ဘဝက ညင္သာႏူးညံ့တဲ့ မုန္တိုင္းတစ္ပုဒ္လို

Sunday, November 8, 2009

ဘဝက ညင္သာႏူးညံ့တဲ့ မုန္တိုင္းတစ္ပုဒ္လို


ခဏတာအတြင္းမွာ လက္ကြက္ေတြ ဆင့္ကာဆင့္ကာမွားေနတဲ့ ဂီတသမားလို
ဘဝကို ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ ေရးခ်ယ္ပစ္လုိက္တာ အဘယ္နတ္ေဒဝတာပါလဲ ..
လမ္းၿပေနတဲ့ ၾကယ္ေတြကို ခပ္ေဝးေဝး ေမာင္းထုတ္ပစ္လုိက္ၿပီးကာမွ
လကြယ္ညေတြခ်ည္း တရၾကမ္းၿဖတ္ေက်ာ္ခ်င္ေနမိ လမ္းကလည္း မရွိေတာ့ဘူး
(လမ္းဆိုတာက ကိုယ္တိုင္ေဖာ္စပ္လုိ႔ရတဲ့အရာ .. ေဆးစပ္လည္းမွားႏိုင္သလို
ေဆးခပ္လည္း ခံရႏိုင္ေသး ….)

ခါးသက္ေနေသာ မိုးစက္မ်ားကို ေခါင္းငုံ႔ေရွာင္လႊဲ ခဲ့မိေလေသာ လူမိုက္ဟာ ငါပါပဲ
ၿဖစ္ခ်ိန္တန္မၿဖစ္ ပ်က္ခ်ိန္တန္ပ်က္မ်ားႏွင့္ သာဖက္လွဲတကင္းရွင္သန္ခဲ့ရ ..
ဘဝက ညင္သာႏူးည့ံတဲ့ မုန္တိုင္းတစ္ပုဒ္လို အလိုလို ဦးညြတ္ခ်င္စရာေကာင္းလာတယ္
သူ႔ေနာက္မွာပါလာမယ့္ ေလေၿပညင္းအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါပဲ
ဘဝကို ခပ္ၿပင္းၿပင္းတိုက္ခတ္ရယ္ေမာပစ္လုိက္ရ.. ဒါ .. အရသာ .. တဲ့လား …

ၿပက္ရယ္ဖြဲ႔ ေန႔ရက္ေတြက ႏွစ္လိုစရာအေရာင္အဆင္းနဲ႔ ဘဝထဲဆင္းခ်လာၿပန္တယ္
က်ယ္ၿပန္႔လြင့္ေမ်ာတဲ့ သံသရာမွာ ငါက ဝဋ္ေၾကြးေတြကိုမွဖမ္းဆုပ္တတ္သူတဲ့လား
တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို လွလွပပဖြင့္ထြက္သြားဖုိ႔ ငါတို႔အတြက္ လိုအပ္တဲ့ သေကၤတဟာဘာလဲ
ေပ်ာက္ဆံုးပ်က္စီးေနေသာ ေရွးေဟာင္းၿမိဳ႕ပ်က္မ်ားလို ကံၾကမၼာအသစ္မ်ား
ရက္ရက္စက္စက္ ကြဲပ်က္ေအာင္ ထပ္မံဖ်က္ဆီးလိုေသာ စြန္႔စားရွာေဖြသူအမည္ခံမ်ား
သ...ေကၤ...တ...အား...လံုး...ေပ်ာက္...ဆံုး...လက္...စ...နဲ႔...ေပ်ာက္...ဆံုး...ေန...ပါ...ေစ့...ေလ ..

တစ္ဘဝလံုး စုတ္ၿပတ္သတ္သြားေအာင္ တီးခတ္သီက်ဴး ၿပီးကာမွ ..
ေဝဒနာအပြင့္အခိုင္ေတြကိုက် ေခၽြခ်မသြားႏိုင္တဲ့ ၾကင္နာတတ္သူမုန္တုိင္း
သင့္ထံမွ ကိုင္းဖ်ားကိုင္းနားယဥ္ေက်းမႈမ်ားအား ငါ့ကိုသင္ၾကားေပးခဲ့လွည့္ပါ။

မေနာ္ဟရီ

ညီမေလး အိၿႏၵာ ရဲ႕ ဘေလာ့ခ္ တစ္ႏွစ္ၿပည့္တြက္ အမွတ္တရေပးၿဖစ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာပါ ။
ကဗ်ာက မုန္တုိင္းတစ္ပုဒ္လို မသာယာခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါပဲ ေရးႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္
ဒီကဗ်ာေလးပဲ ေပးၿဖစ္လိုက္ပါတယ္။ သူက ဒီကဗ်ာကိုခံစားၿပီး အက္ေဆးတစ္ပုဒ္
ေရးၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ အိၿႏၵာ့ ဆီမွာ သြားဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။