December and Me !!

Monday, December 14, 2009

December and Me !!

အသက္တစ္ႏွစ္ၾကီးလာတာကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဇရာကိုလည္း တၿဖည္းၿဖည္းသိလာပါတယ္။ (အဲဒီစကားေၿပာရတာလည္း ဒီက အေဖအေမနဲ႔ ၾသဇီက အသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္တဲ့ထိ ဘတ္စကားစီးသြားလာ လႈပ္ရွား ေကာ္ဖီဆိုင္ထိုင္ ေၿခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုႏွစ္ဆယ္ထိ ေဂ်ာ့ကင္ ေၿပးေနတဲ့ ဖိုးဖုိးဖြားဖြားေတြ ကို အားနာပါတယ္) မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္က သူတို႔လုိမွ က်န္းမာေရးမေကာင္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ငယ္ငယ္တည္းက အဖြားခဏခဏေၿပာဖူးတဲ့စကားကို သတိရပါတယ္။ ႏြားပ်ိဳသန္လွ ႏြားအိုေပါင္က်ိဳး ဆိုပဲ။ (အဲဒီအဖြားက စကားေၿပာရင္ စကားပံုေလးေတြနဲ႔ ထည့္ေၿပာတတ္ပါတယ္။ စကားပံုေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာကို စာအုပ္မဖတ္ခင္တည္းက ကေလးဘဝတည္းက သိေနတာ အဖြားေက်းဇူးပါပဲ။ အသက္ ၈၉ႏွစ္မွ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ ပါတယ္။ ) ခုေတာ့ ဒီစကားကို အေမက ဆက္ေၿပာေနပါၿပီ။ ဒီေတာ့လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးကို အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္လာသလို ခံစားရတာ မဆန္းပါဘူး။

Blue Mountain ( The Three Sisters)
ပံုကို အၾကီးခ်ဲ႕ၾကည့္လုိက္ရင္ ပထမေတာင္ရဲ႕အစနားမွာ တံတားတစ္ခုေတြ႕ပါလိမ့္မယ္။

ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ကထင္ပါတယ္။ Blue Mountain ကိုသြားတယ္။ ပထမ တစ္ခါတုန္းက မၿမင္ခဲ့ရတဲ့ The Three Sisters ကို သြားၾကည့္တာပါ။ ပထမတစ္ခါတုန္းက ၿမဴေတြတအားစိမ့္ေနေအာင္က်ေနခဲ့လုိ႔ ဘာဆို ဘာကိုမွမၿမင္ရပါဘူး။ အဲဒီက လူကေတာ့ ေၿပာပါတယ္။ သိပ္ကံေကာင္းတယ္တဲ့။ ဒီလုိရာသီဥတုကိုၾကံဳရတာ တဲ့။ ဘာပဲေၿပာေၿပာ Blue Mountain အရဲ႕ အလွ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကိုၾကည့္ၿမင္ခြင့္ရခဲ့တယ္ဆုိပါေတာ့။ အဲဒီမွာ The Three Sisters က ပထမဆံုးေတာင္ကို ဆင္းတဲ့လမ္းကေလးရွိပါတယ္။ မိနစ္ ၂၀ေလာက္ ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ 1st sister ေတာင္ပတ္လမ္းက ထိုင္ခံုေလးေတြရွိတဲ့ ဝရံတာနားထိ သြားရတာပါ။ အဲဒီလမ္းအဆင္းမွာ Giant Stair Way ဆုိတာရွိပါတယ္။ ေလွကားက ေတာ္ေတာ္ေလးကို မတ္ေစာက္တာပါ။ အဆင္းလည္းၿဖစ္ေတာ့ မဆင္းခင္တည္းက မဆင္းရင္ေကာင္းမယ္လုိ႔ ေတြးပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုကို႔ကိုလည္း ဒီတိုင္းမလႊတ္ခ်င္ဘူး။ သူ႔အေဒၚေတာ့ပါတာေပါ့။ ကိုယ္ကလည္း မ်က္စိေအာက္က အေပ်ာက္မခံခ်င္တဲ့ အေမမ်ိဳးဆိုေတာ့ (အကဲပိုတယ္လုိ႔ဆိုၾကပါတယ္) လိုက္ဆင္းသြား မိတယ္။ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းက ငါးဆယ္ေက်ာ္ ေၿခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေတြ ဖ်တ္ကနဲ ဖ်တ္ကနဲ ဆင္းခ်သြားတာကိုလည္းေတြ႕လုိက္လုိ႔ပါ။ ႏွလံုးမေကာင္းေတာ့တဲ႕ကကည္းက အၿမင့္ကို မေၾကာက္တတ္ပါပဲနဲ႔ အၿမင့္တက္ရင္ တုန္လာတတ္တာ ပုဂံဘုရား ေတြတက္ကတည္းကပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသိပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ ေလာက္ကတည္းက အဲလုိၿဖစ္ေနတာပါ။

Giant Stairway က အတက္တစ္ခုပါ။

ၿပန္လည္းတက္ေရာ (အမွန္က အတက္က အဆင္းေလာက္ ေၾကာက္စရာမေကာင္း ပါဘူး) လူက ေတာ္ေတာ္ကိုေၿခကုန္လက္ပမ္းက်ေနပါၿပီ။ Giant Stair Way အဆံုးက ခံုမွာ ေၿခပစ္လက္ပစ္လွဲခ်လိုက္ခ်ိန္က်မွ သတိလစ္ခ်င္သလိုၿဖစ္ေတာ့တာ အသက္ေတာင္ မရွဴႏိုင္ေတာ့ဘူး။ လူေတြကလည္းကိုယ့္ကို အထူးအဆန္းလုိၾကည့္ၾကတယ္။ ရြယ္တူေတြ ကလည္း ေအာ္ ၿဖစ္ရေလေပါ့ .. အသက္ေၿခာက္ဆယ္ေက်ာ္လူၾကီးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ၿပီး .. See?? How smart I am တဲ့ လုပ္သြားေသးတယ္။ ရလဒ္ကေတာ့ အၿပန္ခရီး မိနစ္ ၂၀ေက်ာ္ကို တြဲၿပီးေလွ်ာက္လာရတာပါပဲ။ ေၿခေထာက္ေတြက တုန္ေနၿပီ။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဇရာ ဇရာ လုိ႔ ရြတ္မိတာ မဆန္းဘူးထင္တာပါပဲ။

ေနာက္ထပ္ အတက္တစ္ခု

ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ေမြးေန႔ကို ဘာသိဘာသာ လုပ္ေနတယ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ကို ေနမေကာင္းတာေတြမ်ားေနလုိ႔ပါ။ ႏွလံုးေအာင့္တာက ေလးငါးရက္၊ အဲဒါၿပီးေတာ့ လူက ပင္ပမ္းၿပီး အေအးမိလုိက္ ကိုယ္ပူလုိက္ကလည္း ၿဖစ္ေသးတယ္။ ႏွာရည္ေတာက္ေတာက္ က်ေနေတာ့ ေဆးေသာက္ရတာ ေဆးက ေခါင္းမထူႏိုင္ေတာ့ၿပန္ပါဘူး။ သို႔ႏွင့္ သို႔ႏွင့္ ေတြနဲ႔ ေမြးေန႔ပို႔စ္လည္း မပို႔စ္ ႏိုင္ေတာ့ဘူး ၿဖစ္သြားတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ရက္ေတြတည္းက ခ်စ္ေသာ ဝါဝါ က ေမခ ေမြးေန႔လုပ္ပါလားလုိ႔ ေၿပာပါတယ္။ မေသခ်ာဘူးလို႔ၿပန္ေၿပာလုိက္ရတယ္။ ကိုယ့္အေၿခအေနကိုယ္သိတယ္ေလ။ ကိုယ္က ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ေပမယ့္ ကိုယ့္ေမြးေန႔အတြက္ စီေဘာက္စ္ ကေန ဆုေတြေတာင္းေပးၾက ပို႔စ္ေတြတင္ေပးၾကတဲ့ ခ်စ္ေသာသား Zephyr နဲ႔ ေမာင္ေလး ဖိုးစိန္ ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္ ေမးလ္ကေနတဆင့္ facebook ကေနတဆင့္ ေမြးေန႔ wish လုပ္ၾကသူေတြအားလံုး ကိုလည္း ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။

ဒါက ခ်စ္ေသာသား Zephyr ရဲ႕ ကဗ်ာပါ။

((( (( ((((အေမ ...))) )) )))

အဲဒီ

စကားလံုး

ရဲ႕

တည္ေနရာ၊ နယ္နိမိတ္၊ အက်ယ္အ၀န္း

ဟာ ..

ႏွလံုးသားတစ္ခု

အေျခခ်ေနထိုင္ဖို႕လံုေလာက္ရံု

ထက္ပို

လွ်ံ

လိမ္႕မယ္။

အမိမဲ႔ဆိုတဲ႕

ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္

တစ္ခု

မိုးေခါင္

ေရရွား ...

ေျဖဆည္ရာ

ရွား၊

ေမတၱာ

ရွား ....

အေမ႔အျပံဳးေတြလည္းရွား

ခဲ႔

တယ္ .....။

ပန္းမပြင္႔ႏုိင္

တဲ႔

ဆာ

ဟာ

ရ

၀တ္ရံုနဲ႕ ...

အေမွာင္ေတြ

အျပည္႕ဖမ္းမိထားမိသူ ...

ေရတြင္းပ်က္ထဲ

ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္က်တဲ႔သစ္

ရြက္လို ...

လေရာင္ကလြဲရင္ ဘာကိုေမွ်ာ္

ေနဦးမွာလဲ .....။

အလင္းကို

ခ်ိန္တြယ္ေရာင္းခ်

တဲ႔

အေရွ႕အရပ္ကို

ေက်ာ

ခိုင္း

နာက်င္ေနရတယ္ ။

ကိုယ္႔အရိပ္ထဲ

ကိုယ္

ေသမိန္႕က်ေနတဲ႔ေန႕ေတြ ...

ခါးခါးစူးစူး မ်က္မ်က္ရွရွ၊

မ်က္ရည္က်ခြင္႔မရတဲ႔အခါ

ေသြးေတြ အေငြ႕ပ်ံကုန္တယ္။

အေမ ...

အခ်ိန္မီေရာက္လာတဲ႔

ကမာၻပ်က္ေန႕တစ္ခုလို ...

အခ်ိန္မီတည္ေဆာက္ျပီးတဲ႔

မဟာကရုဏာေတာ္လို ...

အခ်ိန္မီ ညာလက္သြင္သြင္က်ိဳးသြားတဲ႔

ဘုရားသခင္လို ...

ေမတၱာသက္သက္နဲ႕ ... အျဖဴေရာင္ေတြ ဖန္ဆင္းပစ္ခဲ႔တယ္။

အေမ ...

စိမ္းျမျပာလဲ႔ေနတဲ႔ ရီေနဆန္းပိုက္ကြန္တစ္ခု ..

ေျခ၊လက္၊စိတ္နဲ႕ ေစတသိက္ ၅၂ လံုး

အားလံုးကို အုပ္မိခဲ႔တယ္။

အေမ ...

ဘုရားသခင္ရဲ႕အမွားျပင္ဆင္ခ်က္။

ကံတရားရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲသတင္း၊

ဒီဘ၀ရဲ႕

ဒုလႅဘတရားစစ္စစ္ ....။ ။

Zephyr

ဒါကေတာ့ ခ်စ္ေသာ သားေသးေသးေလး ကၽြန္မ ေမြးေန႔အတြက္ ေရးေပးထားတဲ့ ကဗ်ာပါ။ post-post modern ပါပဲ း)

(သား..ေမ့ေမြးေန႔အတြက္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေရးေပးဆိုေတာ့ လြယ္ပါတယ္ ဆိုၿပီး ေရးေပးလုိက္တဲ့ကဗ်ာပါ.. ပါရမီထူးပံုက ႏႈတ္တုိက္ကိုရြတ္ေပးတာပါ။ ..ဖတ္ၾကည့္ပါဦး)

ကဗ်ာ

ကဗ်ာ ကဗ်ာ

ကဗ်ာ ကဗ်ာ ကဗ်ာ

ကဗ်ာ ကဗ်ာ ကဗ်ာ ကဗ်ာ

ကဗ်ာ ကဗ်ာ ကဗ်ာ ကဗ်ာ ကဗ်ာ

ကဗ်ာ ကဗ်ာ ကဗ်ာ ကဗ်ာ

ကဗ်ာ ကဗ်ာ ကဗ်ာ

ကဗ်ာ ကဗ်ာ

ကဗ်ာ

ေခတ္ေန

ဒါကေတာ့ ကၽြန္မညီမ အိၿႏၵာ ရဲ႕ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ကဗ်ာပါ။

ဒီဇင္ဘာႏွင္းဆီ

ဆယ့္ေလးရက္ ဒီဇင္ဘာ
ႏွင္းသားကို ပြတ္တိုက္သြားတဲ့
ေရခဲေလျပည္ေတြၾကားမွာ

ၿမဴေတြထဲ အလင္းညွိလိုက္တဲ့

ေန႔ဦးေရာင္ၿခည္သစ္ေအာက္မွာ
သံမဏိနဲ႔ နန္းခတ္ထားတဲ့ပြင့္ခ်ပ္လႊာ
ႏူးညံသလို မာေက်ာထက္ရွ
ေအးစက္သေလာက္ ဆန္းၾကယ္လွပခဲ့

ပန္းခ်ီကားခ်ပ္ထဲက ေဆးစပ္ခက္တဲ့ အေရာင္လို
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ သိပ္သည္းလြန္းတဲ့ အနက္လို
ေလတိုက္တိုင္း မႏြဲ႕တတ္တဲ့ ႏွင္းဆီရနံ႔
အဲဒီ့ေန႔ေပၚကစ ဖူးခဲ့..တယ္.။

ဘ၀ဟာ...
ဒီဇင္ဘာလို တိတ္ဆိတ္ျငိမ္းခ်မ္းေနမလား.
ဘုရားသခင္နဲ႔ တစ္လတည္းဖြားျမင္ခဲ့တဲ့ ေမတၱာေတာ္ေအာက္မွာ
သူမေကာင္းကင္က ျပသဒါးေတြအံုမိႈင္းဆိုင္းၾကြ
အဲဒီ့ ေကာင္းကင္ထက္မွာမွ
အခ်စ္ဟာ
ဖ်တ္ကနဲလြင့္ေၾကြလြယ္တဲ့.. ညေနခင္းရဲ႕..ၾကယ္..

စိတ္ အိုင္းအနာေတြ ရင္းေနရတဲ့ ဥတုရာသီပါ..
တိုက္ခတ္ေလကေတာင္ ထိုးစစ္ေတြလို ျပင္းရွ
တဟူးဟူး အရိုင္းဆန္တဲ့ ေလာကဓံအခင္းအက်င္းထဲ
အႏုပညာကလြဲလို႕
အရာရာ ဟာ....တဖ်တ္ဖ်တ္ လြင့္ေမ်ာတုန္ခါခဲ့..

ဘ၀ဆိုတာက.
ရန္သူကို တန္ျပန္တိုက္ခိုက္ဖို႔
အလွပဆံုးခြက္ျပထားရတဲ့ ပါးပ်ဥ္းတစ္ခု လို
ေပ်ာင္းအိႏြဲ႕သြယ္သေလာက္
လိုအပ္ရင္ ရက္စက္တတ္ခဲ့ေပါ့...

ေျဖရန္မလိုအပ္တဲ့ ေမးခြန္းေတြကိုေတာ့
ေရခဲရိုက္သိမ္းထုတ္လိုက္ေပါ့ ဒီဇင္ဘာ
သူမေက်ာျပင္အတြက္
သံခ်ပ္ကာ ၀တ္စံုတစ္ခု မလိုပါဘူးးး
သူမ ပြင့္ဖတ္ေတြကိုက
သံမဏိနဲ႔သြန္းဆစ္ခဲ့တာေလ..။

(ခ်စ္ခင္ရေသာ မမအတြက္ စိတ္၏ေအးခ်မ္းသာယာျခင္းမ်ားနဲ႔ ျပည့္စံုလွပေသာ ေမြးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာေစာင့္ႀကိဳေနပါေစ)

အိျႏၵာ

ဒါကေတာ့ ကၽြန္မ ေမြးေန႔မတိုင္ခင္တည္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုၿပန္သံုးသပ္ၿပီး ေရးထားမိတဲ့ ကဗ်ာပါ။ တကယ့္တကယ္က် ဒီေန႔မွပဲ ကဗ်ာကို လက္စသပ္ႏိုင္တာပါ။ ေမြးေန႔အမွတ္တရ ပဲတင္လုိက္ပါတယ္။

မေနာ္ဟရီ စစ္တမ္း

အမ်ားအၿမင္မွာေတာ့

ငါက .. ဒါဏ္ရာစုေဆာင္းသူ

ေသာကေတြနဲ႔ အနားသပ္သူ အပူသည္..

ၿဖစ္သင့္တာက လက္နက္တပ္ဆင္ေရးသမား

ဇာတ္ညႊန္းၿပင္ဆင္သူ .. ဖန္ဆင္းႏိုင္သူ တန္ခိုးရွင္ ..

တကယ္တမ္းက်ေတာ့

အဲဒါေတြက ငါၿပင္ဆင္ခြင့္မရွိတဲ့ ငါ့ရဲ႕စာမ်က္ႏွာေတြ

ၿဖစ္ေနတာေတြက ၿမင္ေနရတဲ့အတိုင္း ၿမက္ရိုင္းေတြခ်ည္းေတာထ ..

ေသခ်ာတာက..

ေနာက္ဘဝအတြက္အမွာစာကလည္း ေရာက္မလာေသး

Demand နည္းေနေသးသတဲ့ …

ခပ္ေကြးေကြးေလး ၿငိမ္သက္ေနတဲ့ လလို ..

ငါ .. ဘာကိုမွအၿမင္မက်ယ္ခ်င္ေတာ့ဘူး …

စိမ္းလန္းခဲ့ဖူးတဲ့ ေတာအုပ္လည္း အခန္႔မသင့္ရင္ေတာ ့မီးသင့္မွာပဲ

ၾကည္လင္ေနတဲ့ ေရအိုင္လည္း ေနၿပင္းလြန္းလာရင္ ခမ္းေၿခာက္ရမွာပဲ

ငါက.. သူတုိ႔ထက္ ဘာမွပိုမသာတဲ့ ဇာတ္ေကာင္

ကားလိပ္ခ်ရင္ေမွာင္တဲ့အေၾကာင္းေလာက္သာသိတဲ့သူ ..

ဘာ ပိုရွဴေနခ်င္စရာ အေၾကာင္း ရွိလုိ႔လဲ ..

ေၿခရွိလက္ရွိ မလႈပ္ရွားႏိုင္သူ အေတြးရွိ အၿမင္ရွိ မတိုးတက္ႏိုင္သူ

ဦးေႏွာက္ရွိ ႏွလံုးသားရွိ ဘာကိုမွ တတ္ေၿမာက္ခံစားမေနခ်င္ေတာ့သူ

စကားလံုးေတြကေတာ့ ငါေမာ့ေသာက္လုိက္လုိ႔ကုန္ၿပီ

ညွီစို႔စို႔ ပါဒတခ်ိဳ႕ကိုေတာ့အသားမက်ေသးလို႔ ခ်န္ထားခဲ့ရတယ္

တကယ္ဆို .. ငါ ဘာကို အနံ႔ခံေနေသးတာလဲ …(စဥ္းစားမရဘူး)

တေလာကလံုး ဝရုန္းသုန္ကားၿဖစ္တဲ့အထိ ..

အားလံုးကို စတိၿဖစ္ၿဖစ္ .. မူးရစ္ပစ္လုိက္သင့္တာ

ေမးထူးေခၚေၿပာ ေဝါဟာရမ်ားႏွင့္ထူပ်စ္ေစးကပ္

ငါက တစ္ခန္းရပ္ဇာတ္ေတြကို ဆက္လက္ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတတ္သူ

ဆူလြယ္ နပ္လြယ္ ၿပီးလြယ္ ေမ့လြယ္ေတြကို ရြံမုန္းတတ္သူ

ေနာက္ဆံုး ဒါေတြနဲ႔ပဲနပမ္းလုံးရင္း က်င့္သားရလာသူ….

ပံုၿပင္ေတြကေတာ့ ဒါပါပဲလို႔ အဆံုးသတ္ၾကသတဲ့

ဇာတ္ေတာ္လာေတြကေတာ့ ဤတြင္ၿပီး၏ ေပါ့ ..

ခုေတာ့ … နိဂံုးခ်ဳပ္စကားလံုးေတြက ေပ်ာက္ဆံုး

အသံုးအႏႈန္းေတြလည္း လက္ကုန္ေၿခပန္း …

ဝဋ္ေၾကြးေတြက တသီတတန္းလုိက္ပါလာတယ္

ဖိတ္စာမရလုိက္တဲ့ ကံေကာင္းၿခင္းေတြကေတာ့

ေဟာဟို႔ ေတာအုပ္ကေလးထဲမွာ သူ႔ဘာသာသူ စိမ္းလန္းရွင္သန္ ..

အမွန္တရားဆိုတာ ေတြနဲ႔အတူ

ထူထူပိန္းပိန္း …ၿမဴေတြအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ….

မေနာ္ဟရီ