Posts
Friday, November 27, 2009
စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္၊စကၠဴငွက္ႏွင့္…………blah blah blah !!
လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးရက္ေလာက္ (အဲထက္လည္းပိုရင္ပိုလိမ့္မယ္) ကတည္းက forward mail တစ္ေစာင္ရပါတယ္။ blogger တစ္ေယာက္လည္းၿဖစ္ ကၽြန္မတို႔ UFL မွာ English Diploma အတူတူတက္ခဲ့တဲ့သူလည္းၿဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဆီကပါ။ ဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ကၽြန္မ စိတ္နည္းနည္းတိုသြားလုိ႔ သူ႔ကိုေတာင္ေၿပာမိေသးတယ္။ ဒီလိုစာမ်ိဳးကို ဆက္ၿပီး forward မလုပ္သင့္ဘူးထင္တာပဲလို႔ .. အဓိကက ေမာင္စိုင္းကိုသိေနတဲ့ ေမာင္စိုင္းသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လည္းၿဖစ္တဲ့ သူ႔အေနနဲ႔ေပါ့။ စာက စိုင္းစိုင္းရဲ႕ စကၠဴငွက္ဟာ နာမည္ေက်ာ္ ရွမ္းစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ေရးထားခဲ့တဲ့ ၁၉၉၅ခုႏွစ္က ထုတ္ခဲ့တဲ့ ဝတၳဳတစ္အုပ္ကို မီွး ထားတာ ဆိုတဲ့ စာပါပဲ။ စာကိုေဖာ္ၿပလိုက္ပါတယ္။
စကၠဴငွက္ရဲ.ပိုင္ရွင္ဘယ္သူလဲ
နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္ သရုပ္ေဆာင္ စာေရးဆရာ စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္ရဲ.
လူငယ္ထုၾကားထဲမွာေရပန္းစားခဲ.တဲ.စကၠဴငွက္လံုးခ်င္း၀တၳဳရဲ.
မူရင္းဇာတ္လမ္းပိုင္ရွင္ဟာ စိုင္းစိုင္းမဟုတ္ပါဘူးလို. သတင္းေတြၾကားေနရပါတယ္။
အဲဒီသတင္းကို
ကၽြန္ေတာ္ကရွမး္ျပည္နယ္ဘက္ကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကသိခဲ.ရတာျဖစ္ၿပီးအဲဒီ၀တၳဳရဲ.မူရင္းစာေရးဆရာကရွမ္းလူမ်ိဳး
စာေရးဆရာဟိန္းစိုင္ခိုင္္ လို.သိရပါတယ္။ စကၠဴငွက္၀တၳဳရဲ. ဇာတ္လမ္းေက်ာရုုိးက
စာေရးဆရာ
ဟိန္းစိုင္ခိုင္္ရဲ.အခ်စ္ပ်ံလႊားငွက္ဆိုတဲ.၀တၳဳရဲ.ေက်ာရုိးနဲ.တစ္ထပ္တည္းနီးပါးတူတယ္လို.ကၽြန္ေတာ္.သူငယ္ခ်င္းကေျပာပါတယ္၊၊
အဲဒီအခ်စ္ပ်ံလႊားငွက္၀တၳဳကျမန္မာလိုေရးထားတဲ.၀တၳဳ
မဟုတ္ပါဘူး။ရွမ္းဘာသာနဲ.ေရးထားတဲ.၀တၳဳလို.သိရပါတယ္။အဲဒီ၀တၳဳကိုစာေရးဆရာကေရးထား
ခဲ.တာႏွစ္ေတြၾကာခဲ.ၿပီျဖစ္ၿပီးကၽြန္ေတာ္.သူငယ္ခ်င္းရဲ.ေျပာျပခ်က္အရ 1996
၀န္းက်င္ေလာက္ကျဖစ္မယ္ထင္တယ္လို.ဆိုပါတယ္။စာေရးဆရာဟိန္းစိုင္ခိုင္ကဒီအေၾကာင္းနဲ.ပတ္သတ္လို.ရွင္းလင္းတာေတြဘာေတြလုပ္မေနခ်င္ေတာ.ပါဘူး။သူ.ကိုလဲဒီအေၾကာင္းေတြ
ဆက္စပ္ယွက္ယွက္ေျပာျပေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ြဘာလို.လဲဆိုေတာ.စာေရးဆရာကအခုဆိုရင္သာသနာ.ေဘာင္မွာရဟန္းတစ္ပါးအျဖစ္နဲ.တရားအလုပ္ေတြကိုလုပ္ကိုင္ေနၿပီလို.ကၽြန္ေတာ္.သူငယ္ခ်င္းကေျပာပါတယ္။
သူ.ရဲ.၀တၳုေတြကိုရွမ္းလူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကႀကိုက္ႏွစ္သက္ၾကၿပီးသူတို.အေနနဲ.ဒီလိုမ်ိဳးပံုတူကူးခ်တာကိုမခံခ်င္လို.တနည္းနည္းနဲ.ေဖာ္ထုတ္ေပးေစခ်င္လို.ကၽြန္ေတာ္.ကိုအကူအညီေတာင္းတာလို.ဆိုပါတယ္။သူရဲ.၀တၳဳကေရးခဲ.တာအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ.ၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ရွမ္းစာဖတ္ၾကတဲ.ရွမ္းလူငယ္အသိုင္းအ၀န္းမွာေတာ.သူကနာမည္ရစာေရးဆရာတစ္ဦးလို.သိရပါတယ္။
နာမည္ေက်ာ္ဟစ္ေဟာ.အဆိုေတာ္စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္ရဲ.စကၠဴငွက္၀တၳဳကလူငယ္ပရိသတ္ၾကားထဲမွာအလြန္ေရပန္းစားခဲ.တဲ.၀တၳဳတစ္ပုဒ္ျဖစ္ၿပီးရုပ္ရွင္ရုိက္တဲ.ေနရာမွာလည္းလူငယ္ေတြႀကိုက္ႏွစ္သက္ခဲ.တဲ.ေပါက္ကားတစ္ကားျဖစ္ခဲ.ပါတယ္။
သူရဲ.စကၠဴငွက္ဟာသူကိုယ္တိုင္ဖန္တီးခဲ.သလား။ဒါမွမဟုတ္
ပံုတူကူးခ်ခဲ.သလားဆိုတာကေတာ.သူမွသိမွာပါပရိသတ္ႀကီးေရ။
တၿခားလူအတြက္ေတာ့ မသိပါဘူး။ ဒီစာကို စေရးကတည္းက ေဘးကေနထိုင္ဖတ္၊ ကူညီေဝဖန္ေပးခဲ့တဲ့ ကၽြန္မကေတာ့ ရယ္ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မမ်က္စိေရွ႕မွာ နာရီမ်ားစြာ တစ္ခန္းၿပီးတစ္ခန္း ဖ်က္လုိက္ ၿပင္လိုက္ ၊ ၿဖဳတ္လုပ္တပ္လုိက္ ေရႊ႕လိုက္ ၊ နာမည္ေက်ာ္ စစ္တုရင္သမား အကြက္ေရႊ႕သလို ေရႊ႕ေနခဲ့တဲ့ ေမာင္စိုင္းကို ကၽြန္မ ၿပန္ၿမင္ေယာင္မိလို႔ပါ။ တကယ္ဆို ဒီလို ပို႔စ္မ်ိဳးေရးတာ ကၽြန္မ အလုပ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္မ ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုဟာက ကၽြန္မနဲ႔ စလယ္ဆံုးတူတူေလာက္ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ၿဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မမွာ ေၿပာရမယ့္ တာဝန္ရွိလာသလို ခံစားရပါတယ္။ တၿခားရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေတြ မေၿပာခ်င္ပါဘူး။ စကၠဴငွက္ရဲ႕ အစအလယ္အဆံုးကိုပဲ ေၿပာၾကရေအာင္။
၂၀၀၆ ေႏြနံနက္ခင္းတစ္ခုမွာပါ။ ကၽြန္မ ကိုကို႔ကို summer school သြားပို႔ေနတုန္း မနက္ေစာေစာ ဖုန္းဝင္လာပါတယ္။ မနက္ ရွစ္နာရီအေရာက္ ပို႔ရတဲ့ေက်ာင္းကို ကၽြန္မတို႔ ၇နာရီခြဲေက်ာ္တည္းက အိမ္ကထြက္ရပါတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာဝင္လာတဲ့ဖုန္းက ထူးထူး ဆန္းဆန္း ေမာင္စိုင္းဖုန္းၿဖစ္ေနလုိ႔ ကၽြန္မ တအံ့တၾသနဲ႔ ေမးရပါတယ္။ ေစာေစာစီးစီး ဘယ္လိုၿဖစ္ရတာတုန္း ။ညတည္းက မအိပ္ေသးတာလား မနက္ေစာေစာႏိုးတာလား ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ညကတည္းက မအိပ္ေသးတာပါ ..။ ကၽြန္မကို ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ေမးၿပီး ကိုကို႔ကို ပို႔ၿပီးတာနဲ႔ သူတုိ႔ရွိတဲ့ေနရာကိုလာဖို႔ လွမ္းေခၚပါတယ္။ breakfast ေကၽြး မလို႔ဆုိပဲ။ (ထူးေထြတည့္အံ့ရာေသာ္ပါပဲ) ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိပဲနဲ႔အခ်ိန္ကုန္ခံတတ္တဲ့ထဲ စိုင္းစိုင္းမပါဘူးဆိုတာ ကၽြန္မသိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ လာခဲ့မယ္ပဲေၿပာၿပီး ေက်ာင္းပို႔ၿပီးတာနဲ႔ သူတုိ႔ရွိတဲ့အင္းလ်ားက ရွမ္းအိုးစည္ ဆိုင္ကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ဟိုက်ေတာ့ သူနဲ႔ဂၽြန္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္၊ ဘုရားေတာင္ တက္ခဲ့ၿပီးၿပီ တဲ့။ တစ္ညလံုးမအိပ္ထား ေပမယ့္ သူတို႔ပံုက လန္းဆန္းလို႔။ လူငယ္ေတြကိုး ။ ကဲ ကိစၥကိုေၿပာ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေလးကို ေခါက္ခ်ိဳးထားလုိ႔ ၿဖန္႔ခ်လုိ႔ေတာင္မရတဲ့ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကၽြန္မကို ကမ္းေပးပါတယ္။ ဘာလဲ လို႔ေမးေတာ့ ဂၽြန္က အေမ စားၿပီးမွ ဖတ္ပါ တဲ့ ။ ကၽြန္ေတာ့္လည္း သူ ေကာ္ဖီတုိက္ၿပီးမွ ဖတ္ခိုင္းရတာ လို႔ဆိုတဲ့အတြက္ စာမူဆိုတာ သေဘာေပါက္လုိက္ပါတယ္။ သူက ကၽြန္မတို႔ မဂၢဇင္းမွာေရာ၊ သရဖူနဲ႔ ၿမင္ကြင္းမွာပါ ကဗ်ာေတြ ဝတၳဳတိုေတြ ေရးေနက်ဆိုေတာ့ ကၽြန္မကို ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္ေပးတယ္လို႔ပဲ ကၽြန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ယူၾကည့္လုိက္ေတာ့ တစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္ လွန္လုိက္တာနဲ႔ ဒါ အတိုတစ္ပုဒ္ရဲ႕ အသြားအလာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္မ သိလုိက္ရတယ္။ လံုးခ်င္းလား လို႔ ကၽြန္မ တအံ့တၾသေမးေတာ့ ဟုတ္တယ္ လုိ႔ေၿဖပါတယ္။ မနက္စာမစားၿဖစ္ပဲ ထိုင္ဖတ္ လုိက္တာ သံုးေလးခန္းပဲၿပီးေသးတာမို႔ မၾကာခင္မွာပဲ ၿပီးသြားပါတယ္။ သူ႔ကို ကဗ်ာေတြ အတိုေတြေရးတာ ဖတ္ဖူးေပမယ့္ လံုးခ်င္းေရးလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မထားခဲ့ဖူးဘူး။ ေရးလုိက္တဲ့ အခါက်ေတာ့လည္း continuity ရွိရွိေရးႏိုင္တာကို ေတြ႕ရတယ္။
စာေရးတာ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ကဗ်ာသမားက စကားေၿပမေရးႏိုင္တဲ့သူေတြရွိသလို စကားေၿပသမားကလည္း ကဗ်ာမေရးတတ္တာရွိပါတယ္။ ႏွစ္ခုလံုးေရးႏိုင္တဲ့သူကေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့။ စကားေၿပ ဝတၳဳတိုလည္းေရးႏိုင္ ကဗ်ာလည္းေရးႏိုင္ေပမယ့္ လံုးခ်င္းေရးႏိုင္ဖို႔ က်ၿပန္ေတာ့လည္း ခက္ၿပန္ပါေရာ။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္စိုင္းက်ေတာ့ အတိုကို အတိုလို ထိမိေအာင္ေရးႏိုင္သလို ၊ကဗ်ာကို လွလွပပဖြဲ႕ႏိုင္သလို လံုးခ်င္းကိုလည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေရးႏိုင္တာကို သတိထားမိလုိက္တယ္။
သူက ကၽြန္မကို ေဝဖန္ပါဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ အေနအထားတခ်ိဳ႕ကို ဘယ္လုိေလးလုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့အၾကံကလြဲရင္ က်န္တာ ဘာမွမေၿပာခဲ့ပါဘူး။ ေၿပာစရာမလိုလည္းမလိုလို႔ပါ။ သူ႔ရိုးသားမႈနဲ႔ သူ စာမူေလးက အဆင္ေၿပေနပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္မတို႔ UFL အတူ တက္ခဲ့တဲ့ကာလေန႔ရက္ေတြဆီက အၿဖစ္အပ်က္ေလး တခ်ိဳ႕လည္းပါပါတယ္။ ဆရာ ဆရာမေတြ လည္းပါပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ခ်င္းမွ သိႏိုင္မယ့္ အၿဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို ဇာတ္ဝင္ခန္းတစ္ခုသဖြယ္ေရးထားတာမ်ိဳးပါ။ ဒါကို ရွမ္းစာေရး ဆရာၾကီးဆီက ကူးခ်ပါတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ကို စဥ္းစားစရာၿဖစ္ေနပါၿပီ။
ေနာက္ပိုင္း café aroma မွာ၊စိမ္းလန္းစိုေၿပမွာ ကၽြန္မတို႔ဆံုၿဖစ္ၾကရင္ ဆက္ဆက္ေရးထား တဲ့ အခန္းေတြကို ဆက္ဖတ္ရပါတယ္။ သူ႔လက္ေရးမူကိုဖတ္ရတာ ကၽြန္မ တစ္ခုပဲ စိတ္ညစ္ပါတယ္။ မလိုခ်င္တဲ့ အပိုဒ္လိုက္ကို ၿခစ္ခ် လိုသလိုၿပန္ထည့္ဖို႔ စာမ်က္ႏွာဘယ္ ေလာက္သို႔ .. ဆိုတာေတြ။ ဒီအခန္းက ဘယ္အခန္းေနာက္ကို ဝင္မွာ ဆုိတာေတြစတဲ့ ၿမားေတြညႊန္ရာကို လိုက္ဖတ္ရလုိ႔ပါပဲ။ အဖြင့္ခန္းဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးမွ ေရးတာပါ။ အဲဒီလို ကိုယ့္စာမူတစ္ပုဒ္ကို စလယ္ဆံုး ဂစ္တာၾကိဳးညွိသလို ညွိေရးခဲ့တာ မ်က္ၿမင္ၿဖစ္တာေရာ ေၿပာခဲ့သလုိ တခ်ိဳ႕ ဇာတ္ကြက္ေတြက ကၽြန္မတို႔ UFL အတူတက္ခဲ့စဥ္က အၿဖစ္တခ်ိဳ႕ ၿဖစ္ေနတာေရာ ေၾကာင့္ သူမ်ားဝတၳဳကို ကူးယူထားတာဆိုတဲ့အမနာပ စကားကို ကၽြန္မ ဘယ္လုိမွ ခံစားလုိ႔မရပါဘူး။
ၾကံဳခဲ့တာေလးတစ္ခုကိုလည္း သြားသတိရပါတယ္။ ကိုတာရာမင္းေဝ အေရွ႕ၿမိဳ႕ရိုးက မိုးေရစက္မ်ား ထြက္လာတုန္းကလုိ.. ဘာသာၿပန္ၾကီးပါ အဲဒီမူရင္း ငါဖတ္ဖူးတယ္။ ငါက ဘယ္ေလာက္ ႏိုင္ငံတကာစာဖတ္တာႏွံ႕စပ္တာ ဆိုတဲ့သူေတြ၊ မွီးထားတာပါ ဘာစာအုပ္ကို မီွးတယ္ဆိုတာ ေၿပာလုိ႔ရပါတယ္ဆုိတဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးၾကံဳဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မက သူႏႈတ္က ေခၚတာကို လိုက္ေရးေပးခဲ့တဲ့သူ။ လိုအပ္တဲ့ ေဒတာေတြကို အတူရွာခဲ့တဲ့သူ။ အဲဒီလူကိုေတာင္ သူမွီးထားၿပီးမွ နင့္ကိုေခၚေပးတာဆုိရင္ လည္းရတာပဲ လုိ႔ ေၿပာခံခဲ့ရဖူးတာလည္း မေမ့ပါဘူး။
ကိုတာရာမင္းေဝက ၿပတ္ပါတယ္။ စာမ်က္ႏွာေပၚတက္လာခဲ့ပါ။ မွီးထားတယ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ေသခ်ာခ်ၿပလိုက္ပါ ။တကယ္သာဆုိရင္ လက္ၿဖတ္ေၾကးေလာင္းတယ္ စည္းစိမ္ပါ ပံုေပးလုိက္ဦးမယ္ တစ္သက္လည္းစာေရးမစားေတာ့ဘူးလို႔ ေၾကညာလိုက္မွ ၿငိမ္သြားၾကပါတယ္။ ဒီေန႔ထိလည္း အသံဆက္မထြက္ရဲေတာ့ပါဘူ။
ဒါေတြကိုေတြ႕လာတဲ့အခါမွာ ဆရာဝင္းစည္သူ မဆံုးခင္က ေၿပာေနက် စကားတစ္ခုကို သြားသတိရပါတယ္။ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြက မစၦိယ စိတ္ သိပ္မ်ားတယ္ဆိုတဲ့စကားပါ။ လူမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ကၽြန္မက ခ်ီမေၿပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါက အမွန္ပါပဲ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က အဲဒိလိုကိုၿဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုတာရာမင္းေဝ ကၽြန္မကို ေၿပာသြားတဲ့စကားတစ္ခြန္း ရွိပါတယ္။ နင့္ဘာသာနင္ ေသေအာင္လုပ္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေနေန ဘယ္သူမွတစ္ခြန္း လာမခ်ီးက်ဴးဘူး ။ အဲ .. နည္းနည္းေလ်ာ့တာနဲ႔ ဆဲဖို႔ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ တပံုၾကီးပဲ တဲ့။ အဲဒါ သိပ္မွန္ပါတယ္။ သူ႔ဘဝမွာလည္း ဒီလိုပဲ ေတြ႕ခဲ့ရတာ အမ်ားၾကီးကိုး။
စကၠဴငွက္ ကို ခ်ိဳမီက ကြန္ၿပဴတာစာစီၿပီး ကၽြန္မဆီပို႔ပါတယ္။ word file နဲ႔ပါ။ အဲဒါကို ကၽြန္မက ရံုးမွာ page maker ၿပန္စီၿပီး စီစစ္ေရးမတင္ခင္ ကၽြန္မ တစ္ေခါက္ထပ္ဖတ္ ပါတယ္။ အဆင္ေၿပၿပီ ဆိုမွ ရံုးတင္လုိက္တာပါ။ ေနာက္ပိုင္း စာအုပ္ၿဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးမႈေတြကေတာ့ ထားလုိက္ပါေတာ့။ ကၽြန္မသိခ်င္တာက အဲဒီရွမ္းစာေရးဆရာၾကိးရဲ႕ စာအုပ္ထဲမွာလည္း ဒီေခတ္ကာလလိုပဲ စကၠဴငွက္ကေလးေတြ အေကာင္ေရ တစ္ေထာင္ ေခါက္ၿပီး ေပးတဲ့ အေလ့အထကို ထည့္ေရးထားသလားဆုိတာပါပဲ။ ဒါကို ဖယ္လိုက္လို႔က ေနာက္ UFL က အမွတ္တရေန႔ရက္ေတြကို အေၿခခံထားတာကို ဖယ္လုိက္လုိ႔က ဒီဇာတ္ဟာ ဘာမွသိပ္ထူးဆန္းတဲ့ ဇာတ္ကြက္တစ္ကြက္မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုၾကိဳက္တယ္ ။ ဒါပါပဲ။ စကၠဴငွက္ကေလးေတြ ၾကယ္ေစ့ေလးေတြ အရုပ္ကေလးေတြ ဆုိတာကလည္း ေမာင္စိုင္း ေက်ာင္းမွာ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် လက္ခံရရွိေနတတ္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြပါပဲ။ သူမို႔ ေက်ာင္းေရာက္လာၿပီဆို ၾကယ္ပုလင္းေလးေတြ ၊စကၠဴငွက္ပုလင္းေလးေတြ အရုပ္ကေလးေတြ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေတာ့ ေရာက္လာတတ္တာကိုး ။ ဒီလိုပဲ ဟိုေခတ္ အခါကလည္း အဲဒီဆရာၾကီး ရခဲ့ဖူးသလား သိခ်င္လာရၿပန္ပါေရာ ..
လူတစ္ေယာက္ကို နာမည္ဖ်က္ဖို႔ ဆိုတာက လြယ္ပါတယ္။ အဲဒီလူ နာမည္တကယ္ပ်က္ သြားဖို႔ကေတာ့ လြယ္မယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ ေအာင္ၿမင္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္စီတိုင္းမွာ ဘယ္လုိပဲ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္မုန္းမုန္း၊ ဘယ္ေလာက္ မနာလိုလို သူ႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္းတစ္ခုေတာ့မရွိပဲ သူဟာေနရာတစ္ေနရာ မရလာပါဘူး။ အဲဒီအရည္အခ်င္းက သူ႔ကို နာမည္မဖ်က္ႏိုင္တဲ့ အဓိက အခ်က္ပါပဲ။ သိကၡာခ်ခ်င္လုိ႔ အမနာပ ေလွ်ာက္ေၿပာရတာ forward mail ေတြပို႔ရတာ၊ post တင္ရတာ လြယ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ တစ္ကိုယ္ရည္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္ဆိုရင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္လိုက္ၾကပါ။ တကယ္ ေတာ့ သူတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ၿဖစ္မသြားႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိဖို႔ေတာ့လိုလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ သူမ်ားတကာေတြ ေန႔ရက္ေတြကို လိပ္ၿပာသန္႔သန္႔ နဲ႔ ၿဖတ္သန္းေနတာကို လိပ္ၿပာမသန္႔စြာ ရွင္သန္သြားရမယ့္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဒီလုိလုပ္တာကေတာ့ သူတို႔ ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ သူတို႔ပါပဲ။
32 Comments:
ဟမ္...
ခက္ပါ့
ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိဘူး
ေတာ္ေသးတယ္ ဒီေမးလ္ေတာ့ ေရာက္မလာေသးဘူး
ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားျပီး...
ေသခ်ာရင္ အေထာက္အထားနဲ႔ျပလုိ႔...
forward mail ေတြနဲ႕ပတ္သက္ျပီး နည္းနည္း စည္းကမး္ရွိၾက ဖို႕လိုျပီထင္တယ္။ နညး္ပညာ ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ share ဖို႕လြယ္ကူလာေပမဲ့ တဖက္သား သိကၡာနဲ႕ နာမည္ ကိုထိခိုက္ေစတယ္ဆို တာ mail တစ္ခုကို Forward မလုပ္ခင္ မွာ စဥ္းစား ၾကေစခ်င္ တယ္:|
ဆရာ၀င္းစည္သူေျပာခဲ့တဲ႔စကားသိပ္မွန္ပါတယ္
I don't believe the forward mails. Most of these are trying to attack the people that they don't like.
FWD Mail ေတြကလည္း တခါတေလ အမွားေတြ ေရာက္ေရာက္လာတတ္လို႕ စဥ္းစားျပီးမွ FWD လုပ္ၾကေစခ်င္ပါတယ္...
ဖန္တီးရတာ ခက္ပါတယ္..
အျပစ္ရွာရတာ လြယ္တယ္...။
မမေျပာတာေတြေကာ ဆရာတာရာမင္းေဝေျပာတာေတြေကာ ေသေသခ်ာခ်ာမွတ္သြားပါတယ္။
ဆရာ႕ရဲ႕ အေရွ႕ၿမိဳးရိုးက မိုးေရစက္မ်ားကို မယ္ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ပါတယ္။အဲဒီ စာအုပ္ေတြကို မွတ္မွတ္ရရ စာၾကည့္တိုက္ေတြကို လွဴဖူးပါတယ္။
အဲဒီလို စာအုပ္ကို အမနာပ ေျပာရက္တဲ႔သူေတြကို အံ႔ၾသမိပါတယ္။
စိုင္းစိုင္းကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာသနားမိပါတယ္။ ရက္စက္ၾကတဲ႔သူေတြပါပဲ။မယ္လည္း အဲလို forward mail ေတြ အယံုအၾကည္မရွိတတ္ပါဘူး။
မွန္တာေပါ့ဗ်ာ.. ေအာင္ျမင္တဲ့သူတစ္ေယာက္မွာ ဘာအရည္အခ်င္းမရွိပဲနဲ႔ေတာ့ အလကားေအာင္ျမင္လာမွာ မဟုတ္ဘူးေလ... ကၽြန္ေတာ္ေျပာသလိုပဲ ဂဏန္းမ်ဳိးေတြပါဆို..ေအာင္ျမင္မယ့္သူကို ဆြဲခ်ၾကဖို႔ အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ေနတာ.ျမန္မာလူမ်ဳိးရယ္ပါ...
စိတ္ဝင္စားလို႔ လာဖတ္ပါတယ္။ အေရွ႔ၿမိဳ႔ရုိးမွာေတာ့ မုိးေတြရြာေနတုန္းပဲ..။
မွန္တဲ႔ဘက္ကေန ရဲရဲဝံ႕ဝံ႕ရပ္တည္ေပးတဲ႔ မေနာ္႔စိတ္ဓာတ္ကို ခ်ီးက်ဴးပါတယ္
မီးဆို Forward mail ေတြ ေတာ္ရံုေဖာက္မဖတ္ဖူး။
ေဖာက္ဖတ္ျဖစ္ေတာ႔လည္း ျပႆနာျဖစ္ေတာ႔မလို႔..ဟိ
အင္း လူေတြက ကိုယ္႔ထမင္းကိုယ္စားျပီး အကုသိုလ္
ယူေနၾကတယ္ေနာ္.
စိုင္းစိုင္း သနားပါတယ္. း)
မမေရ...
တကယ့္ႏွလံုးသားနဲ႔ အနက္ရိႈင္းဆံုး ခံစားထားရတဲ့ သူေတြၾကေတာ့ ပါးပိတ္ရိုက္တာထက္နာတယ္ဆိုတဲ့စကားက
နည္းနည္းေပါ့ေနသလိုပါပဲ...။
စာလံုးေလးတစ္လံုးတိုင္းအတြက္...
မ်က္ေတာင္အဖြင့္အပိတ္ေလး တစ္ခ်က္အတြက္
အစက္ကေလးတစ္စက္အတြက္ေတာင္..
တစ္ခါတစ္ေလ..ေတာ္ေတာ္ေတြးထားရတာပါဆိုရင္ ပိုေနမလားပဲ...
အႏုပညာစစ္စစ္ေတြ နဲ႔ အႏုပညာသမားစစ္စစ္ေတြ
ေသာကကင္းႏိုင္ၾကပါေစ..။
ဒါမ်ိဳးနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ က်ေနာ္ ပို႔စ္တစ္ပုဒ္ေရးဖူးပါတယ္။ ဒီမွာ ဖတ္ၾကည့္ေပးပါလား
ဒီလိုစာေတြ စဖန္တီးတဲ့သူေတြရဲ႕ စိတ္အေျခခံကို သိခ်င္မိတယ္ ..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မၾကီးေျပာတဲ့ ကိုတာရာေျပာတဲ့ စကားေတြကို မွတ္သားသြားပါတယ္ ..
ေနာက္ေက်ာလံုလံုနဲ႕ လိပ္ျပာသန္႕သန္႕ ေနသြားႏုိင္ဖို႕သာ အေရးၾကီးဆံုးပါ .. း))
ခ်စ္မၾကီး စိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ..
ခ်စ္ခင္ေလးစားလွ်က္
း)
အင္း..အေပၚေရာက္ေနလုိ႔ ေလဒဏ္ ပိုခံရတာေပါ႔ မေနာ္ရယ္။ မေနာ္က အေၾကာင္းသိဆုိေတာ႔ ဖြင္႔ေျပာျပတာ ေက်းဇူးပါ။ မိတ္ေဆြစစ္ဆုိတဲ႔ စကားလံုးေလးကုိ သြားအမွတ္ရတယ္ မေနာ္..။
စိုင္းစိုင္းကို ၾကိဳက္ပါတယ္.. အရည္အခ်င္းလည္းရွိပါတယ္..
တီေနာ္ေျပာတာေတြလည္း နည္းလမ္းက်ပါတယ္
တျခားထပ္ေျပာစရာမရွိပါ
အင္းး...
ဂလိုပါပဲေလ..
ဒါေႀကာင့္ နာမည္မႀကီးခ်င္တာေပါ့...
တစ္ခုေတာ့စဥ္းစားမိၿပန္တယ္.. ကိုယ္နာမည္ႀကီးေနေတာ့ စိုင္းစိုင္းခံသာမလာလို ့... ကိုယ့္ကို ဝိုင္းၿပံဳၿပီး မ်က္စိက်ေနေတာ့ စိုင္းစိုင္းကို အာရံုမရက်ေတာ့ဘူးေပါ... အင္း... စိုင္းစိုင္းအတြက္ စဥ္းစားေပးလိုက္ဦးမယ္..
သတင္းရရွိခ်က္အရ... ရွမ္းစာေရးဆရာ ေရးတဲ့စာအုပ္က နာမည္ႀကီးတယ္ ရွမ္းလူငယ္ေတြ ႀကိဳက္ႀကတယ္ ဆိုလို႔.. ခင္တဲ့ ရွမ္းေတြကိုေမး ႀကည့္ေတာ့ ... ဟုတ္လားတဲ့.. အီးဘြတ္ရွိရင္ေပးပါ ဖတ္ခ်င္တယ္တဲ့ ... ေမးတဲ့ က်ေနာ္ ေတာင္စိတ္ညစ္သြားတယ္..
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
ခရာတြန္က စိုင္းစိုင္းႀကိဳက္တာကို ဘေလာ့ေပၚမွာ ဟစ္ေဟာ့လိုလို ဆိုသြားေသးတယ္...
ဖိုးစိန္ကို ပိုႀကိဳက္တာ.. အရည္အခ်င္းပိုရွိတာ ကိုက်ေတာ့ ေၿပာသြားဘူး... ဟိဟိ
ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အားလံုးလည္း ဖတ္ျဖစ္သြားေအာင္ လင့္ခ္ ထားခဲ့ေပးတာပါ။
ေလးစားလ်က္
ဗီလိန္
forward mail ေတြကိုေတာ့ စိတ္ကုန္ပါတယ္ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို ဘေလာ့ဂါ စာေရးဆရာေတြဆီက ပို႔စ္ေတြကို ေရးသူနာမည္ မတပ္ပဲ forward လုပ္ေနတာေတြ ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္ဗ်ာ . . . . အဓိက က ကိုယ္တိုင္စာမေရးပဲ ခ်က္တင္ပဲ ထိုင္ေနတတ္တဲ့ လူငယ္ေလးေတြ ( အထက္တန္းကစျပီး ယူနီ မတက္ခင္ကာလႀကား လူငယ္ေတြ ) အမ်ားစုပို႔တာေတြ႕ရတယ္ . . . .
အဲဒီမွာ ကိုေနဘုန္းလတ္ေရးခဲ့တဲ့ blogger နဲ႔ chatter ဆိုတာ သြားသတိရတယ္ဗ်ာ . . . .
ဒီလိုပါပဲ အပင္ျမင့္ေလ ေလတိုက္ခံရေလပဲ
မေနာ္ေျပာသလိုပဲ လူတစ္ေယာက္ကို နာမည္ဖ်က္ဖို႔ ဆိုတာက လြယ္ပါတယ္။ အဲဒီလူ နာမည္တကယ္ပ်က္ သြားဖို႔ကေတာ့ လြယ္မယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။
ဒါအမွန္ပဲ . . . .
မေရာက္တာၾကာလို႔၀င္လည္တယ္သူငယ္ခ်င္းေရ
စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတယ္- ျပန္လည္ခင္းက်င္းရွင္းျပပံုေလး
ရွက္တတ္သူသာဆို ေနာက္ ၃လေလာက္အိမ္ထဲကမထြက္နိုင္ဘူး (တစ္သက္လံုးေတာ႔ေနမယ္မထင္ဘူး အမ်ားဆံုးကိုမွန္းၾကည္႔တာ မ်က္နွာေျပာင္သူေတြကေတာ႔ ၁စကၠန္႔ေတာင္မ်က္နွာပ်က္မယ္မထင္)
ငါသာဆိုအဲလိုျပန္မေျပာတတ္ ေအးေလ ဘယ္တူမဒုန္း စာေရးသူနဲ႔ စာဖတ္သူ း)
အမွန္တရားဆိုတာမ်ိဳးက ကားလိပ္ခ်ခါနီးဆဲဆဲမွေပၚလာတတ္တာမ်ိဳး
တစ္ခါတစ္ရံမွာေတာ႔ ေနာက္တစ္ပြဲကူးမွအခန္းဆက္လိုနားလည္လိုက္ၾကတာမ်ိဳး
ဂ်ဴ
္FWD ေမးလ္ပို႔ေပးသူကိုေက်းဇူးတင္ရမယ္ ျပန္ရွင္းခြင္႔ရလို႔.. တစ္ခါတစ္ရံ ကိုယ္အိပ္ေနတုန္းစစ္ေၾကျငာခံလိုက္ရသလိုဘုမသိဘမသိရႈံးတတ္တယ္တဲ႔ ဟဲဟဲ......ျပန္တိုက္ခြင္႔ကေလးေတာင္မရလိုက္ဘူးေလ
မေနာ္ ကိုေရာ နားလည္ေပးတဲ့သူေတြအားလံုးကိုေရာ ေက်းဇူးပါပဲဗ်ာ .
ေလးစားလ်က္
စိုင္းစိုင္း
မီယာတုိ႔ အေမလည္း ခဏခဏ ေျပာဖူးတယ္။ ေတာ္ေန ေကာင္းေနရင္ ခ်ီးမြမ္းသံ ၾကားရဖုိ႔ ခက္သေလာက္ တခုခု ဆုိးတာ လုပ္မိတာနဲ႔ တ႐ြာလုံး သိေနတတ္တာေလ... မုဒိတာ ပြားမ်ားႏုိင္ဖုိ႔ ခက္ေနၾကတာ
လူတစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို နာမည္ပ်က္သြားေအာင္ လုပ္ဖို႔ လြယ္ခ်င္ လြယ္ေနပါလိမ့္မယ္။
မတိက် မခိုင္လံုတဲံ့၊ မမွန္ကန္တဲ့ သတင္း စကားေတြကို စတင္ဖန္တီး ျဖန္႔လႊင့္တဲ့ လူတစ္ေယာက္မွာ လူခ်င္း စာနာေထာက္ထားမႈ ဆိုတဲ့ စိတ္အေျခခံ ပါလာမွာ မဟုတ္တာေတာ့ အေသအခ်ာ။
ယံုၾကည္လြယ္တတ္သူေတြၾကားမွာ သူတို႔ ရည္ရြယ္ ဖ်စ္စီးသူရဲ႕ဘ၀ဟာ တစ္သက္စာ အထင္မွားစရာေတြ ျဖစ္သြားတတ္ၾကတယ္။ အဲဒါ သူတို႔ လိုခ်င္တဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။
ဒါေပမဲ့ ဒီလို သတင္းေတြ ဖန္တီးသူရဲ႕ မူလ စိတ္အေျခခံ စကတည္းက ရည္ရြယ္သူအေပၚ မနာလို မုန္းတီးစိတ္ေတြနဲ႔ စျပီး ပူေလာင္ေနခဲ့ရျပီ။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ေစတနာအတြက္ ျပန္ခံစားရမဲ့ ၀တ္ေၾကြး(စာလံုးေပါင္း သီးခံပါခင္ဗ်ာ)ဆိုတာကိုေတာင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားေအာင္ အမိုက္ေမွာင္ ဖံုးလႊမ္းေနၾကမဲ့ သူတို႔ကို တစ္ဘက္က လွည့္ေတြးၾကည့္ရင္လဲ သနားစရာေကာင္းေနပါတယ္။
သူတိုံရည္ရြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္မႈဟာ သူတုိ႔ရျ႔ အကုသိုလ္ မီးကို ပို ေတာက္ေလာင္ေစျပီး၊ မေအာင္ျမင္ခဲံရင္ေတာ့ သူတို႔ သိကၡာနဲ႔ အရွက္တရားေတြ က်ဆင္းတတ္ၾကရပါတယ္။
မၾကီး ေျပာသလိုေပါ့။
လူတစ္ေယာက္ကို နာမည္ဖ်က္ဖို႔ ဆိုတာက လြယ္ပါတယ္။ အဲဒီလူ နာမည္တကယ္ပ်က္ သြားဖို႔ကေတာ့ လြယ္မယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ ေအာင္ၿမင္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္စီတိုင္းမွာ ဘယ္လုိပဲ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္မုန္းမုန္း၊ ဘယ္ေလာက္ မနာလိုလို သူ႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္းတစ္ခုေတာ့မရွိပဲ သူဟာေနရာတစ္ေနရာ မရလာပါဘူး။
သူမ်ားတကာေတြ ေန႔ရက္ေတြကို လိပ္ၿပာသန္႔သန္႔ နဲ႔ ၿဖတ္သန္းေနတာကို လိပ္ၿပာမသန္႔စြာ ရွင္သန္သြားရမယ့္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဒီလုိလုပ္တာကေတာ့ သူတို႔ ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ သူတို႔ပါပဲ။
လူအခ်င္းခ်င္း ရိုင္းပင္းကူညီ ေဖးမရင္း ေမတၱာခင္းတဲ့လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစ။
(မန္႔တာက ကလစ္လိုက္တာ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိလို႔ အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ ထပ္မန္႔ ရျခင္းပါ)
ခင္မင္ေလးစား ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
မိုးကုတ္သား
(အကိုရင္ေနာ္ နဲ႔ မေလး ဆီက ေပး၊ ေပး မေပးေပး ဒီစကား အေမြေတာင္းထားတယ္။ :-P )
အပင္ျမင့္လို ့ေလတိုက္တာ ပဲလို ့ယူဆပါတယ္...
စိုင္းစိုင္းကို ခေရစီ မဟုတ္ေပမယ့္ သူေရးတဲ့သီခ်င္းစာသားေတြကိုနွစ္သက္တယ္.. အနူပညာ Talent အျပည့္ရွိတဲ့လူတေယာက္လို ့ျမင္တယ္...သူကိုတိုက္ခိုက္ခ်င္ေနတဲ့သူေတြ လဲ အမ်ားၾကီးေတြ ့ရပါတယ္.. း-)
ဒီေဖာ္၀ပ္ေမးလ္ ေန႕အိပ္မက္ရတုန္းကဆုိ ေတာ္ေတာ္႕ကို ေဒါသထြက္သြားတာ။ စိုင္းစုိင္းကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ခုထိရူးေနတဲ႕သူဆုိေတာ႕ ပိုဆုိးတယ္။
ဒီစာေရးေပးတဲ႕ မမေနာ္ဟရီကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးကို တင္ပါတယ္။
စိတ္ေလစရာပဲေနာ္..
ဒါေၾကာင္႕..forward mail ဆို တန္းၿပီးဖ်က္
တာအက်င္႕ၿဖစ္ေနၿပီ......
ခ်စ္မဆီကလြဲလို႕.....
အဲ့ဒီလုိ ျဖစ္ရပ္ေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိေနျပီလဲ ..
အဲ့လုိ ခံေနရတဲ့သူေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိေနျပီလဲ .. လုိ႕ က်ေနာ္ ေတြးလုိက္မိတယ္ ..
တစ္ခါတေလ ျမန္မာျဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူရမွာလား ဒါမွမဟုတ္ သိမ္ငယ္ရမွာလားဆုိတာေတာင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ မသိႏုိင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ပါပဲ ..
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မိန္႕ခြန္းေတြ သြားသတိရလုိက္မိတယ္ .. =)
လူ႕ဦးေဏွာက္ရဲ႕ အလုပ္လုပ္ပံုအရ ဒါဟာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ရွမ္းလူငယ္ေတြအၾကားမွာ ေရပန္းစားခဲ့တဲ့ ခုႏွစ္က သူ႕အေဖက ငယ္ငယ္ေလးပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းကို ဖတ္ၿပီး သူ႕အေဖက တဖြဖြ ေျပာခ်င္ေျပာေနခဲ့လိမ့္မယ္။ ဒါကို သူၾကားမယ္၊ ေမ့မယ္။ ႀကီးလာေတာ့မွ ၀တၳဳေရးဖြဲ႕တဲ့အခါ ဒါဟာ influence ၀င္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္လဲ ျဖစ္ဖူးတယ္။ ဇာတ္လမ္းအသားေပးတဲ့ သရုပ္မွန္ ၀တၳဳေရးသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ ဇာတ္လမ္းရလုိ႕ ၀မ္းသာအားရ ေရးခ်လုိက္ၿပီး ျပန္ဖတ္ေတာ့မွ ဖတ္ဖူးတာတခုခုနဲ႕ သြားဆင္ေနလုိ႕ အြန္လုိင္းေပၚ မတင္ပဲ ျပန္ဖ်က္လိုက္ရတဲ့ စာေတြ အမ်ားႀကီး။
ေနာက္တခု ျဖစ္တတ္တာ ေျပာျပမယ္။ ဇ၀နရဲ႕ လူေတြ ပန္းေသကုန္တဲ့ ၀တၳဳ ၊ ႏုိင္ငံျခားက စာေရးဆရာတစ္ေယာာက္ကုိ မွီးတာပါပဲ။ အဲဒါကို ဖတ္ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ ဇာတ္လမ္းနဲ႕ အရမ္းဆင္တဲ့ ကုိယ္ပုိင္ေရး အဂၤလိပ္ ၀တၳဳ တစ္အုပ္ ၁၉၉၅ မွာ ထပ္ထြက္တယ္။ ကုိယ္တုိင္ေရးလုိ႕ပဲ သတ္မွတ္ေပးရေပမဲ့ influence ရွိမယ္လုိ႕ပဲ ခံစားရတယ္။
က်ေနာ္ကေနာက္က်ျပီးမွ ေရာက္လာရတယ္...။
စိုင္းစိုင္းနဲ ့ပါတ္သက္လို ့ပါ...။
သူေရးတဲ ့စကၠူငွက္က သူမ်ားဆီက ကူးခ်တာ ျဖစ္နိုင္ပါ့မလားဆိုတာ..စဥ္းစားစရာဘဲ..။
ေျပာမယ္ဆိုရင္ စိုင္းစိုင္း က က်ေနာ့္တူသားအရြယ္ဘဲ ရွိမွာပါ...။
က်ေနာ္က ခ်ီးက်ဴးသင့္တယ္ထင္ရင္ အသက္အရြယ္ကို မစဥ္းစားဘူး..။
က်ေနာ္ ဒီကေလးရဲ ့ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ ့ လမ္းသစ္တခုေဖာက္ရဲခဲ ့တာကို မွတ္မွတ္ယယ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္..။
ဒီိေလာက္ခက္ခက္ခဲခဲ လမ္းသစ္ကို ေဖါက္လာတ့ဲ့လူငယ္တစ္ေယာက္က သူမ်ားစာ ခိုးခ်မွ စာေရးတတ္မယ္ဆိုတာ လက္ကိုမခံနိုင္တာ..။
သူေရးမယ္ဆို ရသစာေပမဟုတ္ဘဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဖန္စိီေလးေတြေရးေတာင္...၀ယ္ျပီး အားေပးမယ့္ ေကာင္ေလးေတြ ေကာင္မေလးေတြ က တစ္ပံုၾကီး....။
ေရာင္းအားျခင္းျပိဳင္မယ္ဆိုရင္ေတာင္...နာမည္ၾကီးစာေရးဆရာေတြ ငုတ္တုတ္ေမ့သြားနိုင္တယ္
( ရသ စာေရးဆရာမ်ားကို ေစာ္ကားလိုျခင္းမဟုတ္ပါ...ေခတ္ရဲ ့႔့ုရိပ္ကို တင္စားျခင္း..နဲ ့စိုင္းစိုင္းရဲ ့အမာခံ ပရိတ္သတ္ကို ညႊန္းျပလိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္)။
က်ေနာ္ သူ့အသက္အရြယ္တုန္းက သူ ့ေလာက္ မေအာင္ျမင္ခဲ ့ပါဘူး...၀န္ခံပါတယ္။။
ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ မုဒိတာ ပြားနိုင္တယ္..။
ဒီကေလးကို ေလးစားတယ္..။
ဟုတ္တယ္ အမေရ အမနာပ ေျပာတတ္တဲ့ လူတေယာက္/တစု ေၾကာင့္နဲ႔ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ပါးလ်ားမသြားႏိုင္ဘူး။ ေခြးေလးခုန္လို႔ ဖုန္ထလည္း တခဏပဲ ျဖစ္မွာပါ။ လင့္ယူသြားခြင့္ျပဳပါေနာ္ အမ
ဟုတ္တယ္...
လူတစ္ေယာက္က အရည္အခ်င္းမရွိပဲနဲ႔ ေနရာတစ္ေနရာ
အလကား ရမလာဘူး။
ေလာကမွာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ တူတာေတြအမ်ားၾကီး
ေက်ာရိုးေလးနည္းနည္းဆင္တာနဲ႔ တစ္ျခားစာမူကို ကူးခ်တယ္ေျပာတာကေတာ႔ မရင္႔က်က္လို႔ပဲျဖစ္မယ္။
စိုင္းစိုင္း၀ထၳဳကိုမဖတ္ဖူးပါ။ စိုင္းစိုင္းကိုလည္း အသဲစြဲမဟုတ္ပါ။ သူ႔သီခ်င္းအေရးအသားကိုေတာ႔ ၾကိဳက္ပါတယ္။
Post a Comment