Posts
Saturday, July 11, 2009
ဒ႑ာရီ (၁၃)
ေျမနဲ႔လုပ္တဲ့ေကာင္းကင္တစ္ခုလုိ
လင္းညိဳျပဖို႔ရာ
ေက်ာက္ဆစ္စကားလုံးေတြ
တစ္ဖူးတေလမွေတာင္ မက်န္ဘူး။
ဖုန္းဆိုးရင္တလင္းတစ္ခုလုံး
ျမဴခိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းေတာက္ေလာင္
အေမွာင္႐ူး႐ူးေတြကသာ
သစၥာရိွစြာေတာက္ပေနခဲ့ ။
၀ကၤပါကိုမုန္းရင္း
လိပ္စာေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေလးမွာ
ဇန္န၀ါရီေလေတြထန္လုိ႔...
(ခုန္ခ်လိုက္ဖို႔ကလည္း)
ၾကာျမင့္စြာ
အခက္ခ်ဳိးရင္း.... အရိပ္ေနခဲ့သူမ်ား
အေရွ႕မ်ဥ္းေျဖာင့္အတုိင္း သြားႏိုင္ပါေစ။
ေနခဲ့ရသူပဲကြယ္
အကဲြကဲြအေၾကေၾက .... ေျဖသိမ့္တတ္ပါတယ္။
မေနာ္ဟရီ
ဟန္သစ္မဂၢဇင္း-အမွတ္စဥ္- ၁၀၀၊ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္း- ၂၀၀၀ခုႏွစ္
24 Comments:
တစ္
အဟီးးး...
ေပ်ာ္တယ္ေဝးးးး
နက္မေကာင္းေပမယ့္ တစ္ရေအာင္ယူတယ္...
ေပ်ာ္တယ္ေဝး....
အခက္ခ်ိဳးရင္း အရိပ္ေနခဲ့သူမ်ား
အေရွ႕မ်ဥ္းေၿဖာင့္အတိုင္းသြားႏိုင္ပါေစ
တကယ္လဲ သြားႏိုင္ပါေစလို႕ဆုေတာင္းမိတယ္...
ေနခဲ့ရသူပဲကြယ္
အကြဲကြဲအေႀကေႀက... ေၿဖသိမ့္တတ္ပါတယ္... တဲ့
အကြဲကြဲ အေႀကေႀကခံစားၿပီးမွေတာ့ ထပ္ၿပီး
မခံစားရေတာ့ဘူးလို႔ထင္ေနရင္
မွားမယ္ထင္တယ္ေနာ္...
ကဗ်ာေလးလွတယ္ မႀကီး...
အပိုစ္တုိင္းကို ႀကိဳက္တယ္...
ဒီကဗ်ာေလးကို ထပ္ဆက္ဖို႔ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္...
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္
အခက္ခ်ဳိးရင္း.... အရိပ္ေနခဲ့သူမ်ား
အတြက္
အကဲြကဲြအေၾကေၾက .... ေျဖသိမ့္တတ္ပါတယ္။
ဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ စိတ္နာစရာေကာင္းတာေပါ့ မမရယ္...
ပန္းခ်ီကားေလးတစ္ခ်ပ္လို႔ ကဗ်ာေလးရဲ႕ ဒဏ္ရာေတြကလွေနတယ္...
ဇန္န၀ါ၇ီေလေတြထန္လို႔
ဆိုတာေလး ၾကိဳက္တယ္
ေနခဲ့ရသူပဲကြယ္
အကဲြကဲြအေၾကေၾက .... ေျဖသိမ့္တတ္ပါတယ္..တဲ့လား
အသားက်ေနတဲ့သေဘာေပါ့ေနာ္
အဲဒီစကားလံုးေတြ ရွင္တို႔ ဘယ္က ေကာက္ရတာလဲဟင္..။ ဒါမ်ိဳးက ရွာလို႔လည္း ရတာမဟုတ္..။ တို႔မ်ားမေတာ့ ကဗ်ာနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ရွားပါးပါ့ :(
စကားလံုးေလးေတြ အကုန္လွေတာ့လည္း အႏွစ္သာရက ပိုေပၚလြင္လို ့ လွတယ္ လွတယ္လို ့ ရင္ထဲျမည္ေနမိတယ္ မ...
ေကာင္းလုိက္တာ ကဗ်ာေလး ရယ္...ေရးတတ္တယ္..ေနာင့္ ခံစားတတ္ေပမယ့္... မေရးတတ္ဘူး...ေရးတတ္တဲ့သူကို အရမး္သေဘာက်တယ္..။ အကြဲကဲြ အေၾကေၾက ေျဖသိမ့္တတ္ပါတယ္...တဲ့ ..။ း)
ေနခဲ့ရသူပဲကြယ္
အကြဲကြဲအေႀကေႀက... ေၿဖသိမ့္တတ္ပါတယ္... တဲ့
လွလိုက္တဲ႔ စကားလံုးေလး.. ဒါေၾကာင္႔ ဘက္ဆဲလ္လား
ၾကီးျဖစ္ေနတာကိုးးးးးးးးးးးးး
ဒ႑ာရီ (၁၃)တဲ႔...
ဒ႑ာရီလဲျဖစ္တယ္.... (၁၃) ဂဏန္းလဲျဖစ္တယ္။
ေကာင္းကင္ဆိုတာေျမနဲ႔လုပ္စရာလားကြယ္...အစကတည္းကမွားယြင္းခဲ႔တဲ႔ေကာင္းကင္ေလးပါလား။
တကယ္ဆိုရင္ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ထားတဲ႔စကားလံုးတိုင္း အခ်ိန္တစ္ခုထိေတာ႔က်န္သင္႔တာေပါ႔။ ေက်ာက္ေပၚမထြင္းဘဲေရေပၚထြင္းခဲ႔မိေလသလား...
စကားလံုးေတြထစ္အ ျပင္းထန္တဲ႔႔ခံစားခ်က္ ဒီခံစားခ်က္ကေလးဘဲ ကိုယ္နဲ႔အတူတူ သစၥာရွိရွိေနခဲ႔ေတာ႔မွာလား....
လမ္းဆံုးမွာ..ေၾကကြဲေနရစ္မယ္ဆိုတာသိရက္နဲ႔ေက်ာခိုင္းခဲ႔ရက္သူ..
ျမတ္နိုးတြယ္တာခဲ႔ဘူးသူတစ္ေယာက္အတြက္ ဆက္ေလ်ာက္ရမယ္႔လမ္းမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာစြာ စိတ္ခ်မ္းသာနိုင္ပါေစ.....
စာေရးသူဆိုလိုခ်င္တာျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္
ကိုယ္ကေတာ႔ဒီကဗ်ာေလးကိုအဲလိုခံစားရတယ္
ဆုေတာင္းပါရဲ႔ ဖုန္းဆိုးရင္တလင္းေလးလွပစိုေျပလာဘို႔ပါ။
ဂ်ဴ
ေက်ာက္ဆစ္စကားလံုးေတြ
တစ္ဖူးတစ္ေလေတာင္မက်န္ဘူးတဲ့လား .....
အတိတ္ကိုေတာင္ ... ျပန္ေတာင္သတိရမိတယ္ ....
ဒါေပမယ့္ ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး ....
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ ...
ဖုန္းဆိုးရင္တလင္းတစ္ခုလုံး
ျမဴခိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းေတာက္ေလာင္
အေမွာင္႐ူး႐ူးေတြကသာ
သစၥာရိွစြာေတာက္ပေနခဲ့ ။
အခက္ခ်ဳိးရင္း.... အရိပ္ေနခဲ့သူမ်ား
အေရွ႕မ်ဥ္းေျဖာင့္အတုိင္း သြားႏိုင္ပါေစ။
ကဗ်ာ ဖတ္ၿပီး
အကြဲကြဲ အေၾကအေၾက ပဲ
ေၿဖသိမ္႔လိုက္ရ ေပါ႔ ။
ဖုန္းဆိုးရင္တလင္းတစ္ခုလုံး
ျမဴခိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းေတာက္ေလာင္
အေမွာင္႐ူး႐ူးေတြကသာ
သစၥာရိွစြာေတာက္ပေနခဲ့
ေကာင္းလိုက္တဲ့စကားလံုးေတြဗ်ာ
ကဗ်ာေလးကိုအေခါက္ေခါက္ထပ္ဖတ္သြားခဲ့တယ္မေနာ္ေရ
အစ္မေရ
အစ္မရဲ႔ ဒ႑ာရီ (၁၃) ကိုေတြေတာ့
ဘာေၾကာင့္မသိဘူး က်ေနာ္ လူနံပါတ္ (၁၃)
ကို သတိေတာင္ရမိေသးရဲ႔ ။
(ေလးစားပါတယ္ ) ကဗ်ာ ေလး အတြက္
ဆံုးရႈံး ေၾကကြဲ က်န္ရစ္ခဲ့ရသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဒ႑ာရီေတးသြားတစ္ပုဒ္...။
ေနခဲ့ရသူပဲကြယ္
အကဲြကဲြအေၾကေၾက ....
ေျဖသိမ့္တတ္ပါတယ္။
ေနခဲ့ရသူ အကြဲကြဲအေၾကေၾက ေျဖသိမ့္ရတာ တန္ဖိုးၾကီးလြန္းပါတယ္...
အရိပ္ေနၿပီး အခက္ခ်ိဳးတဲ့ သူေတြကုိေတာင္ ဆုေတာင္းေပးထားတာ ႀကိဳက္လုိက္တာ။ ေနာက္ဆုံးစာေၾကာင္းေလးလည္း အရမ္းခုိက္တယ္။ မေနာ္ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ရတုိင္း သူတုိ႔ ဦးေႏွာက္ေတြ ရာသက္ပန္ သိမ္းထားဖုိ႔ ေကာင္းတယ္လုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္ (တကယ္ေျပာတာပါ)
အမ ကဗ်ာေတြဖတ္တိုင္း ကဗ်ာထက္ အေရာင္စံုေတြ ျမင္ျမင္ေနတယ္ဗ်
ျမဴခိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းေတာက္ေလာင္
အေမွာင္ရူးရူးေတြ တဲ့ အားရွိတယ္ဗ်
ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ၿပီး ရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းမိသလိုလိုခံစားမိတယ္ဗ်ာ.. ေျဖသိမ့္ခဲ႔ရတာေတြ မ်ားလို႔လား ေတာ့ မသိ...
မဂၤလာပါ ဆရာမ..
ခုမွ ဆရာမဘေလာ့ခ္ကို ၀င္ၾကည္႕ျဖစ္တယ္။
သစ္ရြက္အေသမ်ားေပၚမွ ရက္စက္ေသာဂီတအတြက္ အထူးေက်းဇူးပါ။
က်ြန္ေတာ္တို႕ဘေလာ့ခ္ေပါက္စေလးလည္း အားရင္၀င္ၾကည္႔ပါဦး။
http://maungphone.wordpress.com
ေလးစားစြာ...
ေမာင္ဘုန္း (ဘုန္းေနသြန္း)
အေရွ႕မ်ဥ္းေျဖာင့္အတိုင္းသြားရင္ ျပဳတ္က်မွာေပါ႔ဗ်
ရင္ဘတ္ထဲက ေစာင္းညင္းသံကို
ဘယ္လုိနားေတြ
မနာမဖ်ားၾကားခဲ႔ပါလိမ္႔ ...
ေလာက၀တ္စကားေတြနဲ႔ ..
ိတိမ္တိမ္ေလး တိတ္ေနလိုက္တယ္ ..
အခ်ိန္တန္ရင္ သူတို႕လည္း အိပ္ပါလိမ္႔မယ္ ..
ထက္ပိုင္းက်ိဳးေနတဲ႔စိတ္တစ္ခုအတြက္
အေကာင္းအဆိုးလည္းမလိုအပ္ ...
ခရမ္းေရာင္ေက်ာက္စာခ်ပ္ေတြသာေဆြးေျမ႕ကြဲအက္
...
.....
ဒီအခ်ိန္မွာမီးေမႊးဖို႕စိုက္လုိက္တာ
ငါ၏ အသက္ဓာတ္မွ်သာ ...။ ။
Z
ေကာင္းတယ္လို႔ ထူးၿပီး ေျပာမေတာ့ပါဘူး။ ကဗ်ာေတြကို ခ်စ္တဲ႔စိတ္နဲ႔ပဲ အားက်စြာ ဖတ္သြားပါတယ္။
ေနခဲ့ရသူပဲကြယ္
အကဲြကဲြအေၾကေၾက .... ေျဖသိမ့္တတ္ပါတယ္။
မိုးေန
Post a Comment