ခ်ဳပ္ရိုးမခိုင္ေသာအလြမ္းသီခ်င္း

Thursday, June 4, 2009

Collage ဆုိတဲ့အႏုပညာကို ၾကားဖူးၾကမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။မတူညီတဲ့အႏုပညာေတြကို ေပါင္းစပ္ဖန္တီးၿပီး အသစ္တစ္ခုဖန္တီးတာကလို႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုသူေတြက ဆိုပါတယ္။ ဒီလိုစာေတြကို ဟုိးသရဖူ ေခတ္ကလည္းက ဖတ္ၿဖစ္ခဲ့တယ္။အထူးသၿဖင့္ ဆရာေဇာ္ ေရး တဲ့ collage ေတြ။ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ေတာ့ မေရးၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔က်ေတာ့ ကိုတာရာမင္းေဝက collage တစ္ပုဒ္ေရးဖို႔ ေၿပာပါတယ္။သူ ေဆာင္းပါးေရးမွာမို႔လုိ႔ တဲ့။သူမ်ားကဗ်ာလည္း မကိုးကားခ်င္ဘူးဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္မ ေရးၿဖစ္ သြားပါတယ္။အဲဒါ လင္းအိမ္ႏိုင္တို႔ ညေဝးေန တို႔ရဲ႕ သို႔ လဝန္း ကဗ်ာစာအုပ္အမွာအေနနဲ႔ ေရးေပးလိုက္တဲ့ေဆာင္းပါးထဲမွာပါသြားပါတယ္။ မဂၢဇင္းအေနနဲ႔ ဆရာဦးၿမတ္သစ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ရုပ္ရွင္အၿမဳေတ မွာ အဲဒီကဗ်ာပါသြားခဲ့ပါတယ္။ခုေတာ့ ကၽြန္မ ဆီမွာလက္ခံမရွိေတာ့တဲ့ အတြက္ ဒီမွာ မေဖာ္ၿပႏိုင္ဘူးၿဖစ္ေနပါတယ္။
မနက္က (မေန႔ကမွလံုးခ်င္းၿပီးသြားတာဆိုေတာ့ လူကအားေနသလိုလုိနဲ႔) Zephyr ရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုၿပန္ဖတ္ရင္း ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးၿဖစ္လုိက္တယ္။collage အမ်ိဳးအစားပါ။ Z ရဲ႕ကဗ်ာ ငါးပုဒ္ကို လိုခ်င္တဲ့အပိုင္းေတြယူၿဖတ္ေတာက္ၿပီး တစ္ပုဒ္ၿပန္လုပ္ထားတာပါ။အဲဒါ ေလးကို အမည္မဲ့ ကုိၿပရင္ collage အေၾကာင္းေၿပာမိေတာ့ တစ္ခ်ိန္က ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ သီခ်င္း ဆိုတဲ့ ဝတၳဳတိုေလးကိုသြားသတိရတယ္။အဲဒါလည္း collage အမ်ိဳးအစားပါပဲ။ကဗ်ာစာ ေၾကာင္းေတြအမ်ားၾကီးကို ရွာေဖြဆက္စပ္ၿပီး ဝတၳဳတို တစ္ပုဒ္ၿဖစ္ေအာင္ေရးလိုက္တာပါ။ အက္ေဆးဆန္တဲ့ ဝတၳဳတိုမ်ိဳးေပါ့။ ကၽြန္မ ဆီမွာက ကဗ်ာစာအုပ္ေတြကို လက္ေရးစာအုပ္ ေတြ မိတၱဴေတြက အစရွိတာမို႔ အဲဒီ စာမူေရးတဲ့ေန႔က ကၽြန္မ အခန္းထဲမွာ ကဗ်ာစာအုပ္ပံု ထဲၿမဳပ္ သြားတာ အမွတ္ရတယ္။ေမာလည္းေမာလိုက္တာ။ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းတယ္ ။ ဒီ စာမူေလးတစ္ပုဒ္အတြက္ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြက အမ်ားၾကီးဆိုေတာ့ ေပ်ာ္ စရာေကာင္းေနတာေပါ့။ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေနာက္တစ္ပုဒ္ ဒါမ်ိဳး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ထပ္မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာပါပဲ။
အဲဒီ စာမူက People မဂၢဇင္းမွာပါသြားပါတယ္။လူပန္႔ငယ္လက္ထက္ေတာ့မဟုတ္ဘူးထင္ တာပဲ။ခင္မ်ိဳးသန္း ခင္မ်ိဳးသင္း အၿမြာ ညီအမ People ကိုင္တုန္းကလို႔ထင္ပါတယ္။တိုက္ တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အဲဒီလက ေဖေဖာ္ဝါရီ ပါ။ ကၽြန္မက စာမူကို ေဖေဖာ္ဝါရီသီခ်င္း လို႔ေပးမလို႔ ပါပဲ။ကိုးကားလုိက္တဲ့ ကိုသွ်ီ႕ဆီကရလိုက္တဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း Valentine အတြက္ ထုတ္ထားတဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေတြၿဖစ္ေနလို႔ပါ။ဒါေပမယ့္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ကို သိပ္မၾကိဳက္တာနဲ႔ ၿဖဳတ္ပစ္လိုက္ပါတယ္။ေတာ္ေသးတယ္။စာအုပ္ထြက္လာေတာ့ ေဝမွဴး သြင္ရဲ႕ ဝတၳဳ တစ္ပုဒ္လည္းပါတယ္။ေခါင္းစဥ္က ေဖေဖာ္ဝါရီသီခ်င္း တဲ့။ ကံသီလို႔ေပါ့။အဲဒီ ကဗ်ာ စာအုပ္ေလးေတြထဲမွာ ကၽြန္မ ညီမေလး အိၿႏၵာေရးတဲ့ကဗ်ာလည္းပါတယ္ဆိုတာ ခု မွသတိထားမိလုိက္တယ္။ကဲ အိၿႏၵာေရ ကိုယ့္စာလံုးေတြ ကိုယ္မွတ္မိေကာင္းပါရဲ႕ေနာ္။
(ခ်စ္ေသာ ဝါဝါကို ေတာ့ ဒီေနရာကေနပဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ႏွစ္ ၂၀ ကိုနည္းနည္းေတာ့ အခ်ိန္ယူပါရ ေစလို႔.. :P )


ခ်ဳပ္ရုိးမခိုင္ေသာအလြမ္း

သတိရလိုက္တိုင္း
ခ်ဳပ္ရုိးေၿပစအလြမ္းေတြ
ခရမ္းေရာင္ေတးသံေတြသံၿပိဳင္တီးမႈတ္
မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီ။

လေရာင္ေတြေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လာတယ္
တေရြ႕ေရြ႕
ရင္ထဲမွာေမ့ၿပီဆိုတဲ့သကၠရာဇ္
……………………….
ခက္ခဲခဲ့ပါတယ္
…………………………………
အလြမ္းဆိုတာ
ထြက္ခြာသြားတဲ့လူနဲ႔က်န္ခဲ့တဲ့လူၾကားက
စိတ္အကြာအေဝးတဲ့…..။

သတိတရ
ငုပ္လ်ိဳးလိုက္ေတာ့
ေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီ
အသက္လမ္းေၾကာင္းေဘးက
မွည့္နက္ေလးကေလွာင္ရယ္လို႔။

ေအးၿမရက္စက္တဲ့ေလာင္ကၽြမ္းမႈ
ၿမဴႏွင္းမီးလွ်ံ
ေသြးတိုးသံတဒိတ္ဒိတ္ၾကားတယ္။

ဆြံ႔အေနတဲ့အသံနဲ႔ေအာ္ဟစ္
က်ဆံုးခဲ့တဲ့ႏွလံုးသားအတြက္
ဓါတ္မွန္ရိုက္ၾကည့္ေတာ့
ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ ခ်ိဳင့္ခြက္ထဲမွာ
ၿပံဳးေနတဲ့ဝတ္မႈန္တစ္ၿခမ္း
ၿပန္ခ်ဳပ္ထားတဲ့အလြမ္းလို
ခ်ဳပ္ရုိးေတြမခိုင္ၾကေတာ့ဘူး။
မေနာ္ဟရီ
( Zephyr ၏ကဗ်ာမ်ားၿဖစ္ေသာ…
၁။နာဖ်ားေနေသာဂီတ
၂။မီးလွ်ံနဲ႔ ေငြ႕ရည္ဖြဲ႕တဲ့တိမ္
၃။ရြက္ေၾကြရင္ဘတ္
၄။ခ်ဳပ္ရိုးေၿပစအလြမ္းေတြ
၅။ဝိမုတၱိအပိုင္းအစ
တို႔ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းသည္။)



သီခ်င္း
အဲဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္သံုးဆယ္ဟာ ဒုကၡဗံုကိုတီးရင္း ကြင္းထီးထီးကထြက္ခဲ့တယ္။ ခုသက္ခုရြယ္အ ထိႏွလံုးသားနဲ႔ေဝးရာကို ခရီးရွည္မထြက္ဖူးေသးဘူး။လမ္းေဘးဓါတ္တိုင္ရဲ႕မ်က္လံုးဟာ ငါ့ ဘဝၿဖစ္တယ္။လရိပ္မဲ့တဲ့ညမွာ လြမ္းသီခ်င္းေတြသီေနရတဲ့ ဂစ္တာတစ္လက္ရဲ႕ နံပါတ္မဲ့ ၾကိဳးေလးအၿဖစ္နဲ႔ အလင္းတံခါးေတြဖြင့္ခ်လိုက္ပါေတာ့။

တစ္ဘဝစာအၾကိဳအေမာနဲ႔..အလြမ္းလက္တစ္ခုပ္ခပ္တိုက္တဲ့ညီမေလးေရ..။မေမ့ပါနဲ႔။တစ္ ခန္းရပ္တိုင္း ဝတၱရားရွိသလို လြမ္းေပးပါ။ေလာကဓံတရား ရွစ္ပါးထဲ အခ်စ္ဆိုတာ အရံ အင္အားထင္ပါရဲ႕။ ငါက မွန္တစ္ခ်ပ္ေပၚေမွာက္ေနတဲ့ ခပ္ရိုင္းရိုင္းပါးတစ္ၿခမ္းပါကြယ္။ငါ့ရဲ႕ ဆံပင္ၿခည္ၾကားထဲ ၾကယ္နဲ႔ စိမ့္က်ခဲ့တုန္းကလို ငါ့ အသည္းႏွလံုးဟာ အၿမဲတမ္း ခိုၿပာ ေရာင္ေတာက္ပလို႔။ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းေတြ နားထင္ေသြးေရာက္ၿဖစ္ေနမွေတာ့ ဘယ္လိုဆင္ ၿခင္မႈေတြနဲ႔ အေမွာင္ထုကို အိပ္ယာထဲ ငါ့ကိုယ္ငါ ေမာင္းသြင္းရပါ့။အလြမ္းသမားဇီဇာ အတိုင္း ေလာကရဲ႕အေပါက္အၿပဲကို လိုက္ရွာေနရတာ။ငါ့အလြမ္းေတြ သူ႔ရင္ဘတ္ထဲ ေရာက္သြားတယ္။သစၥာတရားရဲ႕ဖြားဖက္ေတာ္ ၿမိဳ႕ရိုးေတြ၊အလီလီသိုးခဲ့ဖူးတဲ့ ေမြးေန႔ကိတ္ ေတြ၊ေဝးလံသီေခါင္တဲ့ႏွစ္ပရိေစၦဒေတြ ဘယ္မလဲ။

(ယခုတင္ဆက္ေနေသာ ရႈေမွ်ာ္ခင္းကို ဘယ္သူေရးဆြဲသနည္း)

ေနလံုးၾကီးကိုတြန္းဖယ္ဝင္လာခဲ့တယ္။ ေအးတိေအးစက္ေသြးပ်က္ေနတဲ့ မနက္ခင္း။ၿပီးမွ ခုလို ေန႔လည္ခင္းနဲ႔ အသက္ၿပင္းေနရတာပါကြာတဲ့။ မြတ္သိပ္ဆာေလာင္ၿခင္းေတြက အငမ္းမရ တစ္ဘဝလံုး ထိုးဟပ္လုိက္တဲ့အခါ ..ငါ့ေနာက္ေက်ာမွာ လသာေနတယ္။မၿမင္ရ ဘူးထင္ၿပီး အိပ္မက္ခ်င္းလွမ္းခ်ိတ္ၾကည့္တာ။ လေရာင္ပါးကို မြတ္သိပ္သလို ေၿခခင္းလက္ ခင္းမသာႏိုင္ခဲ့တဲ့ လြမ္းဆြတ္ၿခင္းေတြ တားမရ ဆီးမရ ၿပိဳၿပိဳက်ေနေတာ့တယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၿဖန္႔ဖတ္ၾကည့္မိတဲ့ေန႔က..ထင္ထားတဲ့အတိုင္း..။ခုလိုမ်ိဳး မိုးထင္းေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရ။ဓမၼသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေလာက္ေတာင္ မရၾကေတာ့ဘူးလာ။လူေတြ အားလံုး ပိန္း ပိတ္ေအာင္ေမွာင္လုိက္တာ။ေသြးရိုးသားရိုးမဟုတ္ခဲ့တဲ့ အလြမ္းမ်ား။ေသြးခ်င္းနီ ႏွင္းဆီည ဟာ မင္းနဲ႔ငါရဲ႕ အရုဏ္ဦးၿဖစ္တယ္။(ကၽြန္ေတာ့္ ႏွလံုးသည္းဦးရဲ႕ ႏွင္းဆီဆူးေလးဟာ အိပ္ ေမာက်ေနဆဲ။)

ၾကမ္းၿပင္ေပၚေမွာက္က်သြားတဲ့ လက္လြတ္စပယ္မနက္ခင္းမွာ ေခါင္းအံုးေအာက္က ထပ်ံ တဲ့ၾကယ္ေတြ ေဖြးလို႔။အနက္ေရာင္ ကကြက္ကေလးသာ ယိမ္းထိုးေနတတ္ခဲ့။ ေကာင္မ ေလးေရ ခုေတာ့လည္း ေထာင္းလေမာင္းထေၾကကြဲ။ မ်က္ကန္းဆိုေပမယ့္ လမ္းေတာ့ စမ္း ေလွ်ာက္ၾကည့္ခ်င္သား။

ဘယ္လိုမွ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဘူး။(အမွတ္တမဲ့လြတ္က်သြားတဲ့အသံပါ။)အနာဂတ္အေၾကာင္း မေတြးခ်င္ဘူး။ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္း မစဥ္းစားခ်င္ဘူး။ေၾကကြဲမႈနဲ႔အဆိပ္တက္ေစခဲ့တဲ့အတိတ္ ေဟာင္းက ပံုရိပ္ေတြကိုပဲ ငါလြမ္းတယ္။

ညေနခင္းသတင္းနဲ႔ တနဂၤေႏြဂီတေတြထဲမွာ အၿမဲတိုင္ပင္ေနက်ေကာင္မေလးေရ.။အလြမ္း ေတြ လူတန္းေစ့ အသက္ရွင္ႏိုင္ဖို႔ ဥေပကၡာရာသီတစ္ခုတိုးခဲ့ၿပီ။ ေဟာဒီအပူေကာင္ရဲ႕ တစ္ ခန္းရပ္ ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ ေရတံခြန္ေတြ မလိုပါဘူး။ၿပတင္းေပါက္ေတြသာ ဖြင့္လိုက္စမ္းပါ ကြယ္။

အလြမ္းေတြ တနင့္တပိုးနဲ႔ ခုတ္ေမာင္းလာတဲ့ ရထားတစ္စင္းဟာ ငါပါ။ ဟင့္အင္း။ဒီဇင္ဘာ နဲ႔မခြဲခ်င္ဘူး။ၿမက္ခင္းၿပင္လို ငါ့ရင္ခြင္ထဲ ဒလိမ့္ထိုးေနတဲ့ လေရာင္။ငါဘယ္လို ေမ့ေပ်ာက္ ႏိုင္စြမ္းေတာ့မွာလဲ။မ်က္လံုးတစ္ငံုစာေလးၿဖစ္ေစ.. ငယ္ခ်စ္ကိုၿပန္ေႏြးေထြးေစခ်င္ေပါ့။တစ္ ေန႔ေန႔ေပါ့ကြယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မနက္ၿဖန္တိုင္းမွာလည္း ႕ရင္ခုန္သံတထိတ္ထိတ္နဲ႔ ..သစ္ ပင္ၾကီးေတြ ေၿခဟန္လက္ဟန္နဲ႔ ရွင္းၿပတာေတာင္ ငါက ဘာသာၿပန္လို႔မရခဲ့။ ဟိုးအေဝးဆီ မွာ အေႏြးေထြးဆံုးရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ရွိဖို႔ဆိုတာ ငါ့ေနာက္ေက်ာမွာ လသာေနတယ္။

အၿပာေရာင္ငွက္ေတြက ဆက္ထံုးေတြမ်ားလြန္းလွ။နတ္ဆိုးေတြက သိကၡာအေႏွာင့္အသြား ေတြနဲ႔ ထြန္ယက္ၾက။(ငါက) က်င့္ဝတ္အထပ္ထပ္ကို ၿပန္လည္ရရွိခဲ့တယ္။ရယ္ေမာသံ တခစ္ခစ္နဲ႔ ခ်စ္သူလို တိမ္အုပ္ေက်ာင္းတဲ့ ေလညင္းေလးေရ..။လတ္တေလာမွာေတာ့ အလြမ္းေတြကို လူေၿပာမ်ားတယ္။အလြမ္းေတြ တိမ္ထဲ အဲသလို လင္းၿဖာေနခိုက္.ငါ့ေနာက္ ေက်ာမွာေတာ့ လက သာလို႔ေကာင္းတုန္း။

အေရာင္လွလွ အဆိပ္သီးတစ္လံုးအတြက္ စားတဲ့သူမွာအၿပစ္ရွိသလား ။ စိုက္တဲ့သူမွာ အၿပစ္ရွိသလား။ ဘုရားသခင္မွာ အၿပစ္ရွိသလား။မေန႔က ဖတ္ဖူးတဲ့သက္တံေတြ ဒီဆည္း ဆာေလးအမီ အေနအထိုင္မတတ္ခဲ့ၾကဘူး။

ငါ့ကမၻာေလး ကစဥ့္ကလ်ားၿဖစ္သြားရေအာင္ ခလုတ္တိုက္မိခဲ့တဲ့..မင္းမ်က္ဝန္းတစ္စံုကို ငါဘယ္လိုေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္စြမး္ေတာ့မွာလဲ။ငါ မသိတဲ့အေရာင္တစ္ခုဆီ ငါ့စိတ္ေတြပ်ံ႕လြင့္ လြန္းလို႔ တိမ္ေတြနဲ႔ေက်ာက္ခ်ထားရတယ္။ကံၾကမၼာဆိုးေတြ ၿပာက်သြားဖို႔ ဘာကိုစၿပီး မီး တင္ရႈိ႕ရရင္ေကာင္းမလဲ။အနည္းဆံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကို နာက်ည္းခဲ့ဖူးတယ္။ဒီေနရာေလးမွာလဲ က်ခဲ့တဲ့ ငါ့အသိတရားေတြက အခုထက္ထိၿပန္မထႏိုင္ေတာ့။ငယ္ငယ္က ၿဖဴစင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ငါ့ ခရာတာတာ ဝလံုးေလး။ ေက်ာက္သင္ပုန္းအပြန္းအပဲ့ေလးေပၚမွာ အရင္အတိုင္းရွိေနႏိုင္မ လား။

အခုေတာ့ ဘယ္ရာသီ ဘယ္ၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္ေႏွာင္ၿပီး ဘယ္အနမ္းကို ဘယ္ပန္းနဲ႔ ပြင့္လိုက္မယ္ လို႔ ေပြ႕ပိုက္ကာေၿခလွမ္းခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးရထားကို မမီလိုက္သူပါ။ငါ့ရင္ထဲ မင္းခိုဝင္ ရပ္နားဖုိ႔ ဆိပ္ခံကမ္းပါးတစ္ခု အနည္က်ေက်ာက္သားေတြနဲ႔ ဖြဲ႕႔စည္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါတယ္..။ မာယာေတြကမ်ားတယ္။ ၾကယ္ေတြလည္းေၾကြေၾကြၿပၿပီး က်က်မလာတာ ရိုးအီလို႔။ဝတ္ၿပဳ ဆုေတာင္းသံေတြသာ ငါ့ကိုကယ္တင္ႏိုင္တယ္လို႔ မင္းထင္လား။ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္နဲ႔ကၽြန္ ေတာ့္စိတ္ကို ခုေတာက္ ၾကိဳးေလွ်ာ့မခ်ထားခဲ့ဘူး။

ညီမေလးေရ မင္းဟာ ႏွင္းဆီရနံ႕ပါ ကြယ္။ခ်စ္ၿခင္းေတြအားလံုး ႏုပ်ိဳေစဖို႔ တို႔တေတြ ထာဝရ ခြဲခြာၾကစို႔ရဲ႕။ ဒဏ္ရာဆိုတာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ စပရင္တစ္ခုလိုပါပဲ။အက်ိဳး ေပးက သီခ်င္းအသစ္ေတြသာၾကားၾကားေနရတယ္။စိတ္ပ်က္ပ်က္နဲ႔ ႏွလံုးသားကိုတိုက္ ရိုက္ဘာသာၿပန္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုထိ စၾကဝဠာၾကီးထဲ ကၽြန္ေတာ္အညံ့ဆံုး ပါပဲ။

ငါ့တနဂၤေႏြ ေကာင္မေလးေရ..။မ်က္ရည္ေတြအရြာၾကမ္းတဲ့ ဒုကၡရာသီရယ္ …။ငါ့ႏွလံုးသား မီးဖိုေလး တေငြ႕ေငြ႕ေလာင္ေနရဲ႕။ အခ်စ္ဘာသာစကားကို ႏွလံုးသားပါသူ တို႔ရဲ႕ မိရိုး ဖလာ ထံုးတမ္းစဥ္လာအတိုင္း မ်က္စိမွိတ္ကိုးကြယ္ခဲ့တဲ့ေကာင္လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ သကၠရာဇ္ အတုထဲမွာေနထိုင္ၿပီး ရင္ထဲမွာ မိုးဥတုေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ ေသာ့ဖြင့္လို႔မရတဲ့ အနာဂါတ္ကိုလြမ္းတယ္။

မတူညီတဲ့အေၿခအေနၾကား၊ညီမွ်ၿခင္းအခ်မွားတဲ့ ႏွလံုးသားကိုပဲ စိတ္ရွိလက္ရွိက်ိန္ဆဲပစ္ ခ်င္တယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလွာင္အိမ္ထဲ ထည့္ၿပီး သူမကို ေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တယ္။ ကမၻာဦးကအတိုင္းေပါ့။ေနေရာင္ၿခည္ေတြက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြအေပၚ စူးစူးရဲရဲ ၿဖာက်ေနဆဲ။ ။
မေနာ္ဟရီ

(၁)အခ်စ္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ (ကဗ်ာစု)
ေနသာ၊စည္သာ၊တိုးခန္႔၊သွ်ီသူေအာင္၊ဝိုင္ခ်ိဳ၊ဗမိုးၿမင့္၊မေလးခင္၊ထြန္းစည္သူ

(၂) အလြမ္းမစဥ္ေသာ ရာစုသစ္အတြက္ ခ်စ္ၿခင္းဖြဲ႕ကဗ်ာမ်ား (ကဗ်ာစု)
ေမာင္လင္းခက္၊ေဆြၿငိမ္းေသာ္၊ေကာင္းဆက္သာ၊ခက္ဘုန္းစည္၊သားခ်င့္ခ်ိန္၊သစ္ေသြး အိမ္၊ေအးခ်မ္းေအာင္၊အိၿႏၵာ၊လံုမၿငိမ္းခ်မ္း၊ဝင္းထြဋ္ဦး၊ကိုပ၊ေအသံ၊ေမာင္မ်ိဳးမြန္၊မင္းဝင့္ႏိုင္၊ သစ္ေအာင္ခိုင္၊သွ်ီသူေအာင္၊ေက်ာ္ထူး၊ၿမင့္ေဇာ္။

(၃)မၿဖစ္ႏိုင္ၿခင္းေတာင္ကုန္းထက္မွာ ဥာဏ္ပညာအနည္းငယ္ရွိေသာ သစ္တစ္ပင္ ေပါက္လာပံု..(ကဗ်ာစု)
ေနမ်ိဳး၊ေနထြတ္၊ေမာင္နမ္းေဝ(ဗန္းေမာ္)၊ေမာင္တင္သစ္၊စံညိမ္းဦး၊

(၄)သုိ႔ လဝန္း (ကဗ်ာစု)
မိုးပြင့္ေရ၊ညိမ္းဒီ၊လင္းအိမ္ႏိုင္၊ညေဝးေန၊

(၅)စိတ္က်အိပ္မက္(ကဗ်ာ) တင္မင္းထက္

(၆)စံုတြဲ (ကဗ်ာ) ေမာင္နႏၵ