တစ္ခါတုန္းက ေမွာ္ဆရာ

Thursday, August 13, 2009


တစ္ခါတုန္းက ေမွာ္ဆရာ
တခ်ိန္တုန္းက မွတ္မွတ္ရရေၿပာရရင္ ၁၉၉၀ ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕ သတို႔သမီးမထြက္ခင္ အခ်ိန္က မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ထဲမွာပါခဲ့တဲ့ ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ စကားေတြကို ကူးထားခဲ့တာပါ။ ဘာလို႔ ဒီစကားလံုးေတြကိုမွေရြးကူးခဲ့မိလဲဆုိရင္ ကၽြန္မ ကိုယ္၌ကလည္း ဧရာဝတီကို ခ်စ္ခဲ့ဖူးသူတစ္ေယာက္မို႔ပါပဲ။ ခ်စ္တဲ့ ဧရာဝတီကို ၿပည္ၿမိဳ႕ ၿမစ္ကမ္းနဖူးေပၚကေနေငးရင္း ဧရာဝတီနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အႏုပညာတစ္ခုခုေတာ့ဖန္တီးၾကည့္ခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္။ ခင္ဝမ္းရဲ႕ ဧရာဝတီကိုဆိုညည္းရင္း…။တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ ဧရာဝတီရဲ႕ညိႈ႕ငင္ႏိုင္စြမ္းတဲ့သမိုင္း ဟာ ကၽြန္မကို လက္ေလွ်ာ့သြားေစခဲ့ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကၽြန္မမွာ ဖြဲ႕စရာ စကားလံုး ေတြထိုက္တန္တယ္လုိ႔မထင္မိေအာင္ကို ရွားပါးကြယ္ေပ်ာက္ေနခဲ့ရတယ္။ဘယ္လို ၿမင့္ၿမတ္ၿခင္းဖြဲ႕စာလံုးေတြနဲ႔ ႏႈိင္းဆင့္ရမွန္းမသိေစခဲ့တဲ့ ဧရာဝတီ……
ေနာက္ေတာ့ ကိုငွက္(ထူးအိမ္သင္)ရဲ႕ ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕ သတို႔သမီး ဆိုတာထြက္လာတယ္။ ဒီအင္တာဗ်ဴးဆန္ဆန္စာစုဟာ အဲဒီေခြမထြက္ခင္ကပါ။ ဒီစကားလံုးေတြၿမင္္လုိက္ရတဲ့အခါ ကၽြန္မ ေၿမာက္တက္သြားမတတ္ခံစားလုိက္ရတယ္။ ဧရာဝတီနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အမိႏိုင္ငံရဲ႕ အသက္ေသြးေၾကာနဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ ေမွာ္ေပါက္ေနတဲ့ စကားလံုးေတြ…။ဘယ္လုိ ေလးၿမတ္ၿခင္းဝိညာဥ္ေတြကမ်ား သူ႔ကို ပူးကပ္ၿငိတြယ္ခဲ့ပါသလဲ။ ဒီလုိ ေမွာ္ေပါက္ေနတဲ့ စကားလံုးေတြ သံစဥ္ေတြကို ဘယ္ကမ်ားရပါသလဲ။ ေကာင္းကင္ေတာ္က အလုိရွိခဲ့တဲ့ သတို႕သမိးတစ္ေယာက္အတြက္ ထိုက္တန္ရာ စကားလံုးေတြ ဘယ္လိုမ်ား သူ႔ရင္ထဲ ကိန္းေအာင္းေနခဲ့တာေလလဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ထပ္မံဖြဲ႕ႏြဲ႕စရာ အေၾကာင္းမရွိဆိုတာ ပါပဲ။
မေနာ္ဟရီ


ကြယ္လြန္ၿပီးေသာအိပ္မက္မ်ား…. ထာဝစဥ္ လဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ရာ ကၠုေၿႏၵၾကီးမားလြန္တဲ့ ဒီေၿမမွာတို႔ရဲ႕ေသြးေတြ ၿဖတ္သန္းရင္းစီးဆငး္ သူဟာ ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကိုသိမ္းဆည္းထား ဧရာဝတီ……..





ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕သတို႔သမီး
၁၉၇၀ၿပည့္ႏွစ္တုန္းက ၿမန္မာ့အသံအဂၤလိပ္ပိုင္အစီအစဥ္မွာ လႊင့္တဲ့ Pussy Cat ရဲ႕ Mississippi ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ ကိုအရမ္းစြဲလန္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ Mississippi ၿမစ္ဝွန္းသားေတြ သူတို႔ရဲ႕ ဒီၿမစ္ၾကီးကုိ ဘယ္လုိမ်ားရင္ခုန္ခဲ့ပါသလဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီသီခ်င္း ေလးကို နားေထာင္ရင္း လိုက္ဆိုရင္းနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္မၿမင္ဖူး မေတြ႕ဖူးးတဲ့ Mississippi ၿမစ္ၾကီးကိုရင္ခုန္ခဲ့ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သီခ်င္းစေရးတဲ့အခ်ိန္ ကတည္းက တစ္ေန႔ေန႔က်ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဧရာဝတီၿမစ္ၾကီးကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ၿဖစ္ေအာင္ ေရးဖြဲ႕မယ္လို႔ အၿမဲအိပ္မက္မက္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဧရာဝတီရဲ႕ရင္ခုန္သံကို ပီပီၿပင္ၿပင္ ဖမ္းဆုပ္ႏိုင္စြမ္း ကၽြန္ေတာ့္မွာမရွိခဲ့တဲ့အတြက္ ဧရာဝတီဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာပဲ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ စီးဆင္းေနခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီရင္ခုန္သံ ဟာ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ တိုးတိုးသဲ့သဲ့ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္နဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ပဲ အခ်ိန္ေတြအမ်ားၾကီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿဖတ္သန္းခဲ့ရေပါ့။
၁၉၈၆(ပုဂံ)
ဒီဧရာဝတီၿမစ္ၾကီးရဲ႕ ၿမစ္ဝွန္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘိုးေဘးေတြ ေရွးမ်ိဳးဆက္ေဟာင္းၾကီးေတြ ဘယ္လိုမ်ားေတာက္ပတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈမ်ိဳးေတြထူေထာင္ခဲ့ၾကပါသလဲ။ ဘယ္လိုမ်ား ေရႊေရာင္ ေတာက္စားတဲ့ ၿမိဳ႕ၿပအေဆာက္အဦေတြပါလိမ့္၊ဘယ္လိုမ်ား ခိုင္ခံ့ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ေတြပါလိ္မ့္။ ဘယ္လုိၾကံ႕ခိုင္သန္မာတဲ့ အင္အားေတြပါလိမ့္..။ေသခ်ာတာတစ္ခုကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၿပက္ကနဲ ၿမင္လုိက္ရတယ္။ဧရာဝတီမွာ ရာဇဝင္ရွိတယ္…ဆိုတာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အရင္လူေတြ ဧရာဝတီကို ရင္ခုန္ခဲ့ၾကဖူးပါၿပီ။ ၿမန္မာ့အသံက ၿမစ္ၾကီးဧရာဝတီ တို႔ ၊ကိုခင္ဝမ္းရဲ႕ ဧရာဝတီ တို႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ခံစားဖူးၾကပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ဧရာဝတီရဲ႕ ရင္ခုန္သံက သူတို႔နဲ႔မတူဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ဧရာဝတီကို အရင္လူေတြနဲ႔ မတူၿခားနားၿပီးၿမင္တယ္။ ဧရာဝတီဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဝိညာဥ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေသြးေၾကာ ၾကီးပါ။ ဒီဧရာဝတီ ၿမစ္ဝွန္းမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘိုးေဘးမိဘေတြ ေရွးၿမန္မာၾကီးေတြ …… သူတို႔ရဲ႕ ၾကီးၾကမ္းေမာက္မာသေလာက္ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့တဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔ သန္မာၾကံ့ခိုင္သေလာက္ ေၿပာင္းညြတ္တဲ့လက္ရံုးေတြနဲ႔ ..ေတာက္ပတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတြ ခမ္းနားတဲ့ ၿမိဳ႕ၿပႏိုင္ငံေတြ ထူေထာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေၿမ ၊ဒီေရ၊ကိုပိုင္ဆုိင္ဖို႔ အတြက္၊ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ေသြးေၿမက် စစ္ပြဲ ၾကီးေတြ ဒီၿမစ္ဝွန္းမွာ ခင္းက်င္းခဲ့ပါတယ္။ ဧရာဝတီရဲ႕ သူရဲေကာင္းေတြ ဒီမွာပဲ ေမြးဖြား ဒီမွာပဲ စေတးၿပီ ဧရာဝတီရဲ႕သမိုင္ကို ခိုင္ခံ့ေအာင္ ေဆာက္တည္ခဲ့ၾကတယ္။ ရာဇဝင္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေဟာင္းသြားၾကတယ္။ တစ္ခုၿပီး တစ္ခု သစ္လာၾကတယ္။ ဧရာဝတီက ရာဇဝင္မ်ားစြာရဲ႕ သတို႔သမီး ၊ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိခင္၊ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ရဲ႕ ဝိညာဥ္ပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အခ်ိန္ကာလ အတိုင္းအတာတစ္ခုၾကားမွာ ဧရာဝတီရဲ႕ ရာဇဝင္သစ္ ေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳဆိုရင္း ရင္ခုန္ရပါတယ္။
ထူးအိမ္သင္



ေနာက္တစ္ခုက အေမ့ရဲ႕ဒုကၡအိုးေလး။ ထင္းရူးပင္ရိပ္ကို ဖတ္စဥ္က ဒိကဗ်ာအတြက္ ဒီေလာက္ တနင့္တသီး မခံစားခဲ့လိုက္မိတာဘာေၾကာင့္လဲလို႔ ၿပန္ေတြးမိတဲ့ထိ ၿဖစ္သြားခဲ့ ဖူးတယ္။ ကၽြန္မတို႔အားလံုးဟာ တကယ့္ကို အေမ့ရဲ႕ ဒုကၡအိုးကေလးေတြ ၿဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အထူးသၿဖင့္ အႏုပညာ ဆိုၿပီး ဖက္တြယ္ရူးသြပ္ခဲ့ၾကတဲ့သူေတြေပါ့။ ကၽြန္မတို႔မွာ ပိုင္ဆိုင္ တာဆိုလို႔ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္မၿပႏိုင္တဲ့ ပြက္ပြက္ထ အႏုပညာေသြးေတြပဲ မာနအၿဖစ္ ပိုင္ဆုိင္ထားခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္လိုလူေတြရဲ႕နားလည္မႈကမ်ား ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အႏုပညာေတြ ကိုၿဖတ္သန္းစီးဆင္းသြားႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ အေမ ပဲေပါ့ ။ အႏုပညာကို မဟုတ္သည့္တိုင္ ဒီမာနေတြကို မက္တြယ္ေနတဲ့ သူတို႔သားသမီးေတြကိုေတာ့ သူတို႔ ခြင့္လႊတ္စိတ္နဲ႔ နားလည္ေပးခ်င္ေနတတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကိုယ္တိုင္မိခင္တစ္ေယာက္ၿဖစ္လာတဲ့အခါမွာ ပိုၿပီး နားလည္လာခဲ့တယ္။

ပိုက္ဆံတစ္ၿပားမွမရွိတယ္။သူသိကၡာရွိခ်င္ေသးသတဲ့…ကၽြန္မတို႔ဟာ ပိုက္ဆံရွိခ်င္တဲ့ သူေတြမဟုတ္ဘူးအေမ ..လို႔ ဘယ္လိုခြန္အားနဲ႔ ဒီေန႔ေခတ္ကာလမွာၿငင္းဆိုၾကမလဲ။ တစ္ခါတစ္ေလ commercial art ဆိုတဲ့စကားလံုးၾကီးေတြကိုတြင္တြင္သံုးၿပီး ၿဖစ္ခ်င္တာ နည္းနည္းမကေလွ်ာ့ မၿဖစ္ခ်င္တာေတြခပ္မ်ားမ်ားထည့္ၿပီး စကားလံုးအတုေတြနဲ႔ ရဲရင့္ပစ္ လိုက္ရလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတဲ့သူေတြထဲ ကၽြန္မလည္းပါမယ္ထင္ပါတယ္။ ပါဝင္ခြင့္ မရတဲ့ အႏုပညာသမားစစ္စစ္ေတြကိုလည္း ဒီေနရာကေနဥိးညြတ္လုိက္ပါတယ္။
မေနာ္ဟရီ




အေမ့ရဲ႕ ဒုကၡအိုးေလး (ေမြးေန႔) အေမ့ရဲ႕ ဒုကၡအိုးေလးေမြးေန႔မွာ ၿဖစ္ႏိုင္ရင္ အေမ့ကို ႏႈတ္ခြန္းဆက္ခ်င္ပါတယ္ အေမ.. ဒီေခတ္အေပၚ ၾကင္နာမႈကင္းစြာ ကိုးကြယ္တာကို သူ အေမ့ဆီက အေမြရခဲ့ၿခင္းပါ။
ယက္ဗ္ တူရွစ္ (ရုရွစာဆို) ေမာင္သာႏိုးၿမန္မာၿပန္

ဒီကဗ်ာေလးကိုဖတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ခံစားရပါတယ္။ တကယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ လူငယ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အေမ့ ဒုကၡအိုးကေလးေတြ ၿဖစ္ေနၾကတယ္။ သိ္ပ္ကံေကာင္းတဲ့ ဒါမွမဟုတ္ သိပ္ေတာ္တဲ့လူတခ်ိဳ႕ကလြဲရင္ေပါ့။ အေမတို႔ ယံုၾကည္သလို၊ေမွ်ာ္လင့္သလိုလည္းမၿဖစ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္သလို၊ယံုၾကည္သလို လည္းမၿဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပါပဲ။ ဒီၾကားထဲ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကိုပဲ စြဲၿမဲခ်င္သတဲ့။ ေခါင္းကလည္း မာလုိက္ေသးရဲ႕..။အသက္ေတြ တၿဖည္းၿဖည္းၾကီးလုိ႔လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ မက္ေတြကေတာ့ မေၿပာင္းမလဲ။။ဒီအတိုင္းပဲေလ။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာမွာပဲ အဆံုးအရႈံးေတြနဲ႔ ရင္ခုန္ေနၾကတယ္။ ဘဝမွာ ေအာင္ၿမင္မႈက လည္းဘာမွမရ ဒါေတာင္မွမာနက လည္းၾကီးခ်င္ရ..။ပိုက္ဆံသာ တစ္ၿပားတစ္ခ်ပ္မွမရွိတာ။ ဂုဏ္သိကၡာကလည္းရွိခ်င္ရဲ႕။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ဆန္႔က်င္ဖက္ အၿဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ စိတ္အေၿခအေနေတြၾကားမွာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ ၾကရတဲ့လူငယ္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္မပ်က္ၾကပါဘူး။ ကမၻာၾကီးမွာ မသမာစြာ ေနထုိင္ရမွာနဲ႔စာရင္ ရိုးသားစြာ ရွင္သန္ေနထိုင္ခြင့္ ရတာကိုပဲ ေက်နပ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာနဲ႔ ဘဝရဲ႕ အနက္အဓိပၸာယ္ကိုသင္ၾကားရင္း ၾကိဳးစားအားတင္းၿပီး ကိုယ့္လိပ္ၿပာ ကိုယ္သန္႔ေနရင္းက မိတ္ေဆြတခ်ိဳ႕ရဲ႕ ပ်က္ရယ္ၿပဳမႈကိုခံရတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ေနာက္ ကိုယ့္ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကိုနားမလည္တတ္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တကယ္ပဲ အသည္းကြဲၾကရပါတယ္။
ထူးအိမ္သင္

(Htoo Eain Thin Memorial )14th August'09
ထူးအိမ္သင္ ေရးသားခဲ့ေသာ ကဗ်ာမ်ားကို ကၽြန္မခ်စ္ေသာကဗ်ာမ်ား တြင္ဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္။
(ကဗ်ာတခ်ိဳ႕နဲ႔ ပံုေတြကို ကိုဖိုးသားရဲ႕ htooeainthin.com ကေနယူပါတယ္။)


22 Comments:

Zephyr said...

ကိုငွက္၊

ေကာင္းကင္ဘံုမွာ ေတးသံခ်ိဳေလးေတြ ဆက္ဆိုေနပါေစ ...။

Yu Ya said...

ကိုငွက္ၾကီးကို အသက္ၿပန္သြင္းလို႔ရရင္ ေကာင္းမယ္ဗ်ာ။

yu ya

little brook said...

ကိုငွက္ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစဗ်ာ
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ဆိုတဲ့စာသားေလးကို အျမဲသတိရတယ္ဗ်ာ

လင္းဒီပ said...

ေခတ္တစ္ေခတ္ကို ထားရစ္ခဲ့တဲ့ ေရေရလည္လည္ ေလးစားရေသာ အႏုပညာရွင္...
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲတြင္ အျမဲရွင္သန္ေနေသာ အႏုပညာရွင္...

မယ္႔ကိုး said...

သူ႔သီခ်င္းေတြကို သိပ္နားမေထာင္မိေပမယ့္ ေလးစားမိတဲ့အႏုပညာရွင္ပါ။

။ဘယ္လုိ ေလးၿမတ္ၿခင္းဝိညာဥ္ေတြကမ်ား သူ႔ကို ပူးကပ္ၿငိတြယ္ခဲ့ပါသလဲ။ ဒီလုိ ေမွာ္ေပါက္ေနတဲ့ စကားလံုးေတြ သံစဥ္ေတြကို ဘယ္ကမ်ားရပါသလဲ။ ...လို႔ မ ညႊန္းဆိုသလို ... ေမ့ပစ္လို႔ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အႏုပညာရွင္ပါ။

phoethutaw said...

ေသခ်ာ လာဖတ္သြားပါတယ္ အန္တီ.

သူေတာ္ ( ၁၃.၀၈.၂၀၀၉)

stella said...

တာရာတို.ကသူေခတ္ကိုမမီွပင္မယ့္ သူ.သီခ်င္းေတြေတာ့ႀကိဳက္တယ္ မမ..ဒါေပမယ့္ နားေထာင္ျပီးရင္ အိမ္ကိုသိပ္လြမ္းတာပဲ..

Sein Lyan Tun said...

ထူးအိမ္သင္

ထူးအိမ္သင္ အေႀကာင္းေၿပာရင္ ဝမ္းနည္းမိတာအမွန္ပဲ...


လူ့ေလာက မွာ မရွိေတာ့တဲ့ သူတစ္ေယာက္ကို ခုထိ သူ ့အသံေတြ နဲ႔

အရူးအမူး စြဲလန္းႏွစ္ၿခိဳက္ေနတုန္း...

သူ႔ရဲ႕ သီခ်င္းေတြ သူ႔ရဲ ့အသံက

ထူးအိမ္သင္လို႕သိတတ္စကတည္းက ႀကိဳက္လာတာ..

ခုထိ.. ဘယ္အခ်ိန္မဆို.. ဘယ္ႏွႀကိမ္ ဖြင့္ဖြင့္

မရိုးႏိုင္ဘူး....

ေမေမခ်စ္တဲ့သားႀကီး.. သီခ်င္းကို နားေထာင္ၿပီး

ခုထိမ်က္ရည္က်တုန္း...

ၿပီးေတာ့ လူနဲ႔ အက်ီ ....

ေကာင္းကင္ထဲက ၿမစ္တစင္း....

စသၿဖင့္...


စသၿဖင့္ ခ်ေရးေနရင္ ဆံုးမွာ မဟုတ္ဘူး..

သီခ်င္းအပုစ္တိုင္းကို ႀကိဳက္တယ္..



ခုထိ အေႀကာင္းတိုက္ဆိုင္ရင္ ညည္းမိေနတုန္း

ဂ်က္ဆင္ထိပ္က လရိပ္ၿပာဆိုတာ ေက်ာင္းတက္တဲ့

တစ္ခ်ိန္လံုး ဆရာမ်ားေဆာင္မ်ားဂစ္တာတီးၿပီး ဟစ္ေနက်...

ကုိငွက္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ သူ႔ သီခ်င္းေတြက ရင္ထဲမွာ အၿပည့္


1. နာရီေပၚက မ်က္ရည္စက္မ်ား ၁၉၈၇
2. ေမွာ္ဆရာအိပ္မက္ ၁၉၈၈ (Feb)
3. သက္ၿငိမ္ ၁၉၈၉ (Oct)

4. အတၱပုံေဆာင္ခဲမ်ား ၁၉၉၁ (Jan)
5. အၾကင္နာအိပ္မက္ ၁၉၉၁ (Jun)
6. အရင္အတုိင္း ၁၉၉၁ (Dec)

7. စကားလုံးမရွိတဲ့ ေကာင္းကင္ ၁၉၉၅ (Feb)

8.

ထူးအိမ္သင္ (Unplugged Live) (23-2-1995 One man show at Aung San Stadium)
၁၉၉၆ (Dec)

9. ၿမိဳ႕ျပလေရာင္တမ္းခ်င္း ၁၉၉၆ (Oct)

10. ဝင္႐ုိးစြန္းမီး ၁၉၉၇ (Feb)

11. အေမ (သုိ႔) အၾကြင္းမဲ့ ေမတၱာေတာ္သီခ်င္း ၁၉၉၇ (May)

12. အမွတ္တရ ဒဏ္ရာသီခ်င္းမ်ား ၁၉၉၉ (Jun)

13. အစိမ္းေရာင္ ရက္စြဲမ်ား ၂၀၀၁ (Nov)

14. တစ္ေန႔စာအလြဲမ်ား ၂၀၀၃ (Oct)

15. ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ၂၀၀၅ (Aug)

ဒီသီခ်င္းအေခြေတြ ကိုငွက္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့

သီခ်င္းစာအုပ္ေတြ သူ႔ပံုရိပ္ပါတဲ့ အရာေတြ

သူဆိုခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြ အားလံုးက

သူ႔ဂီတကို ရူးသြပ္တဲ့ က်ေနာ့္အေနနဲ႔

သူ ့သီခ်င္းေတြကို ညည္းရင္း သူ႔ကို ့ကို ႏွလံုးသားထဲမွာ ထာဝရ ေလးစားစြာ အမွတ္တရ ရွိေနပါတယ္..

သူ႔အေႀကာင္းေရးထားတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ စာေတြကို ဖတ္တိုင္းလဲ သူ႔ကိုႏွေၿမာလို ့ေႀကကြဲ ဝမ္းနည္းမိပါတယ္...

ေလးစားရတဲ့ ဂီတေမွာ္ဆရာ

ေရာက္ရာဘံုမွာ ေပ်ာ္ရြင္ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ..။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

sweetpeony said...

အိမ္ျပန္ခ်င္တယ္ ဟူးးးးးးးးး
အေႏြးေထြးဆံုးအေမ့အိမ္........

ကုိငွက္က ဂီတမွာ တကယ့္ ရတနာတပါး....

rose of sharon said...

မေနာ္ေရ.... အတူတူခံစားၿပီး အတူတူလာလြမ္းသြားပါတယ္

Moe Myint Tane said...

သူ႔သီခ်င္းေတြကို သိပ္ၾကိဳက္ခဲ႔တာေပါ႔။ အဆိုေကာ အေရးေကာ ေတာ္တဲ႔လူတစ္ေယာက္ပါ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

ေႏြဆူးလကၤာ said...

ကိုငွက္အေၾကာင္းေျပာရင္ အမွတ္တရစာအုပ္ထဲက နီကိုရဲရဲ႕ စာကိုပဲ သတိရမိတယ္။ ေဘ့စ္ေဘာရုိက္တဲ႔ ဒုတ္ႀကီးကိုင္ၿပီး ရဲ၀င္း မင္းေျပးေတာ့ဆိုၿပီး ကားေပၚက ဆင္းသြားတာ ျမင္ေယာင္မိတယ္။ လူတိုင္းမွတ္မိႏိုင္တဲ႔ ရုပ္ႀကီးကို ေမြးထားေပးတဲ႔ အေမ့ကိုပဲ ေက်းဇူးတင္တဲ႔။ အစ္မေရ က်ေနာ့္ဆီကို လာပါဦး။ လူတိုင္းရဲ႕ အျမင္ထက္ အစ္မရဲ႕ အျမင္ကို ပိုၿပီး လိုခ်င္မိပါတယ္။

Sonata Cantata said...

ထူးအိမ္သင္ရဲ့ သီခ်င္းအေတာ္မ်ားမ်ားကို ႀကိဳက္တယ္။ သီခ်င္းတင္မက သူ႔ရဲ့ အသံနဲ႔ ဆိုဟန္ကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္။ သူ႔သီခ်င္းေတြထဲက အႀကိဳက္ဆံုးသီခ်င္း ႏွစ္ပုဒ္က “ရာဇ၀င္မ်ားရဲ့ သတို႔သမီး” နဲ႔ “အေမ့ရဲ့ဒုကၡအိုးေလး” ပါ။ သူ႔ရဲ့ စကားေလးေတြကို မွတ္မွတ္ရရ ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးတာ ေက်းဇူးပါ။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ဧရာသီတာ

ေဇာ္ said...

ဘာလုိလုိနဲ႕ ၅ႏွစ္ေတာင္ ရွိသြားျပီေနာ္။ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္တစ္ပြင့္ေလ်ာ့သြားခဲ့တာ။ =)

အိျႏၵာ said...

သက္ျငိမ္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္..ထဲကညေနၾကယ္

ေနာက္ထပ္မတူ မရွိႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေမွာ္လက္

နတ္၀ွက္ခံလိုက္ရတာပါ...

တကယ္ေတာ့

Julian said...

သို႔
ထူးအိမ္သင္










မွ
ဂ်ဴ

ခင္မင္းေဇာ္ said...

လြမ္းတယ္.....

emayarKhin said...

ထားသြားခဲ႕လိုက္တာ
အမွတ္တမဲ႕လိုနဲ႕အမွတ္တရေတြ
တသက္လံုးရွင္သန္ေနမယ္႕သီခ်င္းေတြနဲ႕ေရာေပါ႕....

အိုင္လြယ္ပန္ said...

မဟာဝီရ အို ဗုဒၶ ထဲက စကားလံုးေတြရဲ႕ ညိွဳ႕ငင္အားကို
ကၽြန္ေတာ္ အခ်ိန္ၾကာၾကာ တုန္လႈပ္ အံ႕ၾသခဲ႔ ဖူးတယ္ ..

ေအးခ်မ္းေစေၾကာင္း ဆႏၵၿပဳလိုက္တယ္ ကို ငွက္ .....

Mar Nwe Aye said...

ျမစ္ေတြ အေၾကာင္းဖြဲ႔တဲ့ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္မိတိုင္း....ကိုယ့္ရင္ခုန္သံကို ျမစ္ေတြရဲ့ ေရစီသံ အတိုင္းျပန္ၾကားရသလိုမ်ိဳး ခံစားဖူးပါတယ္။
Pussycat ရဲ႔ Mississippi......။
Enya ရဲ႔ Orinoco Flow .....။
ေမာ္လျမိဳင္သား ေမွာ္ဆရာရဲ့ ပုဂံေျမပံုရိပ္ဧရာ၀တီ....။
ဦးခင္၀မ္း ရဲ့ ရခိုင္ရိုးမ တစ္ဘက္ကမ္းက ဧရာ၀တီ....။
ျမစ္ေတြဟာ အားအင္ေတြ ေပးတယ္...။
ျမစ္ေတြ အေၾကာင္းဂီတသံစဥ္ေတြ အျမဲပဲ ၾကားခ်င္ပါတယ္။
ေက်းဇူးပါ မ...။
က်မ္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...။

မိုးခါး said...

မၾကီးေရ
ထပ္တူခံစားသြားပါတယ္
အရမ္းကို ႏွေျမာပါတယ္
တကယ္ကို ေမွာ္ဆရာ တဦးပါပဲ

Multicanvas said...

ကို ထူးအိမ္သင္...ရဲ႕ သီခ်င္းေလးေတြပါ...
http://music.multicanvas.net/index.php?p=1062