သူေယာင္ေန႔မ်ား

Tuesday, March 3, 2009

ရာစုသစ္ၿမစ္က်ဥ္း (၂)ထဲက ကဗ်ာေလးပါ။
ဒီရက္ပိုင္းေတြမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလွည့္ဖ်ားဆံုးမရင္း...အဲဒီကဗ်ာေလးကိုပဲ
သတိရေနမိတာနဲ႔ၿပန္တင္လိုက္တာပါ။ ၁၉၉၄ ကေန႔ရက္ေတြနဲ႔ ခုေန႔ရက္ေတြ
တူေနေသးတာကေတာ့ အ့ံၾသစရာလို႔ေၿပာမလား....
ဒီလိုပါပဲ ကိုယ့္ကိုၾကိဳးေပးသတ္ႏိုင္မွန္းသိသိၾကီးနဲ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ကၽြန္မ
တို႔ရွင္သန္ေနၾကတာ...
ကၽြန္မတို႔ ဘာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနၾကလဲ....အခြင့္အေရးတစ္ခုတစ္ေလဆိုလို႔
သိပ္ၾကီးၾကီးမားမားလို႔ထင္သြားမွာစိုးလို႔ပါ...သိပ္မမ်ားပါဘူး.
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာေတြနဲ႔ရွင္သန္ေနထိုင္သြားခြင့္...ၿပီးေတာ့စိတ္၏ၿငိမ္းခ်မ္းရာ
ေနရာေလးတစ္ခုေအးၿငိမ္းခြင့္...ဒီေလာက္ပါပဲ...

သူေယာင္ေန႔မ်ား

ဘာအာမခံခ်က္ေတြမွေပးမထားတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြကိုပဲ က်ဳပ္တို႔ေမ်ွာ္လင့္
အခြင့္အေရးတစ္ခုတေလမ်ား
မ်က္စိလည္လမ္းမွား... ပါလာေလမလားလို႔... ။
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အသစ္စက္စက္ေတြနဲ႔
စိစိညက္ညက္ေၾကေနတဲ့ရင္ခြင္
ဘ၀င္မ်ားေတာင္ျမင့္ေနေသး
မေရာက္လာေသးတဲ့မနက္ျဖန္ဟာ...
မဟာအခြင့္အေရးသစ္ေတြကိုပဲ
ခ်စ္ျမတ္ခြင့္ေပးေတာ့မေယာင္နဲ႔... ။
တည္းတည္းမ်ွင္မ်ွင္က်န္ေနတဲ့
ရွင္သန္ေနထိုင္မႈကို
အင္မတန္ထုထည္ႀကီးသေယာင္ဖန္ဆင္း
ခပ္တင္းတင္းနဲ႔...
မနက္ျဖန္ေတြကို လုိက္လံခူးဆြတ္ေနလိုက္တာ
အ႐ူးအမူးပါပဲ။


မေနာ္ဟရီ
၂၁.၀၄.၁၉၉၄


20 Comments:

Anonymous said...

အစ္မ "ေနာ္."...

မနက္ဖန္လို႔ ရြတ္ေနရတာကိုက
ထိပ္လန္႔တုန္လႈပ္ေနမိသလိုလို
အရုတ္ၾကိဳးျပတ္ခ်ိနဲ႔သြားသလိုလို..
၀မ္းနည္းေၾကကြဲလာသလိုလိုႀကီး..ေနာ္...

ဘာအာမခံခ်က္ေတြမွေပးမထားတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြကိုပဲ က်ဳပ္တို႔ေမ်ွာ္လင့္
အခြင့္အေရးတစ္ခုတေလမ်ား
မ်က္စိလည္လမ္းမွား... ပါလာေလမလားလို႔... ။

အဲလိုေတြး..မိျပန္ေတာ့လဲ ေနေပ်ာ္လာသလိုပါပဲ..။

အစ္မေနာ္ေရ..ကဗ်ာေကာင္းေလးအတြက္ေက်းဇူးပါ.
(၁၉၉၄ နဲ႔ ၂၀၀၉ ဆိုတာ ဘာမ်ားထူးသြားလို႔လဲ အစ္မရယ္...).

လင္းဒီပ said...

မအိျႏၵာကို သံေယာင္လိုက္ေျပာလိုက္မယ္..
၁၉၉၄ နဲ႔ ၂၀၀၉ ဆိုတာ ဘာမ်ားထူးသြားလို႔လဲ အစ္မရယ္...

ဘာမွ ထူးမလာတဲ့ မနက္ျဖန္အေသေတြထဲမွာပဲ ရွင္သန္ရတာ အဓိပၸာယ္မဲ့ လြန္းတယ္။။

Sein Lyan Tun said...

က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့
မနက္ဖန္မ်ားစြာကို
အရူးအမူးဆြတ္ခူးေနရတာေမာလွပါၿပီး..
မနက္ဖန္ကို ရပ္လိုက္ခ်င္ၿပီး..

Anonymous said...

ရိုးရိုးရွင္းရွင္းနဲ႔ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ပါပဲ အန္တီေနာ္ေရ.. အရမ္းၾကိဳက္မိပါတယ္..

မသက္ဇင္ said...

မေနာဟရီ ဆိုသည္႔အမည္ေလးကို ၾကားဘူးတာၾကာၿပီ--
စာေတြဖတ္ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔-----?
အနာဂတ္ ျမန္မာစာေပ ယဥ္ေက်းမွဳအတြက္--
အားကိုးေလာက္စရာကေလာင္တေခ်ာင္းပါပဲ--
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ--

kay said...

၉၄ န႕ဲ ၀၉ ေန႕ရက္ေတြ တူေနေသးတယ္ ဆိုတာ..ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ကံထူးသလဲ..

ဇနိ said...

က်ေနာ္ အနာဂတ္မွာဆိုၿပီး အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတယ္.. ဒါေပမယ့္... က်ေနာ္ အခုအခ်ိန္မွာ သေဘာေပါက္ေနပါၿပီ.. လူ႔ဘဝဆိုတာကိုက ဒါမ်ိဳးပဲလား မသိေနာ္

လင္း said...

ဘာမွန္းမသိတဲ့မနက္ျဖန္ေတြထဲမွာ လူးလားေခါက္တုန္ ့ ရံုးကန္ေနရတာ ေမာလွျပီ။ အရံွဳးနဲ ့ေက်ာခိုင္းလုိက္ခ်င္ျပီ။
ဘာမွန္းမသိ၀မ္းနည္းေနတာ မေနာ္ကဗ်ာေလးဖတ္ျပီး ပုိျပီး၀မ္းနည္းသြားတယ္။

ATN said...

အႏွစ္ ၂၀ ဆိုတာေတာင္ မေန႕ တေန႕ကလို ခံစားေနရေသးရင္...
၁၅ ႏွစ္ဆိုတာ သည္ေန႕မနက္ပဲ မဟုတ္လား...

Anonymous said...

သူေယာင္ေန ့တဲလား အမရယ္....
ရွင္သန္ေနတဲ့ေန ့ ေတြကိုေမွ်ာ္လင့္မိတယ္...
အသက္ရွိတဲ့ အသက္၀င္တဲ့ ေန ့မ်ိဳးေလးေပါ့...
ေတာနက္ထဲ ၀င္ခဲ့မိေတာ့ သူေယာင္နဲ ့ေတြ ့ရတာေပါ့...

pandora said...

ဘာအာမခံခ်က္ေတြမွေပးမထားတဲ့
မနက္ျဖန္ေတြကိုပဲ က်ဳပ္တို႔ေမ်ွာ္လင့္....

ရင္ေမာရပါတယ္။

tg.nwai said...

မေနာ္ေရ..မေန႔တေန႔တုန္းကလုိပါပဲ...နွစ္ေတြသာ ေျပာင္းသြားတယ္..။
အရင္တုန္းကေတာ႔ မနက္ျဖန္ေတြ အမ်ားႀကီး ပိုင္ဆုိင္ရမယ္ ထင္ထားခဲ႔ရင္း ေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔မိတာေပါ႔..။
အခုက်ေတာ႔ မေသခ်ာတဲ႔ မနက္ျဖန္မ်ားစြာကို ခ်န္ထားရစ္ခဲ႔႔ၿပီး လက္က်န္ မနက္ျဖန္ေတြအတြက္... သိပ္မေမွ်ာ္လင္႔ခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။

မေနာ္ေျပာခဲ႔သလုိပဲ...ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာေတြနဲ႔ရွင္သန္ေနထိုင္သြားခြင့္...ၿပီးေတာ့စိတ္၏ၿငိမ္းခ်မ္းရာ
ေနရာေလးတစ္ခုေအးၿငိမ္းခြင့္...ဒီေလာက္ပါပဲ...။

Moe Cho Thinn said...

ဘာမွ ထူးမလာေပမဲ႔လည္း တို႔ကေတာ႔..
မနက္ျဖန္ေတြကို လုိက္လံခူးဆြတ္ေနလိုက္တာ
အ႐ူးအမူးပါပဲ..:))

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

မေနာ္ကဗ်ာေလးက .. ေမ့ေလ်ာ့ေနတာတခုကုိ သတိေပးလုိက္သလုိပါပဲ..
တခါတခါေတာ့ အမေရ.. မနက္ျဖန္ဆုိတာ တုိက္ပြဲေခၚသံလုိ႔ ထင္မိတဲ့အခါမ်ားလည္း ႐ွိေသးတယ္ေနာ္။

မီယာ said...

ဒီေန႔အတြက္ပဲ အသက္ရွင္ေနခဲ့တာ ၾကာပါေပါ့ မေနာ္
၁၉၉၄ ကတည္းက ဆုိပါေတာ့... ကုိယ့္ လက္ရာမပါဘဲ သူ႔ဘာသာ ေျပာင္းလဲ သြားတာေတြေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ရွင္သန္ေနထိုင္မႈကို
အင္မတန္ထုထည္ႀကီးသေယာင္ဖန္ဆင္း
ခပ္တင္းတင္းနဲ႔.....
အမွန္အကန္ထိတဲ့ စာသားေတြပါလား မေနာ္ေရ...
နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းကို ခံစားလို႔ရပါတယ္ဗ်ာ...

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

မေနာ္...

ဘယ္ေတာ့မ်ား မ်က္စိလည္လမ္းမွား...
ပါလာေလမလားလို႔....
တကယ္ပါ... အရူးအမူးနဲ႔ မနက္ျဖန္ေတြကို
လိုက္လံခူးဆြတ္ ေနမိတာ...

with love...

အိုင္လြယ္ပန္ said...

အ႐ူးအမူးပါပဲအစ္မေရ ....

မနက္ၿဖန္ေတြကို လိုက္လံခူးဆြတ္ေနလိုက္တာ ...

Thant said...

ၽေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာ ....ဟိုးတုန္းကေတာ့ မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေမွၽာ္လင့္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ မနက္ျဖန္ျမန္ျမန္ေရာက္ခ်င္လြန္းလို႔ မိုးခ်ဳပ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ အိပ္ေတာ့တာပဲ ။ အခုေတာ့ မနက္ျဖန္ဆိုတာကို မေတြးေတာ့ဘူး ။ ေလာကႀကီးက ေနတတ္ရင္ေက်နပ္စရာေတြခ်ည္းပါပဲေလ......

April said...

မနက္ျဖန္ေတြကို လိုက္လံ ခူးဆြတ္ေနရတာ.. အရူးအမူးပါပဲ...

မိုးေန