ေနထန္းတစ္ဖ်ား

Monday, May 7, 2012

ေနထန္းတစ္ဖ်ား

အနားမွာ ဘယ္သူမွမရွိေပမယ့္ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေၿပာၿဖစ္ေနတယ္

ပ်ံသန္းသြားတဲ့ စကားလံုုးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ၿပန္မလာၾကေတာ့ဘူး

ေလထုုထဲကေန ၿပန္ရလုုိက္တာက အမည္နာမရွိေတာ့တဲ့ အထီးက်န္ၿခင္း ..

ကိုုယ္သတင္းစာေတြ မဖတ္ၿဖစ္တာ အေတာ္ေတာင္ၾကာေနၿပီ …

ေရမွာေမ်ာေနတဲ့ ငွက္ေမႊးေတြကိုုၾကည့္ၿပီး မၾကာခဏ စိတ္အလာ့ဂ်စ္ ၿဖစ္ရတယ္

(ၿဖစ္ေနပံုုက)ေက်ာကဓားေတြကိုုလည္း လက္ကေလးနဲ႕အသာအယာ သပ္ခ်တတ္ေနၿပီ ..

ၾကိဳးကြင္းလုုိ လာလာစြပ္တတ္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းေတြနဲ႕လည္း သဟဇာတသိပ္မၿဖစ္ ..

ရုုပ္ရွင္ေတြ မၾကည့္ၿဖစ္တာလည္း အေတာ္ၾကာၿပီ …

ခုုတေလာ .. တစ္ေယာက္တည္း စကားေတြအမ်ားၾကီး ေၿပာၿဖစ္ေနတယ္

စိတ္မမွန္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕  နားလည္ရခက္တဲ့ အေရာင္အေသြးစံုု ရုုပ္ရွင္လိုု ..

အဆက္အစပ္မမိတဲ့ အေရာင္ေတြ …. စကားလံုုးေတြ …  ဘာမွမဆိုုင္တဲ့ ဇာတ္ေကာင္ေတြနဲ႕

ကိုုယ့္ရဲ႕  ပန္းခ်ီကားေလး အသံဝင္ေနတာလည္း အေတာ္ၾကာၿပီ ..

အေတာင္ေညာင္းေနတဲ့ ၿမိဳ႕ၾကီးေပၚမွာ ခဏေလာက္ေတာ့ နားခ်င္ေသးတယ္

ရွင္သန္ၿခင္းကိုု ၿငီးေငြ႕လာလုုိ႕ ညစ္ကန္ကန္ ေခြပတ္ေနတဲ့ ၿမစ္က်ဥ္းေလးလိုုပါပဲ ..

တရားသေဘာနဲ႕ဆင္ၿခင္လုုိက္ၿပန္ေတာ့ အရာအားလံုုးဟာ စၾကဝဠာထဲက “ ၾကယ္”

ၾကီးမားလြန္းတယ္လုုိ႕ အမွန္တကယ္သိေပမယ့္ သိပ္ကိုု ေဝးကြာ ေသးငယ္လြန္းေနခဲ့

လသာညေတြမွာ အၿပင္ထြက္မၾကည့္ၿဖစ္တာလည္း ၾကာၿပီ ..။

လက္ရွိအေၿခအေန အစစ္အမွန္ကဘာလဲ .. လေရာင္လား၊ ေတးသြားလား၊ ကခုုန္မႈလား

တရားသေဘာလုုိ႕ ခ်ခ်ေရးၿပီး တေယာၿပားေလးနဲ႕ အလြမ္းပုုန္းခုုတ္ခုုတ္ေနမိတဲ့ ၿပဇာတ္

အမွတ္မရွိ သညာမရွိ မၾကာခဏ ေခါင္းထိုုးခံေပးမိေနတဲ့ ဝဋ္နာကံနာမ်ား ..

သင္ မၾကားလုုိက္လည္း တစ္ေယာက္တည္း ဆုုိေနမိတဲ့ ေတးသြားဟာ

ေနၿမင့္ေနၿပီ ……. လုုိ႕ အမည္တပ္ခံထားရတယ္။     ။

မေနာ္ဟရီ