တနဂၤေႏြေရာင္ ၿမဴခိုးေငြ႕မ်ား

Monday, April 26, 2010

တနဂၤေႏြေရာင္ ၿမဴခိုးေငြ႕မ်ား

ေနရာက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အစိမ္းသက္သက္ပါ။ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာေလး။ လမ္းကေလးရဲ႕ အဝင္ဝမွာ ရွိတဲ့ ၿခံကေလးထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ gathering တစ္ခု က်င္းပ ေနၾကတယ္။ မေတြ႕ရတာၾကာၿပီ ၿဖစ္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ..၊ မေတြ႕ရတာၾကာေလ ေကာင္းေလ ၿဖစ္တဲ့ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ေပါ့ ..။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အရာရာကို ညည္းေငြ႕လြယ္သူ ပီပီ ေန႔လည္စာ စားၿပီးခ်ိန္မွာ အဲဒီလူအုပ္နဲ႔ ခြဲထြက္ခဲ့လုိက္ေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ထြက္သာလာတယ္။ ဆက္သြားရင္ ဘာရွိမွန္း မသိသလို ေနာက္ၿပန္ဆုတ္ရင္လည္း ဘာရွိမွန္း မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေတာနက္ၾကီးထဲ ေၿမပံုတစ္ခ်ပ္နဲ႔ သြားရတာထက္ေတာ့ လြယ္မွာပါ။

လမ္းကေလးက ဆက္ဝင္သြားတာနဲ႔အမွ် စိမ္းစိုအံု႔ဆိုင္းေနတယ္။ ေလကေတာ့ ၾကည္ၾကည္စင္စင္ေလး တိုက္လုိ႔ ..။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္ မဟုတ္တာေတာင္မွ သစ္ရြက္ေတြရဲ႕ တီးတိုး ေတးသံေတြကို ၾကားေနရမိ သလုိ စိတ္ထဲ ၾကည္ႏူးေနမိတယ္။ လမ္းကေလးကို ဆံုးေအာင္ ဆက္ေလွ်ာက္တာေတာင္ မွ ၿခံက်ယ္ၾကီး ႏွစ္ၿခံပဲရွိတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ လမး္ကေလးက ဆံုးမလိုနဲ႔ မဆံုးၿပန္ဘူး။

ဝါးရံုစိမ္းစိမ္းေတြနဲ႔ အုံ႔ဆိုင္းေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္သြားသာ လမ္းကေလးကို ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ဆက္ေလွ်ာက္သြားလုိက္တယ္။ လမ္းကေလးက အပင္ေတြ အုံ႔ဆိုင္းေနလုိ႔လားမသိဘူး။ ၿမဴခိုးေတြ ေဝေနသလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီၿမဴေငြ႕ေတြၾကား ေလွ်ာက္ရတာ ခံစားမႈတစ္ခုကို ေပးေနသလိုလည္း ခံစားရတယ္။

လမ္းအဆံုးမွာ အေတာ္အသင့္က်ယ္တဲ့ ၿခံကေလးတစ္ၿခံ…။ အိမ္ကေလး တစ္လံုး ..။ အိမ္ရဲ႕ ဟိုမွာဖက္မွာ ေရကန္တစ္ခု .. ေရကန္က ေတာ္ေတာ္က်ယ္ပံုပါပဲ။ စိမ္းၿပာေနတယ္။ အိမ္ကေလးကေတာ့ သာမန္ ေၿမစိုက္သစ္သားအိမ္ကေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီသစ္သားေတြက အၿဖဴေရာင္ လင္းေတာက္ေနတယ္။ အိမ္ထဲမွာ လူရိပ္လူေၿခ မေတြ႕ရေပမယ့္ အိမ္ကေလးက တံခါးလည္း ပိတ္မထားဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန အိမ္ကို ပတ္ၾကည့္ၿပီး ေနာက္ဖက္က ကန္ရွိရာကို သြားဖို႔ ဆံုးၿဖတ္လုိက္တယ္။ ၿခံထဲမွာက ပတ္ပတ္လည္မွာ ဝါးရံုေတြ အုံ႔ဆိုင္းေနတာက လြဲရင္ ေၿမၿပင္က်ယ္မွာက် ၿမက္တစ္ပင္ေတာင္ မေတြ႕ရေအာင္ ေၿပာင္ရွင္းလုိ႔။ ရႈပ္ေနတာက ဟိုတစ္ရုပ္ ဒီတစ္ရုပ္ ခ်ထားတဲ့ အရြယ္စံု ပန္းပုရုပ္၊ပလပ္စတာရုပ္နဲ႔ ေက်ာက္ဆစ္ရုပ္ေတြ။

“ အဲ ”

ရုတ္တရက္ ကၽြန္ေတာ့္ေၿခလွမ္းေတြ ရပ္တံ့သြားရတယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း စိုးထိတ္ သြားသလိုပဲ။ အိမ္ကေလးရဲ႕ အေနာက္ဖက္မွာ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လုိက္ရတာကိုး။ ပိုၿပီးေသခ်ာေအာင္ ေၿပာရရင္ အမ်ိဳးသမိး တစ္ေယာက္။ သူမ စားပြဲႏွစ္လံုးနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္။

“ အိုး .. သူ အရုပ္တစ္ခု လုပ္ေနတာပဲ ”

ရႊံ႕ေစးႏွင့္ အရုပ္တစ္ခုကို သြန္းလုပ္ေနပံုရတဲ့ သူမဟာ စိတၱဇ ဆန္ေနသလိုပဲ။ ဆင္စြယ္ႏွစ္ ေရာင္ လက္ၿပတ္ စြပ္က်ယ္သား အက်ီ ၤ ကိုဝတ္ထားၿပီး အဲဒီအေရာင္ ဂါဝန္ရွည္ကိုပဲ ဝတ္ထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အဝတ္အစားမွာ ရႊ႕ံေစးေတြက အဆင္ ဒီဇီုင္းတစ္ခုလို ေပက်ံလို႔။ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ေခြေခြ လိပ္လိပ္ေလးေတြက အညိဳေရာင္ ..။ လံုးဝသိမ္းဆည္း မထားပဲ ၿဖန္႔ခ်ထားတာေၾကာင့္ သူမပံုက ပိုၿပီး စိတၱဇ ဆန္ေနတာ ထင္ပါရဲ႕။

ကၽြန္ေတာ္ သူမဆီ ေလွ်ာက္သြားလုိက္တယ္။

ေၿခသံေၾကာင့္ ထင္တယ္။ သူမက အသာေမာ့ၾကည့္တယ္။ ၿပီး.. ေတြ႕ေနၿမင္ေနက် အရာတစ္ခုကို ေတြ႕ရသလို . သာမာန္ပဲ .. အၾကည့္ၿပန္လႊဲသြားတယ္။ တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ္လို ေကာင္ေတာင္ သူ႔ကို ေတြ႔ရခ်ိန္မွာ ထိတ္ကနဲ ခံစားခ်က္ ေပ်ာ့ေပ်ာ့တစ္ခု ဝင္လာေသးတာ။ သူမအေနနဲ႔ ဒီေလာက္မွ လႈပ္ခတ္မသြားဘူးဆိုတာကေတာ့ တစ္မ်ိဳးပဲ။ မသကာ ထိတ္လန္႔မသြားေတာင္ အံ့ၾသသြားပံုေလာက္ေတာ့ ရွိသင့္တယ္။ ခုဟာက သူမ ပံုစံက သာမန္ကာရွန္ကာ ေအးစက္လို႔ ..။

ကၽြန္ေတာ္ အနားထိ ေလွ်ာက္သြားလုိက္တယ္။

“ ခင္ဗ်ား .. ကၽြန္ေတာ့္ကို သိလုိ႔လား ”

အမွန္က သိပ္ကို အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္ၿပီး အဆင္မေၿပတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ သူမက ညင္ညင္ သာသာပဲ ၿပန္ေၿဖတယ္။

“ ဟင့္အင္း မသိပါဘူး ”

“ ဒါနဲ႔ေတာင္ ခင္ဗ်ား ၿခံထဲ ဝင္လာတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ဘယ္သူလဲ ဘာကိစၥလဲ ဘယ္ကလဲ လို႔ ဘာလို႔ မေမးတာလဲ ”

သူမ .. ရႊံ႕ေစးေတြေပၚက လက္ကို ခဏ ရုတ္လုိက္ၿပီး အၾကည့္ကို ကၽြန္ေတာ့္ဆီ ပို႔တယ္။

“ ရွင္ ဘယ္သူပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ေသခ်ာတာက ကၽြန္မေစာင့္ေနတဲ့သူ မဟုတ္ဘူး ဒိထက္ ေသခ်ာတာ ဘာရွိမွာလဲ ”

ကၽြန္ေတာ္ သူမရဲ႕ ၿပတ္သား ေသြးေအးမႈကို တစ္မ်ိဳးၾကီး ခံစားလုိက္ရတယ္။ သူမကို ၾကည့္ေတာ့လည္း တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ သူနဲ႔လည္း မတူပါဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္ ေအးေအးလူလူ လုပ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ႔ပဲ တူတယ္။

“ ဒါဆို ….. ခင္ဗ်ားက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေစာင့္ေနတာေပါ့ ..”

“ ထင္တာပဲ ”

“ ဘယ္လိုၿဖစ္ၿဖစ္ေလ ခင္ဗ်ားၿခံထဲကို ဝင္လာတဲ့ လူက လူေကာင္းတစ္ေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ”

သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာ့ေတာင္မၾကည့္ပဲ ေၿဖတယ္။

“ ေလာကမွာ လူေကာင္း ဆိုတာ ရွိလုိ႔လား .. ရွင္က ရွင့္ကိုယ္ရွင္ လူေကာင္းလုိ႔ အာမခံႏိုင္ လို႔လား ကၽြန္မကေတာ့ အာမ မခံႏိုင္ဘူး .. ၿပီးေတာ့ ရွင္ေၿပာသလိုဆိုရင္ ရွင္လည္း ကၽြန္မကို သတိထားရမွာပဲ ကၽြန္မ ၿခံက လူသူေလးပါးနဲ႔ မနီးဘူး ကၽြန္မက ရွင့္ကို ဖ်ားေယာင္းၿပီး သတ္ပစ္လိုက္ၿပီဆိုပါစို႔ …. …”

“ … …. ….”

ကၽြန္ေတာ္ ထိတ္ကနဲ ၿဖစ္သြားရၿပီးမွ ရွက္ရွက္နဲ႔ စိတ္ထဲက ၾကိတ္ၿပီး အဲဒီမိန္းမကို က်ိမ္ဆဲ ပစ္လုိက္တယ္။

“ မၿဖစ္ႏိုင္တာ ”

“ ေလာကမွာ မၿဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ မရွိဘူး ”

သူမက လုပ္လက္စ အလုပ္ကိုဆက္လုပ္ေနပါတယ္။ ရုပ္လံုးသာ မေပၚေသးတာ။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဦးေခါင္းပိုင္းဆိုတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မွန္းလို႔ရတယ္။ သူမ လုပ္ေနတာကို ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနမိတယ္။

“ ရွင္ .. ထိုင္ခ်င္ထိုင္ေလ ကၽြန္မက လူသတ္ရမွာ ပ်င္းပါတယ္ ”

စားပြဲေဘးမွာ ခ်ထားတဲ့ ၾကိမ္ခံုပုေလးကိုၿပၿပီး ဧည့္ဝတ္ၿပဳပံုက သင္းတယ္။ ဒီမိန္းမ ၾကည့္ရတာ အလြန္ဆံုးရွိလွ လြန္ေရာ ကၽြံေရာ သံုးဆယ္နား မကပ္ႏိုင္ေသးေလာက္ဘူး။

“ ခု … .. မင္းလုပ္ေနတာ မင္းေစာင့္ေနတဲ့ သူရဲ႕ ပံုတူလား ”

“ ဟင့္အင္း ”

“ ဒါဆို ဘယ္သူ႔ပံုလဲ ”

“ ရွင္ အဲဒီမွာ ဆက္ထိုင္ေနရင္ ရွင့္ပံုတူ ၿဖစ္သြားႏိုင္တယ္ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒီပံုဟာ Brad Pitt လည္းၿဖစ္ႏိုင္တာပဲ Michael Pare’ လည္း ၿဖစ္ႏိုင္တာပဲ ”

သူမၾကည့္ရတာ အရူးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတာ့ သိပ္မတူဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ေရာဂါ ခပ္ပါးပါးေလး ကိုခံစားေနရတဲ့သူနဲ႔ေတာ့တူတယ္။

“ မင္း ..ဒီမွာ တစ္ေယာက္တည္းေနတာလား ”

“ ဟုတ္တယ္ ”

“ မင္း တစ္ေယာက္တည္း မေၾကာက္ဘူးလား ”

သူမက ရႊံ႕ေစးပံုထဲက ရႊံ႕ေစးအနည္းငယ္ကို ထပ္ဖဲ့ယူေနရာကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာ့ၾကည့္ပါတယ္။ ေနာက္ ရႊံ႕ေစးပံုနားက ဓားတစ္ေခ်ာင္းကို ညႊန္ၿပရင္း ေၿပာတယ္။

“ ရွင္ေတြ႕လား .. အဲဒီ ဓားက သိပ္ထက္တာ သူ႔မွာ ဆင္တူ အၿမႊာ ဓား တစ္ေခ်ာင္းရွိခဲ့ဖူး တယ္ ခုေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး မႏွစ္က ကၽြန္မ အဲဒီဓားနဲ႔ ေထာက္ၿပီး ဓားၿပတိုက္ခံရဖူးတယ္ ေလ ”

“ ဗ်ာ ”

ဓားၿပတိုက္ခံရတဲ့ကိစၥကို မေန႔တစ္ေန႔က ကားဂိတ္မွာ လူသိပ္မ်ားတာပဲ ဆိုတဲ့ ကိစၥမ်ိဳး ေၿပာသလို ေသြးေအးေအးနဲ႔ ေၿပာၿပေနပံုက အသည္းယားစရာ ..။

“ ရယ္ရတယ္ သိလား ဒီဓားႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခ်ၿပထားရင္ ဝယ္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မေတာင္ မခြဲတတ္ဘူး အဲဒီ ဓား ၿပကိုခ်ၿပရင္လည္း သူဘယ္ဓာကို ေကာက္ကိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သူ႔ဟာသူ ခြဲတတ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သက္ဆိုင္ရာက ဓားႏွစ္ေခ်ာင္းထဲက တစ္ေခ်ာင္းကို သက္ေသအၿဖစ္ သိမ္းသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီကတည္းက သူလည္း အေဖာ္မဲ့သြားခဲ့တာပဲ ..”

“ အဲဒီ ဓားၿပကိုေရာ မိသြားေရာလား ”

“ ဟင့္အင္း .. ကၽြန္မ ဓားကေလးပဲ စိတၱဇေရာဂါရ က်န္ခဲ့တယ္ ”

စိတၱဇေရာဂါ ရေနတာကေတာ့ ဓားနဲ႔သူ႔သခင္ တူတူပဲ ၿဖစ္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။

“ ဒါနဲ႔ မင္း ပစၥည္းေတြ ေတာ္ေတာ္ ပါသြားေသးလား ”

“ ေတာ္ေတာ္ ေပးလုိက္ပါတယ္ ”

“ ဘယ္လို ..”

“ သူက ဘယ္ပစၥည္း ဘယ္မွာ ရွိမွန္းသိတာမွမဟုတ္တာ သိတဲ့ ကၽြန္မကပဲ အကုန္ ရွာေဖြေပးလုိက္တယ္ သူၿပန္ေရာင္းစားလုိ႔ အဆင္ေၿပမွာေတြေပါ့ ”

“ တန္ဖိုးအားၿဖင့္ …”

“ တန္ဖိုးအားၿဖင့္ သူတန္ဖိုးထားတာေတြ သူရသြားၿပီး ကၽြန္မ တန္ဖိုးထားတာေတြ သူက လက္ဖ်ားနဲ႔ေတာင္ မထိသြားလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ေနတာ ”

ၾကည့္ပါဦး။ ေက်းဇူးေတာင္ တင္တယ္တဲ့။

“ မင္း တန္ဖိုးထားတာေတြက …”

“ ဒီ ပန္းပုရုပ္ေတြ အိမ္ထဲက ပန္းခ်ီကားေတြနဲ႔ စာအုပ္စင္ေပၚက စာအုပ္ေတြ..”

ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ထဲကေန ရႈံ႕ခ်လုိက္တယ္။ ဒီပစၥည္းေတြကို ဘာလုပ္လုိ႔ရမွာမို႔ ဘယ္သူက ယူသြားမွာလဲ .. လို႔လည္း ေတြးလုိက္တယ္။

“ မင္းက အာဂ သတၱိပဲ ”

“ ဘယ္ကလာ .. ရွင္မွားေနၿပီ သတၱိမရွိလုိ႔သာ ရွာေဖြေပးလုိက္တာေပါ့ အမွန္ဆို ကၽြန္မက တန္ဖိုးရွိတယ္လုိ႔ ထင္တဲ့ အရာေတြနဲ႔ သူတုိ႔က တန္ဖိုး ရွိတယ္လို႔ ထင္တဲ့ အရာေတြ မတူဘူးေလ အဲဒါကို မနည္း စဥ္းစားေပးလုိက္ရတာ ေၾကာက္လို႔ေပါ့ ..”

ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ ၿပန္မေၿပာေတာ့ သူမက ဆက္ေၿပာတယ္။

“ ရွင္သာဆိုရင္ေရာ ဘာလုပ္မွာလဲ ခုခံမွာလား သူၿမင္သမွ်ပဲ ယူလို႔ သေဘာထားလုိက္ မွာလား ကၽြန္မလိုပဲ အဆင္ေၿပမွာေလးေတြ ေရြးေပးမိမွာလား ”

“ မသိဘူး ”

ကၽြန္ေတာ္ တကယ္မသိတာပါ။ ကၽြန္္ေတာ့္မွ ဒီအေၿခအေနကို မၾကံဳဖူးတာ။ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အေၿဖက အဆင္သင့္ ရွိမေနဘူး။

“ ဓားၿပတိုက္ပါတယ္ဆိုမွ သူက သူ႔လိုအပ္ခ်က္ၿပည့္မွ ၿပန္မွာေလ သူ႔အတြက္ အဆင္ေၿပမွာေတြ ေရြးေပးလုိက္ေတာ့ သူလည္း ၿမန္ၿမန္ ၿပန္လုိ႔ရသြားတယ္ ကၽြန္မလည္း အက်ဥ္းအၾကပ္က လြတ္ေၿမာက္သြားတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်က္ေကာင္းတာက ကၽြန္မနဲ႔ သူ တန္ဖိုးထားတဲ့ အရာေတြ တူမေနခဲ့တာပဲ ”

ဘယ္ဓားၿပကမွ သူ႔ပန္းခ်ီကားေတြ ပနး္ပုေတြ စာအုပ္ေတြ သယ္မသြားဘူးဆိုတာကို သူမ သိသင့္တာေပါ့။

“ ဒါလည္း ခုထိ မင္းတစ္ေယာက္တည္း ေနတာပဲလား ”

“ အင္းေလ ကၽြန္မမွာ သူတုိ႔ တန္ဖိုးထားတဲ့ အရာေတြ ဘာမွ မွ မရွိေတာ့တာ ကိစၥ မရွိပါဘူး ”

အမွန္ဆို ခုမွေတြ႕ၿပီး ဒီေလာက္ အေၿပာအဆို ေသြးေအး အဆင္မေၿပတဲ့ မိန္းမ တစ္ေယာက္ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာပူစရာရွိလဲ။ ခက္တာက ကၽြန္ေတာ္ ဘာလုိ႔မွန္းမသိ ပူေနမိတယ္။

“ ဒါထက္ မင္း ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သူကေရာ ”

“ ေစာင့္ေနပါတယ္ဆိုမွ မလာေသးလုိ႔ေပါ့ရွင့္ ”

“ သူက မင္းခ်စ္သူလား ”

“ ဆိုပါေတာ့ ”

ဒီစကားကို ေၿဖတဲ့ ေလသံကေတာ့ ေအးစက္မေနဘူး။ ေႏြးေထြးလာသလိုပဲ။

“ သူက မင္းကို မေစာင့္ေရွာက္ဘူးလား ”

“ ခ်စ္သူဆိုတာ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔လား ”

သူမ ေအးစက္စက္ၿပန္ေမးပါတယ္။

“ အဲလိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ဒါေပမယ့္ ပါသလားလို႔ ..”

သူမက ရႊံ႔႕ေစးေတြ ေပေနတဲ့ လက္ကို ေရထဲ ႏွစ္ၿပီး ေဆးလုိက္တယ္။ ၿပီးမွ ရယ္သံခပ္ဖြဖြ ကပ္ပါလာတဲ့ အသံနဲ႔ ေၿဖတယ္။

“ ရွင္က စာေရးဆရာလား ”

“ ဟင့္အင္း .. ဘာလုိ႔လဲ ”

“ အဲဒါေတြက ဝတၳဳထဲ ထည့္ေရးဖုိ႔ပဲ ေကာင္းတာေလ လက္ေတြ႕က် သိပ္အသံုး မတည့္လွဘူး ရွင္က အခ်စ္ဆိုတာကို သိလုိ႔လား ..”

“ သိသလိုလိုပဲ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ခ်စ္သူရွိတယ္ ”

“ တစ္ေယာက္တည္းလား ”

အေတာ့္ကို မေထာ္မနန္းႏိုင္တဲ့ ေမးခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေထာင္းကနဲ ေဒါသထြက္ သြားရတယ္။

“ မင္းက ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ ”

“ တစ္သက္မွာ တစ္ေယာက္ပဲ ခ်စ္တယ္ဆိုတာက စာအုပ္ထဲမွာပဲ ရွိတာ လက္ရွိမွာ ရွင့္ခ်စ္သူက တစ္ေယာက္တည္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္မယ္ ဒါေပမယ့္ ရွင္ခ်စ္ခဲ့ဖူးတာက တစ္ေယာက္တည္း မၿဖစ္ေလာက္ဘူး ”

“ ခ်စ္ဖူးတာဆုိရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္မကပါဘူး ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ခ်စ္ေနတဲ့ ခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္ ”

“ ရွင့္ကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္ ”

“ ဘာလဲ ..ဘာအတြက္လဲ ”

“ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ႏွစ္ေယာက္လံုးကို တစ္ၿပိဳင္တည္း ခ်စ္မေနတဲ့အတြက္ ”

ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ရႈပ္လာရၿပီ။ ဒီမိန္းမက ေလေအးေအးေလးနဲ႔သာ အလုပ္နဲ႔လက္ မၿပတ္ပဲ ေၿပာေနတာ။ သူ႔စကားေတြက ေလးလံလြန္းနယ္။ သူမကပဲ ေသြးေအး ၿငိမ္သက္ၿပီး ခံစားခ်က္မဲ့လြန္းတာလား ။ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ခံစားလြယ္တာလားေတာ့မသိေတာ့ဘူး။

“ ဒါနဲ႔ မင္းခ်စ္သူက ဘယ္မွာလဲ ”

သူမ အၾကည့္ေတြ ခ်က္ခ်င္း အေရာင္ေၿပာင္းသြားသလိုပဲ။

“ ကၽြန္မ မသိဘူး။ ဘာလုိ႔မွန္းမသိတဲ့ စိတ္ေတြနဲ႔ က်န္ေနခဲ့တဲ့ ကၽြန္မကို သူက ထားသြားခဲ့တယ္ ”

သူက ရပ္က်န္ေနခဲ့မွေတာ့့ ထားသြားၿပီေပါ့ လို႔ စိတ္ထဲက ေအာ္ေၿပာေနမိတယ္။ အၿပင္မွာေတာ့ မေၿပာမိပါဘူး။ ပါးစပ္က အလုိလို လႈပ္ရွားမရ ၿဖစ္ေနတာ။

“ ဒါေပမယ့္ သူၿပန္လာမွာပါ ”

ဒီေလသံကေတာ့ ခုနက ေလသံလုိ မဟုတ္ဘူး။ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ အၿပည့္နဲ႔ ခိုင္မာေန သလိုပဲ။ ၿပီး .. သူ႔ရဲ႕ လုပ္လက္စ အရုပ္ကို အေခ်ာသပ္ေနတယ္။ ရုပ္လံုးက ေပၚေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီပံုဟာ ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္သလို Pitt တို႔ Pare’ တို႔ မဟုတ္တာလည္း ေသခ်ာတယ္။ သူမလိုပဲ ဆံႏြယ္ေခြေတြက်ေနတဲ့ ေမးရိုး အနည္းငယ္ မာေက်ာဟန္ ရွိတဲ့ ဒီအရုပ္ပံုဟာ .. သူမခ်စ္သူလား ..။

“ ရွင္သိလား ..ခ်စ္ၿခင္းနဲ႔ ေပါင္းဆံုၿခင္းက ဘာမွသက္ဆိုင္မေနဘူး တၿခားစီပဲ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ၿခင္း အစစ္ ဆိုတာကလည္း ေတြ႕ဖု႔ိသိပ္ခဲယဥ္းတာ။ ဒါေၾကာင့္လည္း လူေတြဟာ ထင္ေယာင္ထင္မွား ခ်စ္ၿခင္းေတြနဲ႔ လံုးေထြး သတ္ပုတ္ေနခဲ့ရၿပီး တကယ့္တကယ္ အခ်စ္စစ္ကို ေတြ႕တဲ့အခါက်ေတာ့ အရမ္းကို ပင္ပမ္းႏြမ္းနယ္ အားကုန္ေနခဲ့ၿပီ။ အေၿခအေန အရပ္ရပ္ေတြက ၿပဳၿပင္လုိ႔ မရၾကေတာ့ဘူး ”

သူမေၿပာတာ အမွန္ပါပဲ။ တကယ္တကယ္လည္း လူေတြက စမ္းတဝါးဝါးနဲ႔ ခ်စ္တယ္လို႔ ထင္ၿခင္းေတြနဲ႔ နပမ္းလံုးေနၾကရတာပဲ။ တကယ္တမ္း အခ်စ္စစ္ကိုလည္း ေတြ႕ေရာ ကံေကာင္းႏိုင္တဲ့သူက လူနည္းစုပါ။ အေတာ္မ်ားမ်ားက ၿပဳၿပင္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။ ခု ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ခ်စ္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့ၿခင္းေတြနဲ႔ ရႈပ္ေထြးေနခဲ့ၿပီးမွ ခု .. ခ်စ္သူကို ေတြ႕ခဲ့ရတာ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လည္း ခ်စ္ေနၾကေပမယ့္ ေပါင္းစည္းဖုိ႔ ဘယ္လိုမွ မၿဖစ္ႏို္င္တဲ့ အေၿခအေနေတြ ရွိေနခဲ့တာပါပဲ။

“ ကၽြန္မကေတာ့ သူၿပန္လာတဲ့အခါ ၿပဳၿပင္လုိ႔မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ အေၿခအေနေတြ မရွိဖုိ႔ အရာအားလံုးကို ရွင္းလင္းထားၿပီးၿပီ ကၽြန္မ အားလံုးကို ၿပတ္သားစြာ ဆံုးၿဖတ္ထားၿပီးၿပီ အရင္တစ္ခါကလို ေတြေဝၿပီး က်န္ခဲ့ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး ”

ဆံႏြယ္ေခြေတြေအာက္က ေမးရိုးေတြ မာေက်ာ ေတာင့္တင္းလာတဲ့အထိ ယံုၾကည္ခ်က္ အၿပည့္နဲ႔ ေၿပာေနတဲ့ သူမကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ သနားလာတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ သူမ မသိတာက ေယာက်ာ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေက်ာခိုင္းသြားၿပီးရင္ ၿပန္လွည့္မလားတတ္ ဘူးဆိုတာကိုပါပဲ။ သူမ ေၿပာသလို သူတုိ႔ရဲ႕ ခ်စ္ၿခင္းဟာ တကယ္ပဲ အရမ္း စစ္မွန္ေနခဲ့တယ္ဆုိရင္ေတာ့ မေၿပာတတ္ဘူးေပါ့ ..။

“ ရွင္ .. ကၽြန္မကို သနားေနတယ္ မဟုတ္လား ”

“ ဗ်ာ ..”

ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသႏႈတ္ဆြ႔ံသြားရတယ္။ ဒီမိန္းမ အၾကားအၿမင္ ၇ေနတာေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။

“ ရွင္ကေတာ့ သနားခ်င္ သနားမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မသိတယ္။ သူၿပန္လာမယ့္အခ်ိန္က တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ ပိုနီးလာၿပီ။ ကၽြန္မလုပ္ေနတဲ့ ရုပ္ပံုေတာင္ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း ဘယ္လိုမွ ထိန္းမရပဲ သူ႔ပံုတူ ၿဖစ္သြားေသးတာပဲ .. ေသခ်ာတယ္ ဒီရုပ္ထုေလး ေၿခာက္ေသြ႕ အေခ်ာသပ္သြားတဲ့အခ်ိန္က် သူေရာက္လာလိမ့္မယ္။ ”

ကၽြန္ေတာ္ .. ဘာၿပန္ေၿပာရမွန္း မသိဘူး။ ေၿပာစရာလည္း မရွိသလိုပဲ။ ရင္ထဲမွာလည္း ရႈပ္ေထြးမႈေတြနဲ႔ မိႈင္းအု႔ံေနသလို ခံစားရတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း အရာရာကို ညည္းေငြ႕လြယ္ တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ဒိေနရာက ခြာဖုိ႔ ဆံုးၿဖတ္လုိက္တယ္။

“ ကၽြန္ေတာ္ သြားဦးမယ္ ”

ေၿပာေၿပာဆိုဆို ထိုင္ရာက အထမွာ ၿခံဝန္းတစ္ခုလံုး ခပ္ပါးပါး ၿမဴေငြ႕ေတြ အခ်ိန္အခါ မဟုတ္ အု႔ံခို ဆင္းက်လာသလုိပဲ။

“ ေဟာ ၿမဴေတြ က်လာၿပီ ”

ဟုတ္ပါရဲ႕။ ေစာေစာကထက္ပိုၿပီး မိႈင္းေဝ က်လာတယ္။

“ အင္း .. အခ်ိန္မဟုတ္ အခါမဟုတ္ ”

သူမရဲ႕ စိတ္လႈပ္ရွားသံကို ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က မွတ္ခ်က္ တစ္ခုနဲ႔ ေထာက္ခံလုိက္တယ္။ သူမက ေစာေစာကနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မသက္ဆိုင္တဲ့ ေလသံနဲ႔ .. စိတ္လႈပ္ရွားစြာ ၿပန္ေၿပာတယ္။

“ သူ .. လာေတာ့မယ္ ”

“ ဗ်ာ ..”

“ ဟုတ္တယ္ သူ ထြက္သြားတုန္းကလည္း ဒီလို တနဂၤေႏြေရာင္ ၿမဴေငြ႕ေတြထဲမွာပဲ ထြက္သြားခဲ့တာ ”

“ ဘာ …. ဘာ အေရာင္ …”

“ တနဂၤေႏြေရာင္ …”

ကၽြန္ေတာ္ ဆြံ႕အ ေတြေဝ စဥ္းစားေနဆဲမွာပဲ သူက ဆက္ေၿပာတယ္။

“ အဲဒီ တနဂၤေႏြေရာင္ ၿမဴေတြထဲမွာပဲ ကၽြန္မ က်န္ခဲ့ရတာ .. ခု .. သူ… ကၽြန္မ က်န္ခဲ့တဲ့ ေနရာကို ၿပန္လာေတာ့မယ္ ..”

ေက်ာထဲ တစ္ခ်က္စိမ့္တက္လာတဲ့ ခံစားမႈကို ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ ဆန္းစစ္မေနေတာ့ဘူး။ ၿမဴေတြက ပိုၿပီး ထူထပ္လာသလိုပဲ။ သူမေၿပာတဲ့ တနဂၤေႏြေရာင္ ၿမဴေတြ ..။ ေတာက္ပတဲ့ အညိဳႏုေရာင္ မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ၿမဴေတြကို ရင္ခုန္လႈပ္ခတ္စြာ ၾကည့္ေနတဲ့ သူမ ကို ကၽြန္ေတာ္ ထားခဲ့ၿပီး လွည့္ထြက္လာခဲ့လုိက္သည္။

ၿမတ္စြာ ဘုရား သခင္ ..။

ဟိုးခပ္ေဝးေဝး ……. ၿမဴေတြၾကား …… သူမေၿပာတဲ့ …… တနဂၤေႏြေရာင္ ၿမဴခိုးေတြ ၾကားမွာ လူရိပ္တစ္ခုကို ေတြ႕လုိက္ရသလို ……….။ ။

မေနာ္ဟရီ

၂၀၀၇ ကလ်ာ မဂၢဇင္း