နတ္သမီးပံုၿပင္ (အပိုင္း ၂)

Monday, January 25, 2010

(၂)

ေလ၏ အရွိန္အဟုန္မ်ား ရုတ္တရက္ တိတ္ဆိတ္ ရပ္တံ့သြားေသာအခါ ကၽြန္မေရွ႕တြင္ သမင္ညိဳႏွစ္ေကာင္ႏွင့္အတူ Oya နတ္ဘုရားမကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အနီဖက္လုေသာ လိေမၼာ္နီေရာင္ ဝတ္ရံုဖားဖားၾကီးကို ဝတ္ဆင္ကာ အုန္းခြံေရာင္ ဆံပင္ေပၚတြင္ ေတြ႕ၿမင္ေနက်ပံုမဟုတ္သည့္ သရဖူဆန္ဆန္ အရာတစ္ခုကို ေဆာင္းထားသည္။ သူမ၏ အသားအေရက မည္းနက္လွသည္။ ၿဖဴဝင္းႏူးညံ့လွပေနေသာ Freyja ႏွင့္ယွဥ္ေသာ္ တစ္ဘာသာစီၿဖစ္ေသာ္လည္း Oya သည္လည္း သူ႔ဟန္ႏွင့္သူေတာ့ တင့္တယ္လွသည္။

Oya ၏မ်က္ႏွာက Freyja ကဲ့သုိ႔ မႏူးညံ့ပါ ။ ကၽြန္မကို စူးစိုက္ၾကည့္ေသာ သူမ၏ မ်က္ဝန္း နက္နက္မ်ားကလည္း ကၽြန္မကို လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းလွ၏။ ကၽြန္မက တအံတၾသႏွင့္ မင္သက္မိေနဆဲ Oya ကေမးသည္။

“ မင္းက ဘာကို အလိုရွိတာလဲ ”

“ ကၽြန္မ …”

ကၽြန္မ ဘာဆက္ေၿပာရမည္မွန္းမသိ၍ စကားစ ၿပတ္သြားသည္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မသည္ ဘာကိုလိုလားေတာင့္တေနမွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပင္ မသိေသာသူၿဖစ္၏။

“ ငါက ဆန္႔က်င္ဖက္အားႏွစ္ခု လြန္ဆြဲေနတဲ့ၾကားမွာ မင္းကို ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးႏိုင္တယ္ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအားက မင္းကိုယ္ထဲမွာရွိၿပီးသားပါ ေသခ်ာ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕သြားေအာင္ ေလ့က်င့္ရံုပါပဲ ”

သူမ ေၿပာတာကို ကၽြန္မ သိပ္နားအလည္ၾကီးမဟုတ္ေသာ္လည္း ဖိတ္တစ္ဝက္ စင္တစ္ဝက္ ေတာ့သိပါသည္။ ကၽြန္မသည္ ဒြိဟမ်ားၾကားတြင္ လြင့္ေမ်ာေနသူ ၿဖစ္သည္ေလ။ သို႔ေသာ္ ထိုလြင့္ေမ်ာမႈကို ကၽြန္မ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္း မရွိေသးပါ။ ကၽြန္မ၏ စိတ္မ်ားသည္ Oya ဖန္ဆင္းလိုက္ေသာ ေလၿပင္းမ်ားႏွယ္ ဦးတည္ရာမဲ့ တိုက္ခတ္ေနဆဲ ။ Oya ႏွင့္ Freyja တို႔သည္ ကၽြန္မကို သနားစရာ သတၱဝါ တစ္ေကာင္ပမာ ၾကည့္ေနၾကသည္။ ထိုအၾကည့္မ်ားေအာက္တြင္ ကၽြန္မသည္ပင္ သိမ္ငယ္သြားသလို ခံစားလာရသည္။

“ ေဟာ..”

ဂီတသံတစ္ခုကို ကၽြန္မတို႔ၾကားလုိက္ရသည္။ Freyja ကၿပံဳးကာ ..

“ ဒါ Sarasvati ရဲ႕ ဘင္ဂ်ိဳသံပဲ ”

“ သူ႔ကိုေတာ့ မင္းသိမွာပါ မင္းတို႔တုိင္းၿပည္က လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သူ႔ကို ကိုးကြယ္ၾကတယ္ ”

Oya က ၿဖည့္စြက္ေၿပာ၏။

မိနစ္ပိုင္းအတြင္း တိမ္ၾကက္ခြပ္မ်ားၾကားတြင္ ပန္းေရာင္ ၾကာပန္းပလႅင္ေပၚတြင္ ထိုင္ၿပီး (ေစာေစာက Freyja ဘင္ဂ်ိဳ ဟု ေၿပာသည့္) တူရိယာကို တီးခတ္ေနသည့္ Sarasvati ကို ေတြ႕လုိက္ရသည္။

“ သူရႆတီ ”

ကၽြန္မက ထိုသို႔ေရရြတ္ေတာ့ အားလံုးက ၿပံဳးပါသည္။ ကၽြန္မက …

“ သူ႔ကို ကၽြန္မတို႔က သူရႆတီ လို႔ သိၾကတယ္ မ်ားေသာအားၿဖင့္ကေတာ့ သူ႔ကို ဟသာၤ စီးၿပီး ပိဋကတ္သံုးပံု ကိုင္ထားတာပဲ ၿမင္ဖူးတယ္ ”

“ သူက ဟိႏၵဴ နတ္ဘုရားမပဲ ၿမစ္ေစာင့္နတ္သမီးလို႔လည္း ေၿပာၾကတယ္ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ အသိပညာကို ေပးႏိုင္စြမ္းတဲ့သူေပါ့ သူ႔ရဲ႕ သေကၤတက wisdom တဲ့ ”

Freyja ကရွင္းၿပသည္။

“ ကၽြန္မတို႔လူမ်ိဳးေတြက သူ႔ကို ဥာဏ္ပညာအတြက္ ကိုးကြယ္ၾကတယ္ ”

“ မင္းကေရာ ဥာဏ္ပညာၾကီးၿမတ္မႈကို မလိုခ်င္ဘူးလား ”

သူရႆတီနတ္သမီးက ဘင္ဂ်ိဳကို အတီးရပ္ကာ ကၽြန္မကိုေမး၏။ ကၽြန္မက ေၿဖရန္ႏႈတ္ဆြံ႔ ေနသၿဖင့္ Oya ကဝင္ေထာက္၏။

“ ေၿဖေလ ”

“ တစ္ခ်ိန္က လိုခ်င္ခဲ့ပါတယ္ ”

“ တစ္ခ်ိန္က … ခုေရာ ..”

Freyja က ကၽြန္မကို အားမလုိအားမရ ဝင္ေမးၿပန္သည္။

“ ခုေတာ့ ကၽြန္မ မလုိခ်င္ေတာ့ဘူး ”

“ မင္းဟာ လူမိုက္ပဲ ”

Oya က ကၽြန္မကို မာထန္စြာ ေဝဖန္၏။

“ ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္မ မိုက္ခဲ့ပါတယ္ ”

ကၽြန္မက စကားကို ကၽြန္မ အဓိပၸာယ္ႏွင့္ ကၽြန္မ ေၿပာသည္။ သူတို႔က သူတို႔ အဓိပၸာယ္ႏွင့္ သူတို႔ နားလည္လုိက္ၾကပံုေပၚသည္။

“ မၿဖစ္ဘူး မင္းကိုေတာ့ အသီနာ (Athena) နဲ႔ေတြ႕ေပးရမယ္ ”

Freyja က ကၽြန္မကို လက္မေလွ်ာ့ေသးဘူး ဆိုေသာ အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ကာေၿပာ၏။

“ အသီနာ ဟုတ္လား Zeus နတ္မင္းၾကီးရဲ႕ ေခါင္းထဲကေန ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာ အၿပည့္နဲ႔ ေမြးလာတယ္ဆိုတဲ့ သူလား ”

“ ဟုတ္တယ္ သူက ဥာဏ္လင္းပြင့္မႈကိုလည္း ေပးစြမ္းႏိုင္ပါတယ္ ”

“ ဟင့္အင္း ကၽြန္မက သူ႔ကို ၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးေတြကိုပဲ ကယ္တင္ေစခ်င္တယ္ ”

“ အိုး သူက စစ္ၿဖစ္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ၾကီးေတြကိုပဲ ကယ္တင္တာ မင္းေနရာေလးက ေအးခ်မ္းေနတာပဲ ”

Oya က ကၽြန္မကုိ ဘာမွန္းမသိဘူး ဆိုသည့္အၾကည့္ႏွင့္ၾကည့္ၿပီး ေၿပာပါသည္။ ကၽြန္မက မသိက်ိဳးကၽြံၿပဳကာ အေဝးဆီမွ ေရြ႕ေမ်ာလာေသာ ေရႊေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကေလးကို လွမ္းၾကည့္ေနလိုက္သည္။ ထံုးစံအတိုင္း Justice ကို ကိုယ္စားၿပဳေသာ သူမ၏ ပုခံုးထက္ တြင္ ဇီးကြက္တစ္ေကာင္ပါလာသည္။ ေရႊေရာင္ဆံပင္ ေခြေခြ ရွည္ရွည္မ်ားက ေသသပ္စြာ ကပိုကရိုက်လ်က္။ ႏို႔ႏွစ္ အၿဖဴေရာင္ေပၚတြင္ ေရႊၾကယ္ပြင့္ပန္းမ်ား က်ဲပက္ထားေသာ ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ကာ လက္တစ္ဖက္တြင္လည္း ကၽြန္မ မသိေသာ တစ္စံုတစ္ရာကို ကိုင္ဆြဲထားသည္။

“ မင္းကို လင္းပြင့္မႈ တစ္ခုခုေပးမွၿဖစ္ေတာ့မယ္လုိ႔ သူတုိ႔က ေၿပာတယ္ ဟုတ္သလား ”

သူမ၏ အသံက ေအးစက္တည္ၿငိမ္လွ၏။ ဆြဲငင္အားႏွင့္ ၾသဇာသံကေတာ့ အၿပည့္ ပါေလသည္။ ကၽြန္မက ေခါင္းမာစြာ ေခါင္းကိုခါရမ္းပစ္လုိက္ရင္း …

“ အဲဒါဆို ကၽြန္မ ဘဝေလး အရာရာ လြဲေခ်ာ္သြားလိမ့္မယ္ ”

“ ဘာ..”

စစ္ေသြးစစ္မာန္ႏွင့္ ေမြးဖြားလာခဲ့သည္ ဆိုေသာ Athena သည္ ကၽြန္မကို မေက်မနပ္ ေအာ္ထည့္လိုက္ရာ ကၽြန္မပင္ ေနာက္ဘက္သို႔ ယိုင္လဲမတတ္ ၿဖစ္သြားရ၏။

“ ကၽြန္မ ဒီလိုမ်ိုးေလးေနႏိုင္ဖို႔ ခံယူခ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စြန္႔လႊတ္နာက်င္ ခဲ့ရဖူးတယ္ လမ္းေၾကာင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မၿမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္ လင္းပြင့္မႈ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို စံုမွိတ္လမ္းလႊဲခဲ့ရတယ္ ဘာကိုမွ ထပ္မသိေတာ့ေအာင္ အေတာ္ေလး ၾကိဳးစားခဲ့ရတယ္ ခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ အသားက်ေနခဲ့ၿပီ ”

“ မင္းကိုယ္မင္း ညာရတာကိုေရာ မနာက်င္ဘူးလား ”

သူမ၏ အေမးကို ကၽြန္မ မေၿဖမိပါ။ သူမ ပုခံုးထက္မွ ဇီးကြက္ကေတာ့ ကၽြန္မကို ထံုေပေပ ႏွင့္ၾကည့္ေနသည္။ Freyja ၏ ေၾကာင္ၾကီးမ်ားကလည္း တခြီးခြီး မာန္ဖီကာ ဇက္ၾကိဳးကို ရုန္းေနခဲ့ၿပီ။ Oya၏ သမင္ညိဳၾကီးႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ သခင့္နားမွာ ၿငိမ္သက္စြာ ရပ္တံ့လို႔။ သူရႆတီသည္လည္း ဘင္ဂ်ိဳကို တီးခတ္ဖို႔ ေမ့ေလ်ာ့ေနသည့္ႏွယ္။

ကၽြန္မက စကားတခ်ိဳ႕ကို ရင္ႏွင့္ေၿပာေသာအခါ သူတို႔ ရင္ႏွင့္ၾကားၾကပံုရသည္။ နားလည္ လက္ေလွ်ာ့သြားၾကဟန္ႏွင့္ ကၽြန္မေရွ႕ ေကာင္းကင္ယံမွ ထြက္ခြာသြားၾကေတာ့သည္။ ခုေတာ့လည္း မခို႔တရို႔ အလင္းအနည္းငယ္ႏွင့္ ကၽြန္မကို ႏွစ္သိမ့္မႈေပးေနသေယာင္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မက လေရာင္ကိုလည္း မယံုၾကည္ခဲ့ဖူးပါ။

မေနာ္ဟရီ