ကၾကီးခေကြးအိမ္ကိုေၿပး...အေၿပးမတတ္...

Tuesday, December 16, 2008

ကၾကီးခေခြးအိမ္ကိုေၿပး….
အေၿပးမတတ္…………

ကေခ်ာ္ကခၽြတ္ႏိုင္လွတဲ့ ကမၻာထဲကိုကံအားေလ်ာ္စြာကစဥ့္ကလ်ားၿပဳတ္က်ခဲ့တာဟာ
ကံဇာတ္ဆရာရဲ႕အလိုက်အတိုင္းမ်ားလား။ ဒီေလာက္ေတာင္ကေမာက္ကမႏိုင္ခဲ့ရေကာင္း
လားလို႔..ကက္ကက္လန္ရန္ေတြ႕ဖို႔က်ၿပန္ေတာ့လည္း ကၽြန္မမွာက အဲဒီလိုနိမ့္က်တဲ့ဗီဇက
ဘုရားသခင္ရဲ႕ေကာင္းခ်ီးတစ္ခုအေနနဲ႔ပါမလာခဲ့ၿပန္ဘူး။ေက်းဇူးဆိုတာ႐ွိမွေက်းစြပ္ႏိုင္တာ
ပဲ။ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ကတိက၀တ္ေတြနဲ႔ဆန္႔က်င္ၿပီး တည့္တည့္ၾကီးထုိးခြင္းပ်ံသန္း
လာတဲ့ေက်ာဖက္ကဓါးတစ္ေခ်ာင္းဟာ “ကတညဳတ”တရားနဲ႔ဘယ္လိုမ်ားပတ္သက္ႏိုင္
မွာတဲ့လဲ။ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ကစိန္းက၀ါးၾကည့္တတ္တဲ့သူေတြကို ကၽြန္မကသီးခံလို႔မရ
တတ္ဘူး။ ကရကဋ္ရာသီရဲ႕တိမ္ထုကေမွာင္လြန္းတယ္။တခ်ိဳ႕သူေတြရဲ႕လ်ိဳ႕၀ွက္လက္သည္း
ခၽြန္ေတြလိုပဲ။
“ခႏၱီစတရား”ဆိုတာတကယ္ေတာ့ပညာ႐ွိေတြရဲ႕အလွစကားပါ။အမွန္ကအားမတန္လို႔မာန္
ခ်လိုက္ရတာမ်ိဳး။အဖက္မတန္လို႔ေကာမၿဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။ ခြန္းၾကီးခြန္းငယ္စကားမ်ားရတာကို
ေသမေလာက္ေၾကာက္တတ္တဲ့စိတ္က ခံၿပင္းစိတ္ေတြကိုေလ်ာ့ပါးအားေပ်ာ့သြားေစခဲ့တယ္။
ဘ၀မွာခိုက္ရန္ေဒါသၿဖစ္ရမွာကို မေကာင္းမႈက်ဴးလြန္ရသလိုေၾကာက္တတ္တဲ့ကၽြန္မက …
မၾကာခဏေခ်ာက္ကမ္းပါးေတြနားကပ္ေလွ်ာက္ေနခဲ့ရတယ္။ခေလာက္ဆန္ေနရမွေနသာတဲ့
လူတစ္ခ်ိဳ႕ကိုခပ္ထတ္ထတ္ေလးေၿပာၾကည့္ဖို႔ၾကိဳးစားေပမယ့္မေအာင္ၿမင္ဘူး။၀န္တိုမစၦရစိတ္
မ်ားေနတဲ့လူေတြကိုက်က်နနေလွ်ာ္ဖြပ္ေပးဖို႔ခ၀ါသည္ေကာင္းေကာင္းလုိေနတယ္။ခလုတ္တံ
သင္းနဲ႔တူတဲ့အေႏွာက္မယွက္ၿဖစ္ေနတဲ့အမႈိက္သ႐ုိက္ေတြကိုစစ္ထုတ္ဖယ္႐ွားေပးေနတဲ့ၿခင္း
ကၿခင္းၾကားၾကီးၿဖစ္ေနခဲ့တာကေတာ့ ကမၻာၾကီးရဲ႕ကံေပါ့။
ၿငိဳးသူရန္ဖက္ေတြအတြက္ၿဂိဳဟ္္ေၿပနံေၿပယၾတာေၿခေပးဖို႔လိုအပ္ေနပံုပဲ။ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ေဖာ္
မွလူသိမယ္ထင္တဲ့မသူေတာ္ေတြကို ကၽြန္မ မေန႔ကပဲအေကာင္းစားၾကည့္မွန္ေတြလိုက္ေ၀
ေပးလိုက္ေသးတယ္။တကယ္ေတာ့႐ႈပ္ေထြးေပြလီၿပီးမာယာမ်ားလွတဲ့ေလာကနဲ႔လားလားမွ
မအပ္စပ္တာက “ဃ”ပါ။
“ငါတေကာ”ေကာေနတဲ့သူေတြကိုၾကည့္ၿပီးသံေ၀ဂေတြရလို႔။ေခ်ာင္းေကာေၿမာင္းေကာေတြနဲ႔
လူေကာေတြဘယ္လိုကြာလဲသိခ်င္တယ္။ေ႐ႊတေကာကေတာ့လူေတြကိုဆီးၾကိဳေနေလရဲ႕။ၿငင္း
ခံုေအာ္ဟစ္ရန္အဆိုတင္သြင္းခဲ့တာမဟုတ္ရပါဘူး။ငါ့စကားႏြားရေၿပာတတ္သူေတြကိုအံ့ၾသ
လြန္းလို႔ပါ။တကယ္ဆိုကၽြန္မကၿငိမ္သက္ၿငိမ္းေအးတာကိုပဲႏွစ္သက္ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တာပါ။
“စိုင္ေကာ္လို႔ခ်ံဳေပၚေရာက္”ခဲ့တဲ့သူေတြကိုၾကည့္ၿပီးထုိးေကာ္တင္ေပးမယ့္စိုင္ေတြကိုေတာနင္း
႐ွာေနၾကတာကိုစိတ္စႏိုးစေနာက္နဲ႔ထိုင္ၾကည့္ေနမယ့္အစား စနစ္တက်စနည္းနာလိုက္ပါလား။
စနစ္တက်နဲ႔ခ်ံဳေပၚေရာက္ေရး plan ေတြကိုေတြ႕ရမွာေပါ့။စပ္ဆုပ္စရာေကာင္းတဲ့ေစတသိက္
ေတြ၊ေစတနာမပါတဲ့မာယာစကားလံုးေတြ၊အစြယ္ပုန္းေတြ၊စိတ္ကိုဥပါဒ္ေပးမယ့္မိန္းမလိုမိန္းမရ
တိမ္တုိက္ေတြ၊မ်ိဳးပြား႐ွင္သန္ေနၾကေလရဲ႕။
ဆင္ၿခင္တုံတရားဆိုတဲ့စကားလံုးကို လူေတြသံုးလာလိုက္တာေဆြခုႏွစ္ဆက္မ်ိဳးခုႏွစ္ဆက္
ေတာင္မကေတာ့ဘူး။ဒီလိုနဲ႔ဘ၀ေတြဆတ္ဆတ္ခါနာခဲ့ရေပါင္းမ်ားၿပီ။ကိုယ့္ဆင္ၿခင္တံုတရားနဲ႔
သူတစ္ပါးရဲ႕ဆင္ၾကံ ၾကံမႈပက္ပင္းတိုးလာတဲ့အခါ..။ဆင္ေသကိုဆိတ္ေရနဲ႔မဖံုးရေလာက္
ေအာင္မတံုးေတာ့တဲ့လူေတြကိုလည္းေတြ႔ဖူးလာတယ္။ေသၿပီဆိုမွေတာ့ကြယ္။
ဇ၀က္သာနဲ႔ဇာတိပၹိဳလ္သီးကိုေရာစပ္ထားတဲ့ပရေဆးကိုၿမင္ဖူးလား။ဘယ္လိုအသံုးက်လဲသိခ်င္
ရင္ဇာတ္ေၾကာင္းသာလွန္ၾကည့္လိုက္ေပေတာ့။ဇာတ္သာလန္သြားမယ္ဇစ္ၿမစ္မေတြ႕ရတဲ့ကိစၥ
ေတြလည္း႐ွိေနတာပါပဲ။ကၽြန္မကိုဇိကုတ္ၿပီးနတ္ၿပည္တင္ေပးမွေတာ့ဇက္နာ႐ံုပဲ႐ွိေတာ့မွာေပါ့။
ဇာတ္ဆရာကေတာ့ဇာတ္ကိုၿပင္ေပးမွာအဟုတ္ဘူး။ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ေကာက္ယူလိုက္
မိတဲ့ အရာဟာ ကၽြန္မလက္ထဲမွာ ေဇ ပဲတဲ့။ Victory ၿဖစ္ဖို႔တစ္ဘ၀စာၿခားသြားခဲ့တာကလြဲရင္
ေပါ့။
စ်ာပနအခန္းအနားတစ္ခုရဲ႕နိဂံုးတစ္ခုဟာစတင္မႈအသစ္တစ္ခုရဲ႕အစၿဖစ္တယ္။
သိပ္ေတာ့မေကာင္းပါဘူး။ကၽြန္မလည္းလူေကာင္းမွမဟုတ္တာ။ကၽြန္မရဲ႕အားနည္းခ်က္ကိုက
ငတံုးေတြကိုမုန္းတာ။ဥာဏ္ႏံုနဲ႔ရတဲ့အထဲဥာဥ္ကလည္းဆိုးေသး…ဆိုတဲ့သူေတြကလည္းဒီ
ေလာကမွဒုနဲ႔ေဒး။ဒါေပမယ့္သူတို႔႐ွင္သန္ေပါက္ေရာက္ေနၾကတယ္။ဥာဏ္မ႐ွိေပမယ့္ကံ႐ွိတယ္
ဆိုလား…။သံသရာရထားၾကီးကဆီကုန္ေနတယ္။ညစ္ပုတ္ကပ္က်ယ္နဲ႔လူတြင္က်ယ္လုပ္ေနတဲ့
သူေတြက်န္းမာေရးေကာင္းၾကပါေစ။
ၾကံဳခဲ့ဆံုခဲ့သမွ်စိတ္ညစ္ညဴးစရာေတြကိုသာဋိကာခ်ဲ႕ရရင္“ဋိကာေက်ာ္က်မ္း”ကေတာင္ငိုသြား
ဦးမယ္။ဌာန္က႐ုိဏ္းက်က်႐ြတ္ဆိုရတဲ့ဂါထာေတြအေၾကာင္းေၿပာၿပပါဦး။
တကယ္တမ္းက်ေတာ့တကၠသိုလ္ဆိုတာဘြဲ႕ေတြခ်ည္းပဲေပးလိုက္တဲ့ေနရာမဟုတ္ဘူး။ဒါေပ
မယ့္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒါကိုပဲတခုတ္တရယူခဲ့ၾကတယ္။တံငါနားနီးတံငါဆိုတာကိုး။တစ္
ခုလပ္တစ္ေယာက္ကိုတေစ့တေစာင္းၾကည့္ၿပီးတခဲနက္တာ၀န္မဲ့ေ၀ဖန္အားေပးခ်င္သူေတြ
ကလည္းအံုနဲ႔က်င္းနဲ႔။လူဆိုတာကလည္းလူတိုင္းကိုကုိယ့္ေစတသိက္နဲ႔တြက္ၾကတာကိုး..။
“ငါသာဆိုရင္လည္းသူ႔လို…” လို႔သူတို႔မေတြးတာလား၊ေတြးႏိုင္စြမ္းပါမလာတာလားမသိဘူး။
တေယာသံေတြကတအီအီနဲ႔တလိမ့္ေခါက္ေကြးၿပိဳက်လာေနတယ္။ပ်င္းစရာေကာင္း
လိုက္တာ။တစည္းတလံုးတည္း႐ွင္သန္ေနတဲ့မ တစ္ရာသားေတြကိုေတြ႕ဖူးလို႔လား။ အားလံုး
ကကိုယ္ေလွကိုယ္ထိုးရင္းသူမ်ားေလွလွမ္းႏွစ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနၾကသူေတြမ်ားတယ္။ကိုယ္နဲ႔ႏႈိင္း
မ႐ိုင္းဆိုလား..။အေရးၾကီးတာကလူလည္က်ႏိုင္မႈကိုဥာဏ္ၾကီးမႈလို႔ထင္သြားမွာစိုးတာပါပဲ..။
ဒါကအႏၱရာယ္ၾကီးတယ္..။
ထီးခ်က္ေစာင့္နတ္သမီးေတာင္လက္မႈိင္ခ်ရတဲ့ထိ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့ပုစၦာေတြ
လိႈင္းထေနခဲ့ၾကၿပီ။ေထာင့္မွန္တစ္ခုရဲ႕အတြင္းေထာင့္ဟာ ..၉၀ံ တိတိက်က်႐ွိေနပါလ်က္နဲ႔
“ေထာင့္မက်ိဳးဘူး”လို႔အေၿပာခံရတာကလည္းရင္နာစရာ။ထံုထိုင္းထြားက်ိဳင္းလာတဲ့သူေတြကို
ေထြလီကာလီ႐ွင္းၿပမေနေတာ့ဘူး။သူတို႔ေတြနဲ႔ေထြးေရာယွက္တင္ေနစရာအေၾကာင္းမွမ႐ွိတာ
ကာကြယ္ေဆးေရာ ATD ေရာထိုးထားသင့္တာေပါ့။
ဒလန္ဆိုတဲ့စကားရဲ႕အဓိပၸာယ္ဟာကၽြန္မနဲ႔စိမ္းေ၀းလြန္းလွပါတယ္။ကၽြန္မကဒီဇင္ဘာ
လမွာေမြးခဲ့တာကိုး။ဒီဇိုင္းလွတပတေလးေတြနဲ႔ယက္လုပ္ေဖာ္က်ဴးထားတဲ့အႏုပညာဟာဒံုးေ၀း
လြန္းေနတယ္။ၿမင္းစီးလာခဲ့ပါလား။ခြာေတာ့မလိပ္ေစနဲ႔ေပါ့။ေဒ၀ဒတ္ေတာင္နားမခံသာတဲ့ဒိုက္
သေရာေတြေမ်ာပါလာေနတယ္။ခုခံကာကြယ္ဖို႔ဒိုင္းလႊားတစ္ခုေလာက္ေပးလိုက္ပါ။စိတ္ရဲ႕ဒါဏ္
ရာဒါဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔ထြက္ေပါက္မဲ့ေနခဲ့တဲ့ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ကေလးကသနားစရာ..။ဓႏုရာသီမွာ
ေမြးဖြားခဲ့တာကိုကစမွားတာထင္ပါရဲ႕။ဓူ၀ံၾကယ္ကေတာ့လမ္းၿပပါရဲ႕။ခက္တာကဓားစာခံသက္
သက္ၿဖစ္ေနတာ။
နက်ယ္ေကာင္လို႔လာလို႔ေခၚၾကတာလဲ။နားစြန္နားဖ်ားနဲ႔နားၾကားမ်ားလြဲေရာ့ေလသ
လား။နိမိတ္ေတြကိုဖတ္ၾကည့္တဲ့အခါနိယာမတရားေတြကအတုေတြ..။နကၡတ္ေတြကအလြဲ
လြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္…။နတ္သံနဲ႔လာပစ္ေနပံုက …နင္ပဲငဆနဲ႔..။လူလည္းႏြမ္းလ်လာခဲ့ရၿပီ။ႏႈတ္
ၾကမ္းလွ်ာၾကမ္းနဲ႔ႏႈတ္တံု႔လွန္တတ္တဲ့သူေတြဟာ ဘယ္လိုကႏၱာရေတြကေပါက္ေရာက္လာ
ၾကတာတဲ့လဲ…။ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့………..။
တကယ့္“ပကတိ”တရားကိုၿပပါဆိုရင္ဒါဟာ “ပညာ”ပါပဲ။အဲဒီမွာ ပညတ္ခ်က္မပါဘူး။
ပစိပစပ္မမ်ားဘူး။ၿပန္ေၿပာင္းေၿပာဆိုမေနေတာ့ပါဘူး။ၿပႆဒါးရက္ေတြက ၿပႆနာေတြကို
သယ္သယ္လာတတ္လြန္းလို႔။ဘ၀ဟာပံုေသကားက်ေတာ့မဟုတ္ႏိုင္ဘူး။ပါခ်ီပါခ်ဲ႕ပညာ
ေလာက္နဲ႔ေတာ့ နားလိုက္တာေကာင္းမွာပါ။ပြဲလန္႔တုန္းဖ်ာခင္းခ်င္သူေတြကအမ်ားသား…။
အဲဒီလူေတြကိုဖယ္က်ဥ္ထားခဲ့ဖို႔ေကာင္းေပမယ့္တခ်ိဳ႕ကေတာ့ဒါကိုပဲ..မိုး႐ြာတုန္းေရခံတာ
လို႔ၿမင္ေနေတာ့မခက္လား…။
ဖားကိုဖုတ္က်ည္းသၿဂိဳဟ္ထားတဲ့ပံုနဲ႔ေတာ္ေတာ္တူတာပဲ..။ေဖာက္ခ်ည္နဲ႔တိုင္ခ်ည္က
လည္းလြဲေနေသးတယ္။ဖက္ဆြတ္မိုးေလး႐ြာ႐ံုဖက္ယားပင္ေတြအၿပိဳင္းအယိုင္းေပါက္လာတာ
ေတာ့လြန္လြန္းတယ္။ေလာကထဲကဖဲ့ထုတ္ဖို႔ဆိုတာကလည္းၿဖတ္ထိုးဥာဏ္ေကာင္းဦးမွ…။
ခုေတာ့ဖ်င္းလိုက္တာကလည္းခ်ာလို႔။ၿဖစ္စဥ္ေတြကိုၿပန္ၾကည့္တဲ့အခါ..မင္းကလြဲရင္ဖြဲနဲ႔စကြဲ
ပါပဲ…တဲ့။ဖြဲေတြကၿပာသြားတာေတာ့ဆိုးတယ္။
အထဲမွာဘာမွမပါတဲ့ဗလာစာအုပ္နဲ႔တူတဲ့လူတခ်ိဳ႕ကိုေတြ႔ဖူးတယ္။တခ်ိဳ႕ကေတာ့ၿဖဴစင္
႐ိုးအ တာေပါ့။တခ်ိဳ႕က်ေတာ့..ဘာေတြမွန္းကိုမသိတာ။ဗလာေကာင္ေတြ..။တခ်ိဳ႕က်ေတာ့
ဗဟုသုတေတြစီတန္းထည့္ၿပီးလိုသလိုဆြဲဆြဲသံုးတတ္ၾကတယ္။သူတို႔က်ေတာ့ဘယ္လိုေခၚမလဲ
ဗံုမဟုတ္ပတ္မဟုတ္နဲ႔…။ဗလစ္ဗလစ္နဲ႔ဗေလာင္းဗလဲေၿပာတတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕ဖူး
လား..။ဟိုေ႐ွ႕နားကဗြက္အိုင္ကိုေက်ာ္ရင္သူ႔ဆီေရာက္ၿပီ။
ဘူတာ႐ံုေတြေတာင္ခ်ိတ္ပိတ္ထားရတဲ့ရထားတစ္စင္းကိုလည္းကၽြန္မေတြ႕ဖူးတာပဲ..။
ေရဆူမွတ္ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ။ေဘာင္ဘင္ခတ္သံေတြဆူညံလိုက္တာနားမခံသာဘူး..။ခုက်မွ
လည္းဒီကစားပြဲကေနဘြာခတ္လို႔ရမွာမွမဟုတ္တာ။ဘြဲ႕ထူးဂုဏ္ထူးေတြေပးလို႔ရရင္ေတာင္ေပး
လိုက္ခ်င္ပါရဲ႕။ဘံုၾကိဳးၿပတ္တဲ့နတ္ဘီလူးမၾကီးရယ္။
လူေတြမ်ားခက္တာ။ဘာမွၿပန္လွန္မေၿပာႏိုင္တဲ့၀ိညာဥ္ေတြကိုေခၚပံုက “မေကာင္းဆိုး၀ါး”တဲ့။တညင္းသီးကၿပန္နံေနတာမ်ိဳးထင္ပါရဲ႕။မၾကား၀ံ့မနာသာစကားေတြကို
မခ်ိသြားၿဖဲေလးနဲ႔မခ်ိမဆန္႔ခံေနရတဲ့လူေတြကိုေတာ့ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။မလံုမလဲနဲ႔ထြက္က်
လာတဲ့မလွိမ့္တပတ္စကားေတြကိုဘယ္သူကမထီတရီနားေထာင္ႏိုင္မွာတဲ့လဲ။မႏုသီဟကမွဖင္
ႏွစ္ခြထဲ႐ွိတာ။ေၿမြေဟာက္ကလွ်ာႏွစ္ခြနဲ႔။ေမွာ္ဆရာေရ..အဲဒီၿမိဳ႕ကေလးကိုဘယ္လိုမွမကယ္
တင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။မိုက္မိုက္မဲမဲနဲ႔မြန္ၿမတ္ေနမိတဲ့ဘ၀ပါ။
ေ႐ွ႕မွာယီးတီးယားတားလာလုပ္ေနပံုကိုက ၾကည့္ရတာရင္ထဲမွာယားက်ိက်ိၿဖစ္လာေစ
တယ္။ယစ္ထုတ္ေတြကေတာ့ကမၻာၾကီးလည္လို႔လည္ေနမွန္းေတာင္မသိၾကဘူး။ေယာက္ယက္
ခတ္ေနတဲ့ေယာက္မေတြေမႊေႏွာက္ေနပံုကေေအာ္ဂလီဆန္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ေယ႐ႈသခင္
ကိုယ္ေတာ္..ကယ္တင္ပါ။ယူက်ံဳးမရေန႔ရက္ေတြကိုေတာ့ထားခဲ့လိုက္ပါၿပီ။ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ
ယိုးစြပ္မေနေတာ့ပါဘူး။
ရာဇဂုဏ္ေမာက္ဖို႔ဆိုတာက လြယ္တာမွတ္လို႔။ရာသက္ပန္႐ုိးေၿမက်တဲ့..။ေရစက္..တဲ့။
႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္စကားလံုးေတြေရ႐ြတ္ၿပေနတာ။ခင္ဗ်ား..ခုထိမရင့္က်က္ႏိုင္ေသးဘူးလား…။
လူကၿဖင့္ရင့္ေရာ္ေနခဲ့ၿပီ။တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္႐ုိင္းပင္းၿပီးတၿခားသူတစ္ေယာက္ကိုရိသဲ့သဲ့နဲ႔
႐ုိင္းၿပရတာ အရသာလား..။ေလာကနိတိအေကာင္းစားေတြကိုေတာ့ထားခဲ့လိုက္ပါေတာ့။
ကိုယ္ေဖာ္တဲ့ေဆးကိုယ္မစားႏိုင္ၿဖစ္မွာစိုးရတယ္ေလ။
လိုင္းေတြပူးေနတယ္။ပန္းခ်ီၿပပြဲကဂီတသံေတြ..ဂီတပေဒသာပြဲကအေရာင္ေတြ၊စာမ်က္
ႏွာထက္ကသံစဥ္ေတြ၊သံစဥ္ေတြၾကားက ကေလာင္သြားေတြ၊မူယာမာယာေတြနဲ႔ၿပဳလုပ္ထား
တဲ့စကားလံုးေတြ၊စကားလံုးေတြနဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့မာယာေတြ ။ကၽြန္မလြတ္ၿငိမ္းေအးခ်မ္းခြင့္ရ
ခ်င္ပါၿပီ။လြတ္ေၿမာက္ၿငိမ္သက္ခြင့္ရခ်င္ပါၿပီ။လြတ္လပ္ေနေပ်ာ္ခြင့္ရခ်င္ပါၿပီ။လြတ္ကၽြတ္ေပ်ာ္
ေမာခြင့္ရခ်င္ပါၿပီ။လွည့္ပတ္ေၿပာေနရတာမေမာဘူးလား။လက္ပမ္းက်ေနရင္လည္းလက္မွတ္
၀ယ္ၿပီးေလယာဥ္ခရီးစဥ္ေၿပာင္းၾကည့္သင့္တယ္။လမ္းခုလတ္က်ကာမွလက္သည္မေပၚမွာ
မေၾကာက္ဘူးလား။
၀ါရမိတၱဴၾကီးေန႔တဲ့၊မဟာရက္ၾကမ္းတဲ့၊သမားညိဳေန႔တဲ့။ဘယ္မွာလဲ..ရက္ရာဇာ..။၀ကၤ
ပါေတြကတင္းၾကမ္းနဲ႔။၀ဋ္ေၾကြးကခုထိမေၿပႏိုင္ဘူး။ဒီ၀ဲၾသဃသံသရာကိုေတာ့ေနာက္တစ္
ေခါက္ၿပန္မလည္ခ်င္ပါဘူး။၀ကၤႏၱဥာဏ္နည္းနည္းေပးပါ။၀ါသနာထံုလို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။၀မ႐ွိ
ပဲ၀ိလုပ္ၾကည္ခ်င္တာသက္သက္ပါ။
သတင္းစကားေတြၾကားေနရတယ္။အေရးၾကီးတာက အတင္းအဓမၼလာမေၿပာဖို႔ပါပဲ။
သမာသမတ္က်က်ဆံုးၿဖတ္ေပးပါ့မယ္။တစ္ထြာေလာက္႐ွိတဲ့သမုဒၵရာထဲေၿခကုန္လက္ပမ္းက်
ေနရတဲ့အထဲ….။သမၼာေဒ၀နတ္ေကာင္းနတ္ၿမတ္ေတြကလည္းမကယ္ႏိုင္ၿပန္ဘူး။သံမဏိ
စကားလံုးေတြနဲ႔ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ေသတမ္းစာကိုပဲသူရဲေဘာနည္းစြာေရးခဲ့ရေတာ့မွာေပါ့။သိၾကား
မင္းနဲ႔သဟဇာတၿဖစ္ခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ေၾကး၀ါေသာ့ေလးတစ္ေခ်ာင္းအပ္ခဲ့ခ်င္တယ္။သူ
ေတာ္ေကာင္းတရားေတြအတြက္ပါ။သုညတၱတရားကေတာ့လြင့္ပါးသြားခဲ့ရၿပီ။
ဟိတ္ဟန္ထုတ္ေနတဲ့ဟိရိၾသတၱပၸတရားေတြက ဟႆရသေၿမာက္လြန္းတယ္။ဟုပ္က
နဲၿငိမ္းသြားခဲ့ၿပီ…။ဟိမ၀ႏၱာခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္မေနေတာ့ပါဘူး။အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္ရင္းဟပ္ထိုးလဲ
မွာစိုးရေသးတယ္။ဠင္းတေလာက္ေတာ့ငွက္တိုင္းလွၾကပါတယ္တဲ့။ဒါဟာလည္းေ႐ႊၿပည္ေအး
တရားတစ္မ်ိဳးပဲေပါ့။
အခိုက္အတန္႔ဆိုတဲ့ခဏေလးမွာေတာင္ အမနာပေတြနဲ႔ အကုသိုလ္႐ွာခ်င္ေနၾက..၊
အၿငိဳးထားခ်င္ေနၾကတာကိုအံ့ၾသမိပါရဲ႕။အတု႔႔ံအလွည့္ဆိုတာ႐ွိေပမယ့္လွည့္မေနေတာ့တာ
ေကာင္းပါတယ္။အမွ်အတန္းေ၀ေရစက္ခ်လိုက္တာေကာင္းတာေပါ့။အတိတ္နိမိတ္ေတြအရ
ကေတာ့ေကာင္းကင္မွာနကၡတ္ေတြစံုလို႔။အတိအလင္းေၾကညာမထားတာကလြဲရင္ေပါ့..။
အာလာပသလႅာပစကားေတြၾကားထဲညပ္ပါလာတဲ့အလိမ္အေကာက္ေတြကိုၿမင္ရေတာ့…
အဆင့္အတန္းဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရကိုသတိရမိတယ္။ဒီလိုနဲ႔ပဲ…အတြင္းေၾက..ေၾကခဲ့ရေပါ့……..။
ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ဥပါဒ္ေရာက္မွာစိုးရင္းစိုးရင္းနဲ႔ပဲ..ဥမၼတေကာေတြနဲ႔ေမ်ာခဲ့ရတာ…..။
တကယ္ဆုိဥပဓိ႐ုပ္ကိုၾကည့္မိသင့္တာေပါ့။ခုေတာ့...ဤေ႐ြ႕ဤမွ်သာ…လို႔ေၿပာ႐ံုကလြဲလို႔
ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့တာေသခ်ာသြားခဲ့ပါၿပီ။ ဤေ႐ြ႕ဤမွ်သာ…။ ။
မေနာ္ဟရီ


18 Comments:

လြမ္းသုရင္ said...

ပထမဆံုး ကြန္းမန္႔ေပးဖူးတာပါ အစ္မ...
ဆရာမ ေမျငိမ္းဆီမွာ ေရးခဲ့တဲ့
အမေရ..သတၱိ႐ွိ႐ွိနဲ႔ေရးၿပတာကိုခ်ီးက်ဴးပါတယ္။
ဘ၀ဆိုတာကလည္းကိုယ္ဇာတ္ညႊန္းေရးသလိုသာ
သာယာၾကစတမ္းဆိုရင္ကိုယ္ေတြလိုစာေရးဆရာမ
ေတြေလာက္ဘယ္သူေရးႏိုင္မွာတဲ့လဲ...
ၿဖစ္လာတဲ့ဘ၀ကံၾကမၼာကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲနားလည္
ရင္ဆိုင္ရတာေလ..ကဲ့ရဲ႕သူခ်ီးမြမ္းသူဆိုတာက
အၿပင္ကေနေလကေလးစိုက္႐ံုေလာက္ပါ...

ဆိုတဲ့ ကြန္းမန္႔ေလးကို အရမ္းသေဘာက်လို႔ပါ။ အစ္မေျပာတာ မွန္လိုက္တာလို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ဒီအေတြးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

Anonymous said...

အန္တီေနာ္..
ဖတ္ျပီးေတာ႔ နားလည္တစ္ခ်ိဳ႕၊ နားမလည္တစ္၀က္နဲ႔ေပမယ္႔ ဒီ၀ဋ္ေၾကြးေတြကေနမလြတ္သေရြ႔ ရင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ႔ သတၱိေတြအျပည္႔ ေရွ႕ဆက္ရွိေနႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ေနာ္။ ခရစ္ယာန္တစ္ေယာက္ဆိုေပမယ္႔ အန္တီေနာ္ရဲ႕ တရားသေဘာေတြ အမ်ားၾကီးပါေအာင္ ေရးသားႏိုင္မွုေတြကို အံ႕ၾသခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္ဗ်ာ...

သားအားေပးေနလ်က္ပါ..

ေမျငိမ္း said...

ေဟး အမိစား ကၾကီး ခေကြးပါကလား..။
အမျဖင့္ တခါမွ အဲလို မေတြးမိ။ လွတယ္။ ကၽြန္မကိုဇိကုတ္ၿပီးနတ္ၿပည္တင္ေပးမွေတာ့ဇက္နာ႐ံုပဲ႐ွိေတာ့မွာေပါ့။
ဇာတ္ဆရာကေတာ့ဇာတ္ကိုၿပင္ေပးမွာအဟုတ္ဘူး။ ဇေ၀ဇ၀ါနဲ႔ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ေကာက္ယူလိုက္
မိတဲ့ အရာဟာ ကၽြန္မလက္ထဲမွာ ေဇ ပဲတဲ့။ Victory ၿဖစ္ဖို႔တစ္ဘ၀စာၿခားသြားခဲ့တာကလြဲရင္
ေပါ့။
ပစိပစပ္မမ်ားဘူး။ၿပန္ေၿပာင္းေၿပာဆိုမေနေတာ့ပါဘူး။ၿပႆဒါးရက္ေတြက ၿပႆနာေတြကို
သယ္သယ္လာတတ္လြန္းလို႔။ဘ၀ဟာပံုေသကားက်ေတာ့မဟုတ္ႏိုင္ဘူး။ပါခ်ီပါခ်ဲ႕ပညာ
ေလာက္နဲ႔ေတာ့ နားလိုက္တာေကာင္းမွာပါ။ပြဲလန္႔တုန္းဖ်ာခင္းခ်င္သူေတြကအမ်ားသား…။
အဲဒီလူေတြကိုဖယ္က်ဥ္ထားခဲ့ဖို႔ေကာင္းေပမယ့္တခ်ိဳ႕ကေတာ့ဒါကိုပဲ..မိုး႐ြာတုန္းေရခံတာ
လို႔ၿမင္ေနေတာ့မခက္လား…။
:)

ေဆာင္းယြန္းလ said...

အမေရ..
ကၾကီးကေနအအထိေၿပေၿပၿပစ္ၿပစ္နဲ႔ေရးၿခစ္ထားပံုက
သိပ္ကိုခမ္းနားလြန္းပါတယ္..
ေလးစားတယ္ဗ်ိဳ႕

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

မေနာ္ ဒီစာေလးကုိ သိမ္းထားခြင့္ျပဳပါ.။

MANORHARY said...

လြမ္းသုရင္..အရမ္းေကာင္းတဲ့၀တၳဳေလးေတြကိုသြားၿပန္
ဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆက္ေရးပါေနာ္..။
craton : သားကငယ္ေသးလို႔နားမလည္ႏိုင္ေသးတာ
ၿဖစ္မွာပါ...ဘ၀ေတြဆိုတာဒီလိုပဲ ကေလးရဲ႕..
ဆုေတာင္းအတြက္ေက်းဇူးေနာ္...
အမေမၿငိမ္း း စာကို႐ိုက္ေနရင္းနဲ႔ အမကိုသတိရေနမိ
တာ..ဘယ္ေနရာေတြမွာလဲလို႔ေမးစရာမလိုဘူးထင္တယ္
ေနာ္...
ေဆာင္းယြန္းလ း ေက်းဇူးပါ...ခ်မ္းေၿမ႔ပါေစ..
ေယာနသံဇင္ေယာ္ း သိမ္းထားေပးတာကိုပဲေက်းဇူးတင္တာပါ၊ဒီေန႔မနက္ပဲ
မိုးေနနဲ႔ေတြ႕လို႔ ေယာနသံဇင္ေယာ္ေလးအေၾကာင္း
ေၿပာၿဖစ္ေသးတယ္။

ေနရီႏြယ္ said...

အမေရ ပထမဆံုးအၾကိမ္လာလည္ျခင္းပါ တခ်ိဳ ့ ဟာ ေတြနားမလည္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ပါတယ္ လူေတြရဲ့သေဘာကိုအမ်ားၾကီးေတြ ့ရပါတယ္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ လည္းအမ်ားၾကီးဆင္ျခင္ျပီး စိတ္ကိုျပင္ ရမယ္ဆိုတာ ပိုသိသြားပါတယ္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစရွင္

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

မေနာ္ .. သတိတရနဲ႔ေျပာျဖစ္ၾကတာကုိ ေက်းဇူးပါ အမ။

RePublic said...

လာေရာက္မွတ္သားပါတယ္ ၊၊စကားလံုးေလးေတြေကာင္းတယ္ဗ်ာ

April said...

မ...ေရ
ေရးထားတာ...အရမ္းလွၿပီး ခမ္းနားလြန္းတယ္... မွတ္ထားၿပီး ကူးသြားတယ္ေနာ္....

ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္
မိုးေန

emayarKhin said...

အရမ္းကုိႏွစ္သက္မိပါတယ္........

Kaung Kin Ko said...

အရမ္းလွပတဲ့ ဝတၳဳတိုေလး တစ္ပုဒ္ပါလား အစ္မ။

ကလိုေစးထူး said...

နက်ယ္ေကာင္ဆိုတာ က်ေနာ့္ ဇာတ္ေကာင္ဗ်။ :D (ေၾကာ္ျငာက ၀င္လိုက္ေသး) မေန႔က က်ေနာ္ၾကည့္မိတဲ့ ၾကည့္မွန္တခ်ပ္က အမ ေပးလိုက္တဲ့ မွန္ပဲျဖစ္ရမယ္။ အႀကိဳက္ဆုံး တေၾကာင္း...၊ ေထာင့္မွန္တစ္ခုရဲ႕အတြင္းေထာင့္ဟာ ..၉၀ံ တိတိက်က်႐ွိေနပါလ်က္နဲ႔
“ေထာင့္မက်ိဳးဘူး”လို႔အေၿပာခံရတာကလည္းရင္နာစရာ။

(ဒါနဲ႔အမ၊ အမစာ႐ိုက္တာ စေပ့ေတြ သိပ္မျခားမိဘူးထင္တယ္ေနာ္၊ ဆရာလုပ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး:) )

တြင္းပိုး said...

I likr this.

December Cinderella said...

Ma Nor

Thks 4 ur comment at my BD post.
But, let me express my sincere thanks and deepest appreciation for this post. I do like it and let me keep it.
You are talented and genius person to compose such an amazing one. Please continue to write this kinda post.
Thanks again.

Misses
Sint

MANORHARY said...

ကလိုေစးထူးရဲ႕ဇာတ္ေကာင္းကနက်ယ္ေကာင္တဲ့လား
ခုမွစာကိုစ႐ိုက္တတ္ကာစမို႔ပါကြယ္၊ၿပီးေတာ့စာကိုအား
တဲ့ခ်ိန္ကမန္းကတန္း႐ုိက္ရတာမို႔လည္းၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္
(ဆင္ေၿခေပးတာ...းP ၾကိဳက္တတ္ရင္စြပ္ၿပဳတ္လုပ္
ေသာက္ဖို႔....းP..)
လြမ္းသခင္၊Republic၊အမရာ၊ေကာင္းကင္ကို၊မိုးေန၊
တြင္းပိုး..ေက်းဇူးပါ..
SST...thanks for your appreciation
and your little one become handsome ;P but I'm not sure you
can wait for him or not ...;)
coz...I found sth in your post ..right??

လင္း said...

သိပ္လွတဲ့စာတပုဒ္ ။
ခုေတာ့...ဤေ႐ြ႕ဤမွ်သာ…လို႔ေၿပာ႐ံုကလြဲလို႔
ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့တာေသခ်ာသြားခဲ့ပါၿပီ။ ဤေ႐ြ႕ဤမွ်သာ…။

pandora said...

အခုမွ တစ္လံုးခ်င္း လာဖတ္သြားရတယ္ မ ေရ..။
ေတာ္ေတာ္ဦးေဏွာက္စားၿပီး ေရးရမယ့္ စာပဲ။