အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္.. အိမ္ကေလးရယ္…. ငါရယ္…………

Saturday, May 1, 2010


အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္.. အိမ္ကေလးရယ္….ငါရယ္…………

အၿမင္မဲ့
ယိုင္နဲ႔ေနခဲ့တဲ့ ငါ့အိမ္ကေလး
က်ားကန္ၿခင္းမဲ့ …..

အမ်ားကေၿပာတဲ့
မိုက္မဲၿခင္းေတြကိုသာ
အိမ္ကေလးရဲ႕ပတ္ပတ္လည္မွာ
ဆင့္စီထားခဲ့ရ
ငါ့ဦးေခါင္းကေတာ့
ဘာမဆိုေၿ့ပးတုိက္ပစ္လုိက္ဖုိ႔
မာနေတြနဲ႔ မာေက်ာေနခဲ့ …….

အိမ္ကေလး…
ငါ..အေဝးၾကီးထိ
ခရီးဆက္ရဦးမွာ
ရာသီဥတုဒါဏ္ေတြ
နတ္ဆိုးေတြရဲ႕ အေမွာင့္ပေယာဂေတြ
အၿမဲစိမ္းသစ္ေတာၾကီးေတြရဲ႕ ကာဆီးမႈေတြ
လက္ညိႈးေတြ …အမ်ားၾကီး ၾကံဳရဦးမွာ
ငါ့မွာ ကာရန္ေပးစရာဆိုလို႔
အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြသာရွိရဲ႕ ….

မင္း..မၿမင္ရတဲ့အိပ္မက္ေတြနဲ႔
ငါ.. ေလာကကို ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့မိတဲ့အခါတိုင္း
ညစာမဲ့ .. ေနေရာင္မဲ့ .. မင္းအတြက္
ငါ့အိပ္မက္ေတြက ေဆးဖက္မဝင္ႏိုင္တဲ့အခါတိုင္း
မိုးစက္ေတြ ကံ့ေကာ္ရနံ႔ေတြ
စိန္ပန္းေၾကြေတြ .. ေရတမာေတြၾကား
ငါ ..နာဖ်ားေနတဲ့အခါတိုင္း
အမ်ားကေၿပာတဲ့
မိုက္မဲၿခင္းေတြရဲ႕ အဆိပ္သင့္တဲ့ဒါဏ္
ငါခံရတိုင္း
အမ်ားၾကိဳက္စကားလံုးေတြနဲ႔
မင္းကို …
က်ားကန္မေပးႏိုင္ခဲ့တာ
ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့ပါ။

ေလာကမွာ ဘာအလိုအပ္ဆံုးလဲ
သိကၡာ
ပညာ
မာန
ေဆာက္တည္ရာမရ ရြတ္ဆိုေနခဲ့တဲ့
ေမးခြန္းေတြလည္း ပ်ံ႕က်ဲ
အိမ္ကေလးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲမွာ …..
လွဲက်င္းပစ္လုိက္ဖုိ႔ရာလည္း မၿဖစ္ႏိုင္
ရွင္းလင္းၿပဖို႔ရာလည္း မၿဖစ္ေသး
ရာဇဝင္သစ္ေတြ ေၿပာင္းၿပန္ၿဖစ္ေနခဲ့ …

အမွားအယြင္းေတြရဲ႕ သားေကာင္
အမွန္တရားရဲ႕ ေနာက္ေတာ္ပါး
ပါးနပ္မႈရွိလ်က္နဲ႔ အသံုးမခ်သူေလ
ခုေတာ့လည္း
သံု႔ပန္းလံုးလံုးကိုၿဖစ္လို႔……….

ရြက္ေၾကြေတြလို
ဦးတည္ရာမဲ့ လြင့္ေမ်ာပစ္လုိက္ခ်င္ရဲ႕
ဒါေပမယ့္
ယိုင္နဲ႔ေနေသးတဲ့
ငါ့အိမ္ကေလးကို
ငါ ဘယ္လုိပစ္ခြာသြားရက္ပါ့မလဲ …
အမ်ားကေၿပာတဲ့
မိုက္မဲၿခင္းေတြသာ
ခရီးရွည္ေနခဲ့ ….

ခုဆိုရင္
ငါရယ္
ငါ့အိမ္ကေလးရယ္
အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္
……………………………
……………………………………
အမ်ားကေၿပာတဲ့မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္
ငါ့အိမ္ကေလးရယ္
ငါရယ္
…………………
………..
..

မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ
ရာစုမ်ားစြာတိုင္ထိ …….။ ။


၂၆၊ဂၽြန္၊၁၉၉၆


အဲဒီကဗ်ာကိုေရးတုန္းကေတာ့ ကၽြန္မ အဲဒီအိမ္ကေလးနဲ႔ အတူရွိေနဆဲပါ။ ကံ့ေကာ္ရနံ႔ေတြက ကၽြန္မကို မူးရီေနေအာင္ ဆြဲေဆာင္ထားႏိုင္တုန္းအခ်ိန္ေပါ့ …။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကၽြန္မကို အိမ္ကေလးထဲက တြန္းထုတ္တဲ့ လူတစ္စုနဲ႔ေတြ႕ခဲ့ရသလို အိမ္ကေလးထဲကေန ဖ်ားေယာင္းေသြးေဆာင္ ေခၚထုတ္သြားမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္မလည္း အိမ္ကေလးနဲ႔ ေဝးရာမွာ အၿခားေသာ ဖ်ားနာမႈေတြနဲ႔ နာတာရွည္လုိ႔ေပါ့ ……

ခု အရင္က တင္ထားခဲ့ဖူးၿပီး မထုတ္ၿဖစ္ေသးတဲ့ မီးၿပတိုက္အလြန္နဲ႔ မႏွစ္က ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေတြကို စုစည္းၿပီး မီးၿပတိုက္အလြန္ ၂၀၀၉ ဆိုၿပီး ထုတ္ဖို႔ စာမူေတြၿပန္စီေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးကို ၿပန္ဖတ္မိတယ္။ မိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ရာစုတစ္ခုစာမက ေဝးကြာသြားခဲ့ၿပီဆိုတဲ့အသိက ကၽြန္မကို လိပ္ၿပာမလုံေစေတာ့ၿပန္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေၾကာင္းၿပန္လွည့္တတ္တဲ့ စိတ္ကပါမလာခဲ့သလို ၿပန္လည္းလွည့္ၾကည့္ခြင့္မရတဲ့အတြက္ စိတ္ေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေလွ်ာ့ခ်ပစ္ခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ ခုေတာ့လည္း အိမ္ကေလးက တခန္းတနားနဲ႔ကို က်ားကန္ေပးထားခံရၿပီး တနင့္တပိုး ပ်က္စီးဆံုးရႈံးမႈေတြနဲ႔ ..

သူ ကၽြန္မကို ဘာေတြေၿပာခ်င္ေနမလဲ ဆိုတာ မနာၾကားရဲတဲ့ကၽြန္မက အိမ္ကေလးကို ခပ္ေဝးေဝးကေန ေငးလုိ႔ …… ၿပီးရင္ မသိမသာသက္ၿပင္းေတြနဲ႔ ေနာက္ဆုတ္လွည့္ၿပန္လုိ႔ ..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာင္ က်ားကန္ႏိုင္ၿခင္း မဲ့ေနတဲ့ဘဝထဲမွာ ဒါပဲ တတ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ မတတ္ႏိုင္ၿခင္းမ်ားစြာ မတတ္သာၿခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ဘဝေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အလင္းသစ္ ရမွာတဲ့လဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ ေမးခြန္းကို အိမ္ကေလးကေတာ့ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။


မေနာ္ဟရီ


16 Comments:

Zephyr said...

ူလူတိုင္းရဲ႕ရင္ထဲမွာ

အိမ္ကေလးတစ္လံုးစီနဲ႕ ...။

လင္းဒီပ said...

ကၽြန္ေတာ္ေနထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ မိသားစုေနႏိုင္ရံု ငယ္ဘဝ ႏုံခ်ာ အိမ္ေလးတစ္အိမ္ဆီ စိတ္က ျပန္ေရာက္သြားတယ္ ။

လြမ္းစရာေကာင္းတဲ့ သက္မဲ့ေတြထဲမွာ အိမ္ဆိုတာ ေရွ႕ဆံုးက ပဲလား ။

Julian said...

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက အိမ္ကေလးတစ္အိမ္ရွိခဲ႔ဘူးတယ္
အိမ္ကေလးထဲမွာလုိအပ္တာေတြရွိသလို ေႏြးေထြးမႈေတြလည္းရွိခဲ႔တယ္
အိမ္ကေလးေသးေပမယ္႔ သူေပးခဲ႔တာေတြကအမ်ားၾကီး
ေလာကရဲ႔သဘာ၀အရ ေပးနိုင္တာထက္ပိုလိုခ်င္ခဲ႔တဲ႔က်မတို႔ အိမ္ကေလးဆီကေန ထြက္ခဲ႔ၾကတယ္ လွည္႔ၾကည္႔ရင္းထြက္လာခဲ႔ရင္း အိမ္ကေလးက ကိုယ္တို႔နဲ႔ဟိုးအေ၀းၾကီးမွာက်န္ခဲ႔ျပီ.....
အခုေတာ႔လည္း အေ၀းကေနေငးၾကည္႔ခြင္႔ရေနတာေလးကိုဘဲေက်နပ္ရင္း ..... အိမ္ကေလးသိရင္လဲေက်နပ္မွာပါ.......


**ဒီကဗ်ာေလးကို ဖတ္ဘူးခဲ႔တာအၾကိမ္ၾကိမ္ သို႔ေသာ္မွတ္မိေနခဲ႔တာက

အမ်ားကေၿပာတဲ့
မိုက္မဲၿခင္းေတြကိုသာ
အိမ္ကေလးရဲ႕ပတ္ပတ္လည္မွာ

အိမ္ကေလးရွိခဲ႔ဘူးသူ.........

Unknown said...

ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္မတို႔ လြင့္ခဲ့ႀကတယ္ သစ္ရြက္ေတြလို ေနာက္ဆံုး ဆိုက္ကပ္ရာ အမိႈက္ျခင္းေလး ဆိုက္ကပ္ရာ ဆိပ္ကမ္းေလး
အဲ့ဒီအရာကေတာ့ အိမ္ေပါ့

Mogok Thar said...

ယိုင္နဲ႔နဲ႔ က်ေနာ့္အိမ္ကေလးကို ျမင္ေယာင္မိသြားတယ္...

မတတ္ႏိုင္ျခင္းမ်ားစြာ..
မတတ္သာျခင္း မ်ားစြာ... တဲ့လား....

က်ားကန္ထားဖို႔.. လံုေလာက္တဲ့ အားး က်န္ေသးလား ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ေမးမိျပန္တယ္....

မယ္႔ကိုး said...

မမကဗ်ာေတြကို စကားေျပထက္ ပို မက္ေမာမိတာ အမွန္ပါ။
တစ္ခါ ဖတ္မိရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေမ႔မရေတာ့ဘူး။
ဒီကဗ်ာေလးေရာ။ ရင္ဘတ္ခ်င္းတူသူမို႔ အၿမဲမွတ္မိေနေတာ႔မွာ။

ခ်စ္တဲ႔

kay said...

ေရတမာေတာ အေၾကာင္း ေရးေပးေတာ့မလားလုုိ႕..၀မ္းသာအားရ ေျပးလာတာ.. ဆန္႕တငံ့ငံ့ ျဖစ္သြားတယ္.. ( ေရးေပးအံုုးေလ)

အိျႏၵာ said...

ႏွလံုးသားေတြ ေႏြးေထြးရင္
ဒါဟာလည္း အိမ္ ေပါ့ မမရယ္.....

မိုက္မဲျခင္းေတြ က တစ္ခါတစ္ေလ ေခါင္းမာမာနဲ႔က်ားကန္ေပးတတ္တဲ့ အရာမ်ိဳးမမရဲ႕...

မိုက္မဲမႈေတြ ေသခ်ာလား..
ေသသပ္လား...
လံုေလာက္လား..
ေလးနက္လားဆိုတာေတြ ကေတာ့အေရးႀကီးလိမ့္မယ္ထင္ရဲ႕...

ဆပြားအေတြးမ်ားစြာနဲ႔...
ကဗ်ာေလး အတြက္ ေက်းဇူးပါ မမ

Anonymous said...

အိမ္မ်ားသူမို႔ ဘယ္အိမ္က ကိုယ္႔အိမ္ကေလးမွန္းေတာင္ ကိုယ္႔ကိုယ္ကိုယ္မသိ :P

ေသခ်ာတာကေတာ႔ အမ်ားကေျပာတဲ႔ မိုက္မဲျခင္းေတြ အိမ္ထဲကို ယူမသြားခဲ႔မိဘူး။

ညလင္းအိမ္ said...

ကဗ်ာေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္သြားပါတယ္ ဆရာမ ...

Ree Noe Mann said...

အိမ္ကေလးနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ေရငံုႏွဳတ္ပိတ္ေနမိပါေတာ့တယ္

Cameron said...

အဲဒီအိမ္ေလးရင္ခြင္မွာ က်မခိုလႈံခြင့္မရွိခဲ႔ဘူး...
အမ်ားကေျပာတဲ႔ မိုက္မဲျခင္းနဲ႔ ယိုင္နဲ႔နဲ႔အိမ္ကေလး
ကိုေတာ့...အေ၀းကလြမ္းေမာခြင့္ရႏိုင္ပါေသးတယ္
မေနာ္...ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး...ရင္ထဲတစ္ခုခုျဖစ္သြား
တယ္...ဘယ္ရယ္မသိဘူး...။

ခင္မင္စြာျဖင့္
မိုးေငြ႔

အိုင္လြယ္ပန္ said...

အိမ္ ..
ဆာေလာင္လာတိုင္း
သူသူငါငါ ...
တစ္ခါ ေလာက္ေတာ႔ တမ္းတမ္းတတ
႐ြတ္ဖူးၾကလိမ္႔မယ္ ..။

႐ြတ္ရတာေလးနဲ႔ တင္
ႏွလံုးသားဟာ ေႏြးေထြးလို႔ ...။

emayarKhin said...

ခုဆိုရင္
ငါရယ္
ငါ့အိမ္ကေလးရယ္
အမ်ားကေၿပာတဲ့ မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္
……………………………
……………………………………
အမ်ားကေၿပာတဲ့မိုက္မဲၿခင္းေတြရယ္
ငါ့အိမ္ကေလးရယ္
ငါရယ္
…………………
………..
..
အခါခါရြတ္ေနမိတာ....

FOR YOU said...

ၿပီးခဲ.ေသာ ကစားပြဲ
..........................
ၿပဳသူအသစ္ ၿဖစ္သူအေဟာင္းတဲ.
အၿပဳခံရသူလား ၿပဳခဲ.တဲ.သူလားဆုိတာ
မေရရာမကြဲၿပား
တိမ္ေတြၾကားလမ္းသလားရင္း
ကုိယ္.မွာတရားနဲ.ေၿဖရတယ္....

အရာရာမွာ နတၲိ
သုညနဲ.အေၿဖညွိေတာ.
ႏွစ္ဘက္စလံုး သေရက်
ေၾသာ္ .. ကစားပြဲတခုၿပီးသြားတာပဲ အဖတ္တင္ခဲ. ...

တံခါးေတြဖ်တ္ကနဲပိတ္
ေခါင္းေလာင္းသံေတြတိတ္ရင္
တေစၦတစ္ေကာင္ဟာပိုးစိုးပက္စက္...
အို.....ေရအုိးဟာေဘာင္ဘင္ခတ္
မၿပည္.တတ္ေလမွ
ဘာေတြကုိသိမ္းဆည္းေနရဦးမလဲ.....

ခ်န္ထားခဲ.တဲ. ဖိနပ္ေလးေရ
ေနာက္ေၾကာင္းမရွင္းတဲ. နင္.ရဲ.ပဠိပကၡေတြၾကား
လုိက္ပါစီးနင္းမယ္.
ခရီးသည္တစ္ေယာက္လာလိမ္.မယ္...

မုိးဆုိတာေတာ. ၿပိဳမွာပါပဲ
ေမွ်ာ္လင္.ခ်က္ရာသီထဲ
ႏွင္းေတြမက်ခင္
ၿမဴခုိးေတြမေ၀ခင္
အခ်ိန္ေတြနဲ. စီးခ်င္းထုိးဖို.
ငါသြားရမယ္......
ခ်စ္သူရွိတယ္
၀ိုင္တစ္ခြက္ရွိတယ္.......

ဘာလိုေသးသလဲ....
ကဲ..ဘာလိုေသးသလဲ....???


(ဆရာ ေမာင္သိန္းေဇာ္ရဲ. ရွဳေမွ်ာ္ခင္းကဗ်ာမွ စာသားတခ်ိဳ.ကုိးကားပါတယ္.)

thadarhline said...

မေနာ္......
ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီးထပ္တူခံစားခဲ့ရတယ္။ကံ့ေကာပန္း
ေတြနဲ႔ေ၀ေနမဲ့အိမ္ကေလးကိုလြမ္းေမာရင္းေ၀ဒနာေတြ
အျပည့္နဲ႔ေပါ့။ခုေတာ့အိမ္ေလးနဲ႔ေ၀းရာမွာ....

ခင္တဲ့
သဒၶါ