မေန႔ကအေၾကာင္း

Saturday, November 21, 2009


မေန႔ကအေၾကာင္း

ပုလင္းနဲ႔ေမ်ာလာတဲ့ စာေတြကမ်ားမ်ားလာတယ္
မေန႔က အေၾကာင္းေတြၿပန္ၿပန္ေၿပာၿဖစ္ၾကတဲ့အခါ
ၿပႆဒါးေတြကမ်ားၿပီး ရက္ရာဇာေတြက ပါးလြန္းသတဲ့
သမားေတြကညိဳလုိက္ ၿဖဴလုိက္
နဂါးေခါင္းေတြက ငါ့ဆီက်မွတည့္တည့္လွည့္လိုက္


မဟာရက္ၾကမ္းေတြရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔အနမ္းခံရတိုင္း
အသက္ရွဴသံေတြက အပိုင္းပိုင္းၿပတ္က် ..
ပုလင္းဝမွာကပ္ပါလာတဲ့ ေရခ်ိဳကိုအငမ္းမရၿဖစ္မိသလို
အဲဒီလို ေန႔ရက္ေတြနဲ႔..တဒဂၤမ်ားစြာမွာေသဆံုး..
အရႈံးေတြကိုခ်ည္း ရြတ္ဖတ္သရဇၨယ္ေနရၿပန္


မနက္ၿဖန္ေတြေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လုိက္္ရင္း
အၿပင္းစားနာရီေတြကိုပဲ လုိက္လံတြန္းတိုက္ေနခဲ့ရ
ဘဝဆိုတာက စာမ်က္ႏွာမတပ္ထားတဲ့ တုိက္ပ်က္ စာအုပ္တစ္အုပ္လို
ဘာဆိုဘာကိုမွမသိခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုလည္း
အဆီအေငၚမတည့္စြာ ဆက္လက္ခ်ီတက္ေနရဆဲ။


အခင္းအက်င္းမဲ့စြာခမ္းနားတဲ့ မရဏဗံုသံေတြလို
နာက်င္မႈရဲ႕ေတာ္လဲသံက ဆူညံလြန္းတယ္
မေန႔ကအေၾကာင္းေတြက လွခဲ့တာလည္းမဟုတ္ပါပဲ
မနက္ၿဖန္ေတြကို ပိုပိုေၾကာက္တတ္လာခဲ့ ..
အဲဒါကိုကသဘာဝ က် တဲ့ ၿမင့္ၿမတ္ေသာက်ိန္စာ ….။


မေနာ္ဟရီ
ႏို၀င္ဘာ ၂၊ ၂၀၀၉




မေန႔ကအေၾကာင္း ...

မေန႔က ...
ေရႊျဖစ္ေနတဲ႔ Midas အိမ္မက္ေတြေတြ႕တယ္ ...
ကရုဏာ သီတလ ဟဒယံ အစခ်ီတဲ႔ .... တိမ္ကေလးေတြ ျဖတ္သြားတာေတြ႕တယ္ ...
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ ျမစ္ဖ်ားခံရာေဒသကိုလည္းေတြ႕တယ္ ....
အေမွာင္ထဲမွာ ရပ္တန္႕ေစာင္႔ဆိုင္းေနတဲ႔ သစ္ကိိုင္း ရဲ႕ စိတ္ရွည္တဲ႔ အသက္ရွဴသံကိုေတြ႕တယ္ ...
စစ္ပြဲေတြစတင္ရာအေၾကာင္းတရားမဲ႔မႈကို ေတြ႕တယ္ ....
ပတ္စာခြာ ဖ်ာလိပ္ .. ျငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ႕ အသံတိတ္ေနတာကိုလည္း ေတြ႕တယ္ ....။


မေန႕က ...
အသက္ရွဴရတာကိုေမ႔တယ္ ...။
လူေတြရဲ႕ ေလာက၀တ္ကို ေမ႔တယ္ ....။
ေျဖာင္႔တန္းစြာ ဆက္လက္ ခရီးမဆက္ႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ အလင္းတန္းကို ေမ႔တယ္ ...။
လူေတြ၀ိုင္း၀န္းပစ္ခ်ထားတဲ႔ သက္ျပင္းခ်သံရဲ႕ dB (decibel) ကိုေမ႔တယ္ ...။
ကတိက၀တ္ကိုေမ႔တယ္ ...။
ဘဏ္ေငြလက္က်န္ကိုေမ႔တယ္ ...။
မိဘေက်းဇူးကိုေမ႔တယ္ ...။
ေလထုထဲ ေအာက္ဆီဂ်င္ဆက္လက္ပါ၀င္ႏႈန္းကို ေမ႔တယ္ ...။


မေန႔က ...
လက္ပံပြင္႔ခ်ိန္ မရူးေသးတဲ႔ေခြး အေဖာ္မဲ႔တဲ႔အေၾကာင္းေတြးတယ္ ။
မပြင္႔ေသးတဲ႔ ပန္းတစ္ပြင္႔ရဲ႕ရနံ႕အေၾကာင္းေတြးတယ္ ...။
မတည္႕အတူေနတဲ႔ ရုပ္နဲ႕နာမ္အေၾကာင္းေတြးတယ္ ...။
ခရမ္းေရာင္ အျပည္႕သိပ္ထည္႕ထားတဲ႔ မိုးပ်ံပူေဖာင္းတစ္ခုအေၾကာင္းေတြးတယ္ ...။
စၾက၀ဠာထဲ ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ႔ ဘူမာရင္း အေၾကာင္းေတြးတယ္ ...။


မေန႕က ...
ဇီ၀နာရီ သဲေတြနည္းလာတာကို ေပ်ာ္ရႊင္တယ္။
စကားလံုးခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာထားတဲ႔ကဗ်ာဖတ္ရတာေပ်ာ္ရႊင္တယ္။


မေန႔က
သက္တစ္ရာတမ္းကို မေန႕ကဟုယူဆပါ ... ဆိုတဲ႔ စာတစ္ေၾကာင္း ကဗ်ာအစမွာ အရင္ေရးဖို႕ ႕ေမ႔ခဲ႔တယ္။ ။

Zephyr
ႏို၀င္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၀၉


17 Comments:

Mogok Thar said...

မေန႔က ...
ပုလင္းနဲ႔ေမ်ာလာတဲ့ စာေတြေရာက္လာတယ္
ေရႊျဖစ္ေနတဲ႔ Midas အိမ္မက္ေတြေတြ႕တယ္ ...
မေန႔က အေၾကာင္းေတြၿပန္ၿပန္ေၿပာၿဖစ္ၾကတဲ့အခါ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ ျမစ္ဖ်ားခံရာေဒသကိုလည္းေတြ႕တယ္ ....

မေန႕က ...
အသက္ရွဴသံေတြက အပိုင္းပိုင္းၿပတ္က် ..
လူေတြရဲ႕ ေလာက၀တ္ကို ေမ႔တယ္ ....။
အဲဒီလို ေန႔ရက္ေတြနဲ႔..တဒဂၤမ်ားစြာမွာေသဆံုး..
ေလထုထဲ ေအာက္ဆီဂ်င္ဆက္လက္ပါ၀င္ႏႈန္းကို ေမ႔တယ္ ...။

မေန႔က ...
မနက္ၿဖန္ေတြေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လုိက္္ရင္း
မပြင္႔ေသးတဲ႔ ပန္းတစ္ပြင္႔ရဲ႕ရနံ႕အေၾကာင္းေတြးတယ္ ...။
ဘာဆိုဘာကိုမွမသိခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုလည္း
ခရမ္းေရာင္ အျပည္႕သိပ္ထည္႕ထားတဲ႔ မိုးပ်ံပူေဖာင္းတစ္ခုအေၾကာင္း ဆက္ေတြးမိျပန္တယ္ ...။

မေန႔က ...
နာက်င္မႈရဲ႕ေတာ္လဲသံက ဆူညံလြန္းတယ္
ဇီ၀နာရီ သဲေတြနည္းလာတာကို ေပ်ာ္ရႊင္တယ္။
မနက္ၿဖန္ေတြကို ပိုပိုေၾကာက္တတ္လာခဲ့ ..
စကားလံုးခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာထားတဲ႔ကဗ်ာဖတ္ရတာေပ်ာ္ရႊင္တယ္။

မေန႔က
ရုပ္နဲ႕နာမ္ဟာ မတည္႕အတူေနထိုင္ခဲ့ၾက
အဲဒါကိုကသဘာဝ က် တဲ့ ၿမင့္ၿမတ္ေသာက်ိန္စာ ….။

(မၾကီးေနာ္ နဲ႔ ညီေလးဇက္ရဲ႕ ကဗ်ာ ႏွစ္ပုဒ္ ဖတ္ျပီး ေပါင္းစပ္ၾကည့္တာ။ စာေၾကာင္းေတြ တစ္ခ်ိဳ႕က ကဗ်ာထဲကအတိုင္း မဟုတ္ပဲ နဲနဲေလး ေျပာင္းထားတာ ခြင့္လႊတ္ပါ။ ေမ်ာက္ထက္ ဦးျပီး တစ္ရေအာင္ကလဲ မန္႔ခ်င္ေသးတယ္။ နာ တစ္ကြ)

ေဆာင္းယြန္းလ said...

မေန႔ကအေၾကာင္းေတြက လွခဲ့တာလည္းမဟုတ္ပါပဲ
မနက္ၿဖန္ေတြကို ပိုပိုေၾကာက္တတ္လာခဲ့ ..
အဲဒါကိုကသဘာဝ က် တဲ့ ၿမင့္ၿမတ္ေသာက်ိန္စာ ….။

ၿမင့္ၿမတ္ေသာက်ိန္စာ...............

Julian said...

မေတြးခ်င္ေတာ႔တဲ႔ မေန႔ကအေၾကာင္း
မေတြးဘဲရွိေနတဲ႔ ဒီေန႔အျဖစ္အပ်က္
မသိနိုင္တဲ႔ မနက္ျဖန္ေန႔ရက္ေတြ

ဒါကိုက်ိန္စာလို႔သတ္မွတ္ခဲ႔ရင္
သင္႔ေနတဲ႔ဒီဘ၀က်ိန္စာ ခရီးဆံုးထိပ်က္ျပယ္ပါ႔မလား

တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လာတဲ႔ မရဏဗံုသံေတြကိုၾကားေယာင္ရင္း
တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနတဲ႔ ရင္ခုန္သံနႈန္း
ဘာေၾကာင္႔ဒီေလာက္ဗံုသံေအာက္မွာေပ်ာ္ရႊင္ေနပါလိမ္႔

ဂ်ဴ

Anonymous said...

မေန႔က...
မိဘေက်းဇူးကိုေမ႔တယ္။
တိမ္ေတြတေတာက္ေတာက္လွေနတာကို ေမ႔တယ္။
လြန္းၾကဥ္ငွက္ဒ႑ာရီကိုေမ႔တယ္။
အျဖဴေရာင္ပံုျပင္ေတြကိုေမ႔တယ္။

မေန႔က...
ျပႆဒါးေတြလက္ခေမာင္းခတ္တိုင္း
ေအာက္စီဂ်င္ေတြေပ်ာက္ရွခဲ႔
မညွာမတာနဲ႔.. ဒီေလထုကိုပဲ ဆက္လက္ဖမ္းဆုပ္ဖို႔ၾကိဳးစားဆဲ..။

မေန႔က...
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးေမ႔ဖို႔ေပမယ္႔
ဘ၀ဆိုတာက ..
(ဘာဆိုဘာကိုမွမသိခ်င္ေတာ့ပါဘူးဆိုလည္း
အဆီအေငၚမတည့္စြာ ဆက္လက္ခ်ီတက္ေနရဆဲ...)
ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္ လက္ပန္းက်လို႔လႊတ္ခ်လိုက္လည္း
ျမစ္ေရခန္းခ်ိန္နဲ႔ၾကံဳမိျပန္ခဲ႔။


မေန႔က...
မလွပခဲ႔တဲ႔အတိတ္နဲ႔ ေျခာက္ျခားဖြယ္ အနာဂတ္အိပ္မက္ေတြမက္တယ္။
ေငြအေျမာက္အျမားအေၾကာင္းေတြးတယ္။
အ၀ါေရာင္ေဒစီပန္းေတြအေၾကာင္း ေတြးတယ္။
ရွင္းသန္႔ေနတဲ႔ ေရျပာေတြနဲ႔ကစားတယ္။
... .... ....

အိုင္လြယ္ပန္ said...

မနက္ၿဖန္ေတြေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လုိက္္ရင္း
အၿပင္းစားနာရီေတြကိုပဲ လုိက္လံတြန္းတိုက္ေနခဲ့ရ ..။

လူးလိုက္တယ္ ..
လြန္႔လိုက္တယ္ ...။
မေန႔က နဲ႔ မနက္ၿဖန္ က
အလိုလို တစ္သားတည္း က်သြားတာပါကြယ္ ..။

ပုလင္းထဲေမ်ာလာတဲ႔ စာေတြၾကားမွာ
ငါနဲ႔ ငါ႔ပေယာဂ အေၾကာင္း ေရးထားတဲ႔ စာတစ္ေစာင္
ငါ႔ဆီ ၿပန္ေမ်ာလာတာ ငါၿပန္ရတယ္
မေန႔က နဲ႔ မနက္ၿဖန္ က
အလိုလို တစ္သားတည္း က်သြားတာပါကြယ္႔
ငါက တကယ္႔ကို
လူး႐ံု လြန္႔႐ံု ေလး ...။

“မေန႔က
သက္တစ္ရာတမ္းကို မေန႕ကဟုယူဆပါ ... ဆိုတဲ႔ စာတစ္ေၾကာင္း ကဗ်ာအစမွာ အရင္ေရးဖို
႕ ႕ေမ႔ခဲ႔တယ္..”
မနက္ၿဖန္ မွာ ေၿပာခြင္႔ရခဲ႔ရင္ေၿပာဖို႔
ဒီေန႔ ...
အဲဒီစကား ေလး စိတ္ထဲမွာ ေတးထားလိုက္ေတာ႔ရဲ႕ ..။။

Bino said...

The poem is very clear to understand me.
Your words is so smart and active.

BINO

Eaindra said...

အခင္းအက်င္းမဲ့စြာခမ္းနားတဲ့ မရဏဗံုသံေတြလို
နာက်င္မႈရဲ႕ေတာ္လဲသံက ဆူညံလြန္းတယ္
မေန႔ကအေၾကာင္းေတြက လွခဲ့တာလည္းမဟုတ္ပါပဲ
မနက္ၿဖန္ေတြကို ပိုပိုေၾကာက္တတ္လာခဲ့ ..
အဲဒါကိုကသဘာဝ က် တဲ့ ၿမင့္ၿမတ္ေသာက်ိန္စာ ….။

( မေန႔က
တစ္ဘ၀စာစာတစ္တန္ေပတစ္တန္ကို ေရလြတ္မိုးလြတ္..အႏၱရယ္ကင္းကင္း ကမ္းေျခတစ္ခုခုဆီ
ရည္ရြယ္ ပို႔လႊတ္ေနမိတယ္..စိတ္နဲ႕

ဒီေန႔ေရာမိုးေလကင္းလြတ္ပါရဲ႕လား.....
ကမ္းေျခဆီလွမ္းေမွ်ာ္ရပံုက
ပင္ပမ္းလြန္း ေမာဟိုက္လြန္း..)

မေန႕က ...
အသက္ရွဴရတာကိုေမ႔တယ္ ...။
လူေတြရဲ႕ ေလာက၀တ္ကို ေမ႔တယ္ ....။
ေျဖာင္႔တန္းစြာ ဆက္လက္ ခရီးမဆက္ႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ အလင္းတန္းကို ေမ႔တယ္ ...။
လူေတြ၀ိုင္း၀န္းပစ္ခ်ထားတဲ႔ သက္ျပင္းခ်သံရဲ႕ dB (decibel) ကိုေမ႔တယ္ ...။
ကတိက၀တ္ကိုေမ႔တယ္ ...။
ဘဏ္ေငြလက္က်န္ကိုေမ႔တယ္ ...။
မိဘေက်းဇူးကိုေမ႔တယ္ ...။
ေလထုထဲ ေအာက္ဆီဂ်င္ဆက္လက္ပါ၀င္ႏႈန္းကို ေမ႔တယ္ ...။

မမေရ...ဇက္ေရ...
မေန႔ကေတြဟာ..ဖတ္ျပီးသြားတဲ့စာမ်က္ႏွာေတြပါ...
ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္ၾကည့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ လွပမေနခဲ့ပါလား...
ဒီေန႔ကလည္း မနက္ဖန္ရဲ႕မေန႔ကျဖစ္ေနေသးရဲ႕

ကဗ်ာေတြထဲမွာေမာသြား ေမ်ာသြားပါတယ္....


ခ်စ္ခင္စြာ
အိျႏၵာ

မယ္႔ကိုး said...

မေန႔ကအေၾကာင္းေတြက လွခဲ့တာလည္းမဟုတ္ပါပဲ
မနက္ၿဖန္ေတြကို ပိုပိုေၾကာက္တတ္လာခဲ့ ..

တဲ႔လား သိပ္လွတာပဲ မရယ္။

မယ္လည္း

မေန႕ကေပါ့ …… မနီးမကမ္းအိပ္မက္ေတြအျပည့္
မနက္ျဖန္အေၾကာင္း ေတြးပါတယ္။
မေန႔က …
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းကို မတန္တဆေၾကးေပးဝယ္ခဲ႔။
မေန႔က …
မုန္းတီးျခင္းကို မထိတထိေတာက္ဆခဲ႔။
မေန႔က …
မိုးတိမ္ေတြကို မထီတရီမျမင္ေယာင္ေဆာင္ခဲ႔။
မေန႔က …
ေမ့ေလ်ာ့ႏိုင္စြမ္းကို မထံုတက္ေသးထည့္တြက္မိခဲ႔။
မေန႔က …
မာေရေက်ာေရအိပ္မက္ကို မထီမဲ့ျမင္ေခါင္္းခါၾကည့္ခဲ႔။
မေန႕ကေပါ့ ……
....
....
ဒီလိုနဲ႔ မနက္ျဖန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာစာ

လင္းဒီပ said...

ဒီေန႕ကို အေကာင္းဆံုး ရွင္သန္ၾကည့္မလို႕ ၾကိဳးစားေနရပါတယ္..။

Sein Lyan Tun said...

မေန႔က....
ရင္ထဲမွာ ငိုေနမိတယ္...။
လူေတြကို အားနာေနခဲ့တယ္..။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို မုန္းေနခဲ့တယ္....။
ခဏခဏ ခ်ေနခဲ့တဲ့ သက္ၿပင္းေတြက
ေစာင့္စည္းမွဳ ႏြံထဲ အခါခါနစ္ရင္း
က်န္ရစ္ေနခဲ့ေပါ့...။

မေန႔က
တေန႔က အေႀကာင္းကုိေတြးမိတယ္...။
ေကာင္းကင္က ငါ့အတြက္ငုိေနတာ မသိလိုက္ခဲ့..။
မိုးေရစက္ေတြ ခ်ိဳၿမစြာ ေသာက္သံုးခဲ့တုန္းက
အၿမတ္မထုတ္မိေပမယ့္ အရာမဝင္ခဲ့...။
ငါ့ကို သတိမထားမိတဲ့ ခရီးသြားေတြပါလား..။
ႀကိဳးစားရွင္သန္ေနတာ ငါ့အမွားး
ဒါဟာ ကပ္ပါးတစ္ပင္မွ်သာ..။

မေန႔က
မနက္ၿဖန္ဆိုတာကိုေတြးမိတယ္...။
အေၿဖတစ္ခု ထြက္တယ္…
ေသဆံုးၿခင္းတဲ့...
ေသဆံုးၿခင္းဆိုတာ အဆံုးသတ္ၿခင္းလား
ေနာက္တဖန္ ၿပန္စၿခင္းလား…။
ငုိေႀကြးၿခင္းေတြကို ၿမင္ေနမိတယ္..။
ၿပင္ဆင္ခ်ိန္နည္းလို႔ ပူေလာင္လြန္းေနမိတယ္..
စိတ္ေတြ ေမာေနခဲ့တယ္။
ဘဝေဇာေတြ ေခၽြးၿပန္ေနခဲ့တယ္..။

မေန႔က.....
ေသဆံုးၿခင္းမမည္တဲ့
အတုအေယာင္ဘဝနဲ႔ ေသဆံုးေနေလရဲ႕…။
ဘဝမေသခ်င္ပါဘူး..။
ေသဆံုးၿခင္းကိုပဲေမွ်ာ္လင့္မိတာပါ….။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ေမ်ာက္ငို

စိုင္းေလာဝ္ပိန္း said...

မေန႔ကအေျကာင္းေတြ
လူေျပာသူေျပာမမ်ားတဲ့မေန႔ကအေျကာင္းေတြေပါ့
တိတ္တိတ္ေလးျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ အဆင္ေျပေျကာင္းစာေလးတစ္ေစာင္နဲ႔ေလ
အရံႈးလြယ္အိတ္ထဲမလဲ မရဏဗံုသံေတြ က်ယ္ေလာင္လွခ်ည့္ရဲ႕
မနက္ျဖန္ဆိုတာျကီးမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ပစ္ပစ္ထည့္
တကယ္ဆို
ဒီေန႔ဘ၀က သနားစရာအေကာင္းဆံုး။

(အမေရ ဆင့္ပြားခံစားသြားတယ္)

emayarKhin said...

မေန႕ကအေၾကာင္းေတြလဲမလွခဲ႕သလို
မနက္ၿဖန္အေၾကာင္းကုိလဲလွလာဖို႕မေမွ်ာ္လင္႕ရဲသလို
ဒီေန႕အေၾကာင္းကုိကလဲမလွေသးသလို.....
ဒီလိုတသက္စာရခဲ႕တဲ႕က်ိန္စာပါ..
အဲဒါကုိကသဘာဝက်တဲ႕ၿမင္႕ၿမတ္ေသာက်ိန္စာ...


ခ်စ္တဲ႕
အမရာ

ညလင္းအိမ္ said...

ကဗ်ာေလး အရမ္းၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ...

NangNyi said...

မေန႔က “ငါဟာလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေခြးတစ္ေကာင္ပါလား”ဆိုတာကို ေမ့သြားတယ္.. လူၾကားထဲဝင္ ေရာေႏွာမိေတာ့ မ်က္ေစာင္းေတြနဲ႔ ၾကည့္ၾကတယ္.. တုတ္ကေလးကို ခပ္ေဝးေဝးပစ္လုိက္တယ္.. “သြားေကာက္လိုက္စမ္း”တဲ့.. အဲ့ဒိအေလ့အက်င့္ကို ေမ့ေနခဲ့ေတာ့ ...

မေန႔က ေမ့ေနဖို႔ကို ေမ့တယ္..

မီယာ said...

မေနာ္ ကဗ်ာကုိဖတ္ၿပီး ကုိယ္လုိရာ ဆြဲ ေတြးသြားတယ္... မေနာ္ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရတာ ကံေကာင္းလုိက္တာ လုိ႔လည္း ေတြးေနမိတယ္

ေဇာ္ said...

ေနာက္က်ေနေပမယ့္ .. ရက္လြန္ေနေပမယ့္ .. ကဗ်ာေလးမွာ ရနံ႕ေတြ ခုိေအာင္းေနဆဲပဲေနာ္ ..
ကဗ်ာ၂ပုဒ္စလံုးရဲ႕ လွပမွုက မ်က္စိထဲကေန ႏွလံုးသားထိ တုိက္ရုိက္ပဲဗ်ာ .. အားက်လုိက္တာ ..

tin min htet said...

"ဘဝဆိုတာက စာမ်က္ႏွာမတပ္ထားတဲ့ တုိက္ပ်က္ စာအုပ္တစ္အုပ္လို"
ဆိုတာေတာ့ စာအုပ္လုပ္ဖူးသူသာ ဖြဲ႔ႏိုင္မယ့္ နမိတ္ပံုပဲ။