ၾကယ္ေဝးရာသီ ခရမ္းၿပာဂီတ လမ္္းေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ညေတြ

Friday, September 25, 2009

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဒီလိုအခ်ိန္က ဒီဘေလာ့ခ္ေလးကို စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ခုဆိုတစ္ႏွစ္ၿပည့္ပါၿပီ ။ ဒီဘေလာ့ခ္ေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္သင့္သူတခ်ိဳ႕ကိုလည္းသတိရပါတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ ကၽြန္မနာမည္နဲ႔ ဘေလာ့ခ္ကို ကၽြန္မ ဘေလာ့ခ္ေရးဖုိ႔စိတ္ကူး မရွိခင္တည္းက ယူထားေပးခဲ့ၿပီး စလုပ္ဖုိ႔ပါ အစစကူညီခဲ့တဲ့ ညီလင္းဆက္၊ ဘေလာ့ခ္ေရးဖို႔ မၾကာခဏတိုက္တြန္းတဲ့ ေက နဲ႔ ေရးပါ လို႔ဆိုခဲ့ဖူးတဲ့ မေခ်ာအိ ..သူတို႔ေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ ကၽြန္မ ဒီခရီးကိုစၿဖစ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ တစ္ႏွစ္သက္တမ္းအတြင္း ကၽြန္မစာေတြကိုလာဖတ္တဲ့သူေတြအားလံုးနဲ႔ ေရးေဖာ္ေရးဖက္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမအားလံုး ကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔အတူေလွ်ာက္လွမ္းရတဲ့လမ္းဟာ ကၽြန္မ အတြက္ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းေၿမ႕ဖြယ္အၿခားေသာလမ္းတစ္လမ္းၿဖစ္ခြင့္ရခဲ့လုိ႔ပါ။
ဒီလထဲမွာ တစ္ႏွစ္ၿပည့္တဲ့သူေတြမ်ားပါတယ္။ လင္းဒီပ၊ နန္းညီ၊ မေၾကးမံု၊ Zephyr စသၿဖင့္..။ ေၿခလွမ္းတူစခဲ့ၾကတဲ့သူေတြအားလံုး ေရွ႕ဆက္ေၿခလွမ္းေတြကိုလည္း တူတူလွမ္းႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
(အထူးအေနနဲ႔ ကၽြန္မဒီအက္ေဆးေလးအတြက္ ကဗ်ာကူေရးေပးတဲ့ ကၽြန္မသား Zephyr ကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)





ၾကယ္ေဝးရာသီ ခရမ္းၿပာဂီတ လမ္းေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ညေတြ


အိပ္စက္ၿခင္းက ကၽြန္မဆီကေန တေရြ႕ေရြ႕ ခရီးထြက္ခြာသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ၾကယ္ေတြက ကၽြန္မဆီ အုပ္ဖြဲ႕ပ်ံသန္းလာခဲ့ၾကတယ္။ ကၽြန္မ ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး ၾကယ္ေတြနဲ႔ ၿပည့္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ.. တစ္စံုတစ္ရာဟာ သိပ္ကိုေသခ်ာသြားခဲ့ရၿပန္ေရာ..။ ဟုတ္တယ္။ သူတို႔နဲ႔ ကၽြန္မ အေဝးးးးးးးးၾကီးးးးးးးးပဲ…………..

မင္းတို႕အိမ္မက္ထဲမွာ
ငါမပါႏုိင္ေတာ႔ဘူးကြယ္ ..

ေျမမႈန္စြန္းထင္းတဲ႔ ေျခေထာက္ေတြ...

က်ိန္စာရသမွာ မိုးမိေနခဲ႔တယ္ ....

ငါ႔ရဲ႕အျပံဳးကို အလင္းႏွစ္တစ္သန္းမွာ လက္ခံေပးပါ ...။

ငါ႔႔ရဲ႕ နာက်င္မႈကို အိပ္ရာ၀င္ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ လုပ္ျပီး ...
ငါတို႕ရဲ႕ေ၀းကြာမႈကို ... သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေခါက္သိမ္းထားလိုက္ပါကြယ္ ....။


လြင့္ထြက္ခဲ့တဲ့အေဝးေတြနဲ႔ ဆုတ္ခြာခဲ့တဲ့အေဝး..မတူညီသလို က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့အေဝးနဲ႔ ေငးေမွ်ာ္ရတဲ့ အေဝးလည္း မတူပါဘူး။မတတ္ႏိုင္ၿခင္းမ်ားစြာေတြကို လက္ေလ်ာ့လိုက္ရတဲ့ အခါတိုင္းမွာ လူေတြဟာ ရွင္လ်က္နဲ႔ တစ္ဖန္ ေသၾကရၿပန္ပါတယ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္ေသဆံုးရမႈေတြထဲ အၾကိမ္ၾကိမ္နာက်င္ အထီးက်န္ရင္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ဆြံ႕အ ၿငိမ္သက္သြားခဲ့ရၿပန္ပါေပါ့။ တေၾကာ့ၿပီးတေၾကာ့ ၿပန္ၿပန္လာေန တဲ့ အဲဒီ တိတ္ဆိတ္ၿခင္းဂီတသံက ေမွာက္မိုက္စိမ့္စိုႏိုင္လြန္းလွခ်ည့္။

အလြမ္းဆိုတာ
ထြက္ခြာသြားတဲ႔သူနဲ႕ က်န္ရစ္သူၾကားက

စိတ္အကြာအေ၀းပါကြယ္ ...။

Fade Out မျဖစ္ႏိုင္တဲ႔ ဂီတအတြက္ ...

ႏွလံုးသားေတြလည္းခါးလွျပီ ....

အလင္းခါးခါးေတြ ေသာက္သံုးထားတဲ႔စိတ္မွာ

အၾကားအလပ္မရိွတဲ႔ ေသဆံုးျခင္းကို နံနက္ခင္းတစ္ခင္းလို ...
သပ္သပ္ရပ္ရပ္စိုက္ပ်ိဳးထားလိုက္ပါျပီ ...


တကယ္ေတာ့ အေဝးၾကီးေတြကို နီးနီးေလး ဆြဲေရႊ႕ပစ္လုိက္ရတာ သိပ္ပင္ပမ္းပါတယ္။ စိတ္ခြန္အားေတြကို အားသြန္ခြန္စိုက္ ပံုေအာပစ္လုိက္ၿပီးမွေတာ့ ဘယ္သူမဆို အရာေရာက္ခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ၾကယ္ေတြကို တိတ္တဆိတ္ စိတ္နဲ႔ နီးပစ္လိုက္ရတာ ပင္ပမ္းလိုက္တာ….။ အကြာအေဝးေတြကို တိတ္တိတ္ၾကိတ္ က်ိန္ဆဲပစ္လုိက္ရင္း ခရီး ဆိုတဲ့သီခ်င္းကို သံစဥ္ဖ်က္ပစ္လုိက္မိတယ္။ က်ိဳးပဲ့က်န္ေနခဲ့တဲ့ စာသားခ်ည္းသက္သက္ ကမွ… ေသြးပ်က္ဖြယ္အတိ ဆိုတာေနာက္က်စြာသိခဲ့ရၿပန္ပါေရာ။

အသိေနာက္က်ျခင္းေတြမွာ ခ်စ္သူဟာ ကိုယ္႔အျခမ္းမဟုတ္မွန္းသိခဲ႔ရတယ္ ... အေမဟာ သစ္ပင္ရဲ႕ အျမစ္ေတြလို စိတ္မွာစြဲျပီး အရိပ္ေတြအျမဲေပးေနမယ္ဆိုတဲ႕ အာမခံခ်က္ဟာ မရဏမင္းရဲ႕ လက္မွတ္တစ္ခ်က္ထုိးရံုနဲ႕ ပ်က္ျပယ္တတ္မွန္းသိခဲ႔ရတယ္...။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ .... ခ်ဳပ္ေဆးမသံုးထားတဲ႔ အ၀တ္အထည္ေတြလို အေရာင္လြယ္လြယ္လြင္႔တတ္မွန္းသိခဲ႔တယ္ ....။ မိတ္ေဆြလို႕ ယူဆခဲ႔သူေတြက ေနာက္ကြယ္မွာ ၀ွက္ထားတဲ႔ သူစိမ္းအၾကည္႕ေတြ ထုတ္ျပႏိုင္တာသိခဲ႔ရတယ္ .....။ ၾကယ္အဖြဲ႔အစည္းမွာ ၾကယ္တစ္စင္းစီရဲ႕ တစ္ကိုယ္စာ လြတ္လပ္စြာေလာင္ကြ်မ္းမႈဟာ ၾကယ္အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ေလာင္ကြ်မး္မႈပါပဲ ...။ ၾကယ္တစ္စင္းရဲ႕ေသာကဟာ ၾကယ္တာရာ အဖြဲ႕ အစည္းရဲ႕ေသာကပါပဲ .....။ ၾကယ္ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေၾကြျခင္းေၾကြ ငါ႔စိတ္ထဲေၾကြမယ္႔ ၾကယ္ကေလးတစ္စင္းရိွေနမလားကြယ္ ....။ အျပာလဲ႔လြန္းတဲ႔ လက္တံေတြဆန္႕ထုတ္ ... အဲဒီႏွလံုးသားကို မႈတ္သိမ္းျငိမ္းသတ္လုိက္စမ္းပါ ၾကယ္ေၾကြေလးရယ္ ......။ က်ိန္စာတရာ သင္႔ေနတဲ႔ ကမ္းလင္႔မႈထဲ ... ၾကယ္ေၾကြေလးကို ေမွ်ာ္ရီသီေငးေနမိတယ္ .... ။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ ဆြတ္ျဖန္းထားတဲ႔ ကမ္းလင္႔မႈတစ္ခုပါကြယ္ .....။

အလင္းႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေဝးကြာေနခဲ့ၿပီးကာမွ အၾကည့္ေတြနဲ႔ခ်ည္း ေၿဖသိမ့္ေၾကကြဲ ေနၾကရမွာတဲ့လား။ မ်က္ေတာင္ေတြတဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္သလို မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔ အၾကည့္ေတြ အားနည္းမွိန္ေဖ်ာ့သြားမွာလည္း ေၾကာက္ပါရဲ႕။ ၾကည့္ေနရင္း ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ဆံုး ေပါက္ကြဲ စၾကဝဠာထဲ လြင့္စင္ေၾကကြဲသြားမွာလည္း ေၾကာက္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ကြယ္…ကၽြန္မတို႔ ဘာတတ္ႏို္င္ခဲ့ၾကလို႔လဲ။

မတတ္ႏိုင္ခဲ႔ပါဘူး
မနက္ျဖန္ကို သားရဲတြင္းက ၾကိဳေနမိတယ္ ...

ေသြးေတြၾကားမွာ ပန္းပြင္႔ကို ဆာေလာင္တဲ႕ ျခေသၤ႔တစ္ေကာင္လို ...
ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ အသက္လုတိုက္ခိုက္ျပီးမွ ...

သရဖူကို စြန္႕ခြင္႔ရမလဲလို႕ေတြးေနမိတယ္ ....


စိမ္းလန္းတဲ႔ေတာအုပ္ေလးမွာ မိုးခ်ဳပ္ခြင္႔ရခ်င္ျပီ ....
ေသြးညီွနံ႕ၾကားမွာ ...
စံပယ္ေတြပြင္႔လာမယ္႔ေန႕ ....၊

၀ုန္းခနဲ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ခုန္အုပ္ ...
..... .......
ညာဘက္ရင္အံုမွာ လွံတစ္လက္ စူးနင္႔၀င္ခဲ႔တယ္ .....။



မတတ္ႏိုင္ၿခင္းအစစ္ေတြကို လက္ေလ်ာ့ထားခဲ့ရၿပီး မတတ္ႏိုင္ၿခင္းအတုေတြကို ၿဖတ္ေက်ာ္ခြင့္ေပးေနတဲ့ ကမၻာ…။ လွည့္စားမႈအစစ္ေတြနဲ႔ဖမ္းစားထားခဲ့ၿပီးကာမွ လွည့္စား မႈအတုေတြနဲ႔ ရိုးသားၿပေနတဲ့ကမၻာ…။ တိုက္ပြဲစစ္စစ္ေတြကိုတိုက္ခိုက္ေစခဲ့ၿပီးကာမွ ေအာင္ပြဲအတုေတြနဲ႔ လွည့္စားခံထားရတဲ့ကမၻာ။ ကမၻာက ငါ့ကိုေက်ာခိုင္းမသြားသေရြ႕ ငါက ကမၻာကိုေက်ာခိုင္းဖို႔ပဲၾကိဳးစားရေတာ့မွာေပါ့။

နားလည္မႈတစ္ခုပါ ....
ကမာၻၾကီးမွာ ရပ္ေနခြင္႔ေပးရင္
ကမာၻၾကီးကို တံေထြးနဲ႔ေထြးတယ္ ...

ငါက အဲဒီလို လူဆန္ဆန္လူပါ ...

ပန္းေတြပြင္႔သြားတာအတြက္ ေက်းဇူးဆပ္တဲ႔အေနနဲ႕

ဒီေန႕ပဲ .... ေပါင္းျမက္ေတြ အကြက္က်က်စိုက္ပ်ိဳးေပးခဲ႔တယ္ ...

ငါရဲ႕ လယ္ထြန္မဂၤလာ အခ်ိန္မွာ
မိုးခါးၾကီးရြာဖို႕ တိမ္ခါးေတြကို မွာထားခဲ႔ျပီ ...။

အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြဟာ ႏွစ္ကာလရွည္လ်ားစြာၿဖတ္ေက်ာ္ရတဲ့ အပူေရာင္ကႏၱာရေတြ နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပါပဲ။ သဲကႏၱာကိုေတြ႕ႏို္း .. ကႏၱာရသေဘာၤၾကီးေတြကို စီးသြားခြင့္ရႏိုးနဲ႔ မ်က္စိကိုစံုမွိတ္ထားခဲ့လုိက္တာ .. ေရာင္ၿခည္ေတြသာ တစ္ေန႔ၿပိးတစ္ေန႔ ခုန္ဆင္းခ်လာ တယ္။ အိပ္စက္ၿခင္းကေတာ့ တစ္လက္မမွ ကၽြန္မဆီ ၿပန္ေရြ႕မလာခဲ့ဘူး။

အေတြးမ်ားတဲ႔သူက အိပ္ရခက္သတဲ႔
အေတြးမရိွတဲ႔ေတာင္တန္းေတြ

အေတြးမရိွတဲ႔ ပင္လယ္ေတြ

အေတြးမရိွတဲ႔ ေက်ာက္တံုးနဲ႔

အေတြးမရိွတဲ႔ တိမ္တိုက္ေတြ

ကဲ .. ေျပာစမ္းပါ ... ဘယ္သူကေရာ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ႔ပါသလဲ ....


တကယ္ေတာ့ အေဝးၾကီးပါ။ သူတုိ႔နဲ႔ ကၽြန္မ..။ တစ္စံုတစ္ရာ သိပ္ကိုေသခ်ာသြားတဲ့အခ်ိန္ မွာ.. ကၽြန္မေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြၿပည့္လို႔။ ကၽြန္မဆီအုပ္ဖြဲ႕ပ်ံသန္းလာေနတဲ့ ၾကယ္ေတြ ခရီးမေပါက္ႏိုင္ေသးတာဘာေၾကာင့္လဲ။ ခုထိေတာ့ သူတုိ႔လည္း ခရီးႏွင္ေနဆဲ ကၽြန္မလည္း အိပ္စက္ၿခင္းေတြကိုလိုက္လံရွာေဖြေနဆဲ…….။

ၾကယ္ေတြ စိတ္ထဲကို ေၾကြမလာႏိုင္ေတာ႔ရင္
စိတ္ကိုပဲ ၾကယ္ေတြဆီ ေၾကြပစ္လိုက္ရမလား ...
သိမ္းထားတဲ႔ ငယ္အိမ္မက္ အစိမ္းေရာင္ကုိ ေလွကေလးလုပ္ျပီး ....

သူတို႕ဆီကို ေမွ်ာလႊတ္လိုက္မိတယ္ ....။

ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပကေန ...

ႏွလံုးသားရဲ႕ ဆယ္႔ရွစ္ကိုက္စည္းအထိ
ေလွကေလး သြားလမ္းသာပါေစလို႕

သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဆုေတာင္းေနမိတယ္ ....။


အေမွာင္ကေဝကေတာ့ၿဖင့္ အိပ္စက္ၿခင္းမရွိသူပီပီ သူလုိ မအိပ္စက္သူေတြအတြက္ ပီတိ ၿဖစ္ေနေရာ့မယ္။ ခက္တာက ကၽြန္မကလည္း သူနဲ႔ မိတ္ေဆြမၿဖစ္ခ်င္ဘူး ။ ကင္းစိမ္း ေဝးၿပတ္စြာေနထိုင္ရင္းကကို သူနဲ႔ တစ္လမ္းတည္းၿဖစ္ေနရတာကေတာ့ ရင္နာစရာပါပဲ။ တစ္လမ္းသြားလမ္းမၾကီးေတြကို ေငးေမာၾကည့္ရင္း ယာဥ္ေၾကာေနာက္ၿပန္ေမာင္းခ်င္ေနမိ သလိုမ်ိဳး ခုလည္း အေမွာင္နဲ႔ခရီးဆက္ရင္း အိပ္စက္ၿခင္းေတြဆီ ခရီးဆန္႔ခ်င္ေနမိတယ္။

သိုးကေလး တစ္ေသာင္းရွစ္ေထာင္႔ကိုးရာျပည္႕သြားရင္
နံနက္ခင္းတစ္ခုေရာက္လာလိမ္႔မယ္ ......

စိမ္းဖန္႕ေနတဲ႔ ဖန္လံုးထဲမွာ ..
ကိုယ္႔ဘ၀ဟာ အက္ရာတစ္ခုေပါ႔ ....၊

လူသန္ေတြမေျပာျဖစ္တဲ႔ ရာဇ၀င္ထဲမွာ ...

ကိုယ္ဟာ မီးကိုေတြ႕ရိွသူမဟုတ္ခဲ႔သလို ...

ေတြ႕ျပီးသားမီးကို ျငိွမ္းသတ္ခဲ႔သူလည္းမဟုတ္ဘူး ...

အိပ္စက္ျခင္းနဲ႕ ဓာတ္တူနာမ္တူမျပဳႏိုင္ခဲ႔သူရဲ႕

အိမ္မက္ကို နားမလည္ျခင္းမွာ

သံသာကမ္းရပ္ဆိုတဲ႔ စကားတစ္လုံုးျဖည္႕စြက္ခြင္႔ျပဳပါ.....။


ခရီးတစ္ခုကိုစတင္ၿပင္ဆင္လုိက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မမွာအခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ပါဘူး။ အေမွာင္ကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း ၾကယ္ေတြကို အႏိုင္မခံအရႈံးမေပး မိုက္ေမွာင္ေနပံုက ေက်ာစိမ့္ ခ်င္စရာ..။ တစ္ေယာက္တည္း .. တိတ္ဆိတ္စြာ..တစ္လွမ္းခ်င္း..ခရီးေတြႏွင္ေနမိ .. ဦးတည္ရာက … ဟိုးခပ္ေဝးေဝးက အိပ္မက္မမက္ခဲ့ဖူးတဲ့ နန္းရင္ၿပင္တစ္ခုဆီ…။


မုန္တိုင္းေတြခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႔ ႏွလံုးသားနဲ႕
စိတ္ကို ၾကယ္ျပန္လုပ္ပစ္ေနတဲ႔ပန္းေလးတစ္ပြင္႔ ....

ခရမ္းျပာ နန္းရင္ျပင္ဆီသို႕ .. တေရြ႕ေရြ႕ ....။ ။


မေနာ္ဟရီ - Zephyr



29 Comments:

Zephyr said...

အက္ေဆးဖတ္ရင္း ကဗ်ာေတြရလိုက္တဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ....

Blog Anniversay အတြက္ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ ...
ေတာက္ပျငိမ္းခ်မ္းပါေစ ..
၀င္းလဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ...
စိမ္းျမ ျငိမ္သက္ပါေစ ............။ ။

sweetpeony said...

၂....
ဟီးးး
ေနရာ အရင္ယူတာာ...

Unknown said...

တစ္ႏွစ္ျပည့္
အမွတ္တရ မွာ
အမွတ္တရ
မီ

Mogok Thar said...

ဖတ္ျပီး မန္႔မယ္ လုပ္ေတာ့ သံုး ေရာက္ေနဘီ။

Mogok Thar said...

ဘေလာ့ တစ္ၽြွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ ပို႔စ္ေလးက အေတြးေတြ အမ်ားၾကီး ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။
ကြ်န္ေတာ္က ၾကယ္ေတြကို ခ်စ္ေပမဲ့ ေငးၾကည့္ ျမင္ေနခြင့္ရေနရံုနဲ႔ ေက်နပ္ခဲ့တတ္တဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့လဲ ၾကယ္ေတြလဲ စံုေရာ (တစ္ခါတစ္ခါ ၾကယ္ေတြေတာင္ မစံုေသးဘူး) အိပ္ေပ်ာ္သြားေကာ။

မတူညီတဲ့ အေ၀းေတြၾကား နာက်င္ျခင္းေတြလဲ ထူညိၾကမွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ မၾကီး။ နာက်င္တဲ့အခါတိုင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတာကိုလဲ အျမဲ ကြ်န္ေတာ္ အမွတ္ရဖို႔ ၾကိဳးစားေနပါတယ္။

ကမၻာကီးကေတာ့ တိုးတက္မႈေတြနဲ့အတူ ေတာ္ပစြာ ခြ်တ္ခ်ံဳက်ေနခဲ့တာပါ။ နတ္ေဒ၀တာေတြေတာင္ ျဖည့္မမွီႏိုင္တဲ့ လိုအပ္မႈေတြနဲ႔ မက္ေမာမႈေတြကို ျဖည့္တင္းေပးဖို႔ အဆီကိုစား အသားကို အမ်ိဳခံခဲ့တဲ့သူပါ။
(ကည့္ေနရင္း ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ဆံုး ေပါက္ကြဲ စၾကဝဠာထဲ လြင့္စင္ေၾကကြဲသြားမွာလည္း ေၾကာက္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ကြယ္…ကၽြန္မတို႔ ဘာတတ္ႏို္င္ခဲ့ၾကလို႔လဲ။) တဲ့။
ကြ်န္ေတာ့္ေကာင္းကင္ကမိုး ျပိဳသြားခဲ့တာဘယ္သူမွ မသိလိုက္ၾကဘူး။

(စိမ္းလန္းတဲ႔ေတာအုပ္ေလးမွာ မိုးခ်ဳပ္ခြင္႔ရခ်င္ျပီ ....
ေသြးညီွနံ႕ၾကားမွာ ...
စံပယ္ေတြပြင္႔လာမယ္႔ေန႕ ....)
ကြ်န္ေတာ့္ ဘယ္ဘက္ရင္အံုက စူးရွနာက်င္လာျပန္တယ္။

အိပ္ေပ်ာ္ပီး အိပ္ေရးမ၀တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ထက္ေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ညေတြမွာ ၾကယ္ေတြဆီ ခရီးသြားတဲ့သူေတြက အမ်ားၾကီး တန္ဖိုးရွိပါတယ္။

(ဦးတည္ရာက … ဟိုးခပ္ေဝးေဝးက အိပ္မက္မမက္ခဲ့ဖူးတဲ့ နန္းရင္ၿပင္တစ္ခုဆီ…။
အိပ္စက္ျခင္းနဲ႕ ဓာတ္တူနာမ္တူမျပဳႏိုင္ခဲ႔သူရဲ႕
အိမ္မက္ကို နားမလည္ျခင္းမွာ
သံသာကမ္းရပ္ဆိုတဲ႔ စကားတစ္လုံုးျဖည္႕စြက္ခြင္႔ျပဳပါ.....။ )

မၾကီးေရ...အစစ္အမွန္ေတြက ရွားပါးတဲ့ အတြက္ ပို တန္ဖိုး ရွ္ိသြားခဲ့တာေပါ့။ ကမၻာေျမက ထမ္းပိုးထားတဲ့ အတုအေယာင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြၾကားမွာ စိတ္ေတြခါးေနမဲ့အစား ၾလက္တစ္ဆုပ္စာေလာက္သာ ရွိတဲ့ ကယ္ခရီးသြားေတြနဲ႔ အတူ အေဖာ္ျပဳလို႔ ခရမ္းျပာ နန္းရင္ျပင္ဆီ အျမန္ဆံုး ေရာက္ရွိကာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ စိတ္အခါးေတြ ေျဖႏိုင္ပါေစလို႔ ......

မၾကီးရဲ့ အိမ္ကေလး တစ္ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္မွာ.... ဆုေတာင္းေပးခဲ့ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
MGT

mirror said...

ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပကေန ...
ႏွလံုးသားရဲ႕ ဆယ္႔ရွစ္ကိုက္စည္းအထိ
ေလွကေလး သြားလမ္းသာပါေစလို႕
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဆုေတာင္းေနမိတယ္ ....။
ၾကိဳက္လုိက္တာ..။ပထမဆံုးအေခါက္မွာပဲ ႏွလံုးသားထဲ
တန္းတန္းမတ္မတ္၀င္သြားခဲ့တယ္..။

ေရွ႕ဆက္ေၿခလွမ္းေတြကိုလည္း တူတူလွမ္းႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ယံုၾကည္ပါတယ္။

WWKM said...

Happy 1st Anniversary :D

ေစာေစာကေတြ႔တာကို မေျပာဘူး. ဟြန္း း(
ခုအားေသးဘူး. ေမာင္႔ကိုသြားၾကိဳရဦးမယ္.ေလယာဥ္ကြင္းေရာက္ေနျပီ. ဟီးဟီး

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ေမခေရ။
မီးက ကဗ်ာမေရးတတ္ေတာ႔ လက္ေဆာင္ေပးရေတာ႔
ဘူးေနာ္.
အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစ။
က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

ခ်စ္တဲ႔
၀ါ

rose of sharon said...

မေနာ္ေရ.... တစ္ႏွစ္ၿပည္႔အတြက္ အမွတ္တရ လာဖတ္သြားပါတယ္.... ခရမ္းၿပာနန္းရင္ၿပင္ဆီလို႔ တေရြ႕ေရြ႕ ....တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ .... တစ္ႏွစ္ၿပည္႔သြားခဲ႔ၿပီေပါ႔... မေနာ္႔ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ မွန္သမွ် ေအာင္ၿမင္ပါေစလို႔ ဘုရားသခင္ထံမွာ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္

Sein Lyan Tun said...

ခ်စ္ခင္ေလးစား အားက်ရတဲ့ မႀကီးေရ...

မႀကီးတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ တစ္ႏွစ္ၿပည့္မွ သည္ ႏွစ္မ်ားစြာတိုင္ ကံေရစက္ေႀကာင့္ ခ်စ္ခင္ခြင့္ ရခဲ့ႀကတဲ့ သားတို႔လို ဘေလာ့ ေမာင္ႏွမေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ေပ်ာ္ရြင္စြာ ခ်ီတက္ရင္း က်မ္းမာေပ်ာ္ရြင္စြာ စာေကာင္း ကဗ်ာေကာင္းမ်ားကို ဆက္လက္ေရးသားႏိုင္ပါေစလို႔ သားရင္ထဲက ဆုေတာင္းေပးပါတယ္...

သားအဖို႔
ႀကယ္ေတြနဲ႔ ေဝးေနေပမယ့္ မႀကီးတို႔လို လမ္းၿပႀကယ္ေတြ အနားမွာ ရွိေနပါၿပီး...

လမ္းေပ်ာက္ေနေပမယ့္ လမ္းကိုညြန္ေပမယ့္ သူေတြ ရွိေနပါၿပီး...

ဒါေႀကာင့္ ခင္တြယ္ရတဲ့ ဘေလာ့ေတြထဲမွာ “မေနာ္ဟရီ” ဆိုတဲ့ မႀကီး ဘေလာ့ေလးလဲပါပါတယ္..

ရင္ထဲမွာ အမွတ္တရ ရွိေနတဲ့ ဒီဘေလာ့ေလး အၿမဲတည္တံ့ေနပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း.....

ခ်စ္ခင္ေလးစားၿခင္းမ်ားစြာၿဖင့္

ေမ်ာက္ေမ်ာက္

(ေတာ္လိုက္ႀကတာ... ေတာ္လိုက္ႀကတာ.. ေရးတတ္လိုက္ႀကတာ... း)
သားဆရာမ မဂ်ဳ ကေတာ့ ဒီလိုေရးတတ္ေအာင္ ခုထိမသင္ေပးေသးဘူး... ေလယာဥ္ေပၚက မီးခိုးတန္းကိစၥပဲ လုပ္ေနသလားမသိပါဘူး း)))

Julian said...

တစ္နွစ္ျပည္႔မွာ ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္း တစ္ခုခုေတာ႔ေရးမယ္ဆိုတာေသခ်ာေနလို႔ခဏခဏလာေခ်ာင္းတဲ႔ၾကားက အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ သူပို႔စ္တင္ခ်ိန္က်မွဘဲ ကိုယ္ကကိုယ္႔လယ္ကေလးထဲမွာ ရႈပ္ခ်င္တာရႈပ္ေနခ်ိန္ လြဲေခ်ာ္မႈေတြကိုေျပာပါတယ္....

စကားလံုးေရြးခ်ယ္ထားတာေလးေတြ အင္အားေကာင္းစြာ ....ဒါေတြက ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔စကားစုေလးေတြ.....
**မတတ္ႏိုင္ၿခင္းမ်ားစြာေတြကို လက္ေလ်ာ့လိုက္ရတဲ့ အခါတိုင္းမွာ လူေတြဟာ ရွင္လ်က္နဲ႔ တစ္ဖန္ ေသၾကရၿပန္ပါတယ္။ အၾကိမ္ၾကိမ္ေသဆံုးရမႈေတြထဲ အၾကိမ္ၾကိမ္နာက်င္ အထီးက်န္ရင္း***
**သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ .... ခ်ဳပ္ေဆးမသံုးထားတဲ႔ အ၀တ္အထည္ေတြလို အေရာင္လြယ္လြယ္လြင္႔တတ္မွန္းသိခဲ႔တယ္ ....။ မိတ္ေဆြလို႕ ယူဆခဲ႔သူေတြက ေနာက္ကြယ္မွာ ၀ွက္ထားတဲ႔ သူစိမ္းအၾကည္႕ေတြ ထုတ္ျပႏိုင္တာသိခဲ႔ရတယ္ .....။***

ဂ်ဴ

Julian said...


ၾကယ္ကေလးျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္းရယ္
ေကာင္းကင္ၾကီးမျဖစ္ခ်င္ဘဲျဖစ္ေနရတဲ႔ကိုယ္ရယ္ (တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကိုယ္လဲတစ္ျခားၾကယ္ေတြလိုေကာင္းကင္တစ္ခုခုရဲ႔ေအာက္မွာျငိမ္းခ်မ္းခ်င္ခဲ႔တာ.. )
တစ္ခါတစ္ေလခံစားခ်က္ေတြဖလွယ္ရင္း တစ္ခါတစ္ေလ စိတ္အလိုမက်ေတြျဖစ္ရင္း တစ္ခါတစ္ေလ အတိတ္ခပ္စိမ္းစိမ္းေတြေတြကို ျပန္ၾကည္႔ၾကရင္း တစ္ခါတစ္ေလ....တစ္ခါတစ္ေလ....

ဘေလာဂ္ကေတာ႔တစ္နွစ္ျပည္႔ခဲ႔ျပီ တစ္နွစ္ျပည္႔ျပီးတဲ႔အတိုင္းအတာတစ္ခုမွာ သူၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ခဲ႔တဲ႔ဒီအိမ္ကေလး
သာယာလင္းခ်င္းပါေစ အေမွာင္႔ပေယာဂမီးခိုးေရာင္ေတြေဘးကလြတ္ပါေစ
မနာလိုျခင္းအနက္ေရာင္ေတြကင္းရွင္းပါေစ ခ်စ္ခင္ျခင္းနွင္းဆီျဖဴဖူးေလးေတြမ်ားပါေစ ( သူကေတာ႔ မ်ားျပီးသားပါ )
လိုအပ္ရင္ ေစြးေစြးေတာက္လာမယ္႔ရင္ဆိုင္နိုင္ျခင္းဆူးနွင္းဆီေတြပြင္႔ပါေစ
ခရမ္းေရာင္လြင္ျပင္ဆီကိုတေရြ႔ေရြ႔သြားေနမယ္႔
ၾကယ္ကေလးျဖစ္ရင္လည္းလွမ္းလိုက္တဲ႔ေျခလွမ္းတိုင္းမွာ ပန္းေတြပြင္႔နိုင္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အတြက္ဒီလိုဆုေတာင္းေပးခြင္႔ရလို႔ေက်းဇူးတင္သလို သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔အေရာင္ေတြမေတာ္တဆလြင္႔ပ်ယ္ခဲ႔ရင္ေတာင္တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အေရာင္ေတာက္ေတာက္ေတြနဲ႔အတူေပ်ာ္ခဲ႔တာကိုသတိနိုင္ပါေစ........ေစ......ေစ......

ေမခစာတစ္မ်က္နွာေရးရင္ ကိုယ္က ၂မ်က္နွာေလာက္မန္႔တာ ထံုးစံျဖစ္ေနတာမို႔ မဖတ္ခ်င္သူမ်ားေက်ာ္သြားေပးၾကပါ း)

ဂ်ဴ

Julian said...

ေမာင္ဖိုးစိန္

သူ႔ဖာသာသူ အညိဳေရာင္ေတြနဲ႔အရႈပ္လုပ္ေနျပီး ယူရို၁၀၀ မရမွာစိုးရိမ္ေနေတာ႔ ဆရာမသင္တန္းမတက္နိုင္ဘူးျဖစ္ေနတာကို

ေလယာဥ္ေပၚကမီးခိုးတန္းျပီးျပီ အခုကြ်န္းကေလးတစ္ကြ်န္းကို ေနာက္နွစ္အစမွာသြားနိုင္ဘို႔လုပ္ေနတယ္

ခက္တာက သင္တန္းသာဖြင္႔ရတာ သင္တန္းသားသထိန္းကပိုက္ပိုက္မေပးေတာ႔ ဆရာမလဲ ဘိုင္ျပတ္ေနတာနဲ႔ လယ္စိုက္လိုက္ လူသတ္ဓါးျပတိုက္လိုက္လုပ္ေနတယ္ေလ ဟားဟား

မဂ်ဴ

မယ္႔ကိုး said...

မရဲ႕ ဘေလာ့ေလးအတြက္ ေက်းဇူးအၿမဲတင္ေနပါတယ္ မ။
ထာဝရလမ္းျပၾကယ္စင္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ေလးမို႔ ရာသက္ပန္တည္ပါေစလို႔ အၿမဲဆုေတာင္းေနပါတယ္။

emayarKhin said...

ခ်စ္မေရ....ဘေလာ႕ဂ္ေလးတႏွစ္ၿပည္႕
မွသည္...ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတိုင္....
ခ်စ္စရာကဗ်ာေတြ..စာေတြနဲ႕အတူ....
အၿမဲေပ်ာ္ရႊင္စြာေရးဖြဲႏိုင္ပါေစ.......
ဒီပို႕စ္ထဲကအၾကိဳက္ဆံုးကေတာ႕....

အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ညေတြဟာ ႏွစ္ကာလရွည္လ်ားစြာၿဖတ္ေက်ာ္ရတဲ့ အပူေရာင္ကႏၱာရေတြ နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ပါပဲ။ သဲကႏၱာကိုေတြ႕ႏို္း .. ကႏၱာရသေဘာၤၾကီးေတြကို စီးသြားခြင့္ရႏိုးနဲ႔ မ်က္စိကိုစံုမွိတ္ထားခဲ့လုိက္တာ .. ေရာင္ၿခည္ေတြသာ တစ္ေန႔ၿပိးတစ္ေန႔ ခုန္ဆင္းခ်လာ တယ္။ အိပ္စက္ၿခင္းကေတာ့ တစ္လက္မမွ ကၽြန္မဆီ ၿပန္ေရြ႕မလာခဲ့ဘူး။

အေတြးမ်ားတဲ႔သူက အိပ္ရခက္သတဲ႔
အေတြးမရိွတဲ႔ေတာင္တန္းေတြ
အေတြးမရိွတဲ႔ ပင္လယ္ေတြ
အေတြးမရိွတဲ႔ ေက်ာက္တံုးနဲ႔
အေတြးမရိွတဲ႔ တိမ္တိုက္ေတြ
ကဲ .. ေျပာစမ္းပါ ... ဘယ္သူကေရာ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ႔ပါသလဲ ....

kay said...

အနုပညာသက္တမ္း စုစုေပါင္း ကိုတည္ ဘေလာ့သက္တမ္း နဲ႕စားရင္.. အနုပညာပဲ ၾကြင္းတာေပါ့.. း)

Eaindra said...

မမေရ..ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္...ျဖစ္သြားတယ္..။
သိပ္လွတဲ့ အက္ေဆးေလးပဲ..မမရယ္..။

အႀကိဳက္ဆံုးေတြထဲက ထုတ္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့..


(အသိေနာက္က်ျခင္းေတြမွာ ခ်စ္သူဟာ ကိုယ္႔အျခမ္းမဟုတ္မွန္းသိခဲ႔ရတယ္ ... အေမဟာ သစ္ပင္ရဲ႕ အျမစ္ေတြလို စိတ္မွာစြဲျပီး အရိပ္ေတြအျမဲေပးေနမယ္ဆိုတဲ႕ အာမခံခ်က္ဟာ မရဏမင္းရဲ႕ လက္မွတ္တစ္ခ်က္ထုိးရံုနဲ႕ ပ်က္ျပယ္တတ္မွန္းသိခဲ႔ရတယ္...။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုတာ .... ခ်ဳပ္ေဆးမသံုးထားတဲ႔ အ၀တ္အထည္ေတြလို အေရာင္လြယ္လြယ္လြင္႔တတ္မွန္းသိခဲ႔တယ္ ....။ မိတ္ေဆြလို႕ ယူဆခဲ႔သူေတြက ေနာက္ကြယ္မွာ ၀ွက္ထားတဲ႔ သူစိမ္းအၾကည္႕ေတြ ထုတ္ျပႏိုင္တာသိခဲ႔ရတယ္ .....။ ၾကယ္အဖြဲ႔အစည္းမွာ ၾကယ္တစ္စင္းစီရဲ႕ တစ္ကိုယ္စာ လြတ္လပ္စြာေလာင္ကြ်မ္းမႈဟာ ၾကယ္အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ေလာင္ကြ်မး္မႈပါပဲ ...။ ၾကယ္တစ္စင္းရဲ႕ေသာကဟာ ၾကယ္တာရာ အဖြဲ႕ အစည္းရဲ႕ေသာကပါပဲ .....။ ၾကယ္ဥယ်ာဥ္ထဲမွာ ေၾကြျခင္းေၾကြ ငါ႔စိတ္ထဲေၾကြမယ္႔ ၾကယ္ကေလးတစ္စင္းရိွေနမလားကြယ္ ....။ အျပာလဲ႔လြန္းတဲ႔ လက္တံေတြဆန္႕ထုတ္ ... အဲဒီႏွလံုးသားကို မႈတ္သိမ္းျငိမ္းသတ္လုိက္စမ္းပါ ၾကယ္ေၾကြေလးရယ္ ......။ က်ိန္စာတရာ သင္႔ေနတဲ႔ ကမ္းလင္႔မႈထဲ ... ၾကယ္ေၾကြေလးကို ေမွ်ာ္ရီသီေငးေနမိတယ္ .... ။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ ဆြတ္ျဖန္းထားတဲ႔ ကမ္းလင္႔မႈတစ္ခုပါကြယ္ .....။)

အက္ေဆးေလးက အက္ေဆးလို လွသလို..
ကဗ်ာေလးကလည္းကဗ်ာလိုလွေနတယ္...

မမေရ ၾကယ္ေတြ..ျမင္ေနရေပမယ့္ မဆြတ္သာေပဘူး..
ၾကယ္နဲ႔လင္းတဲ့ လမ္းပ်ပ်ေလးကလဲမႈန္မႈန္ေ၀သီလို႔...
ေလွ်ာက္ေနေပမယ့္ ေရာက္ေနခဲ့ရဲ႕လား...

ၾကယ္ေ၀းရာသီမွာ..
အလြမ္းေတြ ပန္းခရမ္းေရာင္နဲ႔ထေတာက္တယ္..။

"" မမ..ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစ..""

thitkaungeain said...

တႏွစ္ျပည့္ဆုိေတာ့ အခ်စ္ေန႕ေတြဘာလားမ်ားလုိ႕ လက္စသတ္ေတာ့ ဘေလာ့ကုိ
(အိျႏာေျပာသလုိဆုိရင္ အက္ေဆးကအက္ေဆးလုိလွျပီး ကဗ်ာက ကဗ်ာလုိလွေနသတဲ့ လူကေတာ့ အက်ဥ္းတန္တယ္လုိ႕ ဆုိလုိခ်င္ပုံရတယ္ေနာ္ ) အျပင္မွာအဲဒီအတုိင္းထင္တယ္

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

တစ္ႏွစ္ျပည့္မွသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာဆီသို႔...

ခ်စ္ေသာစာေတြ၊ ခ်စ္ေသာကဗ်ာေတြ၊ ခ်စ္ေသာမိတ္ေဆြေတြ၊ ခ်စ္ေသာစာဖတ္သူေတြနဲ႔အတူ က်န္းမာ႐ႊင္လန္းၿပံဳးေပ်ာ္ႏိုင္ပါေစ..

ခင္မင္ေလးစားခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္..

သက္ပိုင္သူ said...

မမေနာ္ေရ
တစ္ႏွစ္ဆိုေပမယ့္လည္း
မမေနာ္ ျမွပ္ႏွံခဲ့ရတာေတြက
တစ္ႏွစ္မကပါဘူး..
မမေနာ္
ဆက္လက္ခ်ီတက္ႏိုင္ပါေစ

Unknown said...

တစ္ႏွစ္ၿပည့္တဲ့ေန႔
မွာပဲ တိုက္တိုက္
ဆိုင္ဆိုင္ ပထမဦး
ဆံုး တစ္ေခါက္
ေရာက္ဖူးတာပါ
၀တၱဳေတြမွာကတည္းကအားေပးခဲ့တာမို႔ဒီမွာလည္းအားေပးေနမွာပါ
"ခ်စ္တဲ့အႏုပညာကိုထာ၀ရဆုပ္ကိုင္ရင္းမေနာ္ဟရီတည္တ့ံႏိုင္ပါေစ"
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္(ကႏၱာရ)

လင္းဒီပ said...

စာေတြ ကဗ်ာေတြ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း ဝါသနာတူသူေတြနဲ႕...
ရန္သူေတြကို ဥပကၡာထားရင္း ေရွ႕ဆက္လာမယ့္ႏွစ္မ်ားမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဘေလာဂ့္ႏိုင္ပါေစဗ်ာ...။

sweetpeony said...

၁ႏွစ္သမီးေလးရဲ့ေမြးေန႔မွာ ေပ်ာ္ရြင္ ခ်မ္းေျမ့ပါေစလုိ႔....
၁ႏွစ္ဆုိတဲ့ကေလးဘ၀နဲ႔တူတဲ့ အပူပင္ကင္းမႈမ်ိဳးေတြ ရပါေစ...

tg.nwai said...

မေနာ္...အကြာအေ၀းေတြရယ္၊ အလြမး္ေတြရယ္၊ အိပ္စက္ျခင္းမဲ႔ေနတဲ႔ အေမွာင္ထုၾကားက ခရမ္းေရာင္ရင္ျပင္နန္းေတာ္...။ လွပစြာေရးျခယ္ထားခဲ႔တဲ႔ မေနာ္ရဲ႕ စာသားေတြရယ္..Zephyr ရဲ႕ ကဗ်ာေလးရယ္က လုိက္ဖက္ညီစြာ ဖမ္းစားနုိင္လြန္းအားတယ္...။ နန္းဆန္တဲ႔ လွ်ဳိ႕၀ွက္နုိင္လြန္းတဲ႔ ႀကီးက်ယ္ ျမင္႔ျမတ္္တဲ႔ ခရမ္းေရာင္လြင္ျပင္မွာ ခရမ္းေရာင္ေတြ လႊမ္းျခံဳထားရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ႕ နိမိတ္ပံု ကို ျမင္လုိက္ခ်င္တယ္ မေနာ္ေရ..

တစ္နွစ္ျပည္႔သက္တမ္းမွသည္ မေနာ္ဖန္တီးသမွ်ေတြကို တအံတၾသ ေ၀မွ်ခံစားနုိင္ဖို႔ သက္တမ္းရွည္ၾကာနုိင္သမွ် ရွည္ၾကာေနနုိင္ပါေစ...

tin min htet said...

တႏွစ္သမီးေလး ဆိုေတာ့ ဘာေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ေပးရမယ္ မသိ ..
သားအငယ္ မသံုးျဖစ္လိုက္တဲ့ ေပါင္ဒါဗူးပဲ ေပးရမယ္ ထင္တယ္။
(ေျခြတာေရး :P)

တႏွစ္အထိမ္းအမွတ္ အက္ေဆး နဲ႔ ကဗ်ာက
မွတ္မွတ္ရရ ျဖစ္ေအာင္ ေကာင္းပါတယ္။

တႏွစ္တာမွာ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ခရီးက သိပ္မနီးလွပါဘူး
ဆက္ေလွ်ာက္ သူငယ္ခ်င္း အားေပးေနပါတယ္။

..........................................................

BTW: Zephyr ကို ေတြ႔စက ဇီးျပားလို႔ ဖတ္ေနတာ။ ကဗ်ာေတြက ေကာင္းၿပီး ကေလာင္နာမည္က ဘယ္လိုပါလိမ့္လို႔ ထင္ေနတာ။ ေနာက္မွ သိေတာ့တယ္ :)

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ၾကယ္ေဝးရာသီထဲက ခရမ္းၿပာဂီတကို ၿငိမ္သက္စြာၿဖင့္
နားစိုက္ေထာင္သြားပါ၏
ဘေလာ့ေရးၿခင္း တႏွစ္ၿပည့္အတြက္လည္း ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ မေနာ္ေရ.
လွပေသာ ရင္တြင္းၿဖစ္ အနူပညာမ်ားကို ဆက္လက္ထုတ္ေဖာ္ ဖန္တီးႏူိင္ပါေစလို႔....

ေဇာ္ၾကီးနဲ႔ဆံုရင္ေတာ့ ေမးရဦးမယ္
သူေနတဲ့ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့သူေတြက အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လိုက္တိုင္း သီခ်င္းဆိုတတ္ၾကတယ္လို႔ မေနာ္ဆီက တဆင့္ၾကားရတယ္လို႔...အဲဒါ အဲဒီၿမိဳ႔မွာ ဘယ္သူေတြေနေနၾကသလဲဆိုတာ ေမးရဦးမယ္....

Moe Cho Thinn said...

ဘေလာ႔ ေလာက ကို ျဖည္႔စြက္ အလွဆင္ေပးသူတဦးရဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြ အက္ေဆးေလးေတြ ဖတ္ခြင္႔ရတာ ေက်းဇူးတင္ ၀မ္းသာ၊ ၿပီးေတာ႔ ဆက္လဲ ဖတ္ပါရေစအုံး မေနာ္ေရ..
ေပ်ာ္ရႊင္ က်န္းမာပါေစ။

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေနာက္က် သြားတယ္ :)

* မုန္တိုင္းေတြခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႔ ႏွလံုးသားနဲ႕
စိတ္ကို ၾကယ္ျပန္လုပ္ပစ္ေနတဲ႔ပန္းေလးတစ္ပြင္႔ ....
ခရမ္းျပာ နန္းရင္ျပင္ဆီသို႕ .. တေရြ႕ေရြ႕ ....။ ။

စကားလံုးေလးေတြ ေငးသြားပါတယ္
ကိုဇက္နဲ႔ အစ္မေရ ...

ၾကယ္ေတြ ရဲပေလာင္းခတ္ေနတဲ႔ ပန္း
အလင္းကန္းကန္းေတြေတြ ၾကားထဲ
အလံမလွဲ ခင္အထိ
စိတ္ေတြ ဒရြတ္ဆြဲခဲ႔ၿပီ
...........................
..............................
ခရမ္းၿပာနန္းရင္ၿပင္ဆီ ။

အဲသလို
တိုးတိုးဖြဖြ ရိႈက္သံေလးကအစ
သူ႔ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ ဂီတ နဲ႔ပါ
သံသရာ ။

တစ္ႏွစ္ၿပည္႔မွသည္ ေနာက္ထပ္ .. ေနာက္ထပ္ ...
ေအးၿမၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆက္လက္ ဘေလာ႔ဂ္ ႏိုင္ေစေၾကာင္း ဆႏၵမြန္ မ်ားစြာၿဖင္႔ ...

အိုင္လြယ္ပန္

Sonata Cantata said...

ဘေလာ့ တႏွစ္ျပည့္မွသည္...
အင္း... ဘယ္အထိသြားရင္ေကာင္းမလဲ ...ဟင္ မေနာ္
ကူေျပာေပးပါဦး...။

ဘေလာ့ေရးသူ
ဘေလာ့နဲ႔ အတူ
သာယာခ်မ္းျမ ခန္းနားလွပ ေစေၾကာင္း
ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

Ree Noe Mann said...

တစ္ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရနဲ႔ အတူ ေနာက္လာမဲ့ ႏွစ္ေတြ ႏွစ္ေတြ မွာလဲ ဒီလိုေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္နိုင္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းရင္း မၾကီးေနာ္ တစ္ေယာက္ ဒီထပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ဘဝေလးထဲမွာ ေနထိုင္ရပါေစလို႕ ေမာင္ေလး ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

ေမာင္ေလး ရီနိုမာန္