September Concert

Wednesday, September 22, 2010

အၿဖဴစြန္း အနက္စြန္းမ်ားႏွင့္ ဘုရားတစ္ပိုင္း မာရ္နတ္တစ္ပိုင္း စက္တင္ဘာ ..

ဟိုး အတိတ္ ခပ္နက္နက္ဆီမွာ နစ္ၿမဳပ္က်န္ေနခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာကို ၿပန္တူးေဖာ္ၾကည့္မိတဲ့အခါ အရာရာဟာ မပီဝိုးတဝါးနဲ႔။ အာရံုအနားသားေတြက ႏွင္းေတြက်ေနခဲ့တယ္။ မိုးေငြ႕ေတြ ကုန္လုလု စက္တင္ဘာဟာ အတုအေယာင္ မုိးစက္ေတြကို ရြာသြန္းခ်လုိက္တဲ့အခါ အဲဒါကို ေအးၿမမႈ လုိ႔ ကၽြန္မ ထင္ခဲ့ဖူးတာေပါ့ ..။ ခုေတာ့လည္း အဲဒီအိပ္မက္ေတြက ေသဆံုးသြားခဲ့ၿပီးပါၿပီ။

တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့ စက္တင္ဘာဟာ အၿဖဴေရာင္ ၿဖစ္တယ္။ ရိုးက်ဳိးၿမင့္ၿမတ္မႈ ေတြနဲ႔ အနားသတ္ ဖြဲ႕တည္ထားခဲ့လုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ အေရာင္မလြင့္ဘူးလုိ႔လည္း ထင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ပထမဆံုး နဲ႔ ေနာက္ဆံုးအိပ္မက္ တစ္ခုလုိလည္း ခန္းနားလွပေနခဲ့ဖူးတယ္။ သံုးေၾကာင္းတည္းနဲ႔ ကိုင္လႈပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကလည္း ဇာတ္ဝင္ေတးသြား ၿဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေတြအားလံုးဟာ ထင္ေယာင္ထင္မွားမႈ ေတြတဲ့လား …။

ေတာအုပ္ကက်ယ္ၿပီး ၿခေသၤ့က ငယ္တယ္
ၿခေသၤ့ေၿပာသမွ် ေတာအုပ္က နားေထာင္ေအာင္
မင္း ကိုယ့္အေတာင္ပံေလးေတြ လုပ္ပါလား အခ်စ္ရယ္ တဲ့ …

သားရဲတစ္ေကာင္ရဲ႕ အေတာင္ပံၿဖစ္ခြင့္ကို တစ္ေလာကလံုးနဲ႔ လဲလွယ္ပစ္လုိက္ခဲ့တဲ့ ခပ္မိုက္မိုက္မဲမဲ အၿဖဴေရာင္ ငွက္ေမြးေလး တစ္ေတာင္ဟာ ကၽြန္မပဲေပါ့ ။ စိမ့္နက္ေနတဲ့ ေတာအုပ္ရဲ႕မာယာကို နားမလည္ခဲ့သလုိ ေတာဘုရင္ ၿခေသၤ့ရဲ႕ ခက္ထန္မႈေတြကိုလည္း ကၽြန္မ ေမ့ေလ်ာ့ထားခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ေမာက္မွားေနတဲ့ အာရံုမွာ ေတာအုပ္ေတြကေတာင္ ႏွင္းအေရာင္နဲ႔ ဆြတ္ဆြတ္ေမွာင္ လုိ႔ ..။ အိုး .. အဲဒီ စိတၱဇနာမ္ဟာ လူကို မွားယြင္းေစႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္မ်ားစြာပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့သတဲ့လား ။

တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ ေတာအုပ္က ေမွာင္မည္း နက္ရႈိင္းလာတယ္။ သားရဲတြင္းထဲက ေသြးညွီနံ႔ေတြက ကၽြန္မကို အိပ္မက္က ႏိုးထေတာ့လို႔ ေၿပာေနသလိုပဲ။ အၿဖဴေရာင္ေတြက တၿဖည္းၿဖည္း သိပ္သည္းၿပီး ေမွာင္လာတယ္။ ဟင့္အင္း .. ကၽြန္မ ဘာကို ေနာင္တရရမွာတဲ့လဲ။ မရခ်င္ပါဘူး။ အပိုင္းပိုင္း အၿပတ္ၿပတ္နဲ႔ ေသြးရဲရဲ သံရဲရဲ ၿပဳတ္က် ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္မ ဘဝ အပိုင္းအစေတြကို ထံုေပေပနဲ႔ ေငးၾကည့္ေနမိေသးတာ .. သကၠရာဇ္ တခ်ိဳ႕ေတာင္ ၿပာက်သြားတဲ့အထိ။ … ထြက္သက္ဝင္သက္နဲ႔ ခႏၶာ ၿပန္ၿငိလာတဲ့အခါ အၿဖဴေရာင္ ငွက္ေမြးေတာင္ေလးဟာ ကံၾကမၼာမိုးသည္းထဲမွာ ခိုက္ခိုက္တုန္ က်ိဳးပ်က္ ေပက်ံလုိ႔ ..။ သားရဲတစ္ေကာင္ရဲ႕ အေတာင္ပံၿဖစ္ခြင့္ကို ရယူခဲ့တဲ့ အေတာင္ပံတစ္ခုရဲ႕ တစ္ခန္းရပ္ေပါ့ ..။

စက္တင္ဘာဟာ အနက္ေရာင္ေတြ စြန္းေပလာခဲ့ၿပီ ။ ရုန္းထြက္ လြတ္ေၿမာက္လုိ႔ မၿဖစ္ႏိုင္တဲ့ ေန႔ရက္ေတြက အရိပ္ေတြလို မည္းနက္မႈန္ေဝ လုိ႔။ ေၿခာက္ၿခားဖြယ္ မုန္တိုင္းေတြကလည္း ဟူးဟူးရားရား တုိက္ခတ္လို႔ ။ အလြယ္တကူ ပ်ံသန္းခဲ့ဖူးတဲ့ ေန႔ရက္ေတြက ဘယ္နားမွာ က်က်န္ခဲ့ၿပီလဲ။ တစ္ခ်ိန္က ကူညီပ်ံသန္းခဲ့ဖူးတဲ့ အေတာင္ပံေလးတစ္ဖက္ ေသြးစက္ေတြနဲ႔ ၿပဳတ္က် က်န္ရစ္ခဲ့ေအာင္ ဘယ္လို နတ္ေဒဝတာကမ်ား အက်ိဳးေဆာင္ခဲ့တာေလလဲ။ တကယ္ဆို ေတာဘုရင္ဟာ အေတာင္ပံတစ္စံု လိုမွ မလုိအပ္ခဲ့ပဲကြယ္။ နာက်င္ေၾကကြဲခံၿပီး ရင္နင့္ေတးသံေတြနဲ႔ ကူညီပ်ံသန္းခဲ့ဖူးတဲ့ ေန႔ရက္ေတြဟာ ေလာကရဲ႕ အပိုဆု သက္သက္ပဲေပါ့။ အမွားအယြင္းမရွိ ရြာခ်လာတဲ့ မိုးသံေတြေအာက္မွာ စုန္းစုန္းၿမဳပ္ေနတဲ့ ေဝါဟာရ တစ္လံုးဟာ “ မိုး ” တဲ့ ..။ အခါလြန္သြားခဲ့တာေလး တစ္ခုပါပဲ။

အၿဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ေတြ စက္ေဝေနေအာင္ ပြင့္ခဲ့ဖူးသလို အၿဖဴေရာင္ မုိးစက္ေတြ လြင့္ေၾကြခဲ့ဖူးတဲ့ စက္တင္ဘာမွာပဲ အနက္ေရာင္ ေရခိုးေရေငြ႕ေတြ အု႔ံဆိုင္း မင္းမူလာခဲ့တာ။ အၿဖဴေရာင္ ဗိမာန္ေလး တစ္ခုကို တည္ခဲ့ဖူးတဲ့ စက္တင္ဘာမွာပဲ အနက္ေရာင္ လဲၿပိဳမႈေတြ က်ေရာက္လာခဲ့တာ။ အၿဖဴေရာင္ သီခ်င္း ကို ဆိုခဲ့ဖူးတဲ့ စက္တင္ဘာမွာပဲ အနက္ေရာင္သံစဥ္ေတြ လမ္းမွားဝင္လာခဲ့ေတာ့တာ။ အရာရာဟာ မႈန္သီ ၿဖာေဝလို႔ ဘာကိုမွ သည္းကြဲစြာ မၿမင္ရေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္တုိင္လည္း မီးခိုးတလူလူနဲ႔ မီးေတာက္ေတြကို ၿငိမ္းသတ္မရႏိုင္ခဲ့ေသးဘူး။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ၿပာပံုကေလးအတြက္ ေရေအးေအးတစ္ခြက္ေတာ့ လိုအပ္ခဲ့လိမ့္မယ္။

အရာရာကို ေပးအပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စက္တင္ဘာမွာ အရာရာကိုၿပန္လည္ ဆံုးရႈံးလုိက္ရဖူးတယ္။ အရာရာ အရည္ေပ်ာ္က်သြားခဲ့ရတဲ့ ရာသီဥတုမွာ အရာရာၿပန္လည္ ေအးခဲခဲ့ဖူးတယ္။ ရလုိက္တယ္ထင္ၿပီး ဘာမွမရလုိက္တဲ့ လပ္ဟာမႈေတြ တပံုတပင္ကိုလည္း သိမ္းဆည္းထားခဲ့ရဖူးတယ္။ ကတိကဝတ္ အက်ိဳးအပဲ့ေတြ အမ်ားဆံုး၊ စြယ္ေတာ္ရြက္ေတြ အေၾကြဆံုး ရာသီဟာ စက္တင္ဘာပဲ ၿဖစ္ခဲ့လိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ တကယ္ဆိုရင္ တိမ္ေတြနိမ့္ဆင္း လိမ့္က်လာတဲ့ ေကာင္းကင္ဟာ အတုၿဖစ္လိမ့္မယ္ဆုိတာ သိထားႏိုင္တဲ့စြမ္းရည္ေတြကို စက္တင္ဘာက စုတ္ယူသြားခဲ့ႏိုင္တာ ကၽြန္မ သိထားသင့္တာေပါ့။ ခုေတာ့..

သြန္းက်ဲပက္ခ်ခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္းခ်ီးေတြဟာ ခုေတာ့လည္း က်ိမ္စာလိုပါပဲလား။ ခါးသက္ .လုိက္တာ။ အၾကိမ္ၾကိမ္ အဖန္ဖန္ ရြတ္ဆိုခဲ့ဖူးတဲ့ မႏၦန္ေတြက ခုက်ကာမွ ဌာန္ကရိုင္းမဲ့ ေနခဲ့ေတာ့တာ သဘာဝ မက်လုိက္တာ ..။ မာရ္နတ္ရဲ႕ ေအာင္ႏုိင္မႈေတြကို လက္ပိုက္ၾကည့္ေနရတဲ့ ညေနခင္းက သိပ္ အဆင္းမလွဘူး။ လက္ၿဖာေတာက္ပေနတဲ့ ဒါဏ္ရာေရာင္စံုေတြကို ဖံုးအုပ္ဖုိ႔တဲ့ .. အေမွာင္ကေတာ့ မၾကာခင္ ေရာက္လာေတာ့မယ္။ စက္တင္ဘာရဲ႕ အေမွာင္ထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း စမ္းတဝါးဝါးေလွ်ာက္ရင္း ၿပိဳဆင္းက်လာတဲ့ နာက်င္ၿခင္းေတြကို ေခါင္းငံု႔လည္စင္းေပးေနရတာ သိပ္ေတာ့ အရသာမရွိပါဘူး။

ခုေတာ့လည္း ဒိထက္ေမွာင္တဲ့ အေမွာင္ဆိုတာ မရွိေၾကာင္း လက္ေတြ႕သိခဲ့ရၿပီ။ ထိထက္ပိုတဲ့ ဒါဏ္ရာ အနာတရဆိုတာ မရွိႏိုင္ေၾကာင္း နားလည္ခဲ့ရၿပီ။ အသားမာ တက္လာတဲ့ စိတ္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ပီတိၿဖစ္ေနရတဲ့ ေန႔ရက္ေတြအတြက္ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္ေတြကို ေက်းဇူးတင္တတ္လာတယ္။ ဘယ္အေမွာင္ ဘယ္လုိေမွာင္မလဲ … လို႔လည္း ခပ္တိုးတိုးေလး ညည္းတတ္ ဆုိတတ္လာခဲ့ၿပီ။ တစ္ေန႔ေတာ့ လင္းဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒိထက္ပိုတဲ့ ေလာကဓံ ဆိုတာ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ယံုၾကည္မိလာတဲ့ အတြက္ပါ။

ေသေသသပ္သပ္ ေသာ့ခတ္သိမ္းဆည္း ၿမဳပ္ႏွံပစ္လုိက္ရမယ့္ ေန႔ရက္ေတြကို ဘာလုိ႔မ်ား ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ဆိုၿပီး ဖြင့္ၾကည့္ေနမိတာလဲ။ ခါးသီးတဲ့ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို ဒီအတုိင္း သၿဂိဳဟ္ပစ္လိုက္တာ အေကာင္းဆံုးမွန္း သိပါလ်က္ ၿပန္ၾကည့္ေနမိေသးတာဟာ ေနာက္ဆံုး လက္က်န္ က်ိန္စာ ေလလား ။ တစ္ပါးသြား ေတးထပ္ေတြနဲ႔ မတ္မတ္ရပ္ေနႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္တခ်ိဳ႕မွာ ဘာကိုမွ ၿပန္ၿပီး သတိမရၿဖစ္ေတာ့တာ အေတာ္ၾကာေနခဲ့ပါၿပီ။ ခုေတာ့လည္း တစ္ခန္းရပ္ၿပဇာတ္ေတြက ဇာတ္ကြက္ သိပ္မပီၿပင္ေတာ့ဘူး။ ကားလိပ္အတင္အခ်မွာတင္ ကံၾကမၼာဟာ ကိုယ္လိုရာခ်ိန္ထိုး ခိုင္းေစရမယ့္ ဇာတ္ေကာင္တစ္ေကာင္ ၿဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ ဒါဟာ ေအာင္ၿမင္မႈ တဲ့လား ..။
စက္တင္ဘာေတြ လွည့္ၿပန္လာတုိင္း စိတ္ရင္းအတိုင္း ထံုေပေပနဲ႔ ၾကည့္ေနတတ္ခဲ့ဖူးၿပီ။ ဒါနဲ႔ေတာင္ .. ေၿခေခ်ာ္က်ေနဆဲ ေဝါဟာရ တစ္ခုဟာ စက္တင္ဘာ ၿဖစ္ေနေသးတာ အံ့ၾသစရာ ..။ မာရ္နတ္ရဲ႕ မႏၱာန္ေတြနဲ႔ ပဥၥလက္ေတြကို သိသိၾကီး ယံုစားခဲ့ဖူးတာ သံသရာရဲ႕ အလွည့္ တဲ့လား။ ဘုရားသခင္ကေတာ့ ေန႔ရက္ေတြကို မဟာဂရုဏာေတာ္နဲ႔ ဖြင့္ၾကည့္ခြင့္မေပးပဲ သိမ္းဆည္း ထားေပးတုန္းပါပဲ ။
အတုန္းအရုန္း လဲၿပိဳက်ေနခဲ့ဖူးတဲ့ စစ္ေၿမတလင္းဟာ ခုေတာ့လည္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မဟုတ္ခဲ့သလိုပါပဲ။ ရွင္ၿပန္ထေၿမာက္ရာ ေန႔ရက္ေတြမွာ ၾကယ္ကေလး တစ္လံုးစာ အလင္းတစ္ခုတည္းနဲ႔ လံုေလာက္ခဲ့ေၾကာင္း ၿပန္လွည့္လာတဲ့့ စက္တင္ဘာကို သတင္းေကာင္းေပးခဲ့ရဦးမယ္။ ခုေနခါမွာေတာ့ စက္တင္ဘာဟာ အၿဖဴတစ္ဝက္ အနက္တစ္ဝက္ ပဥၥလက္ ခပ္လက္လက္ေတြနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ ကခုန္ေနတုန္း ….။ မာရ္နတ္ရဲ႕ ေတးသြားနဲ႔ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဝတ္ရံုကို ၿခံဳထားတုန္း ..။ သမၼာတရားေတြ ခင္းထားတဲ့ လမ္းမကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေလွ်ာက္ဝင္လာေနတုန္း။ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ကၽြန္မ အလွဆံုး ၿပံဳးေနခဲ့ပါတယ္။

မေနာ္ဟရီ

---------------------------------------------------------------------------------------

စက္တင္ဘာဂီတ၊ အဆိပ္သင္႔ေအးခဲမႈမ်ားႏွင္႔ သံသရာ

"You can fight a war for a long time or you can make your nation strong.
You can’t do both."
Sun Tzu's The Art of War 2:1:25

ဆြန္ဇုနဲ႕ ျငင္းခုန္မေနေတာ႔ဘူး ................

September ဟာ ျငင္းခုန္ျခင္းကို အားမေပးဘူး ..........။

September ဟာ ဆြန္ဇုလိုေျပာတယ္ .............။

လြမ္းဆြတ္ေနလို႕ရတယ္ ... အစဥ္အျမဲလြမ္းဆြတ္ေနမွာလား ......၊ ဘ၀ကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ျဖတ္သန္းသြားမွာလား .......... You can't do both ...

ဒါနဲ႕ပဲ September နဲ႕လည္းျငင္းခုန္မေနေတာ႔ပါဘူး ..............။

September .....။

ႏွင္းေတြေ၀႔၀ဲက်ဆင္းေနတဲ႔ တစ္ခုေသာ September .... သပိတ္လြယ္ငွက္ကေလးရဲ႕ အၾကည္႕မ်ိဳးနဲ႕ ျဖတ္ခနဲ လွည္႕ၾကည္႕လုိက္တဲ႔ အၾကည္႕ေလးတစ္ခုေၾကာင္႔ပဲ အေႏြးဓာတ္လံုေလာက္သြားခဲ႔ရတယ္။ TRIO သိၾကားလံုးက ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႕မလဲႏိုင္ဘူး လို႕ေၾကာ္ျငာသြားသလို .... အၾကည္႕ေလးတစ္ခ်က္နဲ႕ မလဲရက္ႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ စက္တင္ဘာ .........။ အသက္ရွဴလမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ခြင္႔မေတာင္းဘဲ၀င္သြားတဲ႔ ရွဴရိွဳက္လုိက္တဲ႔ေလလို ... သူမ အျပံဳးေတြ ခြင္႔မေတာင္းဘဲ ျဖတ္သန္း၀င္ေရာက္သြားတဲ႔ ၊ႏွလံုးသား စနစ္တစ္ခုလံုး ... ယိမ္းယိုင္ခဲ႔ရတဲ႔.. ကာလငယ္ေလးတစ္ခု ။

အျပာေရာင္ေက်ာင္းကားၾကီးကိုမွီျပီး ေကာင္းကင္ကိုေမာ႔ၾကည္႕မိတဲ႔ စက္တင္ဘာ .............။ ေက်ာင္းစာအုပ္ကလြဲရင္ အားလံုးပါတဲ႔ လြယ္အိတ္ထဲ ၀ပ္စင္းေျပေလ်ာ႔ေနတဲ႔ စက္တင္ဘာ .... သီဟိုဠ္ပင္ေတြၾကားက စက္တင္ဘာ ......။ ေၾကြခါနီးသစ္ရြက္ေပၚက ပုရြက္ဆိတ္ေလးရဲ႕စက္တင္ဘာ .............။ ေျခာက္ေသြ႕ေနတဲ႔ လယ္ကြင္း ပက္ၾကားအက္ေလးရဲ႕ စက္တင္ဘာ ........။ အစိမ္းေရာင္ေဆးသုတ္ထားခဲ႔တယ္လုိ႕ ခန္႕မွန္းယူရရတဲ႔ ေက်ာင္းေရွ႕ ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးေနာက္ကြယ္က စက္တင္ဘာ .........။ လူတိုင္း တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္မက္ျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ အိမ္မက္တစ္ခုလို စက္တင္ဘာဟာ........ေတြ႕တုိင္းေျပာစရာျဖစ္ခဲ႔ရတယ္။

လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ဥယ်ာဥ္မွာ အျပာေရာင္ပန္းေတြအျပည္႕ပြင္႔သြားတဲ႔ စက္တင္ဘာ ... ၀င္ေလနဲ႕ထြက္ေလၾကားမွာ သူမကိုေမ႔ေလ်ာ႔ခ်ိန္ေလးရိွတယ္လုိ႕ ေတြးမိတဲ႔အခ်ိန္.. အသက္ရွဴတိုင္း သတိရေနတတ္တဲ႔စက္တင္ဘာ .....။ အေမႊးအေတာင္ေတြ သပ္ရပ္ေအာင္ ႏႈတ္သီးနဲ႕ ဖြဖြေလးဆိတ္ေနတဲ႔ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္လုိ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ ေဆာင္းၾကိဳလေလး .....။ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ထဲက ထြက္ထြက္က်လာတဲ႔ စံပယ္ပန္းရနံ႕ေတြေနာက္ကို လုိက္သြားရင္ သူမကို ေတြ႕ရလိမ္႔မယ္ မဟုတ္လား ။

ႏွလံုးေသြးခုန္ႏႈန္းဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႕နဲ႕ တုိက္ရိုက္အခ်ိဳးက်ေျပာင္းလဲတတ္ပါသလား ........။ အဲဒါေတြကို စက္တင္ဘာထဲ ျဖတ္သန္းသြားဖူးတဲ႔ ခရီးသြားအမွတ္အသားတစ္ခုလုိ႕ ယူဆလုိက္ရမွာလား .......။ စက္တင္ဘာဟာ မီးေသေတာင္တစ္ခုမဟုတ္ခဲ႔ဘူး .....။ ေခ်ာ္ရည္ကင္းစင္တဲ႔ ပန္းတစ္ပြင္႔ရဲ႕ပြင္႔ဖတ္ထဲမွာ ေလညင္းနဲ႕ပန္းရနံ႕ရဲ႕ မေတာ္တဆေတြ႕ဆံုမႈကိုပဲ အခ်စ္လုိ႕သတ္မွတ္လိုက္ရမလား....။ အဲဒီအျပံဳးေတြအတြက္ သံသရာကို ဆြဲဆန္႕ထားတာလို႕ ဒိုင္ယာရီမွာေရးတဲ႔ေန႕ ..စက္တင္ဘာလေရာင္ေတြ လဲ႔ျပာႏူးညံ႕ေနခဲ႔တယ္။

ငွက္ကေလးေတြဟာ အိပ္တန္းရိွတယ္ ....။

ေျမေခြးွမွာလည္း ၀ပ္က်င္းရိွတယ္ .... ခ်စ္သူရဲ႕မ်က္ေတာင္ေလးတစ္ေခ်ာင္းမွာ သံသရာရွည္ေၾကာင္း အလံုအေလာက္ရိွတယ္။ အဲဒီမ်က္ေတာင္ေလးတစ္ခုစာ ....... ဒုလႅဘတရားမွာ .......... အႏၶျဖစ္ခြင္႔ရတာကိုပဲ ၾကည္ႏူးမဆံုးတဲ႔ စက္တင္ဘာ ....။ တ၀ုန္း၀ုန္းထြက္ခြာသြားတဲ႔ ရထားအိုၾကီးတစ္စင္းကို္ စက္တင္ဘာတပ္ၾကည္႕ျပီး လွပစ္လုိက္တယ္ .....။ အိပ္မေပ်ာ္တတ္တဲ႔သူေတြ ၾကားရတဲ႔ တိတ္ဆိတ္မႈထဲက တိတ္ဆိတ္တဲ႔အသံတစ္စလိုလို္ .....။ စက္တင္ဘာဟာ ခ်စ္သူခ်င္းထားတဲ႔ကတိစကားလည္းျဖစ္ျပီး ....ခ်စ္သူခ်င္းနားလည္တဲ႔ အၾကည္႕တစ္ခ်က္လည္းျဖစ္တယ္ .........။

စက္တင္ဘာဟာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ပဲ ....။ ငါ႔ရဲ႕စိတ္မွာနားတယ္ ....။ လက္ေမာင္းေပၚမွာနားတယ္ .....။ အိမ္မက္မွာနားတယ္ ....။ ခရီးသြားေတြ အိုေအစစ္ကိုေမွ်ာ္သလို ...ျခံ၀င္းတံခါးေလးကေန စက္တင္ဘာကိုေမွ်ာ္တယ္ ......။ ေသာက္ေရအိုးစင္မွာ စိုက္ထားတတ္တဲ႔ စပါးပင္ေလးလုိ ... ကံေပးသေလာက္ေလးစိမ္းလန္းခြင္႔ရတဲ႔ ၉ ဂဏန္းနဲ႕လ......။ ေနာင္ေရးကို ေနာက္မွ ေျပာၾကရေအာင္.... ေသခ်ာတာတာေတြထက္ ေသခ်ာတဲ႔ အခ်စ္တစ္ခုစာ စက္တင္ဘာ ..... ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး အ၀ါေရာင္ ျပန္သုတ္ထားလုိက္မိခ်ိန္ ….. ခဏေလး စိုက္ၾကည္႕ခြင္႔ရရံုေ၀းကြာတဲ႔စက္တင္ဘာ .....။

ႏွင္းၾကိဳရာသီ .... သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႕သတ္ေသသြားၾကတဲ႔ စံုတြဲေတြရဲ႕ လက္ကို တြဲခ်ည္ထားတဲ႔ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးလုိ လွပေၾကာက္မက္ဖြယ္ေသာ လတစ္လ..............။ စက္တင္ဘာရဲ႕ အစဟာ စက္တင္ဘာမွာပဲဆံုးတယ္ဆိုတဲ႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖြယ္ စက္၀ိုင္းေလးတစ္ခု....။ အီသာဓာတ္ေငြ႔အလံုအေလာက္ပါတယ္ ....။ သနပ္ခါးလိမ္းထားတဲ႔ပါးကေလးတစ္ဖက္ပါတယ္ .....။ ေနာက္ျပီး ဘယ္ဖက္ အံသြားေတြနဲ႕ပဲ အစာကို ၾကိတ္ခြဲစားေသာက္ရတဲ႔ မိန္းမငယ္ေလးလည္းပါတယ္ .......။ စက္တင္ဘာ ဟာ ျပဇာတ္တစ္ခုမဟုတ္တဲ႔အတြက္ စင္တင္ေဖ်ာ္ေျဖဖုိ႕မလိုဘူး .....။ စက္တင္ဘာဟာ ေရေမႊးရနံ႕မဟုတ္တဲ႔အတြက္ ဖိသိပ္သိုေလွာင္ဖုိ႕မလိုဘူး ....။ စက္တင္ဘာဟာ စက္တင္ဘာအရိွအတိုင္းလွတယ္ ....။ စက္တင္ဘာဟာ ထပ္မံျဖည္႕စြက္ဖုိ႕မလုိေအာင္ ျပည္႕စံုတယ္ ....။ စက္တင္ဘာဟာစက္တင္ဘာ အျဖစ္မွာ တည္ျငိမ္ရွင္းသန္႕စြာ .... လွပတယ္............။ စက္တင္ဘာဟာ ႏွလံုးသားကို ပန္းပြင္႔နဲ႕မေထာက္ဘဲ လုယက္သြားတဲ႔ လူဆိုးမေလးလည္းျဖစ္တယ္။

စက္တင္ဘာဟာ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းမွ သတိရျခင္းတစ္ခုပဲပိုင္ဆိုင္တယ္ ......။ လေရာင္လမ္းေလးမွာ ဖေယာင္းတုိင္ေလးထြန္းျပီးလမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔ရတယ္ .......။ သစ္ပင္အျမင္႔ၾကီးက ေၾကြရတဲ႔သစ္ရြက္ဟာ ပိုေမာတယ္ .........။ အဲဒီပံုျပင္ေလးတစ္ခုစာ ...... ေနာင္တေတြရဖုိ႕ ခ်စ္ခဲ႔တာ မဟုတ္တဲ႔ ကာလတိုေလးတစ္ခု ......။ ညီညာ၀ိုင္းစက္ ... လက္ေရးလွလွေလးနဲ႕လြမ္းထားတဲ႔စက္တင္ဘာ .....။

စၾကၤ ံ ေလွ်ာက္ရင္း သတိရမိတတ္တဲ႔ စက္တင္ဘာ ...................။ အိမ္မက္တစ္ျခမ္းစီကို ရင္ဘတ္ထဲမွာ သိမ္းထားတဲ႔စက္တင္ဘာ........။ သံေယာဇဥ္ေတြ အေလ႔က်ေပါက္ေရာက္တတ္ခဲ႔တယ္......။ ဟမၻဴရာဘီကို သေဘာက်မိေအာင္ .... အနမ္းတစ္ခု အတြက္ အနမ္းတစ္ခု ဥပေဒထြန္းကားရာစက္တင္ဘာ ......။

စက္တင္ဘာ … အင္နာရွားခြ်တ္ေခ်ာ္သြားတဲ႔ သတိရမႈေတြ ေတာင္ျပိဳတဲ႔လ …..။ လေရာင္ထဲမွာ အတိတ္ကို ျပန္မွ်ားေနမိတဲ႔တံငါသည္လို …. အေဆြးသမားလိုလို .. ဘာလုိလို ….. ကိုယ္႔ဒဏ္ရာကို လွ်ာၾကမ္းနဲ႔ျပန္လွ်က္လိုက္တဲ႔ ျခေသၤ႔တစ္ေကာင္ရဲ႕ မ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႕ ညိဳ႕မိႈင္းေနတဲ႔ ေရပြက္ေလးတစ္ခုစာ …..။ လြမ္းဆြတ္ျခင္း ကြမ္းတစ္ယာညက္ခန္႕အၾကာ ….. စက္တင္ဘာ စက္တင္ေတြ နဲ႕ လင္းခ်င္းေတာက္ပ … ညာလက္ဖ၀ါးေလးလည္ေအးစိမ္႔ေျခာက္ေသြ႕ခဲ႔ရျပန္တယ္ …………………..။

အခ်စ္စစ္တစ္ခုရဲ႕သက္တမ္းကို သံုးႏွစ္ကေန ငါးႏွစ္အထိလို႕ မသိခဲ႔တဲ႔အရြယ္က စက္တင္ဘာ …. တိမ္ျပာေတြေမာ႔ၾကည္႕ျပီး ေသဆံုးသြားတဲ႔ လိပ္ျပာေလးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္နဲ႕အတူ ေဖ်ာ႔ေတာ႔သြားတဲ႔ အျပံဳးတစ္ခုစာ …. နာက်င္ေနေသာစိတ္ ………။ ဘယ္ဘက္ရင္ဘတ္ထဲမွာ ထည္႕ထားတဲ႔ပံုရိပ္ေလးကို ျပန္လည္ထုတ္ယူလိုက္ရတဲ႔ စက္တင္ဘာ … ၾကယ္ပြင္႔ေလး ၃၆၅ ပြင္႔ေၾကြက်သြားတဲ႔လ ………..၊ အမွတ္တရေတြကို အမွတ္မရေအာင္ စိတ္ကို ေက်ာျပန္သပ္ရတဲ႔လ … လြမ္းဆြတ္မႈကို လက္ျပန္ၾကိဳးတုပ္ထားရတဲ႔လ …..။ တိုးတိုးဖြဖြ သတိရမိတုိင္း … ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းသတိရမိတိုင္း ….. နာနာက်င္က်င္ သတိရလိုက္တိုင္း ………….. အိမ္မက္နာရီေတြ ေျပာင္းျပန္လည္ေနတတ္တယ္ …….။

ဒိုးလံုးရဲ႕ “အားလံုးေမ႔လုိ႕ရရင္ အရာရာ အဆင္ေျပသြားမယ္ ……….” ဆိုတာေလးကို ခပ္ညည္းည္းဆိုရတဲ႔စက္တင္ဘာ …… ခံစားခ်က္ေတြ အားလံုးေသြးခဲသြားဖုိ႕ တရား၀င္ လက္သင္႔ခံလုိက္ရတဲ႔ စက္တင္ဘာေမွ်ာ္စင္ကၾကည္႕ရင္ ဒဏ္ရာေတြ တလက္လက္ေတာက္ပတာ ကိုပဲျမင္ေနရလိမ္႔မယ္ …..။ တည္ေဆာက္ထားတာမလြယ္ခဲ႔သလို ျဖိဳဖ်က္ရတာလည္ မလြယ္ဘူးဆိုတာ ကို သိလုိက္ရတဲ႔ အခိုက္အတန္႕ …. …. … ဂီတဟာ နာမက်န္းျဖစ္သြားခဲ႔တယ္။ ….. ေလထူထဲ ေအာက္ဆီဂ်င္အစား phosgene andchlorine ျပည္႕ႏွက္သြားခဲ႔တယ္။ အခ်စ္ဆိုတာကို သစၥာတရား နဲ႕ စားလုိက္တိုင္း အၾကြင္း သုညရတဲ႔ ပုစာၦတစ္ခုလို႕ သိလိုက္ရခ်ိန္ဟာ အေတာ္ေလးေနာက္က်သြားခဲ႔ပါျပီ။ ေဆးမမီေတာ႔တဲ႔ စက္တင္ဘာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ …. ေသနတ္တစ္ခ်က္မွမေဖာက္ဘဲ က်ရွံဳးသြားရတဲ႔ ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕မွာ ခရမ္းေရာင္ အလံကို ေနာက္ဆံုးလြႊင္႔ခဲ႔ရတယ္ …………………………။ ။

PEACE B UPON U ………….September ……………………!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Notes:

အခု နားေထာင္ေနမိတာ … Wake me up when September Ends သီခ်င္းပဲေပါ႔ …..။ ကမာေကာင္ေတြ ၀မ္းဗိုက္ထဲက ေက်ာက္ခဲေလးကို ထုတ္ဖုိ႕ၾကိဳးစားေနသလို …… မေအာင္ျမင္တဲ႔ လြမ္းဆြတ္မႈကို စိတ္ထဲက ထုတ္ပစ္ဖုိ႕ၾကိဳးစားေနခဲ႔ျခင္းကိုပဲ တန္ရာတန္ေၾကး အျဖစ္ရခဲ႔လို႕ ...... မ်က္ရည္စစ္စစ္ခ်ည္းပဲ သံုးဒႆမ ငါး မီလီလီတာ ရြာသြန္းခဲ႔ရန္ စနစ္တက် ျပင္ဆင္ခဲ႔ေသာ္လည္း စက္တင္ဘာ၏ ေအးျမေျခာက္ေသြ႕ေသာ အေရွ႕ေျမာက္ေလမ်ားေၾကာင္႔ လုပ္ငန္းရည္ရြယ္ခ်က္ မေအာင္ျမင္ခဲ႔ေၾကာင္း ……………..။ ။

Mom, it is juz a September-ache.

Zephyr