၁၁ ႏွစ္သားကိုကို

ဆယ့္တစ္ႏွစ္သား ကိုကို

၁၁ႏွစ္သား ကိုကို

၂၀၁၁ ..

ဘာလိုလိုနဲ႔ ကိုကိုေတာင္ ဒီေန႔ ၁၁ ႏွစ္ၿပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ခရီးေရာက္မဆိုက္ ခရီးပမ္း လူပမ္း စိတ္ပမ္း ၿဖစ္ေနတာနဲ႔ ပို႔စ္ေရးဖုိ႔ေတာင္ သတိရေပမယ့္ စိတ္က မလုိက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အကိုေတာ္ Z က သူ႕အတြက္ ပို႔စ္ေလး တစ္ခုေရးေပးပါတယ္။ အဲဒီမွာကို ကိုကို႕အေၾကာင္းက ေတာ္ေတာ္ၿပည့္ၿပည့္စံုစံုကို ပါေနပါၿပီ။

ေမြးေန႔လက္ေဆာင္

မနက္အေစာၾကီး အဘြားလုပ္တဲ့သူက ေမြးေန႔ကဒ္ေလး လာတင္ေပးထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုကို အိပ္ရာက ထတဲ့အခ်ိန္က ကိုးနာရီခြဲေနၿပီ။ ေမြးေန႔ကဒ္ကို အိပ္မႈန္စုန္မႊားနဲ႔ အတင္းေဖာက္ခိုင္းၿပီး ၾကည့္ပါတယ္။ ၿပီး ၿပန္အိပ္ပါတယ္။ ေနာက္ ေရၿဖည့္ေပးထားတယ္။ ေရထခ်ိဳး .. အေဒၚေတြ လာရင္ birthday boy က ဒီလိုပံုနဲ႔ ၾကိဳမလို႕လား ဆိုမွ အိပ္ရာက ထပါတယ္။ ေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲၿပီး လန္းလာမွ သူ႕ေမြးေန႕ကဒ္ကို သူ ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး သေဘာက်သြားပါတယ္။ သူ႕အဘြားကိုေတာင္ သူက ၿပန္ခ်ီးက်ဴးလုိက္ေသးတယ္။ ေတာ္တယ္တဲ့။ ခဏေနက် သူ႕အေဒၚက ေမြးေန႔ကိတ္တစ္လံုးနဲ႔ ေရာက္လာပါတယ္။ မွာေပးထားတာကေတာ့ အဘြားက မွာေပးတာပါ။ အေဒၚက ဝင္ယူေပးတာ။ Donald Duck ပံုနဲ႔ ေမြးေန႕ကိတ္ကေလးက ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။

ေမြးေန႕ကိတ္

Koala Park

ေန႕လည္မွာေတာ့ သူ႕ကို အမွတ္တရအေနနဲ႔ Koala Park ကို လုိက္ပို႔ပါတယ္။ Koala Park ဆိုေပမယ့္ Koala ေတြခ်ည္းပဲ ရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ Kangaroos ေတြ၊ Wallabies ေတြ၊ Emu နဲ႔ Casawari ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ သူ Shawn ဆိုတဲ့ Koala ေလးနဲ႔ ကပ္ၿပီး ဓာတ္ပံုရိုက္လာသလို သားပိုက္ေကာင္ေလး ေတြကိုလည္း အစာေကၽြးခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ အစာဝယ္ေကၽြးပါတယ္။ အစာက တစ္ထုတ္ကို ၁က်ပ္ၿပား၇၀တဲ့။ ဘာပါလိမ့္လုိ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အေၿခာက္ခံထားတဲ့ၿမက္ေတြ။ ၿဖစ္ပံုမ်ား .. လက္တစ္ဆုပ္စာသာသာ အေၿခက္ခံထားတဲ့ ၿမက္သံုးထုတ္ကို ၅က်ပ္ေက်ာ္ေပးၿပီး ေကၽြးရတဲ့ဘဝ ..။ အလွဴလုိ႔ပဲ သေဘာထားၿပီး တန္တာ မတန္တာေတြ မေတြးလုိက္ေတာ့ပါဘူး။ သူေပ်ာ္ရင္ၿပီးတာပဲေပါ့။

အစာေကၽြးေနတဲ့ ကိုကို

အိပ္ငိုက္ၿပီး လူေတြက သိပ္ရႈပ္တာပဲ အိပ္ေရးပ်က္လုိက္တာလို႔ ေတြးေနတဲ့ Shawn နဲ႔ သားအမိႏွစ္ေယာက္

သားပိုက္ေကာင္နဲ႕ ကိုကို

Emily Rodda, Anthony Horowitz နဲ႔ ကိုကို

ၿပန္လာေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔အတြက္ အစီအစဥ္ေတြ ဆြဲေနပါၿပီ။ သူသြားခ်င္တဲ့ ေနရာေတြက အမ်ားသားပဲ။ ေနာက္ သူလိုခ်င္တဲ့ Emily Rodda ရဲ႕ Deltora Quest စာအုပ္ေတြကိုလည္း ရေတာ့မွာမို႔ ေပ်ာ္ေနပါတယ္။ ဘယ္မွာရွာရွာ မရတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ ဒီက Borders မွာသြားဝယ္ရင္ တစ္အုပ္ကို ၁၅က်ပ္ က်မွာမုိ႔ ၈အုပ္တြဲကို ၁၂၀ေလာက္ကုန္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ခု ၈အုပ္လံုးယူရင္ ၃၅က်ပ္ပဲ ကုန္မယ့္ ေနရာတစ္ခု ေတြ႕ထားပါၿပီ။ အေမရိကားကေန လွမ္းမွာရတာပါ။ သူ႕အေဒၚက မွာေပးပါတယ္။ ေနာက္ ႏွစ္ပတ္ဆို ရပါၿပီ။ သူက အဲဒီ စာအုပ္ေတြအၿပင္ Anthony Horowitz ရဲ႕ Alex Rider စီးရီးေတြကိုလည္း ၾကိဳက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ သူ႔အရြယ္က စာအုပ္ေတြကို အဲလုိ လုိက္ရွာမဖတ္တတ္ေသးပါဘူး။ ခု သူက ရေအာင္ လုိက္ရွာၿပီး ပူဆာ တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မကလည္း စာအုပ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ ဝယ္ေပးတတ္တာ သူသိတာကိုး။ အဓိကက စာဖတ္ေစခ်င္တာမို႔ပါ။ စာဖတ္ေနတယ္ဆုိရင္ကို ေက်နပ္ေနတာမို႔ သူ႔ကို စာအုပ္ဖိုး ဘယ္ေလာက္ကုန္ကုန္ ဝယ္ေပးတတ္ပါတယ္။ ခက္တာက သူက စာအုပ္တိုင္း စာတုိင္းကို စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ အထူးသၿဖင့္ ဗမာလိုေရးထားတာမ်ား အေဖနဲ႔အေမစာအုပ္ေတာင္ အဖက္လုပ္ ကိုင္မၾကည့္ပါဘူး။ Anthony Horowitz စာအုပ္ေတြလည္း သူလုိက္ရွာေနတာ တစ္အုပ္ႏွစ္အုပ္ပဲ ရပါေသးတယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူလိုခ်င္တဲ့ အရာမွန္သမွ်က ၿပည့္စံုေနတာမို႔ မနက္ကပဲ အေမနဲ႔ေတာင္ ေၿပာၿဖစ္ေသးတယ္။ သူ႕ကုသုိလ္နဲ႔ သူလာတာလုိ႔။ သူ႔အဖြား မနက္က သူ႕ကို မုန္႕ဖုိးေပးတဲ့ ပမာဏက ကၽြန္မတုိ႕ ငယ္ငယ္က တစ္ခါမွ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္ဘူးတဲ့ ပမာဏမို႔ ေၿပာမိၾကတာပါ။ လူဆုိတာ သူ႕ကုသိုလ္နဲ႔ သူလာတယ္ဆုိတာ ၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ သူ႕ကံပါမလာရင္ ကၽြန္မ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၾကိဳးစားၾကိဳးစား အရာထင္လာမယ္ မထင္ပါဘူး။

အမွန္က ပို႔စ္က ဒီေလာက္နဲ႔တင္ ၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အေၾကာင္းေရးပါလုိ႔ ေတာင္းဆို ထားၾကတဲ့ သူေတြအတြက္ အမွတ္ရစရာတခ်ိဳ႕ကိုပါ အပိုေဆာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။

ကပ္သီးကပ္သပ္ ကိုကို

သူ႕အကို ေရးခဲ့သလုိပဲ ၿမန္မာစာကို အေတာ္ေလး အဆင္မေၿပေပမယ့္ ေပါက္ကရေတာ့ အေတာ္ေၿပာပါတယ္။ သူ႕ကို ILBC ကစာေတြအၿပင္ ၿမန္မာေက်ာင္းက ၿမန္မာစာနဲ႔သခ်ာၤကိုလည္း သပ္သပ္ သင္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေမးခြန္းတစ္ခုက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ၄၀ အနက္မွ … ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္း ပါလာပါတယ္။ ဒါကို ကိုကိုက သူ႕ဆရာမကိုေမးတယ္။ ေက်ာင္းသူနဲ႔ေက်ာင္းသား ဘာကြာလဲ တဲ့။ သူ႕ဆရာမက ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းအရင္းၾကီးဆိုေတာ့ လုပ္ပါဦး နင့္သားက ဘာကြာလဲ ေမးေနတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႕ လာခဲ့ ေမ ရွင္းၿပမယ္ဆုိေတာ့ မလာရဲပါဘူး။ ေနာက္ေတာ့မွ သိရတာက ေက်ာင္းသား ဆုိရင္ ဘာလုိ႔ ေက်ာင္းသမီးလို႔ မေၿပာတာလဲတဲ့။ သူ႕ၿမန္မာစာအဆရာမ ပက္လက္လန္ပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့မွ ၿပန္ၿပီး ၿမိဳ႕သူ ၿမိဳ႕သား၊ သားနဲ႔သမီး စတဲ့ စကားလံုးေတြရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို ၿပန္ရွင္းရပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသမီး ကိစၥ ေၿပလည္သြားေတာ့ ေနာက္ထပ္မေၿပလည္တာက အနက္မွ ဆုိတဲ့စကားလံုးပါ။ အနက္ေရာင္ထဲက ဘာလုိ႔ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ၄၀ … ဆုိၿပီး သူစဥ္းစားၿပန္ပါတယ္။ among 40 students ဆိုေတာ့မွ သူေၿပလည္သြားပါတယ္။

ကပ္ေစးနည္းကိုကို

သူတုိ႔ ညီအစ္ကို ကပ္ေစးနည္းတာေတာ့ သိၿပီးေလာက္ပါၿပီ။ ခုလည္း လကုန္ခါနီး ဆရာမကို လခေပးရမယ့္ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက ေမ့သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ သူသင္တန္းရွိလုိ႔ မလာေတာ့ဘူးဆုိတာ သိရတယ္။ ကၽြန္မတို႕ကလည္း ခရီးထြက္မွာဆိုေတာ့ ဖုန္းဆက္ၿပီး အဆင္ေၿပတဲ့အခ်ိန္ လာယူခိုင္းမွ ဆုိေတာ့ ေနပါေစ မေပးပါနဲ႔ေတာ့တဲ့။ ဟယ္ ..ဆရာမက ဒီလခနဲ႔စားေနတာေလ။ ဘာလုိ႔ မေပးရမွာလဲ ဆုိေတာ့ ဆရာမက သူ႕တစ္ေယာက္တည္း သင္ေနတာမွမဟုတ္တာ။ ဒီလ သူ႕ဆိက မရလည္း တၿခားသူေတြဆီက ရမွာပဲ တဲ့။ သူ႕ဆရာမကို ရင္ကြဲပက္လက္ၿဖစ္မွာစိုးလုိ႔ မေၿပာရေသးပါဘူး။

၇.၅

တေလာက သူကေၿပာတယ္။ သူတုိ႔သူငယ္ခ်င္း၇ေယာက္ကို forever 7 လို႕ သူတို႕ဘာသာ သူတုိ႔ နာမည္ေပးထားတယ္တဲ့။ အဲဒါ ေယာက်ာ္းေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ မိန္းကေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ ဆုိေတာ့ ေယာက်ာ္းေလးခ်ည္းပဲတဲ့။ no girls allow ဆိုပဲ။ ဒါနဲ႔ သားတုိ႔အခန္းထဲမွာ ေယာက်ာ္းေလးက ၇ေယာက္လား ဆိုေတာ့ ဟင့္အင္း တဲ့။ 7.5 တဲ့။ ဘယ္လုိ ဘယ္လုိ လုိ႔ ၿပန္ေမးေတာ့လည္း 7.5 လုိ႔ပဲ ေၿဖပါတယ္။ ဟဲ့ ဘယ္က ၀.၅ ကပါလာတာလဲ ဆုိေတာ့ သူရွင္းပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႔အခန္းထဲမွာ ေယာက်ာ္းေလး စစ္စစ္က ၇ေယာက္ပဲရွိတယ္တဲ့။ က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္က ေယာက်ာ္းလို႔ ေၿပာလုိ႔မရဘူးတဲ့။ တစ္ေယာက္ကို ၀.၂၅ စီပဲ ပါဝင္မႈႏႈန္းရွိတဲ့အတြက္ ႏွစ္ေယာက္မွ ၀.၅ မို႔ ၇.၅ တဲ့။

ဘယ္လုိပဲၿဖစ္ၿဖစ္ ၁၁ ႏွစ္တာကာလေတာ့ ကၽြန္မ ၿဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ တစ္ေယာက္တည္း ထမ္းေနရေပမယ့္ ေလးတယ္လို႔ မထင္တာက ေမတၱာတရားေၾကာင့္လို႔ ၿမင္ပါတယ္။ ေမတၱာတရား ရွိရင္ တာဝန္ယူခ်င္စိတ္က အလုိလို ၿဖစ္လာတာပါပဲ။ ကၽြန္မ သားကေလးကိုလည္း ေမတၱာစိတ္ၿပည့္ဝၿပီး ဘယ္အရာမဆို တာဝန္ယူတတ္တဲ့ သူေလးတစ္ေယာက္ၿဖစ္ေစခ်င္ေနမိတာကေတာ့ ဒီေန႔သူ႕ေမြးေန႕မွာ ၿဖစ္ေနမိတဲ့ စိတ္ဆႏၵပါပဲ လုိ႕ …

မေနာ္ဟရီ