အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္.. အိမ္ကေလးရယ္…. ငါရယ္…………

Saturday, May 1, 2010

အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္.. အိမ္ကေလးရယ္….ငါရယ္…………

အၿမင္မဲ့
ယိုင္နဲ႔ေနခဲ့တဲ့ ငါ့အိမ္ကေလး
က်ားကန္ၿခင္းမဲ့ …..

အမ်ားကေၿပာတဲ့
မိုက္မဲၿခင္းေတြကိုသာ
အိမ္ကေလးရဲ႕ပတ္ပတ္လည္မွာ
ဆင့္စီထားခဲ့ရ
ငါ့ဦးေခါင္းကေတာ့
ဘာမဆိုေၿ့ပးတုိက္ပစ္လုိက္ဖုိ႔
မာနေတြနဲ႔ မာေက်ာေနခဲ့ …….

အိမ္ကေလး…
ငါ..အေဝးၾကီးထိ
ခရီးဆက္ရဦးမွာ
ရာသီဥတုဒါဏ္ေတြ
နတ္ဆိုးေတြရဲ႕ အေမွာင့္ပေယာဂေတြ
အၿမဲစိမ္းသစ္ေတာၾကီးေတြရဲ႕ ကာဆီးမႈေတြ
လက္ညိႈးေတြ …အမ်ားၾကီး ၾကံဳရဦးမွာ
ငါ့မွာ ကာရန္ေပးစရာဆိုလို႔
အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြသာရွိရဲ႕ ….

မင္း..မၿမင္ရတဲ့အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ငါ.. ေလာကကို ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့မိတဲ့အခါတိုင္း
ညစာမဲ့ .. ေနေရာင္မဲ့ .. မင္းအတြက္
ငါ့အိပ္မက္ေတြက ေဆးဖက္မဝင္ႏိုင္တဲ့အခါတိုင္း
မိုးစက္ေတြ ကံ့ေကာ္ရနံ႔ေတြ
စိန္ပန္းေၾကြေတြ .. ေရတမာေတြၾကား
ငါ ..နာဖ်ားေနတဲ့အခါတိုင္း
အမ်ားကေၿပာတဲ့
မိုက္မဲၿခင္းေတြရဲ႕ အဆိပ္သင့္တဲ့ဒါဏ္
ငါခံရတိုင္း
အမ်ားၾကိဳက္စကားလံုးေတြနဲ႔
မင္းကို …
က်ားကန္မေပးႏိုင္ခဲ့တာ
ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့ပါ။

ေလာကမွာ ဘာအလိုအပ္ဆံုးလဲ
သိကၡာ
ပညာ
မာန
ေဆာက္တည္ရာမရ ရြတ္ဆိုေနခဲ့တဲ့
ေမးခြန္းေတြလည္း ပ်ံ႕က်ဲ
အိမ္ကေလးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ …..
လွဲက်င္းပစ္လုိက္ဖုိ႔ရာလည္း မၿဖစ္ႏိုင္
ရွင္းလင္းၿပဖို႔ရာလည္း မၿဖစ္ေသး
ရာဇဝင္သစ္ေတြ ေၿပာင္းၿပန္ၿဖစ္ေနခဲ့ …

အမွားအယြင္းေတြရဲ႕ သားေကာင္
အမွန္တရားရဲ႕ ေနာက္ေတာ္ပါး
ပါးနပ္မႈရွိလ်က္နဲ႔ အသံုးမခ်သူေလ
ခုေတာ့လည္း
သံု႔ပန္းလံုးလံုးကိုၿဖစ္လို႔……….

ရြက္ေၾကြေတြလို
ဦးတည္ရာမဲ့ လြင့္ေမ်ာပစ္လုိက္ခ်င္ရဲ႕
ဒါေပမယ့္
ယိုင္နဲ႔ေနေသးတဲ့
ငါ့အိမ္ကေလးကို
ငါ ဘယ္လုိပစ္ခြာသြားရက္ပါ့မလဲ …
အမ်ားကေၿပာတဲ့
မိုက္မဲၿခင္းေတြသာ
ခရီးရွည္ေနခဲ့ ….

ခုဆိုရင္
ငါရယ္
ငါ့အိမ္ကေလးရယ္
အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္
……………………………
……………………………………
အမ်ားကေၿပာတဲ့မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္
ငါ့အိမ္ကေလးရယ္
ငါရယ္
…………………
………..
..

မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ
ရာစုမ်ားစြာတိုင္ထိ …….။ ။


၂၆၊ဂၽြန္၊၁၉၉၆


အဲဒီကဗ်ာကိုေရးတုန္းကေတာ့ ကၽြန္မ အဲဒီအိမ္ကေလးနဲ႔ အတူရွိေနဆဲပါ။ ကံ့ေကာ္ရနံ႔ေတြက ကၽြန္မကို မူးရီေနေအာင္ ဆြဲေဆာင္ထားႏိုင္တုန္းအခ်ိန္ေပါ့ …။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကၽြန္မကို အိမ္ကေလးထဲက တြန္းထုတ္တဲ့ လူတစ္စုနဲ႔ေတြ႕ခဲ့ရသလို အိမ္ကေလးထဲကေန ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ ေခၚထုတ္သြားမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္မလည္း အိမ္ကေလးနဲ႔ ေဝးရာမွာ အၿခားေသာ ဖ်ားနာမႈေတြနဲ႔ နာတာရွည္လုိ႔ေပါ့ ……

ခု အရင္က တင္ထားခဲ့ဖူးၿပီး မထုတ္ၿဖစ္ေသးတဲ့ မီးၿပတိုက္အလြန္နဲ႔ မႏွစ္က ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေတြကို စုစည္းၿပီး မီးၿပတိုက္အလြန္ ၂၀၀၉ ဆိုၿပီး ထုတ္ဖို႔ စာမူေတြၿပန္စီေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးကို ၿပန္ဖတ္မိတယ္။ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရာစုတစ္ခုစာမက ေဝးကြာသြားခဲ့ၿပီဆိုတဲ့အသိက ကၽြန္မကို လိပ္ၿပာမလုံေစေတာ့ၿပန္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေၾကာင္းၿပန္လွည့္တတ္တဲ့ စိတ္ကပါမလာခဲ့သလို ၿပန္လည္းလွည့္ၾကည့္ခြင့္မရတဲ့အတြက္ စိတ္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ ခုေတာ့လည္း အိမ္ကေလးက တခန္းတနားနဲ႔ကို က်ားကန္ေပးထားခံရၿပီး တနင့္တပိုး ပ်က္စီးဆံုးရႈံးမႈေတြနဲ႔ ..

သူ ကၽြန္မကို ဘာေတြေၿပာခ်င္ေနမလဲ ဆိုတာ မနာၾကားရဲတဲ့ကၽြန္မက အိမ္ကေလးကို ခပ္ေဝးေဝးကေန ေငးလုိ႔ …… ၿပီးရင္ မသိမသာသက္ၿပင္းေတြနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္လွည့္ၿပန္လုိ႔ ..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာင္ က်ားကန္ႏိုင္ၿခင္း မဲ့ေနတဲ့ဘဝထဲမွာ ဒါပဲ တတ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ မတတ္ႏိုင္ၿခင္းမ်ားစြာ မတတ္သာၿခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ဘဝေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အလင္းသစ္ ရမွာတဲ့လဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ ေမးခြန္းကို အိမ္ကေလးကေတာ့ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။


မေနာ္ဟရီ