ကံဆိုးမ

Saturday, May 30, 2009

ပံုကို google ကယူပါတယ္
ကံဆိုးမ
ေနၿမင့္ရာအရပ္ကၾကည့္လိုက္ၿပန္ေတာ့
ရူးသြပ္မႈေတြက ရင့္ေရာ္ႏြမ္းေၿခာက္ေနခဲ့။

အထားအသိုမွားခဲ့ေသာ စိတ္ မ်ား
အနာအၾကားလြဲခဲ့ေသာ အနာဂါတ္ မ်ား
တံခါးခပ္ေစ့ေစ့ သ႑ာန္ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္အဆန္းမ်ား
အာရံုဟာ တစ္လမ္းတည္းသြားခဲ့လို႔မရၿပန္ဘူး

ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာ၏ မရဏက်မ္းဆိုလား
အား..ကနဲထပ်ံသြားတဲ့က်ီးကန္းၾကီးက
ခါးသက္ေသာအေငြ႕အသက္မ်ားနဲ႔
ခပ္အက္အက္ရယ္သြမ္းေသြးသြားေသး..

စိတ္တံခါးခ်ပ္ေတြကိုခပ္တင္းတင္းပိတ္ပစ္လိုက္တဲ့အခါ
ကမၻာဟာေမွာင္အတိက်…
ဒါဏ္ရာအနာတရေတြက ၿပာက်သြားခဲ့ၾကတယ္
တကယ္ဆို ထင္သေလာက္မလြယ္ခဲ့ၾကပါဘူး
သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္အၿမစ္တြယ္တာကအစ နာက်င္ခဲ့ၾကရတာပဲ
ခြဲခြာသြားၾကတဲ့အခါ..အရာရာဟာ ေက်ာက္ၿဖစ္သြားမယ့္သကၠရာဇ္ေတြမွာလို႔
ဘယ္သူက အာမခံထားခဲ့လို႔တုန္း။

တစ္လမ္းတည္းသြားႏွင့္ၾကပါ
တစ္ေနရာမွာေတာ့ဆံုေကာင္းရဲ႕
လူမွန္းမသိေတာ့တဲ့ကံၾကမၼာနဲ႔
ငါတုိ႔က ဘာကိုဆက္ေဆြးေႏြးလို႔ရမတဲ့လဲ

အဝါေတြနည္းနည္းေလွ်ာ့ပါ အၿဖဴေရာင္မ်ားမ်ားေပးပါ
ဒါဏ္ရာေတြက ပတ္ၾကားေတြအက္လို႔
(မာနဆိုတဲ့ဓါတ္ခ်ိဳ႕တဲ့လို႔ေလ..)
လိပ္စာမွားတံခါးေခါက္မိေနေသာ ကံတရားကလည္း
ငါ့ဆီၿပန္လွည့္မလာေတာ့…

ရစ္တာစေကးခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔
ႏွလံုးသားရပ္ဝန္းတစ္ခုလံုး ဂၽြမ္းထိုးေမွာက္ခုန္
အေတာင္မစံုႏိုင္ေသးတဲ့ ၿမိဳ႕ရိုး
ႏွင္းစက္ေတြကေဝဝင္းဝိုးဝါးလို႔…။

ညိဳ႕တက္လာေသာမ်က္ရည္တိမ္ရိပ္မ်ား
ေလႏွင္ရာလြင့္ပါးသြားႏွင့္ၾကပါ
မုိးၾကီးရြာၿပီဆိုမွၿဖင့္ အဲဒီေနရာမွာ
ငါရွိေနပါလိမ့္မယ္။ ။
မေနာ္ဟရီ


23 Comments:

Zephyr said...

ဆာဟာရမွာေတာ႔မိုးမရြာေလာက္ဖူးထင္ပါရဲ႕ ...
စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းကိုဗဟိုျပဳလ်က္
Z

မယ္႔ကိုး said...

အထားအသိုမွားခဲ့ေသာ စိတ္ မ်ား
အနာအၾကားလြဲခဲ့ေသာ အနာဂါတ္ မ်ား
တံခါးခပ္ေစ့ေစ့ သ႑ာန္ ပန္းခ်ီကားခ်ပ္အဆန္းမ်ား
အာရံုဟာ တစ္လမ္းတည္းသြားခဲ့လို႔မရၿပန္ဘူး

စကားလံုးတိုင္းကုိ အကုန္ခံစားသြားတယ္ မ ...
ကိုယ္ကလည္း ဒီလို အၿမဲေတြးမိလို ့

Sein Lyan Tun said...

မိုးႀကီးရြာရင္ ရြာပါေစ
ေလႀကမ္း မတိုက္ရင္ ခံႏိုင္ရည္ရွိပါတယ္
မိုးႀကီး စဲဖို႔လဲမေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး
ကံတရားပဲေလ
ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္

WWKM said...

ကဗ်ာေလးလာဖတ္သြားပါတယ္ ေမခေရ..
လွပတဲ႔ အနာဂတ္ေတြနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ.
ကိုကိုေလးကိုဂရုစိုက္ေနာ္.ခမည္းခမက္ေလာင္းေရ..
တကယ္ေတာ႔ ဖိတ္စာေလးမွာ မေနာ္နာမည္နဲ႔တကယ္
ေရးမလို႔စိတ္ကူးခဲ႔ေပမယ္႔ ဟိုေမး ဒီေမးေမးရမွာ အား
နာလို႔ ေရးခ်င္သလိုေရးလိုက္တာေနာ္.. ခြင္႔လြတ္. း))

Unknown said...

အစဥ္အားေပးလွ်က္ပါမေနာ္ေရ....

(ကို)
နဒင္း

လင္းဒီပ said...

ကဗ်ာက မႈိင္းညိဳ႕ေနလိုက္တာ....။

သက္ပိုင္သူ said...

မိုးၾကီး ရြာေနၿပီ ဆိုမွျဖင့္တဲ့...
တကယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀ မွာ မိုးရြာခံရတယ္ အၾကိမ္ေပါင္းေတြ
ကဗ်ာထဲကလိုမ်ားခဲ့ဘူးတယ္

Eaindra said...

တစ္လမ္းတည္းသြားႏွင့္ၾကပါ
တစ္ေနရာမွာေတာ့ဆံုေကာင္းရဲ႕
လူမွန္းမသိေတာ့တဲ့ကံၾကမၼာနဲ႔
ငါတုိ႔က ဘာကိုဆက္ေဆြးေႏြးလို႔ရမတဲ့လဲ..

မမေရ...တစ္ေနရာေတာ့ဆံုႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕...
ဆံုတဲ့အခ်ိန္မွာ..
ဆက္ေဆြးေႏြးစရာေတြ ရွိပါေသးတယ္..
ဆက္ကိုေဆြးေႏြးရဦးမယ္..

အိျႏၵာ

မမ ရယ္..ကဗ်ာနာမည္ႀကီးက ရက္စက္လိုက္တာ

Moe Myint Tane said...

ေနလာႏွင္းေပ်ာက္ကံတရားေတြက ေနညိဳခ်ိန္မွာမွ ေရခပ္ဆင္းခ်င္သတဲ႔ေလ။ အိပ္မက္ရဲ႕ အလွတရားထဲမွာ မ်က္ရည္ညေတြမ်ားမ်ားလာေတာ႔ အာရံုဆိုတာလည္း အေမွာင္ရာသီၾကီးစုိးတဲ႔ အခန္းတစ္ခု။ လမ္းေတြကေတာ႔ ၾကမ္းေနဦးမယ္..။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Julian said...

စိတ္တံခါးခ်ပ္ေတြကိုခပ္တင္းတင္းပိတ္ပစ္လိုက္တဲ့အခါ
ကမၻာဟာေမွာင္အတိက်…
ဒါဏ္ရာအနာတရေတြက ၿပာက်သြားခဲ့ၾကတယ္
တကယ္ဆို ထင္သေလာက္မလြယ္ခဲ့ၾကပါဘူး

(လြယ္တယ္လို႔မထင္ခဲ႔တာေတာင္ ထင္ထားတာထက္ပိုခဲ႔တဲ႔အျဖစ္ေတြ........... )

တစ္လမ္းတည္းသြားႏွင့္ၾကပါ ......တစ္ေနရာမွာေတာ့ဆံုေကာင္းရဲ႕

(ဆံုေကာင္းပါရဲ႔ေလ .....အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘာေတြေဆြးေႏြးျဖစ္နိုင္မလဲ........ )

ဒါဏ္ရာေတြက ပတ္ၾကားေတြအက္လို႔
(မာနဆိုတဲ့ဓါတ္ခ်ိဳ႕တဲ့လို႔ေလ..)
လိပ္စာမွားတံခါးေခါက္မိေနေသာ ကံတရားကလည္း
ငါ့ဆီၿပန္လွည့္မလာေတာ့…

(မာန....ခ်ိဳ႔တဲ႔.. လိပ္စာမ်ားတံခါးေခါက္မိျခင္း.... ျပန္လွည္႔မလာေတာ႔ )

မုိးၾကီးရြာၿပီဆိုမွၿဖင့္ အဲဒီေနရာမွာ
ငါရွိေနပါလိမ့္မယ္။ ။

(ရွိေနၾကပါလိမ္႔မယ္......ရွိေနၾကပါေစ......)

တစ္ပုဒ္လံုးကိုၾကိဳက္တယ္ စူးနစ္ေစတဲ႔စာေၾကာင္းေလးေတြကို ......ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းသာ.........


ဂ်ဴ

JulyDream said...

ကံဆိုးမ အေၾကာင္းၿပီးရင္ေလ...
ကံဆိုးေကာင္ အေၾကာင္းေလး ေရးပါလား...

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ကဗ်ာေလးထဲမွာ ေပ်ာ္ဝင္သြားလိုက္တာ မိုးကိုသည္းေရာ..

Moe Cho Thinn said...

ကဗ်ာဖတ္ၿပီး ရင္ထဲ မေကာင္းလိုက္တာ..

Anonymous said...

ရစ္ခ်္တာစေကးခပ္မ်ားမ်ားနဲ႔
ႏွလံုးသားရပ္ဝန္းတစ္ခုလံုး ဂၽြမ္းထိုးေမွာက္ခုန္
အေတာင္မစံုႏိုင္ေသးတဲ့ ၿမိဳ႕ရိုး
ႏွင္းစက္ေတြကေဝဝင္းဝိုးဝါးလို႔…...

ေမ်ာလြင့္သြားတဲ႔မ်က္ရည္ေတြ
ေျခာက္ခန္းသြားရင္ေတာင္
မိုးေတြေၾကာင့္ တဖန္အသက္၀င္လာလိမ္႔ဦးမယ္..

အငွားမဟုတ္လား အန္တီေနာ္?

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ said...

စိတ္တံခါးခ်ပ္ေတြကိုခပ္တင္းတင္းပိတ္ပစ္လိုက္တဲ့အခါ
ကမၻာဟာေမွာင္အတိက်…
ဒါဏ္ရာအနာတရေတြက ၿပာက်သြားခဲ့ၾကတယ္
တကယ္ဆို ထင္သေလာက္မလြယ္ခဲ့ၾကပါဘူး
သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္အၿမစ္တြယ္တာကအစ နာက်င္ခဲ့ၾကရတာပဲ
ခြဲခြာသြားၾကတဲ့အခါ..အရာရာဟာ ေက်ာက္ၿဖစ္သြားမယ့္သကၠရာဇ္ေတြမွာလို႔
ဘယ္သူက အာမခံထားခဲ့လို႔တုန္း<--- ေကာင္းလိုက္တာ... ကဗ်ာထဲမွာ ခဏ ေမ်ာပါသြားရတယ္...

မသက္ဇင္ said...

တစ္လမ္းတည္းသြားႏွင့္ၾကပါ
တစ္ေနရာမွာေတာ့ဆံုေကာင္းရဲ႕
လူမွန္းမသိေတာ့တဲ့ကံၾကမၼာနဲ႔
ငါတုိ႔က ဘာကိုဆက္ေဆြးေႏြးလို႔ရမတဲ့လဲ

ခံစားရပါတယ္ မေနာ္ ရယ္ ႔ ႔ ႔

Andy said...

မြန္းက်ပ္သြားတယ္ဗ်ာ

April said...

တကယ္ဆို ထင္သေလာက္မလြယ္ခဲ့ၾကပါဘူး
သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္အၿမစ္တြယ္တာကအစ နာက်င္ခဲ့ၾကရတာပဲ
ခြဲခြာသြားၾကတဲ့အခါ..အရာရာဟာ ေက်ာက္ၿဖစ္သြားမယ့္သကၠရာဇ္ေတြမွာလို႔
ဘယ္သူက အာမခံထားခဲ့လို႔တုန္း။

အဲဒီစာသားေတြက ရင္ထိတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔တိုက္ဆိုင္ေနလို႔လား သိပါဘူး။.

ေဆာင္းယြန္းလ said...

လိပ္စာမွားတံခါးေခါက္မိေနေသာ ကံတရားကလည္း
ငါ့ဆီၿပန္လွည့္မလာေတာ့…
အထိနာေအာင္ကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္ မေနာ္ေရ

L'etranger said...

မိုးႀကီးရြာၿပီဆိုမွျဖင့္ အေ႐ွ႕ၿမိဳ႕႐ိုးကို သြားသြားသတိရမိတတ္တယ္

Mogok Thar said...

မေနာ္ ရဲ႔ ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ပီး စိတ္ေတြ လြမ္းေမာသြားတယ္။
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း မိုးတိမ္ေတြ ေကာင္းကင္မွာ ထာ၀ရ တည္ပါေစ။
မိုးၾကီး ရြာခ်လိုက္ဆိုင္း မိုးစက္ေတြ ေအာက္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကခုန္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။

မသက္ဇင္ said...

ထပ္ဖတ္သြားတယ္
ခံစားရတယ္
ခင္မင္လ်က္

NyarNa said...

က်ေနာ္(ဥာဏ) လာသြားပါတယ္...
မိုးၾကီးသည္းၾကီး..မဟုတ္ပါေစနဲဗ်ာ....
ဆရာေခ်ာ..အိမ္မျပန္တဲ့.ညမွာ..မိုးေတြအရမ္းသည္းတယ္တဲ့..
က်ေနာတုိ႔..ေက်ာေလးေတြ..ဘယ္ေတာ့လဲေလ...ေနေရာင္သင္းေနမလဲ..
စာနာဖို႔ေကာင္းပါတယ္..အားလံုးက..တမိုးေအာက္မွာဆိုေတာ့ေလ..ဗ်ာ