ၿဖစ္တည္ဆဲပံုၿပင္ေဟာင္း

Tuesday, March 10, 2009

ျဖစ္တည္ဆဲပုံျပင္ေဟာင္း
အလင္းေတြနဲ႔ၿမိဳ႕တည္ခဲ့သူဟာ... သက္တံ သူပုန္ျဖစ္တယ္...
အေမွာင္ကေတာ့ ခန္႔ထည္နက္႐ႈိင္း... သမိုင္းလည္းႀကီးေလရဲ႕။
အပ်င္းေျပသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ရဲ႕ေလွာင္ရယ္သံနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူတဲ့ဂီတဟာ
ၿပိဳက်သြားခဲ့ရတဲ့... ငါ့အလင္းၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ငိုညည္းသံျဖစ္တယ္... ။
တကယ္ဆို...
ေတာင္ခိုးေတြက...
မႈိင္းညိဳအုံ႔ဖဲြ႕
ေနခဲ့သင့္တာေပါ့... ။
မာယာဆိုတာကေတာ့ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့ေျမေခြးလိုပဲ...
ခ်ဳိေတာ့ ခ်ဳိပါရဲ႕... ဒါေပမယ့္... ဟမ္းမေလာ့ပန္းျဖဴေတြလုိပဲ...။
သိရဲ႕လား...
ဘုရားသခင္ကေကာ ျဗဟၼာႀကီးေလးဦးကေကာ မဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့...
လူ႔အႏၶေတြ
မီးေတာင္ေပါက္ကဲြသလို ဒရေဟာသြန္းက်ဲေပါက္က်လာၾက...
ေကာင္းကင္မွာ ပန္းမပြင့္ေတာ့တာ ဆန္းသလား... ။
ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေတြ စြန္းေပၿငိမ္းေအးေနတဲ့ညက...
ငါ့ၿမိဳ႕ကေလး...
အလင္းအုံ႔ပ်ပ်ေလးေတြကို...
စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေပးလိုက္ရေလရဲ႕။ ။


မေနာ္ဟရီ - မီးၿပတိုက္အလြန္ ကဗ်ာမ်ား
ဟန္သစ္၊ အမွတ္စဥ္ - ၁၀၀။


20 Comments:

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ငါ့ၿမိဳ႕ကေလး...
အလင္းအုံ႔ပ်ပ်ေလးေတြကို...
စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေပးလိုက္ရေလရဲ႕။
အံု႔ပ်ပ်အလင္းေရာင္ေလးကိုေတာင္ စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေပးလိုက္ရတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးရဲ့ဘဝက မစဥ္းစားရဲစရာပါလားမေနာ္ေရ...ကဗ်ာတပုဒ္လံုးကို ေလးေလးနက္နက္ဖတ္ၿပီးေတြးၿပီး ၾကိဳက္သြားတယ္ဗ်ာ

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

မေနာ္...

ငိုညည္းသံေတြ က်ယ္ေလာင္စြာ သမိုင္းလည္းႀကီးတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕
ေတာင္ခိုးေတြနဲ႔ ေဝ့ေနတာ မ်က္လံုးထဲမွာ ျမင္ေယာင္လာတယ္....

စစ္ေလ်ာ္ေၾကးတဲ့လား...!!
အိုး..... ရက္စက္လိုက္တာ

ရင္မွာနင့္ေနေအာင္ ခံစားရတဲ့ ကဗ်ာေလးေနာ္..

with love....

ေႏြးေႏြးသဲမြန္ said...

တကယ္ဆို...
ေတာင္ခိုးေတြက...
မႈိင္းညိဳအုံ႔ဖဲြ႕
ေနခဲ့သင့္တာေပါ့... ။
မာယာဆိုတာကေတာ့ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့ေျမေခြးလိုပဲ...
ခ်ဳိေတာ့ ခ်ဳိပါရဲ႕... ဒါေပမယ့္... ဟမ္းမေလာ့ပန္းျဖဴေတြလုိပဲ...<--- ခံစားသြားတယ္ မ ေရ...

Kaung Kin Ko said...

ဘုရားသခင္ကေကာ ျဗဟၼာႀကီးေလးဦးကေကာ မဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့...
လူ႔အႏၶေတြ
မီးေတာင္ေပါက္ကဲြသလို ဒရေဟာသြန္းက်ဲေပါက္က်လာၾက...
ေကာင္းကင္မွာ ပန္းမပြင့္ေတာ့တာ ဆန္းသလား... ။
ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေတြ စြန္းေပၿငိမ္းေအးေနတဲ့ညက...
ငါ့ၿမိဳ႕ကေလး...
အလင္းအုံ႔ပ်ပ်ေလးေတြကို...
စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေပးလိုက္ရေလရဲ႕။ ။

ေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ။ စိတ္ထဲစြဲသြားတာပဲ။

sweetpeony said...

ဟုတ္ပ မေရ...
မာယာဆိုတာ ခ်ိဳေတာ့ခ်ိဳပါရဲ့
ဟမ္းမေလာ့ပန္းျဖဴေတြလုိပဲ ဆိုတာ....

Moe Cho Thinn said...

ေကာင္းကင္မွာ ပန္းေတြမပြင္႔ေတာ႔တာ ၀မ္းနည္းတယ္..

ပီတိ(စိတ္ပညာ) said...

ဒီကဗ်ာေလးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္တယ္ အစ္မေရ။ တစ္ပုဒ္လံုးကို ၾကိဳက္တာ

Sein Lyan Tun said...

ဒီတစ္ခါဘာေၿပာရမယ္မသိ..
ကဗ်ာကိုဖတ္..
ကဗ်ာကိုအႀကာႀကီး စိုက္ေငးမိေနတာအမွန္ပါ.
ေကာင္းတယ္ဗ်.
ဘာကိုလြမ္းသြားမွန္းမသိဘူး..
ၿပန္ပီး

tg.nwai said...

ေကာင္းကင္မွာ ပန္းေတြ မပြင္႔ေတာ႔ေပမယ္႔ ေျမျပင္မွာေတာ႔ အပြင္႔ေတြ ေၾကြလုိ႔ေပါ႔..

April said...

မာယာဆိုတာကေတာ့ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့ေျမေခြးလိုပဲ...
ခ်ဳိေတာ့ ခ်ဳိပါရဲ႕။
ကဗ်ာေလး ႀကိဳက္တယ္..

ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ..
မိုးေန

စိုင္းေလာဝ္ပိန္း said...

ကဗ်ာ အစက အဆံုး ဆြဲေဆာင္မႈအားေတြ ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။
စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေပးတဲ့ေနရာလဲေရာက္ေရာ ၀မ္းနည္းသြားတယ္ မေနာ္ေရ။
အဆင္ေျပပါေစ

အိျႏၵာ said...

အစ္မေရ...

ဘုရားသခင္ကေကာ
ျဗဟၼာႀကီးေလးဦးကေကာ
မဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့...
လူ႔အႏၶေတြ....

ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေတြ စြန္းေပၿငိမ္းေအးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ
စိတ္ေတြျငိမ္းခ်မ္းမႈရေနမယ္...
အဲဒီ့အခ်ိန္မွာ...အရာရာဟာ..
ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး...အစ္မရယ္...
အစ္မျငိမ္းခ်မ္းပါေစ..။

လင္းဒီပ said...

ဒီကဗ်ာရဲ႕ အရသာက စိတ္ကို ေဆာင္းမနက္ခင္းေလးလိုခံစားရတယ္...
ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရယ္..စိတ္ကုန္ခမ္းစရာလူေတြရယ္..

သက္တံသူပုန္ ဆိုတာေလးက လွလိုက္တာ..

Moe Myint Tane said...

မဖန္ဆင္းေပမယ္႔ ျဖစ္တည္ခဲ႔တဲ႔ အရာေတြ
မပြင္႔လန္းႏိုင္ေတာ႔တဲ႔ ေကာင္းကင္ပန္းေတြ
ေလ်ာ္ေၾကးေပးလိုက္ရတဲ႔ အလင္းအံု႔ပ်ပ်ေလးေတြ

ဒါေတြအားလံုး.......

ပံုျပင္ေဟာင္းတစ္ပုဒ္အျဖစ္ ျဖစ္တည္ေနၾကတုန္းပါဘဲ။

ကဗ်ာေလးထဲမွာ ေပ်ာ္၀င္စီးဆင္းသြားမိတယ္ အမ။


စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္

Anonymous said...

ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေတြ စြန္းေပၿငိမ္းေအးေနတဲ့ညက...
ငါ့ၿမိဳ႕ကေလး...
အလင္းအုံ႔ပ်ပ်ေလးေတြကို...
စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေပးလိုက္ရေလရဲ႕။ ။
သံုးႏႈန္းထားတဲ့ စကားလံုးေတြ ေကာင္းလြန္းတယ္
ရင္ကိုထိတယ္ မေနာ္... ။ ဟုတ္ပ လာလည္တုန္းက ကမန္းကတန္းမို႕ ကြန္မန္႕စက္တင္ မေပးသြားရဘူး
မေနာ္ေရ ................။ ျပန္လာလည္သြားတဲ့ အတြက္
ေက်းဇူးပါမေနာ္................။

Julian said...

ၾကိဳက္တာေတာ႔တစ္ပုဒ္လံုးၾကိဳက္တာဘဲ

မာယာဆိုတာကေတာ့ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲတဲ့ေျမေခြးလိုပဲ...
ခ်ဳိေတာ့ ခ်ဳိပါရဲ႕... ဒါေပမယ့္... ဟမ္းမေလာ့ပန္းျဖဴေတြလုိပဲ...။
သိရဲ႕လား...
ဘုရားသခင္ကေကာ ျဗဟၼာႀကီးေလးဦးကေကာ မဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့... လူ႔အႏၶေတြ
မီးေတာင္ေပါက္ကဲြသလို ဒရေဟာသြန္းက်ဲေပါက္က်လာၾက...
ေကာင္းကင္မွာ ပန္းမပြင့္ေတာ့တာ ဆန္းသလား... ။
ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေတြ စြန္းေပၿငိမ္းေအးေနတဲ့ညက...
ငါ့ၿမိဳ႕ကေလး...
အလင္းအုံ႔ပ်ပ်ေလးေတြကို...
စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေပးလိုက္ရေလရဲ႕။ ။

အဲဒါေလးေတြကိုပိုၾကိဳက္တယ္ တစ္ကယ္ေတာ႔ လူတစ္ေယာက္အေပၚ ေကာင္းတယ္လို႔ သူမ်ားထင္ေအာင္ေနျပျပီး တကယ္ေတာ႔ အဲဒီသူဟာ လူမဟုတ္ဘဲ လိပ္ အမ်ိဳးအႏြယ္ျဖစ္ေနခဲ႔တာ။
အဲဒီ လိပ္ အမ်ိဳးအႏြယ္ေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔နဲ႔ ဘုရားသခင္ ကိုေတာ႔ညာလို႔မရရွာပါဘူး ။ ညညတိုင္းမွာ ကိုယ္႔လိပ္ျပာကိုယ္ျပန္ေျခာက္ခံေနရသူေတြေပါ႔။
သူငယ္ခ်င္းေရ မာယာခ်ိဳခ်ိဳေတြဟာ အခ်ိဳဓါတ္ကုန္သြားရင္ခါးစျမဲပါဘဲ ။ ဘာမွမတတ္နိုင္တဲ႔အဆံုး မင္းသားေခါင္းေလးကြာျပီး ဘီလူးေခါင္းေပၚသည္ထိစိတ္ရွည္ရွည္ေစာင္႔ၾကရမွာေပါ႔။
စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေတာ႔မေပးပါနဲ႔အုန္းေလ။ ဇာတ္သိမ္းခန္းထိေစာင္႔ၾကတာေပါ႔။

ဂ်ဴ ( ကိုယ္ခံစားရတာကိုယ္ေရးေၾကာင္းနွင္႔ကိုယ္တိုင္ေရးကြန္မန္႔စစ္စစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္ )

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ေကာင္းကင္မွာပန္းမပြင္ေတာ႔တာ
ဆန္းသလား အစ္မေရ ....
ၿဖစ္တည္ဆဲ ပံုၿပင္ေဟာင္းပဲေလ ...

ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစအစ္မ .......

မသက္ဇင္ said...

ငါ့ၿမိဳ႕ကေလး...
အလင္းအုံ႔ပ်ပ်ေလးေတြကို...
စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေပးလိုက္ရေလရဲ႕။

ကဗ်ာေလးအေတာ္ေကာင္းတယ္--
ရင္ထဲဝင္ေရာက္သြားပါတယ္--

tune said...

အလည္ ေရာက္တယ္
စီေဘာ့စ္က ေရးလုိ႔ မရဘူး။
ထူးဆန္းတယ္။

Kyaw Thein Kha said...

ဘုရားသခင္ကေကာ ျဗဟၼာႀကီးေလးဦးကေကာ မဖန္ဆင္းခဲ့တဲ့...
လူ႔အႏၶေတြ
မီးေတာင္ေပါက္ကဲြသလို ဒရေဟာသြန္းက်ဲေပါက္က်လာၾက...
ေကာင္းကင္မွာ ပန္းမပြင့္ေတာ့တာ ဆန္းသလား... ။

ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ။ ေဖာ္မျပတတ္တဲ့ ခံစားခ်က္လႈိင္းတစ္ခု ရင္ကိုရိုက္ခတ္သြားတယ္။

ဘုန္းသစၥာဦး