အတိတ္

Thursday, July 9, 2009


အတိတ္
ေဆာင္းစက္လက္ခိုေနတဲ့နန္းေတာ္
မေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့သူရဲေကာင္းမ်ား
ေခ်ာက္ကမ္းပါးျခားေနတဲ့ ညေနရီေတြ
ခုေတာ့... ေၾကကြဲမႈေတြက... ပိုးစိုးပက္စက္။
မိုးဦးေပါက္ရင္...
က်ိန္စာဖတ္မုန္တိုင္းတခ်ဳိ႔ ေရာက္လာလိမ့္မယ္...
လြယ္လြယ္နဲ႔ ေၾကြတတ္တဲ့ စံပယ္ေတြထဲမွာ သူ မပါဘူးတဲ့
အ႐ုဏ္ဦးကို ဖဲြ႕ဆုိရင္း ညဥ့္နက္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္း
ေထာင္းေထာင္းထေအာင္ေျပာလို႔... ။
သြားစို႔
ႏွစ္ခ်ဳိ႔ရာဇ၀င္ေတြကို မတူးေဖာ္မိေစနဲ႔
စတုတၳေျမာက္ေန႔ရက္ေတြကို မုန္းတယ္
ေသာၾကာရထားစီးလာတဲ့ (၁၃) နာရီ
မိန္ရာသီရဲ႕ေနာက္ဆုံးေန႔တစ္ေန႔
ခရီးစဥ္ေမ့ေနတဲ့လက္မွတ္ႏွစ္ေစာင္
ေတာင္စဥ္ေတြအထပ္ထပ္ျခားသြားခဲ့ၾကၿပီ။
ေျခလွမ္း(၉၀)အလြန္ ရက္စဲြမ်ား
ႏွင္းစက္ပိုးမ်ွင္ေတြၾကားက၊ ကေခ်သည္
ကၽြန္မ ႐ႈိက္ရယ္ေနမိေလသလားမသိ ။

မေနာ္ဟရီ
စတိုင္သစ္၊ ဂ်ဴလိုင္၊၂၀၀၂
ပံုကုိ ဒီေနရာ ကယူပါတယ္။


17 Comments:

Zephyr said...

အလြမ္းဆိုတဲ႔ေစတသိက္ကေရာ ရြာရန္ရာႏႈန္းဘယ္ေလာက္လဲ ...
သတိရလိုက္တိုင္း ...
အျပာေရာင္ပိုးမွ်င္ေတြ အထပ္ထပ္ ..၊
အၾကိမ္ၾကိမ္မိေနၾက ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုမွာ ..
ခပ္အအ သားေကာင္တစ္ေကာင္လိုေပါ႔ ..
ရိုးသားတဲ႔မ်က္လံုးေတြရိွမေနေတာ႔တာကလြဲရင္ေလ
သိပ္မထူးျခားပါဘူး .. သူလိုကိုယ္လို
ခပ္အအသားေကာင္တစ္ေကာင္ပဲေပါ႔
....။

....အင္း ....
အတိတ္ ... အတိတ္ ..အတိတ္ ...
။ ။
ခင္မင္စြာျဖင္႔
Z

Julian said...

မုန္းလိုက္တာ အဲဒီဇက္

Julian said...

ကိုယ္ဖတ္ဖူးတယ္......
အဲဒီေသာၾကာရထား(၁၃)နာရီရယ္ ခရီးစဥ္ေမ႔ေနတဲ႔လက္မွတ္၂ေစာင္ရယ္
ေျခလွမ္း(၉၀) အလြန္ရယ္
ႏွင္းစက္ပိုးမွ်င္ေတြၾကားကကေခ်သည္ေလးရယ္
ရႈိက္ရယ္ခဲ႔ၾကဘူးတဲ႔ေန႔ရက္ေတြရယ္........

သတိမရခ်င္ပါ။ အတိတ္ကို အတိတ္မွာထားခဲ႔ေပမယ္႔ အတိတ္ရဲ႔သေဘာအရ ပစၥဳပၸန္ကိုလာထင္ဟပ္ျပီး အနာဂတ္ကိုေတာင္လွမ္းမ်က္စပစ္တတ္တာေၾကာင္႔

ေတာင္စဥ္ေတြအထပ္ထပ္ျခားသြားတာေတာင္ နာမည္ကက်န္ခဲ႔တယ္ *အတိတ္* တဲ႔

ဂ်ဴ

မယ္႔ကိုး said...

အတိတ္ရဲ ့ အခန္းတိုင္းကို လွည့္လည္ဝင္စားသြားပါတယ္။

ကၽြန္မ ႐ႈိက္ရယ္ေနမိေလသလားမသိ ။...

ေနာက္ဆံုးပိတ္ အိတ္နဲ ့လြယ္ ...ရင္ထဲေဖာက္ဝင္သြားပါတယ္။

Eaindra said...

မမေရ...

ဖတ္ျပီး...
ဘာမွေျပာမရေအာင္..ခဏဆြံ႔အသြားခဲ့ပါတယ္...။

အတိတ္ဆိုတာ တိတ္ကိုမတိတ္ႏိုင္တဲ့ မိုးပါပဲ...

အျမဲလိုလို လိုက္ ပါ အံု႕ ဆိုင္း ေန တဲ့
တိမ္ဆိုင္ေတြကလဲ...အုံ႔အံု႔ ခဲခဲ...

မရပ္မနား...သူတအားရြာခ်တဲ့ အခါမ်ိဳးမေတာ့...
စိတ္ေတြ နားခိုစရာမရွိ..ေပါ့..
အလြမ္းထဲ ရႊဲရႊဲစိုေနရေတာ့တာ...

တစ္ခါတစ္ခါ ဘ၀ကို ဗီဒီယိုတိတ္ေခြလို ေက်ာ္ခ်င္တာေတြကို ေက်ာ္ပစ္ျပီး ရစ္ခ်င္တာေတြကို ရစ္ၾကည့္ခ်င္တယ္ မမရယ္...

ခ်စ္ခင္ေလးစားတဲ့

ညီမေလး
အိျႏၵာ

Sein Lyan Tun said...

ဒီအတိတ္


ဒီမိုး


ဒီအလြမ္း.....


ဒီတစ္သက္မေမ့ဘူး



ဒီကဗ်ာေလးကိုဖတ္ေတာ့ ပိုေတာင္လြမး္သြားမိပါရဲ႔...

မဆီမဆိုင္ လြမ္းခ်င္ထပ္သြားတယ္....


ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္

ဖိုးစိန္

(၁ ၂ ၃ ၄ ၅) ယူသူမ်ားကို ေက်နပ္ဖူး


ကဗ်ာဆရာမ သတင္းမပို႔တာကို ေက်နပ္ဖူး

နက္မေကာင္းတာကို ေက်နပ္ဖူး.....)

အဲလိုေရးလိုက္ရလို ့ေက်နပ္သြားတယ္

အဟိ

သက္ပိုင္သူ said...

မမေနာ္
၂၀၀၂ကကဗ်ာေလးဆိုေပမယ့္
အရမ္းေကာင္းတယ္
စာလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ မွတ္သြားတယ္ေနာ္ း)

phoethutaw said...

ကၽြန္ေတာ္ ဒီ ကဗ်ာ သေဘာက်တယ္ မေနာ္..

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ႏွလံုးသား နဲ႔ စိတ္
ကပ္ ၿငိ တြယ္ေနသမွ် ...
အဲဒီအရာကို
ေမ႔ႏိုင္တဲ႔ သူ မ႐ွိေလာက္ပါဘူးအစ္မ .....
ေမ႔ၿပီဆိုရင္ေတာင္ သတိရေနၿခင္းတစ္မ်ိဳးသာၿဖစ္မယ္ ..

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ခ်စ္တဲ့ မေနာ္ေရ...

ႏွစ္ခ်ဳိ႔ရာဇ၀င္ေတြကို မတူးေဖာ္မိေစနဲ႔
စတုတၳေျမာက္ေန႔ရက္ေတြကို မုန္းတယ္
ေသာၾကာရထားစီးလာတဲ့ (၁၃) နာရီ
မိန္ရာသီရဲ႕ေနာက္ဆုံးေန႔တစ္ေန႔...

ဘာလို႔လည္းေတာ့ မသိဘူး မေနာ္ရာ..
ဒီေနရာေလးကို သိပ္သေဘာက်တာပဲ..
ခင္ေလးက (၁၃) ကို သိပ္ခ်စ္တာ

with love.....

sait phay yar said...

အတိတ္က အၿမဲေၿခာက္လွန္႕ေနတယ္ေနာ္........

tin min htet said...

ေၾကကြဲမႈေတြက .. ပိုးစိုးပက္စက္ ဆိုတာက နည္းနည္းရိုးေနတယ္။ အဲဒါကလြဲရင္ စကားလံုး သိပ္ေကာင္းတယ္။ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ေတြမ်ားေပမယ့္ ခံစားခ်က္ကို ျမင္ႏိုင္တယ္။

ေမဇင္ said...

ေကာင္းလုိက္တဲ့ ကဗ်ာေလး...။ ေရးတတ္လိုက္တာ..။ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႕..။

K said...

ကဗ်ာေလးကိုအရမ္းသေဘာက်တယ္ အမေရ...

WWKM said...

ကဗ်ာေလး ေကာင္းတယ္ ေမခေရ..
အတိတ္က အရိပ္ကေလးေတြက လူတိုင္းမွာရိွေနၾကမွာပဲေနာ္.

က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.

၀ါ

လင္းဒီပ said...

ေသာၾကာရထားစီးလာတဲ့ (၁၃) နာရီ
....
....
ႏွင္းစက္ပိုးမ်ွင္ေတြၾကားက၊ ကေခ်သည္
ကၽြန္မ ႐ႈိက္ရယ္ေနမိေလသလားမသိ ။

အိတ္္ထဲ ကံဆိုးျခင္းေတြပဲ ထည့္လြယ္ခဲ့တယ္။

Anonymous said...

ခုတေလာ (၁၃)ေတြသိပ္သံုးေနတယ္.. ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အန္တီေနာ္ေရးဖူးတဲ႔၀တၳဳတိုေလးတစ္ပုဒ္ပဲဖတ္ဖူးတာ.. အဲ႔ေလာက္ထိ စာဆင္းရဲတာ.. နားမလည္တာေတြက
"စတုတၳေျမာက္ေန႔ရက္ေတြကို မုန္းတယ္
ေသာၾကာရထားစီးလာတဲ့ (၁၃) နာရီ
မိန္ရာသီရဲ႕ေနာက္ဆုံးေန႔တစ္ေန႔"

မသိလို႔ရွင္းျပခိုင္းရင္လည္း စပ္စုတယ္လို႔ေျပာမွာေနာ္.. ေနပါေစေတာ႔ေလ..