ရလားတဲ႔ …။ ညိဳက အလွေမြးငါးေတြ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေမြးခဲ႔ဖူးတယ္ဆုိေတာ႔ မွန္ပံုးေသးေနတယ္ … ငါးရဲ႕ ေရသန္႕စက္က အလတ္စားျဖစ္ေနတယ္လို႕ေျပာေပးလိုက္တယ္ …။ ပညာကိုတန္ဖိုးထားတဲ႔ ဆိုင္ရွင္ကအစိမ္းေရာင္ ေဘာပင္တစ္ေခ်ာင္းလက္ေဆာင္ေပးရင္း ၊ အခုနပဲ သမီးအကို လည္းလာ၀ယ္သြားတယ္ … သမီးတို႕က ရုပ္ခ်င္းတကယ္တူတာပဲေနာ္ …။ အင္း ဟိုမိတၱဴၾကီးကေတာ႔ လာသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕ …လို႕ေတြးမိတယ္ ။ အေရးထဲအျပန္လမ္းမွာ ကေလးတေယာက္က သူ႕အေမကို ေမးေနသံၾကားတယ္ … ေမေမ …တရြာ၀င္တက်ီေဆာက္တယ္ဆိုတာဘယ္လုိလဲေမေမတဲ႔ …။ သူ႕အေမကလည္း ရွင္းရွင္းပဲေျဖတယ္ .. သမီးေဖေဖကိုေမးကြဲ႔တဲ႔ …။

အင္း ..
ညိဳလည္း ေဖ႔ေဖ႔ကိုေမးရဦးမယ္ …
ဘယ္ကက်ီလဲလို႕ေလ … ဘယ္႔ႏွယ္႔ အတည္ေပါက္ၾကီးရုပ္လုိက္ဆင္ေနတာ နည္းနည္းေတာ႔ ခံျပင္းဖို႕ေကာင္းသလိုလိုပဲေလ … ကိုယ္႔အေတြးကိုယ္သေဘာက်ျပီးလမ္းမွာရယ္မိေသးတယ္ …။


(အခန္း၄)

တခါလည္း မုန္႕ဟင္းခါးဆိုင္မွာဆံုေသးတယ္ေလ… အဲဒီဆိုင္က ညပိုင္းေလးပဲဖြင္႔တဲ႔ဆိုင္ေလ…။ silver light နားကေစ်းတန္းေလးမွာဖြင္႕တဲ႔ဆိုင္ …။ ညပိုင္း ျမိဳ႕ထဲေရာက္တုိင္းစားျဖစ္တယ္ …။ဆယ္တန္းတုန္းကလည္း က်ဴရွင္ကျပန္တိုင္းစားျဖစ္တယ္ …။ ေရာင္းတဲ႔သူကလည္း၀င္ထုိင္လုိက္တာနဲ႔ ဘဲေသြး၊ ၾကက္သြန္ေၾကာ္နဲ႔ ငါးဖယ္ နဲ႔ တပြဲအျမဲအဆင္သင္႔ …။ မုန္႕ဟင္းခါးစားရင္ ဒီသံုးမ်ိဳးမရတဲ႔ဆုိင္ဆိုရင္ စိတ္နာသလိုကိုျဖစ္တယ္ …။ (အဲဒီမွာစားရင္း မ၀ေသးရင္ ေဘးနားမွာ ဖြင္႔တဲ႔ မုန္႕လိပ္ျပာဆိုင္က မုန္႕လိပ္ျပာေတြ၀ယ္သြားျပီး တလမ္းလံုးစားသြားတယ္ .. ညိဳက ပါစက၀မ္းမီးေလပင္႔ေနတာလို႕ေဖေဖကေျပာရေလာက္ေအာင္ စားႏိုင္တယ္ …။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေတာ႔ ညိဳတို႕က စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္လို႕ စီးပြားေရးကိုေျပာသလိုလုိနဲ႔ ကို္ယ္႔ကိုႏွိပ္ကြပ္ၾကတယ္ …။ )… ဒီတစ္ခါ …ဆိုင္ကိုအ၀င္္မွာ မိတၱဴၾကီးနဲ႔ဆံုတယ္ … အေရးထဲ ကမာၻလူသားသန္းေထာင္နဲ႔ခ်ီထဲမွာ ဒီလူက အေၾကြးရွင္လို ခဏခဏ ဆံုေနတာ ခံစားရခက္တယ္ …။ သူကလည္း သူ႕ကိုယ္သူမူရင္းပါဆိုတဲ႔ပံုနဲ႔ၾကည္႔တယ္ …။ အမယ္ သူခိုးကလူကိုဟစ္တဲ႔အၾကည္႔လို႕ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ နာမည္ေပးပစ္လုိက္တယ္ …။ ရုပ္ကိုက သင္ေကာင္းလွ်င္ကြ်ႏု္ပ္မဆိုးပါဆိုတဲ႔ အထက္စီးရုပ္နဲ႔ …။ထုပ္စည္းတိုးတဲ႔သူေတြနဲ႔ေတြ႕မွ ထမင္းရည္ပူစည္းတားခိုင္းရမယ္႔ရုပ္မ်ိဳးေလ …။ အခုတေလာ ကဗ်ာမွာ အလကၤာေတြကို ျဖဳတ္ျပီး ပကတိသေဘာကိုေလ႔လာေနခ်ိန္ဆိုေတာ႔ အားရပါးရလွမ္းမွာလိုက္ရတယ္ ...။ “မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲ အေၾကာ္မထည့္ဘူး..”။ ... ဒီတစ္ခါေတာ႔ခပ္သြက္သြက္စားျပီးထြက္လာခဲ႔လုိက္တယ္ ..။

ဆိုင္ရွင္က သမီးေပါင္္းရွင္းသြားပါလားအစ္ကို႕အတြက္တဲ႔ …။ ေသလိုက္ပါေတာ႔ …။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႕မရတာနဲ႔ သိခ်င္ေယာင္မေဆာင္ဘဲ ခပ္တည္တည္ဘဲထြက္လာခဲ႔လိုက္တယ္ …။ မိတၱဴၾကီးေရ ေနရစ္ေပေတာ႔ …။

(အခန္း၅)

ဒီလိုတိုက္ဆိုင္မႈေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႕ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ယမင္းကို ေျပာျပမိတယ္ …။ ေအာ္ ဒီလူက နင္႔ရဲ႕ ကံရုပ္ၾကီးလားမွမသိတာတဲ႔ … သူေျပာတဲ႔ဥပမာၾကီးကလည္းစိတ္ေလစရာ … အတိတ္ဘ၀က ကိုယ္ကသူ႕ေပၚမေကာင္းခဲ႔လို႕ တကယ္မရိွဘဲေပၚတဲ႔ ကံရုပ္တဲ႔ေလ …ေနစမ္းပါ .. ကံရုပ္က မုန္႕ဟင္းခါးစားတယ္လို႕ ဘယ္ေဒသနာမွာမွ ငါမၾကားမိပါလားဟယ္ လို႕ေျပာေတာ႔ …
ဒါဆိုရင္ .. ငါထင္တာက …
အမယ္အေရးထဲ ရွားေလာ႔ယမင္းက ေဆးတံမပါဘဲ ေတြ႕ကရာစကားလံုးေတြခဲျပေနေသးတယ္ .. ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ၀ပ္ဆန္လိုလို ..၊ မသိန္းေမာင္လိုလုိျဖစ္ေအာင္လာလုပ္ေနတယ္ …။
…နင္ထင္တာေတာ႔ ဒီလူဟာ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္တစ္ခုနဲ႔ ေျခေထာက္အသံုးျပဳျပီးလမ္းေလွ်ာက္တဲ႔သတၱ၀ါ လားဆိုျပီးေငါ႔လိုက္မွ … နည္းနည္းဟိတ္ဟန္ေလ်ာ႔သြားတယ္ …။
ငါထင္တာေတာ႔ သူက ရိုးရိုးသားသားလမ္းမွားေနတဲ႔ ငွက္တေကာင္ပဲတဲ႔ …။
အင္း သူေျပာမွ .. အိမ္ထဲမွာ ညဘက္၀င္လာျပီးျပန္မထြက္တတ္တဲ႔ စာကေလးေတြကိုသတိရတယ္ … အင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္ … ဒီလူက ပိက်ိပိက်ိ သာမေအာ္တယ္ .. သူ႕ၾကည္႔ရတာ လူးလာေခါက္တံု နိုင္တယ္ …။ အေရးထဲ ငါ႔မ်က္စိအိမ္ထဲမွာမွ လမ္းမွားေေရာက္လာတယ္ … ငါသူ႕ကိုျမင္ရတာကိုက ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ပုရြက္ဆိတ္ျဖစ္သြားသလိုပဲ … တေကာင္နဲ႔တေကာင္မကြဲဘူးဟာ …။ ထားလိုက္ပါဟာ ဒီမိတၱဴၾကီးအေၾကာင္း ။…ငါတို႕ခေရျမိဳင္လမ္းးဘက္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရေအာင္ …။

လမ္းကခရရန႔ံသင္းတျမျမနဲ႔ေမႊးေနတယ္ … ခေရပင္ေလးေတြက ကုပ္ကုပ္ေလးပုန္းေနတဲ႔ကေလးေတြလို စုစုေ၀းေ၀းနဲ႔ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ ..။ ငယ္ကတည္းက ဒီလမ္းေလးမွာေလွ်ာက္ရရင္စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ … star flower ကို ခေရပန္းမွန္းမသိခင္ ေဖေဖက ၾကယ္ၾကြေတြသြားေကာက္ရေအာင္ဆိုျပီးေခၚလာခဲ႔ကတည္းက ဒီလမ္းေလးကို ခ်စ္ခင္ေနမိတယ္ …. ၾကယ္ေၾကြေတြတေဖြးေဖြးေလးနဲ႔ ေဆာင္းညေနေလးဟာ တန္ခိုးရွင္တပါးပါးလြတ္က်သြားတဲ႔ ဥယ်ာဥ္တခုလို ခမ္းနားလွပေနတယ္ …။ ယမင္းနဲ႔အတူတူ ေကာင္းကင္ကၾကယ္ေတြကိုေရတယ္ … ငယ္ကတည္းကိုယ္႔နာမည္ေပးထားတဲ႔ၾကယ္ေလးဟာ တတိယ ေျမာက္ခေရပင္ရဲ႕ေထာင္႔မွာလင္းပေနေလရဲ႕ ..ယမင္းရဲ႕ၾကယ္ေလးက ဒီေန႕နည္းနည္းေဖ်ာ႔ေနတယ္ .. ႏွစ္ေယာက္သား ၾကယ္ၾကည္႔တဲ႔၀ါသနာကို အခုအထိမစြန္႔ႏိုင္ေသးဘူးေလ… ။ ေရွ႕နားမွာ လူႏွစ္ေယာက္လည္းလမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္ …
အလင္းေတြက ညီအစ္ကိုမသိတသိအလင္းေတြ .. ဒါေတာင္မွ ဒီဆံပင္ေတြဟာ မိတၱဴၾကီးေခါင္းက ဆဲလ္အေသေတြမွန္း စိတ္ကဖ်ပ္ခနဲသိလို္က္တယ္ … ေသစမ္းပါ မိတၱဴၾကီးရယ္ … အခုနက ဥယ်ာဥ္ေတာင္ ျဖတ္ေလ်ာက္ခန္းထဲက ဆက္တင္တစ္ခုလို ခ်က္ခ်င္းျပဇာတ္ဆန္သြားတယ္ …။
ယမင္း …ယမင္း ..ေရွ႕ကမိတၱဴၾကီးကိုၾကည္႔ေလာ႔ … အသင္ သေကာင္႔သားသည္ပင္လွ်င္ သင္ေျပာေသာ မုန္႕ဟင္းခါးစားသည္႔ ကံရုပ္ၾကီးျဖစ္ေလကုန္၏ လို႕ေျပာျပီး .. လွည္႕ျပန္လာျဖစ္တယ္ …။
ယမင္းကလည္း ေခါင္းကို အျငိမ္႔သမ ရုပ္ေသးက ကသလို လွည္႔ၾကည္႔လွည္႔ၾကည္႔လုပ္တယ္ … ။
နင္ကလည္း အျမန္လာစမ္းပါ …ေတာ္ၾကာ သူက ငါ႔ကို သူ႕ကံရုပ္ၾကီးထင္ေနပါဦးမယ္ဟဲ႔ ..ဆိုမွ ယမင္းလည္း ရုပ္ေသး က’ ရပ္ေတာ႔တယ္ ..။


(အခန္း၆)

အက်ည္စားသန္ေသာနတ္တို႕သည္ရိွၾကေလကုန္၏ဆိုပါေတာ႔
…တကယ္ဆို အဲဒီနတ္ေတြနဲ႔ရန္ျဖစ္ဖုိ႕မေကာင္းဘူးလား …

အဲဒီလိုအေတြးနဲ႔ပဲ တစ္မနက္ခင္းစတင္ခဲ႔တယ္ ... ေကာ္ဖီေတြတခြက္ျပီးတခြက္ေသာက္လိုက္ရင္းတစ္ေနကုန္အိမ္မွာေနေနလိုက္တယ္ ….။
မေန႕က၀ယ္လာတဲ႔ Yanni ရဲ႕ musicals အေခြေလး ဖြင္႔ျပီးစိတ္ကို relax လုပ္ထားလိုက္တယ္ … မေန႕က အျဖစ္အပ်က္ေတြက စႏၵရားသံနဲ႔အတူ တိုးသက္ညင္သာစြာဆုိက္ေရာက္လာတယ္ ….။ Kitaro စီဒီေတြ ၀ယ္မရခဲ႔တာကိုေတြးမိတယ္ …။ ဆိုင္ရွင္ကေတာ႔ မေရာင္းႏိုင္လို႕ပါတဲ႔ သူ႕ေမာင္ေလး မွာထားလို႕တဲ႔ … အျပန္လမ္းမွာ မိတၱဴၾကီးကိုေတြ႕တယ္ … အလိုလိုခံစားမိတဲ႔စိတ္က Kitaro အေခြေတြကို ဒီလူမွာထားတာမ်ားလို႕ … ေတြးမိလို္က္တယ္ …။ ဒါနဲ႔ပဲ ေလွကားကို ျပန္တက္ျပီး မိတၱဴၾကီး စီဒီဆိုင္ကို၀င္မ၀င္ တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည္႕မိတယ္ …။ ထင္တဲ႔အတိုင္း၀င္သြားတယ္ … ဆုိင္ရွင္က၀မ္းသာအားရႏႈတ္ဆက္ပံုၾကည္႔တာနဲ႔ အေျဖက ေသခ်ာသေလာက္ပဲ … ထားလိုက္ပါေတာ႔ … ဒီအေခြေတြ သူကိုင္ျပီးထြက္လာမွာေသခ်ာတယ္လို႕ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ေလာင္းရင္ ကိုယ္ပဲႏိုင္ဦးမယ္ …။ ဒါနဲ႔ပဲ FMI ကထြက္လာလိုက္တယ္ …။ ေဇာ္ဂ်ီေဟာက္စ္ဆိုတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ကို လွမ္းၾကည္႕ရင္း မိတၱဴၾကီး ဒီဆိုင္မွာ ေကာ္ဖီေသာက္တုန္းဗံုးေပါက္ရမွာလို႕ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ေတြးမိတယ္ …။ သူ႕ကိုမုန္းလို႕မဟုတ္ပါဘူး … ဆံပင္ေရာရုပ္ေရာခပ္ဆင္ဆင္မက လာတူေနတာကို ရင္နာလို႕ပါ …။ အရင္ကဆို ဒီလိုဆံပင္ေလးေတြနဲ႔ဆိုျပီး ကိုယ္႔ကုိယ္ကိုေက်နပ္ေနတာ …အခုေတာ႔ “မင္းတေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး … “ဆိုတဲ႔ ေဇာ္၀င္းထြဋ္သီခ်င္းကေတာင္ ကိုယ္႔ကို ရြဲ ႔ဆိုေနတယ္လို႕ခံစားရတယ္ … … …..။ အာရံုကိုျပန္စိုက္လိုက္ေတာ႔ Yanni ရဲ႕စႏၵရားသံျပန္စီးဆင္းလာတယ္ … သိမ္ေမြ႕တဲ႔သိုးေလးတေကာင္ ျပံဳးတာကိုျမင္လုိက္ရရင္ ခံစားရမယ္႔ခံစားမႈမ်ိဳး ခံစားရတယ္ …။

(အခန္း၇)

... ၾကြက္ကေလးေတြေတာင္ ဗိုက္ဆာလာတဲ႔အခါ ေလွာင္အိမ္ထဲကေမာင္းတံကိုနင္းတတ္လာတယ္ ...
ဒါနဲ႔စကားမစပ္ .. လူသားေတြကေရာ တေန႔တေန႔ ထမင္းစားရဖို႕ ေမာင္းတံတခုခုကုို ဘယ္ႏွၾကိမ္ႏိွပ္ေနရပါလိမ္႔ ...။ ညိဳ႕အေတြးထဲမွာ ၾကြက္ေတြ ေမာင္းတံေတြ လူေတြနဲ႔ေမ်ာေနတယ္ ...။ ေဖေဖ႔လို (thinker type personality သမားလို)ု အတည္အတံ႕မေတြးေပမယ္႔ အျမဲတမ္းဦးေႏွာက္ထဲမွာ စကားလံုးအသစ္ေတြနဲ႔ အေတြးအသစ္ေတြကို ျဖည္႔ထားရတာကို ညိဳသေဘာက်တယ္ ...။ အခုလည္း taxi driver ဦးေလးၾကီးက စကားေျပာလိုက္မွ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို taxi ေပၚမွာမွန္းသတိရတယ္ ...။ အဲဒီဦးေလးၾကီးက အရပ္ပုပုနဲ႔ ရုပ္ေလးက ကာတြန္းထဲက ရိုးသားတဲ႔ လယ္သမားဦးၾကီးရုပ္မ်ိဳးေလ...။ သူက သီခ်င္းေတာ႔ၾကိဳက္ပံုရတယ္ ... Guns N Roses ရဲ႕ Knocking on the heaven's door ကို တိုးတိုးေလးဖြင္႔ျပီးေလခြ်န္ေနတယ္ ...။ ကားငွားျဖစ္တာလည္းရယ္စရာ ... သူ႕ကားက အျပာေရာင္ေလ... အဲဒါေရွ႕ကအေဒၚၾကီးေတြက ကားကိုတားျပီးမွ သူတို႕ထဲက တစ္ေယာက္က အငွားကားကလည္း အျပာၾကီးတဲ႔ ... ။ ကိုယ္ေတာင္ အံ႕အားသင္႔သြားတယ္ ... အငွားကားက အျပာဆိုရင္ဘာမ်ားျဖစ္သလဲေပါ႔ေလ...။ ဦးေလးၾကီးကလည္း ေနာက္တတ္တယ္ထင္တယ္ သူ႕ေနကာမ်က္မွန္ေပးျပီး ဒါေလးတပ္ထားျပီး ငွားပါဗ်ာလို႕ေနာက္တယ္ ...။ ဒါေပမယ္႔မငွားျဖစ္ၾကဘူး ဒါနဲ႔ပဲ ကိုယ္က Main ထဲကိုသြားခ်င္လို႕ပါ ဘယ္ေလာက္လဲဆိုေတာ႔ သူက ပံုမွန္ဘယ္ေလာက္ေပးရလဲ... ေပးေနၾကအတိုင္းပဲေပးပါဗ်ာ..ဆိုတာနဲ႔ ကိုယ္လည္း ေပးေနၾကေစ်းကိုေျပာျပီးတက္လာလိုက္တယ္ ...။...တစ္လမ္းလံုးသူကလည္း သူ႕ဘာသာသူေမာင္းရင္းေလခြ်န္ေနတာပဲ ခပ္တိုးတိုးေလးပဲ ... ။ သူေကာင္းေမာင္းတာ ညင္သာတယ္လို႕ခံစားရတယ္ ...။ တခ်ိဳ႕ကားဆရာေတြက ဘရိတ္အုပ္လိုက္ရင္ လူက ယိမ္းသမလို ယိမ္းယိမ္းသြားတယ္ ... သူကေတာ႔ သာသာယာယာပဲ ... ပံုမွန္ပဲ ကီလို ၅၀ ေလာက္မွာပဲေမာင္းတယ္ ... ေတာ္ေတာ္အခ်ိဳးေျပတဲ႔ ကားဆရာပဲ .....။စိတ္အေႏွာင္႔အယွက္မျဖစ္ရဘူးေလ ... တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔လည္း အင္တာဗ်ဴးလုပ္ေသးတာ ဘယ္သြားမလဲ ထမင္းစားျပီးျပီလား၊ေနပူတယ္ေနာ္၊ ေက်ာင္းဆရာမလား .. စသျဖင္႔ ...။ အခုေတာ႔ ဦးေလးၾကီးက ဘယ္နားရပ္ေပးရမလဲပဲေမးတာ ...။ ကိုယ္လည္း စစ္ကုိင္းေဆာင္နဲ႔ အနီးဆံုးေနရာမွာရပ္ခိုင္းျပီး ဆင္းလိုက္တယ္ ...။ ကိုယ္ေပးတဲ႔ပိုက္ဆံကိုေရလည္းမေရဘဲ အိတ္ထဲေကာက္ထည္႔ျပီး ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာလို႕ေျပာသြားေသးတယ္ ..။ ေအာ္ ဒီေမာင္းတံနင္းေနတဲ႔ ၾကြက္ေတြလိုလုိ လူေတြထဲမွာေတာ႔ ဒီဦးေလးၾကီးက ယဥ္ေက်းတယ္လို႕ အသိအမွတ္ျပဳျပံဳးျပျပီး ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ကံေကာ္နယ္ေျမထဲကို၀င္လာခဲ႔တယ္....။

စာအုပ္ငွားခ်င္လို႕လာခဲ႔ေပမယ္႔ ဒီနယ္ေျမရဲ႕ ေအးဆိတ္ျငိမ္သက္မႈကိုသေဘာက်တယ္ ...။ ကိုယ္ကေတာ႔ဒီမွာမတက္ဖူးလို႕သိပ္မရင္းနီးေပမယ္႔ အသိဆရာတစ္ေယာက္ရိွတာနဲ႔ သံုးေလးငါးေခါက္ေတာ႔ေရာက္ဖူးတယ္ ...။ ေရာက္တဲ႔အခါတိုင္း လမ္းအၾကာၾကီးေလွ်ာက္ၾကည္႔ျဖစ္တယ္ ... အခုလည္း ငွားခ်င္တဲ႔စာအုပ္ရတာနဲ႔ လမ္းမွာ လွန္ေလ်ာဖတ္ရင္း အင္း၀ေဆာင္ဘက္ကေနျပန္မယ္ဆုိျပီး စာအုပ္ကိုသိ္မ္းလိုက္တယ္ ...။ ေရွ႕နားမွာ သိပၸံကင္တင္းေလးက အရိပ္အာ၀ါသေကာင္းေကာင္းနဲ႔အပင္ေတြၾကားထဲမွာ ရုိမန္တစ္ေက်းရြာေလးလိုလွေနတယ္ ....။ ေအာ္ေအာ္ .. ရိုမန္တစ္ေက်းရြာေလးမွာ ဗီလိန္တစ္ေယာက္ ခါးေထာက္ထားတဲ႔မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ကိုယ္႔ကိုၾကည္႔တယ္ .. ငါ႔ႏွယ္ ... ဒီေလာက္ေတာင္ ဆံုဖို႕ အခြင္႔အေရးျဖစ္တန္စြမ္း ၀.၀၀၀၀၀၃၂၃ ေလာက္ရိွတဲ႔ေနရာမွာမွ ဒီလူနဲ႔ဆံုျပန္ျပီ ... သံသရာမွာ အေၾကြးရိွခဲ႔ရင္ ကန္ေတာ႔ပါေသးရဲ႕ လို႕ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္ မိတၱဴၾကီးရယ္ မိတၱဴၾကီးရဲ႕ ... ....။
သူ႕ဘာသာသူလာတာပဲေနမွာေပါ႔ ... ဒါေတာင္ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္လာတဲ႔ ညိဳနဲ႔မွ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္လာဆံုရတယ္လို႕ ....။ အင္းေလ ... ဒုလႅဘထဲမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္တည္႕တည္႕က်ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္က အပ္တစ္စင္းနဲ႔ ေျမျပင္က အပ္တစ္စင္းပဲလား ...။ ... ကံတရားဆိုတဲ႔ ၾကြက္တေကာင္ကလည္း ဒီေမာင္းတံကိုနင္းမိတိုင္း တိုက္ဆိုင္မႈေတြ ျပဳတ္က်လာမယ္လို႕မ်ားသိေနခဲ႔သလား ......
အေရးမပါလုိက္တာကြာ ....လို႕ ဘာကိုစိတ္တိုရမွန္းမသိဘဲတိုသြားမိတယ္ ..။


(အခန္း၈)

ေဖေဖနဲ႔ ညပိုင္းသမီးအဖစကား၀ိုင္းမွာ လူတေယာက္နဲ႔ မီးပိြဳင္႔ခဏခဏမိသလို ဆံုေနတာေျပာျဖစ္ေတာ႔ ေဖေဖက ျပံဳးတယ္ ...။ သမီးရယ္ သံသရာမွာ မေတာ္ဖူးသည္႔ ေဆြမ်ိဳးဟူသည္မရိွမဟုတ္လား ...လို႕ေျပာတယ္ ...။ျပီးေတာ႔ ေဖေဖ ေဟာ္လန္သြားဖို႕ ကိစၥေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္ ...။ ေဖေဖက ေဟာ္လန္မွာ Post Grad diploma ယူခဲ႔တာ ...။ အခုလည္းဟိုကေက်ာင္းက ေက်ာင္းတက္ရင္း အလုပ္လုပ္ဖို႕ကမ္းလွမ္းလာတယ္ ...။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္းရံုးက နားလိုက္ျပီဆိုေတာ႕ အဲဒီကိစၥကိုပိုျပီးဖိဖိစီးစီးလုပ္ႏိုင္သြားတယ္ ...။
အင္း ..
ေဖ႔ေဖ႔ အယူအဆအရေတာ႔ ဒီမိတၱဴၾကီးက.. သံသရာမွာမေတာ္ဘူးသည္မရိွသည္႔ ဖိနပ္ၾကီးေပါ႔ ...။

(အခန္း၉)

ဒီေန႕ ပ်င္းတာနဲ႔ ယမင္းကိုေခၚထုတ္ျပီး ျမိဳ႕ထဲသြားၾကတယ္ ...။ ဒီေန႕ညိဳ႕ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ သရဖူမွာပါလို႕ စာမူခသြားထုတ္ရင္း ေစတီတခုမွာလွဴဖို႕ ဆူးေလကိုသြားတယ္ ...။
ေန႕နံနဲ႔ကိုက္ညီနဲ႔ဆင္းတုေတာ္အသီးသီးေရွ႕မွာ ၀တ္ျပဳဆုေတာင္းရင္း စိတ္ခ်မ္းသာေနမိတယ္ ...။ ေရႊသကၤန္းကပ္ဖို႕ရတဲ႔စာမူခေလးကိုလွဴလိုက္တယ္...။ ယမင္းကေတာ႔ ေရႊသကၤန္းလွဴျပီး ထံုးစံအတိုင္း အဘိဓမၼာ က်မ္းရြတ္ပြဲအတြက္သြားလွဴတယ္ ... ဘုရားမွာစိတ္ခ်မ္းသာလက္ခ်မ္းသာ ရိွခိုးလွဴဒါန္းျပီး ႏွစ္ေယာက္သား ေကာ္ျပန္႕စိမ္းသြားစားၾကတယ္ ..။ လမ္းသံုုးဆယ္နားက ေကာ္ျပန္႔စိမ္းဆိုင္ေလး၊ အဲဒီဆို္င္မွာက ႏြားႏို႕စစ္စစ္လည္းရတယ္ ..ဆိုေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္စလံုးၾကိဳက္ၾကတယ္ ..။ ယမင္းတေယာက္ ေကာ္ျပန္႕စိမ္းစားရင္း အခ်ဥ္ညွစ္လိုက္တာ ငရုတ္ဆီက သူ႕အက်ၤ ီ လက္ေပၚကိုနည္းနည္းက်သြားတယ္ ...။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ သူလက္ရွည္ ပန္းႏုေရာင္ေဖ်ာ႔ေဖ်ာ႔ေလး၀တ္လာတဲ႔ေန႔မွ အခ်ဥ္ကက်ရတယ္ေလ...။ စားျပီးမွ cleaning room ရွာတာေပါ႔ဟာ ဆိုျပီးေတာ႔ ေလာေလာဆယ္တစ္ရွဴးနဲ႔ သုတ္ခိုင္းထား လိုက္တယ္။ ငရုတ္ဆီက လက္ကိုလည္းနည္းနည္းေပသြားေတာ႔ ယမင္းလည္း ကပ္ေစးကပ္ေစးျဖစ္ေနတယ္ ...။ အဲဒါနဲ႔ပဲ နင္လည္းအခုမွ ေဒၚကပ္ေစးျဖစ္ေတာ႔တယ္လို႕စမိတယ္ ...။
စားေသာက္ျပီးေတာ႔ လမ္းကူးလိုက္တယ္။ ဆူးေလမွာ အမ်ားသံုးအိမ္သာဆိုလို႕ ႏွစ္ခုတိတိရိွတယ္ ... ဟိုဘက္ဂံုးတံတားနားက ေျမေအာက္အိမ္သာကေတာ႔ ပံုစံကုိက မာဖီးယားဂုိဏ္းသားေတြရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ဆံုရပ္လုိလုိဘာလိုလိုနဲ႔ ... လူလည္းမကူးရတဲ႕ လူကူးဂံုးေက်ာ္တံတားၾကီးေပၚမွာေတာ႔ တိုးရစ္ေတြခဲရာခဲဆစ္တက္ျပီးဆူးေလေစတီေတာ္ကို ဓာတ္ပံုရိုက္ေနၾကတယ္ ...။ ကံေကာင္းတာကေတာ႔ ကိုယ္တို႕အတြက္ ဒီဘက္ မွာ အမ်ားသံုးသန္႕စင္ခန္းေလးတစ္ခုလာဖြင္႔ေပးထားတာပဲ ...။ ထံုးစံအတုိင္း ေခါင္းတြဲမပါရင္ ဘူတာေတာင္မဆိုက္ဘူးဆိုတဲ႔ရထားလို ယမင္းကလည္း တေယာက္တည္းမ၀င္ရဲျပန္ဘူး ...။ ကိုယ္ကပဲ bodyguard ကားထဲက မင္းသားၾကီးလိုခပ္တည္တည္ၾကီးလိုက္၀င္လုိက္ရတယ္ ...။ သူ႕လက္ နဲ႔ အက်ၤ ီလက္ကို အေသအခ်ာေဆးေၾကာေနပံုက အခုပဲ မီးဖြားေပးလိုက္တဲ႔ အသန္႕ၾကိဳက္တဲ႔ အထူးကုၾကီးပံုစံနဲ႔ ... ကိုယ္လည္း ပ်င္းလာတာနဲ႔ ေဆးျပီးထြက္လာေတာ႔ဟာ ငါအေရွ႕ကေစာင္႔ေနမယ္ ဆိုျပီးထြက္လာလိုက္တယ္ ..။
ေအာ္ ..ျဖစ္ရမယ္ ..
ဟိုဘက္မွာထြက္လာတဲ႔ တစ္ေယာက္ ... ရုပ္ကိုက အိမ္သာတက္စားေနတဲ႔ရုပ္မ်ိဳးနဲ႔ ...။ ခ်ိန္းထားရင္ေတာင္လြဲဦးမယ္ဆိုျပီးေျပာရေအာင္လည္း ဒီေနရာက ခ်ိန္းစရာေကာင္းေလာက္တဲ႔ ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္အရပ္ေဒသမဟုတ္ ...။ ဒါေပမယ္႔လည္း တိုက္ဆုိင္မႈေတြထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး chaotic ျဖစ္တဲ႔တိုက္ဆိုင္မႈေပါ႔ ...။ အေရးထဲ သူ႕ေဘးနားက ေကာင္ေလးက သူ႕ကိုၾကည္႕လိုက္ ကိုယ္႔ကိုယ္ၾကည္႕လုိက္နဲ႔ ...။ သံုးစကန္႕ထက္ပိုၾကည္႕ရင္ ရိုင္းတယ္ဆိုတာကို လက္ခံတဲ႔သူေတြထဲမွာသူလည္းပါပံုရပါတယ္ ...။ ႏွစ္စကန္႕ခြဲေလာက္မွာ .. သူ႕အၾကည္႕ေတြသူရုတ္သိမ္းျပီး လွည္႕ထြက္သြားေလရဲ႕ ... သူ႕အၾကည္႕ဆိုတာကေတာ႔ သိတဲ႔အတုိင္း သူခုိးက လူဟစ္တဲ႔အၾကည္႔ပဲေလ ...။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီဆံပင္နဲ႔ ဒီရုပ္ကို ကြ်န္မသာ ပိုင္ရွႈင္အစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ရီဂ်စ္စတာလုပ္ထားခ်င္ပါရဲ႕ ...။ ယမင္းက ခဏၾကာေတာ႔ အူတူတူနဲ႔ထြက္လာတယ္ ... ျပီးေတာ႔ နင္ကလည္းဟာ ခဏေလးေစာင္႔ရတာကို အလိုမက်တဲ႔ရုပ္နဲ႔ တဲ႔ ... ။

....
အျပန္လမ္းမွာ ... ခရမ္းေရာင္ဓားသြားတစ္ခုအေၾကာင္းကိုေတြးမိတယ္ ...
ယမင္း ...
....ျမတ္ႏိုးတယ္ဆိုတာ အျမတ္ No ဆိုေတာ႔ ရွံဳးတာေပါ႔ေနာ္ ...ဆိုေတာ႔ သူက ... ထံုးစံအတုိင္း ငါထင္တာေတာ႔ ... ဆိုျပီး အစခ်ီျပန္တယ္ ...
နင္ထင္တာေတာ႔ ငါသိတယ္ .. နင္ taxi ခေပးမယ္မဟုတ္လား ဆိုေတာ႔မွ ... ကိုယ္႔လွည္႕ကြက္ကို သူသေဘာေပါက္တယ္ ...။
အင္း ..နင္လည္း လူလည္က်လာတာ ငါ႔တစ္သက္ပဲတဲ႔ ...။
ကိုယ္ကပဲ သူ႕လက္ေပၚမွာၾကီးလာသလိုလိုနဲ႔ ... ယမင္း ငတံုး ...လို႕မ်က္ေစာင္းထုိးဖို႕အားယူလိုက္တယ္ .... ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ႔ အားလြန္သြားတဲ႔မ်က္ေစာင္းက ေဘးနားက ကားေပၚမွာပါသြားတဲ႔ မိတၱဴၾကီးကိုေတြ႕လိုက္တယ္ ...။
ဟဲ႕ယမင္း ..ေဘးမွာေတြ႕လား နင္ေျပာတဲ႔ကံရုပ္ၾကီး ... ကံရုပ္ၾကီးက မုန္႕ဟင္းခါးစားတယ္ ၊ အိမ္သာလည္းသြားတယ္ taxi လည္းငွားတယ္ဟဲ႔ အံ႕ေရာေနာ္ ဆိုမွ သူလည္း .. ၾကည္႕ရင္း တဟားဟားရယ္တယ္ ...။


(အခန္း၁၀)

တိုက္ဆိုင္မႈေတြက အသားက်လာတတ္သတဲ႔လား ... ......... အခုေတာ႔ တခုခုမပိုင္ဆိုင္ခဲ႔ပဲ တစ္ခုခုေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္ .. တစ္ခုခုမရရိွခဲ႔ပဲ .. တစ္ခုခု ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္ ..........။


မိတၱဳဴႀကီးကိုမေတြ႔တာၾကာျပီ .. ကုိယ္ကလည္း ကိုယ္႔ thesis အတြက္ Final Defence မွာ ေျဖစရာေလးေတြစုေဆာင္းေနတယ္ ...။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ လႈိင္သာယာသြားလိုက္ ...၊ Thesis supervisor ရိွတဲ႔ လွည္းတန္းကိုေျပးလိုက္ ၊အင္တာနက္ဆိုင္မွာ လိုတာေတြေဒါင္းလုဒ္သြားလုပ္လိုက္နဲ႔ ကိုယ္႔အခ်ိန္ဇယားထဲမွာ ကိုယ္ပိေနတယ္ ...။ စာရြက္ေတြကိုမိတၱဴသြားဆြဲတုန္း မူရင္းေကာင္းမွမိတၱဴေကာင္းမည္ဆိုတာကိုေတြ႕ေတာ႔ ဘာရယ္မဟုတ္ စိတ္ထဲကို မိတၱဴတစ္ရြက္၀င္လာတယ္ ...။
.........
...............
(အခုတေလာ အသက္ရွဴမ၀ဘူး ...။ ရုတ္တရတ္ေအာက္ဆီဂ်င္နည္းသြားသလား ...။ ေဖေဖ႕ကိုေမးၾကည္႕ေတာ႕လည္း သူေတာ႔ အရင္လိုပါပဲတဲ႔ ..။ ယမင္းကိုေမးၾကည္႔ေတာ႔လည္းထုိနည္းလည္းေကာင္း ... ကိုယ္ကေတာ႔ အသက္ရွဴမ၀ဘူး ...။ ပန္းပင္ေတြၾကားထဲမွာထုိင္ေနတာေတာင္ အသက္ရွဴမ၀ဘူး ...။ .. ဘာလို႕လဲ ... ဒါကိုကိုယ္မသိဘူး ... အင္း ဒါကိုကိုယ္မသိဘူးလို႕ထင္တယ္ ....။)

အဲဒီေန႔ေတြ ...
ကိုယ္ရဲ႕ၾကယ္ေလးမွိန္ေဖ်ာ႔ ...
ၾကည္လင္သာယာေသာအံု႕မႈိင္းမႈထဲ
ဖူးေနတဲ႔ စံပယ္ပန္းေလးေရာ ..
အသက္ရွဴ၀ရဲ႕လားကြယ္ ...။ ။

အဲဒီညေနက စာအုပ္အထူၾကီးေလးအုပ္နဲ႔ ညိဳ supervisor အိ္မ္ကေနျပန္လာခဲ႔တယ္ ...။ ကားဂိတ္ကေန စာအုပ္ေတြမ’ရတာမသက္သာလို႕ ဆိုက္ကားစီးျပီးျပန္လာရင္း လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရွ႕နားမွာထုိင္ေနတဲ႔ အညိဳေရာင္ဆံပင္ေတြနဲ႔လူတေယာက္ကိုေတြ႕တယ္ ။ ေသခ်ာစူးစိုက္ၾကည္႕မိလိုက္တယ္..
မိတၱဴၾကီးပါလား ... ။
... ရုတ္တရတ္ ေအာက္စီဂ်င္ေတြေလထဲမွာျပန္ျပည္႕လာသလိုပဲ ...။
... ထူးထူးဆန္းဆန္း ေက်နပ္သလိုလုိ၊ နည္းနည္းေပ်ာ္သလို ျဖစ္သြားမိတယ္ ။ အံၾသသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ ၾကည္႕လိုက္မိေတာ႔ သူ႕ရဲ႕အံ႕ၾသမႈကိုျမင္တယ္ ...။
ဒီတစ္ခါေတာ႔ သူ႕အျပံဳးက ပိုက္ဆံေကာက္ရတဲ႔ ခ်ာတိတ္ေလးဆန္ေနတယ္ ...။ ထံုးစံအတုိင္း အၾကည္႔ေတြရဲ႕သက္တမ္းဟာ သံုးစကၠန္႕နီးပါးၾကာျမင္႔ခဲ႔တယ္....။

တိုက္ဆိုင္မႈေတြကိုသေဘာတက်ျပံဳးလိုက္မိတယ္ ...ေနာက္ေန႔ေတြမွာေတာ႔ ... Final Defence နဲ႔ Passport ကိစၥေတြက ေခါင္းထဲ၀င္လာျပန္တယ္ ...။ မိတၱဴၾကီးကိုလံုးလံုးေမ႔သြားျပန္တယ္ ...။

(အခန္း၁၁)

ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမၾကီးဟာ ... မုိးေရစက္ေလးေတြနဲ႔တြယ္ဆက္လုိ႕ေလ ...
အဲဒီအခုိက္အတန္႕ေလးမွာ သူတို႕ရင္ထဲကအေၾကာင္းေတြ ... ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနမွာလား....

အင္း ..
မုိးတြင္းဟာ တျခားသူေတြလြမ္းမလြမ္းေတာ႔မသိဘူး .. ညိဳ႕အတြက္ေတာ႔ မုန္တိုင္းနဲ႔ တုပ္ေကြးေရာဂါက ကန္႕လန္႕ခံေနတဲ႔ ဆူးႏွစ္ေခ်ာင္းလိုပဲ ....။
အခုလည္း ေဖေဖေနမေကာင္းခ်င္သလိုျဖစ္ေနတယ္ .. မေန႕ကမိုးမိလို႕တဲ႔ ...။ ေသာက္ေနက်ေဆးေတြထဲမွာ Anitibiotics ေတြနဲ႔တြဲေသာက္ဖို႕ Cramil-S ကုန္ေနတယ္ ...။ ဘာေဆး၀ယ္စရာရိွေသးလဲလို႕ၾကည္႔ေတာ႔ Paracetamol လည္းကုန္ေနတယ္ ....။ အနားကေဆးဆိုင္ကိုသြားလိုက္တယ္ ...။ ေဆးေကာင္တာမွာ “ပါရာစီတေမာလ္ တစ္ကဒ္နဲ႔ ခရစ္ေမးလ္ အက္စ တစ္ကဒ္ေပးပါ..” လို႕ေျပာရင္း ကြန္ေပါင္ဒါေဆးကဒ္ယူတာေစာင္႔ေနလိုက္တယ္။ ေဆးေကာင္တာေနာက္မွာ ဖ်ားနာေနတဲ႔လူနာတစ္ေယာက္ ဆရာ၀န္ေစာင္႔ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတြ႕လုိက္တယ္ ...။ ေသခ်ာၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ မိတၱဴၾကီးျဖစ္ေနတယ္ ...။ အေရးထဲ ဒီလူ႕ႏွယ္ ေဆးခန္းမွာမွ လာဆံုတယ္လို႕ ....။ ရယ္ခ်င္သလိုေတာင္ျဖစ္မိသြားတယ္ ... သူလည္းမ်က္လံုးဖြင္႔ျပီး လွမ္းၾကည္႔လုိက္တယ္ ... တိုက္ဆိုင္ေနက်သူေတြအခ်င္းခ်င္းအသိအမွတ္မျပဳ ခ်င္ျပဳခ်င္အၾကည္႔ပဲ ..။ ... ကိုယ္႔လို လူေကာင္းၾကီးက လူမမာေတြပဲလာသင္႔တဲ႔အရပ္ကို ေခ်ာ္ေတာေငါ႔လာရသလားဆိုတဲ႔ အံအားသင္႔ပံုက ရယ္ခ်င္ပက္က်ိျဖစ္စရာ ... ဒါေပမယ္႔ ညိဳကလည္းပက္က်ိမဟုတ္ေတာ႔ ရယ္ခ်င္ေပမယ္႔ ခပ္တည္တည္ပဲ ျပန္ထြက္လာခဲ႔တယ္ ...။

မုိးေငြ႕မပါဘဲနဲ႔...
အဲဒီေန႕ေလးဟာ ...
ေအးျမေနခဲ႔တယ္ ...။ ။


(အခန္း၁၂)

မာစတာဘြဲ႕အတြက္ အားလံုးေအာင္ျမင္စြာျပီးစီးသြားလို႕စိတ္ခ်မ္းသာေနတယ္။
ေဖေဖလည္း ေဟာ္လန္သြားဖို႕အဆင္သင္႔ျဖစ္ျပီ ... သားအဖ ႏွစ္ေယာက္ထဲဆိုေတာ႔ ညိဳလည္း အတူလုိက္သြားဖို႕ အစစအရာရာျပင္ဆင္ေနလုိက္တယ္ ...။ က်ဴးလစ္ပန္းခင္းေတြ နဲ႔သိပ္လွတဲ႔ ျမိဳ႕ကေလး .....။ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္နဲ႔ တန္းတူပဲရိွတဲ႔ ကုန္းေျမေပၚကျမိဳ႕ကေလးေပါ႔ ... ဓာတ္ပံုေတြထဲမွာေတာ႔ သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ျမိဳ႕ေလးပဲ ...။ ေဖေဖကလည္း ပါရဂူဘြဲ႕အတြက္ ေက်ာင္းသားေလးျပန္ျဖစ္ေတာ႔မွာဆိုျပီး တက္ၾကြေနတယ္ ... ညိဳကေလည္း ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ သံုးႏွစ္သြားေနတဲ႔အခ်ိန္အတြင္းမွာ ဘာေတြလုပ္မလဲလို႕ စီမံကိန္းေတြခ်ေနတာနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္လို႕ကုန္မွန္းမသိဘူး ....။

အေနာက္ေတာင္မုတ္သံုေလဆုတ္ခြာသြားပါျပီဆိုတဲ႔ေန႔ရဲ႕ေနာက္တေန႔မွာ ယမင္း အိမ္ကိုေရာက္လာတယ္ ...။ သူ႕လက္ထဲမွာက သူ႕အခ်စ္ေတာ္ တားေရာ႔တ္ကဒ္ေတြနဲ႔ ...။ သူ႔ထံုးစံအတုိင္း တားေရာ႔တ္ ေဟာမယ္ဆိုျပီးေဟာပါေလေရာေလ....။ကိုယ္ဆြဲထုတ္လုိက္တဲ႔ ကဒ္ေလးက

Eight of Wands ..







ကိုယ္႔အတြက္ေတာ႔ ဒါဟာသမားရိုးက်ျဖစ္စဥ္တခုပါပဲ ... သြားလာရမယ္႔ခရီးေတြကလည္းအားလံုးအဆင္သင္႔ျဖစ္ေနျပီေလ...။ ဒီအခ်ိန္မွာဆြဲလို႕ ဒီကဒ္မွမထြက္ရင္ဘယ္ကဒ္ထြက္မွာလဲလုိ႕ေတာင္ ေျပာမိေသးတယ္ ...။
...
......
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ေထြရာေလးပါးကေန ေထြရာရွစ္ပါး ၊ ေထြရာရွစ္ပါးကေန ေထြရာ တစ္ဆယ္႔ေျခာက္ပါးအထိေျပာၾကရင္း ေနာက္ဆံုး ယမင္းကစကားတစ္ခြန္းကိုေဖာက္ခြဲလိုက္တယ္ ....
နင္႔မိတၱဴၾကီးကိုနင္လြမ္းေနေတာ႔မွာပဲေနာ္ ....တဲ႔ေလ။
..

....
ရုတ္တရတ္အလည္ျပန္ေရာက္လာတဲ႔ ကႏၲာရလို ... အရာရာဟာ တိတ္တိတ္ေလးေျခာက္ကပ္သြားတယ္ ....။ ပူုုျပင္းမႈက ရင္ဘတ္ထဲမွာ လူးလြန္႕ေနတဲ႔နဂါးတစ္ေကာင္လို။ .... အေပၚယံအလႊာအက္ကြဲသြားတဲ႔ ေနာက္ ေက်ာက္ရည္ပူေတြစီးထြက္လာတဲ႔ခံစားမႈမ်ိဳးဖိစီးဆို႕နစ္လာတယ္ .... ။ ဘာမွမဟုတ္ခဲ႔တာေလးတစ္ခုက ဒီေလာက္ပဲ ျပင္းထန္သတဲ႔လားကြယ္ ...။

...
.......
ယမင္း ... ငါ႔စိတ္ထဲက ခံစားခ်က္တစ္ခုအတြက္ တားေရာ႔တ္ဆြဲၾကည္႔ရေအာင္ဟာ ...။
.....
...................
.............................


(အခန္း၁၃)

မနက္ျဖန္ဟာ ဒီဇင္္ဘာ ၁၃ ...
နင္လြမ္းေနမလား ေဆာင္းရယ္ ...
ႏွင္းဘူတာရံုေလး၀ပ္စင္း ...
သံလမ္းေတြလည္း စီးဆင္းေ၀းကြာသြားတယ္ ...

............................. မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ... ညိဳ တို႕သားအဖ ျမန္မာျပည္ကေနထြက္ခြာသြားေတာ႔မယ္ ... အနည္းဆံုးသံုးႏွစ္ကေန အမ်ားဆံုး အျပီးတိုင္ျဖစ္သြားႏိုင္တဲ႔ ထြက္ခြာမႈမ်ိဳးေလ ....။

အိပ္မရတဲ႔ည ...
ဒိုင္ယာရီေလးကို လွန္လိုက္ေတာ႔ ....
ကဗ်ာအတိုအစေတြ စီးဆင္းလာတယ္ ....

သစ္ရြက္ေလး ..
နင္ဟာ တိတ္တိတ္ေလးေၾကြခဲ႔တယ္ .. …
အဲဒီသစ္ရြက္ေၾကြသံဟာ ..
ငါ႔ရင္ထဲမွာ အခါခပ္သိမ္း …
ပဲ႔တင္ထပ္ေနေတာ႔မွာ …။
ဒီဇင္ဘာ ၂၈၊
(ပထမဆံုးေတြ႕ဆံုမႈ ...)

အခုေရာသူ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြကို မုန္႕ဟင္းရည္လိုျမည္းေနတတ္ေသးလား ....။ ေတြးမိေတာ႔ျပံဳးလုိက္မိတယ္ ...။


မေတာ္တဆေက်ာက္ျဖစ္သြားတဲ႔
တုိက္ဆိုင္မႈတစ္ခုပါ ... ...
သတိရလိုက္တိုင္း ...
သတိရလိုက္တိုင္း ...
သတိရလိုက္တိုင္း ...
ငါအသက္ရွဴမ၀ဘူးကြယ္ ....
ဂြ်န္လ ၁၆(မြန္းၾကပ္မႈ ...)

မိတၱဴၾကီး ... ရွင္ေရာ အသက္ရွဴ၀ရဲ႕လား ....။ ညိဳတို႕ဟာ မ်က္မွန္းတန္းေနတဲ႔ သူတစိမ္းေတြပဲလား ... ဒါဟာမေတာ္တဆမႈေတြနဲ႔ ေက်ာက္ျဖစ္သြားတဲ႔ သတိရမႈတစ္ခုပဲလား ... အသက္ရွဴ၀ေနရဲ႕လား .... ညိဳေတာ႔အသက္ရွဴမ၀ဘူး ....။ မနက္ျဖန္မွာ မေတာ္တဆတို္က္ဆိုင္မႈတစ္ခုကုိထပ္ျပီးေမွ်ာ္လင္႔လို႕မရေတာ႔ဘူးေလ.....။

မုိးေငြ႕မပါဘဲနဲ႔...
အဲဒီေန႕ေလးဟာ ...
ေအးျမေနခဲ႔တယ္ ...။ ။
ၾသဂတ္(စ္) ၂၁ (ဂီလာန..)

မိတၱဴၾကီး .. ရွင္ဖ်ားေနေသးလား ....။ ေဆးခန္းမွာေကြးျပီးအိပ္ေနေသးလား .... သူခိုးကလူဟစ္တဲ႔အၾကည္႕ေတြၾကည္႕ႏိုင္ေသးရဲ႕လား ....။

မထင္မွတ္ဘဲ
သူဟာ
ေအာက္စီဂ်င္စိုက္ပ်ိဳးသူျဖစ္တယ္ ..
ငါ႔ရဲ႕ မိုးေခါင္ေရရွားေဒသေလးဟာ ...
မေတာ္တဆမႈေတြေမွ်ာ္လင္႔မိေနခဲ႔ ...။
စက္တင္ဘာ(၁၃)
(မုိးနည္းရပ္၀န္းေဒသ)

အခုေတာ႔လည္း လြမ္းဆြတ္ျခင္းဟာ အေအးဓာတ္လိုစိမ္႔၀င္ေနေတာ႔တယ္ေလ...။ ... သတိရလုိက္ေတာ႔ ကိုယ္႔မ်က္၀န္းညိဳမွာျမဴေတြေတာင္၀န္းခိုလို႕ ....။

က်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ထားတဲ႔ ဘယ္ဘက္လက္ထဲမွာ ... သူနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ... ကိုယ္ေနာက္ဆံုးဆြဲခဲ႔တဲ႔ တားေရာ႔တ္ကဒ္ေလး ...။ ေ၀၀ါးေနတဲ႔ မ်က္လံုးေတြနဲ႕ေငးၾကည္႕ေနမိတယ္ ....ေသခ်ာမျမင္ရေပမယ္႔ ညိဳသိပါတယ္ ...။ ကဒ္ကေလးမွာ The Fool လို႔ေရး ထားတယ္။လူေပ်ာ္တစ္ေယာက္ပံုအဝတ္အစားမ်ိဳးနဲ႔ အထုတ္တစ္ထုတ္လြယ္ထားတဲ့လူ တစ္ေယာက္ဟာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေပၚမွာေၿခတစ္ဖက္လွမ္းေနေလရဲ႕။






မိတၱဴၾကီး ... ညိဳ ရွင္႔ကို တကယ္႔ပဲလြမ္းေနေတာ႔မယ္ထင္ပါရဲ႕ ....။ ။