ကေလး...သို႔

Monday, March 9, 2009

မီးၿပတိုက္အလြန္ကဗ်ာစုထဲကပဲၿဖစ္ပါတယ္။

ကေလး... သို႔
ကေလးေရ...
မုန္တိုင္းေတြဟာေမာပန္းလာတယ္
ဘယ္မွာလဲ... ခိုလႈံနားစက္ရာတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြဟာ
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနၾကေလရဲ႕။

ကေလးေရ
ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုၾကားရလား...
စကားလုံးမ်ားစြာက ခုန္ထြက္လာရဲ႕
အသိသညာေတြဟာ... ကြန္ပ်ဴတာေတြလိုပဲ
delete ခလုတ္တစ္ခု ပိုင္ဆိုင္ထားရမယ္... ။

ကေလးေရ...
မ်က္၀န္းေတြကိုဖတ္တတ္ၿပီလား...
ေယာင္မွားသံသယေတြသာရရိွခဲ့
ယုံၾကည္မႈေတြဟာ... အိပ္ရာမထႏိုင္ၾကေသးဘူး
မူးယစ္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးေလ... ။

ကေလးေရ...
ႏွလုံးသားေတြေပ်ာက္ေနတယ္
ဘယ္သူမ်ားခိုးယူသြားပါလိမ့္
တစ္ေယာက္တည္းကလား...
အမ်ားႀကီးကလား...
ႏွလုံးသားေတြကိုရွာေဖြဖို႔
ႏွလုံးသားမ်ားစြာ ဖြင့္ရွာရေတာ့မွာ။

ကေလးေရ...
ပန္းေတြကိုခိုးခူးမထားနဲ႔ေနာ္
အေပ်ာ္ဆိုတာတခဏ...
ေၾကြက်သြားတဲ့ပန္းပြင့္ေတြလိုပဲ
ထာ၀ရမတည္ၿမဲဘူး
ဆူးစူးတတ္ေသးတယ္... ။

ကေလးေရ...
အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ခ်ဳိးမေကြ႕ခဲ့လိုက္ပါနဲ႔
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕အရိွတရား
ခါးသက္လြန္းလွပါတယ္...
တြယ္ၿငိေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ
ခြာခ်မရႏိုင္ခဲ့...
ကိုယ္တို႔ရဲ႕အေဆာင္အျဖစ္
အိပ္မက္ေတြကိုပဲ ခ်စ္ရေတာ့မွာ... ။

ကေလးေရ...
ခႏၲီစတရား... တဲ့
ပညာရိွစကားနဲ႔သာဆုိခဲ့ရ
သက္သာရာရေအာင္ေလ...
အမွန္က... အားမတန္၊ မာန္ခ်... တဲ့
အဲဒါေတြနဲ႔ပဲ
ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္လွည့္စားေနခဲ့ရ
တစ္ဘ၀စာမို႔သာေနာ္... ။

ကေလးေရ...
သင္ခန္းစာေတြေလ...
သင္ခန္းစာေတြ...
ပ်ားရည္ဖြပ္ထားရသလိုပါပဲ
အရသာကေတာ့ခ်ဳိပါရဲ႕...
ဒါေပမယ့္... ဒဏ္ရာေတြက နာက်င္လြန္းတယ္။


မေနာ္ဟရီ


21 Comments:

NangNyi said...

ေဟး အရင္ဆံုး ၀င္ဖတ္သြားတယ္ကြ

Htoo Aung Lwin said...

ကြ်န္ေတာ္ခံစားတတ္သလို ခံစားသြားပါတယ္..........

Sein Lyan Tun said...

နာက်င္လြန္းတဲ့ဒဏ္ရာေတြကိုဘယ္လိုေဖ်ာက္ရပါ့မလဲ..

ပီတိ(စိတ္ပညာ) said...

လာဖတ္သြားပါတယ္ အစ္မေရ

လင္း said...

ကေလးေရ...
အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ခ်ဳိးမေကြ႕ခဲ့လိုက္ပါနဲ႔
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕အရိွတရား
ခါးသက္လြန္းလွပါတယ္...
တြယ္ၿငိေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ
ခြာခ်မရႏိုင္ခဲ့...
ကိုယ္တို႔ရဲ႕အေဆာင္အျဖစ္
အိပ္မက္ေတြကိုပဲ ခ်စ္ရေတာ့မွာ... ။

တကယ္ထိတယ္ မေနာ္

လင္း said...

ကေလးေရ...
အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ခ်ဳိးမေကြ႕ခဲ့လိုက္ပါနဲ႔
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕အရိွတရား
ခါးသက္လြန္းလွပါတယ္...
တြယ္ၿငိေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ
ခြာခ်မရႏိုင္ခဲ့...
ကိုယ္တို႔ရဲ႕အေဆာင္အျဖစ္
အိပ္မက္ေတြကိုပဲ ခ်စ္ရေတာ့မွာ... ။

တကယ္ထိတယ္ မေနာ္

Kaung Kin Ko said...

ကေလးေရ...
သင္ခန္းစာေတြေလ...
သင္ခန္းစာေတြ...
ပ်ားရည္ဖြပ္ထားရသလိုပါပဲ
အရသာကေတာ့ခ်ဳိပါရဲ႕...
ဒါေပမယ့္... ဒဏ္ရာေတြက နာက်င္လြန္းတယ္။

ရင္ထဲ ထိသြားတယ္ဗ်ာ။

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

မေနာ္ေရ....

ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္လံုးေကာင္းတယ္..
ေရြးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့....
ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ေလးကို သေဘာအက်ဆံုးပါ..

with love

အိျႏၵာ said...

ကေလးေရ...
ႏွလုံးသားေတြေပ်ာက္ေနတယ္
ဘယ္သူမ်ားခိုးယူသြားပါလိမ့္
တစ္ေယာက္တည္းကလား...
အမ်ားႀကီးကလား...
ႏွလုံးသားေတြကိုရွာေဖြဖို႔
ႏွလုံးသားမ်ားစြာ ဖြင့္ရွာရေတာ့မွာ

အမွန္တရား...ဆိုေတာ့ ရက္စက္ေပမယ့္
လွေနတာပါပဲ...

လွလိုက္တာအစ္မရယ္..
ဓါတ္ခံကမေကာင္းဘူးေနာ္...
ကိုယ့္ကိုကိုယ္မနည္းလိုက္ဆည္ထားရတာ..
ခုေတာ့...
အစ္မဆီမွာ...ေမ်ာျပန္ေပါ့....

လင္းဒီပ said...

သင္ခန္းစာေတြ...
ပ်ားရည္ဖြပ္ထားရသလိုပါပဲ
အရသာကေတာ့ခ်ဳိပါရဲ႕...
ဒါေပမယ့္... ဒဏ္ရာေတြက နာက်င္လြန္းတယ္။

အဲဒီစာသားက အေတာ္တာတယ္ဗ်ာ....
ေက်ာင္းက ေနတိုင္း တက္လို႕ကို မျပီးေတာ့ဘူး...
နာက်င္လြန္းလွျပီ...

kay said...

တြယ္ၿငိေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ
ခြာခ်မရႏိုင္ခဲ့...

ၾကိဳက္စ္ း)

Moe Myint Tane said...

တစ္ခါ တစ္ခါ ပ်ားရည္ဆမ္းထားတဲ႔ ဒဏ္ရာက ေသြးစိမ္းေတြလည္း ထြက္ေနတတ္တယ္အမေရ။ တရားဆိုတာ သိထားေပမယ္႔လည္း မတည္ျမဲျခင္းေတြမ်ားစြာထဲမွာ
အိပ္မက္ဆိုတာေတြကို တြယ္ဖက္တတ္ေနေတာ႔
ႏွလံုသားမ်ားစြာထဲမွာဘဲ ႏွလံုးသားတစ္ခု
အခိုးခံခဲ႔ ရျပန္ေပါ႔။

ကဗ်ာေလးထဲမွာ စီးေျမာမိလိုက္တာ အမေရ။ ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ဗ်ာ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Moe Cho Thinn said...

မေနာ္ေရ မ်က္၀န္းေတြကို ဖတ္တတ္ခဲ႔ၿပီလား။
ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ႔ပါေစ မေနာ္..

အိုင္လြယ္ပန္ said...

အရသာကေတာ႔ခ်ိဳပါရဲ႕
ဒါေပမယ္႔ ...ဒဏ္ရာေတြက နာက်င္လြန္းတယ္ ....

သင္ခန္းစာေတြတဲ႔လား အစ္မေရ ......
အဲဒီအပိုဒ္ေလးၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ .................

သက္ပိုင္သူ said...

မမေနာ္ေရ..
ေနာက္ဆံုးအပိုဒ္ေလး အရမ္းေကာင္းတယ္

Dr Phyo Wai Kyaw said...

လွ ေသာ က ဗ်ာ ေလး . . .

tg.nwai said...

အားက်တယ္ မေနာ္..စာလံုးေတြကို စီထားတယ္လုိ႔ကို မျမင္မိဘူး..ဒီစာလံုးေတြပဲ..ထိရွတာခ်င္းကေတာ႔....။

Unknown said...

ႏွလုံးသားေတြကိုရွာေဖြဖို႔
ႏွလုံးသားမ်ားစြာ ဖြင့္ရွာရေတာ့မွာ။


မေနာ္ေရ...
လာဖတ္သြားတယ္၊ ေတာင္းတဲ့ဆုေတြျပည့္ပါေစ

ေဆာင္းယြန္းလ said...

မ်က္ဝန္းေတြကိုဖတ္ရတာ အရသာရွိတယ္မေနာ္ေရ..
က်ေနာ္လည္း ငယ္ငယ္တုန္းက သစ္ပင္ေတြနဲ႔စကားေၿပာရတာကို ပိုေပ်ာ္တယ္ဗ်...
ကေလးေရ...
သင္ခန္းစာေတြေလ...
သင္ခန္းစာေတြ...
ပ်ားရည္ဖြပ္ထားရသလိုပါပဲ
အရသာကေတာ့ခ်ဳိပါရဲ႕...
ဒါေပမယ့္... ဒဏ္ရာေတြက နာက်င္လြန္းတယ္။
အၾကိဳက္ဆံုးပါပဲ....

Anonymous said...

သင္ခန္းစာဆိုကတည္းက တစ္ခုခုေတာ့က်ေနာ္တို႔ ေပးဆပ္လိုက္ရတယ္ေနာ္ မခံသာဘူး နာက်င္ရတယ္ဗ်ာ။

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ said...

ကေလးေရ...
အိပ္မက္ေတြကိုေတာ့
ခ်ဳိးမေကြ႕ခဲ့လိုက္ပါနဲ႔
ပစၥဳပၸန္ရဲ႕အရိွတရား
ခါးသက္လြန္းလွပါတယ္...
တြယ္ၿငိေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘဲ
ခြာခ်မရႏိုင္ခဲ့...ကိုယ္တို႔ရဲ႕အေဆာင္အျဖစ္
အိပ္မက္ေတြကိုပဲ ခ်စ္ရေတာ့မွာ... <---
တစံုတရာ ကိုထိထိရွရွခံစား ရတယ္ မေရ... ေတြးလိုက္တိုင္း...ထိတယ္...