ေနာင္တ

Saturday, September 27, 2008



ေနာင္တ


ကိုယ့္ေတာင္တန္းကိုကိုယ္စြန္ ့ခြာခဲ့တဲ့ညက
ကိုယ့္ေရာင္ၿခည္မွာအေမွာင္ေတြသန္းလို ့
ကိုယ္တို ့မိုးခ်ဴပ္ၾကေတာ့မယ္။

ေဆးေရာင္ေတြလြယ္လြယ္ကူကူၿခယ္ခဲ့မိၾကတဲ့
၉၃…
ကိုယ္ကရင့္က်က္ခ်င္တုန္းပဲ..။
မင္နီတံကိုင္ရင္းၾကက္ေၿခေတြခတ္
ကိုယ္က..
သိပ္စကားမတတ္တဲ့ကံ့ေကာ္အိုလို..။

လမိုက္ေနတုန္းပါပဲ
ကမၻာဟာလည္ေနလ်က္ကရပ္တံ့
သကၠရာဇ္ေတြကငါ့ေရွ ့မွာေသြးပ်က္စြာခန္ ့ညားလို ့..။

ရထားအိုလိုအေတြးေတြနဲ ့
သက္ၿပင္းတဖိုဖိုရွုိက္ငိုခဲ့ရ
၉၅ ရဲ ့ညေတြလည္းခုထိမိုးမစဲႏိုင္ေသး..။

အဲဒီလိုမလြယ္ကူခဲ့ၾကပါဘူး
ရႈံးနိမ့္ခဲ့ဖူးသူတိုင္သိမွာပါ…
အမာရြတ္ဟာစကားတတ္တဲ့ငွက္တစ္ေကာင္လိုပဲ
အရိပ္သံုးပါးနဲ ့အေ၀းၾကီးေ၀းခဲ့..။

ခရီးကေ၀းတုန္းပဲလား
စမ္းတ၀ါး၀ါးႏုိင္လြန္းတဲ့ၾကယ္ကေလး
အတိတ္ေရးေရးေတြထဲပုန္းအိပ္
ကိုယ္ကခုထိတိတ္ဆိတ္ေနရတုန္းပါပဲ..။ ။


2 Comments:

Anonymous said...

အမရဲ့ စာေတြကို ဖတ္ရတည္းက ၾကိဳက္ခဲ့ဖူးတယ္ ။ ခုလို ဘေလာဂ့္ေပၚေရးလာတယ္ဆိုေတာ့ သိပ္၀မ္းသာတာပဲ ။ ဒီကဗ်ာေလးကို အရမ္းၾကိဳက္မိတယ္ ။

Anonymous said...

ေမခ

ကိုယ္ဒီကဗ်ာေလးကိုၾကိဳက္လိုက္တာ


ဂ်ဴ