ကေလး...သို႔

Monday, March 9, 2009

မီးၿပတိုက္အလြန္ကဗ်ာစုထဲကပဲၿဖစ္ပါတယ္။

ကေလး... သို႔
ကေလးေရ...
မုန္တိုင္းေတြဟာေမာပန္းလာတယ္
ဘယ္မွာလဲ... ခိုလႈံနားစက္ရာတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြဟာ
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကေလရဲ႕။

ကေလးေရ
ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုၾကားရလား...
စကားလုံးမ်ားစြာက ခုန္ထြက္လာရဲ႕
အသိသညာေတြဟာ... ကြန္ပ်ဴတာေတြလိုပဲ
delete ခလုတ္တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ထားရမယ္... ။

ကေလးေရ...
မ်က္၀န္းေတြကိုဖတ္တတ္ၿပီလား...
ေယာင္မွားသံသယေတြသာရရိွခဲ့
ယုံၾကည္မႈေတြဟာ... အိပ္ရာမထႏိုင္ၾကေသးဘူး
မူးယစ္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးေလ... ။

ကေလးေရ...
ႏွလုံးသားေတြေပ်ာက္ေနတယ္
ဘယ္သူမ်ားခိုးယူသြားပါလိမ့္
တစ္ေယာက္တည္းကလား...
အမ်ားႀကီးကလား...
ႏွလုံးသားေတြကိုရွာေဖြဖို႔
ႏွလုံးသားမ်ားစြာ ဖြင့္ရွာရေတာ့မွာ။

ကေလးေရ...
ပန္းေတြကိုခိုးခူးမထားနဲ႔ေနာ္
အေပ်ာ္ဆိုတာတခဏ...
ေၾကြက်သြားတဲ့ပန္းပြင့္ေတြလိုပဲ
ထာ၀ရမတည္ၿမဲဘူး
ဆူးစူးတတ္ေသးတယ္... ။

ကေလးေရ...
အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ခ်ဳိးမေကြ႕ခဲ့လိုက္ပါနဲ႔
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕အရိွတရား
ခါးသက္လြန္းလွပါတယ္...
တြယ္ၿငိေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ
ခြာခ်မရႏိုင္ခဲ့...
ကိုယ္တို႔ရဲ႕အေဆာင္အျဖစ္
အိပ္မက္ေတြကိုပဲ ခ်စ္ရေတာ့မွာ... ။

ကေလးေရ...
ခႏၲီစတရား... တဲ့
ပညာရိွစကားနဲ႔သာဆုိခဲ့ရ
သက္သာရာရေအာင္ေလ...
အမွန္က... အားမတန္၊ မာန္ခ်... တဲ့
အဲဒါေတြနဲ႔ပဲ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လွည့္စားေနခဲ့ရ
တစ္ဘ၀စာမို႔သာေနာ္... ။

ကေလးေရ...
သင္ခန္းစာေတြေလ...
သင္ခန္းစာေတြ...
ပ်ားရည္ဖြပ္ထားရသလိုပါပဲ
အရသာကေတာ့ခ်ဳိပါရဲ႕...
ဒါေပမယ့္... ဒဏ္ရာေတြက နာက်င္လြန္းတယ္။


မေနာ္ဟရီ

အကန္းေတြမၿမင္ႏိုင္ေသာအလင္းေရာင္

Saturday, March 7, 2009

အကန္းေတြမၿမင္ေပမယ့္ အလင္းေရာင္ကေတာ့အလင္းေရာင္ပါပဲ..တဲ့။စကားပံုတစ္ခုရွိပါ
တယ္။အေၿပာရက္စက္သလိုရွိေပမယ့္မွန္လည္းမွန္တယ္။ အႏုပညာေတြဘာေတြလာေၿပာ
မေနနဲ႔ဗ်ာ…က်ဳပ္တို႕ကမခံစားတတ္ဘူး…ဆိုတဲ့လူေတြနဲ႔ၾကံဳရတဲ့အခါတိုင္း၊အဲဒီစကားပံုေလး
ကေခါင္းထဲေရာက္လာပါေတာ့တယ္။သူမခံစားႏိုင္တဲ့အတြက္၊ကၽြန္ေတာ္စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
သူမၿမင္ေပမယ့္အႏုပညာကေတာ့ ရွိေနပါတယ္။ ရသဟာ ရသေၿမာက္စြာရွိေနတာပါပဲ။
တာရာမင္းေဝ
ၿပိဳင္ၿမင္းတိုရဲ႕ခြာသံ ၅

မေန႔ကစီေဘာက္ထဲမွာ..လာထားသြားတဲ့စာတစ္ေၾကာင္းကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းေခါင္းထဲေရာက္လာ
တာအဲဒီစကားပံုေလးပါ။အမွန္ကေတာ့ၿပိဳင္ၿမင္းတို႔ရဲ႕ခြာသံဆိုတာကဘာ၊တာရာမင္းေဝဆိုတာ
ကဘာ…ၿပန္ရွင္းေနရဦးမယ့္လူပိန္းေတြအတြက္ကေတာ့ ကၽြန္မမွာတာဝန္မရွိပါဘူး။ကၽြန္မတာ
ဝန္ရွိတာက ရသစာေပအတြက္ပါ။
သကၠတအႏုပညာမွာ.ရသ.ဟာ.ေလာကလြန္အေၾကာင္းအရာလို႔ဆိုပါတယ္။ေလာကအေၾကာင္း
အရာေတြကိုအႏုပညာနဲ႔ယွက္ေဖာက္ထံုမႊမ္းလိုက္ၿခင္းအားၿဖင့္ရရွိလာတဲ့ရသအေၾကာင္းအရာ
ေတြဟာေလာကအေၾကာင္းအရာေတြ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ေလာကလြန္အေၾကာင္းအရာေတြၿဖစ္
ေနၿပီ….လို႔ဆိုထားတဲ့အတြက္…အႏုပညာခံစားမႈပါရမီမပါတဲ့လူပိန္းေတြနားမလည္ႏိုင္တဲ့ကိစၥ
ၿဖစ္သြားပါၿပီ။
ေလာကထဲမွာအသိေလးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ဒါဟုတ္ပါတယ္….ဆိုတဲ့အေပါင္းလက ၡဏာ(+)အသိ၊
ဒါမဟုတ္ဘူး….ဆိုတဲ့ အႏုတ္လကၡဏာ(-)အသိ၊ ဒါဟာဒါနဲ႔ေတာ့တူတယ္…..ဆိုတဲ့ညီမွ်ၿခင္း
(=)အသိ၊ ဒါဟာဟုတ္မွဟုတ္ရဲ႔လား ဆိုတဲ့ေမးခြန္းဝင္(?)…အသိဒီေလးမ်ိဳးပါပဲ။အဲဒါေတြဟာ
ေလာကအသိၿဖစ္ပါတယ္။ေလာကထဲကအရာေတြကို အသိေလးမ်ိဳးနဲ႔သိတာမ်ိဳးပါ။ဒါေပမယ့္
ရသသိကေတာ့အဲလိုမဟုတ္ပါဘူးလို႔နာယဒႆနဂိုဏ္းဝင္ပညာရွင္တစ္ဦးၿဖစ္တဲ့သီရိသကၤုတ
ကဆိုခဲ့ပါတယ္။ရသသိဟာေလာကလြန္တဲ့ ေလာကလြန္အသိၿဖစ္ပါတယ္။
ေလာကထဲမွာအရာတစ္ခုကိုသိဖို႔တစ္ခုုခုနဲ႔သက္ေသၿပၿပီးမွသိလို႔ရတယ္။အရာတစ္ခုရွိေၾကာင္း
ကိုအသိတစ္ခုနဲ႔သက္ေသၿပမယ္ဆိုရင္အဲဒီအသိရွိထားေၾကာင္းကိုလည္း တၿခားအသိတစ္ခုနဲ႔
သက္ေသၿပရပါတယ္။မီးခိုးမဆံုးမိုးမဆံုးေတြလို႔ ခြာသံထဲမွာ.....သူ....ေရးခဲ့ဖူးတာကိုမွတ္မိ
ေနပါတယ္။ေလာကကိုေတာ့အဲလုိပဲသိရပါတယ္။ဒါေပမယ့္ေလာကလြန္သေဘာမွာေတာ့အဲလို
မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ပစၥည္းတစ္ခုရွိေၾကာင္းအလင္းရွိမွၿမင္ရမွာၿဖစ္ေပမယ့္..အလင္းရွိေနေၾကာင္းကိုေတာ့သက္ေသၿပ
စရာမလိုပါဘူး။အလင္းဟာသူရွိေၾကာင္းသူကိုယ္တိုင္သက္ေသၿပႏိုင္ပါတယ္။ရသ..ဆိုတာကလဲ
ဒီလိုပါပဲ။
အမွန္တကယ္က ကၽြန္မ ဒါေတြကိုလိုက္ရွင္းမေနခ်င္ပါဘူး။အထူးသၿဖင့္စာဖတ္မနာတဲ့ ရသစာ
ေပဆိုတာဘာမွန္းေသခ်ာမသိတဲ့ ကူးယူဆက္စပ္မႈေတြနဲ႔ရွင္သန္ေနတဲ့ အင္တာနက္စာမ်က္နွာ
ေပၚကစာဖတ္သူလို႔သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ခံယူထားတဲ့လူတန္းစားခပ္ညံ့ညံ့တခ်ိဳ႕အတြက္ပိုၿပီးမလိုအပ္
ပါဘူး။ ကၽြန္မအတြက္လိုအပ္တာက အႏုပညာဖန္တီးမႈ နဲ႔ အဲဒိအေပၚမွာတာဝန္ယူမႈပါပဲ။
မနက္ကပဲ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္လာလို႔ ကိုၾကြက္ရဲ႕ အသံဗလံမ်ားဆိုတာကို တမင္ရိုက္တင္ေပးခဲ့
ပါတယ္။ ကၽြဲပါးေစာင္းတီးဆိုသလိုပါပဲ ။အဲဒါက ကၽြဲေတြအတြက္အၾကံဳးဝင္ပံုမရပါဘူး။ ကားမွား
စီးမိတယ္ထင္ရင္ ကၽြန္မတို႔ကလမ္းဆင္းေလွ်ာက္ရံုပါပဲ။အဲ..ဆင္းေလွ်ာက္တဲ့သူေတြေနာက္လိုက္
လာၿပီးကာမွ ဟိုဘက္လမ္းကပိုေကာင္းတယ္ဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ ခပ္ရိုင္းရိုင္းေၿပာရရင္ ရသသိမ
ေၿပာနဲ႔ လူလိုသိတဲ့စိတ္ကေလးေတာင္မရွိဘူးလို႔ပဲေၿပာစရာက်န္ပါေတာ့တယ္။
ပို႔စ္တစ္ခုတင္ၿပီးတိုင္း ကိုယ့္ပို႔စ္ကိုယ္ၿပန္ၿပန္ရွင္းေနရတာ ဘေလာခ့္ကာေတြအတြက္အလုပ္
တစ္ခုၿဖစ္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ညည္းေငြ႕ေနတာၾကာပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္စဥ္းစားစရာအမ်ားၾကီးနဲ႔..
သိမ္းတင္သား ကိုရိုက္တင္ေပးလိုက္တာပါ။ ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာေဂဇက္ ဆိုတဲ့စာ
အုပ္မ်ိဳးကိုေယာင္မွားၿပီးကိုင္မိရင္ ရူးသြားႏိုင္ေၾကာင္းၾကိဳတင္သတိေပးခ်င္တဲ့အေနနဲ႔ဒီစာတစ္
ပုဒ္ေလာက္ကိုအၿမည္းတင္ေပးတဲ့သေဘာပါ။ဝမ္းစာၿပည့္မွ စာဖတ္နာမွနားလည္ႏိုင္မယ့္စာ
မ်ိဳးကို ဘာမွန္းမသိပါဘူးကြာလို႔လူေရွ႔သူေရွ႕ေၿပာၿပီးကိုယ့္ကိုယ္ကိုေဖာ္မသူေတာ္မလုပ္မိ
ေစဖို႔လူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုသတိေပးခ်င္တာလည္းပါပါတယ္။
ဆိုလိုခ်င္တာကကိုယ့္ဦးေႏွာက္နဲ႔မႏိုင္ရင္ဝင္မလုပ္ပါနဲ႔။ကိုယ္မသိႏိုင္နားမလည္ႏိုင္ဘူးထင္ရင္
အသာေလးေကြ႕ေရွာင္သြားပါ။ကိုယ့္ရဲ႕ညံ့ဖ်င္းမႈကန္းဆြ႕႔ံမႈေတြကိုလူသိေအာင္မခ်န္ထားခဲ့ပါ
နဲ႔။သူတစ္ပါးအတြက္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္ေစသလို..ကၽြန္မအတြက္လည္းအေႏွာက္အယွက္
ၿဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္မဘာလို႔စာေရးေနလဲ။ဘေလာ့ခ္ေပၚမွာေတာ့..ေရးခ်င္လို႔ေရးေနတာလို႔ေၿပာလို႔ရပါတယ္။
အႏုပညာဖန္တီးမႈတစ္ခုကို..ခံစားမႈတူတဲ့သူေတြအတြက္၊စာမ်က္ႏွာနဲ႔ေဝးေနရတဲ့သူေတြအတြက္
မွ်ေဝတဲ့အေနနဲ႔ဖန္တီးတာပါ။အၿပင္စာေပေလာကမွာေတာ့...ကၽြန္မ အႏုပညာတာဝန္တစ္ခုအ
ေနနဲ႔ကိုယ္လုပ္တတ္တဲ့ပညာနဲ႔ကိုယ္အလုပ္အေကၽြးၿပဳေနသလို..ကိုယ့္အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းမႈ
အတြက္လည္း အႏုပညာေတြကိုဖန္တီးပါတယ္။
ကၽြန္မရပ္တည္မႈမွာ..တကယ္လက္ခံေနတဲ့၊ရင္ဘတ္တူတဲ့၊ေလာကကိုလြန္ၿပီးသိႏိုင္တဲ့၊ရသခံစား
သူေတြကိုေက်းဇူးတင္သလို၊ခုလို..ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေဖာ္မသူေတာ္ေတြကိုလည္း ခပ္ေဝးေဝးေနဖို႔
သတိေပးခ်င္ပါတယ္။
မလာပါနဲ႕….ဒီေလာက္လြတ္လပ္မွ်တတဲ့..အင္တာနက္စာမ်က္နွာေတြမွာ၊ကိုယ္မလာခ်င္ရင္ကိုယ့္
အရည္အေသြးနဲ႔မမီရင္မလာပဲေနလို႔ရသားနဲ႔၊လာလာၿပီးအေႏွာက္အယွက္ေပး ကိုယ့္အရည္အ
ေသြးကိုမရွက္မေၾကာက္လာေဖာ္ၿပေနတာကေတာ့..တဆိတ္.ေအာက္တန္းက်ညံ့ဖ်င္းရာက်လြန္းပါ
တယ္။
အဲဒီလိုလူေတြအတြက္ေရာ…ပို႔စ္တစ္ခုကိုဘာမွန္းမသိပဲ၊ေၿပာခ်င္ရာေၿပာကိုယ့္စာမ်က္ႏွာလိုမ်ိဳး
သေဘာထားၿပီး ကုိယ့္ကိုယ္ကိုေဖာ္မသူေတာ္လာလုပ္ဖူးတဲ့သူေတြအတြက္ေရာ..တစ္ခါတည္း
သတိေပးလိုက္ပါရေစ…အဆင္မေၿပရင္မလာပါနဲ႔….။ သင့္စိတ္က်န္းမာေရးကိုထိခိုက္ႏိုင္ေစမွာ
ေသခ်ာလို႔ပါ….လို႔။
(ကၽြန္မအတြက္..စီေဘာက္စထဲကေနလာၿပန္ေၿပာေပး၊ကၽြန္မကိုလာအားေပးတဲ့မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း
အားလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔..ဒီေနရာကေနေၿပာပါရေစ..)

အသံဗလံမ်ားနဲ႔သိမ္းတင္သား

အသံဗလံမ်ား

စကားလံုးမ်ားကခုန္ေနၾကသည္။အယူဝါဒမ်ားကားငိုက္ၿမည္းလ်က္။ဆြံ႕အေနသည့္ပင္လယ္
သည္ဘာသာစကားအားလံုးကိုသိမ္းဆည္းထားလိုက္ၿပီၿဖစ္ေၾကာင္း၊ခိုင္လံုေသာ၊သတင္းရပ္
ကြက္ကဆို၏။စကားလံုးမ်ားအၿငိမ္းစားရသြားၿပီ။နံရံမ်ားမရွိေတာ့ၿပီၿဖစ္ရာ၊ၾကယ္စံုေသာည.
ပန္းခ်ီကားကိုသင္လည္းအခမဲ့ၾကည့္ရႈခြင့္ရပါၿပီ။ပင္လယ္ေအာ္သံသည္ကဗ်ာဆရာေအာင္ဘ
ညိဳ၏မူပိုင္စကားလံုးၿဖစ္ၿပီးအဆိုေတာ္ေလးၿဖဴကစိတ္ေလ်ာ္ေၾကးၿဖင့္သီခ်င္းလုပ္ပစ္လိုက္၏။
ပင္လယ္ရယ္သံကားေမာင္မ်ိဳးမင္း၏ရင္တြင္းၿဖစ္ဟုသိရသလို၊နီကိုရဲ၏ဇာတ္လမ္းၿဖစ္ေၾကာင္း၊
အမွန္ကပင္လယ္သည္ဆြံ႕အေနသည္မွာၾကာခဲ့ၿပီ။အယူအဆမတူသူမ်ားၾကမ္းတစ္ေၿပးတည္း
မထုိင္လိုၾကပါ။ၾကမ္းၾကားေလႏွင့္ဗူးခါးေရသည္အလြန္ပင္ေအးၿမသည္ဟုအဆိုရွိရာ၊သင္လည္း
သံုးေဆာင္ၾကည့္ေစလိုပါသည္။ေလကိုေသာက္ရင္းေရကိုဝတ္ဆင္ပါ။ကၾကီးမွ..အထိသိရံုမွ်ၿဖင့္
ဘဝင္မၿမင့္သင့္ပါ။သရမ်ားသိရန္လိုၿပီးသဒၵါနည္းနည္းတတ္ရန္ေတာ့လိုပါသည္။အယ္လ္ဖာ၊
ဘီတာ၊ဂမ္မာ၊လမ္ဗဒါ၊ၿမဴ၊ဖိုင္တို႔ကိုပင္လယ္ထဲသြားပို႔ေပးပါ။..လိုအပ္သေလာက္သာသိၿပီး.
လြဲမွားစြာ..အသံုးခ်မိလ်င္..အႏၱရာယ္မ်ားလွပါ၏။သိပၸံေမာင္ဝ၏ဇာတ္လိုက္၊ေမာင္လူေအးကို
ေအာ္တိုေရးခိုင္းပါ။သူ႔တြင္.ေအာင္သိန္းဆိုသည့္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ေကာက္ရထားသည္။
“လူတကာဒုကၡေရာက္လ်င္..ေအာင္သိန္းကားမေပ်ာ္သည္မရွိ.. ”ဟု..ဆရာေစာေတာင္ရြံ႕
ေၾကာက္ရေသာ..ကိုေအာင္သိန္းတစ္ေယာက္မာေသးရဲ႕လား။ဆရာေစာ..တပည့္တစ္ေယာက္
ဆရာဝန္ၿဖစ္သြားသတဲ့.။ၿပီးေတာ့..လူတကာကိုေဆးတစ္မ်ိဳးတည္းေပးကာ.ေဒါက္တာပါရာဟု
..အႏြတၱညာ..မွည့္ထားေသး၏။ပါရာေနရာတြင္..အက္ဆီတိုင္အုပ္စုသြင္းထားသည့္ေဆးကို
..ထိုဆရာဝန္ကအမည္မွားၿပီး..(ပါရာစီတေမာ)ဟုေခၚေန၏။ကိစၥမရွိပါ။ပါအက္စီတေမာ..
ဟုမေခၚလည္းကိစၥမရွိပါ။ဆရာဝန္ၿဖစ္ၿဖစ္..ဘုန္းၾကီးလူထြက္ၿဖစ္ၿဖစ္.ပါရာစီတေမာေသာက္ႏိုင္
ပါသည္။စာဖတ္ရင္းေသာက္ေသာက္၊ေခါင္းမူးလို႔ေသာက္ေသာက္၊ေဒါက္တာပါရာ(စိတၱဇ)ထံမွ
အခမဲ့ယူႏိုင္ပါသည္။ကလီေရွးသည္နစ္ေရွးႏွင့္အမ်ိဳးေတာ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ေၿပာေနသည့္..
ေဝဖန္ေရးဆရာအညံ့စားတစ္ေယာက္၊ေဒါက္တာပါရာထံပို႕ၾကပါ။အက္ဇရာေပါင္းသည္ေကာက္
ညွင္းေပါင္းအလြန္ၾကိဳက္ေသာၿဒပ္ေပါင္းတစ္ခုသာၿဖစ္ၿပီး၊မိုဆိုလီနီသည္ဆိုနီကာလာတီဗီကံစမ္း
မဲေပါက္သြားသၿဖင့္..အလြန္ေပ်ာ္ေန၏။ဆရာသစၥာနီတစ္ေယာက္..ဆင္ဖိုးထြန္းထံသြားကာ.
.ဆင္ဖမ္းနည္းသင္ေန၏။လၿပတ္က်ဴရွင္တက္ေန၏။ဆင္တစ္ေကာင္ဖမ္းၿပီးေဝဖန္ေရးဆရာ
ဦးဗ်စ္ထူမ်ားကိုလက္ေဆာင္ေပးရန္ဟုယူဆရေပသည္။ပရမ္းပတာဟုထင္ရသည့္တခ်ိဳ႕႕
ကိစၥမ်ားသည္စနစ္တက်သင္ၾကားခဲ့ရေသာပရမ္းပတာမ်ားၿဖစ္၏။
ဤတြင္..ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ၿပီး၏။
ပရမ္းပတာေတြလုပ္ႏိုင္ေအာင္စနစ္တက်သင္ယူခဲ့ရသည္မ်ားးကိုမိတ္ေဆြတို႔ရိပ္မိပါေစ..။

စာေပေဝဖန္ေရးဆရာတစ္ေယာက္သာဒီစာေတြဖတ္မိရင္ေတာ့ေတာ္ေတာ္အာရံု
ေနာက္ၿပီးအရြယ္က်သြားမွာပဲဗ်ာ..။ၿပီးေတာ့လည္း..ပြစိပြစိနဲ႔..ၿမန္မာစာေပေလာ
ကေတာ့ဘာၿဖစ္ပါၿပီ..ညာၿဖစ္ပါၿပီ..လုပ္ဥိးေတာ့မွာအေသအခ်ာပဲ။ဆရာတို႔ခင္ဗ်ား…
ဖတ္မရရင္မဖတ္နဲ႔ေပါ့ဗ်ာ..။ဇာတ္ကေလးတစ္ခုေၿပာပါရေစ။ထိုးဇာတ္ေပါ့ဗ်ာ။
တစ္ခါကလိုင္းကားတစ္စီးေပၚမွာအရက္ေသာက္လာတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါသတဲ့။
အရက္သမားလို႔မေၿပာဘူးေနာ္။အရက္ေသာက္ထားတယ္လို႔ပဲေၿပာတာေနာ္....။
အရက္နံ႕ေတာ့ထြက္တာေပါ့ခင္ဗ်ာ။..ရမ္းကားဆဲဆိုၿခင္းလည္း.....မလုပ္ပါဘူး။
အရက္သမား....(ဆိုပါစို႔ရဲ႕)......ဘက္ကၾကည့္ေတာ့လည္း ဘတ္စကားပဲဗ်။ .
ပိုက္ဆံေပးႏိုင္ရင္ တက္စီးလို႔ရတာေပါ့။အရက္သမားးမစီးရ လို႔စာကပ္ထား
တာမွ .မဟုတ္တာ။ ၿပီးေတာ့..မူးၿပီးရစ္တာ...ရိတာလည္းမဟုတ္။ မသကာ..
.အနံ႔ေလးထြက္ရံုပါ။....ဒါေပမယ့္မေသာက္တတ္တဲ့....သူအဖို႔..ကေတာ့..
ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့....အရက္ကိုပဲ..ေသာက္ေသာက္........အနံ႔ကဆိုး
တာအေသအခ်ာပဲ။ဒီမွာတင္............မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့....အဖိုးၾကီးတစ္ေယာက္က..
“ ေဟ့..သူငယ္..ေမာင္ဘယ္သြားေနတယ္ဆိုတာသိသလား..”…
...................လို႔ေမးခြန္းေမးလိုက္ပါေလေရာ။အရက္သမားက..............
“ ကၽြန္ေတာ္..ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကိုၿပန္ေနတာဗ်..”
.............လို႔ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ပဲၿပန္ေၿဖပါတယ္။....ဒီမွာတင္..အဖိုးၾကီးက.....
စိတ္ထြက္ထြက္နဲ႔ေငါက္ေတာ့တယ္။
“ငရဲသြားေနတာေဟ့……ငရဲကိုသြားေနတာ..”
............လို႔..လူၾကီးဆိုေတာ့..စိတ္တိုတိုနဲ႔လုပ္ေရာ...............။
အရက္သမားကဘာမွၿပန္မေၿပာပါဘူး။
“ ဗ်ိဳ႕..ကားဆရာ…က်ဳပ္ကားမွားစီးလာလို႔ပါ..ဆင္းပါရေစဗ်ာ..”
..............ဆိုၿပီးဆင္းသြားပါေလေရာ..။ဒါပါပဲ..........။....ထိုးဇာတ္ေလကဒါပါပဲ..။
ၿမန္မာစာေပခံုရံုးမွာ..တစ္ေန႔က်ရင္..အၿပစ္ခံရရင္........က်ဳပ္တို႔လည္းမကယ္ႏိုင္
ေတာ့ဘူး။သမိုင္းကတရားစီရင္..ရင္ခံရမွာပဲ..။..တစ္ကိုယ္ေတာ္လြတ္ေၿမာက္ေရး
ေတြဟာဖက္ဆစ္ဝါဒေတြကိုအသက္သြင္းးေနတာပဲ။အဆိပ္အေတာက္ေတြသြင္း
မလာပါနဲ႔။ဘာနဲ႔တဲ့..ေၿပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ဆရာတို႔ခင္ဗ်ာ.။
သိပ္လည္းေၾကာက္မေနပါနဲ႔ဗ်ာ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ဆရာတို႔နဲ႔အတူမလိုက္ခ်င္
ေတာ့ဘူး။ကားမွားစီးမိတာကိုး..။ဆင္းသြားၿပီဗ်ိဳ႕….။တာ့တာ..ဘိုင့္ဘိုင္.။
သိမ္းတင္သား


ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။
စိတ္ထဲမွာအစိုင္အခဲေတြ၊ရႈပ္ေထြးေနတာေတြကိုဘာနဲ႔အန္ထုတ္ရမလဲစဥ္းစားေနတုန္းဒီစာ
ေလးကိုဖတ္လိုက္မိတာပါ။ဒါ..၁၉၉၇..သရဖူ..အမွတ္စဥ္..၃၂..က..သိမ္းတင္သားရဲ႕အသံဗလံ
မ်ားပါ။..အဲဒီေခတ္က..ကိုၾကြက္သတင္းေရးတာကိုဖတ္ၿပီး..ဒီေန႔ေခတ္သူတို႔ကိုယ္သူတို႔
သတင္းသမား၊ဂ်ာနယ္လစ္၊အယ္ဒီတာ၊ရီပိုတာဆိုတဲ့သူေတြကိုဂုတ္ကေနဆြဲေခၚၿပခ်င္ပါတယ္။
ဒါ..သတင္းတစ္ခုရဲ႕အစပဲရွိပါေသးတယ္။
သိပၸံေမာင္ဝႏွစ္တစ္ရာပြဲသြားၿပီးတစ္ခါတည္းသိပၸံေမာင္ဝပါအင္တာဗ်ဴးလုပ္ခဲ့ရမလားဆိုတဲ့သူ
မ်ိဳးေတြနဲ႔..ကလီေရွးနဲ႔နစ္ေရွးကိုဘာလဲစဥ္းစားေနမယ့္သူေတြ..ဆက္ဖတ္စရာမလိုတဲ့ပြဲေပါ့..။
ကၽြန္မလည္းအဲဒါၿပန္ဖတ္ၿပီးဘတ္စကားေပၚကေနေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးဆင္းခဲ့လိုက္ေတာ့မွလူလည္း
ေနသာထိုင္သာေတြရွိသြားေတာ့တာ။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..ကိုၾကြက္..။ကိုၾကြက္ဆရာကိုကား
ေကာင္းေကာင္းေပၚတင္ေပးလိုက္ၿပီးကၽြန္မ..ကေတာ့လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ဖို႔ဆံုးၿဖတ္လိုက္တယ္
ဆိုတာေလးလည္း..ကိုၾကြက္ဆီသတင္းပို႔ေပးၾကပါဥိး..။

မေနာ္ဟရီ

ခ်စ္သူ

Friday, March 6, 2009

ခ်စ္သူ


ခ်စ္သူဆိုတာ ငါ့အဘိဓာန္ထဲမွာ
အရာအားလံုးနဲ႕ကင္းလြတ္တဲ့ ေ၀ါဟာရပါ...။

ပံုျပင္ထဲက မင္းသားလိုလဲ တင့္တယ္အျပစ္ကင္းတယ္
သံစဥ္ေဖါ့ေဖါ့ေလးေတြနဲ႕ငါ့ရဲ႕ေန႔သစ္ေတြကို
အေရာင္တင္ေပးတတ္သူလည္းျဖစ္တယ္....။

ေမွာင္မိုက္အတိျပီးတဲ့ ညေတြကို အခန္းဆက္စကားလံုးေတြနဲ႔
လင္းခ်င္းေစႏိုင္သူလည္းျဖစ္တယ္...။

ငါ့အေပၚႏူးႏူးညံ့ညံ့ျဖာက်ေနမယ့္
အျဖဴေရာင္လေရာင္ျခည္ေလးလည္းျဖစ္ေသးတယ္...

ငါ့ရဲ႕အနာဂတ္ေတြကို ဖြဲ႕ႏြဲ႕ေပးသူလည္းျဖစ္တယ္
ျပီးေတာ့....အဲဒီအရာအားလံုးကို
ဖ်က္ေျခြႏိုင္သူလည္းျဖစ္ေသးတယ္ေလ...။ ။

မေနာ္ဟရီ

တာရာမင္းေဝ ႏွင့္ ခင္ေဇာ္ၿမင့္

Thursday, March 5, 2009

ကိုတာရာမင္းေဝ နဲ႔ ခင္ေဇာ္ၿမင့္ ရဲ႕ကဗ်ာေတြကို poemsilove မွာတင္
ထားပါတယ္။ ခင္ေဇာ္ၿမင့္ရဲ႕ ကဗ်ာေတြက ၂၀၀၀ခုနွစ္ ၀န္းက်င္ကကဗ်ာ
ေတြၿဖစ္ၿပီး တာရာမင္းေဝ ကဗ်ာေတြကေတာ့ ခ်စ္သူသို႔ ကဗ်ာမ်ားၿဖစ္ပါ
တယ္။ဒီမွာ သြားဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

ႏွင္းစက္ရက္လြန္

Wednesday, March 4, 2009

တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့အဲဒီလိုခံစားမႈေတြနဲ႔ကၽြန္မနာတာရွည္ခဲ့ဖူးတယ္။ေလာကမွာခံစားမႈ
မ်ိဳးစံုကိုခံစားတတ္ေအာင္ဘုရားသခင္ကေပးထားခဲ့လိုသာ..ကၽြန္မဒီလိုအႏုပညာေတြ
ဖန္တီးေနႏိုင္တယ္လို႔ယံုတယ္။ဒီကဗ်ာကိုကၽြန္မေရးတုန္းက..၂၀၀၀ခုႏွစ္ထင္တယ္။..
ပါသြားတာကေတာ့ေရဆင္းစိုက္ပ်ိဳးေရးတကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းမွာပါ။သုသစ္တုိ႔ကၽြန္မ
တို႔ဆီလာေတာင္းသြားခဲ့တယ္လို႔မွတ္မိေနတယ္။ဒီေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႔ပဲကၽြန္မ..လံုးခ်င္းတ
အုပ္ေရးထားေသးတယ္။အေၾကာင္းအရာကေတာ့မတူပါဘူး။ဒီေခါင္းစဥ္ေလးကိုၾကိဳက္
လြန္းလို႔ေပးၿဖစ္သြားတာပါ။
ႏွင္းစက္ကေလးေတြရက္လြန္သြားတဲ့ခါ..ဘာၿဖစ္သြားမယ္လို႔..ရွင္တို႔ထင္သလဲ...
ကၽြန္မလည္း..အဲဒီကဗ်ာေရးစဥ္ကာလက..ႏွင္းစက္ေလးတစ္စက္အၿဖစ္ရက္ေတြလြန္
ေနခဲ့ဖူးတယ္။
ႏွင္းစက္ရက္လြန္

႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ရတဲ့ ေတာင္ကုန္းေလးရဲ႕ခံတပ္ေစာင့္ဟာ... ငါပါ
ငါ့ရဲ႕ျမစ္ျပင္က်ယ္ကေလးကေတာ့... ဟိုးအေ၀းမွာ
ေဗဒါတခ်ဳိ႕ ျမစ္က်ဥ္းတခ်ဳိ႕နဲ႔... ခပ္တိုးတိုးေလးစီးဆင္းလို႔

တကယ္ေတာ့...
လြင္ျပင္ေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ကာဆီးကာဆီး
ငါတို႔ရဲ႕ေကာင္းကင္ျပာကေတာ့... တစ္ခုတည္းပါပဲ။
လေရာင္ျဖာက်ေနပုံကအစ အထီးက်န္ဆန္လွတဲ့ညေတြ
.......
အမ်ားႀကီးပါ

တကယ္ဆုိရင္...
ပန္းရနံ႔ေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သာသာယာယာၾကားခ်င္မိတာေပါ့
အာ႐ုံေတြကန္းေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ အေကာင္းသား
ခုေတာ့လည္း...
ေလာကရဲ႕ဆြံ႕အမႈေတြြကိုအဓိပၸာယ္ရွာ... သည္းခံတတ္ခဲ့ပါၿပီ။

ငွက္ကေလးေရ...
နာက်င္ေနတဲ့ေတးေတြကို အလိုမက်စြာ သီဆိုေနတုန္းလား
သံစဥ္တစ္ခုရဲ႕ ဂီတကို စည္း၀ါးက်က် မခံစားတတ္သူရယ္လုိ႔ မရိွပါဘူး
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း...
ကံၾကမၼာပတ္မသံဟာရင္ကဲြမတတ္ က်ယ္ေလာင္လြန္းလွပါတယ္
ငါကေတာ့... ေဆာင္းခိုငွက္ကေလးတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဘ၀ဂီတကို
ဟိုအေ၀းကေနစိတ္နဲ႔
ၾကားနာခ်င္ေနမိတာတစ္ခုပါပဲ။

ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ရဲ႕ သက္၀င္မႈမ်ဳိးေလာက္နဲ႔ေတာ့
ငါ့ကိုမျဖားေယာင္းပါနဲ႔ေတာ့...
ၿငိမ္းေအးျခင္းေတြ ခုန္ဆင္းထြက္က်မလာမယ့္အတူတူ
အျဖဴေရာင္ေတြ အိပ္စက္ေနပါေစေလ...
(ေမေမ...အိပ္ရာ၀င္ပုံျပင္ေတြထဲက နတ္ဆိုးတစ္ပါးပါးမ်ား
ခရီးထြက္ခဲ့ေသးသလား... )

သံေယာဇဥ္ ဆိုတာ
တကယ္ေတာ့ ရာသီဥတုေလးတစ္ခုသက္သက္ပါ
ဘုရားသခင္က တိတ္တဆိတ္ဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့အရာေပါ့...
အရာရာအစစ မိုင္ေပါင္း(၅၀၀)မက ေ၀းကြာသြားၾကတဲ့အခါ
မရိတ္သိမ္းလုိက္ရတဲ့ ပ်ဳိးခင္း၀ါ၀ါေတြ...
ငါတို႔ရဲ႕တစ္ခုတည္း ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးေအာက္မွာ...
ဒ႑ာရီဂီတေတြနဲ႔
ပင့္သက္လြင့္ေ၀ေနဦးမလား... ။

ညေရ...
အေမွာင္ကေ၀ေတြ ေသဆုံးသြားေတာ့မွာလား...
ေဆာင္းညေတြရဲ႕အမွားေတြ...
ငါ့ခံတပ္ကေလးမွာ... ကဗ်ာမဆန္စြာ... အတုံးအ႐ုံးစုပုံလို႔
ငါတို႔...
ဘာလို႔... ႏွင္းက်ခဲ့ၾကတာပါလိမ့္... ။


မေနာ္ဟရီ

သူေယာင္ေန႔မ်ား

Tuesday, March 3, 2009

ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္း (၂)ထဲက ကဗ်ာေလးပါ။
ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလွည့္ဖ်ားဆံုးမရင္း...အဲဒီကဗ်ာေလးကိုပဲ
သတိရေနမိတာနဲ႔ၿပန္တင္လိုက္တာပါ။ ၁၉၉၄ ကေန႔ရက္ေတြနဲ႔ ခုေန႔ရက္ေတြ
တူေနေသးတာကေတာ့ အ့ံၾသစရာလို႔ေၿပာမလား....
ဒီလိုပါပဲ ကိုယ့္ကိုၾကိဳးေပးသတ္ႏိုင္မွန္းသိသိၾကီးနဲ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ကၽြန္မ
တို႔ရွင္သန္ေနၾကတာ...
ကၽြန္မတို႔ ဘာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနၾကလဲ....အခြင့္အေရးတစ္ခုတစ္ေလဆိုလို႔
သိပ္ၾကီးၾကီးမားမားလို႔ထင္သြားမွာစိုးလို႔ပါ...သိပ္မမ်ားပါဘူး.
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာေတြနဲ႔ရွင္သန္ေနထိုင္သြားခြင့္...ၿပီးေတာ့စိတ္၏ၿငိမ္းခ်မ္းရာ
ေနရာေလးတစ္ခုေအးၿငိမ္းခြင့္...ဒီေလာက္ပါပဲ...

သူေယာင္ေန႔မ်ား

ဘာအာမခံခ်က္ေတြမွေပးမထားတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြကိုပဲ က်ဳပ္တို႔ေမ်ွာ္လင့္
အခြင့္အေရးတစ္ခုတေလမ်ား
မ်က္စိလည္လမ္းမွား... ပါလာေလမလားလို႔... ။
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အသစ္စက္စက္ေတြနဲ႔
စိစိညက္ညက္ေၾကေနတဲ့ရင္ခြင္
ဘ၀င္မ်ားေတာင္ျမင့္ေနေသး
မေရာက္လာေသးတဲ့မနက္ျဖန္ဟာ...
မဟာအခြင့္အေရးသစ္ေတြကိုပဲ
ခ်စ္ျမတ္ခြင့္ေပးေတာ့မေယာင္နဲ႔... ။
တည္းတည္းမ်ွင္မ်ွင္က်န္ေနတဲ့
ရွင္သန္ေနထိုင္မႈကို
အင္မတန္ထုထည္ႀကီးသေယာင္ဖန္ဆင္း
ခပ္တင္းတင္းနဲ႔...
မနက္ျဖန္ေတြကို လုိက္လံခူးဆြတ္ေနလိုက္တာ
အ႐ူးအမူးပါပဲ။


မေနာ္ဟရီ
၂၁.၀၄.၁၉၉၄