ေလာင္းရိပ္မိေနတဲ႔ၾကယ္

Monday, September 21, 2009

ေမေမ ... ေကာင္းကင္ ျပာျပာေအာက္မွာငွက္ေတြ အသည္းကြဲလားေမေမ ...။
ရနံ႕ေတြ အေၾကာင္း ပန္းေတြကို မေျပာျပေတာ႔အခါ ... သူတို႕ဘယ္လိုသိမွာလဲ .. ေမေမ ...။ ဆူးစူးထားတဲ႔ စိတ္တစ္ခု လားရာအတိုင္းျပန္ဖို႕ အိပ္တန္းက်န္ေသးရဲ႕လားေမေမ ...။ .. သစ္ပင္ေတြအိပ္သြားတဲ႔အခါ ... သစ္သီးေတြ ပ်င္းရိလာတယ္တဲ႔ ... သားမၾကားဘူးတဲ႔ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္မွာ တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ဘုရင္ၾကီးက သိပ္ခ်စ္သတဲ႔ ....။ ... ေမေမ ... ဟိုးအေ၀းမွာ သား အိပ္မေပ်ာ္ခဲ႔တာ ၾကာလုပါျပီ ....။

အိပ္မေပ်ာ္တဲ့သူကအိပ္မက္ေတြပိုရွည္သတဲ့။ ေကာင္းကင္ၿပာေအာက္မွာမွ ငွက္ေတြမွ မဟုတ္ပါဘူးသားရယ္။ အခန္႔မသင့္တဲ့အခါတိုင္း ႏွလံုးသားေတြကြဲေၾကရတတ္တာပဲ။ ဆူးစူးေနတဲ့စိတ္တစ္ခု အတြက္ အိပ္တန္းတက္စရာေနရာတစ္ခု ေကာင္းကင္ဘံုမွာေတာ့ ရွိလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမေမထင္တယ္။ ရနံ႔ေတြအေၾကာင္းမေၿပာၿပၿဖစ္ေပမယ့္ ပန္းေတြကေတာ့ ေလာကကို အလွဆင္ေနဥိးမွာပါပဲ။ႏွင္းဆီနီရဲ႕ ရဲရင့္မႈက ခ်ိဳအီသင္းပ်ံ႕တဲ့ ရနံ႕တစ္ခုမွ မလိုပဲကြယ္။ အိပ္ရာဝင္ပံုၿပင္ေတြကို မေၿပာၿပၿဖစ္ခဲ့တဲ့ေန႔ရက္တစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ ေမေမ့ကို ခြင့္မလႊတ္လုိက္ပါနဲ႔။

သားကို အုပ္မုိးေနတဲ႔ေကာင္းကင္ကို အသစ္လဲေပးႏိုင္မလား ေမေမ ...၊ လူေတြရဲ႕ အၾကည္႕ေတြကို အေရာင္ခြ်တ္ေပးပါ ....၊ မ်က္ႏွာဖံုးေတြ နဲ႔ ျပံဳးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ တစ္ခါသံုးမ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ပဲျပံဳးျပဖို႕ တိုက္တြန္းေပးပါ .... စိတ္ေတြနာဖ်ားေနတဲ႔ သားအတြက္ ... အၾကည္႕တစ္ခ်က္ကလည္း ေလးပါတယ္ေမေမ ...။ သားအိပ္မေပ်ာ္တဲ႔ ညမွာ သိုးေက်ာင္းသား အိမ္မက္တစ္ခုကို ေကာက္ရထားတယ္ ....။ သိုးေတြမွာ သိုးစိတ္ရိွတဲ႔ အတြက္ သား သိုးေမႊးအက်ၤီ ၀တ္တာပါေမေမ ....။ သူတို႕အတြက္ သားအေႏြးထည္ေလးျပန္ေပးခဲ႔ပါတယ္...။ တစ္ခုေသာ ေဆာင္းညမွာ သူတို႕ေတြ သိုးထိန္းရဲ႕စိတ္ထဲက ဂီတကို ရွာေတြ႔မွာပါေမေမ ....။

ေကာင္းကင္ကို အသစ္လဲမေပးႏိုင္ခဲ့သည့္တိုင္ ေမေမ့ခ်စ္ၿခင္းေတြနဲ႔ သားကို အုပ္မိုးေပး ထားမွာေပါ့။ လူေတြရဲ႕ အၾကည့္တစ္ခ်ိဳ႕အတြက္ေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ပဲ ေလွ်ာ္ဖြတ္ပစ္ရ လိမ့္မယ္။ သိုးကေလးေတြနဲ႔အတူ ၿဖဴၿဖဴစင္စင္ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကရေအာင္သား။ သူတို႔စြန္႔က်ဲခဲ့တဲ့ ၿဖဴစင္မႈေတြကို ၿခံဳယူဝတ္ဆင္ၿပီးမွေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ဂီတကိုလည္း ၿပန္လည္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ေပးခဲ့ရလိမ့္မေပါ့ကြယ္။ အိပ္မရတဲ့ညတာရွည္ေတြမွာ အိပ္မက္ေတြကို သိုးေတြနဲ႔အတူ လွည့္ေက်ာင္းထားလုိက္ၾကရေအာင္။ မ်က္ႏွာဖံုးအတုေတြအေၾကာင္းသိဖုိ႔ေတာ့ သားသိပ္ငယ္ေနပါေသးတယ္။ ေလာကရဲ႕မာယာခပ္ၾကီးၾကီး ေတြကို ေလ့လာ တတ္ေၿမာက္ လာတဲ့ အခါ..နာဖ်ားေနတဲ့ စိတ္ေတြအတြက္ ေၿဖသာရာ တစ္ခုခုကိုရလာပါလိမ့္မယ္။

ေမေမ သားက အေျဖာင္႔အတိုင္းေလွ်ာက္တဲ႔ အခါ သခ်ၤာပညာရွင္က ၃၆၀ ဒီဂရီေကာက္ေနတဲ႔ ေျခလွမ္းလို႕ေျပာတယ္ေမေမ ... သားက အလင္းျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုေတာ႔ ရူပေဗဒပညာရွင္က အနည္ထေနတဲ႔ ေတာက္ပမႈျဖစ္ေတာ႔ေရာ ဘာထူးမွာလဲတဲ႔ ....။ ေမေမ သားတို႕စကား၀ိုင္းမွာ ရင္ကြဲနာက်သူေတြအေၾကာင္းေဆြးေႏြးတဲ႔အခါ ဓာတုေဗဒ ပညာရွင္က ဓာတ္ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုမွ်သာတဲ႔ ...ေမေမ သားကန္ထုတ္လိုက္တဲ႔ ေက်ာက္တံုးကေရာ ေထာင္႔ခ်ဳပ္ေက်ာက္တစ္လံုးပဲလား ...။ ဘုရားသခင္နဲ႕ေတြ႕မွ ေမးၾကည္႕ေတာ႔မယ္ေမေမ ...။ ရိုးသားမႈတစ္ခုရဲ႕တန္ရာတန္ေၾကးကို ရွာေဖြေတြ႕ရိွမွပဲ လူေတြလည္း ဒုတိယ မီးကို ရွာေတြ႕တယ္လို႕ ဂုဏ္ယူႏိုင္ေတာ႔မယ္ေမေမ ...။ အခုေတာ႔ သား အိပ္မေပ်ာ္ျခင္းေတြကို ခင္မင္စြာေပါင္းေဖာ္ျဖစ္ေနတယ္ေမေမ ...၊ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္လည္း ညည အိပ္မေပ်ာ္တတ္တဲ႔သူတစ္ေယာက္မ်ားလားေမေမ .. ေရႊပံုသ႑ာန္ေတာ္နဲ႔ အညီဖန္ဆင္းေတာ္မူတယ္လို႕ ဆိုတယ္မဟုတ္လားေမေမ ...။

သံသရာရဲ႕အေရြ႕ကိုက ၃၆၀ ဒီဂရီရွိေလေတာ့ အေၿဖာင့္အတုိင္းေၿခလွမ္းေတြရဲ႕အေရြ႕ဟာ ၃၆၀ ဒီဂရီေကာက္ေနခဲ့မွာပဲသား။ သံသရာတစ္ခုလံုးေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ ေၿခလွမ္းေတြက ေၿဖာင့္ တန္းေနခဲ့ပါလ်က္ ကံတရားက ေကြ႕ေကာက္ေနခဲ့တာက် ဘယ္လိုေၿပာၾကမလဲ။ ေမတၱာတရားရဲ႕ အလင္းဓါတ္ေတြအေၾကာင္းကို ေမေမတို႔ဘယ္သူနဲ႔ေဆြးေႏြးႏိုင္ၾကမွာလဲ။ စတီဖင္ေဟာကင္းဟာ အနည္ထေနတဲ့ အလင္းတစ္မႈန္ေတာ့ မဟုတ္ႏိုင္ဘူးထင္ပါတယ္။ ေကာရိ ႏၲဳ ၾသ၀ါဒ ပထမစာေစာင္ အခန္း ၁၃ ကို ဘယ္လို ယူနစ္ေတြနဲ႔မ်ား တိုင္းတာ တြက္ခ်က္လို႔..အေၿဖထုတ္ႏိုင္မွာမို႔လဲ။ မဒမ္က်ဴရီလည္း အသည္းကြဲခဲ့ဖူးမွာပါပဲ သား ရယ္။ က်မ္းစာမွာေတာ့ေၿပာတယ္သား။ အိပ္ေပ်ာ္ရေသာအခြင့္ကို ခ်စ္ေတာ္မူေသာ သူအား အမွန္ေပးေတာ္မူ၏ .. တဲ့။ ဘုရားသခင္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္ၿခင္းအားၿဖင့္ သူ အိပ္စက္ခြင့္ မရွိသူၿဖစ္တယ္။ သူတစ္ပါးကိုပိုခ်စ္တဲ့သူဟာပိုၿပီးအနစ္နာခံရတတ္သတဲ့။

ေမေမ ရွံဳးနိမ္႔မႈေတြက ထလာတဲ႔သူတစ္ေယာက္အတြက္ ေစာင္႔ၾကိဳေနတဲ႔ ေနာက္ထပ္ရွံဳးနိမ္႔မႈေတြကေရာ ေစာေစာထတဲ႔ ငွက္ေတြပဲလား ...။ သူတို႕ကို ပ်င္းရိခြင္႔ေပးဖုိ႕ အေၾကာင္းၾကားေပးပါေမေမ ...။ ေရထဲမွာ ငါးတစ္ေကာင္နစ္ႏိုင္တဲ႔အေၾကာင္း ...၊ ေလထဲမွာ ငွက္တစ္ေကာင္ အပ်ံမွားသြားႏိုင္တဲ႔အေၾကာင္း .... လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ႔သူတစ္ေယာက္ ေခ်ာ္လဲႏိုင္တဲ႔အေၾကာင္း ...။ စိတ္တစ္ခုု အထားအသိုမွားျပီး Black Hole ျဖစ္လာႏိုင္ေၾကာင္း သား ေတာင္စဥ္ေရမရေျပာမိတဲ႔အခါ ... ေမေမနားလည္ေပးပါ။ အက္ရာေတြမ်ားတဲ႔ေလာကထဲမွာ သား ... ေလာကနဲ႔ အသားက်ဖို႕ စိတ္အက္အက္တစ္ခု တပ္ဆင္ထားလိုက္တယ္ေမေမ ....။ လဲေနသူတစ္ေယာက္ကို ထူမယ္ဆိုရင္ အရင္ဆံုး ခါးကိုင္းျပီးမွ လက္ဆန္႕ရသလိုေပါ႔ေမေမရယ္ ....။ ..သား ... လဲေနတဲ႔သူနဲ႔ လွဲေနတဲ႔သူမခြဲျခားတတ္ဘဲ ထူေနမိတယ္ေမေမ ...။ သားမ်က္လံုးေတြကို လွဲလွယ္ေပးပါေမေမ ... ဒါမွမဟုတ္ သားရဲ႕ႏွလံုးသားကို လဲလွယ္ေပးပါ ....။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲၿပင္ဆင္လုိ႔ရတဲ့ေလာကၾကီးထဲမွာ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ၿပင္ဆင္ဖို႔ဆိုတာကလဲ အခက္ဆံုးတစ္ခုပဲသား။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကိုက ေအာင္ႏိုင္မႈတစ္မ်ိဳးပဲေလ။ ရႈံးနိမ့္မႈေတြကို ဆင့္ကဲလက္ခံရရွိလုိက္တယ္ဆိုတာကိုက ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ရွိေနေသးတယ္လို႔ပဲ ေက်နပ္လုိက္ပါ တရားၿခင္း မတရားၿခင္းေတြကိုေတာ့ ေလာကပါလတရားက သူ႔ဘာသာသူဆံုးၿဖတ္ပါလိမ့္ မယ္။ မၿမင္ရတဲ့ ဝဋ္ေၾကြးေတြအတြက္ ေမေမတို႔မွာ တာဝန္မရွိပါဘူး။ သားရဲ႕ ေတာင္စဥ္ေရမရ စကား လံုးေတြကို ေမေမ့ ေမတၱာတရား နဲ႔စဥ္ေပးလိုက္တဲ့အခါ အရာရာဟာ လင္းေဝႏိုးထလာပါ လိမ့္မယ္။ အက္ေၾကာင္းေတြကို ေတာ့ ခဏ ေမ့ထားလုိက္ၾကရေအာင္ သား ။ ကမၻာေၿမၾကီးရဲ႕ လႈပ္ႏိုးခံရမႈနဲ႔အတူ လမ္းေၾကာင္းေၿပာင္းသြားတဲ့အခါ အရာရာဟာ ပကတိအတိုင္းၿဖစ္ခြင့္ရသြားၾကပါလိမ့္မယ္။ ဘုရားသခင္ေပးသနားေတာ္မူတဲ့ အၿဖဴေရာင္ႏွလံုးသားကိုေတာ့ ဒီတိုင္းပဲထားၾကရလိမ့္ မယ္။ ထူခြင့္ရေနေသးတဲ့လက္ ထူမခ်င္ေနေသးတဲ့စိတ္ေတြအတြက္ပဲ ေက်းဇူးေတာ္ ခ်ီးမြမ္းလုိက္ၾကရေအာင္။

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ တစ္ျခမ္းပဲ႕လေလးကို သားလြမ္းတယ္ေမေမ ....။ ကုမုျဒာကုိ ဖြင္႔တဲ႔ေသာ႔ကို လေရာင္မွာ သားရွာေနမိတယ္ ...။ လေရာင္၀ါေတြညြတ္ေကြး ေနတဲ႔ ဂီတစာရြက္တစ္ရြက္ကို ျငိမ္းခ်မ္းတဲ႔ တေယာသမားတစ္ေယာက္ ေကာက္ရပါေစလိို႕ သားဆုေတာင္းေပးေနမိတယ္ ...။ အေရာင္ကန္းေနတဲ႔သူအတြက္လည္း လေရာင္ဟာ လင္းေနမွာပါေမေမ ...။ ခဲဖ်က္မပါတဲ႔အတြက္ အမွားေတြမျပင္ႏိုင္ေတာ႔ဘူးေေပါ႔ ...။ ဘ၀ကို သိပ္နီျမန္းသြားမွာစိုးတယ္....။ ၾကက္ေျခခတ္ေတြက ပစ္မွတ္တစ္ခုလို ဘ၀ကို ခ်ိန္ရြယ္ပစ္ခတ္ခဲ႔တဲ႔ သားရဲ႕ ထိခ်က္အလြဲေတြပါေမေမ ...။ ေမတၱာဟာ အျဖဴေရာင္ဆိုေတာ႔ေမေမရယ္ ... ဒီဘ၀မွာ သိပ္ေရာင္းမေကာင္းလွဘူးေပါ႔ ....။ ေစ်းေခါင္းကြဲတယ္ ေမေမရယ္ ...။ အခ်စ္ဦးဆိုတာ မျငိမ္းေသာမီးမဟုတ္လား ....။

တစ္ဘဝလံုးေရးၿခစ္လာတဲ့စာမ်က္ႏွာေတြအတြက္ အားလံုးကို အမွန္ခ်ည္းပဲလိုခ်င္လုိ႔ ေတာ့ ဘယ္ၿဖစ္ႏိုင္ပါ့မလဲ။ အနီေရာင္ၾကက္ေၿခခတ္ေတြလည္း ခပ္က်ဲက်ဲေတာ့ ပါေနလိမ့္မယ္ ။အဲဒီအတြက္ ေနာင္တရစရာမလိုဘူးသား။သင္ခန္းစာယူတတ္ဖို႔ပဲလိုပါ တယ္။ သန္႔စင္ၾကည္လင္တဲ့ ခ်စ္ၿခင္း ေတြနဲ႔ လႊမ္းၿခံဳထားတဲ့ ကမၻာကိုေတာ့့ လူတိုင္းတပ္မက္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ထင္ရင္ မွားသြားမွာ ေပါ့သား..။ တခ်ိဳ႕လူေတြက ေမြးဖြားလာကတည္းက အေရာင္တစ္ေရာင္တည္းနဲ႔ ေမွာင္ေနၾက သူေတြၿဖစ္တယ္။ လေရာင္ကေတာ့ အစဥ္အဆက္ၿဖာက်ေနမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုမုၿဒာ တုိင္းကေတာ့ လေရာင္နဲ႔ပြင့္ခ်င္မွပြင့္ၾကလိမ့္မယ္။ ဘယ္အရာမွပံုေသကားက် တြက္ဆလို႔ မရတဲ့ ကမၻာမွာ မၿငိမ္းဘူးထင္တဲ့ မီးေတြလည္း ၿငိမ္းသြားၾကလိမ့္ဦးမယ္။ ထိုက္တန္တဲ့ သူေတြအတြက္ သားရဲ႕ အၿဖဴေရာင္ေမတၱာေတြကိုသိမ္းဆည္းထားလုိက္ပါ။

တကယ္လို႕ ေသာ႔တစ္ခုပိတ္ခြင္႔ရမယ္ဆိုရင္ သားမနက္ျဖန္ေတြကို ပိတ္ထားလိုက္ခ်င္တယ္ ...။ ဒီေန႕အထိ ေနထိုင္ခဲ႔တဲ႕လူတစ္ေယာက္ဟာ ဒီေန႕မွာ ျပီးဆံုးေပ်ာက္ကြယ္သြားသလိုေပါ႔ေမေမ ... မနက္ျဖန္မွာသူမပါေတာ႔ဘူး .. ပန္းပြင္႕ရဲ႕ရနံ႕ထဲမွာသူမပါေတာ႔ဘူး ... ေလညင္းရဲ႕ေအးျမမႈထဲမွာသူမပါေတာ႔ဘူး။ သစ္ရြက္တစ္ရြက္ေၾကြက်သံထဲမွာ သူမပါေတာ႔ဘူး ..။ ဇာတ္နာေအာင္ ဗီလိန္ တစ္ျပံဳၾကီးသံုးထားတဲ႔ ျမိဳ႕ပ်က္ၾကီးမွာ သူမပါေတာ႔ဘူး ...။ သူ ... ခရမ္းေရာင္ အလံတစ္လက္ကို လႊင္႔ထူရင္း က်ဆံုးသြားပါျပီေမေမ ....။

ခရမ္းေရာင္ေတြတဖ်တ္ဖ်တ္လြင့္ဝဲေနတယ္။ အလြမ္းဟာ အနည္းဆံုးတစ္ရာသီေတာ့ ခံလိမ့္မယ္သား..။ သူ႔ရာသီကုန္ရင္ေတာ့ သူလည္း သူ႔အလံကိုသိမ္းရုတ္ တပ္ဆုတ္သြားရပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာလည္း ေလာကရဲ႕ဓမၼတာပါပဲ သား။ ကံတရားရဲ႕ စာမ်က္ႏွာေတြကိုေက်ာ္လြန္လို႔ မနက္ၿဖန္ေတြကို ၿပင္ဆင္ခြင့္မရွိသလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို မႈတ္သိမ္းၿငိမ္းသတ္ခြင့္လည္း မရွိပါဘူး။ နီေစြးစြာရဲရင့္ တည္ၿငိမ္စြာၿပာလြင္ လို႔ ခရမ္းေရာင္ေတြကို ၿဖိဳခြဲပစ္ခဲ့လိုက္ရင္း နံနက္ခင္းအသစ္ေတြနဲ႔အတူ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထူမတ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ။ မနက္ၿဖန္ဟာ ရနံ႔သစ္ ေတြနဲ႔ေမႊးၿမၾကည္လင္ေနခဲ့ပါလိမ့္မယ္။ ။

မေနာ္ဟရီ၊Zephyr