ခုတေလာ...

Tuesday, January 27, 2009

ခုတေလာ..ဘာေတြၿဖစ္တယ္မသိဘူး။လူမ်ိဳးစံုနဲဲ႔ေတြ႔ေနရတယ္။လူမ်ိဳးစံုဆိုလို႔သူေရာက္ေနတဲ့ေန
ရာက..တကယ့္ Global Village လိုၿဖစ္ေနလို႔ကိုးလို႔မေတြးလိုက္ပါနဲ႔..။စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးစံုနဲ႔
လူမ်ိဳးစံုကိုေၿပာတာပါ။ရယ္ရမလို၊ငိုရမလို၊သနားရမလို၊ေဒါသထြက္ရမလို၊ဘာမွန္းကိုမသိပါဘူး။
အဲဒါနဲ႔ကြန္ပ်ဴတာပိတ္ၿပီး ႏွစ္ညနဲ႔သံုးရက္ေလာက္အစ္မတစ္ေယာက္အိမ္သြားေနလိုက္တယ္။
ဟိုမွာရွိတဲ့ကြန္ပ်ဴတာကိုေတာ့သားေတာ္ေမာင္ကအပိုင္စားယူထားတာဆိုေတာ့ကိုယ့္ဘာသာ
ကိုယ္ေမးလ္ေလးစစ္တာကလြဲရင္ဘာမွကိုမလုပ္ၿဖစ္ဘူး။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကကံၾကမၼာမေကာင္းလို႔လား၊ကိုယ့္ကိုလူေတြအေ႕ၾကာင္းဘာမွသိပ္မသိနားမလည္
္ဲပဲစာေရးဆရာလုပ္ေနရွာတယ္လို႔သနားလို႔လားမသိဘူး..ဘုရားသခင္ကကိုယ့္ကိုအဲလိုလူေတြနဲ႔
ဲ႔ေတြ႕ေပးပံုပဲ။
ကၽြန္မလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ကၽြန္မစာအုပ္ေတြရဲ႕ေနာက္မွာကၽြန္မ email နဲ႔web
site ကိုထည့္ေပးေလ့ရွိတယ္။ကၽြန္မပရိသတ္ေတြဆီက feedback ရခ်င္လို႔ပါ။တကယ္
လည္းရခဲ့ပါတယ္။ကၽြန္မကaccount ထဲမွာ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း၊မိသားစုနဲ႔ fansေတြက
လြဲရင္တၿခားလူမရွိပါဘူး။ဒါေပမယ့္ကၽြန္မကလည္းလာၿပီးaddဖို႔ requestလုပ္သူတိုင္း
ကိုကၽြန္မfansအစစ္ဟုတ္မဟုတ္ခြဲၿခားသိႏိုင္တာမွမဟုတ္တာ။ၿငင္းလိုက္မိလို႔အဲဒီလူက
ကၽြန္မပရိသတ္ဆိုရင္ကၽြန္မအတြက္မေကာင္းဘူး။အဲလိုနဲ႔လက္ခံမိတဲ့တြဘာမွန္းမသိတာေတြ
ပါလာၿပိးအဲလိုေတြေတြ႕ရေတာ့တာပါပဲ.........။
ပထမဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ကၽြန္မဒီကိုေရာက္ၿပီးေနာက္၂ရက္မွာေတြ႕တာပါ။ကၽြန္မက
statusကို ပူလိုက္တာလည္းရန္ကုန္အတိုင္းပဲ..လို႔တင္ထားမိတယ္။ေတာ္ေတာ္မ်ား
မ်ားကေတာ့ကၽြန္မဘယ္ေရာက္ေနလဲဆိုတာသိိၾကပါတယ္။
ကၽြန္မလည္းေသခ်ာေၾကညာၿပီးမွထြက္ခဲ့တာပါ။အဲလိုေၾကညာရတာကလည္းအေၾကာင္း
ရွိပါတယ္။မဟုတ္ရင္..၂၄နာရီမွာနာရီ၂၀ေလာက္အားေနသူေတြကသို႔ေလာသို႔ေလာေတြ
ေတြးၾကေၿပာၾကမွာမို႔သူတို႔ပင္ပမ္းမွာစိုးလို႔ပါ။ း)
အဲဒီလိုမသိသူေတြဆိုရင္လည္း..ဘယ္ေရာက္ေနလို႔လဲဟင္..ဘာညာေမးၾကတယ္။
အဲဒီလူကေတာ့အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ေမးပံုကိုၾကည့္...။
နင္ကပူတယ္ေၿပာရေအာင္နင့္ကိုနင္ဘယ္ေရာက္ေနတယ္ထင္လို႔လဲ.........တဲ့။
ကၽြန္မေၿဖဖို႔မအားတာေရာစိတ္ထဲလည္းတစ္မ်ိဳးၿဖစ္သြားတာေရာေၾကာင့္ မေၿဖရခင္မွာပဲထပ္ေၿပာပံု
က......
စင္ကာပူေလာက္ေရာက္ေနၿပီးနင့္ကိုယ္နင္သိပ္ဘ၀င္ၿမင့္မေနနဲ႔.လူေတြမ်ားခက္တာကိုယ့္ကိုယ္
ကိုဘာမွန္းမသိဘူး...
.တဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာကၽြန္မလုပ္ႏိုင္တာတစ္ခုပဲရွိတယ္။BLOCKလုပ္လိုက္တာပါပဲ။
တကယ့္တကယ္ကကိုယ့္ကိုယ္ကိုဘာမွန္းမသိတာသူပါ။ကၽြန္မကသူမ်ားREQUEST လုပ္ၿပီး
ADD တာကိုပဲလက္ခံတာ..ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ကသူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာင္စၿပီး
INVITEလုပ္မိတာခပ္ရွားရွားရယ္။ဒီေတာ့ဒီလူေတြဟာကၽြန္မ MAIL ACCOUNT ထဲ
သူတို႔ဟာသူတို႔ေရာက္ေနသူေတြဆိုတာသိပ္ကိုေသခ်ာပါတယ္။သူတို႔မသိလို႔ADD လိုက္မိၿပီ
ဆိုရင္လည္းအဲလိုေတာ့မရိုင္းသင့္ဘူးထင္တာပဲ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့..gtalkကိုတလြဲသံုးေနတဲ့သူေတြထဲကတစ္ေယာက္ပါ။သူ
လာၿပီးႏႈတ္ဆက္..ေပါက္ကရေတြေၿပာဖို႔ၾကိဳးစားေနကတည္းကကၽြန္မသူ႔ကိုၿငင္းပါတယ္။
ကၽြန္မကchatting၀ါသနာမပါပါဘူးလို႔ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းကိုၿငင္းတာပါ။ၿပီးေတာ့
ကၽြန္မကိုမသိသလိုႏႈတ္ဆက္တဲ့သူတိုင္းကိုကၽြန္မစေမးတာက Do you know me ??
မသိဘူးဆိုရင္ကၽြန္မကသူတို႔ကိုေသခ်ာရွင္းၿပလိုက္တယ္။ကၽြန္မ chatting ၀ါသနာမပါဘူး။
ဒီaccountကသူငယ္ခ်င္း၊မိတ္ေဆြ၊မိသားစုနဲ႔ကၽြန္မရဲ႕fansေတြအတြက္ပဲလို႔ရွင္းၿပေလ့ရွိတယ္
။အဲဒါဆိုတခ်ိဳ႕လူေတြကေနာက္ဆုတ္သြားၾကပါတယ္။အဲဒီလူကေတာ့ကၽြန္မလည္းအဲလိုေၿပာေရာ...
နင္ fans ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ကိုသိလို႔လား၊နင့္ကိုနင္ဘာေကာင္မထင္ေနလို႔နင့္မွာ fans clubေတြ
ဘာေတြရွိရမွာလဲ.
..တဲ့။
ကၽြန္မတအံ့တၾသၿဖစ္ေနဆဲမွာကၽြန္မကိုဆက္ေၿပာပါေသးတယ္
နင္ကသီခ်င္းဆိုတာလား၊ေမာ္ဒယ္လ္လား၊မင္းသမီးေပါက္စလား.........တဲ့။
ထံုးစံအတိုင္းကၽြန္မလုပ္ႏိုင္တာကblockလုပ္လိုက္တာပဲေပါ့။
ကၽြန္မကလည္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုလူသိသိပ္မ်ားေနတဲ့သူလို႔မထင္ပါဘူး။အဲလိုလည္းကိုယ့္ကိုယ္ကို
တစ္ခါမွေတြးေတာင္မေတြးမိဘူး။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔ဆီမွာကစာဖတ္တဲ့သူဦးေရနဲ႔
လူတန္းစားကသိပ္ကိုနည္းေနတာကၽြန္မသိတာကိုး။အဲဒါေၾကာင့္လည္းsai sai fans club
ဆိုတာေလာက္ကိုၿမင္ဖူးၿပီးဒီလိုလူေတြမွပဲfansဆိုတာရွိတယ္လို႔ေတြးထင္ေနတာကိုလည္း
သနားပါတယ္။သူ႔ခမ်ာေသခ်ာမွမသိရွာတာ။ခက္တာက ကၽြန္မကလည္းသိပ္ေကာင္းတဲ့သူမ
ဟုတ္ပါဘူး။လူတစ္ေယာက္ရဲ႕အမွားကိုစိတ္ရွည္လက္ရွည္ေထာက္ၿပရွင္းလင္းမၿပတတ္ဘူး။
သူ႔မသိတရားကိုအသိတရားၿဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္မရွိတာလား။
လုပ္ေပးႏိုင္တဲ့အရည္အခ်င္းမရွိဘူးဆိုရင္ပိုမွန္မယ္ထင္ပါရဲ႕.....။
ဒါကေတာ့မသိတဲ့သူေတြပါ။
သိတဲ့သူေတြကလည္းတစ္မ်ိဳးေတြပါပဲ။
မေနာ္ဟရီ ဆိုၿပီးလာဆက္သြယ္တယ္။ၿပီးရင္ သူတို႔လိုခ်င္တာကိုေတာင္းတယ္။တစ္ေယာက္
္ကဆိုရင္နီကိုရဲ ရဲ႕ email add တဲ့။ေနာက္...တၿခားစာေရးဆရာတခ်ိဳ႕လည္းပါေသး
တယ္။ၿမန္မာၿပည္မွာကအင္တာနက္နဲ႔အီးေမးလ္ကိုေသခ်ာသံုးတဲ့စာေရးဆရာကနည္းပါတယ္။
လက္ခ်ိဴးေရလို႔ရတယ္။အဲဒါ..ကိုရဲမွာမရွိပါဘူး။သူသံုးလည္းမသံုးပါဘူးဆိုတာေၿပာၿပလည္း
မယံုပါဘူးဘာေၿပာလဲသိလား။
မနာလိုလို႔မေပးခ်င္မေပးခ်င္ဘူးေပါ့...တဲ့
ၿဖစ္ပံုမ်ား...း)
ကၽြန္မလည္းတစ္ခါမွအဲလိုမေတြးမိေတာ့ထိုင္ကိုရယ္ေနမိေတာ့တာ။မနာလိုတာတဲ့။ကၽြန္မတို႔နဲ႔
ကိုရဲဆိုတာတကယ့္ေမာင္ႏွမေတြလိုေနခဲ့တာ။သူမိန္းမစခိုးလာေတာ့လည္းကၽြန္မအိမ္ကို
ပဲခိုးလာတာပဲ။သူ႔အမ်ိဳးသမီးေလးနဲ႔ကၽြန္မနဲ႔လည္းေတာ္ေတာ္ခင္တယ္။ေနာက္ပိုင္းမေတြ႕ေတာ့တဲ့
တိုင္သံေယာဇဥ္ေတာ့ရွိၾကတယ္။ဒါကုိသူကအဲလိုေၿပာေတာ့ကၽြန္မရယ္ခ်င္တာေပါ့။
လူေတြရဲ႕မနာလိုစိတ္ဆိုတာကဘယ္အခ်ိန္မွာေပၚတတ္လဲ...ကၽြန္မအထင္ကေတာ့သူတို႔ထက္
သာတယ္လို႔မေကာင္းစိတ္နဲ႔ခံစားလိုက္မိတဲ့တစ္ခဏမွာသာပါ။(ကၽြန္မမွားခ်င္လည္းမွားမယ္။
ကၽြန္မကသူတစ္ပါးကိုတစ္ခါမွမနာလိုမၿဖစ္ဖူးဘူးကိုး)ေကာင္းစိတ္ကေလးနဲ႔
ခံစားမိရင္ေတာင္မုဒိတာပဲရွိမွာေလ။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ကၽြန္မကိုလိုခ်င္တဲ့အရာေတြေတာင္းပါတယ္။တာရာမင္းေ၀ကဗ်ာ၊
ေမာင္သိန္းေဇာ္ကဗ်ာ။စသၿဖင့္...........။ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ကၽြန္မက ဆိုင္သြား၀ယ္လိုက္
ပါလို႔ေၿပာလိုက္မိတယ္။ဟုတ္တယ္ေလ။ကၽြန္မလည္းဘေလာ့ခ္ႏွစ္ခုနဲ႔ကဗ်ာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ကိုတင္ေပးေနတာပဲ။ရွားတဲ့ကဗ်ာေလးေတြလူေတြခုခ်ိန္မွာ၀ယ္ရခက္မွာေလးေတြကိုပဲထင္ေပးတယ္။
၀ယ္လို႔ရေနတာက်ေတာ့ကၽြန္မအခ်ိန္ကုန္ခံစရာမလိုဘူးေလ။ေမာင္သိန္းေဇာ္ကဗ်ာကိုတကယ္
္ၾကိဳက္တယ္ဆိုရင္ ရတဲ့နည္းနဲ႔၀ယ္ရမွာပါ။
ႏွင္းရည္စက္လက္ ဆိုတဲ့ကိုသိန္းေဇာ္ရဲ႕ကဗ်ာစာအုပ္ေလးကၿပီးခဲ့တဲ့ကရ၀ိတ္စာအုပ္ေစ်းပြဲေတာ္ထိရ
ေနတုန္းပါ။မရလည္းပန္းဆိုးတန္းေလာက္ေတာ့သြားရွာေပါ့။ၿပံဳးေနတဲ့သံဆူးၾကိဳးေလး လိုစာအုပ္မ်ိဳး
မွမဟုတ္တာ။ရႏိုင္ပါတယ္။
အဲလိုလည္းကိုယ့္ဘာသာအားမထုတ္ပဲနဲ႔ကၽြန္မကႏွင္းရည္စက္လက္ကိုတစ္အုပ္လံုးရိုက္ပို႔ေပးရေလာက္
ေအာင္အားမေနဘူးဆိုတာေတာ့သိသင့္တယ္ထင္တာပဲ။ကၽြန္မက
ကၽြန္မကိုအဲေလာက္အားေနတယ္ထင္လို႔လား...လို႔ေမးေတာ့
မေနာ္ဟရီ အစစ္ဟုတ္ပါတယ္ေနာ္....တဲ့။
မေနာ္ဟရီအစစ္ကသူတို႔လိုခ်င္တဲ့ကဗ်ာစာအုပ္ေတြရိုက္ပို႔ေပးမယ္လို႔မ်ားအာမခံထားမိလို႔လားမသိ။
ဆက္သာေၿပာမိရင္ မေနာ္ဟရီၿဖစ္ၿပီးအသံုးမက်လိုက္တာ၊ဒါေလးေတာင္မလုပ္ေပးႏိုင္ဘူး။သူ႔ၾကည့္
ရတာေမာင္သိန္းေဇာ္ေတာင္သိရဲ႕လားမသိဘူးေတြဘာေတြၿဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။အဲဒါေၾကာင့္
ထံုးစံအတိုင္း.........။
ေနာက္ဆံုးတစ္ေယာက္ကေတာ့ယဥ္သကိုပါ..။
စစခ်င္းေမးတာ
စာေရးဆရာမ..ေနာ္....တဲ့
ဟုတ္ပါတယ္...ဆိုေတာ့
Epiphany ဆိုတာဘာလဲ ....တဲ့။
လင္းပြင့္ၿခင္း..လို႔ေၿဖလိုက္ရင္ရတာေပါ့။သူ႔ကိုေသခ်ာနားလည္ေစခ်င္တာနဲ႔ ဆရာၿမတ္သစ္ေရးတဲ့စာအုပ္ရွိ
တယ္။ လင္းပြင့္ၿခင္း ။အဲဒါရွာဖတ္ပါဆိုေတာ့..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္တဲ့။
ဒါဆိုဒုတိယေမးခြန္းကဘာၿဖစ္မယ္လို႔ထင္လဲ...။
postmodernism or Dadaism or Cubism တစ္ခုခုလို႔ထင္ရင္မွားသြားလိမ့္မယ္။
အဲဒီမွာေက်ာင္းလာတက္ခ်င္လို႔ (ဒီမွာကဘာညာပါေသးတယ္..)ကူညီႏိုင္မလား...တဲ့။
ကၽြန္မနဲ႔သူကေစာေစာကမွ အြန္လိုင္းမွာေတြ႕တဲ့ ကၽြန္မကိုစာေရးဆရာမမွန္းေတာ့သိေသးတဲ့
(ကၽြန္မပရိသတ္ေတာင္မဟုတ္ေလာက္ေသးဘူးေနာ္)အဆင့္ပဲရွိေသးတာ။အဲလိုစကားမ်ိဳးသူ
ေၿပာထြက္တယ္။ကၽြန္မကေတာ့ကေလးနဲ႔လူၾကီးၿဖစ္ေနေလာက္တယ္လို႔ေတြးတာေရာ။
စာေရးသူနဲ႔စာဖတ္သူလို႔ေတြးတာေရာေၾကာင့္ေတာ္ေတာ္ကိုစဥ္းစားၿပီးေသခ်ာေၿပာၿပပါတယ္။
ဒီႏိုင္ငံမွာေက်ာင္းလာတက္ဖို႔ဆိုတာကမလြယ္တဲ့အေၾကာင္း။ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔အရည္အခ်င္း
ကိုခဏဖယ္ထားၿပီးဗီဇာရဖို႔ေတာင္ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတယ္ဆိုတာကိုေၿပာၿပပါတယ္။အဲဒါကို
လိုရင္းကိုေၿပာပါ..ကူညီမလားမကူညီဘူးလားပဲေၿပာပါ.....တဲ့။
ကၽြန္မလည္းသူ႔ကိုသတိေပးတဲ့အေနနဲ႔ မင္းနဲ႔ငါကခုမွေတြ႔တဲ့စာေရးသူနဲ႔စာဖတ္သူေလလို႔ေၿပာ
လိုက္ေတာ့ကၽြန္မကိုဘာေၿပာတယ္မွတ္လဲ။
အလကား ငေၾကာက္ၾကီး တဲ့။
ၿဖစ္မွၿဖစ္ရေလ...သူ႔ status ကုိလည္းခ်က္ၿခင္းေၿပာင္းလိုက္တယ္။ Don't be afraid!
ဆိုပဲ။
ၿဖစ္ပံုက အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္မေတြးေခၚတတ္လို႔ဒီလိုေမးခဲ့ၿပီပဲထားပါဦး။ကၽြန္မကေၿပာ
လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့သူ႔မွာအသိတရားရရမွာ။ခုေတာ့အဲလိုမဟုတ္ပဲကၽြန္မကိုငေၾကာက္တဲ့။ကၽြန္မ
ၿဖင့္သူဘာလို႔အဲလိုေၿပာမွန္းခုထိစဥ္းစားလို႔မရဘူး။ကၽြန္မသူ႔ကိုမကူညီတာေၾကာက္လို႔ဆိုရင္ေတာ့
အင္း....ဟုတ္ပါတယ္။သူ႔လိုဘယ္ကမွန္းမသိ။မစဥ္းမစားေၿပာတတ္သူကိုေၾကာက္တာေတာ့
ေသခ်ာပါတယ္။ကၽြန္မက အဲဒါကိုသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုေၿပာၿပေတာ့သူငယ္ခ်င္းကေတာ့
ေၿပာတယ္။
ဟဲ့...အဲဒါကစဥ္းစားတတ္တာ။ခုေခတ္ကေလးေတြကအက်ိဳးအၿမတ္တစ္ခုမရပဲနဲ႔ေတာ့နင့္
ကိုအခ်ိန္ကုန္ခံၿပီးမဆက္သြယ္ပါဘူး။ေသခ်ာတာက မရလည္းေလေလးရင္းရတာဆိုၿပီးေတြးမွာေပ့ါ။
ဒါေၾကာင့္နင့္ကိုအဲလိုေမးရဲတာ...
.လို႔ဆိုပါတယ္။
ကၽြန္မလည္းမေတြးတတ္ေတာ့ပါဘူး။
ေသခ်ာတာကေတာ့ခုတေလာကၽြန္မသိပ္ကံမေကာင္းဘူး။ဘာေတြမွန္းမသိတဲ့သူေတြနဲ႔ပဲေတြ႕ေနတယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဘာမွန္းမသိပဲစိတၱဇေရာဂါအႏုစားရေနတဲ့သူေတြ၊ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေဖာ္မသူေတာ္ေတြနဲ႔
ခ်ည္းေတြ႕ေနတယ္။အင္း..ယၾတာေလးဘာေလးရွိရင္ေၿပာၾကပါဦး။အထက္ၿမန္မာၿပည္ကိုဂႏၶာရီခရီး
ထြက္မယ္ဆိုတဲ့ၾဆာေလးနဲ႔ေတာ့ ဘာမွာမလဲဆိုလို႔ ေဇာ္ဂ်ီဖို၀င္သားလို႔ေၿပာလိုက္တာပဲ။သူၿပန္လာ
ရင္ေတာ့..း)


26 Comments:

ATN said...

ရီစရာပဲေနာ... လူမ်ိဳးစံုပါပဲ...
ယၾတာကေတာ့ တခုပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္ မေနာ္ေရ႕...
Accept လုပ္ရင္ သတိထားလုပ္ေပါ့...

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ဟဲ့...အဲဒါကစဥ္းစားတတ္တာ။ခုေခတ္ကေလးေတြကအက်ိဳးအၿမတ္တစ္ခုမရပဲနဲ႔ေတာ့နင့္
ကိုအခ်ိန္ကုန္ခံၿပီးမဆက္သြယ္ပါဘူး။ေသခ်ာတာက မရလည္းေလေလးရင္းရတာဆိုၿပီးေတြးမွာေပ့ါ။
ဒါေၾကာင့္နင့္ကိုအဲလိုေမးရဲတာ...
ဒီအဆိုကၿဖစ္ႏူိင္ေၿခမ်ားတယ္မေနာ္ေရ...
အင္း..သက္ၿပင္းဘဲခ်ရေတာ့တယ္ဗ်ာ..

Anonymous said...

အဆင္မေျပတာေတြ ၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဆရာမေရ..

edu

sait phay yar said...

ဟုတ္တယ္ မေနာ္ေရ.. လူေတြကေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ ညစ္စရာေနာ္ မသိိလို႕ေမးတာလား လာအက္ရင္လည္း မေၿဖခ်င္ေသး ေနာက္ဆဲတဲ့လူေတြကရွိေသး

Moe Cho Thinn said...

ရီလိုက္ရတာ မေနာ္ေရ တခြိခြိ နဲ႔။ တလြဲေတြေနာ္။

တို႔ကေတာ႔ chatting ကို မေျပာျဖစ္လို႔ အျမဲ sign off လုပ္ထားတယ္။ အဲဒီေတာ႔ invite လုပ္တာလဲ မသိ၊ add လုပ္တာလဲ မသိ။ ကိုယ္ကလဲ invite ဘယ္လုိလုပ္ရမွန္း မသိေတာ႔ အသိမိ္ု႔ ဆက္သြယ္ခ်င္ရင္ လိပ္စာေမးၿပီး စာေရးလိုက္တာပါပဲ။ ကိုယ္ကလဲ ခပ္တုံးတုံးဆိုေတာ႔ တခါတေလ ဘာလို႔ invite လုပ္တာ လက္မခံတာလဲ ေမးရင္ ဘယ္မွာ လုပ္ထားတာလဲ၊ ဘယ္လုိ လုပ္ရမွာလဲ ျပန္ေမးရေသးတာ။ သူ႔ဖာသာသူ ေပၚမေနရင္ ကိုယ္ကေတာ႔ မသိလို႔ မလုပ္တတ္ဘူးေလ။ အဲဒီေတာ႔ ဘယ္သူမွလဲ ကိုယ္႔ကို စကားေျပာခ်င္သူ မရွိေတာ႔ ေအးေရာ.. :)

ကလိုေစးထူး said...

ပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္ၿပီး ကြန္မန္႔ေရးမလားလို႔ဟာ.. မခ်ိဳသင္း ကြန္မန္႔ကို ဖတ္ၿပီး သေဘာက်သြားတယ္။ အဟီး။

Anonymous said...

ကမာၻေပၚမွ အခ်ိန္ေတြ ပိုေနတဲ႔ တို႔လူမ်ဳိးေတြ အမ်ားသားလားလို႔ ေတြးမိေနရဲ႕ ... မေနာ္...ကိုယ္ခင္ေန ေလးစားရင္းစြဲ ရွိသူေတြကိုေတာင္ ဘေလာ႔ဂ္ေတြမွာ သြားႏႈတ္ဆက္... တပါတ္ တခါရယ္၊ တခါတေလ အရူးကြက္ နင္းေပးလိုက္ေပါ႔ ရီရတာေပါ႔၊ အင္း... ေလ ေျမွာက္သာေပးရတာ သူတို႔ ဓေလ႔ ကိုလဲ သိပ္သိတာမွ မဟုတ္တာ ..... အဆင္ေျပပါေစ ...Peace of mind to you.

Anonymous said...

အင္း..................ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ပါဘူး။

Anonymous said...

မေနာ္ေရ..မမဘေလာ့ဂ္မွာစာေတြဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ ဒါေပသိ တခါမွမေကာ္မန့္ဘူးေတာ့မမသိမွာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး...မမေရ တကယ္ကိုလူအမ်ိဳးမိ်ဳးစိတ္အေထြေထြပါ ..လမ္းေလွ်ာက္ရင္းတိုက္မိတဲ့ခလုပ္ကသင္းလို့သာမွတ္ပါ...သူတို့ေၾကာင့္စိတ္အေႏွာက္အယွက္အျဖစ္မခံပါနဲ့...ပင္ပန္းမွာစိုးလို့ပါရွင္။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ မမေရ။

လြမ္းသုရင္ said...

ေျပာလည္းနားမလည္တဲ့သူေတြအတြက္ စိတ္ရႈပ္မခံအ္နဲ႔ မမရယ္... အဆင္ေျပပါေစ း)

ေႏြဆူးလကၤာ said...

ကၽြန္ေတာ္လည္း တခါတေလ အသားလြတ္လာဆဲေနတဲ႔သူေတြနဲ႔ ႀကံဳဖူးပါတယ္။ ေအးဗ်ာလို႔ online မေကာင္းဆိုး၀ါးဆိုတာ ၾကားသာၾကားဖူးတာလို႔ ခုေတာ့ အေတြ႔အႀကံဳရတာေပါ့လို႔ ေက်းွဇူးပဲ ဆုိၿပီး block လိုက္ရတယ္။ ဟဲဟဲ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာင္းခ်င္ေနတာ account ႐ွိတဲ့ ဆရာေတြကိုေလ။ ကိုရဲ ႏွစ္ရဲလံုးရယ၊္ မင္းခိုက္စိုးစန္ရယ္၊ ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ကိုေတာ့ အလိုလိုေနရင္းေၾကာက္ေနတာ။ ဘာလို႔လဲကို မသိဘူး။ တခါမွလည္း မသိပဲနဲ႔။

RePublic said...

စင္ကာပူ ကမွန္း ခုမွသိတာ ေနာက္က်တာပဲ ၊၊
အစ္မ မေနာ္ဟရီ မဂၤလာပါဗ်ာ ၊၊ က်ေနာ္ စာေကာင္းေကာင္း မေရးတတ္ပါဘူး ၊၊ ရင္ထဲရွိတာေတာ့ ဒီဘေလာ့ေလးေတြေပၚေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ ေရးမိပါတယ္၊၊ အေရးအသား အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး သင္ယူရအံုးမယ္၊၊

tg.nwai said...

ဟုတ္တယ္..မေနာ္..။ လူေတြကလည္း အြန္လုိင္းမွာဆုိေတာ႔ ကိုယ္႔ကို သူမွ မသိတာပဲဆုိၿပီး ေျပာခ်င္တာဆို..လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနၾကတာလား မသိဘူး။ ဂ်ီေတာ႔ခ္မွာကေတာ႔ ကိုယ္႔သူငယ္ခ်င္းအရင္းေတြရယ္ ေမာင္နွမေတြေလာက္ပဲ လက္ခံထားတာ..status ေရာ.ပံုေတြေရာ..ကိုယ္စိတ္ထဲ ရွိတာ တင္ထားတတ္ေတာ႔ မရင္းနွီးတဲ႔သူနဲ႔ဆို တမ်ိဳးျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔..
မေနာ္တို႔က်ေတာ႔ ခက္တာေပါ႔ေလ..။ သူ႔အလုိလုိ စစ္ထုတ္ၿပီးသားျဖစ္သြားမယ္ ထင္ပါတယ္..။ စိတ္အေနွာင္႔အယွက္ကင္းေ၀းစြာနဲ႔ စာေတြ မ်ားမ်ားေရးနုိင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးေနပါတယ္။
:)

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

မေနာ္.. ဒီလုိပဲလူေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး႐ွိတယ္။ ၾကဴခ်င္တဲ့သူေတြ၊ ဘဝင္ေလဟပ္ေနတဲ့သူေတြ၊ ေၾကာင္ေတာင္ေၾကာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ။
ခက္တာက လူေတြက Internet Chatting တုိ႔ Chat room ဆုိတာေတြကုိ Friendship Network လုိမ်ဳိးမေတြးၾကဘူးေလ။ Online Chatting ယဥ္ေက်းမႈကုိတလြဲမွတ္ယူထားတဲ့ သူေတြေပ့ါ..ညီမတုိ႔လည္းႀကံဳဖူးတယ္.. ကံမေကာင္းလုိ႔မဟုတ္ပါဘူး အမရယ္ စိတ္ထဲမထားပါနဲ႔။

Anonymous said...

ေမခေရ

တူတူဘဲ
ဘယ္ကကိုယ္႔လိပ္စာရသလဲလို႔ေမးရင္လဲမေျဖဘူး
ျပီးေတာ႔ ဆဲသြားေသးတယ္
ကိုယ္တို႔က အားေနတာမွမဟုတ္တာ
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔မိဘေတြအတြက္အြန္လိုင္းေပၚ
တက္ၾကတာ
ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းဖြင္႔ရင္ေတာင္ဆရာလန္ေျပးမယ္႔
သူေတြလို႔သတ္မွတ္ရတယ္

္forget it and ignore them.....

ဂ်ဴ

emayarKhin said...

အမေရစာဖတ္ရင္းနဲ႕
စိတ္ေတြေတာ္ေတာ္တိုလာတယ္......
လူေတြကဒီလိုပါပဲအမရယ္..........
ဒါေပမယ္႕အမကုိတကယ္ေလးစား
တဲ႕လူေတြလဲရွိေနတာဆိုေတာ႕
အမလူဆိုးေတြကုိေမ႕ပစ္လိုက္ပါ.......

Anonymous said...

ဟုတ္တယ္မေနာ္ေရ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးက ဘေလာ့ျဖစ္တာပါပဲ။ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးေတြလဲေတာင္ မသိနိုင္ေအာင္ပါပဲ။ ဖတ္ရင္းနဲ့ အံ့ျသရပါတယ္။ ကိုယ္လဲအဲ့ဒီလိုမ်ိဳး မေျပာဖူးေတာ့ အဲ့ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ ရွိမယ္လို့ေတာင္ မထင္မိဘူး။ အသိဥာဏ္နဲတာလား အေတြးအေခၚမရွိတာလား ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားနိုင္စြမ္း အားနည္းတာလုိ့ ထင္တာပဲ။ လုပ္သင့္မလုပ္သင့္ ေျပာသင့္မေျပာသင့္ မခြဲျခားနိုင္တာ။ စိတ္ဓါတ္အားနည္းတာ ကုိျပတာပဲ။

Anonymous said...

ဥပကၡာျပဳတာ အေကာင္းဆံုးပါ... အမႀကီး း)

Anonymous said...

ဖတ္ၿပီးရီလိုက္ရတာ...

Anonymous said...

မေနာ္ ေရ...
ၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး၊ မသိတဲ့လူေတြကို လက္မခံပါနဲ ့ေတာ့လား မေနာ္ရယ္။

Kaung Kin Ko said...

အဲလုိလူေတြကုိ block လုပ္လုိက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ အဆင္ေျပပါေစ။

WWKM said...

ဟုတ္တယ္ အစ္မေရ.. လူေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။
က်မလဲ ၀င္လာသမ်ွကို ကိုယ္႔ဘေလာ႔ဂါ ေမာင္ႏွမေတြပဲ
ဆိုျပီး ျပန္လက္ခံပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က အြန္လိုင္းမွာေတြ႔
တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကပဲ စျပီး ဘယ္သူပါလဲ.. လို႔ေမး
တာကို.. ဘာမွျပန္မေျပာဘူးရယ္ေလ။ အဲဒါနဲ႔ ဒုတိယအၾကိမ္ အြန္လိုင္းမွာေတြ႔ေတာ႔ ျပန္ေမးမိတာေပါ႔.
အဲဒီေတာ႔ ေအာက္သြားတယ္ေလ။ အဲဒါနဲ႔ က်မလဲ
ဘေလာ႔လိုက္တာေပါ႔ေနာ္။ ကိုယ္႔ကိုမွ မေလးစားတာ။
ေနာက္တစ္ခါ သူ႔ေမးလ္၀င္လာပါေလေရာ၊ ဘာစာမွ
မေရးထားပါဘူး။ ျပီးေတာ႔ အြန္လိုင္းမွာ တျခားနာမည္
နဲ႔ ေပၚလာျပန္တယ္။ အဲဒီလူကပဲ..က်မက သူကိုျပန္ေမး
ပါတယ္။ နာမည္ေလးသိပါရေစ ဆို..ေအာက္သြားျပန္ေရာ။။။ ဒုတိယအၾကိမ္ ဘေလာ႔လိုက္ျပန္တာေပါ႔။ း) ဘာေတြမွန္းလဲ မသိပါ
ဘူး။ က်မက ညီမေလးေတြသာ လက္ခံထားျပီး ေယာက်ာၤးေလးေတြဆိုရင္ ခဏနွဳတ္ဆက္ျပီး အကုန္
ျပန္ဘေလာ႔လိုက္တာပဲ။ အဲဒီလူက မိန္းခေလးနာမည္နဲ႔
၀င္လာျပန္တာေလ။ မိန္းခေလး အခ်င္းခ်င္းဆိုရင္
ခင္ခ်င္တာဆိုရင္ ေမးရင္ေျဖရမွာေပါ႔ေနာ္. အခုေတာ႔
ေမးတာကို မေျဖတာကိုက ရိုင္းတယ္။

ပထမဆံုးအၾကိမ္အလည္ေရာက္တာပါ အစ္မေရ.
အရွည္ၾကီးမန္႔သြားျပီေနာ္။

mirror said...

ဟုတ္တယ္..မေနာ္...။
အဲ့ဒါေတြကုိၾကည့္ရင္..ညီမတုိ႔ျမန္မာလူငယ္ေတြရဲ့ စိတ္ဓာတ္အဆင့္အတန္းေတဘယ္ေလာက္ေတာင္ ြက်ဆင္းေနျပီလဲ ဆုိတာသိသာပါတယ္။ညီမလဲ ၾကံဳရဖူးတယ္.။ဒီထက္ပုိဆုိးတာက အဲ့လုိ မုိက္ရုိင္းတဲ့စကားေတြေျပာတတ္တဲ့သူေတြဟာ လူငယ္ေတြျဖစ္ေနတာပါပဲ..။ေၾကာက္စရာလဲေကာင္း၊
ေဒါသထြက္စရာလဲေကာင္းေပ့ါအစ္မရယ္။

ေနာက္မ်ား အဆင္ေျပပါေစ...အစ္မေရ

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာ
ညီမ mirror

မီယာ said...

စိတ္မညစ္ပါနဲ႔... လူေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး အစားစား ရွိတာကုိး။ အမ တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ႀကံဳရတာေတြ ဖတ္ၿပီး အံ့ၾသေနတယ္။

Anonymous said...

Accept လုပ္ရင္ အင္တာဗ်ဴးျပန္လုပ္ေလဗ် ေနာ
ဒါမွအမိုက္စားပဲ၊ စာေရးဆရာတစ္ျဖစ္လဲ interviewer
ဟုတ္တယ္ဟုတ္???

Wai Lwin Zaw said...

မေနာ္ကစင္ကာပူမွာလား? အေတာ္ပဲ...လမ္းမွာေတြ႕ရင္ႏႈတ္ဆက္မယ္ေနာ္။ :)