Posts
Friday, November 27, 2009
စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္၊စကၠဴငွက္ႏွင့္…………blah blah blah !!
လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးရက္ေလာက္ (အဲထက္လည္းပိုရင္ပိုလိမ့္မယ္) ကတည္းက forward mail တစ္ေစာင္ရပါတယ္။ blogger တစ္ေယာက္လည္းၿဖစ္ ကၽြန္မတို႔ UFL မွာ English Diploma အတူတူတက္ခဲ့တဲ့သူလည္းၿဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ဆီကပါ။ ဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္း ကၽြန္မ စိတ္နည္းနည္းတိုသြားလုိ႔ သူ႔ကိုေတာင္ေၿပာမိေသးတယ္။ ဒီလိုစာမ်ိဳးကို ဆက္ၿပီး forward မလုပ္သင့္ဘူးထင္တာပဲလို႔ .. အဓိကက ေမာင္စိုင္းကိုသိေနတဲ့ ေမာင္စိုင္းသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လည္းၿဖစ္တဲ့ သူ႔အေနနဲ႔ေပါ့။ စာက စိုင္းစိုင္းရဲ႕ စကၠဴငွက္ဟာ နာမည္ေက်ာ္ ရွမ္းစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ေရးထားခဲ့တဲ့ ၁၉၉၅ခုႏွစ္က ထုတ္ခဲ့တဲ့ ဝတၳဳတစ္အုပ္ကို မီွး ထားတာ ဆိုတဲ့ စာပါပဲ။ စာကိုေဖာ္ၿပလိုက္ပါတယ္။
စကၠဴငွက္ရဲ.ပိုင္ရွင္ဘယ္သူလဲ
နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္ သရုပ္ေဆာင္ စာေရးဆရာ စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္ရဲ.
လူငယ္ထုၾကားထဲမွာေရပန္းစားခဲ.တဲ.စကၠဴငွက္လံုးခ်င္း၀တၳဳရဲ.
မူရင္းဇာတ္လမ္းပိုင္ရွင္ဟာ စိုင္းစိုင္းမဟုတ္ပါဘူးလို. သတင္းေတြၾကားေနရပါတယ္။
အဲဒီသတင္းကို
ကၽြန္ေတာ္ကရွမး္ျပည္နယ္ဘက္ကသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဆီကသိခဲ.ရတာျဖစ္ၿပီးအဲဒီ၀တၳဳရဲ.မူရင္းစာေရးဆရာကရွမ္းလူမ်ိဳး
စာေရးဆရာဟိန္းစိုင္ခိုင္္ လို.သိရပါတယ္။ စကၠဴငွက္၀တၳဳရဲ. ဇာတ္လမ္းေက်ာရုုိးက
စာေရးဆရာ
ဟိန္းစိုင္ခိုင္္ရဲ.အခ်စ္ပ်ံလႊားငွက္ဆိုတဲ.၀တၳဳရဲ.ေက်ာရုိးနဲ.တစ္ထပ္တည္းနီးပါးတူတယ္လို.ကၽြန္ေတာ္.သူငယ္ခ်င္းကေျပာပါတယ္၊၊
အဲဒီအခ်စ္ပ်ံလႊားငွက္၀တၳဳကျမန္မာလိုေရးထားတဲ.၀တၳဳ
မဟုတ္ပါဘူး။ရွမ္းဘာသာနဲ.ေရးထားတဲ.၀တၳဳလို.သိရပါတယ္။အဲဒီ၀တၳဳကိုစာေရးဆရာကေရးထား
ခဲ.တာႏွစ္ေတြၾကာခဲ.ၿပီျဖစ္ၿပီးကၽြန္ေတာ္.သူငယ္ခ်င္းရဲ.ေျပာျပခ်က္အရ 1996
၀န္းက်င္ေလာက္ကျဖစ္မယ္ထင္တယ္လို.ဆိုပါတယ္။စာေရးဆရာဟိန္းစိုင္ခိုင္ကဒီအေၾကာင္းနဲ.ပတ္သတ္လို.ရွင္းလင္းတာေတြဘာေတြလုပ္မေနခ်င္ေတာ.ပါဘူး။သူ.ကိုလဲဒီအေၾကာင္းေတြ
ဆက္စပ္ယွက္ယွက္ေျပာျပေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ြဘာလို.လဲဆိုေတာ.စာေရးဆရာကအခုဆိုရင္သာသနာ.ေဘာင္မွာရဟန္းတစ္ပါးအျဖစ္နဲ.တရားအလုပ္ေတြကိုလုပ္ကိုင္ေနၿပီလို.ကၽြန္ေတာ္.သူငယ္ခ်င္းကေျပာပါတယ္။
သူ.ရဲ.၀တၳုေတြကိုရွမ္းလူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကႀကိုက္ႏွစ္သက္ၾကၿပီးသူတို.အေနနဲ.ဒီလိုမ်ိဳးပံုတူကူးခ်တာကိုမခံခ်င္လို.တနည္းနည္းနဲ.ေဖာ္ထုတ္ေပးေစခ်င္လို.ကၽြန္ေတာ္.ကိုအကူအညီေတာင္းတာလို.ဆိုပါတယ္။သူရဲ.၀တၳဳကေရးခဲ.တာအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ.ၿပီျဖစ္ပါတယ္။
ရွမ္းစာဖတ္ၾကတဲ.ရွမ္းလူငယ္အသိုင္းအ၀န္းမွာေတာ.သူကနာမည္ရစာေရးဆရာတစ္ဦးလို.သိရပါတယ္။
နာမည္ေက်ာ္ဟစ္ေဟာ.အဆိုေတာ္စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိင္ရဲ.စကၠဴငွက္၀တၳဳကလူငယ္ပရိသတ္ၾကားထဲမွာအလြန္ေရပန္းစားခဲ.တဲ.၀တၳဳတစ္ပုဒ္ျဖစ္ၿပီးရုပ္ရွင္ရုိက္တဲ.ေနရာမွာလည္းလူငယ္ေတြႀကိုက္ႏွစ္သက္ခဲ.တဲ.ေပါက္ကားတစ္ကားျဖစ္ခဲ.ပါတယ္။
သူရဲ.စကၠဴငွက္ဟာသူကိုယ္တိုင္ဖန္တီးခဲ.သလား။ဒါမွမဟုတ္
ပံုတူကူးခ်ခဲ.သလားဆိုတာကေတာ.သူမွသိမွာပါပရိသတ္ႀကီးေရ။
တၿခားလူအတြက္ေတာ့ မသိပါဘူး။ ဒီစာကို စေရးကတည္းက ေဘးကေနထိုင္ဖတ္၊ ကူညီေဝဖန္ေပးခဲ့တဲ့ ကၽြန္မကေတာ့ ရယ္ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မမ်က္စိေရွ႕မွာ နာရီမ်ားစြာ တစ္ခန္းၿပီးတစ္ခန္း ဖ်က္လုိက္ ၿပင္လိုက္ ၊ ၿဖဳတ္လုပ္တပ္လုိက္ ေရႊ႕လိုက္ ၊ နာမည္ေက်ာ္ စစ္တုရင္သမား အကြက္ေရႊ႕သလို ေရႊ႕ေနခဲ့တဲ့ ေမာင္စိုင္းကို ကၽြန္မ ၿပန္ၿမင္ေယာင္မိလို႔ပါ။ တကယ္ဆို ဒီလို ပို႔စ္မ်ိဳးေရးတာ ကၽြန္မ အလုပ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္မ ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုဟာက ကၽြန္မနဲ႔ စလယ္ဆံုးတူတူေလာက္ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ၿဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မမွာ ေၿပာရမယ့္ တာဝန္ရွိလာသလို ခံစားရပါတယ္။ တၿခားရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေတြ မေၿပာခ်င္ပါဘူး။ စကၠဴငွက္ရဲ႕ အစအလယ္အဆံုးကိုပဲ ေၿပာၾကရေအာင္။
၂၀၀၆ ေႏြနံနက္ခင္းတစ္ခုမွာပါ။ ကၽြန္မ ကိုကို႔ကို summer school သြားပို႔ေနတုန္း မနက္ေစာေစာ ဖုန္းဝင္လာပါတယ္။ မနက္ ရွစ္နာရီအေရာက္ ပို႔ရတဲ့ေက်ာင္းကို ကၽြန္မတို႔ ၇နာရီခြဲေက်ာ္တည္းက အိမ္ကထြက္ရပါတယ္။ အဲဒီလိုအခ်ိန္မွာဝင္လာတဲ့ဖုန္းက ထူးထူး ဆန္းဆန္း ေမာင္စိုင္းဖုန္းၿဖစ္ေနလုိ႔ ကၽြန္မ တအံ့တၾသနဲ႔ ေမးရပါတယ္။ ေစာေစာစီးစီး ဘယ္လိုၿဖစ္ရတာတုန္း ။ညတည္းက မအိပ္ေသးတာလား မနက္ေစာေစာႏိုးတာလား ဆိုေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း ညကတည္းက မအိပ္ေသးတာပါ ..။ ကၽြန္မကို ဘယ္ေရာက္ေနလဲ ေမးၿပီး ကိုကို႔ကို ပို႔ၿပီးတာနဲ႔ သူတုိ႔ရွိတဲ့ေနရာကိုလာဖို႔ လွမ္းေခၚပါတယ္။ breakfast ေကၽြး မလို႔ဆုိပဲ။ (ထူးေထြတည့္အံ့ရာေသာ္ပါပဲ) ဒါေပမယ့္ ကိစၥမရွိပဲနဲ႔အခ်ိန္ကုန္ခံတတ္တဲ့ထဲ စိုင္းစိုင္းမပါဘူးဆိုတာ ကၽြန္မသိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ လာခဲ့မယ္ပဲေၿပာၿပီး ေက်ာင္းပို႔ၿပီးတာနဲ႔ သူတုိ႔ရွိတဲ့အင္းလ်ားက ရွမ္းအိုးစည္ ဆိုင္ကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
ဟိုက်ေတာ့ သူနဲ႔ဂၽြန္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္၊ ဘုရားေတာင္ တက္ခဲ့ၿပီးၿပီ တဲ့။ တစ္ညလံုးမအိပ္ထား ေပမယ့္ သူတို႔ပံုက လန္းဆန္းလို႔။ လူငယ္ေတြကိုး ။ ကဲ ကိစၥကိုေၿပာ ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ေလးကို ေခါက္ခ်ိဳးထားလုိ႔ ၿဖန္႔ခ်လုိ႔ေတာင္မရတဲ့ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္ကို ကၽြန္မကို ကမ္းေပးပါတယ္။ ဘာလဲ လို႔ေမးေတာ့ ဂၽြန္က အေမ စားၿပီးမွ ဖတ္ပါ တဲ့ ။ ကၽြန္ေတာ့္လည္း သူ ေကာ္ဖီတုိက္ၿပီးမွ ဖတ္ခိုင္းရတာ လို႔ဆိုတဲ့အတြက္ စာမူဆိုတာ သေဘာေပါက္လုိက္ပါတယ္။ သူက ကၽြန္မတို႔ မဂၢဇင္းမွာေရာ၊ သရဖူနဲ႔ ၿမင္ကြင္းမွာပါ ကဗ်ာေတြ ဝတၳဳတိုေတြ ေရးေနက်ဆိုေတာ့ ကၽြန္မကို ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္ေပးတယ္လို႔ပဲ ကၽြန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ယူၾကည့္လုိက္ေတာ့ တစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္ လွန္လုိက္တာနဲ႔ ဒါ အတိုတစ္ပုဒ္ရဲ႕ အသြားအလာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္မ သိလုိက္ရတယ္။ လံုးခ်င္းလား လို႔ ကၽြန္မ တအံ့တၾသေမးေတာ့ ဟုတ္တယ္ လုိ႔ေၿဖပါတယ္။ မနက္စာမစားၿဖစ္ပဲ ထိုင္ဖတ္ လုိက္တာ သံုးေလးခန္းပဲၿပီးေသးတာမို႔ မၾကာခင္မွာပဲ ၿပီးသြားပါတယ္။ သူ႔ကို ကဗ်ာေတြ အတိုေတြေရးတာ ဖတ္ဖူးေပမယ့္ လံုးခ်င္းေရးလိမ့္မယ္လို႔ ထင္မထားခဲ့ဖူးဘူး။ ေရးလုိက္တဲ့ အခါက်ေတာ့လည္း continuity ရွိရွိေရးႏိုင္တာကို ေတြ႕ရတယ္။
စာေရးတာ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ကဗ်ာသမားက စကားေၿပမေရးႏိုင္တဲ့သူေတြရွိသလို စကားေၿပသမားကလည္း ကဗ်ာမေရးတတ္တာရွိပါတယ္။ ႏွစ္ခုလံုးေရးႏိုင္တဲ့သူကေတာ့ တစ္မ်ိဳးေပါ့။ စကားေၿပ ဝတၳဳတိုလည္းေရးႏိုင္ ကဗ်ာလည္းေရးႏိုင္ေပမယ့္ လံုးခ်င္းေရးႏိုင္ဖို႔ က်ၿပန္ေတာ့လည္း ခက္ၿပန္ပါေရာ။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္စိုင္းက်ေတာ့ အတိုကို အတိုလို ထိမိေအာင္ေရးႏိုင္သလို ၊ကဗ်ာကို လွလွပပဖြဲ႕ႏိုင္သလို လံုးခ်င္းကိုလည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေရးႏိုင္တာကို သတိထားမိလုိက္တယ္။
သူက ကၽြန္မကို ေဝဖန္ပါဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ အေနအထားတခ်ိဳ႕ကို ဘယ္လုိေလးလုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့အၾကံကလြဲရင္ က်န္တာ ဘာမွမေၿပာခဲ့ပါဘူး။ ေၿပာစရာမလိုလည္းမလိုလို႔ပါ။ သူ႔ရိုးသားမႈနဲ႔ သူ စာမူေလးက အဆင္ေၿပေနပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္မတို႔ UFL အတူ တက္ခဲ့တဲ့ကာလေန႔ရက္ေတြဆီက အၿဖစ္အပ်က္ေလး တခ်ိဳ႕လည္းပါပါတယ္။ ဆရာ ဆရာမေတြ လည္းပါပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ခ်င္းမွ သိႏိုင္မယ့္ အၿဖစ္အပ်က္ေလးေတြကို ဇာတ္ဝင္ခန္းတစ္ခုသဖြယ္ေရးထားတာမ်ိဳးပါ။ ဒါကို ရွမ္းစာေရး ဆရာၾကီးဆီက ကူးခ်ပါတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ကို စဥ္းစားစရာၿဖစ္ေနပါၿပီ။
ေနာက္ပိုင္း café aroma မွာ၊စိမ္းလန္းစိုေၿပမွာ ကၽြန္မတို႔ဆံုၿဖစ္ၾကရင္ ဆက္ဆက္ေရးထား တဲ့ အခန္းေတြကို ဆက္ဖတ္ရပါတယ္။ သူ႔လက္ေရးမူကိုဖတ္ရတာ ကၽြန္မ တစ္ခုပဲ စိတ္ညစ္ပါတယ္။ မလိုခ်င္တဲ့ အပိုဒ္လိုက္ကို ၿခစ္ခ် လိုသလိုၿပန္ထည့္ဖို႔ စာမ်က္ႏွာဘယ္ ေလာက္သို႔ .. ဆိုတာေတြ။ ဒီအခန္းက ဘယ္အခန္းေနာက္ကို ဝင္မွာ ဆုိတာေတြစတဲ့ ၿမားေတြညႊန္ရာကို လိုက္ဖတ္ရလုိ႔ပါပဲ။ အဖြင့္ခန္းဆိုရင္ ေနာက္ဆံုးမွ ေရးတာပါ။ အဲဒီလို ကိုယ့္စာမူတစ္ပုဒ္ကို စလယ္ဆံုး ဂစ္တာၾကိဳးညွိသလို ညွိေရးခဲ့တာ မ်က္ၿမင္ၿဖစ္တာေရာ ေၿပာခဲ့သလုိ တခ်ိဳ႕ ဇာတ္ကြက္ေတြက ကၽြန္မတို႔ UFL အတူတက္ခဲ့စဥ္က အၿဖစ္တခ်ိဳ႕ ၿဖစ္ေနတာေရာ ေၾကာင့္ သူမ်ားဝတၳဳကို ကူးယူထားတာဆိုတဲ့အမနာပ စကားကို ကၽြန္မ ဘယ္လုိမွ ခံစားလုိ႔မရပါဘူး။
ၾကံဳခဲ့တာေလးတစ္ခုကိုလည္း သြားသတိရပါတယ္။ ကိုတာရာမင္းေဝ အေရွ႕ၿမိဳ႕ရိုးက မိုးေရစက္မ်ား ထြက္လာတုန္းကလုိ.. ဘာသာၿပန္ၾကီးပါ အဲဒီမူရင္း ငါဖတ္ဖူးတယ္။ ငါက ဘယ္ေလာက္ ႏိုင္ငံတကာစာဖတ္တာႏွံ႕စပ္တာ ဆိုတဲ့သူေတြ၊ မွီးထားတာပါ ဘာစာအုပ္ကို မီွးတယ္ဆိုတာ ေၿပာလုိ႔ရပါတယ္ဆုိတဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးၾကံဳဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မက သူႏႈတ္က ေခၚတာကို လိုက္ေရးေပးခဲ့တဲ့သူ။ လိုအပ္တဲ့ ေဒတာေတြကို အတူရွာခဲ့တဲ့သူ။ အဲဒီလူကိုေတာင္ သူမွီးထားၿပီးမွ နင့္ကိုေခၚေပးတာဆုိရင္ လည္းရတာပဲ လုိ႔ ေၿပာခံခဲ့ရဖူးတာလည္း မေမ့ပါဘူး။
ကိုတာရာမင္းေဝက ၿပတ္ပါတယ္။ စာမ်က္ႏွာေပၚတက္လာခဲ့ပါ။ မွီးထားတယ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို ေသခ်ာခ်ၿပလိုက္ပါ ။တကယ္သာဆုိရင္ လက္ၿဖတ္ေၾကးေလာင္းတယ္ စည္းစိမ္ပါ ပံုေပးလုိက္ဦးမယ္ တစ္သက္လည္းစာေရးမစားေတာ့ဘူးလို႔ ေၾကညာလိုက္မွ ၿငိမ္သြားၾကပါတယ္။ ဒီေန႔ထိလည္း အသံဆက္မထြက္ရဲေတာ့ပါဘူ။
ဒါေတြကိုေတြ႕လာတဲ့အခါမွာ ဆရာဝင္းစည္သူ မဆံုးခင္က ေၿပာေနက် စကားတစ္ခုကို သြားသတိရပါတယ္။ ၿမန္မာလူမ်ိဳးေတြက မစၦိယ စိတ္ သိပ္မ်ားတယ္ဆိုတဲ့စကားပါ။ လူမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ကၽြန္မက ခ်ီမေၿပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါက အမွန္ပါပဲ။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က အဲဒိလိုကိုၿဖစ္ေနပါတယ္။ ကိုတာရာမင္းေဝ ကၽြန္မကို ေၿပာသြားတဲ့စကားတစ္ခြန္း ရွိပါတယ္။ နင့္ဘာသာနင္ ေသေအာင္လုပ္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေနေန ဘယ္သူမွတစ္ခြန္း လာမခ်ီးက်ဴးဘူး ။ အဲ .. နည္းနည္းေလ်ာ့တာနဲ႔ ဆဲဖို႔ထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ တပံုၾကီးပဲ တဲ့။ အဲဒါ သိပ္မွန္ပါတယ္။ သူ႔ဘဝမွာလည္း ဒီလိုပဲ ေတြ႕ခဲ့ရတာ အမ်ားၾကီးကိုး။
စကၠဴငွက္ ကို ခ်ိဳမီက ကြန္ၿပဴတာစာစီၿပီး ကၽြန္မဆီပို႔ပါတယ္။ word file နဲ႔ပါ။ အဲဒါကို ကၽြန္မက ရံုးမွာ page maker ၿပန္စီၿပီး စီစစ္ေရးမတင္ခင္ ကၽြန္မ တစ္ေခါက္ထပ္ဖတ္ ပါတယ္။ အဆင္ေၿပၿပီ ဆိုမွ ရံုးတင္လုိက္တာပါ။ ေနာက္ပိုင္း စာအုပ္ၿဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးမႈေတြကေတာ့ ထားလုိက္ပါေတာ့။ ကၽြန္မသိခ်င္တာက အဲဒီရွမ္းစာေရးဆရာၾကိးရဲ႕ စာအုပ္ထဲမွာလည္း ဒီေခတ္ကာလလိုပဲ စကၠဴငွက္ကေလးေတြ အေကာင္ေရ တစ္ေထာင္ ေခါက္ၿပီး ေပးတဲ့ အေလ့အထကို ထည့္ေရးထားသလားဆုိတာပါပဲ။ ဒါကို ဖယ္လိုက္လို႔က ေနာက္ UFL က အမွတ္တရေန႔ရက္ေတြကို အေၿခခံထားတာကို ဖယ္လုိက္လုိ႔က ဒီဇာတ္ဟာ ဘာမွသိပ္ထူးဆန္းတဲ့ ဇာတ္ကြက္တစ္ကြက္မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုၾကိဳက္တယ္ ။ ဒါပါပဲ။ စကၠဴငွက္ကေလးေတြ ၾကယ္ေစ့ေလးေတြ အရုပ္ကေလးေတြ ဆုိတာကလည္း ေမာင္စိုင္း ေက်ာင္းမွာ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် လက္ခံရရွိေနတတ္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြပါပဲ။ သူမို႔ ေက်ာင္းေရာက္လာၿပီဆို ၾကယ္ပုလင္းေလးေတြ ၊စကၠဴငွက္ပုလင္းေလးေတြ အရုပ္ကေလးေတြ တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုေတာ့ ေရာက္လာတတ္တာကိုး ။ ဒီလိုပဲ ဟိုေခတ္ အခါကလည္း အဲဒီဆရာၾကီး ရခဲ့ဖူးသလား သိခ်င္လာရၿပန္ပါေရာ ..
လူတစ္ေယာက္ကို နာမည္ဖ်က္ဖို႔ ဆိုတာက လြယ္ပါတယ္။ အဲဒီလူ နာမည္တကယ္ပ်က္ သြားဖို႔ကေတာ့ လြယ္မယ္လို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ ေအာင္ၿမင္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္စီတိုင္းမွာ ဘယ္လုိပဲ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေလာက္မုန္းမုန္း၊ ဘယ္ေလာက္ မနာလိုလို သူ႔မွာ ကိုယ္ပိုင္ အရည္အခ်င္းတစ္ခုေတာ့မရွိပဲ သူဟာေနရာတစ္ေနရာ မရလာပါဘူး။ အဲဒီအရည္အခ်င္းက သူ႔ကို နာမည္မဖ်က္ႏိုင္တဲ့ အဓိက အခ်က္ပါပဲ။ သိကၡာခ်ခ်င္လုိ႔ အမနာပ ေလွ်ာက္ေၿပာရတာ forward mail ေတြပို႔ရတာ၊ post တင္ရတာ လြယ္ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ တစ္ကိုယ္ရည္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္ဆိုရင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္လိုက္ၾကပါ။ တကယ္ ေတာ့ သူတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ၿဖစ္မသြားႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိဖို႔ေတာ့လိုလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ သူမ်ားတကာေတြ ေန႔ရက္ေတြကို လိပ္ၿပာသန္႔သန္႔ နဲ႔ ၿဖတ္သန္းေနတာကို လိပ္ၿပာမသန္႔စြာ ရွင္သန္သြားရမယ့္လမ္းကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ဒီလုိလုပ္တာကေတာ့ သူတို႔ ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ သူတို႔ပါပဲ။
